Kontuzje w podnoszeniu ciężarów i powerliftingu

Sport, jaki znamy dzisiaj, sięga 1896 roku, kiedy to został włączony do Olimpiady w Atenach w tym samym roku. Obecnie istnieją odmiany w jego wykonywaniu, ale pozostaje sportem maksymalnej i wybuchowej siły i jednym z najbardziej podziwianych w świecie sportu.

W tym artykule dowiesz się jakie są najczęstsze kontuzje związane z podnoszeniem ciężarów, co robić aby zapobiegać urazom, jak stosować terapię PRICE przy drobnych urazach, kiedy jest dobry moment na wizytę u lekarza sportowego oraz jakie produkty są najczęściej stosowane podczas rekonwalescencji fizycznej.

Jakie są najczęstsze rodzaje kontuzji podczas podnoszenia ciężarów?

W podnoszeniu ciężarów zawsze będzie istniało ryzyko kontuzji, jak już wspomnieliśmy, jest to sport siłowy, w którym ciężarowcy (jak nazywa się tych sportowców) są w stanie podnieść ponad 100 kg ponad swoją masę ciała.

Istnieją dwie modalności siłowe: Snatch oraz Clean and Jerk. W obu wymagania wobec ciała są wysokie i aby uniknąć kontuzji, wymagana jest doskonała technika i duża siła psychiczna. Dowiedz się o najczęstszych kontuzjach w olimpijskim podnoszeniu ciężarów.

Zużycie więzadeł

Podnoszący ciężary stale zużywają więzadła kolanowe z powodu ogromnego nacisku, jakiemu poddawane są stawy podczas podnoszenia ciężarów, zwłaszcza przy wyciskaniu, które wymaga ruchu zginania do 90 stopni. Z biegiem lat te ruchy zużywają więzadła, aż do ich rozerwania i utraty elastyczności, czyli zdolności do regeneracji i rozluźnienia po podnoszeniu.

Jest to kontuzja, która początkowo nie daje żadnych objawów, aż do dnia, w którym nasze więzadła są już zbyt zużyte. Rozwiązaniem jest regularne chodzenie do fizjo, aby co roku móc ocenić swój stan zdrowia.

Skręcenie kolana

Czy to w Snatch i Clean and Jerk, twoje ciało może stracić równowagę i kolano może poruszać się na boki, jeśli dodamy do tego duży ciężar na kolanach w wyciągach, to istnieje duże prawdopodobieństwo, że dojdzie do naciągnięcia, które rozrywa wszystkie lub część więzadeł. Gdy jedno lub więcej więzadeł kolana zostanie nadmiernie rozciągnięte, dochodzi do zwichnięcia, które może mieć trzy stopnie, w najcięższym przypadku dochodzi do całkowitego zerwania i konieczna jest operacja, aby powrócić do zdrowia.

Rozerwanie łąkotki

Każde kolano posiada dwie łąkotki, mają one za zadanie generować płynność ruchu kolana. Gdy są one rozdarte, odczuwamy ból, który stopniowo narasta i ogranicza ruchomość. Chrząstka, która tworzy łąkotkę zużywa się i nie ma możliwości samodzielnej regeneracji. Nawet jeśli masz doskonałą technikę, podnoszenie ciężarów spowoduje, że chrząstka straci swoją funkcjonalność.

W zależności od intensywności urazu łąkotki, fizjoterapia może być wszystkim, co jest wymagane, ale w przeciwnym razie tylko operacja może skorygować uszkodzenie.

Skurcz mięśnia

Plecy są kolejną z najbardziej dotkniętych części ciała, a uszkodzenie zwykle pojawia się na początku, tj. kiedy ciężarowiec rozpoczyna podnoszenie albo do podniesienia drążka nad głową, albo do pozwolenia mu na oparcie go na ramionach.

Bardzo często tego typu naciągnięcia mięśni występują w dolnej części pleców, czyli w odcinku lędźwiowym, ponieważ intensywne i długie sesje treningowe obciążają ten obszar i jeśli nie wykonujemy dobrej rozgrzewki i ćwiczeń mobilności, ryzyko naciągnięcia mięśni wzrasta, chociaż nigdy nie jesteśmy wolni od ryzyka, gdy pracujemy z dużymi ciężarami.

Przykurcz mięśnia Trapezius

Powinna istnieć specyficzna rozgrzewka tylko dla trapezu, ponieważ kiedy ta grupa mięśniowa się kurczy, pojawia się dość irytujący dyskomfort w dolnej części szyi i górnej części pleców, który uniemożliwia prawidłowy trening.

