Behandeling van voetbalblessures

In elke wedstrijd verliest een voetballer gemiddeld zo'n duizend calorieën, dat is heel wat energie en het is een hele slijtageslag voor je lichaam die uiteindelijk zal leiden tot spierproblemen die behandeling vereisen om je conditie te verbeteren.

In één wedstrijd kan een voetballer wel 15 kilometer hardlopen, wist je dat? Wij laten je zien wat de meest voorkomende chirurgische behandelingen zijn om ernstige en chronische blessures bij voetbal te genezen. Je komt ook te weten wat de meest voorkomende kwalen zijn en hoe je de PRICE-therapie kunt toepassen.

Wat zijn de meest voorkomende soorten blessures bij voetballen?

Het voorkomen van een blessure bij voetbal is de taak van zowel de speler als de fysieke trainer, maar als beiden niet in staat zijn om een kwaal te overwinnen, is het belangrijk om te weten hoe je in de eerste momenten moet reageren en welke stappen je vervolgens moet nemen om te voorkomen dat een kleine blessure ernstig wordt.

Bekijk deze lijst met de meest voorkomende voetbalblessures en de hoofdoorzaak van elke blessure:

• Gebroken vingerkootjes in de voeten: De vingers en tenen bestaan uit vingerkootjes, kleine botjes die erg kwetsbaar zijn en gevoelig voor schokken. Er kan een vingerkootblessure in de voeten zitten en de speler realiseert het zich misschien niet totdat hij een vreemd ongemak voelt dat hem dwingt om zijn vingers en tenen te onderzoeken. Deze blessure wordt veroorzaakt door harde trappen of een slechte traptechniek.
• Schaampijn: Alle druk op de spieren, pezen, ligamenten en gewrichten in de heup heeft uiteindelijk invloed op het schaambeen bij voetballers. Wanneer de weefsels druk uitoefenen op dit gebied, treedt pubalgie op. Het wordt samengevat als een ontsteking van de aanhechtingen van de schaamspieren. En hoewel het mild lijkt, is het eigenlijk heel vervelend omdat het de speler verhindert om vrij te rennen. Het kan worden veroorzaakt door een storing in de schaamstreek of door herhaaldelijke klappen en druk, het meest voorkomende geval bij voetbal.
• Ontwrichtingen: Omdat de enkels en knieën het volledige gewicht van het lichaam dragen tijdens het rennen, starten en stoppen tijdens een voetbalwedstrijd, zijn dit de gewrichten die het meest uit de kom raken. Een klap kan de knie uit zijn plaats duwen of te veel buigen. Hetzelfde geldt voor de enkels: slijtage van de pezen vergroot de kans op ontwrichting, samen met een verdraaiing door een verkeerde stap. Het beste is om te controleren op slagaderlijke laesies die de situatie kunnen compliceren.
• Fasciitis plantaris: De pijn bij deze blessure is meer geconcentreerd in het hielgebied, hoewel het weefsel zich uitstrekt van de hiel tot het middenvoetsbeentje, net onder de tenen. Het is de ontsteking van dit weefsel, dat taai is, maar niet sterk genoeg om constante valpartijen en slechte voetstappen van spelers met een snelheid van meer dan 30 km/u tijdens een wedstrijd te weerstaan. Om je een idee te geven: buiten de sportwereld komt deze blessure voor bij mensen boven de 45 jaar en ouder, maar bij voetballers komt het op elke leeftijd voor vanwege de intensiteit van de sport.
• Adductorpeesontsteking: Dit is een heupblessure, een van de mogelijke oorzaken van pubalgie als deze niet op tijd wordt aangepakt. Het treedt op wanneer er lichte schade is aan de weefsels van de spiergroep die de adductoren vormen. Deze brengen het been terug naar het midden van het lichaam. Een voetballer loopt elke wedstrijd ongeveer 15 kilometer, dus er is een aanzienlijke slijtage van zowel de adductoren als de abductoren.
• Kuit- en hamstringblessures: De enige manier om deze blessures te voorkomen is een goede warming-up voor de training en wedstrijden. Beide spieren helpen om spelers meer kracht te geven tijdens het rennen, dus er moet goed op worden gelet dat deze delen van het been niet te veel worden belast. Een scheur in de kuit of hamstring is het ergste wat een sporter kan overkomen, omdat het hem of haar enkele weken uit de wedstrijd en mogelijk uit de competitie houdt.

