Behandeling van tennisblessures

Plotselinge veranderingen in beweging en snelheid, sprongen, remmen en krachtige doorlopende serves veroorzaken sportblessures bij tennis. Dit komt vaak voor, vooral als ons lichaam niet is voorbereid op deze plotselinge krachtveranderingen. Ze worden voornamelijk veroorzaakt door de herhaling van ongeschikte technieken en oefeningen, oftewel overbelastingsblessures.

Gelukkig kunnen er verschillende behandelingen worden toegepast als er blessures optreden tijdens het tennissen. Hieronder vertellen we je over de typische blessures bij tennis en welke behandelingen je kunt toepassen bij ernstige en chronische blessures. Kom en ervaar het zelf!

Wat zijn de meest voorkomende soorten blessures als we tennissen?

De meeste blessures die tijdens het tennissen ontstaan, zijn te wijten aan een slechte techniek. Als ze zich voordoen, zijn ze te wijten aan de geforceerde bewegingen en handelingen die in de loop van de tijd herhaald worden tijdens het sporten.

Daarom zijn er specifieke blessures die met bepaalde bewegingen geassocieerd worden:

• Schouder tendinitis: Dit is een ontsteking van de slijmbeurs die de pezen bedekt waaruit de rotator cuff bestaat. De belangrijkste oorzaak zijn herhaalde en geforceerde bewegingen over het hoofd. Het veroorzaakt intense pijn, moeilijkheden bij het maken van werpbewegingen en een gebrek aan kracht.
• Ontwrichting van de schouder: Deze blessure wordt veroorzaakt door verkeerde bewegingen met zeer geforceerde posities bij het uitvoeren van backhands en spikes. Hierbij komt de humeruskop uit de glenoïdholte van het schouderblad. Het komt meestal voor als er geen goede training en techniek is en in mindere mate door vallen en direct trauma.
• Schouder subluxaties: In dit geval komt de humeruskop niet volledig uit de glenoïdholte. Dit ontstaat door herhaaldelijke gedwongen bewegingen die in de loop der jaren leiden tot een verslapping van de ligamenten rond het gewrichtskapsel. Er is een gevoel dat het bot naar buiten komt met spontane regressie, wat ongemak, pijn en een gevoel van een dode arm veroorzaakt.
• SLAP laesie: Het is een laesie die ontstaat in het labrum van fibrokraakbeen dat zich rond de glenoïdholte bevindt. Het dankt zijn naam aan het acroniem "Anterior to Posterior Labral Lesion". Het ontstaat door herhaalde bewegingen bij het werpen of door vallen met gestrekte arm, wat instabiliteit, zwakte, stijfheid en knakken veroorzaakt.
• Tenniselleboog: Dit is de meest voorkomende aandoening bij tennissers die wordt veroorzaakt door microscheurtjes in de strekspieren van de arm. Het wordt veroorzaakt door overbelasting van het gewricht en door tennis te beoefenen met onjuiste technieken. Het veroorzaakt pijn, een branderig gevoel en zwakte in de greep aan de buitenkant van de elleboog, wat erger wordt door strekken, draaien of vasthouden van een racket.
• Peesontsteking van de pols: De pols lijdt ook vaak onder de overbelasting door slechte technieken en gebrek aan voorbereiding bij tennis. De impact van herhaalde bewegingen en racketstoten op de ballen veroorzaakt ontsteking van de pezen waaruit de pols is opgebouwd. Het veroorzaakt hevige pijn, zwelling, knakken, zwakte en knakken bij draaiende, buigende en strekkende bewegingen.
• Capsulitis: Er kunnen ook blessures aan de vingers ontstaan die veel pijn veroorzaken. Ze treden op als gevolg van de impact van het racket tegen de ballen, valpartijen en directe trauma's die het gewrichtskapsel doen ontsteken en breken. Dit veroorzaakt intense pijn, een verhoogd volume en een grote onmogelijkheid om de vingers te bewegen.
• Spit door hernia: Deze ontstaan door zeer plotselinge impuls-, rotatie- en inspanningsbewegingen. Deze herhaalde bewegingen veroorzaken een impact op het niveau van de wervelkolom die compressie veroorzaakt in de schijven en de wervelzenuwen. Deze letsels veroorzaken hevige pijn, meestal in de lendenstreek, die kan uitstralen naar de billen en benen met verlies van gevoeligheid.
• Gebroken menisci: Slechte technieken en inadequate oefeningen bij tennissers tasten ook de knieën aan, vooral de menisci. De menisci hebben te lijden onder plotselinge bochten, strekking van de knieën en vallen op de voeten met de benen begrepen. Dit veroorzaakt scheuren of breuken die intense pijn, verhoogd volume en moeite met het strekken van het been veroorzaken.
• Letsel aan de voorste kruisband: Dit wordt veroorzaakt door springen, op de voeten vallen, abrupt stoppen en zeer plotselinge richtingsveranderingen. Ter hoogte van de kruisband is er een rek, scheur of totale breuk die een sterke klik veroorzaakt. Het veroorzaakt ook intense pijn, volumevergroting, instabiliteit en bewegingsbeperking van de knie.
• Patellapeesontsteking: Deze blessure wordt veroorzaakt door een ontsteking van de kniepees tussen de knieschijf en het scheenbeen. Ze ontstaat door de impact van sprongen, hardlopen met abrupte richtingsveranderingen en overbelasting van het gewricht. Het veroorzaakt intense pijn bij bewegingen zoals buigen, zitten, het been strekken en springen.
• Blessure aan de hamstrings: Deze spieren kunnen geblesseerd raken door het uitvoeren van bewegingen zoals heel hard rennen met snelle en zeer abrupte stops. Dit veroorzaakt overmatige rek en daaropvolgende spanning die leidt tot een totale scheur of breuk. Dit uit zich in hevige en plotselinge pijn met een gevoel van barsten, kneuzingen, volumetoename en het onvermogen om het been te bewegen.
• Enkelverstuiking: Het enkelgewricht heeft vaak te lijden onder een slechte techniek, overmatige belasting of verstuiking tijdens de tennistraining. Verstuikingen worden veroorzaakt door het uitrekken of scheuren van de gewrichtsbanden die de enkel ondersteunen. Ze veroorzaken pijn bij beweging, kneuzing, instabiliteit van de enkel, knakken en toename in volume.
• Achillespeesontsteking: De achillespees wordt aangetast wanneer tennissers de intensiteit van hun loopjes verhogen of verlagen. Dit veroorzaakt een ontsteking ter hoogte van deze vezelband die lichte pijn veroorzaakt aan de achterkant van de enkel en het been. Het is veel gebruikelijker om 's ochtends last te hebben van stijfheid.
• Fasciitis plantaris: Ontsteking van de fascia plantaris wordt veroorzaakt door overmatig strekken en spanning bij springen of hardlopen zonder goede voorbereiding. Het kan ook worden veroorzaakt door het niet dragen van de juiste tennisschoenen of door misvormingen van de voetboog. Het veroorzaakt pijn wanneer je je voet neerzet, blootsvoets loopt en overgevoeligheid in de plantaire boog.
• Botbreuk: Hoewel het niet heel gebruikelijk is om botten te breken bij tennis, kunnen ze voorkomen. Ze ontstaan door slagen, vallen of direct trauma in de schouder, elleboog, handen, enkels en voeten. Ze veroorzaken intense pijn, toename in volume, kraken en de onmogelijkheid om het gebroken gebied te bewegen.