Chociaż w podnoszeniu ciężarów ciężar jest w większości podtrzymywany przez nogi, jest okres, w którym ramiona i barki wykonują całą pracę, aby utrzymać ciężar drążka. Dobra rozgrzewka przed zawodami jest ważna, jeśli chcesz uniknąć skurczu trapezu, a ćwiczenia kompensacyjne mięśni są również zalecane.

Uraz mankietu rotatorów barku

Jest to grupa tkanek miękkich, mięśni, więzadeł i ścięgien, które sprawiają, że bark jest najbardziej ruchomym stawem w ciele. Gdy drążek spoczywa na obojczyku sportowca, ryzyko urazu jest największe.

Trenując pectoralis major i medius, ułatwiasz pracę barków, aby zakończyć manewr podnoszenia i ostatecznie rozciągnąć ramiona w górę, aby zakończyć ćwiczenie. Każda z tych tkanek może zostać częściowo lub całkowicie naderwana, aż do stanu zapalnego i wywołania bólu.

Zapalenie ścięgna mięśnia podłopatkowego

Jest to punktowa dolegliwość w ścięgnie łopatkowym, znajdującym się w ramionach. Tkanka ta jest najważniejsza pod względem nadawania stabilności i rotacji stawowi, więc gdy ulega podrażnieniu lub zapaleniu, wyłącza sportowca z rywalizacji.

Mięsień podłopatkowy jest częścią mankietu rotatorów barku, ale w przypadku złej techniki podnoszenia, zazwyczaj dochodzi do jego uszkodzenia. Może dojść jedynie do podrażnienia ścięgna, ale mogą również wystąpić mikro naderwania lub całkowite zerwanie.

Skręcenie mięśnia trójgłowego

Kiedy weightlifter podnosi poprzeczkę nad głową, prawdopodobnie ramiona nie są utrzymywane stabilnie przez ciężar krążków i generują nietypowe ruchy, wtedy więzadła są częściowo lub całkowicie rozerwane przez obciążenie. Próba rozciągnięcia łokcia spowoduje ból w okolicy górnej części mięśnia trójgłowego. Zaleca się zastosowanie terapii PRICE, którą poznasz na końcu tego artykułu.

Zapalenie nerwu pośrodkowego

Nacisk na ręce i napięcie ramion powodują uciskanie nerwów w przedramieniu, aż do pojawienia się uczucia mrowienia i drętwienia. Mięśnie przedramienia muszą być silne, aby uniknąć tej nawracającej dolegliwości. Siła chwytów jest bardzo ważna w tym sporcie.

Ból zaczyna się po wewnętrznej stronie stawu łokciowego, następnie zauważa się ogólne osłabienie mięśni oraz trudności z poruszaniem palcami serdecznym i wskazującym, wszystkie te objawy mogą mieć średnie, niskie lub wysokie natężenie.

Przeciążenie mięśnia psoasiliac

Jest to dolegliwość, która dotyczy dolnej części pleców, biodra i uda. Jest to stan zapalny spowodowany zużyciem i mikropęknięciami dwóch mięśni: biodrowego i psoas. Jest to grupa mięśniowa trudno dostępna, znajduje się w najbardziej wewnętrznej części ludzkiego ciała, dlatego jej leczenie wymaga fachowych rąk, aby móc się do niej dostać.

Mięsień ten umożliwia ruch biodra oraz zgięcie kręgosłupa. Jest to kluczowy punkt w podnoszeniu ciężarów, ponieważ biodro będzie w dużej mierze inicjatorem energii niezbędnej do podniesienia drążka, oprócz posiadania dużej siły, biodro wymaga dużej mobilności.

Najlepsze produkty do regeneracji urazów w podnoszeniu ciężarów

Bestseller

Jak zapobiegać kontuzjom podczas podnoszenia ciężarów?

Cały zakres treningu podnoszenia ciężarów jest nastawiony na generowanie maksymalnej i eksplozywnej siły, przygotowując nasze mięśnie i układ nerwowy do podnoszenia jak największego ciężaru w jak najkrótszym czasie . Ze względu na te powtarzalne i codzienne ruchy, ciało sportowca jest narażone na dużą możliwość wystąpienia kontuzji, zwłaszcza u osób początkujących, które nie opanowały jeszcze prawidłowo techniki.

