🎄15% KORTING
🎅GRATIS VERZENDING
*Aankopen boven 70€
Coupon 15OFF4YOU
22U 57M 50S

Sportletsels

Bij elke sportactiviteit bestaat de kans op blessures, zowel aan spieren, botten als pezen. Zelfs bij sporten met weinig impact, zoals golf, kunnen scheuren, verrekkingen en verstuikingen optreden. Weet u wat u moet doen bij een verrekking? Ontdek welke stappen u in de eerste minuten na een blessure moet nemen.

In dit artikel leer je wat voor blessures je kunt oplopen bij het sporten, want spier-, pees- en gewrichtsklachten komen vaker voor dan je denkt. Je komt te weten wat de meest voorkomende oorzaken van sportblessures zijn en we geven je een uitsplitsing van blessures per sportdiscipline.

Definitie: Wat zijn sportblessures?

Een sportblessure is een blessure die ontstaat door een trauma, door slecht uitgevoerde oefeningen of extreme training, of zelfs door slijtage van de weke delen door het jarenlang beoefenen van een bepaalde sport. De meeste van deze blessures ontstaan tijdens de training, dus is het belangrijk alle mogelijke preventieve maatregelen te nemen om ze te voorkomen.

Welke soorten sportblessures kunnen ontstaan?

Welke soorten sportblessures kunnen we oplopen?

Er zijn verschillende manieren om sportblessures te classificeren, maar de meest gebruikte zijn volgens het gekwetste weefsel en volgens de ernst ervan. Hieronder lichten we elk van deze classificaties in detail toe.

Classificatie volgens het aangetaste weefsel:

Meer dan 60% van de sportblessures ontstaan in de zachte weefsels bursitis zijn de meest voorkomende blessures aan de , als gevolg van de hoge belasting die spieren, gewrichten, ligamenten en pezen ondergaan tijdens trainingen en wedstrijden. De beste manier om ze te voorkomen is rekening te houden met een warming-up van de spieren, goede hydratatie en voeding, goede koeling en een goede fysieke en mentale voorbereiding.

Spierblessures

Spieren zijn de belangrijkste motor van de menselijke beweging. Directe klappen, herhaalde en plotselinge bewegingen, of een gebrek aan adequate fysieke voorbereiding, maken dat ze niet bestand zijn tegen de eisen van de sport die je beoefent en lijden aan sommige van de onderstaande blessures:

  • Krampen: is een informele manier om milde spiercontracties te noemen, die slechts enkele seconden duren tot de vezels zich ontspannen en terugkeren naar hun gebruikelijke vorm. Het is geen blessure die uw prestaties langer dan een dag beïnvloedt, maar het is een waarschuwing dat de spier zijn grens bereikt en rust nodig heeft.
  • Contracturen: is een ongemak dat ontstaat door overbelasting van de spieren, het is het onvermogen van de vezels om te ontspannen. Wanneer dit gebeurt, blijven ze enkele minuten of zelfs uren gespannen. Op dit niveau is er pijn en moeite om het getroffen lidmaat te bewegen.
  • Contusies: dit zijn klappen op de spieren die verschillende reacties veroorzaken, afhankelijk van de intensiteit ervan: van blauwe plekken tot pijn en ontsteking. Ze komen vaak voor bij contactsporten zoals boksen en karate. Omdat het om een weke delen blessure gaat, is de aanpak via de PRICE-methode, die u ook in dit artikel zult leren.
  • Verrekking: dit is een plotselinge en extreme uitrekking van de spiervezels. Het wordt ook elongatie genoemd, wanneer het het vermogen van de spier om te rekken overschrijdt. Wanneer dit gebeurt, wordt een stekende pijn gevoeld in de getroffen spier, waardoor de sportactiviteit meestal moet worden gestaakt.
  • Rupturen en scheuren: worden gebruikt om te beschrijven wanneer de vezels van een spier zijn gescheurd als gevolg van overbelaste spanning of plotselinge bewegingen. De pijn wordt heviger en volledig herstel is complexer omdat in de ernstigste gevallen een operatie nodig is.
  • Totale ruptuur: dit is wanneer de spier volledig scheurt en het onmogelijk maakt het getroffen lidmaat te bewegen. Bij het vorige letsel is de ruptuur gedeeltelijk, misschien minimaal, maar bij een totale ruptuur kunnen de spiervezels niet uit zichzelf regenereren en moeten ze door middel van arthroscopie worden hersteld door ze te hechten, zodat ze het regeneratieproces op natuurlijke wijze beginnen.

Verwondingen aan pezen

De pezen hebben tot taak de spieren aan de botten vast te maken en zijn van groot belang voor de stabiliteit van de gewrichten. Hoewel het zachte weefsels zijn, zijn ze behoorlijk resistent en slagen ze erin de door de spieren gegenereerde kracht perfect door te geven aan de botstructuur.

  • Enthesitis: dit is een punctueel letsel op de overgang van de pees naar het bot. Inflammatoire processen veroorzaken een pathologische verandering in deze fibrocartilagineuze verbinding die intense pijn veroorzaakt.
  • Tendinitis: dit is de irritatie en ontsteking van de peesvezels door overschrijding van hun natuurlijke elasticiteitscapaciteit. Bij peesontsteking zijn rust en geduld essentieel, want als het zich herhaalt, wordt het moeilijker voor het weefsel om zich volledig te herstellen en moet u steeds langer uit de roulatie zijn.
  • Gedeeltelijke ruptuur: dit is wanneer de vezels van een pees zijn gebroken zonder volledig te breken, wat meestal wordt veroorzaakt door een verstuiking van het gewricht of gewoon door een sterke directe klap op de pees. De meest voorkomende breuken komen voor in enkels, ellebogen en knieën.
  • Volledige breuk: Bij een volledige ruptuur van de pees kan alleen een operatie de schade herstellen en zal de terugkeer naar fysieke activiteit traag verlopen, na fysiotherapeutische sessies. Het is een blessure die verband houdt met de ervaring van de sporter, aangezien oudere mensen de neiging hebben het zwakste peesweefsel te hebben.
  • Ontwrichtingen: als de pees van zijn gebruikelijke plaats verschuift, ontstaat een peesontwrichting en is herstel op basis van rust en medicijnen nodig. Van de peesblessures komt dit het minst voor, tenzij er sprake is van een benige ontwrichting.

Gewrichtsblessures

Gewrichten zijn essentieel voor elke sporter, en elke discipline vereist in meer of mindere mate een van beide. Daarom komen verreweg de meeste ernstige blessures daarin voor, ondanks het feit dat ze over het algemeen vrij betrouwbaar zijn qua weerstand.

  • Bursitis: Bursae zijn kleine zakjes die wrijving en schokken in de gewrichten opvangen. Ze zijn gevuld met vloeistof, maar als ze geïrriteerd raken, produceert het lichaam meer dan ze aankunnen, waardoor een ontsteking ontstaat die leidt tot acute gewrichtspijn.
  • Synovitis of membraanontsteking: begint met een ontsteking van het synoviale membraan dat het hele gewricht bedekt voor extra bescherming tegen kneuzingen en wrijving. Het membraan raakt ontstoken na irritatie door een slechte houding en sterke bewegingen.
  • Kraakbeenschade: meestal kraakbeenontsteking, vervorming van de kraakbeenstructuur en slijtage door jarenlange sportbeoefening. In tegenstelling tot andere weefsels heeft kraakbeen niet het vermogen zichzelf te regenereren, dus is het belangrijk het te verzorgen.

