Kalf

De kuit is een gebied aan de achterkant van het been. Het verenigt twee botten en drie spieren, die essentieel zijn voor de bewegingen van de knie, enkel en voet. Lees verder voor meer informatie over dit anatomische deel dat zich in de fossa poplitea bevindt.

U vindt alle informatie over de biomechanica van de kuit en de knie en een detail van de meest voorkomende gastrocnemiusblessures als gevolg van sportactiviteiten en andere aandoeningen. U kunt ook kijken naar behandelingen en producten om soleus- en kuitpijn te verlichten.

Kuitdelen en anatomie

De anatomische delen waaruit de kuit bestaat zijn:

Botten en gewrichten

De botten van de kuit zijn als volgt:

• Tibia: Dit langwerpige, driehoekige bot loopt langs het voorste deel van de kuit. Het is in het bovenste vlak, door middel van de glenoïdholten, verbonden met de femorale condylen, waardoor het kniegewricht ontstaat. In het onderste vlak is het verbonden met de bovenkant van de talus (die de enkel vormt).
• Fibula: Ook wel fibula genoemd, loopt langs het achterste aspect van de kuit, parallel aan de tibia. Het onderste deel van de fibula heeft een malleolus die door ligamenten met de talus en calcaneus is verbonden.

Bekijk de gewrichten van de kuit:

• Proximale of superieure tibioperoneale: Deze is verantwoordelijk voor het maken van kleine bewegingen tussen de kop van de fibula en de laterale condyl van de tibia.
• Distale tibioperoneale: Dit is het enige syndesmose-type gewricht in het been. Het is een membraanachtig gewricht tussen de tibia en de fibula, waardoor het interossaal ligament ontstaat.
• Tibioperoneoastotalair: Ook bekend als het tibiotarsale gewricht. Het is een synoviaal gewricht en maakt beweging mogelijk van het onderste deel van de tibia en fibula met de talus.

Spieren

Leer over de spierstructuur van de kuiten:

• Gastrocnemius of kuit: Zijn functie is plantaire flexie van de voet. Het is een spier die ontspringt in de femorale condylen en zich in tweeën deelt, altijd met een traject boven de soleus. Hij voegt zich samen met de soleuspees in de achillespees, zodat hij in drie zones kan worden verdeeld: mediale kop, laterale kop en onderste deel.
• Soleus: is ook verantwoordelijk voor plantairflexie. Zijn oorsprong is veelvormig, hij ontstaat in het membraan van de tibia en fibula, in de simulaire kop en in de mediale rand van de tibia. Hij grijpt in op de soleuspees die samen met de kuitpees de achillespees vormt, en op het achterste oppervlak van het os calcaneus.

Ligamenten

De bindweefsels die bij de kuiten horen zijn:

• Anterior van de fibulakop: Het verbindt de laterale condyl van de tibia met de kop van de fibula, door middel van drie brede banden.
• Posterior van de caput fibulae: In tegenstelling tot het voorste bindweefsel is dit ligament een enkele band die loopt van de kop van de fibula naar de laterale condyl van de tibia, in het achterste deel.
• Interossea: Een weefsel tussen de tibia en fibula, dat samenwerkt met het distale tibioperoneale gewricht.
• Anterior peroneoastotalaire: ontspringt van de laterale malleolus van de fibula tot de nek van de talus.
• Posterior peroneoastotalair: Uit het distale uiteinde van de fibula ontstaat dit ligament, dat via de laterale knobbel in de talus grijpt.
• Peroneocalcaneus: Dit ligament loopt van de apex van de laterale malleolus van de fibula naar een knobbel van de calcaneus.

Beste producten voor verlichting van been- en kuitpijn

Bestseller

Biomechanica van het been (kuit en knie)

De biomechanische bewegingen die door de kuit en de knieën worden uitgevoerd zijn

• Strekken: Deze actie bestaat uit het in rust houden van het been. Dat wil zeggen dat de tibia en fibula in een rechte lijn ten opzichte van de as van het femur worden geplaatst, zodat de amplitude 0° is.
• Flexie: Dit is de tegenovergestelde beweging van extensie en wordt uitgevoerd met een opening van 130°, hoewel het 170° kan bereiken met behulp van de hand. Hierbij wordt de hiel naar de bil gebracht, waardoor de kruisbanden, menisci en quadriceps weerstand bieden.
• Externe rotatie: Als de tibia als de as wordt beschouwd, houdt deze biomechanische actie in dat het distale deel van de voet naar de kant van de fibula wordt gebracht. De maximale amplitude kan 90° bereiken met veel training, zoals het geval is bij balletdansers.
• Interne rotatie: Het is mogelijk om de voet biomechanisch te draaien naar de interne as van de tibia, dankzij de werking van de kuit, soleus, laterale ligamenten en pezen, die de verplaatsing van de tibia ten opzichte van de fibula voorkomen.
• Plantairflexie: Deze beweging wordt veroorzaakt door de gastrocnemius en soleus spieren. Hierbij wordt de tibia in een maximale hoek van 90° ten opzichte van het dorsale deel van de voet geplaatst.
• Dorsale flexie: Hierbij worden de tenen naar de tibia gebracht, waarbij een hoek van maximaal 30° wordt gevormd. Deze biomechanische beweging wordt uitgevoerd door de actie van verschillende elementen, waaronder de gastrocnemius en de soleus.