Beste producten voor herstel van tennisblessures

Bestseller

.

Hoe RICE-therapie toepassen om blessures bij tennissers te behandelen?

Wanneer er blessures optreden bij tennis, kunnen er heel eenvoudige technieken worden toegepast om een snel herstel van de blessures mogelijk te maken. Een zeer praktisch en eenvoudig protocol is RICE, dat nu is bijgewerkt tot PRICE-therapie. Het betekent Bescherming, Rust, IJs, Compressie en Elevatie en moet 24 tot 72 uur na de blessure worden toegepast:

• Bescherming: De eerste stap is het beschermen van het geblesseerde gebied om te voorkomen dat het frame verergert of dat andere blessures worden geassocieerd. De bescherming kan worden gedaan door gewrichtssteunen of orthesen te gebruiken om verdere ontsteking en pijn te voorkomen.
• Rust: Vervolgens moet een gedeeltelijke stopzetting van de activiteiten van het getroffen gebied worden uitgevoerd. Dit kan worden gecombineerd met een functioneel verband om het gebied niet te forceren, maar zonder te stoppen met bewegen en zo stijfheid te voorkomen. Deze rust mag niet langer dan 48 uur duren.
• IJs: Daarna moet zo snel mogelijk ijs worden aangebracht. IJs is een krachtig ontstekingsremmend en pijnstillend middel dat wordt veroorzaakt door vaatvernauwing. Om het te laten werken moet het 6 tot 8 keer per dag gedurende maximaal 20 minuten worden toegepast.
• Compressie: Het is belangrijk om een compressief verband aan te leggen om de bloeddruk te verbeteren en de vorming van oedeem te voorkomen. Het verband moet elastisch zijn om de weefsels beter te fixeren en meer stabiliteit te bieden bij het uitvoeren van bewegingen.
• Elevatie: Om al deze technieken af te ronden, moet het worden gecombineerd met de elevatie van het getroffen gebied. Door het aangedane gebied boven het niveau van het hart te houden, wordt de bloedstroom verminderd. Dit zorgt voor een betere veneuze terugvoer en helpt de pijn te verminderen.

