Voetbal blessures

Voetbal is de meest gepassioneerde sport ter wereld. En terwijl fans de geschiedenis en statistieken kennen, weten ze weinig over de inspanningen van voetballers om hun best te doen zonder geblesseerd te raken.

Wij laten u de meest voorkomende soorten voetbalblessures zien en welke stappen u moet nemen om ze te voorkomen. Je leert ook hoe je de PRICE-therapie, die bestaat uit eerste hulp technieken, moet toepassen. Tot slot vertellen we je wanneer je naar een specialist moet gaan, afhankelijk van het type blessure dat je hebt.

Wat zijn de meest voorkomende soorten blessures bij het voetballen?

Gemiddeld kunnen er in een Europees seizoen meer dan 2.200 blessures optreden in meer dan 250.000 uur training en competitie. Dat zijn gemiddeld 8 blessures per 1.000 trainingsuren. Zoals u kunt zien, is de incidentie van blessures bij voetbal hoger dan bij andere sporten zoals honkbal, dus u moet de meest voorkomende soorten blessures bij deze teamsport kennen.

Spierspanning

Het is niet geldig om te spreken over één enkele spier, want er zijn minstens 15 spieren in de benen, onderverdeeld in drie grote spiergroepen. Wat gebeurt er bij een spiervezelscheuring? De spiervezels worden daadwerkelijk gescheurd en dat veroorzaakt een plotselinge en hevige pijn.

De kuit en de achterkant van de dijbeenspieren (hamstrings) raken het vaakst geblesseerd, hoewel dat niet het gevolg hoeft te zijn van een slechte warming-up, want in 90 minuten spelen wordt het lichaam aan veel stress blootgesteld en is de kans groot dat de spieren worden verrekt bij een sprint of een val.

Verstuikte enkel

Dit kan het gevolg zijn van een toevallige actie tijdens het spel, maar als het zich voordoet, zal de speler vrijwel zeker het speelveld moeten verlaten, omdat de pijn en het risico op verergering van de blessure groot zijn. Een verstuiking treedt op wanneer een gewricht een onnatuurlijke beweging uitvoert, waardoor de banden waaruit het gewricht bestaat worden uitgerekt en beschadigd.

Bij voetbal kan dit zowel in de enkel als in de knie gebeuren en in drie graden. In de eerste twee graden wordt de band gedeeltelijk beschadigd, terwijl in de laatste graad het weefsel volledig scheurt, wat vrijwel zeker een chirurgische ingreep vereist.

Kruisbandletsel

Bij sporten als voetbal, waarbij heftige starts, richtingsveranderingen en stops voorkomen, is dit letsel typisch. De kruisband raakt geblesseerd wanneer deze is gescheurd door overrekking of een harde, directe klap op de knie.

In dit geval voelt de speler een luide knak, gevolgd door een zeer scherpe pijn die hem buiten gevecht stelt en mogelijk met ondersteuning of zelfs op een brancard. Deze blessure is veruit een van de ergste blessures die een voetballer kan oplopen, omdat hij moet worden geopereerd en 3 tot 6 maanden moet herstellen voordat hij weer kan spelen.

Tendinopathieën

Door tendinopathieën niet goed te behandelen, kan het weefsel scheuren en is een operatie nodig. De pezen in de benen ondersteunen tot 12 keer het gewicht van het menselijk lichaam, maar er zijn verrekkingen die deze grens overschrijden. De achillespees heeft er het meest onder te lijden. Deze bevindt zich achter de kuit en is verbonden met de hiel.

Sporters missen vaak de tekenen van deze blessure en gaan te laat naar de sportarts, uit angst om niet ziek te worden. Als hij vroeg wordt behandeld en ontdekt, kan hij slechts een paar weken rust krijgen, maar als de band scheurt, moet hij operatief worden gereconstrueerd en ben je lange tijd uitgeschakeld.

Pubalgia

Pubalgie treedt op wanneer de kracht van de spieren in de schaamstreek niet in evenwicht is. De pijn die ontstaat, verspreidt zich naar de adductoren, de buikspieren en de kruisbogen. Met een goede training neemt de kans op deze blessure af, hoewel het bij voetballers, door de hoeveelheid zijwaartse verplaatsingen, heel gewoon is om aan deze kwaal te lijden. De rusttijd kan variëren, maar is niet langer dan zes maanden indien er sprake is van een gerelateerde hernia.

