De meest voorkomende soorten tennisblessures

Bij het beoefenen van elke sport bestaat de kans op sportblessures. Tennis is zo'n fysiek complete sport, waarbij de meeste spieren worden gebruikt, dat het gemakkelijk is om een lichaamsdeel te blesseren. Daarom is het zo belangrijk om de meest voorkomende soorten sportblessures bij tennis te kennen.

Als je een sporter bent en wilt weten wat de belangrijkste sportblessures bij tennissers zijn en hoe je ze kunt voorkomen en behandelen, lees dan dit bericht verder. We zullen het ook hebben over de RICE-therapie en het belang ervan in de sportpraktijk. Laten we beginnen!

Wat zijn de meest voorkomende soorten blessures bij het tennissen?

Blessures ontstaan bij tennis door zware training en repeterende bewegingen. Wat blessures bij tennissers veroorzaakt, is de grote impact op schouders, ellebogen, polsen, knieën en enkels. Een kleiner percentage wordt veroorzaakt door direct contact met andere spelers, blessures en kneuzingen.

Schouderblessures

De schouder is het gewricht dat het meest te lijden heeft tijdens tennis, door versnelling en abnormale bewegingen. Tot de meest voorkomende bewegingen behoren eeuwige rotatie en abductie, die extreme bewegingen worden voor dit gewricht. Ze worden meestal uitgevoerd bij serveer- en spikebewegingen, vooral als je een maximaal bewegingsbereik wilt bereiken.

Tot de meest voorkomende blessures aan dit gewricht behoren:

• Dislocaties: Dit is het loskomen of verlaten van de kop van de humerus uit de glenoïdholte van het schouderblad. Ze treden vaak op door bewegingen in externe rotatie van de arm, het niet gebruiken van de juiste technieken, vallen of direct trauma. Het veroorzaakt pijn, het onvermogen om de arm te bewegen en, als het niet zo snel mogelijk wordt verholpen, een toename van het volume.
• Subluxaties: In dit geval is de uitgang van de humeruskop niet voltooid en keert deze spontaan terug naar zijn positie. Het wordt meestal veroorzaakt door constante verwondingen aan dit gewricht die een anatomische verandering van het gewricht veroorzaken. Het veroorzaakt veel pijn en het kenmerkende is het dode-armteken.
• SLAP laesie: Dit wordt veroorzaakt door direct letsel aan het labrum van het fibrocartilage. Dit kan gedeeltelijk of volledig gescheurd zijn door een val op de uitgestrekte arm of door herhaalde bewegingen. Het veroorzaakt voornamelijk zwakte, stijfheid, klikken en instabiliteit bij het bewegen van het gewricht.

Elleboogblessures

De belangrijkste oorzaak van elleboogblessures bij tennis is progressieve degeneratie. Daarnaast is er een verhoogde vraag naar interne rotatie van de elleboog, gecombineerd met snelle strekkrachten die compressie op het gewricht veroorzaken. Het komt veel vaker voor bij beginners of door een slechte techniek, zoals backhand slagen en snelle polsflexie.

De typische blessure in dit gewricht is:

• Laterale epicondylitis: Deze ontstaat door een overbelasting van de strekspiervezels van de arm wanneer de juiste techniek niet wordt uitgevoerd. Het is een zeer pijnlijke blessure door de ontsteking die ontstaat in de elleboog, waardoor het ook een branderig gevoel veroorzaakt. De pijn en het branderige gevoel verergeren meestal bij verhoogde activiteit in het gebied.

Pols- en handblessures

De meeste pols- en handblessures kunnen worden veroorzaakt door herhaalde bewegingen of direct trauma. Meestal worden ligamenten, pezen, zenuwen en botten aangetast. Blessures worden veroorzaakt door spins en backhandbewegingen met twee handen. Ze worden ook veroorzaakt door de impact en het trauma van de ballen in de rackets die de gewrichten aantasten.

De meest voorkomende blessures zijn:

• Tendonitis van de pols: De pols heeft veel te lijden onder de impact van de slagen en bewegingen met het racket. Omdat het een gebied is dat voornamelijk uit pezen bestaat, ontstaan er degeneratieve processen door overbelasting en herhaalde traumatismen. Deze aandoening veroorzaakt ontstekingen, roodheid, zwakte, kraken en knakken bij het bewegen van de hand.
• Capsulitis van de vingers: Deze verwonding komt vaak voor bij de handen en is te wijten aan impact op de gewrichten van de vingerkootjes. Het trauma veroorzaakt een ontsteking of scheuring van het gewrichtskapsel, wat pijn, een branderig gevoel en een geaccentueerde ontsteking veroorzaakt.