Chirurgische behandelingen om ernstige of chronische blessures bij tennissers te genezen

Als fysiotherapeutische behandelingen geen verbetering van de blessures opleveren, is het raadzaam om te kiezen voor chirurgische behandelingen. Chirurgie wordt altijd als laatste optie beschouwd, maar bij veel ernstiger blessures moet voor een chirurgische oplossing worden gekozen. Om deze reden is het noodzakelijk om een orthopedisch chirurg te raadplegen, de specialist die in staat is om de gewrichten en beschadigde weefsels te herstellen en de botten te richten:

Schouderblessures

Typische blessures op schouderniveau treden vaak op ligamentniveau op door ontstekingen, scheuren en rupturen. De meest voorkomende blessures bij tennis zijn schouderontwrichtingen, microstabiliteit, impingement, SLAP-letsel en compressie van de suprascapulaire zenuw.

• Schouderartroscopie: De therapeutische techniek die het mogelijk maakt om alle structuren van het schoudergewricht te visualiseren is arthroscopie. Hiermee kunnen ligamenten, pezen, kapsel, botten en kraakbeen worden hersteld. Ook kunnen via de arthroscoop nieuwe implantaten worden geplaatst zonder dat een open operatie nodig is. Het is een chirurgische optie die een eenvoudige operatie mogelijk maakt en een sneller herstel garandeert.

Elleboogblessures

De meest typische blessure van tennissers, een tenniselleboog, ontstaat ter hoogte van de elleboog. De reparatie van deze blessure is een poliklinische operatie, wat betekent dat de persoon niet in het ziekenhuis wordt opgenomen.

• Open elleboogoperatie: Momenteel is dit niet de meest gebruikte methode om een tenniselleboog te repareren. Bij deze operatie wordt een incisie gemaakt, de aangetaste pees wordt gelokaliseerd en vervolgens geschaafd en gerepareerd met verankeringshechtingen.
• Arthroscopie van de elleboog: Door deze ingreep is het veel gemakkelijker om gescheurde of gebroken pezen te repareren. De incisie is klein en er wordt een camera met licht gebruikt om de beschadigde structuren te visualiseren. Deze hele procedure wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving.

Hand- en polsletsels

Hand- en polspathologieën omvatten een breed scala aan aandoeningen. Pathologieën variëren van ontstekingen, scheuren of breuken van pezen, ligamenten en kapsels tot botbreuken in de hand en vingers. De chirurgische behandelingen die meestal worden toegepast zijn

• Losmaken of Quervain's operatie: Deze operatie is bedoeld om de pezen weer normaal te laten bewegen. Er wordt een incisie gemaakt om al het ontstoken weefsel te verwijderen om te voorkomen dat het zich voortplant.
• Operatie voor botsynthese: Bij breuken ter hoogte van de botten in de hand is het in veel gevallen nodig om draden te plaatsen. Het idee is om de fusie van de botten van de hand te genereren die, omdat ze zo klein zijn, moeilijker te herstellen zijn.

Rugletsels

De wervelkolom is een structuur van het menselijk lichaam die bij sporten zoals tennis te lijden heeft onder de impact van geforceerde bewegingen. De lumbale wervelkolom is het meest getroffen gebied en bij een groot percentage van de mensen treden discushernia's op. Chirurgische behandeling is soms de beste optie om handicaps bij sporters te voorkomen:

• Laminectomie: Dit is de chirurgische ingreep die tot doel heeft de schijf en de zenuwen te decompresseren. Het heeft veel risico's omdat het de zenuwen kan aantasten en er een kans is dat je er in de toekomst opnieuw last van krijgt.
• Disectomie: Deze operatie heeft als doel de beschadigde tussenwervelschijf te verwijderen en de ongeschonden toestand van de wervelkolom te herstellen. Net als laminectomie heeft deze operatie risico's op letsel aan bloedvaten en zenuwen, infecties en bloedingen.
• Decompressie van laserschijven: Het is een minder invasief en veiliger alternatief om de wervels van de wervelkolom te decompresseren. Het herstel verloopt sneller en sporters kunnen hun activiteiten sneller hervatten.
• Kyphoplastie: Dit is een andere nieuwe techniek die is ontworpen om de pijn te verminderen die wordt veroorzaakt door de breuk van de wervels. Het herstelt de breuk en de hoogte die verloren is gegaan als gevolg van de compressie van de breuk.

