Tennisblessures

Tennis is een van de populairste sporten ter wereld, maar ook een van de technisch meest veeleisende. Het gaat om een voortdurende herhaling van bewegingen die een overbelasting van de schouder, de ellebogen en de polsen veroorzaken. Het vereist een uitstekende fysieke voorbereiding, en als dat niet gebeurt, is de kans groot dat er blessures ontstaan.

In dit bericht willen we u informeren over de belangrijkste tennisblessures die professionele en amateursporters kunnen oplopen. Ook willen we dat je weet wat de preventieve maatregelen zijn en hoe je ze kunt behandelen. Volg ons om meer te leren over deze uitstekende sport!

Wat zijn de meest voorkomende blessures bij het tennissen?

Bij het tennissen ontstaan blessures door plotselinge veranderingen in het bewegingsritme, overmatige belasting of trauma. Omdat het zo'n complete sport is, zijn alle delen van het lichaam erbij betrokken en daarom kan iedereen geblesseerd raken. De meest voorkomende blessures zijn de schouder, de elleboog, de pols en de enkel:

Ontwrichte schouder

De schouder is een van de meest getroffen delen bij tennis, omdat deze een grotere mobiliteit en bewegingsvrijheid heeft dan elk ander gewricht. Deze blessure is ook bekend als de ontwrichting van de tennisschouder, ontstaan door het uitvoeren van zeer geforceerde houdingen.

In dit geval, wanneer de arm in externe rotatie wordt geheven en de maximale kracht van de slag wordt uitgeoefend, veroorzaakt dit een scheiding. De kop van de humerus en de glenoïdholte van het schouderblad scheiden, waardoor de ontwrichting ontstaat. Dit komt vaker voor bij valpartijen, directe klappen of plotselinge bewegingen zonder de juiste training en techniek.

Micro-instabiliteit van de schouder

Dit is een gevolg van herhaalde blessures aan de schouder en komt vaak voor bij tennissers. Het wordt beschouwd als een anatomische verandering van het schoudergewricht en staat ook bekend als schouder-subluxaties. Het zorgt ervoor dat het bovenste deel van de humerus abnormaal beweegt en gemakkelijk uit de glenoïdkom komt.

Het komt meestal voor tussen de 20 en 60 jaar en bij mensen met veeleisende sportbeoefening. Het belangrijkste kenmerk is dat het subluxaties veroorzaakt of het gevoel dat de humeruskop spontaan vertrekt en terugkeert. Daarom veroorzaakt het een onaangenaam gevoel van ongemak, een teken van een "dode arm" door de onmogelijkheid hem te bewegen en soms intense pijn.

SLAP letsel

De naam is afgeleid van het Engelse acroniem "Labrum lesion from Anterior to Posterior". Dit zijn letsels die de aanhechting van het bovenste labrum van het gewricht tussen de humerus en het schouderblad, de glenohumerale, aantasten. Het labrum is een vezelkraakbeen dat de glenoïdholte omgeeft en waar de kop van de humerus in past en neerkomt.

Dit letsel wordt veroorzaakt door een val op de schouder met gestrekte arm of door herhaalde werpbewegingen. Er ontstaat hevige pijn in de schouder, vooral bij bewegingen boven het hoofd. Dit veroorzaakt instabiliteit, stijfheid, zwakte en een knappend gevoel bij het bewegen van het gewricht.

Laterale epicondylitis of tenniselleboog

Dit is de meest voorkomende aandoening bij tennissers, veroorzaakt door een overbelasting van het ellebooggewricht. Het is een zeer pijnlijke blessure waarbij ontstekingen en microscheurtjes optreden in de strekspiervezels van de arm. Het ontstaat meestal wanneer bij het tennissen niet de juiste technieken worden toegepast.

De symptomen zijn een branderig gevoel of pijn aan de buitenkant van de elleboog en spierzwakte voor de grip. Ze worden vaak verergerd door activiteit met de onderarm, zoals het schudden van de arm, het draaien van de pols of het vasthouden van het racket.