Meest voorkomende kuitblessures

Er zijn verschillende soorten kuitblessures die kunnen voorkomen. We laten u hieronder de meest voorkomende zien.

Soorten kuitblessures

De meest voorkomende kuitblessure is een kuitverrekking

• Spiercontracturen in de kuitspieren: Onvrijwillige spanningen in de soleus en gastrocnemius worden veroorzaakt door ophoping van metabolieten in de spiervezels. Dit wordt veroorzaakt door het onvermogen van het bloed om zuurstof en voedingsstoffen uit te wisselen. Dit letsel wordt veroorzaakt door verschillende factoren, waarvan spieroverbelasting en trauma de meest voorkomende zijn.
• Been- en kuitkrampen: Spierkrampen worden in het algemeen gedefinieerd als een samentrekking van de spieren waardoor deze niet kunnen ontspannen en tegelijkertijd tijdelijk veel pijn veroorzaken. Specifiek zijn been- of kuitkrampen krampen die plotseling optreden in de spieren die met deze ledematen verbonden zijn en die zich voordoen als een soort kramp.

Soleus en kuit sportblessures

Sporten veroorzaakt ook verschillende kuitblessures bij sporters, bekijk de meest voorkomende

• Kuitblessures bij voetbal: Hamstring- en kuitcontracturen zijn de meest voorkomende blessures bij deze sporters. Het is ook mogelijk dat kuitscheuren worden veroorzaakt door plotselinge bewegingen, sprongen en veeleisende acties.
• Kuitblessures bij hardlopen: Bij deze sport hebben atleten ook last van contracturen en scheuren in de m. soleus en gastrocnemius. Dit komt door de constante belasting van de spieren, het gebrek aan opwarming en adequate stretching.

Ziekten en aandoeningen van de kuitspieren

Ziekten die bij tweelingen kunnen voorkomen, naast de bovengenoemde, zijn meestal

Fibromyalgie

Deze ziekte veroorzaakt een verslechtering van de spieren en banden in de kuit. Het is een chronische pijn die slaapstoornissen, hoofdpijn, wisselende constipatie en diarree en vermoeidheid veroorzaakt. De oorzaken zijn onbekend.

Duchenne syndroom

Het syndroom van Duchenne is een erfelijke aandoening die een progressieve zwakte van de kuit- en andere spieren veroorzaakt. Patiënten met deze aandoening hebben onder meer last van plotselinge valpartijen, moeite met lopen en vergrote kuiten.

Progressieve spierdystrofie

De veranderingen die optreden in de spiermassa als gevolg van deze chronische degeneratieve ziekte veroorzaken een aanzienlijke afname van eiwitten om de kuiten, soleus en andere weefsels in goede conditie te houden. Er zijn verschillende soorten spierdystrofie, maar de meest voorkomende is progressieve spierdystrofie en Duchenne spierdystrofie.

Krampen

Deze aandoening treedt op in de kuitspieren, meestal bij het ontwaken uit een nachtrust of bij het inslapen door te weinig of te veel lichamelijke activiteit. Dit wordt veroorzaakt door een gebrek aan kalium en magnesium in het lichaam.

Hoe kunnen we kuitpijn verlichten door middel van complementaire en niet-invasieve therapieën?

De verschillende behandelingen die helpen bij het verlichten van kuitpijn staan hieronder vermeld:

Warmte- en koudetherapie

De toepassing van warmte en koude in één sessie van maximaal 20 minuten helpt de kuitpijn te verminderen. Dit komt door de ontstekingsremmende en vaatverwijdende eigenschappen van beide temperaturen. Koude gelpacks met compressieband kunnen worden gebruikt om de hersteltijd te verbeteren. Het is raadzaam een arts te raadplegen alvorens deze niet-invasieve therapie toe te passen.