Verwondingen aan de knie

Blessures aan de knie hebben invloed op zowel de weke delen als het bot en veroorzaken vaak veel ongemak. Zoals hierboven vermeld, worden ze vaak veroorzaakt door overbelasting van het gewricht. Chirurgische ingrepen die kunnen worden uitgevoerd om de letsels te herstellen, zijn onder andere

• Artroscopie van de knie: Door middel van artroscopie kan het scheuren van de voorste en buitenste kruisbanden, van de kniepees en letsel aan de menisci worden gerepareerd. Het is een van de meest haalbare opties omdat het een open operatie vermijdt en een sneller herstel mogelijk maakt.
• Open reconstructieve kniechirurgie: Het is nuttig om reconstructies van gescheurde of gebroken ligamenten uit te voeren door de beschadigde weefsels te vervangen. Het is ook nuttig bij meniscusletsels. Het heeft echter een langzamer herstel en risico's op onder andere infectie en bloedingen.

Enkel- en voetblessures

Wanneer de enkelbanden niet volledig hersteld zijn, moeten chirurgische technieken worden gebruikt om ze aan te passen en te versterken. Tot de meest voorkomende enkelblessures bij tennis behoren enkelverstuikingen en achillespeestendinopathie. Verstuiking van graad III lost altijd op met een operatie, maar dat geldt ook voor herhalingsverstuikingen.

In het geval van de voeten is er meestal sprake van fasciitis plantaris. Het is zeer zeldzaam dat dit een chirurgische oplossing vereist, maar het kan nodig zijn. Dit zijn de meest voorkomende ingrepen:

• Enkelartroscopie: Deze procedure is zeer eenvoudig en wordt beschouwd als minimaal invasief bij de enkel. Er wordt een kleine incisie in de huid gemaakt en de artroscoop wordt ingebracht waardoor de ligamenten, pezen, botten en kraakbeen zichtbaar worden. De chirurg repareert ook de beschadigde weefsels met dit chirurgisch instrument.
• Percutane open chirurgie: Deze operatie wordt meestal gebruikt om gecompliceerde letsels aan de achillespees te repareren. Het gaat echter meestal gepaard met meer agressie en pijn.
• Operatie om de fascia plantaris los te maken: Deze operatie is gebaseerd op het doorsnijden van het ligament van de fascia plantaris om de spanning en ontsteking van de fascia plantaris te verlichten. De operatie wordt uitgevoerd door direct in de fascia plantaris te snijden en sporters hebben daarna over het algemeen minder pijn.

Referenties

1. Kibler, W. B., & Safran, M. (2005). Tennisblessures. Epidemiologie van pediatrische sportblessures: Individual Sports, 48, 120-137. https://www.karger.com/Article/Abstract/84285
2. Pluim, B. M., Staal, J. B., Windler, G. E., & Jayanthi, N. (2006). Tennisblessures: voorkomen, etiologie en preventie. British journal of sports medicine, 40(5), 415-423. https://bjsm.bmj.com/content/40/5/415.short
3. Dines, J. S., Bedi, A., Williams, P. N., Dodson, C. C., Ellenbecker, T. S., Altchek, D. W., ... & Dines, D. M. (2015). Tennisblessures: epidemiologie, pathofysiologie en behandeling. JAAOS-Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 23(3), 181-189. https://journals.lww.com/jaaos/Fulltext/2015/03000/Tennis_Injuries__Epidemiology,_Pathophysiology,.6.aspx
4. Nigg, B. M., & Segesser, B. (1988). The influence of playing surfaces on the load on the locomotor system and on football and tennis injuries. Sportgeneeskunde, 5, 375-385. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-198805060-00003
5. Bylak, J., & Hutchinson, M. R. (1998). Veel voorkomende sportblessures bij jonge tennissers. Sportgeneeskunde, 26, 119-132. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199826020-00005
6. Abrams, G. D., Renstrom, P. A., & Safran, M. R. (2012). Epidemiologie van musculoskeletale blessures bij tennissers. British journal of sports medicine, 46(7), 492-498. https://bjsm.bmj.com/content/46/7/492.short
7. Chandler, T. J. (1995). Training voor tennis. Klinieken voor sportgeneeskunde, 14(1), 33-46. https://europepmc.org/article/med/7712556
8. Nirschl, R. P. (1988). Preventie en behandeling van elleboog- en schouderblessures bij de tennisser. Klinieken voor sportgeneeskunde, 7(2), 289-308. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0278591920309364
9. Eygendaal, D., Rahussen, F. T. G., & Diercks, R. L. (2007). Biomechanica van het ellebooggewricht bij tennissers en relatie tot pathologie. British journal of sports medicine, 41(11), 820-823. https://bjsm.bmj.com/content/41/11/820.short
10. Perkins, R. H., & Davis, D. (2006). Blessures aan het bewegingsapparaat bij tennis. Klinieken voor fysische geneeskunde en revalidatie, 17(3), 609-631. https://www.pmr.theclinics.com/article/S1047-9651(06)00031-3/fulltext