Pols tendinitis

De pols bestaat grotendeels uit pezen die de spieren met de botten verbinden. Zij ontvangen de impact van de herhaalde bewegingen die de pezen op de botten en andere weefsels veroorzaken. Daarom is de pols van tennissers een van de delen die het meest gevoelig zijn voor blessures door overbelasting, herhaald trauma of degeneratieve processen.

Het kenmerkende symptoom van een polspeesontsteking is hevige pijn in de pols, die vaak verergert bij beweging. Ook kan er sprake zijn van zwelling, roodheid, kraken, knakken, beperking en bewegingszwakte.

Capsulitis in vingers

Dit is een van de meest voorkomende handblessures bij tennis, veroorzaakt door racketstoten, ballen, trauma's en valpartijen. Het gaat om een ontsteking van het gewrichtskapsel, een membraan dat het gebied omgeeft waar twee of meer botten samenkomen. De functie ervan is het opvangen van de impact van bewegingen door te voorkomen dat de botten van de vingers bewegen.

Wanneer de impact groter is dan het vingerkapsel kan verdragen, breekt het, waardoor de gewrichtsvloeistof vrijkomt. Dit leidt tot meer volume, pijn en het onvermogen om de vingers te bewegen. Hoewel het niet zo'n ernstig letsel is, veroorzaakt het meestal veel pijn en ongemak.

Spit

Lage rugpijn is een veel voorkomende blessure bij tennissers en wordt meestal veroorzaakt door mechanische oorzaken. Het met kracht slaan van de bal vereist een krachtige impuls van het hele lichaam, van de voeten tot de hand. Het lumbale gebied is ook onderhevig aan zeer abrupte belastingen en draaibewegingen.

Het lendengebied is niet voorbereid op grote bewegingen, vooral rotatiebewegingen. De schokken die zij veroorzaken, beschadigen de gewrichtsfineren van de wervels en in veel gevallen de wervelschijven. Dit veroorzaakt hevige pijn op lumbaal niveau die arbeidsongeschikt kan zijn en kan uitstralen naar billen en benen.

Gescheurde meniscus

Ook de knieën hebben te lijden onder de gevolgen van tennispraktijken, waarbij meniscusscheuren een van de meest voorkomende zijn. Blessures ontstaan na plotselinge bewegingen van draaien en strekken van de knie, geaccentueerd door het gewicht van het lichaam. Over het algemeen treedt een breuk of scheur op ter hoogte van de meniscus, wat kleine scheurtjes, gedeeltelijke of volledige breuken kunnen zijn.

Verpletterend letsel kan ook optreden bij een val met gestrekte knieën. Het uit zich door diffuse pijn in de knieën, een toename van het volume en een beperking van de beweeglijkheid in de strekking. Het veroorzaakt een gevoel van falen in de knieën en een duidelijk hoorbare knak bij het maken van een beweging.

Letsel van de voorste kruisband van de knie (ACL)

Hoewel deze blessure niet zo vaak voorkomt bij tennissers, kan het een nachtmerrie zijn. Deze aandoening kan ontstaan door het verrekken, scheuren of scheuren van de voorste kruisband van de knie. Dit gebeurt vooral bij abrupte stops, plotselinge richtingsveranderingen of bij springen en vallen. U kunt een scherpe klik in de knie voelen, hevige pijn, snelle toename van het volume, bewegingsbeperking en instabiliteit van de knie.

Knie van een springer

Ook bekend als patellapeesontsteking, een letsel aan de pees die de knieschijf met het scheenbeen verbindt. De kniepees werkt samen met de kniespieren om rennen, schoppen en springen mogelijk te maken. Letsel aan deze pees komt voor bij sporten die een grote impact hebben op de knieën, zoals tennis.

De overbelasting van dit gewricht door veelvuldige en herhaalde bewegingen zoals rennen en springen genereert microtubuli ter hoogte van de pees. Dit veroorzaakt verlies van steun en toegenomen stijfheid in de knie, intense pijn bij het strekken van het been, zitten, springen en buigen.