Rugletsels

Sportblessures aan de wervelkolom bij tennissers zijn meestal te wijten aan mechanische oorzaken. Ze zijn te wijten aan de aard van de bewegingen van de sport waarbij bochten en plotselinge snelheidsveranderingen worden gemaakt. Dit genereert compressie van de tussenwervelschijven als gevolg van de voortdurende samentrekking van de spieren van de wervelkolom.

Dit gebied raakt vaak geblesseerd omdat het de voortdurende overbelasting absorbeert:

• Lage rugpijn: De meeste lage rugpijn wordt veroorzaakt door spiercontracturen en scheuren of letsel aan de wervelschijven en zenuwen. Deze blessures worden meestal veroorzaakt door grote roterende bewegingen van de romp om vaart te maken. Ze veroorzaken pijn in de onderrug die zich kan uitbreiden naar de billen en het achterste deel van het been.

Knieblessures

Knieblessures bij tennis worden meestal veroorzaakt door herhaaldelijk microtrauma aan het kniegewricht. Ze worden veroorzaakt door de impact van bochten, plotselinge bewegingen, abrupte richtingsveranderingen en remmen. Het gewricht kan schade oplopen ter hoogte van de pezen, ligamenten of inwendig ter hoogte van de meniscus.

De meest voorkomende aandoeningen zijn de volgende:

• Patellapeesontsteking: Dit is een van de meest voorkomende blessures bij tennis, waarbij de patellapees scheurt of ontstoken raakt. Deze pees verbindt de knieschijf met het scheenbeen en maakt rennen, springen en trappen mogelijk. De blessure wordt veroorzaakt door veelvuldige en herhaalde bewegingen die het kniegewricht overbelasten. Deze blessure veroorzaakt hevige pijn bij het strekken van het been, zitten, springen en buigen en veroorzaakt een grotere stijfheid.
• Meniscusscheuren of slijtage: Meniscusscheuren of slijtage worden veroorzaakt door scherpe bochten en plotselinge strekkingen of vallen met gestrekte knieën. Dit veroorzaakt scheuren en gedeeltelijke of volledige scheuren die diffuse pijn, verhoogd volume en functionele beperking veroorzaken.
• Voorste kruisbandletsel: Deze knieblessure wordt veroorzaakt door overrekking, scheuren of totale scheuring van deze band. Het is het gevolg van plotseling stoppen, plotseling van richting veranderen of springen en op je voeten vallen. Wanneer het optreedt, genereert het een luid knallend geluid dat gepaard gaat met intense pijn, snel toenemend volume, instabiliteit en onvermogen om de knie te bewegen.

Enkel- en voetblessures

Het enkelgewricht heeft altijd meer kans om geblesseerd te raken, vooral bij tennissers. Ze worden meestal veroorzaakt door de snelle richtingsveranderingen en het springen dat bij de sport komt kijken.

De meest voorkomende blessures aan de enkel en voeten zijn de volgende:

• Verstuikte enkel: Dit type blessure wordt veroorzaakt door overmatige belasting van het enkelgewricht als gevolg van het draaien en keren van tennissers. Dit kan leiden tot evenwichtsverlies en het uitrekken van de gewrichtsbanden, wat licht, matig en zeer ernstig kan zijn. Deze blessure veroorzaakt pijn bij het bewegen van het gewricht, zwelling, kneuzing, knakken en instabiliteit. Knakken en instabiliteit.
• Achillespeesontsteking: Dit is een ontsteking van de achillespees veroorzaakt door zeer intermitterende, intensieve sportactiviteiten. Het veroorzaakt pijn aan de achterkant van de enkel die kan doorlopen tot in het been. Het kenmerk van deze blessure is dat het veel stijfheid in de enkel veroorzaakt, vooral 's ochtends.
• Fasciitis plantaris: Dit is een ontsteking van de fascia plantaris die wordt veroorzaakt door overmatige belasting door hardlopen of springen zonder de juiste training. Het veroorzaakt intense pijn wanneer je de voet laat rusten, blootsvoets loopt of springt en gaat gepaard met veel gevoeligheid in de voetzool.

Beste producten voor herstel van tennisblessures

Bestseller

.

Hoe voorkom je blessures bij tennissers?

Tennis kan lichamelijke blessures veroorzaken als gevolg van fysieke slijtage, vooral als er geen goede voorbereiding is. Om blessures te voorkomen, is het aan te raden om je training goed in de gaten te houden en jezelf in topconditie te houden.