Oto kilka wskazówek, oprócz dobrej techniki, które mogą zapobiec urazom w podnoszeniu ciężarów:

Rozgrzewka

W dobrej rozgrzewce chcesz, aby Twoje ciało było w 90% przystosowane do konkretnego treningu podnoszenia ciężarów. Pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, jest delikatne i stopniowe poruszanie stawami i rozciąganie wszystkich górnych i dolnych mięśni. Możesz zacząć od lekkiego biegu, roweru stacjonarnego lub podobnych ćwiczeń, aby zwiększyć tętno i stopniowo zwiększać intensywność.

Chociaż ten sport jest specyficznie siłowy, ćwiczenia rozgrzewające poprawią elastyczność i sprężystość w mięśniach, więzadłach i ścięgnach. Nigdy nie powinieneś pozwolić, aby natlenienie mięśni spadło zbyt nisko, więc nie jest wskazane zmęczenie w środku rozgrzewki.

Symulowane unoszenie sztangi bez ciężarów wykonuje się w następnej kolejności, a następnie zwiększa się liczbę krążków, które są potrzebne do przyzwyczajenia organizmu do różnych faz podnoszenia ciężarów.

W pełnej konkurencji rozgrzewka powinna zakończyć się między 5 a 10 minutami przed pierwszą próbą. Jaki jest cel rozgrzewki? Aby uniknąć przyszłych kontuzji i przygotować ciało do serii bardziej intensywnych ruchów, które wystawią na próbę każdy mięsień.

Schłodzenie

Po zakończeniu treningu podnoszenia ciężarów, tkanki miękkie muszą być ponownie rozluźnione i tylko dzięki rutynie aerobowej możesz to osiągnąć bez uszczerbku dla ich funkcjonalności. Są to ćwiczenia, które powinieneś wykonać, aby stopniowo obniżyć intensywność po treningu lub po zawodach.

Nagłe zaprzestanie aktywności fizycznej jest szkodliwe zarówno pod względem fizycznym, jak i chemicznym, ponieważ organizm uwalnia substancje, które przechodzą przez krwiobieg i docierają do każdej tkanki w twoim ciele, aby je aktywować lub rozluźnić, a nawet promować regenerację.

Korzystanie z roweru treningowego lub spacer to ćwiczenia zalecane dla osób podnoszących ciężary. Dzięki obu redukujemy metabolity odpadowe produkowane przez trening, aż do oczyszczenia z nich tkanki mięśniowej. Wskazane jest rozciąganie każdego przepracowanego mięśnia i zwracanie szczególnej uwagi na miejsca, w których doszło już do kontuzji.

Jednym z głównych celów schładzania jest zapobieganie nawrotom przebytych urazów. Nawet dobry naprzemienny prysznic ciepłą i zimną wodą (jednorazowo 3 minuty) spowoduje rozszerzenie porów skóry i zwężenie naczyń krwionośnych w organizmie.

Odpowiedni sprzęt

Jeśli chcesz być profesjonalistą w tym sporcie, polecamy Ci bliższe zapoznanie się z odzieżą i sprzętem, którego będziesz używać, ponieważ muszą być one najwyższej jakości, aby uniknąć wypadków.

• Buty: Więcej niż tylko komfort i stabilność podczas stawiania kroków, dobry but pomoże Ci utrzymać prawidłową, wyprostowaną pozycję całego ciała. Poprawi nachylenie, które musisz mieć podczas podnoszenia drążka olimpijskiego i ułatwi pchnięcie, które musisz wykonać, aby zakończyć podnoszenie drążka nad głową. Jego podeszwa jest lekko podniesiona o około 3 cm za pomocą drewnianego lub twardego materiałowego obcasa.
• Jersey: Ma dwa cele, aby umożliwić elastyczność ciała podczas wszystkich etapów podnoszenia i zapewnić pewną kompresję ciała w celu poprawy wyników sportowych. Koszulka musi zawsze ściśle przylegać do ciała i jest wykonana z jednego kawałka materiału syntetycznego.
• Pasek: Jest to dozwolone zabezpieczenie zmniejszające prawdopodobieństwo wystąpienia urazów dolnej części pleców podczas treningu i zawodów. Bardzo ważne jest, aby nosić ten sam pas na treningu, co na zawodach, aby organizm był do niego przystosowany. Pasy w podnoszeniu ciężarów i powerliftingu są różne, dobry pas powinien być elastyczny.
• Paski na nadgarstki: Podobnie jak pas, nie powinny być sztywne, bo choć może się to nie wydawać, w podnoszeniu ciężarów jest dość duża mobilność nadgarstków. Nie powinny być też zbyt ciasne, a ponieważ każdy organizm jest inny, powinieneś mieć opaski na nadgarstkach już od rozgrzewki, aby nie doszło do przecięcia dopływu krwi.
• Drążek: Jego średnica nie powinna przekraczać 50 milimetrów. Pamiętaj, aby używać cały czas tego samego rodzaju drążka, pozycja palców musi być idealnie dopasowana do dobrego podnoszenia. Drążek ten jest drążkiem olimpijskim, więc posiada standard w jego wykonaniu. Istnieją nawet warianty dla kobiet i mężczyzn.
• Dyski: Międzynarodowa Federacja Podnoszenia Ciężarów rozróżnia wagę krążków według koloru: czerwony - 25 kg; niebieski - 20 kg; żółty - 15 kg; i zielony - 10 kg. Jest to najczęstsza konfiguracja, którą zobaczysz na zawodach olimpijskich. Większe dyski powinny być wykonane z gumy i poliuretanu, a mniejsze mogą być wykonane ze stali.
• Platforma: Nie powinieneś używać byle jakiej powierzchni do podnoszenia ciężarów. Tak duży ciężar zniszczy każdą powierzchnię, a specjalna platforma zapobiegnie bólowi głowy. Platforma ma drewniany środek, na którym będzie stał sportowiec, a na końcach znajduje się guma, na którą może spaść cały ciężar dysków.