Scheur of breuk van de hamstrings

Het scheuren of breken van de hamstrings is ook een van de meest voorkomende blessures bij tennis. Het wordt veroorzaakt door bewegingen zoals hardlopen en plotselinge, snelle starts of stops. Deze bewegingen veroorzaken overmatige rek of spanning van deze spiergroep.

De belangrijkste oorzaak is het niet rekken van de spieren voordat met de sport wordt begonnen. Dit veroorzaakt een scherpe en plotselinge pijn met een gevoel van scheuren of barsten aan de achterkant van het dijbeen. Kneuzingen, verhoogde gevoeligheid, zwelling, zwakte en onvermogen om het gewicht van het been te dragen kunnen ook voorkomen.

Verstuikte enkel

Enkelverstuikingen worden veroorzaakt door overmatige belasting van dit gewricht en zijn het gevolg van een verstuiking door instabiliteit. Het directe gevolg is een uitrekking of scheuring van de banden die zorgen voor stabiliteit en verbinding met de botten van de enkel. Bij tennis ontstaan de sprongen met bochten die tennissers maken om meer momentum te krijgen.

Instabiliteit kan de gewrichtsbanden zodanig overstrekken dat een lichte rek tot een scheur leidt. Het kenmerk van een verstuikte enkel is pijn bij beweging, toegenomen volume, kneuzing, instabiliteit van de enkel en kraken.

Achillespeesontsteking

Dit is een pathologie of blessure die ontsteking en pijn veroorzaakt ter hoogte van de achillespees, meer bepaald in de hiel van de voet. De achillespees is een vezelige band die de beenspieren met de voetbeenderen verbindt. Door deze verbinding kun je op je tenen staan, lopen, springen en rennen.

Het komt voor bij hardlopers die de intensiteit van hun lopen plotseling verhogen of verlagen. Bij tennis komt het vaker voor bij mensen die de sport alleen in het weekend beoefenen. Het veroorzaakt een lichte pijn aan de achterkant van het been of boven de enkel en stijfheid in de ochtend.

Fasciitis plantaris

Een van de meest voorkomende aandoeningen bij tennis of welke sport dan ook. Het ontstaat door de ontsteking van een structuur in de voet die de fascia plantaris wordt genoemd. Deze verbindt de botten van de hiel met de tenen en vormt de voetboog.

Een ontsteking van de fascia plantaris wordt veroorzaakt door spanning en overmatige rek bij hardlopen of springen. Het komt vaak voor bij mensen die niet gewend zijn aan overmatige belasting of bij misvormingen van de voetboog zonder goed schoeisel. Ernstige pijn treedt op bij staan, springen of lopen op blote voeten en er is veel gevoeligheid in de plantaire boog.

Botbreuken

Dit zijn de minst voorkomende blessures bij tennis, maar dat betekent niet dat ze niet kunnen voorkomen. Ze treden op bij valpartijen, slagen, stoten op gevoelige plaatsen zoals schouders, ellebogen, polsen, handen, enkels, enz. Als ze zich voordoen, zijn het de blessures die het langst een belemmering vormen voor het beoefenen van tennis.

Ze veroorzaken zeer intense pijn en misvorming van het getroffen lidmaat of gebied. Ook veroorzaakt het gekraak of gekraak in het gewricht of bot met de onmogelijkheid om bewegingen te maken. Het vereist een dringende medische evaluatie en immobilisatie van het getroffen deel.

Beste producten voor herstel van tennisblessures

Bestseller

.

Hoe kunnen we blessures bij het tennissen voorkomen?

Tennis is een erg leuke activiteit, maar vereist optimale fysieke omstandigheden en de juiste technieken. De meeste blessures bij deze sport kunnen worden voorkomen als bepaalde regels en aanbevelingen worden opgevolgd:

Warming-up

Tennis is een sport die een volledige voorbereiding vereist aan het begin van elke wedstrijd of training. Dit voorbereidingsproces staat bekend als warming-up en heeft belangrijke effecten op het organisme door het te conditioneren voor de fysieke inspanning die het zal leveren. Het belangrijkste effect is een betere doorbloeding van de spieren door een voldoende toevoer van zuurstof. Ook een betere flexibiliteit, vooral ter hoogte van de bovenste en onderste ledematen.