Het is het beste om de volgende aanbevelingen op te volgen:

• Doe een goede warming-up: Het is erg belangrijk om minstens 15 minuten op te warmen. Je moet beginnen met rustig joggen, gecombineerd met weerstandsoefeningen en stretchen. Bij tennis is het nodig om schouders, armen, handen, knieën, enkels en voeten te trainen om ze voor te bereiden op de uit te voeren fysieke activiteit.
• Sluit de training af met een cooling-down: Na een trainingsroutine of na een wedstrijd is het nodig om 20 minuten af te koelen. Cool-downoefeningen combineren een rustige wandeling rond de baan met diepe ademhaling en het rekken van de spieren. Een cooling-down zorgt voor optimaal weefselherstel door meer zuurstof toe te voeren en giftige stoffen uit het lichaam te spoelen.
• Goede voeding en hydratatie: Voor, tijdens en na elke trainingssessie en wedstrijd is het noodzakelijk om goede voeding en hydratatie te gebruiken. De voeding moet een goede portie koolhydraten, een goede portie eiwitten en, in mindere mate, enkelvoudig of meervoudig onverzadigde vetten bevatten. Wat hydratatie betreft, is het nodig om vloeistoffen en elektrolyten aan te vullen met veel water en isotonische dranken.
• Verbeter uw conditie: De eenvoudigste manier om tennisblessures te voorkomen is om een goede conditie te behouden. Het is niet nodig om een stereotype antropometrische meting te hebben. Het is meer een kwestie van uw bovenste ledematen, onderste ledematen en rompspieren in vorm houden.
• Sportmassage: Sportmassages zijn bedoeld om de spieren te conditioneren voor toekomstige tennistrainingen. Het voorkomt ook blessures, helpt de conditie van het weefsel te verbeteren en herstelt spieren sneller. Ze kunnen voor elke training of wedstrijd worden gebruikt en als onderhoudsmethode bij tennisroutines.
• Gebruik van warme/koude therapieën: Warme en koude contrasttherapieën zijn een uitstekende optie voor spierherstel bij tennis. De combinatie van warmte en koude biedt grote voordelen voor de weefsels. Warmte veroorzaakt vaatverwijding waardoor de bloedstroom naar de spierweefsels toeneemt, wat zorgt voor oxygenatie en ontspanning van de weefsels. Koude, aan de andere kant, vermindert pijn en ontsteking veroorzaakt door zware training.
• Het dragen van compressiekleding: Het dragen van compressiekleding is ideaal voor tennistrainingen omdat ze zorgen voor een goede doorbloeding tijdens de training. In verhouding genereren ze 40% meer tijdens de training en 30% meer tijdens de rust. Dit vermindert vermoeidheid en het risico op blessures aanzienlijk.
• Gebruik van acupressuurtherapieën: Acupressuur is een alternatieve therapie gebaseerd op acupunctuur, een Chinese medische praktijk. Hierbij wordt druk uitgeoefend op zeer specifieke plaatsen in het menselijk lichaam om spierspanning te verlichten. Het verhoogt ook de bloeddoorstroming om pijn als gevolg van inspannende tennisoefeningen te verlichten.
• Gebruik van thermotherapie en cryotherapie: Thermotherapie is een van de nuttigste therapieën om tennisblessures te voorkomen. Warmte bevordert de weefselcirculatie, genereert meer zuurstof en voeding en zorgt voor ontspanning van de weefsels. Cryotherapie daarentegen genereert vaatvernauwing op weefselniveau, waardoor de bloedstroom afneemt. Dit resulteert in een vermindering van pijn en ontstekingen na sportactiviteiten.
• Gebruik van de juiste apparatuur: Tot slot is het belangrijk om de juiste uitrusting te hebben bij het tennissen. Het dragen van de juiste kleding en schoenen bevordert een comfortabele training en voorkomt toekomstige blessures. Er moet ook worden gekozen voor goede uitrusting zoals ergonomische rackets en kwaliteitsballen, aangepast aan het trainingsniveau van de sporter.

Hoe pas je de RICE-therapie toe om blessures bij tennissers te behandelen?

De RICE-methode is een reeks stappen die speciaal is ontworpen voor de vroege behandeling van sportblessures. Het dient als een eerste behandeling voordat men naar een meer gespecialiseerd zorgcentrum gaat. Momenteel wordt de PRICE-therapie, een update van de RICE-therapie, gebruikt, hoewel deze laatste nog steeds de bekendste is.