Verwondingen aan het bot

Van alle sportblessures zijn botblessures het meest problematisch vanwege de pijn die ze veroorzaken en de tijd die nodig is voor een goed herstel. Lange botten, zoals die in het been en de arm, zijn het meest vatbaar voor schade bij het sporten.

  • Periostitis: dit is de ontsteking van het periosteum, een membraan dat de botstructuur bedekt en gewond raakt door harde klappen en intense spiercontracties die microtrauma's veroorzaken. Goede rust is meestal voldoende om het ongemak te verlichten.
  • Dislocaties: de uiteinden van botten zijn met andere botten verbonden door gewrichten. Als een bot van zijn plaats glijdt, is er sprake van een dislocatie, die gedeeltelijk of volledig kan zijn. Dit veroorzaakt hevige lokale pijn en ontsteking van de omliggende weefsels.
  • Fissuren: dit is een kleine breuk in de botten, zoals één of enkele lijnen die zichtbaar zijn op röntgenfoto's die de schade bevestigen. Vaak is er geen pijn omdat het bot niet echt uit zijn plaats beweegt.
  • Fracturen: deze kunnen enkelvoudig of meervoudig zijn, waarbij er meerdere losse stukjes aan de binnenkant zitten die collaterale schade aan de weke delen veroorzaken. Als er schade is aan de pezen en spieren wordt een operatie uitgevoerd, anders volstaat immobilisatie van het ledemaat.

Indeling naar ernst:

Het type letsel volgens de ernst ervan wordt gekoppeld aan andere indicatoren zoals de intensiteit van de pijn, of het een open letsel is en of er misvormingen zijn in de gewrichten en ledematen als gevolg van het trauma. Bekijk deze classificatie van blessures waaraan u tijdens het sporten kunt worden blootgesteld.

Lichte blessures

Dit zijn blessures aan zachte weefsels die geen lange herstelperiode vereisen en de spierfunctie en prestaties van de sporter niet langer dan een paar dagen beïnvloeden.

Onder de belangrijkste kunnen we noemen:

  • Krampen.
  • Contracturen
  • Kneuzingen.
  • Spier overbelasting.
  • Eerstegraads verstuikingen.
  • Bursitis.

Ernstige of acute verwondingen

Dit zijn blessures die ontstaan op het moment van lichamelijke inspanning door specifieke ongevallen tijdens training of wedstrijd.

Tot de meest voorkomende behoren de volgende:

  • Verrekkingen.
  • Tweede en derde graads verstuikingen.
  • Scheuren.
  • ligament scheuren.
  • Botbreuken.

Chronische verwondingen

Dit zijn blessures die worden veroorzaakt door slijtage van de weke delen als gevolg van jarenlang sporten of, bij gebrek daaraan, door genetische factoren die deze degeneratie in de hand werken. Als een sport van hoge intensiteit is, verhoogt dit de kans op een chronische blessure.

Tot de meest voorkomende behoren:

  • Fasciitis plantaris.
  • Artrose.
  • Chondropathieën.
  • Tendinitis.
  • Kraakbeen degradatie.

Beste producten voor sportblessures

Bestseller

Wat zijn de meest voorkomende oorzaken van sportblessures?

Wat zijn de meest voorkomende oorzaken van sportblessures?

Geloof het of niet, maar onzorgvuldigheid en overmoed van de sporter zijn factoren die blessures veroorzaken. Door te denken dat het lichaam nooit schade zal oplopen, bereidt de sporter zijn lichaam niet goed voor en loopt hij meer blessures op dan normaal.

  • Gebrek aan warming-up: vóór een intensieve training moet het lichaam worden voorbereid op de intensiteit van de lichaamsbeweging. Het gaat erom de gewrichten beweeglijk te maken en de flexibiliteit en elasticiteit van spieren, pezen en ligamenten te bevorderen, allemaal belangrijke componenten voor de prestaties van de sporter. Als we het lichaam niet opwarmen, vergroten we de kans op krampen, contracturen en vermoeidheid in de spiervezels, totdat ze het begeven, ontstoken en geïrriteerd raken, waardoor ze vatbaarder worden voor blessures.
  • Niet afkoelen: een goede afkoeling bestaat uit oefeningen van geringe intensiteit die het lichaam helpen zijn vitale functies te reguleren. Bloeddruk en hartslag moeten weer rustig worden. De spieren moeten zich volledig ontspannen en het herstel van hun cellen na de slijtage van de training bevorderen. Alleen een goede sporter weet hoe belangrijk het is zijn lichaam voor te bereiden en het klaar te maken voor toekomstige trainingen. Dit voorkomt spierongemakken, stijfheid en blessures door de slijtage van de training.
  • Fysieke overbelasting: uw lichaam overbelasten is een vergissing. Wanneer u traint, moet u zich altijd houden aan een trainingsschema dat is afgestemd op uw mogelijkheden en het bereiken van specifieke doelen. Een overbelasting van de spieren zal alleen maar leiden tot vermoeidheid van de weefsels en alle sportieve druk zal op de gewrichten en botten vallen, met verstuikingen, ontwrichtingen en breuken tot gevolg. Hoe een overbelasting op te sporen? U voelt een opgehoopte vermoeidheid, de weefsels zijn gespannen zelfs wanneer u in rust bent en u herstelt moeilijk van de spierspanning.
  • Gebrek aan rust: het lichaam moet beschadigde cellen en weefsels regenereren. Deze regenereren in hun eigen tempo en we moeten ze niet forceren, hoewel niet-invasieve therapieën het lichaam kunnen helpen beter te herstellen. Voor kleine verwondingen kan rust tot 72 uur duren met behulp van de PRICE-methode. Maar als het langer duurt, is het belangrijk het advies van een orthopedisch chirurg en een sportarts in te winnen.
  • Gebruik van ongeschikt materiaal: Veel sportblessures worden veroorzaakt door het gebruik van schoeisel dat in slechte staat verkeert, niet past bij de maat van de sporter en niet het juiste type schoeisel is voor de discipline die wordt beoefend. Bij krachtsporten, zoals gewichtheffen, zal het gebruik van een riem die de onderrug niet goed ondersteunt de onderrugspieren meer te lijden hebben. Zoals u ziet, heeft elke sport zijn eigen type uitrusting die voldoet aan een vaste norm en regels. Wees er zeker van dat de uitrusting die u tijdens de training gebruikt, dezelfde is die u tijdens de wedstrijd moet gebruiken.
  • Je lichaam negeren: Voor een chronische blessure is er altijd een kleine blessure die de sporter waarschuwt dat er iets mis is met zijn lichaam. Wordt het eerste ongemak niet aangepakt, dan reageert het lichaam met een zware blessure. Zo'n 90% van de sporters heeft ooit in zijn leven een blessure opgelopen, dus je moet alle blessures en de herhaling ervan voorkomen, want een kleine blessure die slecht behandeld wordt, kan chronisch worden.
  • Slechte techniek: geen goede techniek verhoogt de kans op blessures aan het lichaam omdat de uitgeoefende kracht de spieren overbelast, de gewrichten onnodig verdraait en de botten zwaarder belast om de stabiliteit te behouden. U moet altijd oefenen volgens een redelijk trainingsschema, gericht op uw behoeften en met specifieke routines die elk deel van het lichaam ontwikkelen.
  • Ontoereikende hydratatie en voeding: als u geen dieet volgt waarmee u de nodige calorieën voor de sportbeoefening binnenkrijgt, zowel in macronutriënten als in micronutriënten die uw lichaam nodig heeft, zullen de gewrichten en zachte weefsels niet in staat zijn een veeleisende training of fysieke activiteit uit te voeren. Op dezelfde manier zorgt water ervoor dat voedingsstoffen beter door de bloedbaan worden opgenomen, waardoor uw gezondheid verbetert.

