Złamania stopy

Ogólnie rzecz biorąc, złamanie polega na utracie ciągłości kości w wyniku jej pęknięcia. Jednym z najczęstszych typów jest złamanie stopy, które jest spowodowane przez wiele czynników i powoduje znaczny dyskomfort i ból u pacjenta podczas próby chodzenia lub obciążania kończyny.

Ponieważ jest to powszechny uraz, który może wystąpić u osób w każdym wieku, warto wiedzieć więcej o tym, czym jest. Dlatego podkreślimy jego główne cechy, sposób diagnozowania, klasyfikację, przyczyny, sposób leczenia i sposoby zapobiegania.

Czym jest złamanie kości stopy i jak się je diagnozuje?

Złamanie kości stopydefiniuje się jako patologię polegającą na złamaniu lub pęknięciu fragmentu kości związanego z tą kończyną , co w rezultacie powoduje zmniejszenie zakresu ruchu stopy.

Występują takie oznaki i objawy jak:

• Ból (nasilający się podczas chodzenia)
• obrzęk
• Zasinienie lub przebarwienie skóry
• Tkliwość w tym obszarze
• Drętwienie stopy lub palców
• Chrupanie podczas poruszania kończyną
• Widoczna deformacja.

Uraz ten może wystąpić w dowolnym obszarze stopy, zarówno w palcach, kościach środkowej jednej trzeciej stopy, dwóch kościach znajdujących się pod paluchem lub haluksem, jak i w kościach znajdujących się w górnej części kończyny.

Złamanie stopy jest często związane z:

• Paliczki: Odnoszą się one do kości znajdujących się na końcach palców. Są one długie i umożliwiają ruchy zginania, prostowania i przeciwstawiania kciuka. Zwykle złamanie występuje w dużym palcu.
• Śródstopie: Są to fragmenty kości znajdujące się w środkowej części stopy, które łączą kostkę z palcami i pomagają utrzymać równowagę podczas chodzenia lub stania. Zwykle złamania tej kości są spowodowane przeciążeniem, nagłym uderzeniem lub poważnym zwichnięciem.
• Sezamoidy: Są to dwie małe, zaokrąglone lub w kształcie grochu kości znajdujące się u podstawy stawu dużego palca. W większości przypadków dochodzi do ich złamania w wyniku powtarzającego się stresu lub nadużywania, co objawia się natychmiastowym bólem i obrzękiem w tym obszarze.
• Kościtylnejczęści stopy: Odnoszą się one do kości takich jak łódkowata i skokowa. Kość łódkowata wchodzi w ścięgno przyśrodkowo, a kość skokowa pomaga uformować staw skokowy, ponieważ pasuje do kości piszczelowej i strzałkowej. Ten rodzaj złamania może wystąpić z powodu wielu czynników.

Aby zdiagnozować złamanie stopy, oprócz oceny objawów pacjenta, ważne jest również, aby lekarz specjalista przeprowadził badanie fizykalne dotkniętego obszaru. W tym celu należy skupić się na badaniu palpacyjnym różnych części stopy, aby wykryć i skontrolować, które punkty bólu istnieją i/lub ich dokładną lokalizację, co jednocześnie pozwoli na ustalenie przyczyny złamania kości.

Badanie obrazowe jest niezbędne, aby uzyskać więcej szczegółów na temat wewnętrznego złamania, zwykle sugerowane jest jedno lub więcej z poniższych badań:

• RTG: Badanie rentgenowskie polega na wykonaniu zdjęć pod kilkoma różnymi kątami, tak aby obrazy złamanej kości nie nakładały się na siebie w zauważalny sposób. W większości przypadków tego typu urazy stopy można wyraźnie uwidocznić na zdjęciach rentgenowskich, z wyjątkiem złamań naprężeniowych, których nie można prawidłowo uwidocznić, dopóki złamanie nie zacznie się goić.
• Tomografia komputerowa: Podobnie jak badanie rentgenowskie, ten rodzaj badania wykorzystuje promieniowanie rentgenowskie do tworzenia obrazów pod różnymi kątami. Poza tym wyróżnia się jednak połączeniem różnych technik w celu stworzenia trójwymiarowych obrazów wewnętrznych struktur ciała. W rezultacie zapewnia więcej szczegółów na temat złamanych kości, a nawet otaczających tkanek miękkich, umożliwiając skuteczniejsze leczenie.
• Skan kości: Aby wykonać to badanie obrazowe, technik rozpoczyna od wstrzyknięcia niewielkiej ilości materiału radioaktywnego do żyły. Materiał radioaktywny jest następnie wchłaniany przez kości (zwłaszcza te ich części, które są uszkodzone). Umożliwia to wizualizację złamań naprężeniowych z pełną wyrazistością na uzyskanych obrazach, bez dostępu do fazy gojenia.
• Rezonans magnetyczny: Wykorzystuje fale radiowe w połączeniu z silnym polem magnetycznym w celu uzyskania znacznie bardziej szczegółowych próbek obrazowania, które oprócz uwidocznienia stanu fragmentów kości wymagają również zdjęć więzadeł, które pomagają wspierać stopę i kostkę w sposób zazębiający się. W rezultacie może zidentyfikować złamania, które nie są widoczne na zdjęciach rentgenowskich, a nawet wykluczyć jakiekolwiek pogorszenie sąsiadujące z uszkodzoną kością.