Compressietherapie

Deze vorm van therapie bestaat uit het stilhouden van de kuit, zodat de spieren kunnen rusten en de moleculen met giftige stoffen die zich in de vezels bevinden kunnen elimineren. Voor dit doel is het belangrijk om onder andere elastische bandages, compressie kuitmouwen, sport kniebraces, compressie enkelbraces en compressie sport sokken te gebruiken. Het voordeel van deze artikelen is dat ze op de juiste manier en met de juiste druk op het lichaam aansluiten.

Massagetherapie

Dit therapeutische alternatief bestaat uit het masseren van de soleus en gastrocnemius spieren om de bloedcirculatie te stimuleren en onvrijwillige contracturen te decompresseren. Dit kan op verschillende manieren gebeuren, maar momenteel wordt aanbevolen niet-invasieve producten te gebruiken die op korte termijn doeltreffende resultaten opleveren. Hiervoor kunnen elektrische massagepistolen, vibrerende ballen en massagekussens worden gebruikt.

Acupressuurtherapie

Dit is een zeer effectieve aanvullende therapie om de symptomen van kuitpijn te verminderen. Hiervoor is het nodig te kiezen tussen verschillende producten die de bloedstroom in dit deel van het lichaam helpen stimuleren om melkzuur af te voeren. U kunt onder meer massagehaken, massageballen en manuele voetmassagetoestellen met rollers gebruiken. Vergeet niet dat u met deze producten geld kunt besparen, want u kunt ook naar een professionele therapeut gaan.

Thermotherapie

Thermotherapie verbetert de symptomen van pijn en ontsteking in de kuit en de voetzool als gevolg van kneuzingen en andere blessures. Bij deze behandeling wordt de gewenste temperatuur, op een gecontroleerde manier, op het getroffen gebied toegepast met behulp van microwarmtepacks of warme en koude gelpacks. Dit verbetert de verwijding van de capillaire wanden om de doorbloeding te bevorderen.

Cryotherapie

Ontstekingen in de gastrocnemius en de kuit kunnen worden behandeld met cryotherapie. Bij deze niet-invasieve behandeling worden de voordelen van koude gebruikt om de pijn te verminderen en de vaatverwijding te verbeteren. Er kunnen verschillende technieken worden toegepast, maar de meest gebruikte zijn momenteel warme/koude kompressen met speciale gels. In sommige gevallen kan de arts koude kamers aanbevelen.

Elektrische spierstimulatie (EMS)

Spierelektrostimulatie, of EMS, is een therapie die bestaat uit het stimuleren van spiercontracties door het gebruik van elektriciteit, om zo een effect van activiteit en hypertrofie te bereiken zoals in de sportschool, maar zonder de noodzaak om naar een sportcentrum te gaan. Dit betekent dat u uw spieren aan het werk kunt zetten zonder uw huis te verlaten.

Elektrotherapie

Dit is een techniek die verlichting van pijn en sommige fysieke kwalenzoekt door de toepassing van elektrische en elektromagnetische energie, naast andere varianten, via de huid met behulp van geleidende pads, elektroden genaamd. Het is een zeer veilige vorm van therapie en moet worden toegepast door een fysiotherapeut die gespecialiseerd is in de manipulatie van elektriciteit om bepaalde soorten kwalen te behandelen.

Myofasciale ontkoppelingstherapie

Ook bekend als myofasciale inductie, bestaat deze therapie uit de toepassing van manuele massage om de verkorting en spanning te behandelen die ontstaat in het myofasciale weefsel dat de spieren verbindt met de botten en zenuwen. Hiervoor worden verschillende massagetechnieken gebruikt die zich richten op de zogenaamde triggerpoints.

Percussie Massage Therapie

Vibratie- of percussiemassages zijn precieze, ritmische en energetische strijkingen op het lichaam om verlichting te bereiken van sommige vervelende symptomen wanneer de spiervezels zijn aangespannen, vaak door een hoge belasting op hen en die triggerpoints in de spiervezels heeft achtergelaten.

R.I.C.E Therapie

De R.I.C.E.-therapie is de eerste en eenvoudigste van de behandelingsprotocollen voor kleine blessures. Het verschijnt in de sportwereld om ongelukken met acute verwondingen te behandelen. Het wordt al vele jaren beschouwd als de meest geschikte methode vanwege de snelheid en de resultaten.

Triggerpointtherapie

Myofasciale pijnpunten of triggerpoints zijn knopen die ontstaan in de diepere spierweefsels, die intense pijn veroorzaken. De pijn manifesteert zich niet altijd direct in het gebied waar het punt ontstaat, maar deze pijn wordt eerder verwezen naar nabijgelegen gebieden die ogenschijnlijk geen verband lijken te houden. In feite wordt geschat dat meer dan 80% van de pijn die ze veroorzaken zich in andere delen van het lichaam manifesteert.