Wat zijn de meest voorkomende soorten sportblessures in elke sport?

Welke sport u ook beoefent, of het nu een duursport, krachtsport of explosieve sport is, spier-, pees- en bandletsels komen het meest voor. Maar afhankelijk van het soort inspanning ontstaan blessures aan deze weefsels in verschillende delen van het lichaam.

Badminton sportblessures

Sportblessures bij badminton

Zoals bij alle racketsporten komen blessures vooral voor in de extremiteiten. Badminton is de snelste sport in zijn soort: de shuttlecock kan meer dan 300 km/u halen en dat vereist een ongelooflijke kracht in de slag.

  • Schouderblessures bij badminton : Tendinitis en bursitis zijn de meest voorkomende blessures van het meest beweeglijke schoudergewricht. Ze worden veroorzaakt door de repetitieve bewegingen van de racketslag en worden verergerd door een slechte badmintontechniek.
  • Knieblessures bij badminton : De meest voorkomende zijn meniscusblessures en voorste kruisbandscheuren. Beide worden veroorzaakt door de dynamiek van starts, stops en plotselinge richtingsveranderingen. Spierslijtage verhoogt de kans op deze blessures.
  • Enkelblessures bij badminton : De enkels dragen de volledige belasting van het lichaam, dus de meest voorkomende blessures zijn achillespeesontsteking en slijmbeursontsteking door de voortdurende wrijving tussen de interne componenten van het gewricht.

Sportblessures bij basketbal

Sportblessures bij basketbal

Deze sport is fysiek veeleisend voor de onderste ledematen, waardoor meer dan de helft van de blessures zich concentreert in de benen, hetzij in de enkels, de voeten of de kuiten. Bovendien zijn de gewrichten door het grote gewicht en de lengte van basketballers meer blootgesteld aan ongelukken.

  • Voet-, enkel- en beenblessures bij basketbal : Spiercontracturen, peesontstekingen en fasciitis plantaris zijn de kenmerkende kwalen van de sport. Het constante springen, draaien, starten en stoppen veroorzaakt ernstige slijtage van de benen tot ze bezwijken.
  • Knieblessures bij basketbal : Slijtage van het kraakbeen is een kwaal van elke veteraan. Zelfs als de nodige voorzorgsmaatregelen worden genomen, blijft er altijd ongemak in het gewricht door kraakbeenletsels en ontsteking van de meniscus.
  • Hand- en polsblessures bij basketbal : Hoewel het percentage laag is, zijn er blessures aan handen, vingers en polsen als gevolg van onjuiste balbehandeling. Het ontvangen van een pass op hoge snelheid verslijt de ligamenten en pezen in beide lichaamsdelen zodanig dat de vingers kunnen barsten of verstuiken.

Sportblessures bij boksen en contactsporten

Sportblessures bij boksen en contactsporten

De meeste blessures worden veroorzaakt doordat de bokser zijn tegenstander voortdurend slaat. Het is belangrijk dat de bokser zich bewust is van zijn techniek om blessures te voorkomen.

  • Schouderblessures bij boksen : De rotator cuff is de meest aangetaste spiergroep, vooral de supraspinatus spier. Herhaling is essentieel om te begrijpen hoe een stoot doeltreffend is en de gewrichtsfunctie niet verandert.
  • Nek-, hoofd- en gezichtsblessures bij boksen : Sterke slagen op het hoofd veroorzaken verschillende kwalen in de halswervelkolom, zoals verschoven tussenwervelschijven. Bovendien komen kneuzingen en snijwonden aan de huid vaak voor. Daarom beschermt de bokser in de eerste plaats zijn gezicht.
  • Hand- en polsblessures bij boksen: De kracht van een directe klap bij boksen is meer dan 700 kilo druk. Hoewel het de bedoeling is de tegenstander te verwonden, raken ook de handen en polsen gewond en ontstaan er zelfs botbreuken.

Sportblessures bij wielrennen

Sportblessures bij wielrennen

Sportblessures bij wielrennen zijn stil tot ze in een bepaalde mate gevorderd zijn. Het is raadzaam voor de fietser om te letten op ongemak in de benen, de onderrug en de schouders, en als u een beginnende fietser bent, zal pijn door de houding op de fiets vaak voorkomen.

  • Schouder- en polsblessures bij fietsen: Elk deel van de schouder raakt ontstoken als het lichaamsgewicht niet in balans is, dus de zadelhoogte moet worden gecontroleerd. Polsklachten worden veroorzaakt door de kracht van de greep op het stuur. Valpartijen zijn de belangrijkste oorzaak van ernstige sleutelbeenblessures bij het fietsen.
  • Rug- en lendenblessures bij fietsen: Gedwongen houdingen van de fietser zorgen ervoor dat de rugspieren overmatig samentrekken. Het zadel en het stuur moeten goed op elkaar zijn afgestemd en de pasvorm moet zijn afgestemd op de biomechanica van de fietser.
  • Knie- en beenblessures bij fietsen: Spieroverbelasting van de biceps femoris is de meest voorkomende oorzaak van deze blessures. Door de constante beweging van de knie slijt ook de meniscus. Een goede warming-up van het lichaam vóór het trappen en aanvullende versterkende oefeningen worden aanbevolen.

Sportblessures bij Crossfit en krachtsporten

Sportblessures bij Crossfit en krachtsporten

Geen twee Crossfit-routines zijn hetzelfde, ze hebben allemaal een ander doel, hoewel ze allemaal gericht zijn op het ontwikkelen van meer kracht en spieruithoudingsvermogen. Bij Crossfit is de verandering in sportintensiteit de trigger voor blessures, naast de opgebouwde vermoeidheid na verschillende trainingen.

  • Schouderblessures bij Crossfit: Door de hoge belasting worden de schouderpezen overbelast, vooral die van de rotator cuff. Door de constante herhaling en belasting van de schouder raken de pezen geïrriteerd en kunnen ze scheuren.
  • Rug en onderrug blessures bij Crossfit: 36% van de Crossfit blessures ontstaan in de onderrug. Spiercontracturen komen vaak voor, evenals hernia's in de rug door het tillen van zware gewichten met een verkeerde techniek.
  • Knieblessures bij Crossfit: Slechte techniek en overmatig buigen veroorzaken overrekking van de hamstrings in de knieën. Bovendien dragen de knieën bij olympisch gewichtheffen het volle gewicht van het lichaam, dus een onevenwichtigheid leidt tot verstuikingen en ontwrichtingen.

Sportblessures bij klimmen en bergsporten

Sportblessures bij klimmen en bergsporten

Net als bij andere sporten vereist bergbeklimmen training op basis van kracht en techniekontwikkeling. Of u nu gewoon een wandeling in de bergen maakt of grote rotswanden wilt beklimmen, u bent nooit veilig voor blessures.