Beste producten voor herstel van voetbalblessures

Bestseller

.

Hoe pas je de RICE-therapie toe om eerste hulp blessures bij voetbal te behandelen?

Het verlagen van de kans op weefselcomplicaties is het belangrijkste doel van de RICE-therapie, een reeks stappen die gevolgd moeten worden als eerste hulp. De RICE-therapie werd eind jaren 1970 voor het eerst gebruikt in de sportgeneeskunde en kreeg sindsdien een update naar de PRICE-therapie.

• Bescherming: De eerste stap moet altijd zijn om het geblesseerde gebied te beschermen, of het nu de knie, enkel of een ander gewricht is, er moet een verband worden aangebracht en zelfs een spalk om te voorkomen dat het een nieuwe klap krijgt die de blessure kan verergeren.
• Rust: De tweede is om te stoppen met het bewegen van de ledemaat of het gebied van de blessure, omdat het niet kennen van de omvang van de blessure deze kan verergeren en nieuwe complicaties kan genereren die de hersteltijd verlengen.
• IJs: In de eerstelijnszorg heeft u alleen ijs nodig dat bedekt is met een zakdoek of een thermische zak waarmee het op de huid kan worden aangebracht. Onthoud dat als je het langer dan 20 minuten laat zitten, de blessure alleen maar verergert. IJs heeft een pijnstillend, ontstekingsremmend en pijnbestrijdend effect.
• Compressie: Elke goede voetballer zou compressie enkel- en kniebraces moeten hebben, deze compressiekleding is geweldig om zwelling onder controle te houden en een goede lichaamstemperatuur bij de blessure te behouden. Uiteindelijk is het doel om de pijngrens van de speler te verlagen en lichte druk uit te oefenen om de bloedstroom te verminderen.
• Elevatie: Laten we van de zwaartekracht een belangrijke bondgenoot maken bij blessurezorg. Omdat de blessures meestal in de benen zitten, moet de speler gaan liggen met het gezicht naar boven en het been dan boven het niveau van het hart op een matje leggen om de bloedstroom te verlagen. De verhoging, gecombineerd met compressie en ijs, zal de zwelling en pijn beperken.

Denk eraan dat de PRICE-methode alleen wordt aanbevolen voor kleine verwondingen en verwondingen aanweke delen. Deze methode mag in geen geval worden gebruikt voor extreem ernstige verstuikingen of botbreuken.

Chirurgische behandelingen voor ernstige of chronische blessures bij voetballers

Waarom moeten we een sportblessure vermijden? Omdat wanneer een spier, ligament of pees volledig gescheurd is, deze gereconstrueerd kan worden, maar gevoelig blijft voor een mogelijk recidief.

Bekijk deze lijst met de meest effectieve invasieve behandelingen voor elke voetbalblessure:

Heupblessures

De heup wordt bij voetbal meer gebruikt dan je zou denken omdat het het geheim is voor goed dribbelen. Elke dribbelaar leeft en sterft door zijn heup en zal niet aarzelen om naar de operatiekamer te gaan om zijn geheime wapen terug te krijgen.

• Tenotomie voor pubalgie: Dit wordt uitgevoerd op een van de pezen die overmatige compressie in het schaambeen kunnen veroorzaken. Om het veilig te kunnen doen, is plaatselijke verdoving nodig en moet het in een operatiekamer gebeuren, waarna de sporter geleidelijk moet revalideren met fysiotherapie.
• Chirurgie voor abductoren: Een heupoperatie moet koste wat het kost worden vermeden en de mogelijkheden voor hersteltherapie moeten eerst worden uitgeput voordat naar de operatiekamer wordt gegaan. Als de therapieën niet gunstig zijn, wordt een open operatie uitgevoerd waarbij de aangetaste abductorpezen worden gerepareerd. Dit wordt gevolgd door fysiotherapie.