Andere effectieve alternatieve therapieën

Men kan ook kiezen voor alternatieve, niet-invasieve therapieën om de symptomen van kuitpijn te verbeteren.

• Natuurlijke remedies met behulp van planten: Deze therapie kan worden toegepast door middel van tesinas of voetbaden om de ontstekingsremmende en ontspannende voordelen van natuurlijke planten te verkrijgen. Onder andere linde, kamille en wilgenbast kunnen worden gebruikt.
• Acupunctuur: Dit is een oosterse techniek die veel wordt gebruikt om mentaal evenwicht te verkrijgen en de stress van de patiënt te verminderen bij pijnklachten in de kuiten. Het wordt gebruikt door middel van speciale naalden op strategische plaatsen van het lichaam.
• Kinesiotherapie: Pijn in de kuit en soleus kan worden bestreden door middel van speciale oefeningen die professionals uitvoeren op de benen en enkels. Dit verbetert het bewegingsbereik van de gewrichten en bestrijdt contracturen en verstuikingen.
• Aromatherapie: Deze techniek is gericht op het verminderen van de stress veroorzaakt door een blessure aan de kuitspieren. Aroma's van citrusvruchten, gember en munt kunnen worden toegepast in oliën of vloeistoffen voor verstuivers.
• Osteopathie: Dit is geen wetenschappelijk bewezen therapie, maar kan worden gebruikt om kuitpijn te behandelen. Het is een reeks oefeningen die het natuurlijke herstel van het lichaam stimuleren.

Referenties

1. Bordoni, B., & Varacallo, M. (2018). Anatomie, benig bekken en onderste ledematen, m. gastrocnemius. https://europepmc.org/article/NBK/nbk532946
2. Maganaris, C. N., Baltzopoulos, V., & Sargeant, A. J. (2006). Human calf muscle responses during repeated isometric plantarflexions. Tijdschrift voor biomechanica, 39(7), 1249-1255. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0021929005001508
3. Bryan Dixon, J. (2009). Gastrocnemius- vs. soleusbelasting: hoe onderscheid te maken en om te gaan met kuitspierblessures. Current reviews in musculoskeletal medicine, 2(2), 74-77. https://link.springer.com/article/10.1007/s12178-009-9045-8
4. Groen, B., & Pizzari, T. (2017). Calf muscle strain injuries in sport: a systematic review of risk factors for injury. British journal of sports medicine, 51(16), 1189-1194. https://bjsm.bmj.com/content/51/16/1189?hootPostID=8dbac92262359e5c3a3438f4e11668c6
5. Prakash, A., Entwisle, T., Schneider, M., Brukner, P., & Connell, D. (2018). Bindweefselletsel bij kuitspierscheuren en terugkeer naar spel: MRI-correlatie. British journal of sports medicine, 52(14), 929-933. https://bjsm.bmj.com/content/52/14/929.abstract
6. Fields, K. B., & Rigby, M. D. (2016). Spierkuitblessures bij hardlopers. Current sports medicine reports, 15(5), 320-324. https://journals.lww.com/acsm-csmr/fulltext/2016/09000/Muscular_Calf_Injuries_in_Runners.9.aspx
7. Fahlström, M., Jonsson, P., Lorentzon, R., & Alfredson, H. (2003). Chronische achillespeespijn behandeld met excentrische kuitspiertraining. Kniechirurgie, sporttraumatologie, artroscopie, 11(5), 327-333. https://link.springer.com/article/10.1007/s00167-003-0418-z
8. Radford, J. A., Landorf, K. B., Buchbinder, R., & Cook, C. (2007). Effectiviteit van kuitspier stretching voor de korte termijn behandeling van plantaire hielpijn: een gerandomiseerd onderzoek. BMC musculoskeletal disorders, 8(1), 1-8. https://bmcmusculoskeletdisord.biomedcentral.com/articles/10.1186/1471-2474-8-36
9. Jonsson, P., Alfredson, H., Sunding, K., Fahlström, M., & Cook, J. (2008). New regimen for eccentric calf-muscle training in patients with chronic insertional Achilles tendinopathy: results of a pilot study. Brits tijdschrift voor sportgeneeskunde, 42(9), 746-749. https://bjsm.bmj.com/content/42/9/746.short
10. Alfredson, H., Pietilä, T., Jonsson, P., & Lorentzon, R. (1998). Heavy-load eccentric calf muscle training for the treatment of chronic Achilles tendinosis. The American journal of sports medicine, 26(3), 360-366. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/03635465980260030301