Spiercontracties

De hoge spanning in de spiervezels zorgt ervoor dat de weefsels samentrekken en niet meer ontspannen. Het is gevaarlijk als de voetballer een langeafstandsloop doet en deze blessure optreedt. Het gevolg van de bewegingen kan de blessure verergeren en een operatie kan nodig zijn. Het beste is om enkele minuten te rusten en het getroffen gebied te rekken en te mobiliseren. Als de pijn aanhoudt, kunt u het beste het speelveld verlaten, omdat dit een waarschuwing kan zijn voor een ernstiger letsel.

Hersenschudding

Moeilijk voor te stellen? Het is heel goed mogelijk dat een kopbal eindigt in een botsing tussen twee spelers. Hersenschudding is een direct gevolg van een slechte botsing.

Vergeet niet dat de hersenen zacht zijn en hoewel ze worden beschermd door de schedel, kan een harde klap de hersenen doen ontvlammen en levensgevaarlijke bloeduitstortingen veroorzaken. Het is ook mogelijk dat bloedvaten scheuren en zenuwen worden aangetast, dus het is het beste om onmiddellijk te stoppen met spelen.

Scheur in de meniscus

Een meniscusscheur is een letsel dat wordt veroorzaakt door het verdraaien van de knie terwijl de voet plat op de grond staat. De zwelling van de knie kan meer dan 24 uur aanhouden en er is meestal geen sprake van blauwe plekken. Alleen een sportarts kan u echter vertellen of het om een kleine, tijdelijke blessure gaat. Als er al een voorgeschiedenis van verstuikingen is, is de knie waarschijnlijk gevoeliger voor dit specifieke letsel.

Bij voetbal komt het vaak voor dat een tackle door een tegenstander een ernstige verstuiking veroorzaakt die de meniscus en ook de kniebandenbeschadigt. Het is een ernstige blessure die ertoe kan leiden dat de sporter 1 tot 3 maanden uitgeschakeld is.

Beste producten voor herstel van voetbalblessures

Bestseller

.

Hoe voorkom je blessures bij het voetballen?

Alleen iemand die de fysieke belasting van tientallen voetbalwedstrijden al heeft meegemaakt, weet wat zijn zwakke punten zijn en let daarop. Bekijk deze lijst met preventieve maatregelen die je moet nemen om blessures bij professioneel of amateurvoetbal te voorkomen.

Warming-up

Het doel van een goede warming-up is de lichaamstemperatuur te verhogen en gewrichten, pezen, banden en spieren voor te bereiden op de fysieke activiteit. Er moet een algemene warming-up plaatsvinden vóór een specifieke training, omdat voetbal een sport is waarbij de benen veel inspanning moeten leveren.

Wandelen, joggen en joggen zijn goede manieren om een warming-up te beginnen, vooral bij koud weer waarbij het lichaam een traag bioritme heeft. Vervolgens kun je overgaan tot stretching en mobiliteit van de romp en de bovenste en onderste ledematen om de gewrichten aan te passen aan de intensiteit van het voetbal.

Een van de meest voorkomende oorzaken van blessures bij amateursporters is het ontbreken van een warming-up, want door gebrek aan gewoonte, vergeetachtigheid of luiheid wordt de training of wedstrijd begonnen zonder voorafgaande warming-up en dat veroorzaakt verschillende problemen wanneer we een inspanning van gemiddelde of hoge intensiteit willen leveren.

Afkoeling

Coaches en fysieke trainers kiezen voor aerobe oefeningen en rekoefeningen om de training die ze elke dag uitvoeren succesvol af te sluiten. Loopbanden, hometrainers en elliptische trainers werken perfect om het lichaam geleidelijk terug te brengen naar de normale hartslag. Het is niet aan te raden dat spelers plotseling stoppen met trainen en dan gaan zitten of liggen.

Wat we willen is dat de spieren en andere weefsels klaar zijn (niet pijnlijk of strak) voor de training van de volgende dag of de wedstrijd van het weekend. Bij rekoefeningen moet de voetballer alle delen van het lichaam rekken: nek, schouders, biceps, triceps, borst, buik, rug en benen. Het duurt slechts ongeveer 30 minuten en het lichaam zal terugkeren naar zijn gebruikelijke rustige staat.