Odżywianie i nawodnienie

W podnoszeniu ciężarów podstawą jest siła, a bez mięśni nie jest możliwe, aby sportowiec miał wystarczająco dużo mocy, aby kontynuować postęp w swoich celach. Podstawą żywienia w podnoszeniu ciężarów jest 40% węglowodanów, 30% białka i oczywiście 30% tłuszczu.

Chociaż te zalecenia są standardowe, ideałem jest skonsultowanie się z dietetykiem w celu oceny konstytucji fizycznej i wymagań żywieniowych, aby opracować indywidualny plan żywieniowy.

Zapotrzebowanie na energię w tym sporcie jest wysokie, więc węglowodany są głównym składnikiem diety, a lepiej, jeśli są niskie w indeksie glikemicznym. Ziemniaki, ryż, chleb i makaron (lepiej jeśli są razowe) powinny być stałym elementem jadłospisu.

Co się stanie, jeśli nie ma dobrego odżywiania? Organizm nie będzie miał składników odżywczych, których potrzebuje do szybkiego powrotu do zdrowia po zmęczeniu, ani nie będzie miał energii do wykonywania podnoszeń. Mimo że podnoszenie ciężarów nie jest sportem wytrzymałościowym, organizm musi być cały czas nawodniony. Pij wodę co 20-25 minut podczas treningu, unikaj czekania aż będziesz chciał się nawodnić.

Woda jest niezbędna, aby składniki odżywcze mogły dotrzeć do mięśni i tkanek miękkich. Jeśli zmagasz się z uzupełnianiem elektrolitów, to wybieraj specjalne napoje nawadniające, zwłaszcza jeśli zbliżają się zawody, co pozwoli Ci być lepiej przygotowanym.

Fitness

Przybieranie na wadze to jedno, osiągnięcie hipertrofii mięśniowej to drugie. Hipertrofia mięśniowa polega na wzroście mięśni poprzez zwiększenie przekroju poprzecznego, a nie poprzez zwiększenie liczby włókien, chociaż maksymalny trening siłowy zwiększa liczbę włókien kurczliwych.

Ta hipertrofia mięśniowa to powolny proces, który jest związany z budową sportowca, genetyką, treningiem i odżywianiem. Nie ma sensu przybierać masy mięśniowej, jeśli nie przekłada się to na realny wzrost możliwości siłowych, pozwalających na podnoszenie coraz większych ciężarów.

Gdy w wynikach podnoszenia ciężarów jest remis, wygrywa zawodnik o najniższej masie ciała. Ponieważ jest to sport wymagający bardzo wyrafinowanej techniki, warto udać się do trenerów i instruktorów fizycznych specjalizujących się w tej dyscyplinie, ponieważ zaplanują oni każdy konkretny trening i sezon w ogóle tak, aby wydobyć z Ciebie najlepsze rezultaty.

Terapie regeneracyjne

Nawet jeśli jesteś najlepszym sportowcem na świecie, zawsze będziesz miał kontuzję, ponieważ podnoszenie ciężarów popchnie każdą tkankę w twoim ciele do granic możliwości. Ważne jest jednak, aby używać tych terapii odzyskiwania, aby spróbować uniknąć kontuzji.