  • Schouderblessures bij het klimmen: Spierverrekkingen en ontwrichtingen van de schouder zijn de meest voorkomende kwalen bij het bergbeklimmen, omdat het vaak voorkomt dat het lichaam doorzakt en alleen door de handen wordt vastgehouden terwijl we ons voortbewegen of zelfs dat de benen wegglijden en de armen het hele lichaam moeten ondersteunen.
  • Hand-, vinger- en polsblessures bij het klimmen: Ontwrichtingen en breuken in handen en vingers lopen altijd gevaar bij het beklimmen van een berg, hetzij door het gewicht van het lichaam wanneer we afhankelijk zijn van de armen, hetzij door onverwachte valpartijen.
  • Knieblessures bij het klimmen: Als gevolg van spiervermoeidheid reageren de gewrichten niet zoals het hoort en raken de zachte weefsels ervan ontstoken. De grootste lichamelijke belasting vindt plaats in de benen, dus die moeten sterk en veerkrachtig zijn.

Sportblessures bij voetbal

Sportblessures bij voetbal

Voetbal wordt beschouwd als een high impact sport vanwege de intensiteit waarmee de sporters spelen. Uiteraard ontstaan de meeste blessures in de onderste ledematen, of het nu gaat om de enkels, de knieën of de kuiten.

  • Kuitblessures bij voetbal: De kuitspieren bevinden zich aan de achterkant van elk been en de belangrijkste oorzaak van blessures zijn spiercontracturen of zware klappen tijdens het spel.
  • Voetblessures bij voetbal: Fracturen in de middenvoetsbeentjes zijn altijd een risico voor voetballers, zeker als ze geen goede techniek hebben om de bal te slaan. De voetstappen van de tegenstander op de voet veroorzaken ook breuken of barsten in de vingerkootjes.
  • Enkelblessures bij voetbal: Naast de klassieke verstuikingen zijn enkelverstuikingen een terugkerende kwaal als gevolg van richtingsveranderingen terwijl de voet aan de grond blijft. Daarnaast zijn er valpartijen op de voet die de banden overmatig belasten.
  • Heupblessures bij voetbal: Heupblessures treffen spelers die vanaf het middenveld rennen, manoeuvreren om tegenstanders te ontwijken of de bal raken. De musculoskeletale coördinatie om dit alles te bereiken, brengt spelers tot het uiterste met als gevolg de gevreesde pubalgie.
  • Knieblessures bij voetbal: Een gescheurde voorste kruisband is de meest gevreesde blessure voor voetballers, omdat die hen enkele maanden van het veld houdt. Ondanks een goede fysieke voorbereiding worden de knieën op het veld volledig belast.
  • Beenblessures bij voetbal: In het algemeen moeten sporters ervoor zorgen dat de spierstructuur niet vermoeid raakt, ze moeten hun lichaam voorbereiden voor de training en tijdens de wedstrijden. Een goede warming-up en cooling-down verminderen de kans op blessures.

Sportblessures bij turnen en ritmische gymnastiek

Sportblessures bij gymnastiek en ritmische gymnastiek

Zowel in de bovenste als in de onderste ledematen komen overbelasting van de spieren, verstuikingen, contracturen en gewrichtsschade vrij vaak voor bij ritmische en sportgymnastiek wegens de sterke impact op de gewrichten in deze sportdiscipline.

  • Hand- en polsblessures bij turnen Bij turnen zijn de meest voorkomende handblessures kleine verstuikingen en in de ernstigste gevallen komen verstuikingen voor, dit komt omdat de polsen een beperkte mobiliteit hebben en turnen deze tot het uiterste oprekt.
  • Rugblessures bij turnen: Spiercontracturen en pijn in de onderrug zijn de meest voorkomende klachten. Er zijn draaiingen en houdingen in turnen die het lichaam dwingen tot onverwachte en intense bewegingen, waardoor de wervelkolom tot het uiterste wordt gedreven.
  • Blessures aan de voeten en enkels bij turnen: Deze worden vaak veroorzaakt door turners die vallen tijdens trainingen en wedstrijden. Training vermindert de kans op blessures, hoewel gebrek aan concentratie tijdens de oefeningen een negatief effect heeft op de prestaties.

Sportblessures bij golf

Sportblessures bij golf

95% van de golfblessures wordt veroorzaakt door de swing, d.w.z. de slag van de golfbal op zoek naar een hole in one. Tijdens deze beweging worden alle spieren en gewrichten van het lichaam met grote explosiviteit geactiveerd, wat tot diverse blessures kan leiden.

  • Schouderblessures bij golf: De subscapularis spier is de meest geblesseerde spier door de plotselinge beweging van de schouder op zoek naar meer kracht met de club. De constante herhalingen vermoeien de vezels en veroorzaken microscheurtjes in de spieren.
  • Rug- en lendenblessures bij golf: Door een slechte houding en een onregelmatig terrein voelt de rug een grotere intensiteit op het moment van de slag. Als de golfer meer kracht uitoefent, zal de blessure ernstiger zijn.
  • Knieblessures bij golf: Als de voet aan de grond vastzit en een intense draai wordt uitgeoefend, zal de interne laterale band van de knie opzwellen door de overbelasting van deze spanning. Als u de bal vanaf een oneffen ondergrond wilt slaan, moet u rekening houden met de techniek.
  • Heupblessures bij golf: De heupdraai helpt de schouders om de golfclub correct te roteren en meer kracht in het schot over te brengen. Heuppijn is een van de meest voorkomende kwalen die golfers treffen.
  • Hand- en polsblessures bij golf: Door de zware druk van de handen op de club en het draaien van de polsen worden de pezen en ligamenten te veel belast, zodat peesontstekingen en gescheurde ligamenten veel voorkomen bij golfers.
  • Elleboogblessures bij golf: De bekendste is de "golferselleboog", waarbij de banden, pezen en spieren aan de binnenkant van de elleboog beschadigd zijn. Dit is het gevolg van het voortdurend rekken van de elleboogpezen tijdens het spel.

Sportblessures bij gewichtheffen en gymsporten

Sportblessures bij gewichtheffen en fitness

Gewichtheffen is een sport van extreme kracht en maximale explosiviteit in de bewegingen. Net als bij Crossfit houden blessures verband met de overbelasting van de gewrichten en de verschillende spiergroepen van de armen en benen.

  • Elleboogblessures bij gewichtheffen: Lichte onevenwichtigheden van het lichaam tijdens het tillen zorgen ervoor dat de ligamenten en pezen in de elleboog verschuiven en wijken onder het extreme gewicht. Dit leidt tot irritaties, peesontstekingen en verstuikingen.
  • Knieblessures bij gewichtheffen: Zij dragen het volle gewicht van het lichaam en het gewicht van de gewichthefstangen, die twee keer het gewicht van een atleet kunnen zijn. Een kleine verkeerde beweging zal de meniscus doen ontsteken, breuken zijn ook mogelijk.
  • Rugblessures bij gewichtheffen: De onderrug is gevoelig voor blessures zoals spiercontracturen en hernia's. Daarom is het dragen van een gordel bij gewichtheffen en krachtsporttrainingen en wedstrijden verplicht.

Sportblessures bij voetbal

Sportblessures bij voetbal

Hoewel voetbal van nature een contactsport met veel impact is, worden de blessures die de meeste aandacht krijgen veroorzaakt door de slijtage van spieren en pezen. Alle andere blessures zijn het gevolg van trauma's en valpartijen.