Goede uitrusting

Volgens het FIFA-reglement zijn er slechts vijf kledingstukken toegestaan in een FIFA-voetbalwedstrijd:

• T-shirts: Ze zijn gemaakt van polyester en aangezien ze in wedstrijden worden gebruikt, is het aan te bevelen de stof te gebruiken in trainingskleding. Het moet ademend zijn en mag het zweet van de speler niet ophopen of belemmeren.
• Shorts: Ze moeten gemaakt zijn van synthetisch materiaal en hun functie is het afstoten van zweet. Ze mogen niet boven de knie komen om de beweeglijkheid van de benen niet te hinderen. Op professioneel niveau worden thermische shorts of beschermende panty's gezien, accessoires die ook door de FIFA zijn gevalideerd.
• Sokken: Katoenen sokken worden aanbevolen voor een betere grip met de schoenen. Deze hebben de functie om de scheenbeschermer te ondersteunen en voorkomen schaafwonden bij een val op het been.
• Scheenbeschermer: Het enige harde voorwerp dat in de set is toegestaan, het is logisch dat de intensiteit van het voetbal een minimale bescherming van de benen toelaat. Spel- en trapacties leiden gemakkelijk tot blessures en breuken.
• Schoenen: Er zijn verschillende soorten schoenen voor elk type ondergrond of grond waarop het spel wordt gespeeld. De FIFA stelt minimumeisen en de fabrikanten moeten met nieuwe ontwerpen komen die de mobiliteit van de speler ondersteunen in plaats van belemmeren.

Voeding en hydratatie

Goede voeding is een deel van het geheim van voetballers om een lange professionele carrière te hebben of de sport jarenlang als amateur te beoefenen. In 90 minuten spelen kan een sporter ongeveer 2000 calorieën verbranden. Een evenwichtig dieet van vetten, eiwitten en koolhydraten moet op het menu staan voor elke sporter, vooral in het voetbal, waar iemand atletisch moet blijven en een evenwichtig lichaamsgewicht moet behouden.

In veel gevallen is de inname van vitaminen, mineralen en vezels het beste. Zij beschermen de voetballer tegen ziekten en helpen het lichaam de explosieve bewegingen van de sport te weerstaan. Aangezien bij voetbal 90 minuten lang moet worden gerend, afgewisseld met korte en lange duurlopen, is de energiebehoefte hoog. In dit geval helpen voedingsmiddelen zoals aardappelen, brood en rijst om voldoende energie te leveren.

Over hydratatie gesproken, water is even belangrijk als voeding, terwijl voeding energie opslaat en kracht geeft, transporteert water alle voedingsstoffen die het lichaam nodig heeft. Een goed hydratatieplan moet gepersonaliseerd zijn en aangepast aan de klimaatomstandigheden waar de sport wordt beoefend.

Fitheidsniveau

Iedereen is anders, dus er bestaat geen precieze formule voor hoeveel een voetballer moet wegen of hoe lang hij moet zijn. Er zijn enkele algemene aanbevelingen, zoals voor elke 1,5 meter lengte moet een speler minder dan 50 kilo wegen. Wat een goede speler moet hebben zijn sterke, stevige en goed gedefinieerde benen.

Als je ondergewicht hebt voor je lengte, zullen je prestaties waarschijnlijk minder zijn dan verwacht. Hart- en longcapaciteit moeten altijd op 100% zijn, anders heeft de speler bij het rennen met de bal geen kans om de tegenstanders de volle 90 minuten van een wedstrijd te verdedigen.

Hersteltherapieën

Er zijn meerdere manieren om tot een beter sportherstel te komen, door het gebruik van koude, alternatieve en energetische opties, of zelfs massages die gifstoffen afvoeren.