• Masaż sportowy: w tym sporcie pożądany jest efekt mechaniczny, aby umożliwić optymalne rozluźnienie tkanek po treningu. Podczas podnoszenia ciężarów, jak w przypadku podnoszenia ciężarów, trudno jest mięśniom powrócić do normalnego stanu, a masaż pozwala tkankom się rozluźnić. Generuje to ogólne psychiczne uczucie odprężenia. Jako ogólne korzyści, masaż oferuje zwiększenie przepływu krwi, zwiększenie uspokojenia, poprawę zakresu ruchu stawów i zmniejszenie zrostu tkanek.
• Stosowanie terapii ciepłem i zimnem: Kiedy ciało cierpi z powodu urazu, oblodzenie jest najlepszą rzeczą do zrobienia, ponieważ zmniejsza stan zapalny. Trzymaj pod ręką okłady z lodu, nawet jeśli nie ma urazu, pomoże to rozluźnić tkanki miękkie i złagodzić ból w urazach z przeszłości z tendencją do nawrotów. Zimno obniża przepływ krwi i lepiej kontroluje ból. Ciepło pozwoli zawsze przygotować grupy mięśniowe lub tkanki w najbardziej wymagających obszarach, takich jak kolana, gdzie stawy ponoszą duży procent wagi.
• Stosowanie odzieży kompresyjnej: odzież kompresyjna wywiera lekki nacisk na nasze tkanki, aby poprawić krążenie krwi, utrzymać tkanki w dobrej temperaturze i zapobiec urazom mięśni. W podnoszeniu ciężarów stosuje się klasyczną koszulkę, ale istnieją koszulki kompresyjne, które zwiększają wydajność mięśni o 20%. Zakrywają one cały tors, a nawet ramiona, ale nie są dozwolone w konkurencjach olimpijskich.
• Stosowanie terapii akupresurowych: Jest to holistyczna terapia, która działa na muskulaturę i energię ciała, zwaną "Chi". Istnieją obszary mięśniowe, w których występuje duże napięcie i dyskomfort. Kiedy stymulacja przez inne rodzaje masażu nie działa, akupresura aktywuje lokalne punkty, w których energia zaczyna ponownie płynąć i obniża napięcie powstałe w treningu. W przeciwieństwie do akupunktury, akupresura nie wykorzystuje igieł.
• Stosowanie termoterapii i krioterapii: Zastosowanie ekstremalnego zimna i ekstremalnego ciepła do całego lub części ciała w celu osiągnięcia określonych celów. Termoterapia zmniejsza przewlekły ból, zapobiega urazom poprzez wzmocnienie mięśni i lepiej dostarcza składniki odżywcze do tkanek organizmu. Temperatury do 58°C są stosowane przez kilka minut, choć to może określić tylko specjalista. W przypadku krioterapii również w porę rozwiązuje problem chronicznego bólu pozostawionego przez nierozwiązane kontuzje, łagodzi uczucie wyczerpania mięśni oraz sprzyja lepszemu powrotowi do zdrowia i regeneracji uszkodzonych komórek.

Jak zastosować terapię RICE w leczeniu urazów pierwszej pomocy w podnoszeniu ciężarów lub gimnastyce?

Metoda ta składa się z serii kroków, które należy wykonać, aby zająć się drobnymi urazami. Protokół PRICE jest aktualizacją terapii RICE, jak to jest lepiej znane na świecie. Przyjrzyjmy się krokom, które należy wykonać w tej terapii.

• Ochrona: Unikaj gwałtownych ruchów i dalszego uszkadzania dotkniętego obszaru. Najlepiej znaleźć miejsce, w którym czujesz się bezpiecznie i możesz sprawdzić uraz.
• Odpoczynek: Trwa od 48 do 72 godzin, w zależności od tego, jak dużą poprawę widzisz w urazie. Nie chodzi o to, aby nic nie robić, chodzi o to, aby maksymalnie ograniczyć naturalne ruchy ciała, aby sprzyjać rozpoczęciu regeneracji tkanek.
• Lód: Przyłóż zimno do bolących miejsc, użyj chusteczki, aby uniknąć poparzeń pierwszego stopnia. Nie przedłużaj jego stosowania na dłużej niż 20 minut.
• Ucisk: Zastosuj lekki ucisk na dotknięte miejsce, ale nie odcinaj całkowicie przepływu krwi. Jeśli poczujesz mrowienie, powinieneś poluzować bandaż elastyczny.
• Uniesienie: Unieś zranioną kończynę powyżej poziomu serca, aby kontrolować ból, obrzęk i krwiak w przypadku krwawienia.