De volgende oefeningen moeten tijdens de warming-up worden uitgevoerd:

• Joggen: Joggen is een oefening die 70% van de spieren van het lichaam conditioneert, waardoor de fysieke conditie van de sporter verbetert. U kunt beginnen met een rustig drafje en de intensiteit verhogen om uw prestaties te verbeteren.
• Weerstandsoefeningen: Vervolgens moeten oefeningen worden uitgevoerd om de prestaties van de atleet te verbeteren. U kunt oefeningen combineren zoals hardlopen, touwtje springen, gebruik van kabels en katrollen en het heffen van uw eigen lichaamsgewicht. Op deze manier wordt cardiovasculaire en longweerstand opgedaan.
• Zachte stretching: Stretching is essentieel voor de spieren om meer flexibiliteit te verkrijgen tijdens het sporten. Bij tennis is het belangrijk om de spieren van de nek, de enkel en de voet te rekken.

De opwarming is een fase die ongeveer 15 minuten moet duren. De tijd hangt echter af van de intensiteit en de duur van de uit te voeren activiteit. Het precieze moment is wanneer de persoon begint te zweten, maar zich nog niet moe voelt.

Afkoelen

Na het beoefenen van de sport is het ook nodig om passende afkoelingstechnieken toe te passen om een goed herstel van de spieren mogelijk te maken. Dit optimaliseert de prestaties bij volgende beoefening en vermindert de kans op toekomstige blessures.

Idealiter wordt na de training 15 minuten genomen voor een rustige activiteit zoals wandelen en stretchen. Rekken is heel belangrijk, vooral voor spieren die bij het sporten zijn gebruikt. Bij tennis is het raadzaam de spieren van de schouder, arm, elleboog, onderarm, pols- en enkelpezen en wervelkolom te koelen.

De meest aanbevolen koeloefeningen zijn:

• Joggen en licht wandelen: U moet beginnen met een lichte jog die in intensiteit afneemt tot u een rustige wandeling bereikt. Het idee is om uw hartslag geleidelijk te verlagen totdat u een rusttoestand bereikt.
• Schouders en armen optillen: Terwijl u de zachte wandeling doet, kunt u uw schouders en armen meerdere malen boven uw hoofd optillen. Dit helpt het in de spieren opgehoopte bloed te verplaatsen, samen met andere afvalstoffen van de spierstofwisseling.
• Rek- en draaibewegingen: Rek- en draaibewegingen kunnen worden uitgevoerd ter hoogte van de romp, de benen en de voeten. Dit helpt spierstijfheid en gevoelloosheid later te voorkomen.

Een van de voordelen van koelen en rekken na elke sport is het verminderen van spierpijn. Dit is belangrijk, vooral de volgende dag, omdat het de flexibiliteit en elasticiteit van het lichaam aanzienlijk verbetert.

Uitrusting

Tennis vereist ongetwijfeld het gebruik van een geschikte uitrusting, men zou kunnen zeggen dat deze van fundamenteel belang is voor elke tennisser. Het zorgt niet alleen voor comfort bij het spelen, maar voorkomt ook aanzienlijk blessures. Een geschikte uitrusting omvat alles van sportkleding en schoenen tot rackets en andere kleding.