Bekijk deze korte lijst van de beschikbare opties:

• Sportmassage: Een goede massage, ongeacht het doel, moet de bloedcirculatie reactiveren, pijn verlichten, zorgen voor emotioneel en lichamelijk evenwicht en de spiertemperatuur verhogen. In het geval van een ernstige blessure is het niet raadzaam te masseren zonder diagnose van een specialist, aangezien het waarschijnlijk om een breuk gaat. Raadpleeg een goede fysiotherapeut voor de beste techniek, afhankelijk van het doel dat u met massages wilt bereiken.
• Gebruik van warme en koude therapieën: Koude verhoogt de pijngrens, verlaagt de stofwisseling, werkt pijnstillend en vaatvernauwend. Door de lichaamstemperatuur te verlagen, vermindert het ook de afgifte van vasodilatoren. De warmte dient op haar beurt als een plaatselijke vaatverwijdend middel, waardoor meer bloed naar het letsel wordt geleid en een ander soort weefselherstel mogelijk wordt.
• Gebruik van compressiekleding: Bij voetbal kan het gebruik van compressiekleding worden samengevat als compressiesokken, compressiekousen en compressiebroeken. De technologische en onderzoeksontwikkelingen op voetbalgebied zijn zodanig dat er producten zijn die de energie van het lichaam op peil houden, het herstel na een blessure vergemakkelijken en strakke spieren ontspannen. Deze kledingstukken verbeteren de verdeling van de bloedstroom en optimaliseren zo het zuurstofverbruik in de weefsels. Deze voordelen vertalen zich in betere prestaties voor de voetballer.
• Gebruik van acupressuurtherapieën: Deze therapie is een moderne modaliteit gebaseerd op acupunctuur. Het verschilt van acupunctuur in die zin dat er geen naalden worden gebruikt, maar dezelfde punten en meridianen die de vrije stroom van energie mogelijk maken. Deze energie is spierspanning die losgelaten moet worden voor een betere prestatie van de sporter. Met de vingers en handpalmen worden lokale punten geactiveerd waar het ongemak zich bevindt. Met acupressuur is het mogelijk de opgehoopte spanning los te laten en een gevoel van volledige ontspanning te geven.
• Gebruik van thermotherapie en cryotherapie: Cryotherapie is het gebruik van extreme koude voor chronische blessures die een langzaam maar gestaag herstel vereisen. Men kan alleen koude toepassen bij verstuikingen, overbelasting van de spieren, vezelrupturen, ontwrichtingen en peesontstekingen. Thermotherapie kan pas worden toegepast als de ontstekingsfase voorbij is, vanaf 72 uur na het letsel. Een deel van de therapie werkt om de temperatuur in het geblesseerde gebied te verhogen, zodat het bloed de voedingsstoffen vervoert die de weefsels nodig hebben om te regenereren.

Hoe past men de RICE-therapie toe om blessures bij voetbal te behandelen?

Dit is een aanbevolen methode voor de eerste behandeling van kleine blessures en blessures aan zachte weefsels. Wanneer spieren, ligamenten en pezen aandacht nodig hebben, is dit een uitstekende manier om te beginnen. Hoewel het RICE-protocol beter bekend is in de sportwereld, bevat PRICE updates in de toepassing ervan die het efficiënter maken.

• Bescherming: Zo begint dit protocol, het geblesseerde gebied moet worden geïsoleerd en beschermd om te voorkomen dat verdere beweging het weefsel verder beschadigt. Als we zeggen "isoleren", bedoelen we dat we de persoon naar een geschikte ruimte brengen waar hij of zij rustig kan zijn om een eerste controle uit te voeren en een zacht verband aan te leggen dat de beweging van de gewrichten beperkt. Zelfs orthesen, elastische verbanden en spalken worden gebruikt indien nodig en voorgesteld door een specialist.
• Rust: Dit is het belangrijkste onderdeel van de methode, omdat het begin van effectief herstel ervan afhangt. De weefsels beginnen zich pas te ontspannen en te regenereren als de temperatuur daalt en er geen beweging meer is. Omdat we niet weten om wat voor soort blessure het gaat, is het raadzaam alle beweging te vermijden totdat een diagnose is gesteld. Daarna kan de speler geleidelijk het voorzichtig buigen hervatten als de dokter dat zegt.
• IJs: Dit is het volgende dat moet worden toegepast. Het komt neer op het gebruik van ijs en stoomspray op het veld om te proberen de pijn van de speler te verlichten. Medische hulp mag maar een paar seconden op het veld zijn, dus moet er snel verlichting komen voordat er gekozen wordt om de persoon op een brancard af te voeren. IJs wordt slechts 20 minuten toegepast, daarna volgt een verplichte rust van nog eens 10 minuten.
• Compressie: Getracht moet worden de beweging van het gewricht dat met het letsel samenhangt zoveel mogelijk te beperken, ditmaal met een verband met meer druk. De druk mag niet te groot zijn, want we willen de bloedstroom verminderen, maar niet volledig afsnijden. Als de speler een tintelend gevoel voelt in die ledemaat, komt dat doordat er te veel druk op het verband is uitgeoefend.
• Elevatie: Door het aangetaste lidmaat boven het niveau van het hart te brengen, verminderen we de pijn, de zwelling en het oedeem als gevolg van het letsel. Het effect van de zwaartekracht helpt de bloedtoevoer en de hydrostatische druk te verminderen.

