Najczęstsze rodzaje urazów gimnastycznych

Tysiące urazów gimnastycznych jest leczonych w szpitalach i klinikach. Gimnastycy muszą przygotować się fizycznie i emocjonalnie na wymagania gimnastyki, ponieważ są to bardzo wymagające i złożone ćwiczenia, a ryzyko odniesienia obrażeń jest dość wysokie.

Nieczęsto urazy stają się poważne, ale jeśli nie zostaną podjęte niezbędne środki, mogą powodować przewlekły ból i złamania. W tym artykule przedstawimy najczęstsze kontuzje w gimnastyce sportowej i rytmicznej.

Jakie są najczęstsze rodzaje urazów podczas treningu gimnastyki?

Naturalnie gimnastyka jest sportem intensywnym fizycznie, co stwarza duże ryzyko wystąpienia wielu różnych urazów. Niektóre z nich są bardziej powszechne niż inne, poniżej dowiesz się o najczęstszych według ich lokalizacji na ciele.

Urazy dłoni i nadgarstków

Nadgarstki są niezbędne dla gimnastyków, ważne jest, aby były silne, aby mieć jak najlepszy chwyt na obręczach lub pierścieniach akrobatycznych. Ale jeśli ten warunek nie zostanie spełniony, mogą doznać wielu urazów, takich jak poniższe:

• Zespół cieśni nadgarstka: podczas wykonywania ćwiczenia korkociągu, w którym sportowiec musi wywierać nadmierny nacisk na podłogę, aby stanąć na rękach bez poruszania się, może dojść do tego typu urazu, tego samego, który emanuje z nacisku wywieranego na dłonie i nadgarstek, wpływając na nerw pośrodkowy i więzadło poprzeczne nadgarstka.
• Zapalenie ścięgna: uraz ten może powstać w wyniku powtarzających się ruchów na drążku stałym lub równoległym, które powodują kolizję ścięgien i stan zapalny.
• Skręcenie nadgarstka: jest to spowodowane nadmiernym rozciągnięciem więzadeł nadgarstka w wyniku upadku, który powoduje pełne obciążenie nadgarstka. Zawsze należy ocenić jego zakres, ponieważ w 100% przypadków powoduje ono uszkodzenie więzadeł, które może być częściowe lub całkowite.

Urazy pleców

Plecy to niezwykle ważny kompleks mięśni i kości, który zapewnia stabilność całemu ciału, a ciągłe lądowania z powodu skomplikowanych akrobacji wykonywanych przez gimnastyków mogą powodować uszkodzenia, które, jeśli nie zostaną opanowane na czas, mogą wpłynąć na jakość życia sportowca.

• Artroza kręgosłupa: jest to zużycie dysków znajdujących się w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, a kobiety są najczęstszymi ofiarami tej poważnej kontuzji. Powstaje w wyniku wieloletnich ćwiczeń i fizycznego zużycia gimnastyczki.
• Lumbago: występuje z powodu nadmiernego wyprostu tułowia, który sportowiec wykonuje podczas uprawiania tego sportu, co powoduje ból pleców, powodując silną sztywność i ograniczając ruchy gimnastyczki.
• Spondyloza: występuje z powodu oddzielenia stawu międzykręgowego między piątym a czwartym kręgiem. Możliwym ćwiczeniem, które może powodować tę kontuzję, jest kręcenie się na bieżni, ale zwykle nie występuje ona w wyniku pojedynczej sesji tego ćwiczenia, ale raczej z powodu ciągłego wykonywania tego samego ćwiczenia z nieodpowiednią techniką.

Urazy kostki i stopy

Wreszcie, kostki i stopy przenoszą prawie cały ciężar gimnastyków lądujących po starcie z ziemi w celu wykonania akrobacji. Do najczęstszych urazów należą:

• Zapalenie ścięgna Achillesa: jest to spowodowane przeciążeniem, które gimnastyczka może spowodować podczas skoku lub upadku z całym ciężarem ciała na jedną kostkę, a kolejnym kluczowym czynnikiem jest brak krótkiej rozgrzewki podczas treningu. Prowadzi to do natychmiastowego odpoczynku przez co najmniej 7 dni.
• Skręcenia: poważny upadek na jedną z kostek jest główną przyczyną tego urazu, który powoduje skręcenie stawu i nadmierne rozciągnięcie więzadeł, powodując mikrozerwania lub całkowite rozdarcia, którym towarzyszy stan zapalny i silny ból.