• Kleding: Bij het begin van de training is het erg belangrijk dat men zich comfortabel voelt, dus goede sportkleding is essentieel. Tenniskleding heeft als kenmerk dat het goed op het lichaam moet aansluiten en bewegingsvrijheid moet bieden. De stof moet zacht en comfortabel zijn en geen wrijving op de huid veroorzaken. Ook moet het volledig ademend zijn, zweet kunnen absorberen en voor voldoende frisse lucht zorgen. Het ontwerp moet passend zijn, er zijn momenteel verschillende ontwerpen en kleuren.
• Tennisschoenen: Schoenen zijn een essentieel onderdeel van de uitrusting bij het beoefenen van tennis, omdat ze zorgen voor bewegingsvrijheid, comfort en blessures voorkomen. Een goede schoen helpt je om een perfecte grip op de baan te krijgen, zodat je elke bal kunt bereiken. Bovendien beschermen ze je voeten, beenspieren en gewrichten tegen toekomstige blessures tijdens elke wedstrijd. Om de juiste schoenen te kiezen moet je letten op stabiliteit, demping, tractie, duurzaamheid, veter en lichtheid. Vergeet niet dat tennisschoenen bestand moeten zijn tegen plotselinge richtingsveranderingen en een zekere flexibiliteit moeten bieden.
• Rackets: Het racket is het belangrijkste accessoire voor het tennissen op de baan. Er is een groot aanbod aan rackets op de sportmarkt, dus het kiezen van een racket is soms overweldigend. De meeste spelers kiezen het best verkochte racket dat ze in de winkel vinden. Het is echter heel belangrijk om de kenmerken te kennen om het beste en meest geschikte racket te vinden. Het eerste waar u op moet letten is het handvat, het moet een perfecte verbinding tussen de hand en het racket tot stand brengen. Ook moet je kijken naar de kop, het is de grootte van het gezicht van het racket en beïnvloedt de controle en versnelling van de bal. Er zijn verschillende maten, de grote rackets zijn voor beginners en de kleine voor professionele spelers.
• Tennisballen: Tennisballen hebben ook een belangrijke invloed op de tennispraktijk. Er zijn 5 modellen tennisballen en hun gele kleur geeft ze de nodige zichtbaarheid bij het spelen op de baan. Ze bestaan uit een kern die het gewicht en de stuit beïnvloedt en een viltlaag die zorgt voor duurzaamheid en weerstand.

Voeding en hydratatie

Tennis is een zeer veeleisende sport en door zijn hoge intensiteit genereert het een verhoogd calorieverbruik. Daarom moeten tennissers een zeer evenwichtige en gevarieerde voeding aanhouden, aangepast aan het energieverbruik van de sporter. Een adequate inname van voedingsstoffen houdt de spieren en banden in goede conditie en voorkomt toekomstige blessures.

Idealiter eet elke sporter ongeveer 5 maaltijden per dag, gefractioneerd en zeer geordend:

• Koolhydraten: De consumptie van koolhydraten is essentieel om de nodige energie te leveren. Er zijn verschillende mogelijkheden uit deze voedselgroep zoals rijst, haver, pasta, brood en quinoa. Ook uit plantaardige bronnen zoals aardappelen, peulvruchten, fruit en groenten. De inname moet in overeenstemming zijn met de eisen van de sportactiviteit. Bij lichte training tussen 5-7 gram per kilogram lichaamsgewicht. Bij matige tot zware training tussen 7-10 gram per kilogram lichaamsgewicht.
• Eiwitten: Eiwitten zijn essentieel voor het herstel van schade aan de spieren. In combinatie met koolhydraten bevorderen ze de aanpassing en vergroten ze de effecten van de training. De belangrijkste eiwitten zijn rundvlees, gevogelte, vis, eieren, zuivelproducten, noten en peulvruchten. De verhouding moet 1,2 -1,4 gram per kilogram lichaamsgewicht per dag zijn.
• Vetten of lipiden: Deze hebben een belangrijke functie, want ze leveren energie. Het is belangrijk dat het enkelvoudig en meervoudig onverzadigde vetten zijn, zoals olijfolie, noten, blauwe vis en avocado. Ze moeten tussen 20 en 30% van de calorie-inname van de voeding uitmaken.

Hoe moet een tennisser worden gevoed? Het is belangrijk dat u weet dat het dieet voor elke wedstrijd streng moet zijn, u kunt deze aanbevelingen volgen:

• Voeding tijdens elke training: Voor elke training is het noodzakelijk om 2-3 uur van tevoren een koolhydraatrijke voeding te maken. Voor trainingen met hoge prestaties moet 30-60 gram per kilogram lichaamsgewicht worden geconsumeerd, inclusief een fruit- of energiereep.
• Voeding tijdens de wedstrijd: Twee dagen voor de wedstrijd kunt u het beste een koolhydraatinname doen tussen 7-10 gram per kilogram lichaamsgewicht. Vervolgens moet 2-4 uur voor de wedstrijd 2-4 gram koolhydraten per kilogram lichaamsgewicht worden gegeten. Het moet een koolhydraatrijke, eiwitrijke en vetarme maaltijd zijn. Tijdens de wedstrijd, die 60-90 minuten kan duren, wordt aanbevolen 60-90 gram per kilogram lichaamsgewicht te eten. De voeding moet vergezeld gaan van isotone dranken, sportrepen en fruit.
• Voeding na de wedstrijd: Er moet een schema worden gevolgd, dat binnen het 1e uur hydratatie en adequate voeding moet omvatten. Hydratatie moet worden verstrekt door hersteldranken op basis van natrium, gehydrolyseerd eiwit en koolhydraten. Later moet vast voedsel worden ingenomen dat rijk is aan koolhydraten, met een eiwitelement dat het celherstel bevordert.

En, waar laten we de hydratatie? Hydratatie is ook belangrijk voor een tennisser, zoals voor alle sporters moet er een gecontroleerde inname van vloeistoffen zijn. Daarom is het belangrijk zich voor, tijdens en na elke wedstrijd te hydrateren.

• Hydratatie voor de wedstrijd: Je moet voor het begin van de wedstrijd ongeveer 5-7 ml per kilogram gewicht drinken. Dit komt overeen met 2-3 glazen water 3-4 uur voor de wedstrijd. Eén glas kan ook vervangen worden door een isotone drank en één uur voor aanvang van de wedstrijd 1 glas water.
• Hydratatie tijdens de wedstrijd: Het is raadzaam om elke 15-20 minuten 150-200 ml per kilogram gewicht te drinken. Wanneer de fysieke activiteit langer duurt dan 60-90 minuten, moet het water worden vervangen door een isotone drank om de elektrolyten die in het zweet verloren gaan, te vervangen. Elektrolyten zijn betrokken bij de goede werking van de spieren en bij vermoeidheid, dus moet er rekening mee worden gehouden.
• Hydratatie na de wedstrijd: Na elke tenniswedstrijd moet de hydratatie worden voortgezet, bij voorkeur met isotone dranken en veel water.

Lichamelijke conditie

Tennis is een zeer veeleisende sport op fysiek vlak en wie het speelt moet in optimale conditie zijn. Tennis vereist echter geen prototype van lichaamsbouw. Men kan een uitstekende tennisser zijn en qua antropometrische afmetingen andere kenmerken hebben dan andere tennissers.

In de professionele tennispraktijk is er een tendens om spelers met een grotere lengte te selecteren. Er is vastgesteld dat een ideale lengte ongeveer 185 cm is. Wat echter echt van belang is, is de techniek en de gebaren die elke tennisser ontwikkelt.

De fysieke voorbereiding moet gericht zijn op goed ontwikkelde bovenste en onderste ledematen. Het belangrijkste doel is het bereiken van meer snelheid, reactievermogen, snelle veranderingen in snelheid en richting. Ook moet speciale aandacht worden besteed aan de neuromusculaire coördinatie en om op verschillende ondergronden en in verschillende omgevingen te kunnen spelen.

Hersteltherapieën

Spierhersteltherapieën zijn essentieel na elke wedstrijd of gewoon na een tennistraining. De prestaties en de ontwikkeling van het lichaam hangen grotendeels af van de kwaliteit en de snelheid van het spierherstel. Hoe sneller het lichaam herstelt, hoe groter het vermogen om opnieuw te trainen en hoe kleiner de kans op blessures.