Beenblessures

De benen zijn degenen die alle stress dragen van de stoten en blauwe plekken die door tegenstanders worden veroorzaakt, dus is het normaal dat veel van de kwalen aan de benen een operatie vereisen.

• Reparatie van spierscheuren: De scheur van de vezels in de spieren moet totaal zijn om te gaan naar een eenvoudige operatie met verdoving die lokaal of algemeen kan zijn, zoals aangegeven door de arts. De operatie herstelt de spier door incisies te maken in de vezels en ligamenten om ze weer aan elkaar te hechten. Er is ook fysiotherapie nodig voor het herstel.
• Herstel van een breuk: Als het dijbeen gebroken is, wordt een Open Reductie en Interne Fixatie (ORIF) gebruikt om de gebroken botten weer aan elkaar te zetten. Nadat je met krukken hebt leren lopen, moet je geleidelijk beginnen met rustige hersteloefeningen en lang wachten tot je volledig bent gerevalideerd.

Knieblessures

Knieën kunnen de carrière van elke voetballer verwoesten, dus artsen aarzelen niet om een operatie voor te stellen om een kwaal in dit gewricht op te lossen.

• Herstel van een ontwrichte knie: Een knie-artroscopie kan de knieschijf vastzetten en repareren, waardoor de pijn vermindert en de speler langzaam kan herstellen. Fysiotherapeutische technieken moeten altijd eerst worden gebruikt, hoewel een dergelijke operatie geen groot risico vormt.
• Meniscusreparatie: Dit is ook een artroscopische procedure, waardoor het een minimaal invasieve techniek is. De chirurg kan kiezen voor een gedeeltelijke meniscectomie, waarbij een deel van de meniscus wordt verwijderd, of meniscushechting als het mogelijk is om verwijdering te voorkomen door de incisie te maken.
• Herstel van de voorste kruisband: een van de ergste blessures voor voetballers, waarvoor een hersteltijd van 3-6 maanden nodig is. De procedure zelf is eenvoudig: de gescheurde band wordt vervangen door een transplantaat dat vervolgens wordt vastgezet met een chirurgisch hechtanker om de incisie te sluiten en te wachten tot de operatie volledig is genezen voordat de revalidatie begint.

Kuit- en kuitblessures

Kuit- en kuitblessures vereisen zelden een operatie, maar als conventionele behandelingen falen, kan een operatie niet worden vermeden.

• Hechting van kuitspieren: Wanneer deze spieren gescheurd zijn, wordt een open operatie uitgevoerd onder algemene of plaatselijke verdoving waarbij de arts de spier hecht zodat deze na verloop van tijd kan regenereren, een proces dat enkele weken kan duren.
• Reparatie van de achillespees: Dit is het meest geblesseerde deel van de kuit bij voetbal en verdient de meeste zorg. Er wordt een kleine snede gemaakt achter de kuit en dan worden de gebroken vezels opnieuw gehecht, gevolgd door herstel met fysiotherapie. Onthoud dat hoewel de operatie zelf geen risico's met zich meebrengt, het succes ervan afhangt van rust en de zorg die je tot op de letter volgt, omdat er postoperatief complicaties kunnen optreden, omdat dit gebied meestal langzaam geneest en erg gevoelig is voor infecties.

Enkelverwondingen

De enkels zijn misschien wel de meest problematische gewrichten voor voetballers, maar ze behoren tot de meest noodzakelijke omdat een deel van de kracht zich hier concentreert tijdens het hardlopen.