Jakie są rodzaje złamań kości stopy?

Ponieważ struktura stopy składa się z różnych kości, które tworzą łącznie 30 stawów wspieranych przez ponad 100 więzadeł kostnych, złamania w tej kończynie są uważane za bardzo złożone.

Jedna z najistotniejszych klasyfikacji zależy od kości dotkniętej podczas uderzenia:

• Złamanie kości skokowej: Jest to rodzaj złamania kości, w którym linia złamania znajduje się w kości skokowej znajdującej się w stopie. W większości przypadków powstaje w wyniku gwałtownego urazu, który generuje nadmierne zgięcie grzbietowe kończyny i uderza w szyjkę kości skokowej i przednią granicę kości piszczelowej. Aby je wyleczyć, należy wykonać redukcję chirurgiczną w celu zainstalowania fragmentów kości w ich anatomicznej pozycji.
• Złamanie kości piętowej: Jest to uraz, który polega na złamaniu homonimicznej kości znajdującej się w pięcie stopy i jest zwykle spowodowany upadkiem z wysokości, w którym stopa doznaje znacznego stłuczenia w kontakcie z podłożem. Ponieważ są to skomplikowane rozdarcia, ich ewolucja jest bardzo powolna i czasami prowadzi do niezdolności funkcjonalnej lub trwałych następstw. Leczenie może opierać się na unieruchomieniu lub operacji, w zależności od ciężkości przypadku.
• Złamanie prostopadłościanu: Chociaż rzadkie, są kluczowe w tej klasyfikacji. Zasadniczo złamanie to jest wywoływane przez bezpośredni uraz kości sześciennej, która jest kością po zewnętrznej stronie śródstopia. Jednak w niektórych przypadkach prostopadłościan ulega złamaniu w wyniku mechanizmu stresu u personelu wojskowego lub sportowców (zwłaszcza biegaczy). Uraz ten z kolei dzieli się na: złamanie proste, złamanie śródstawowe i złamanie rozdrobnione.
• Złamanie kości łódeczkowatej: Kość łódeczkowata znajduje się w śródstopiu, a konkretnie pomiędzy głową kości skokowej a trzema kośćmi klinowatymi. Kiedy dochodzi do złamania kości, objawy odczuwane przez pacjenta są zwykle łagodne i nie uniemożliwiają kontynuowania regularnej aktywności kończyny. Ogólnie rzecz biorąc, uraz ten jest spowodowany stresem lub nadużywaniem.
• Złamanie kości śródstopia: Kości śródstopia są długie i odpowiadają za połączenie kostki z palcami stóp. Są one również odpowiedzialne za utrzymanie równowagi podczas stania lub chodzenia, więc jeśli dojdzie do złamania kości śródstopia, zazwyczaj jest ono poważne. Najczęściej złamania kości śródstopia mogą być spowodowane złamaniami kompresyjnymi lub urazowymi.
• Złamanie paliczków stopy: Kości te umożliwiają zginanie, wyprost i ruchy opozycyjne kciuka, a także artykulację ze śródstopiem. Gdy w stopie dojdzie do złamania, mogą się one złamać, ponieważ są małe i kruche. Powoduje to znaczny ból i obrzęk, których całkowite ustąpienie może zająć od 4 do 6 tygodni.
• Złamanie z przemieszczeniem Choparta: Staw Choparta charakteryzuje się przede wszystkim stawami skokowo-piętowymi i piętowo-kostnymi. W związku z tym, jeśli wystąpią pewne urazy tych stawów, może dojść do zerwania więzadeł, co skutkuje złamaniem łódkowatym lub prostopadłościennym w uderzonej stopie. Są to jednak bardzo rzadkie złamania, które występują w bardzo niewielu przypadkach.