Onder de therapieën voor spierherstel hebben we:

• Sportmassage: Dit is een reeks technieken die tot doel hebben de weefsels te herstellen en voor te bereiden op toekomstige inspanningen. Bovendien voorkomen ze toekomstige blessures en zijn ze speciaal ontworpen voor topsporters. Ze kunnen van verschillende stijlen zijn, zoals pre-competitie-, herstel- en onderhoudsmassages.
• Gebruik van koude/warme therapieën: Het toepassen van koude en warmte op de spieren na een high-performance sporttraining is een van de beste opties. Koude is een uitstekende spierpijnverlichter, terwijl warmte de bloedsomloop verbetert en pezen en spieren ontspant. De combinatie van koude en warmte bevordert het herstel van de spieren en brengt het cardiovasculaire systeem en het autonome zenuwstelsel in evenwicht.
• Gebruik van compressiekleding: Compressiekleding is een soort sportkleding die dient om druk uit te oefenen op de spieren tijdens de fysieke activiteit. Bij tennis is het zeer nuttig omdat het een betere bloedcirculatie mogelijk maakt tijdens de training. Bovendien zorgt het voor een beter herstel van de spieren doordat het de vermoeidheid vermindert en blessures aanzienlijk helpt voorkomen.
• Gebruik van acupressuurtherapieën: Acupressuur is een therapie die nauw verbonden is met acupunctuur, met dit verschil dat het niet met naalden wordt uitgevoerd maar door druk uit te oefenen. De manipulatie gebeurt met de handen en richt zich op lokale en activeringspunten, d.w.z. daar waar pijn is. Het doel is de energiestroom te verbeteren, blokkades op te heffen en een gezonde, harmonieuze en evenwichtige lichaamstoestand mogelijk te maken.
• Gebruik van thermotherapie en cryotherapie: Thermotherapie behandelt spierblessures en vermoeidheid, met een echt therapeutisch effect op de pijn en een uitstekend ontspannend effect. Het werkingsmechanisme berust op de vaatverwijding die wordt veroorzaakt door warmte op spierniveau. Cryotherapie genereert het effect van vasoconstrictie, vermindert pijn en ontsteking, en is nuttig om verdere schade aan sportblessures te voorkomen.

Hoe RICE-therapie toepassen om blessures bij tennissers te behandelen?

RICE-therapie is een medisch zorgprotocol dat ontworpen is voor een adequaat herstel na een blessure. Het is een van de eenvoudigste methoden om toe te passen in de sportomgeving, vooral bij revalidatie.

In de loop der jaren is het aangepast en heet het PRICE, maar de RICE-methode is nog steeds het meest bekend bij iedereen. In dit geval is de eerste stap opgenomen die "Bescherming" zou zijn.

Dit protocol omvat een reeks stappen om grote schade aan het gebied te voorkomen:

• Bescherming (P): Hierbij moet het getroffen gebied worden beschermd zonder het volledig te immobiliseren. Trainingen of wedstrijden moeten onmiddellijk worden gestaakt en elke vorm van beweging die de blessure zou kunnen verergeren, moet worden vermeden. Vervolgens moet een immobilisatiesysteem worden aangebracht, dat een mitella, gewrichtssteun of brace kan zijn.
• Rust (R): Het gebied moet vervolgens volledige rust krijgen, waarbij de gebruikelijke bewegingen moeten worden vermeden. Deze rust is bedoeld om stijfheid te voorkomen en de flexibiliteit van het geblesseerde deel te behouden. De rust moet 48 uur duren en moet tijdelijk gecombineerd worden met een functioneel verband.
• IJs (I): Vervolgens moet een van de meest effectieve therapieën om pijn en ontsteking te verminderen, cryotherapie, worden toegepast. Het begint met het leggen van koude kompressen of koude gelzakken tussen 10-20 °C gedurende minder dan 20 minuten. Gedurende de dag kunnen zes tot acht toepassingen op het getroffen gebied worden gedaan en het is belangrijk dat de 20 minuten nooit worden overschreden.
• Compressie (C): Compressie zorgt voor een betere terugvoer van bloed naar het hart en zorgt voor meer stabiliteit, stevigheid van het getroffen deel. Het kan worden gedaan met een verband dat de juiste druk biedt om de ontsteking te verminderen en een normale bloedcirculatie mogelijk maakt. De beste optie is het gebruik van een elastisch verband dat de positie van de weefsels fixeert, zonder ze volledig te immobiliseren.
• Elevatie (E): Alle andere stappen moeten worden gecombineerd met de elevatie van het gekwetste gebied of lichaamsdeel. De juiste manier om dit te doen is door het getroffen gebied boven het hart te houden, waarbij steeds een grotere veneuze terugvoer wordt gegenereerd. Het is het beste om dit uit te voeren in momenten van rust met een zacht oppervlak als kussen.