Wanneer moeten we naar een specialist voor de behandeling van blessures bij voetballers?

Bij zichtbare gewrichtsafwijkingen moet onmiddellijk een gespecialiseerde arts worden geraadpleegd. Bij kniedislocaties, enkelvoudige of meervoudige breuken, diepe snijwonden in de huid en derdegraads verstuikingen.

Dit zijn kwalen die niet met de PRICE-therapie mogen worden behandeld en op de spoedeisende hulp moeten worden geëvalueerd en behandeld. Hoewel er weinig gevallen zijn waarin een voetballer dit soort letsel oploopt, herinneren wij ons gevallen in het beroepsvoetbal zoals Carles Puyols (speler van F.C. Barcelona) en zijn linker elleboogontwrichting; of Francesco Totti (AC Roma) en zijn kuitbeenfractuur.

Hoewel het voor professionals gemakkelijk is om naar een gespecialiseerde arts te gaan, raden wij u aan om, als u een amateur bent en een van de bovengenoemde blessures oploopt, zoveel mogelijk naar uw huisarts te gaan, zodat hij de blessure in kwestie zo goed mogelijk kan diagnosticeren en behandelen, aangezien deze kan verergeren en chronisch kan worden.

Referenties

1. Inklaar, H. (1994). Voetbalblessures: I: incidentie en ernst. Sportgeneeskunde, 18, 55-73. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199418010-00006
2. Inklaar, H. (1994). Voetbalblessures: II: etiologie en preventie. Sportgeneeskunde, 18, 81-93. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199418020-00002
3. Ekstrand, J., & Gillquist, J. (1983). Voetbalblessures en hun mechanismen: een prospectieve studie. Medicine and science in sports and exercise, 15(3), 267-270. https://europepmc.org/article/med/6621313
4. Dvorak, J., & Junge, A. (2000). Voetbalblessures en fysieke symptomen. The American journal of sports medicine, 28(5_suppl), 3-9. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11032101/
5. Faude, O., Rößler, R., & Junge, A. (2013). Voetbalblessures bij kinderen en adolescenten: zijn er aanwijzingen voor preventie?. Sportgeneeskunde, 43, 819-837. https://link.springer.com/article/10.1007/s40279-013-0061-x
6. Arnason, A., Sigurdsson, S. B., Gudmundsson, A., Holme, I., Engebretsen, L., & Bahr, R. (2004). Risicofactoren voor blessures bij voetbal. The American journal of sports medicine, 32(1_suppl), 5-16. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546503258912
7. Östenberg, A., & Roos, H. (2000). Injury risk factors in female European football. Een prospectieve studie van 123 speelsters gedurende één seizoen. Scandinavian journal of medicine & science in sports, 10(5), 279-285. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1034/j.1600-0838.2000.010005279.x
8. Ekstrand, J., Hägglund, M., & Waldén, M. (2011). Epidemiologie van spierblessures in professioneel voetbal (soccer). The American journal of sports medicine, 39(6), 1226-1232. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546510395879
9. Hallén, A., & Ekstrand, J. (2014). Return to play na spierblessures bij profvoetballers. Tijdschrift voor sportwetenschappen, 32(13), 1229-1236. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/02640414.2014.905695
10. Hespel, P., Maughan, R. J., & Greenhaff, P. L. (2006). Voedingssupplementen voor voetbal. Journal of Sports Sciences, 24(07), 749-761. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/02640410500482974