Najlepsze produkty na złamania stopy

Bestseller

Jakie są przyczyny i czynniki ryzyka złamań stopy?

Częstotliwość, z jaką złamania stopy pojawiają się na izbach przyjęć, wynika z faktu, że ten rodzaj urazu jest spowodowany wieloma możliwościami. Innymi słowy, zarówno przyczyny, jak i czynniki ryzyka różnią się i są niezbędne do analizy każdego przypadku pacjenta, postawienia zwięzłej diagnozy i sformułowania właściwego leczenia.

Najczęstszymi czynnikami zwiększającymi ryzyko doznania pęknięcia tego typu są:

• Upadki to główne ewentualności powodujące złamanie stopy. Na przykład potknięcie, które powoduje gwałtowny upadek na ziemię lub lądowanie na stopach po skoku z dowolnej wysokości, wpływa bezpośrednio na kości kończyny.
• Osoby, które doznają uderzeń lub urazów stopy, są również podatne na poważne obrażenia tego obszaru, zwłaszcza złamania kości.
• Uderzenieciężkim przedmiotem lub upuszczenie czegoś twardego na stopę powoduje złamanie kości w kończynie dolnej. Jest to jedna z najczęstszych przyczyn.
• Wypadki drogowe (samochodowe, motocyklowe lub rowerowe) zwiększają ryzyko złamania kości stopy. Ponieważ kolizje często powodują złamania wysokoenergetyczne i urazy zmiażdżeniowe.
• Poślizgnięcia, gdy osoba poślizgnie się podczas biegania lub chodzenia i źle postawi stopę na ziemi lub ustawi ją w niewłaściwej pozycji, powodują skręcenia, które zwykle łamią kości.
• Nadużywanie: Które, z powodu powtarzającej się siły lub znacznego zużycia, zwykle prowadzi do złamań naprężeniowych w obciążonych fragmentach kości stóp.
• Nagłe zwiększenie poziomu aktywności podczas ćwiczeń, pod względem czasu trwania, intensywności i/lub częstotliwości, może wywołać złamanie naprężeniowe w okolicy stopy. Podobnie jak używanie przeciwwskazanego sprzętu i niewłaściwe ruchy podczas uprawiania jakiegokolwiek sportu lub umiejętności.
• Osteoporoza lub wrodzone patologie kości mają tendencję do łatwego powstawania złamań w stopach i innych częściach ciała.
• Sportowcy uprawiający bieganie, gimnastykę, tenis i koszykówkę, tj. sporty o dużym wpływie lub powtarzalnych ruchach, są uważani za populację o wysokim ryzyku złamań kości stóp.
• Kolejną przyczyną tego typu urazów jest postępujący wiek. Z biegiem lat kości stają się słabsze i bardziej kruche, przez co łatwo ulegają złamaniom.
• Osoby, które muszą pracować w określonych środowiskach pracy , które wiążą się z ryzykiem upadku z pewnej wysokości lub uderzenia ciężkimi przedmiotami w stopy (na przykład na placu budowy), mogą doświadczyć złamania tej części ciała w dowolnym momencie.
• Złe nawyki (palenie tytoniu i picie alkoholu) zwiększają ryzyko złamania kości stopy. Palenie stymuluje rozwój osteoporozy u osób, a alkohol powoduje utratę kości, a także dezorientację, co prowadzi do upadków lub wypadków drogowych.
• Kości mogą być również osłabione przez niedobór niektórych suplementów diety w organizmie. W związku z tym inną przyczyną złamania stopy jest złe odżywianie.

Pierwsza pomoc w leczeniu złamania stopy

Gdy złamanie stopy jest odsłonięte, pacjent nie jest w stanie chodzić ani poruszać kończyną. W związku z tym pierwszym krokiem w ramach pierwszej pomocy jest wezwanie przeszkolonej pomocy medycznej w celu udzielenia pacjentowi prawidłowej pomocy.

Jednak w czasie potrzebnym na otrzymanie opieki klinicznej ważne jest, aby osoba poszkodowana i osoby próbujące jej pomóc wzięły pod uwagę pewne kroki lub środki ostrożności, aby zapobiec pogorszeniu się złamania i narażeniu zdrowia pacjenta na ryzyko w dłuższej perspektywie.