De behandeling van elk type letsel met de PRICE-methode is zeer eenvoudig en heilzaam. De combinatie van deze stappen garandeert een sneller herstel van de tennisspeler zonder gevolgen.

Wanneer moet men naar een specialist voor de behandeling van tennisblessures?

Wanneer er bij tennis sportblessures optreden die onmiddellijk de mobiliteit of een snel herstel bemoeilijken, kunnen deze ernstig zijn. Daarom moeten sporters weten te herkennen wanneer ze een arts moeten raadplegen.

Ernstige blessures kunnen de volgende symptomen veroorzaken

• Significante toename van het volume in het getroffen gewricht of gebied.
• Instabiliteit van een gewricht of ledemaat.
• Onvermogen om bewegingen normaal uit te voeren.
• Onvermogen om te starten of te staan.
• Pijn in de rug die uitstraalt naar de armen of benen met gevoelloosheid en verlies van gevoel.
• Pijn die met de dag erger wordt en de slaap of het dagelijks leven verstoort.

Chronische blessures zijn overbelast en veroorzaken deze symptomen:

• Pijn die verergert bij activiteit, maar bij rust verdwijnt.
• Lichte zwelling of toename van het volume.
• Kraken van de gewrichten bij het uitvoeren van de gebruikelijke bewegingen.
• Zwakte die het vermogen van het gewricht of de ledemaat om normaal te bewegen vermindert.

Referenties

1. Kibler, W. B., & Safran, M. (2005). Tennisblessures. Epidemiologie van pediatrische sportblessures: Individual Sports, 48, 120-137. https://www.karger.com/Article/Abstract/84285
2. Pluim, B. M., Staal, J. B., Windler, G. E., & Jayanthi, N. (2006). Tennisblessures: voorkomen, etiologie en preventie. British journal of sports medicine, 40(5), 415-423. https://bjsm.bmj.com/content/40/5/415.short
3. Dines, J. S., Bedi, A., Williams, P. N., Dodson, C. C., Ellenbecker, T. S., Altchek, D. W., ... & Dines, D. M. (2015). Tennisblessures: epidemiologie, pathofysiologie en behandeling. JAAOS-Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 23(3), 181-189. https://journals.lww.com/jaaos/Fulltext/2015/03000/Tennis_Injuries__Epidemiology,_Pathophysiology,.6.aspx
4. Nigg, B. M., & Segesser, B. (1988). The influence of playing surfaces on the load on the locomotor system and on football and tennis injuries. Sportgeneeskunde, 5, 375-385. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-198805060-00003
5. Bylak, J., & Hutchinson, M. R. (1998). Veel voorkomende sportblessures bij jonge tennissers. Sports medicine, 26, 119-132. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199826020-00005
6. Abrams, G. D., Renstrom, P. A., & Safran, M. R. (2012). Epidemiologie van musculoskeletaal letsel bij de tennisser. British journal of sports medicine, 46(7), 492-498. https://bjsm.bmj.com/content/46/7/492.short
7. Chandler, T. J. (1995). Oefentraining voor tennis. Clinics in sports medicine, 14(1), 33-46. https://europepmc.org/article/med/7712556
8. Nirschl, R. P. (1988). Preventie en behandeling van elleboog- en schouderblessures bij de tennisser. Clinics in Sports Medicine, 7(2), 289-308. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0278591920309364
9. Eygendaal, D., Rahussen, F. T. G., & Diercks, R. L. (2007). Biomechanica van het ellebooggewricht bij tennissers en relatie tot pathologie. British journal of sports medicine, 41(11), 820-823. https://bjsm.bmj.com/content/41/11/820.short
10. Perkins, R. H., & Davis, D. (2006). Musculoskeletale blessures bij tennis. Physical Medicine and Rehabilitation Clinics, 17(3), 609-631. https://www.pmr.theclinics.com/article/S1047-9651(06)00031-3/fulltext