• Reparatie van de laterale gewrichtsbanden: Broström-chirurgie, een poliklinische operatie waarbij de beschadigde gewrichtsbanden worden gereconstrueerd, wordt gebruikt voor deze blessures. De procedure zorgt ervoor dat de voet opnieuw wordt uitgelijnd en de boog in de zool wordt hersteld. Het is een ingreep die ook fysiotherapie vereist voor revalidatie.
• Chirurgie voor enkelfractuur: Er wordt een voldoende grote incisie gemaakt om het bot op zijn plaats te zetten en te fixeren met eventuele fixatie-instrumenten zoals pinnen en titanium schroeven. Het vijfde middenvoetsbeentje kan ook aangetast zijn bij dit letsel, dus dit bot moet mogelijk ook behandeld worden.

Voetblessures

De voeten zijn een van de wapens van voetballers, omdat ze worden gebruikt om een trap in te zetten en ze zijn ook onderdeel van de kracht die aan de schoten wordt gegeven. Daarom moet je bij een voetblessure niet aarzelen om zo nodig een operatie te ondergaan.

• Operatie voor fasciitis plantaris: Plantaire fascia release wordt uitgevoerd wanneer het weefsel (fascia) niet positief reageert op een niet-invasieve behandeling. Er wordt een kleine incisie gemaakt in de hiel van de voet om de spanning in de fasciavezels los te laten.
• Kootbeen reparatie: In de meeste gevallen kunnen de botten (vingerkootjes) zonder operatie weer op hun plaats worden gezet. Als ze echter in de operatiekamer weer aan elkaar gezet moeten worden, wordt er een kleine metalen plaat met schroeven gebruikt om de botten bij elkaar te houden terwijl ze opnieuw worden gesoldeerd.

Referenties

1. Inklaar, H. (1994). Voetbalblessures: I: Incidentie en ernst. Sportgeneeskunde, 18, 55-73. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199418010-00006
2. Inklaar, H. (1994). Voetbalblessures: II: etiologie en preventie. Sportgeneeskunde, 18, 81-93. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199418020-00002
3. Ekstrand, J., & Gillquist, J. (1983). Voetbalblessures en hun mechanismen: een prospectieve studie. Medicine and science in sports and exercise, 15(3), 267-270. https://europepmc.org/article/med/6621313
4. Dvorak, J., & Junge, A. (2000). Voetbalblessures en fysieke symptomen. The American journal of sports medicine, 28(5_suppl), 3-9. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11032101/
5. Faude, O., Rößler, R., & Junge, A. (2013). Voetbalblessures bij kinderen en adolescenten: zijn er aanwijzingen voor preventie? Sportgeneeskunde, 43, 819-837. https://link.springer.com/article/10.1007/s40279-013-0061-x
6. Arnason, A., Sigurdsson, S. B., Gudmundsson, A., Holme, I., Engebretsen, L., & Bahr, R. (2004). Risicofactoren voor blessures bij voetbal. The American journal of sports medicine, 32(1_suppl), 5-16. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546503258912
7. Östenberg, A., & Roos, H. (2000). Risicofactoren voor blessures in Europees vrouwenvoetbal. Een prospectieve studie van 123 speelsters gedurende één seizoen. Scandinavian journal of medicine & science in sports, 10(5), 279-285. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1034/j.1600-0838.2000.010005279.x
8. Ekstrand, J., Hägglund, M., & Waldén, M. (2011). Epidemiologie van spierblessures in professioneel voetbal. Amerikaans tijdschrift voor sportgeneeskunde, 39(6), 1226-1232. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546510395879
9. Hallén, A., & Ekstrand, J. (2014). Terugkeer na spierblessures bij professionele voetballers. Tijdschrift voor sportwetenschappen, 32(13), 1229-1236. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/02640414.2014.905695
10. Hespel, P., Maughan, R. J., & Greenhaff, P. L. (2006). Voedingssupplementen voor voetbal. Tijdschrift voor Sportwetenschappen, 24(07), 749-761. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/02640410500482974