Właściwe jest wdrożenie następujących podstawowych środków opieki:

• Unieruchomienie kończyny: Poruszanie złamanymi kośćmi zwiększa ból i stan zapalny, a także powoduje uszkodzenie tkanek wokół urazu. Dlatego ważne jest, aby szybko unieruchomić stopę, aby chronić ją przed dalszymi uszkodzeniami, a robiąc to, można umieścić odzież lub złożony koc między kończynami dolnymi (stopy razem i owinięte), aby zapobiec ruchom skręcającym złamanej kości.
• Nie należy dotykać ani próbować ustawiać złamanego fragmentu kości: Podczas unieruchamiania złamanej stopy należy unikać wyrównywania złamanej kości, wpychania jej do środka i dotykania, tj. należy pozostawić ją w takim stanie, w jakim znajduje się po uderzeniu. W przeciwnym razie możliwe jest przyciągnięcie infekcji kości i zwiększenie jej nasilenia, zwłaszcza jeśli jest to złamanie otwarte lub odsłonięte (kość wystaje przez skórę).
• Monitoruj parametry życiowe poszkodowanego: W miarę możliwości konieczne jest przeprowadzenie podstawowej oceny, która polega na monitorowaniu parametrów życiowych pacjenta lub sprawdzeniu, jak zachowują się wskaźniki, które dostarczają informacji o jego stanie zdrowia. W związku z tym wskazane jest zmierzenie pulsu, temperatury, częstości oddechów, ciśnienia krwi, a także sprawdzenie, czy pacjent jest przytomny. Cenne jest również zapobieganie zasypianiu lub zamykaniu oczu.
• Zapewnienie ochrony termicznej: Ważne jest również, aby zapobiec utracie zbyt dużej ilości ciepła przez poszkodowanego. Dlatego, aby zapobiec zauważalnemu wzrostowi temperatury, można przykryć lub zawinąć pacjenta w koc na całej długości jego ciała.
• Leki dostępne bez recepty nie są zalecane: Nie jest idealnym rozwiązaniem dla pacjenta, który niedawno doznał złamania, samoleczenie lekami dostępnymi bez recepty w celu zmniejszenia bólu w dotkniętym obszarze lub wyeliminowania obrzęku, który można zaobserwować. Ma to tendencję do wywoływania niepożądanych skutków zdrowotnych i może pogorszyć stan pacjenta poprzez wymioty, biegunkę, omdlenia, senność, a nawet zatrzymanie akcji serca. Ważne jest również, aby unikać spożywania płynów lub żywności podczas opieki.
• Zastosuj zimne okłady na złamany obszar: Zimno ma naturalne właściwości przeciwbólowe, przeciwzapalne i uspokajające. W związku z tym wskazane jest umieszczenie zimnych okładów na uszkodzonej stopie, aby pacjent mógł uzyskać ulgę w odczuwanym dyskomforcie. Nie należy jednak przykładać lodu bezpośrednio do skóry, ponieważ prawie zawsze powoduje to oparzenia.
• Kontroluj nerwowość poszkodowanego: Z powodu doznanego uderzenia, osoba poszkodowana może wpaść w stan szoku i zdenerwowania, co może pogorszyć stan złamanej kości i gwałtownie zwiększyć ból. Z tego powodu zaleca się, aby pomóc pacjentowi zrelaksować się lub poczuć spokój, aby zapewnić mu stabilność, podczas gdy może on uzyskać wymaganą pomoc medyczną.

Działania zespołu pierwszej pomocy mogą przebiegać według następującego schematu:

• Unieruchomić stopę za pomocą odpowiednich elementów.
• Utrzymanie stabilności parametrów życiowych i funkcji narządów.
• Podanie silnego środka przeciwbólowego w celu złagodzenia bólu.
• Zatamowanie krwawienia, jeśli doszło do otwartego złamania z raną.
• Zlecić wykonanie zdjęcia rentgenowskiego stopy w przypadku podejrzenia złamania.

Najbardziej wskazane metody leczenia złamania stopy i kostki

Leczeniezłamania stopy i kostki będzie zależeć od uszkodzonej kości i rodzaju złamania, które wystąpiło u pacjenta. Tak więc, w zależności od diagnozy i poziomu ciężkości złamania kości, specjaliści medyczni będą w stanie określić, jaką procedurę powinien zastosować pacjent, aby poprawić stan złamania stopy.