Kiedy powinniśmy zgłosić się do specjalisty w celu leczenia urazów związanych z podnoszeniem ciężarów?

Są urazy, w których ból ostrzeże Cię, że powinieneś udać się do specjalisty, np. zwichnięcia stopnia 2 i 3. Jeśli zwichnięcie jest stopnia I, może być ukryte, a ponieważ nie zwracasz na nie uwagi, nastąpi wzrost uszkodzenia ścięgien i więzadeł, pogłębiając uraz.

Zwichnięcia barku i kolana to przypadki, na które należy zwrócić uwagę natychmiast, ponieważ są to stawy najbardziej narażone na zwichnięcia podczas treningu podnoszenia ciężarów. Dochodzi do niego, gdy kość przesuwa się poza swoje typowe miejsce, a to przesunięcie może być częściowe lub całkowite. W obu przypadkach wymagane jest natychmiastowe unieruchomienie, a następnie sesje fizjoterapeutyczne.

Wreszcie, istnieją złamania kości piszczeli, obojczyka i kości przedramienia. W tych przypadkach staje się oczywiste, że jest to złamanie, ponieważ waga dysków spowoduje deformację w tych obszarach. Te chroniczne urazy związane z podnoszeniem ciężarów są często spowodowane złą techniką i chociaż nie są powszechne, mogą wystąpić w podnoszeniu ciężarów.

Referencje

1. Aasa, U., Svartholm, I., Andersson, F., & Berglund, L. (2017). Kontuzje wśród ciężarowców i powerlifterów: przegląd systematyczny. British journal of sports medicine, 51(4), 211-219. https://bjsm.bmj.com/content/51/4/211.short
2. Mazur, L. J., Yetman, R. J., & Risser, W. L. (1993). Weight-training injuries: common injuries and preventative methods. Sports Medicine, 16, 57-63. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199316010-00005
3. Keogh, J. W., & Winwood, P. W. (2017). Epidemiologia urazów w całej dyscyplinie sportowej związanej z treningiem siłowym. Sports medicine, 47(3), 479-501. https://link.springer.com/article/10.1007/s40279-016-0575-0
4. Siewe, J., Rudat, J., Röllinghoff, M., Schlegel, U. J., Eysel, P., & Michael, J. P. (2011). Injuries and overuse syndromes in powerlifting. International journal of sports medicine, 32(09), 703-711. https://www.thieme-connect.com/products/ejournals/abstract/10.1055/s-0031-1277207
5. Hamill, B. P. (1994). Relatywne bezpieczeństwo podnoszenia ciężarów i treningu siłowego. J Strength Cond Res, 8(1), 53-7. https://paulogentil.com/pdf/Relative%20Safety%20of%20Weightlifting%20and%20Weight%20Training.pdf
6. Brown, E. W., & Kimball, R. G. (1983). Medical history associated with adolescent powerlifting. Pediatrics, 72(5), 636-644. https://publications.aap.org/pediatrics/article-abstract/72/5/636/49023/Medical-History-Associated-with-Adolescent
7. Bengtsson, V., Berglund, L., & Aasa, U. (2018). Narracyjny przegląd urazów w powerliftingu ze szczególnym uwzględnieniem ich związku z przysiadem, wyciskaniem na ławce i martwym ciągiem. BMJ Open Sport & Exercise Medicine, 4(1), e000382. https://bmjopensem.bmj.com/content/4/1/e000382.abstract
8. Ángel Rodríguez, M., García-Calleja, P., Terrados, N., Crespo, I., Del Valle, M., & Olmedillas, H. (2022). Urazy w CrossFit®: systematyczny przegląd epidemiologii i czynników ryzyka. The Physician and Sportsmedicine, 50(1), 3-10. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/00913847.2020.1864675
9. Mundt, D. J., Kelsey, J. L., Golden, A. L., Panjabi, M. M., Pastides, H., Berg, A. T., ... & Hosea, T. (1993). An epidemiologic study of sports and weight lifting as possible risk factors for herniated lumbar and cervical discs. The American journal of sports medicine, 21(6), 854-860. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354659302100617
10. Reddell, C. R., Congleton, J. J., Huchingson, R. D., & Montgomery, J. F. (1992). An evaluation of a weightlifting belt and back injury training class for airline baggage handlingers. Applied ergonomics, 23(5), 319-329. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/0003687092902935