Dit zijn de te volgen stappen bij de behandeling van sportblessures bij tennissers:

• Bescherming (P): Het eerste wat gedaan moet worden is het gebied dat geblesseerd is beschermen door belastende bewegingen te voorkomen. Dit wordt gedaan door het plaatsen van orthesen of gewrichtssteunen die geen flexie en extensie toestaan. De meest voorkomende zijn onder andere kniebraces en enkelbraces.
• Rust (R): Vervolgens moet de rustfase beginnen, die gebaseerd is op het verminderen van de activiteitsbelasting van het geblesseerde gewricht of gebied. Het moet een relatieve rust zijn die niet langer dan 48 uur mag duren om te voorkomen dat het gebied volledig immobiel wordt. In dit stadium kunt u het beste een functioneel verband gebruiken om veilige bewegingen mogelijk te maken.
• IJs (I): Daarnaast moet koude worden toegepast op het gebied, wat helpt om ontsteking en pijn te verminderen. Het mag niet langer dan 20 minuten worden toegepast, 6 tot 8 keer per dag. Kompressen of koude gelpacks kunnen worden gebruikt om het aanbrengen gemakkelijker en eenvoudiger te maken.
• Compressie (C): Daarnaast moet een elastisch verband worden gebruikt om verdere ontsteking op weefselniveau te voorkomen. Dit elastische verband zorgt voor een betere veneuze terugvoer en meer stabiliteit in het geblesseerde gebied. Er moet precies de juiste hoeveelheid druk worden uitgeoefend zodat het weefsel stevig blijft en de dagelijkse activiteiten kunnen worden uitgevoerd.
• Elevatie (E): Tot slot is het belangrijk om het getroffen of geblesseerde gebied te liften om de bloeddruk plaatselijk te helpen verlagen. Als er sprake is van ontsteking, neemt de bloedstroom naar het gebied toe en neemt de pijn toe; verhoging zal deze fysiologische reactie alleen maar voorkomen. Om te zorgen dat elevatie effectief is, moet de plaats van het letsel zich boven het hart bevinden.

Referenties

1. Kibler, W. B., & Safran, M. (2005). Tennisblessures. Epidemiologie van pediatrische sportblessures: Individual Sports, 48, 120-137. https://www.karger.com/Article/Abstract/84285
2. Pluim, B. M., Staal, J. B., Windler, G. E., & Jayanthi, N. (2006). Tennisblessures: voorkomen, etiologie en preventie. British journal of sports medicine, 40(5), 415-423. https://bjsm.bmj.com/content/40/5/415.short
3. Dines, J. S., Bedi, A., Williams, P. N., Dodson, C. C., Ellenbecker, T. S., Altchek, D. W., ... & Dines, D. M. (2015). Tennisblessures: epidemiologie, pathofysiologie en behandeling. JAAOS-Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 23(3), 181-189. https://journals.lww.com/jaaos/Fulltext/2015/03000/Tennis_Injuries__Epidemiology,_Pathophysiology,.6.aspx
4. Nigg, B. M., & Segesser, B. (1988). The influence of playing surfaces on the load on the locomotor system and on football and tennis injuries. Sportgeneeskunde, 5, 375-385. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-198805060-00003
5. Bylak, J., & Hutchinson, M. R. (1998). Veel voorkomende sportblessures bij jonge tennissers. Sportgeneeskunde, 26, 119-132. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199826020-00005
6. Abrams, G. D., Renstrom, P. A., & Safran, M. R. (2012). Epidemiologie van musculoskeletale blessures bij tennissers. British journal of sports medicine, 46(7), 492-498. https://bjsm.bmj.com/content/46/7/492.short
7. Chandler, T. J. (1995). Training voor tennis. Klinieken voor sportgeneeskunde, 14(1), 33-46. https://europepmc.org/article/med/7712556
8. Nirschl, R. P. (1988). Preventie en behandeling van elleboog- en schouderblessures bij de tennisser. Klinieken voor sportgeneeskunde, 7(2), 289-308. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0278591920309364
9. Eygendaal, D., Rahussen, F. T. G., & Diercks, R. L. (2007). Biomechanica van het ellebooggewricht bij tennissers en relatie tot pathologie. British journal of sports medicine, 41(11), 820-823. https://bjsm.bmj.com/content/41/11/820.short
10. Perkins, R. H., & Davis, D. (2006). Blessures aan het bewegingsapparaat bij tennis. Klinieken voor fysische geneeskunde en revalidatie, 17(3), 609-631. https://www.pmr.theclinics.com/article/S1047-9651(06)00031-3/fulltext