Aby zapobiec szkodliwym skutkom ubocznym leczenia farmakologicznego, warto wziąć pod uwagę pewne szczegóły dotyczące każdej osoby podczas wypisywania recepty, takie jak: historia medyczna, stan zdrowia, tolerancja na leki, alergie, wiek itp. W przeciwnym razie istnieje prawdopodobieństwo, że u pacjenta rozwiną się inne patologie, które mogą pogorszyć jego rozwój i jakość życia (zawroty głowy, omdlenia, wymioty, biegunka, senność, uzależnienie, zatrzymanie akcji serca itp.)

Procedury redukcji i unieruchomienia stopy obejmują:

• Redukcji: Jeśli złamanie jest przemieszczone (lub dwa końce nie są wyrównane), specjalista w tej dziedzinie będzie musiał manipulować częściami kostnymi z powrotem do ich prawidłowej pozycji. W zależności od zaobserwowanego obrzęku i tolerancji pacjenta na ból, może być konieczne zastosowanie środka zwiotczającego mięśnie, uspokajającego lub znieczulenia ogólnego, aby zapewnić, że leczenie nie będzie bolesne.
• Unieruchomienie: W celu zagojenia się złamanej kości niezbędne jest poddanie jej reżimowi unieruchomienia przez określony czas. W tym celu wskazane jest umieszczenie gipsu lub szyny wzdłuż stopy i kostki w celu ograniczenia ruchu w całym obszarze. W niektórych przypadkach lekarze mogą nawet zasugerować założenie specjalnego buta lub buta ze sztywną podeszwą, który pozostawia palce wolne, aby zapobiec poważniejszemu złamaniu. Dzięki unieruchomieniu złamane końce kości będą mogły się z powrotem zrosnąć.

Konieczne jestunikanie podpierania kończyny przez długi czas, a także unikanie noszenia ciężaru, ponieważ może to niekorzystnie wpłynąć na postęp gojenia. Czas, jaki pacjent musi odczekać, zanim będzie mógł ponownie poruszać stopą i normalnie chodzić, zależy od rodzaju urazu i w zależności od tego może trwać tygodnie, a nawet miesiące.

Jeśli dotknięta stopa nie wyzdrowieje po wyżej wymienionych zabiegach, złamanie jest powikłane i naprawdę poważne, leczenie chirurgiczne jest uważane za obowiązkowe. W takich przypadkach chirurg zdecyduje się na użycie metalowych płytek lub śrub, aby pomóc zachować dokładną anatomiczną pozycję złamanych kości podczas gojenia.

Rehabilitacja po złamaniu kości stopy

Po zakończeniu leczenia (zachowawczego lub chirurgicznego), kolejnym krokiem jest rozpoczęcie procesu rehabilit acji, mającego na celu poprawę ruchomości i elastyczności kontuzjowanej stopy, a także wzmocnienie wszystkich jej mięśni. Gdy lekarz stwierdzi, że kość zrosła się w odpowiednim miejscu, wskaże pacjentowi plan fizjoterapii, który sprawi, że regeneracja kończyny będzie znacznie bardziej efektywna.

Fizjoterapeuta opracuje plan ze spersonalizowanymi ćwiczeniami, które pomogą złagodzić ból, zoptymalizować zakres ruchu, stymulować elastyczność i tonizować mięśnie.

• Paliczki i śródstopie mogą zagoić się w ciągu 3 do 6 tygodni.
• Kości stępu potrzebują więcej czasu, od 6 do 10 tygodni.

Najczęstszymi procedurami stosowanymi w celu przyspieszenia rehabilitacji po złamaniu kości stopy są:

• Mechanoterapia: Jest to rodzaj techniki terapeutycznej, która obejmuje bierną, aktywną lub aktywnie wspomaganą mobilizację, w zależności od stanu złamanego obszaru. Oprócz tego promuje ćwiczenia wzmacniające, ćwiczenia oporowe, ćwiczenia równowagi i praktyki propriocepcji.
• Elektroterapia: Jest to zabieg po leczeniu, który wykorzystuje prądy przeciwbólowe i przeciwzapalne w celu wyeliminowania głównych oznak i objawów złamania kości tego typu. Stosuje również ultradźwięki i laser w celu wzmocnienia uszkodzonego obszaru.
• Hydroterapia: Polega na wykorzystaniu wody jako środka terapeutycznego i do rehabilitacji stopy po doznaniu złamania, zwykle wykorzystuje zbiornik i wannę z hydromasażem odpowiednie do wywołania dobrych wyników.
• Krioterapia i termoterapia: Są to zabiegi fizjoterapeutyczne, które wykorzystują odpowiednio właściwości zimna i ciepła w celu złagodzenia dyskomfortu spowodowanego złamaniem. Zwykle stosuje się zimne okłady i gorące mokre okłady bezpośrednio na dotknięty obszar przez określony czas, który jest definiowany przez fizjoterapeutę.
• Reedukacja chodu: Jest to niezbędna procedura, która wyróżnia się zestawem działań mających na celu umożliwienie pacjentowi ponownego sprawnego i bezpiecznego chodzenia, z doskonałą mobilnością, siłą, koordynacją, równowagą i propriocepcją. Praktyki te zapobiegają utrzymywaniu się stanu chorobowego z przewlekłym bólem lub obrzękiem w innych segmentach stopy, nogi, kolana, a nawet biodra.

Metody zapobiegania złamaniom kości stóp

Radzimy wdrożyć poniższe sugestie, aby zachować zdrowie kości w stopach, a także w każdej innej części ciała:

• Zaangażuj się w aktywność fizyczną stabilnie i stopniowo: Choć prawdą jest, że sport ma zdolność wzmacniania mięśni, stymulowania zdrowia stawów, a nawet zwiększania ilości kości, dlatego zaleca się uprawianie aktywności fizycznej w celu zminimalizowania ryzyka doznania złamania kości. Mając na uwadze, że tak jak ważne jest, aby robić to dzień po dniu, tak ważne jest, aby robić to stopniowo, aby zapobiec urazom przeciążeniowym spowodowanym nadmiernym treningiem.
• Naprzemienna aktywność sportowa: Innym sposobem na uniknięcie złamań przeciążeniowych jest naprzemienność treningów, dzięki czemu kości kończyn dolnych (zwłaszcza stóp) nie ulegają nagłym złamaniom. Wyraźnym tego przykładem jest bazowanie na chodzeniu, bieganiu, pływaniu i jeździe na rowerze na zmianę.
• Noszenie odpowiednich butów: W celu wykonywania określonych umiejętności, a także uniknięcia upadku w dowolnym momencie, konieczne jest noszenie butów odpowiednich dla stóp, tj. idealnie dopasowanych. Powinny być również odpowiednie do każdego rodzaju sportu, a nawet mieć antypoślizgową podeszwę. Ponadto zaleca się okresową wymianę obuwia sportowego, zwłaszcza jeśli wykazuje ono nieregularne zużycie.
• Zdrowa i zbilansowana dieta: Niezbędne jest przestrzeganie zdrowej i zbilansowanej diety, która pomaga organizmowi wchłonąć wszystkie składniki odżywcze i substancje, których potrzebuje do prawidłowego funkcjonowania. Aby wspomóc stymulację wytrzymałości kości i uniknąć ich osłabienia, zaleca się spożywanie pokarmów o wysokiej zawartości wapnia, witaminy D i kolagenu. Podobnie, aby uniknąć niedoboru tych substancji, można przyjmować suplementy diety, które zapewniają ich właściwości.
• Unikaj nawyków szkodliwych dla zdrowia: Inną przydatną formułą utrudniającą manifestację złamań kości jest zapobieganie szkodliwym nawykom, takim jak: siedzący tryb życia, zaburzenia odżywiania, palenie tytoniu i picie alkoholu. Ponieważ stymuluje to osłabienie kości, sprzyja rozwojowi osteoporozy, powoduje utratę kości i ułatwia upadki lub nagłe zdarzenia.
• Wdrożenie wskazówek dotyczących bezpieczeństwa podczas aktywności na świeżym powietrzu: Aby zapobiec upadkom, potknięciom i/lub subiektywnym wypadkom, należy wykonać następujące czynności: unikać chodzenia w ciemnych lub słabo oświetlonych miejscach, mieć wolne ręce, chodzić z dużą ostrożnością w budynkach z marmurowymi lub wysoce wypolerowanymi podłogami z płytek, w razie potrzeby używać laski i prowadzić samochód z poszanowaniem znaków drogowych.
• Utrzymuj podłogę w domu w czystości: Jeśli chcesz zminimalizować ryzyko upadku, który może złamać stopę, sugerujemy również, abyś utrzymywał podłogę w domu w dobrym stanie, abyś mógł chodzić bez potykania się. Aby to zrobić, powinna być wolna od bałaganu, nie czyszczona śliskim woskiem, wolna od przesuwających się dywanów lub luźnych przewodów, a meble lub przedmioty dekoracyjne powinny znajdować się we właściwym miejscu.
• Opieranie się o poręcze podczas wchodzenia i schodzenia po schodach: Wiele osób często stacza się ze schodów, ponieważ nie opierają się o poręcze i w rezultacie doznają złamań kości stopy. Jeśli masz w domu schody, zainstaluj poręcze po obu stronach, przyklej jasną taśmę, aby łatwo odróżnić stopnie i zainstaluj włączniki światła, aby obszar był dobrze oświetlony.
• Uprzątnij zanieczyszczenia w kuchni: Aby zapobiec upadkom lub wypadkom domowym, zaleca się również sprzątanie rozlanych płynów lub jedzenia, gdy tylko pojawią się w kuchni (lub w dowolnym innym miejscu w domu). Skuteczne jest umieszczenie mat antypoślizgowych w pobliżu kuchenki i zlewu.