Najlepsze produkty do regeneracji po kontuzji w gimnastyce

Bestseller

Jak zapobiegać kontuzjom podczas uprawiania gimnastyki rytmicznej lub sportowej?

Ważne jest, aby podkreślić znaczenie zapobiegania urazom w gimnastyce lub jakimkolwiek innym sporcie. Istnieje wiele czynników, które mogą powodować kontuzje, od złej techniki, złego odżywiania, starych urazów leczonych nieprawidłowo, po niewłaściwe użycie sprzętu treningowego lub czynniki rozpraszające, które wpływają na koncentrację sportowca.

Poniżej wymieniono niektóre z czynników zapobiegawczych, które mają największy wpływ na to, czy wystąpią kontuzje sportowe:

• Odpowiednia rozgrzewka: przed przystąpieniem do wykonywania skomplikowanych ćwiczeń, takich jak słynny salto w bok z wyskokiem lub odwrócone kółka gimnastyczne, typowych dla tego sportu artystycznego, konieczna jest wcześniejsza rozgrzewka, która obejmuje huśtawkę, pino i chodzenie wykonując pino, które jest niczym innym jak chodzeniem po głowie z rękami. Dzięki tym ruchom dopływ krwi osiągnie optymalny stan, aby sportowiec mógł występować w każdej dziedzinie gimnastyki.
• Zakończ trening ochłonięciem: aby zakończyć rutynę treningową, ważne jest, aby dać ciału małą sesję rozciągania podobną do tej na początku, ma to na celu doprowadzenie mięśni do stanu relaksu i odpoczynku, można również dodać szybki spacer przez 5 minut. W ten sposób ciało stopniowo spowolni tętno, mięśnie rozluźnią się, a ciało odzyska stabilność.
• Dobre odżywianie i nawodnienie: odżywianie jest bardzo ważnym punktem, którego nie należy lekceważyć podczas uprawiania gimnastyki, ponieważ bez zbilansowanej diety lub dobrej równowagi między białkami i węglowodanami, główne stawy ciała, które są odpowiedzialne za najsilniejsze ruchy w gimnastyce, zostaną osłabione i mogą doznać różnych urazów. Z drugiej strony, sportowiec nie powinien zapominać o nawodnieniu przed, w trakcie i po treningu.
• Popraw swoją kondycję fizyczną: w zależności od rodzaju uprawianej gimnastyki, bardziej potrzebna będzie odporność aerobowa, jak w gimnastyce rytmicznej lub akrobatycznej, lub odporność beztlenowa, jak w gimnastyce klasycznej, gdzie gimnastyk musi mieć całkowitą kontrolę nad swoim ciałem i kontrolować swoją wagę w 100%. Z tego powodu, oprócz sesji treningowych, wskazane jest przeprowadzenie specjalnego treningu w celu optymalizacji każdej z tych cech.
• Masaż sportowy: jego głównym celem jest zmniejszenie napięcia w mięśniach. Pomaga to zmniejszyć ryzyko kontuzji i skraca czas potrzebny na regenerację mięśni. Nie należy go mylić z masażem relaksacyjnym, ponieważ nie ogranicza się tylko do ugniatania mięśni, ale także do uwalniania napięcia w stawach.
• Stosowanie terapii ciepłem i zimnem: w przypadku zimna zazwyczaj dąży się do zwężenia naczyń krwionośnych w celu ograniczenia zakresu zapalenia mięśni, zwłaszcza tych, które występują po urazie. Jeśli chodzi o ciepło, ma ono działanie rozszerzające naczynia krwionośne, które poprawia jakość dopływu krwi do mięśni i stawów, co wzmacnia je, czyniąc je mniej podatnymi na przyszłe urazy.
• Stosowanie odzieży uciskowej: jest to zasadniczo stosowanie bandaży lub specjalnej odzieży do wywierania nacisku na mięśnie, co optymalizuje krążenie krwi podczas treningu, a także wspomaga rehabilitację po braku aktywności. Trykoty noszone przez gimnastyków to elastyczne ubrania, które utrzymują mięśnie w pewnym stopniu ściśnięte i minimalizują uderzenia generowane podczas występu.
• Korzystanie z terapii akupresurowych: polega to na wywieraniu nacisku na określone punkty na ciele za pomocą dłoni, łokci lub opuszków palców, uwalniając w ten sposób napięcie na dużym obszarze ciała. Punkty te muszą być dobrze znane i jak je stymulować, więc jest to technika, która zawsze powinna być stosowana przez przeszkolonego specjalistę.
• Wykorzystanie termoterapii i krioterapii: techniką preferowaną przez fizjoterapeutów i specjalistów w tej dziedzinie do leczenia urazów w nieinwazyjny sposób jest krioterapia i termoterapia, ponieważ po ich połączeniu można osiągnąć efekty aktywacji lub rozluźnienia mięśni i stawów ciała w celu zwiększenia wydajności sportowców. Jednak kryje się za tym cała nauka i nigdy nie należy jej lekceważyć ani stosować jako domowego środka zaradczego, ponieważ zła praktyka w nieodpowiednich okolicznościach może prowadzić do zupełnie nieoczekiwanego i przeciwnego do zamierzonego efektu.
• Korzystanie z odpowiedniego sprzętu: wśród różnych używanych urządzeń znajduje się kubek na piętę Tull, który amortyzuje i chroni kostkę bosej stopy przed możliwymi obrażeniami, tygrysie łapy są niezbędne do zapewnienia ochrony nadgarstka, ponieważ jest to podstawa każdego ruchu. Dłonie muszą być chronione przed modzelami, dlatego należy stosować uchwyty.

