Menselijke lichaamsdelen

Het organisatieniveau van het menselijk lichaam gaat van atomen via moleculen en weefsels tot orgaansystemen. Het lichaam van een mens bestaat voor meer dan 90% uit zuurstof, koolstof en waterstof. Zo bestaat de structuur van de mens onder meer uit botten, gewrichten, ligamenten, pezen en spieren.

Daarom is het belangrijk het lichaam te analyseren volgens elk van zijn anatomische delen. Dit maakt het gemakkelijker om te begrijpen hoe dit organisatieniveau werkt en welk type therapie moet worden toegepast op elke blessure. Lees verder en u vindt alle informatie die u nodig hebt.

Anatomie van het menselijk lichaam

Classificatie van de delen van het menselijk lichaam

Volgens de biologische wetenschappen kan het menselijk lichaam als volgt naar lichaamsdelen worden ingedeeld:

Hoofd

Het hoofd is het bovenste deel van het menselijk lichaam waarin zich de hersenholte bevindt. Het wordt gevormd door de schedel, waarvan de botten een gewricht van het type synarthrose hebben. Dat wil zeggen dat er tussen elk bot een dun vlies zit dat minimale bewegingen mogelijk maakt.

Het gezicht bevat op zijn beurt de oogkas en de spieren die nodig zijn voor het kauwen, kijken en ademen. Dit deel van het lichaam bevat de 5 zintuigen en het begin van het spijsverterings- en ademhalingssysteem.

Het temporomandibulaire gewricht en de sphenomandibulaire en stylomandibulaire ligamenten die de kaak tegen de schedel houden, zijn prominent aanwezig in het gezicht. De meest voorkomende kwalen zijn hoofdpijn, hoofdpijn en oogklachten. In het laatste geval zijn bijziendheid en astigmatisme de meest voorkomende aandoeningen.

Complementaire en niet-invasieve behandelingen die op dit deel van het lichaam worden toegepast zijn meestal massages, acupressuur en aromatherapie. De ondergrens van het hoofd is de nek en aan de achterkant de nek (waaruit de bovenrug of halswervelkolom ontstaat).

Romp

Zoals gezegd begint de romp bij de bovenrug en onder het gezicht en strekt zich uit tot de liesstreek of de onderste heup. Hij wordt beschermd door de ribben, het borstbeen en de wervels, die aansluiten op de wervelkolom. Deze sector kan op verschillende manieren worden onderverdeeld. Dat wil zeggen, of het externe of interne deel van het menselijk lichaam in aanmerking wordt genomen.

Uitgaande van de eerste indeling, vinden we aan de voorkant van de romp de rug en de billen, terwijl we aan de achterkant de borstkas en de buik vinden. Het is belangrijk te vermelden dat bil- en lendencontracturen een van de meest voorkomende contracturen van het menselijk lichaam zijn.

In de wervelkolom bevindt zich een groot aantal gewrichten (één voor elke wervel), waardoor ontstekingen, hernia's en ischias veel voorkomende kwalen zijn in dit deel van het lichaam. Niet-invasieve behandelingen omvatten koude-warmtetherapie, thermotherapie, cryotherapie en compressietherapie.

Extremiteiten

Het andere deel van het lichaam waarin het lichaam kan worden onderverdeeld zijn de ledematen, die verantwoordelijk zijn voor het bewegingsapparaat van een persoon. Deze zijn op hun beurt weer onderverdeeld in twee bovenste en twee onderste ledematen, waarbij de armen en benen de integrale leden van elke sector zijn.

Men kan ook een interne en externe indeling maken van dit deel van het lichaam, waarbij men in de eerste selectie de botten, een spierstructuur, pezen, slijmbeurzen en zenuwwortels aantreft. Terwijl de tweede indeling afhangt van het type ledemaat waarover we het willen hebben.

• De bovenste extremiteiten bestaan uit de schouder, arm, onderarm, pols en hand.
• De onderste extremiteiten zijn de benen, dij, knie, kuit, enkel en voet.

Men mag niet vergeten dat het belangrijkste doel van de ledematen is te zorgen voor de beweging en de mechanische handelingen van de persoon. Daarom zijn de beste behandelingen voor kwalen in dit gebied compressietherapie, massage en koude-warmtebehandeling.

Beste producten voor het menselijk lichaam

Bestseller

Referenties

1. Widmaier, E. P., Raff, H., & Strang, K. T. (2006). Vander's human physiology (Vol. 5). New York, NY: McGraw-Hill. https://www.bme.ufl.edu/wp-content/uploads/2018/07/BME5401_Ormerod.pdf
2. Pocock, G., Richards, C. D., & Richards, D. A. (2013). Menselijke fysiologie. Oxford university press. https://books.google.es/books?hl=en&lr=&id=pSxYM5-PrmgC
3. Guyton, A. C., & Hall, J. E. (2006). Medische fysiologie. Gökhan N, Çavuşoğlu H (Çeviren), 3. https://www.uvic.ca/ecs/ece/assets/docs/current/undergraduate/202005/bme201.pdf
4. Gray, H. (1878). Anatomie van het menselijk lichaam (Vol. 8). Lea & Febiger. https://books.google.es/books?id=9zBKAQAAMAAJ
5. Gray, H., & Goss, C. M. (1974). Anatomie van het menselijk lichaam. American Journal of Physical Medicine & Rehabilitation, 53(6), 293. https://journals.lww.com/ajpmr/Citation/1974/12000/Anatomy_of_the_Human_Body.7.aspx
6. Frontera, W. R., & Ochala, J. (2015). Skeletspieren: een kort overzicht van structuur en functie. Calcified tissue international, 96(3), 183-195. https://link.springer.com/article/10.1007/s00223-014-9915-y
7. Wit, T. D., & Folkens, P. A. (2005). The human bone manual. Elsevier. https://books.google.es/books?hl=en&lr=&id=ctMRLv6oA8wC
8. Ruff, C. B. (2000). Body size, body shape, and long bone strength in modern humans. Journal of human evolution, 38(2), 269-290. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0047248499903226