  • Nekletsels bij voetbal: Door de constante stoten en schokkerige bewegingen verschuiven de nekschijven en komen de zenuwen onder druk te staan. Dit is bijna onvermijdelijk bij voetbal, en het is aan de speler om op te passen voor trauma.
  • Knieblessures bij voetbal: De voorste kruisband en de achterste kruisband van de knie nemen de grootste kracht en trekkracht op de benen in een voetbalwedstrijd. Het begint met een ontsteking en kan leiden tot een bandenscheuring.
  • Schouderblessures bij voetbal: Schouderblessures en ontwrichtingen door tackles tijdens het spel komen vaak voor. Voetbal combineert de intensiteit van voetbal met de kracht van worstelen.

Sportblessures bij hardlopen

Sportblessures bij hardlopen

Slijtage van de onderste ledematen leidt bij een hardloper tot een grote verscheidenheid aan chronische blessures, d.w.z. aanwezig bij jarenlange training en het aantal kilometers in de benen.

  • Enkelblessures bij hardlopen: De enkel zorgt voor tractie en stabiliteit van het lichaam, bij langeafstandslopers zijn deze pezen gevoelig voor ontstekingen en peesontstekingen. Bovendien leidt een slechte pas tot enkelverstuikingen.
  • Kuitblessures bij hardlopen: De kuiten zijn spieren die een groot deel van het gewicht van de hardloper ondersteunen en als er geen goede warming-up is geweest, kunnen er spiertrekkingen en microscheurtjes in hun vezels ontstaan.
  • Voetblessures bij hardlopen: Blaren op de voeten zijn een vervelende realiteit waar elke hardloper wel eens last van heeft gehad, deze blaren kunnen zelfs bloeden. Bovendien kan de fascia van de voetzool ontstoken raken door overtraining.
  • Heupblessures bij hardlopen: Als we op oneffen terrein lopen of rennen, of een slechte looptechniek hebben, kunnen we last krijgen van heupblessures door onevenwichtigheden in onze repeterende bewegingen.
  • Knieblessures bij hardlopen: Als de spieren in de knie opzwellen en aanspannen, veroorzaken ze wrijving in het gewricht tot de slijmbeurzen en pezen bezwijken. Dit staat bekend als "runners knee".
  • Lopende beenblessures: In het algemeen kan elke spier lijden aan slijtage en vermoeidheid door te veel trainingsdagen en te weinig rust. Naarmate de spier vermoeider is, wordt de belasting van de banden, botten en pezen groter.

Sportblessures bij tennis

Sportblessures bij tennis

Tennis is een zeer populaire sport onder amateurs, en in combinatie met repetitieve bewegingen en gebrek aan fysieke voorbereiding komen blessures voor in de bovenste en onderste ledematen als er geen goede fysieke warming-up is.

  • Tennis enkel- en voetblessures: Verstuikingen en verrekkingen zijn veel voorkomende tennisblessures als gevolg van stoppen, starten en veranderingen van lichaamsrichting tijdens een tenniswedstrijd.
  • Schouderblessures bij tennis: Ontsteking van de spiergroep in de rotator cuff begint met een bekneld gewricht, waarna de suprascapulaire spier scheurt, waardoor de tennisser beperkt wordt in zijn bewegingen.
  • Rug- en onderrugblessures bij tennis: spiercontracturen en hamstringontstekingen kunnen worden voorkomen als de speler een goede techniek hanteert en het lichaam in balans houdt, zodat rug en buik de belasting delen.
  • Tenniselleboogblessures: Laterale epicondylitis, beter bekend als "tenniselleboog", is een blessure die wordt veroorzaakt door het herhaaldelijk slaan met een racketbal. Het is een slijtageblessure die veel aandacht vereist.
  • Hand- en polsblessures bij tennis: De grip van de hand op het racket bepaalt dit type blessure. Er moet ook aandacht worden besteed aan de slagtechniek om peesontsteking en verstuikte vingers te voorkomen.
  • Knieblessures bij tennis: Ontsteking van meniscus, ligamenten en pezen komt veel voor bij tennissers door een plotselinge verdraaiing van de knie tijdens trainingen en wedstrijden, vooral bij het tennissen op een harde ondergrond.

Sportblessures bij volleybal

Sportblessures bij volleybal

Bij volleybal, of het nu in een sporthal of op het strand wordt gespeeld, komen vooral blessures aan de romp en de bovenste ledematen voor. Een uitstekende conditie verlaagt het aantal blessures.

  • Schouderblessures bij volleybal: Pezen in de rotator cuff en biceps brachii zijn vatbaarder voor overrekking en gedeeltelijke scheuring. Dit zijn ook blessures door vermoeidheid van weke delen.
  • Hand- en vingerblessures bij volleybal: Dit zijn traumatische blessures, d.w.z. veroorzaakt doordat de bal de vingers en handen raakt. Gebroken vingerkootjes komen vaak voor bij deze sport.
  • Enkelblessures bij volleybal: Omdat de speler voortdurend intensieve sprongen maakt en van richting verandert op zoek naar de bal, ondersteunen de enkels al deze schokken en bij een slechte val worden deze banden verdraaid en kunnen verstuikingen optreden.

Yoga sportblessures

Yoga sportblessures

Yoga biedt een schat aan voordelen voor lichaam en geest, waarvan de basis bestaat uit langzame, gecoördineerde bewegingen en ademhaling. Het is echter ook waarschijnlijk dat u last krijgt van spierblessures.

  • Yoga nekblessures: Deze zijn gerelateerd aan spierstijfheid tijdens de beoefening van Yoga oefeningen en het achterwege laten van een warming up voordat de eerste lichaamshoudingen worden gedaan.
  • Yoga schouder blessures: Het extreem belasten van het schoudergewricht leidt tot spierspanning en peesontsteking. Houd altijd rekening met de beperkingen van uw lichaam voordat u nieuwe houdingen probeert.
  • Enkelblessures bij Yoga: Overgangen tussen yogahoudingen veroorzaken overbelasting van de pezen en banden van de enkel. Vermijd plotselinge bewegingen, in Yoga blijven de spieren ontspannen.
  • Rugklachten bij Yoga: Als u een zittend leven leidt en begint met Yoga, krijgt u rugklachten, vooral in het lendengebied. Oefening en continuïteit zorgen voor meer flexibiliteit en elasticiteit in dit gebied.
  • Heupblessures bij Yoga: Wanneer we niet voorzichtig zijn met de bewegingen en fysieke capaciteiten van elke persoon, slijten de kraakbenen van de heup en begint de wrijving in de gewrichten pijn te veroorzaken.
  • Hand en pols blessures bij Yoga: Wanneer we geen goede Yoga houding aannemen, valt het gewicht van het lichaam meer op de pols en niet op de hele hand. Alle zachte weefsels in de pols raken ontstoken.

F.A.Q: Veelgestelde vragen

Hoe lang duurt het om te herstellen van een bepaalde blessure?

De hersteltijd van een bepaald letsel kan sterk variëren, afhankelijk van het type en de ernst van het letsel, en van de gezondheid en het genezingsproces van de individuele patiënt.

Een lichte verstuiking of verrekking kan bijvoorbeeld slechts een paar dagen tot een paar weken duren om volledig te herstellen, terwijl een ernstiger letsel zoals een gebroken bot of gescheurde gewrichtsband meerdere weken of zelfs maanden revalidatie kan vergen voordat de patiënt weer kan terugkeren naar het niveau van functioneren van voor het letsel.