Odniesienia

1. Bica, D., Sprouse, R. A., & Armen, J. (2016). Diagnostyka i leczenie powszechnych złamań stopy. American family physician, 93(3), 183-191. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26926612/
2. Ribbans, W. J., Natarajan, R., & Alavala, S. (2005). Złamania stopy u dzieci. Clinical Orthopaedics and Related Research®, 432, 107-115. https://journals.lww.com/clinorthop/Fulltext/2005/03000/Pediatric_Foot_Fractures.14.aspx.
3. Seeley, D. G., Kelsey, J., Jergas, M., & Nevitt, M. C. (1996). Czynniki predykcyjne złamań kostki i stopy u starszych kobiet. Journal of Bone and Mineral Research, 11(9), 1347-1355. https://asbmr.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/jbmr.5650110920.
4. Keegan, T. H., Kelsey, J. L., Sidney, S., & Quesenberry Jr, C. P. (2002). Problemy ze stopami jako czynniki ryzyka złamań. American Journal of Epidemiology, 155(10), 926-931. https://academic.oup.com/aje/article/155/10/926/144154.
5. Hasselman, C. T., Vogt, M. T., Stone, K. L., Cauley, J. A., & Conti, S. F. (2003). Złamania stopy i kostki u starszych białych kobiet: częstość występowania i czynniki ryzyka. JBJS, 85(5), 820-824.
6. Klotzbuecher, C. M., Ross, P. D., Landsman, P. B., Abbott III, T. A., & Berger, M. (2000). Pacjenci z wcześniejszymi złamaniami mają zwiększone ryzyko przyszłych złamań: podsumowanie literatury i synteza statystyczna. Journal of bone and mineral research, 15(4), 721-739. https://journals.lww.com/jbjsjournal/Abstract/2003/05000/Foot_and_Ankle_Fractures_in_Elderly_White_Women___.8.aspx https://asbmr.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1359/jbmr.2000.15.4.721.
7. Court-Brown, C. M., & Caesar, B. (2006). Epidemiologia złamań u dorosłych: przegląd. Injury, 37(8), 691-697. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0020138306003238
8. Singer, B. R., McLauchlan, G. J., Robinson, C. M., & Christie, J. (1998). Epidemiologia złamań u 15 000 dorosłych: wpływ wieku i płci. The Journal of bone and joint surgery. British volume, 80(2), 243-248. https://online.boneandjoint.org.uk/doi/abs/10.1302/0301-620X.80B2.0800243.
9. Bischoff-Ferrari, H. A., Willett, W. C., Wong, J. B., Giovannucci, E., Dietrich, T., & Dawson-Hughes, B. (2005). Zapobieganie złamaniom poprzez suplementację witaminą D: metaanaliza randomizowanych badań kontrolowanych. Jama, 293(18), 2257-2264. https://jamanetwork.com/journals/jama/article-abstract/200871.
10. Patel, D. S., Roth, M., & Kapil, N. (2011). Złamania przeciążeniowe: diagnostyka, leczenie i zapobieganie. American family physician, 83(1), 39-46. https://www.aafp.org/pubs/afp/issues/2011/0101/p39.html.