Andere factoren die de hersteltijd kunnen beïnvloeden zijn de leeftijd van de patiënt, de algemene gezondheid en de mate van lichamelijke activiteit. Ook de effectiviteit van het behandelplan en de mate waarin de patiënt zich aan het behandelplan houdt, kunnen van invloed zijn op de hersteltijd.

Het is belangrijk om een gediplomeerde zorgverlener zoals een fysiotherapeut of arts te raadplegen om een nauwkeurige schatting van de hersteltijd voor een specifieke blessure te krijgen, omdat zij een persoonlijk behandelplan en begeleiding voor het optimaliseren van het genezingsproces kunnen bieden.

Hier is een lijst van enkele veel voorkomende blessures en hun gemiddelde hersteltijd:

  • Verstuikte enkel: Een lichte verstuiking kan 1-2 weken duren om te herstellen, terwijl een ernstigere verstuiking 4-6 weken kan duren.
  • Verrekte spier: De hersteltijd kan variëren van enkele dagen tot enkele weken, afhankelijk van de ernst van de verrekking.
  • Gescheurde gewrichtsbanden: Een lichte scheur kan 6-8 weken nodig hebben om te herstellen, terwijl een ernstigere scheur enkele maanden revalidatie kan vergen.
  • Gebroken bot: De hersteltijd kan variëren van enkele weken tot enkele maanden, afhankelijk van de plaats en de ernst van de breuk.
  • Ontwricht gewricht: De hersteltijd kan variëren van enkele dagen tot enkele weken, afhankelijk van de plaats en de ernst van de ontwrichting.
  • Rotator cuff letsel: Milde blessures kunnen 2-4 weken duren om te herstellen, terwijl ernstigere blessures enkele maanden revalidatie kunnen vergen.
  • Tenniselleboog: De hersteltijd kan variëren van enkele weken tot enkele maanden, afhankelijk van de ernst van het letsel en de effectiviteit van het behandelplan.
  • ACL scheur: Hersteltijd voor een ACL scheur vereist meestal een operatie en enkele maanden revalidatie voordat de patiënt weer volledig actief kan zijn.

Welke fysiotherapiebehandelingen zijn het beste voor een specifiek type blessure?

De fysiotherapiebehandelingen die het beste zijn voor een bepaald type letsel hangen af van het type en de ernst van het letsel, evenals de behoeften en doelen van de individuele patiënt. Hier zijn echter enkele veel voorkomende fysiotherapiebehandelingen die kunnen worden gebruikt voor specifieke soorten blessures:

  • Verstuikte enkel: Fysiotherapeutische behandelingen kunnen bestaan uit bewegingsoefeningen, versterkende oefeningen, evenwichtstraining en modaliteiten zoals ijs- of warmtetherapie.
  • Verstuikte spier: Fysiotherapeutische behandelingen kunnen bestaan uit rekoefeningen, versterkende oefeningen en modaliteiten zoals ijs- of warmtetherapie.
  • Gescheurde ligamenten: Fysiotherapeutische behandelingen kunnen bestaan uit bewegingsoefeningen, versterkende oefeningen, manuele therapie en modaliteiten zoals ijs- of warmtetherapie.
  • Gebroken bot: Fysiotherapeutische behandelingen kunnen bestaan uit bewegingsoefeningen, versterkende oefeningen, gewichtdragende oefeningen en modaliteiten zoals ijs- of warmtetherapie.
  • Ontwricht gewricht: Fysiotherapeutische behandelingen kunnen bestaan uit bewegingsoefeningen, versterkende oefeningen, manuele therapie en modaliteiten zoals ijs- of warmtetherapie.
  • Rotator cuff letsel: Fysiotherapeutische behandelingen kunnen bestaan uit bewegingsoefeningen, versterkende oefeningen, manuele therapie en hulpmiddelen zoals ijs- of warmtetherapie.
  • Tenniselleboog: Fysiotherapeutische behandelingen kunnen bestaan uit rekoefeningen, versterkende oefeningen, manuele therapie en hulpmiddelen zoals ijs- of warmtetherapie.
  • ACL scheur: Fysiotherapeutische behandelingen kunnen bestaan uit bewegingsoefeningen, versterkende oefeningen, evenwichtstraining en hulpmiddelen zoals ijs- of warmtetherapie.

Het is belangrijk op te merken dat dit slechts algemene behandelingen zijn en dat elke patiënt een persoonlijk behandelplan nodig heeft. Een bevoegde zorgverlener zoals een fysiotherapeut of arts kan een uitgebreide evaluatie uitvoeren en een individueel behandelplan ontwikkelen op basis van de specifieke behoeften en doelen van de patiënt.

Wanneer is het veilig om terug te keren naar de training of wedstrijd na een blessure?

De timing voor terugkeer naar training of wedstrijd na een blessure kan variëren afhankelijk van het type en de ernst van de blessure, evenals de herstelvoortgang van de individuele patiënt.

In het algemeen is het belangrijk om te wachten tot de blessure volledig genezen is en de patiënt zijn functieniveau van voor de blessure heeft herwonnen alvorens terug te keren naar de training of wedstrijd. Een te snelle terugkeer kan leiden tot nieuwe blessures en kan het herstelproces vertragen.

Een bevoegde zorgverlener, zoals een fysiotherapeut of een arts, kan bepalen wanneer het veilig is om weer te gaan trainen of aan wedstrijden deel te nemen. Zij kunnen de kracht, het bewegingsbereik, de flexibiliteit en de algemene functionele mogelijkheden van de patiënt beoordelen voordat zij een aanbeveling doen over het tijdstip van terugkeer naar de activiteit.

Bovendien is het belangrijk dat de patiënt tijdens het herstelproces met zijn zorgverlener communiceert en alle aanbevelingen of beperkingen opvolgt. Geleidelijke verhoging van het activiteitenniveau en goede opwarm- en afkoelingsroutines kunnen ook helpen het risico op nieuw letsel te verminderen en de terugkeer naar activiteit te optimaliseren.

Bijvoorbeeld, een licht verstuikte enkel kan 1-2 weken nodig hebben om te genezen en voor de patiënt om zijn niveau van functioneren van voor de blessure te herwinnen voordat hij weer actief wordt. Aan de andere kant kan een gescheurde band meerdere maanden revalidatie nodig hebben voordat de patiënt weer veilig aan de slag kan.

Uiteindelijk moet de beslissing over de terugkeer naar activiteit worden genomen in overleg met een bevoegde zorgverlener, zoals een fysiotherapeut of een arts. Zij kunnen het herstel van de patiënt evalueren en specifieke richtlijnen geven over wanneer het veilig is om weer actief te worden.

Hoe kan ik toekomstige blessures voorkomen terwijl ik herstel van mijn huidige blessure?

Het voorkomen van toekomstige blessures is belangrijk terwijl u herstelt van een huidige blessure om nieuwe blessures te voorkomen en het herstelproces te optimaliseren. Hier volgen enkele tips om toekomstige blessures te voorkomen:

  • Volg uw revalidatieprogramma: Houd u aan het voorgeschreven revalidatieprogramma van uw zorgverlener. Dit zal u helpen om goed te herstellen en tegenslagen te voorkomen.
  • Pas uw activiteiten aan: Vermijd activiteiten die het geblesseerde gebied kunnen belasten. Overweeg uw activiteiten aan te passen om het risico op nieuw letsel te verminderen.
  • Versterken en rekken: Versterkings- en rekoefeningen kunnen helpen uw algehele kracht, flexibiliteit en bewegingsbereik te verbeteren. Dit kan toekomstige blessures helpen voorkomen door het vermogen van uw lichaam om met fysieke spanning om te gaan te verbeteren.
  • Gebruik de juiste techniek: Het gebruik van de juiste techniek bij het uitvoeren van lichamelijke activiteiten kan het risico op letsel helpen verminderen. Vraag uw zorgverlener om advies over de juiste techniek voor uw specifieke activiteit.
  • Draag de juiste uitrusting: Het dragen van de juiste beschermende uitrusting zoals helmen, kussentjes of braces kan het risico op letsel tijdens fysieke activiteiten helpen verminderen.
  • Verhoog geleidelijk het activiteitenniveau: Een geleidelijke verhoging van het activiteitenniveau tijdens uw herstel kan toekomstige blessures helpen voorkomen. Een te snelle terugkeer kan het risico op nieuwe blessures vergroten.
  • Neem pauzes: Regelmatig pauzeren tijdens lichamelijke activiteit kan overbelastingsblessures helpen voorkomen. Rust nemen en uw lichaam de tijd geven om te herstellen is belangrijk om blessures te voorkomen.

Moet ik andere delen van mijn lichaam blijven trainen terwijl ik herstel van een blessure?

Het is belangrijk om advies te vragen aan een gediplomeerd zorgverlener, zoals een fysiotherapeut of arts, voordat u doorgaat met het trainen van andere lichaamsdelen terwijl u herstelt van een blessure. Zij kunnen uw letsel beoordelen en specifieke adviezen geven over welke soorten activiteiten veilig kunnen worden voortgezet en welke moeten worden vermeden.

In het algemeen is het vaak veilig en aanbevolen om andere delen van uw lichaam te blijven trainen terwijl u herstelt van een blessure, zolang u bewegingen of activiteiten vermijdt die uw blessure kunnen verergeren. Bijvoorbeeld, als u een verstuikte enkel heeft, kunt u doorgaan met krachttraining voor uw bovenlichaam, terwijl u oefeningen vermijdt die de geblesseerde enkel belasten.

Het is echter belangrijk dat u naar uw lichaam luistert en bewegingen of activiteiten vermijdt die pijn of ongemak veroorzaken. Geleidelijke verhoging van uw activiteitenniveau terwijl u herstelt, kan nieuw letsel helpen voorkomen en uw herstelproces optimaliseren.

Wat zijn enkele effectieve pijnbestrijdingstechnieken voor blessures?

Er zijn verschillende effectieve pijnbestrijdingstechnieken die de pijn bij blessures kunnen helpen verlichten. Hier zijn enkele technieken die nuttig kunnen zijn:

  • Rust: Rust in het getroffen gebied kan de pijn en de ontsteking helpen verminderen. Het vermijden van activiteiten die de blessure verergeren kan ook de genezing bevorderen.
  • IJs- en warmtetherapie: IJs aanbrengen op het getroffen gebied kan de pijn en zwelling helpen verminderen, terwijl warmte de doorbloeding kan stimuleren en de genezing bevorderen. Het afwisselen van ijs- en warmtetherapie kan ook effectief zijn.
  • Massage: Massage kan de pijn en ontsteking helpen verminderen, de doorbloeding verbeteren en de genezing bevorderen. Zachte massagetechnieken worden vaak aanbevolen voor blessures.
  • Pijnstillers: Over-the-counter pijn medicatie, zoals ibuprofen of acetaminophen, kan helpen verlichten pijn en verminderen ontsteking. Het is echter belangrijk dat u zich aan de aanbevolen dosering houdt en een arts raadpleegt voordat u medicijnen inneemt.
  • Fysiotherapie: Fysiotherapie kan de pijn verlichten, de mobiliteit verbeteren en de genezing bevorderen. Een fysiotherapeut kan een persoonlijk behandelplan opstellen om uw specifieke letsel en pijnbestrijding aan te pakken.
  • Acupunctuur: Acupunctuur is een techniek waarbij naalden in specifieke punten van het lichaam worden gestoken om pijn te verlichten en genezing te bevorderen. Het wordt vaak gebruikt in combinatie met andere pijnbestrijdingstechnieken.

Het is belangrijk om met een zorgverlener te overleggen voordat u een pijnbestrijdingstechniek probeert om er zeker van te zijn dat deze veilig en geschikt is voor uw letsel.

Kunnen voeding en supplementen helpen bij het herstel van een blessure?

Voeding en supplementen kunnen een belangrijke rol spelen bij blessureherstel door het lichaam te voorzien van de nodige voedingsstoffen om genezing te bevorderen en ontstekingen te verminderen. Hier zijn enkele manieren waarop voeding en supplementen kunnen helpen bij blessureherstel:

  • Eiwit: Eiwit is essentieel voor het herstellen van beschadigd weefsel en het bevorderen van spierherstel. Het consumeren van voldoende eiwitten kan het herstelproces versnellen. Goede eiwitbronnen zijn mager vlees, vis, eieren, zuivel en plantaardige bronnen zoals bonen, linzen en noten.
  • Omega-3 vetzuren: Omega-3 vetzuren zijn ontstekingsremmend en kunnen helpen ontstekingen te verminderen en genezing te bevorderen. Goede bronnen van omega-3 zijn onder meer vette vis zoals zalm, walnoten, chiazaad en lijnzaad.
  • Vitamine C: Vitamine C is belangrijk voor de productie van collageen, wat essentieel is voor weefselherstel. Goede bronnen van vitamine C zijn citrusvruchten, aardbeien, kiwi, paprika en broccoli.
  • Zink: Zink is belangrijk voor wondgenezing en de immuunfunctie. Goede bronnen van zink zijn oesters, rundvlees, varkensvlees, kip, bonen en noten.
  • Magnesium: Magnesium is belangrijk voor spierontspanning en kan helpen spierpijn te verminderen en herstel te bevorderen. Goede bronnen van magnesium zijn bladgroenten, noten, zaden en volle granen.
  • Supplementen: Van sommige supplementen, zoals glucosamine en chondroïtine, is aangetoond dat ze gewrichtspijn en ontsteking helpen verminderen. Het is echter belangrijk dat u een arts raadpleegt voordat u supplementen neemt, om er zeker van te zijn dat ze veilig zijn en geschikt voor uw letsel.

Hoewel voeding en supplementen nuttig kunnen zijn voor blessureherstel, is het belangrijk te onthouden dat ze geen medische behandeling mogen vervangen en moeten worden gebruikt in combinatie met een uitgebreid blessureherstelplan.

Hoe kan ik gemotiveerd blijven tijdens het herstelproces?

Gemotiveerd blijven tijdens het herstelproces kan een uitdaging zijn, maar het is belangrijk om een positieve mindset te behouden om de genezing te bevorderen en tegenslagen te voorkomen.

Hier zijn enkele tips om je te helpen gemotiveerd te blijven tijdens het herstelproces:

  • Stel realistische doelen: Stel realistische doelen die haalbaar zijn binnen uw hersteltijdlijn. Vier kleine mijlpalen en prestaties onderweg.
  • Blijf positief: Focus op de vooruitgang die je hebt geboekt in plaats van op de tegenslagen. Houd een positieve instelling en zie jezelf volledig hersteld.
  • Blijf verbonden: Blijf in contact met vrienden en familie voor emotionele steun. Sluit u aan bij een steungroep of zoek contact met anderen die een soortgelijke blessure hebben gehad.
  • Blijf actief: Doe activiteiten die binnen uw mogelijkheden liggen en uw letsel niet verergeren. Dit kan helpen om een normaal gevoel te behouden en verveling te voorkomen.
  • Zoek professionele hulp: Zoek de hulp van een professional, zoals een fysiotherapeut of counselor, om een persoonlijk herstelplan te ontwikkelen en eventuele emotionele of mentale zorgen aan te pakken.
  • Gebruik visualisatietechnieken: Visualiseer jezelf volledig hersteld en bezig met je favoriete activiteiten. Dit kan u helpen gemotiveerd en positief te blijven.
  • Beloon jezelf: Gun jezelf onderweg kleine beloningen om gemotiveerd te blijven en een positieve instelling te behouden.

Vergeet niet dat het herstelproces uitdagend kan zijn, maar gemotiveerd en positief blijven kan de genezing bevorderen en tegenslagen voorkomen.

Wat zijn enkele veelgemaakte fouten die atleten maken tijdens het herstel van een blessure?

Sporters kunnen tijdens het herstel van een blessure soms fouten maken die het genezingsproces kunnen vertragen of zelfs tot verder letsel kunnen leiden. Hier zijn enkele veelgemaakte fouten die sporters maken tijdens het herstel van een blessure:

  • Te snel terugkeren: Terugkeren naar training of competitie voordat de blessure volledig is genezen, kan verdere schade veroorzaken en het herstelproces vertragen.
  • Pijn negeren: pijn of ongemak negeren kan verdere schade veroorzaken en het genezingsproces vertragen. Het is belangrijk om met een zorgverlener te praten over eventuele pijn of ongemak tijdens het herstel.
  • Geen herstelplan volgen: Het niet volgen van een uitgebreid herstelplan, inclusief fysiotherapie, rust en goede voeding, kan het genezingsproces vertragen en leiden tot verder letsel.
  • Overtraining: Overtraining tijdens het herstel kan verdere schade veroorzaken en het genezingsproces vertragen. Het is belangrijk om een aangepast trainingsplan te volgen dat past bij uw niveau van herstel.
  • Verwaarlozing van de geestelijke gezondheid: Het verwaarlozen van de geestelijke gezondheid kan het herstelproces negatief beïnvloeden. Het is belangrijk om emotionele of mentale gezondheidsproblemen tijdens het herstel aan te pakken om de genezing te bevorderen.
  • Te veel focussen op het letsel: Te veel focussen op het letsel kan leiden tot negatieve gedachten en emoties. Het is belangrijk om positief te blijven denken en je te richten op de vooruitgang die tijdens het herstel wordt geboekt.
  • Niet communiceren met gezondheidswerkers: Niet communiceren met professionals in de gezondheidszorg over eventuele zorgen of veranderingen in de symptomen kan het genezingsproces vertragen of leiden tot verder letsel. Het is belangrijk dat u tijdens het herstel open communiceert met uw gezondheidsteam.

Wanneer moet ik professionele medische hulp zoeken voor mijn letsel?

U moet professionele medische hulp zoeken voor uw letsel als:

  • U ernstige pijn ervaart die niet verbetert met rust, ijs, compressie en elevatie (RICE).
  • U niet in staat bent om gewicht te dragen of het getroffen gebied te gebruiken.
  • U beperkte mobiliteit of bewegingsvrijheid heeft.
  • U merkt een aanzienlijke zwelling of kneuzing rond het getroffen gebied.
  • U heeft koorts of voelt zich onwel.
  • U heeft gevoelloosheid of tintelingen in het getroffen gebied.
  • U aanhoudende pijn of ongemak ervaart, zelfs na een periode van rust.
  • U heeft een geschiedenis van eerder letsel in hetzelfde gebied.
  • U heeft een reeds bestaande medische aandoening die het genezingsproces kan beïnvloeden.
  • U bent een atleet of doet regelmatig aan lichaamsbeweging die door het letsel kan worden beïnvloed.

Het is belangrijk dat u professionele medische hulp inroept om een nauwkeurige diagnose van het letsel te stellen en een passend behandelplan te ontwikkelen. Het negeren van een blessure of het uitstellen van medische hulp kan leiden tot verdere schade en een langere herstelperiode.

Referenties

  1. Maffulli, N., Longo, U. G., Gougoulias, N., Caine, D., & Denaro, V. (2011). Sportblessures: een overzicht van uitkomsten. British medical bulletin, 97(1), 47-80. https://academic.oup.com/bmb/article/97/1/47/358051
  2. Peterson, L., & Renstrom, P. A. (2019). Sportblessures. CRC Press. https://www.taylorfrancis.com/books/mono/10.4324/9781315272757/sports-injuries-lars-peterson-per-renstrom-lars-peterson
  3. Timpka, T., Jacobsson, J., Bickenbach, J., Finch, C. F., Ekberg, J., & Nordenfelt, L. (2014). Wat is een sportblessure. Sportgeneeskunde, 44, 423-428. https://link.springer.com/article/10.1007/s40279-014-0143-4
  4. Abou Elmagd, M. (2016). Veel voorkomende sportblessures. Internationaal tijdschrift voor lichamelijke opvoeding, sport en gezondheid, 3(5), 142-148. https://www.dkinjuryclinic.com/v2/wp-content/uploads/2020/10/3-4-74-161.pdf
  5. Hergenroeder, A. C. (1998). Preventie van sportblessures. Pediatrics, 101(6), 1057-1063. https://publications.aap.org/pediatrics/article-abstract/101/6/1057/61781/Prevention-of-Sports-Injuries
  6. Hopkins, W. G., Marshall, S. W., Quarrie, K. L., & Hume, P. A. (2007). Risicofactoren en risicostatistieken voor sportblessures. Clinical Journal of Sport Medicine, 17(3), 208-210. https://journals.lww.com/cjsportsmed/Abstract/2007/05000/Risk_Factors_and_Risk_Statistics_for_Sports.9.aspx
  7. Cumps, E., Verhagen, E., Annemans, L., & Meeusen, R. (2008). Letselcijfer en socio-economische kosten ten gevolge van sportblessures in Vlaanderen: gegevens ontleend aan sportverzekeringsstatistieken 2003. British journal of sports medicine, 42(9), 767-772. https://bjsm.bmj.com/content/42/9/767.short
  8. Ivarsson, A., Johnson, U., Andersen, M. B., Tranaeus, U., Stenling, A., & Lindwall, M. (2017). Psychosociale factoren en sportblessures: meta-analyses voor voorspelling en preventie. Sportgeneeskunde, 47, 353-365. https://link.springer.com/article/10.1007/s40279-016-0578-x
  9. Ekegren, C. L., Gabbe, B. J., & Vink, C. F. (2016). Sports injury surveillance systems: a review of methods and data quality. Sportgeneeskunde, 46(1), 49-65. https://link.springer.com/article/10.1007/s40279-015-0410-z
  10. Crossman, J. (1997). Psychologische revalidatie van sportblessures. Sportgeneeskunde, 23, 333-339. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199723050-00005

Item toegevoegd aan winkelwagen.
0 items - 0,00