Jak stosować terapię RICE w leczeniu urazów pierwszej pomocy w gimnastyce?

Obecnie P.R.I.C.E. (Protection, Rest, Ice, Compression and Elevation) jest nową generacją terapii R.I.C.E., przy czym ta ostatnia jest nadal najbardziej popularna.

Oto kroki, które należy wykonać:

• Ochrona: polega na nienarażaniu dotkniętego obszaru na dalsze urazy lub ciągły stres, aby uniknąć pogorszenia sytuacji.
• Odpoczynek: dzięki odpoczynkowi ten krok pozwala dotkniętemu obszarowi rozpocząć naturalny proces regeneracji, a przede wszystkim uniknąć pogorszenia urazu poprzez ruch.
• Lód: zimno ma działanie zmniejszające przekrwienie i pomaga poszkodowanemu odczuwać mniejszy ból, ale ta praktyka jest korzystna tylko wtedy, gdy jest stosowana w odstępach od 15 do 20 minut z ciągłymi przerwami od 1 do 2 godzin.
• Ucisk: na tym etapie stosuje się środek powstrzymujący, używając specjalnych bandaży, aby zapobiec przedłużaniu się uczucia obrzęku i bólu, lub specjalnych ubrań, takich jak ortezy kostek lub kolan, w zależności od dotkniętego stawu lub mięśnia.
• Uniesienie: ten etap polega na utrzymaniu kończyny lub obszaru ciała, który jest dotknięty powyżej serca, unikając w ten sposób silnego przepływu krwi do uszkodzonego obszaru i umożliwiając zmniejszenie obrzęku w szybszy i bardziej naturalny sposób.

Referencje

1. Meeusen, R., & Borms, J. (1992). Urazy gimnastyczne. Sports Medicine, 13, 337-356. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199213050-00004
2. Caine, D. J., & Nassar, L. (2005). Urazy gimnastyczne. Epidemiology of pediatric sports injuries: individual sports, 48, 18-58. https://www.karger.com/Article/Abstract/84282
3. Garrick, J. G., & Requa, R. K. (1980). Epidemiologia urazów w gimnastyce kobiet. The American journal of sports medicine, 8(4), 261-264. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354658000800409
4. Sands, W. A., Shultz, B. B., & Newman, A. P. (1993). Urazy w gimnastyce kobiet: 5-letnie badanie. The American journal of sports medicine, 21(2), 271-276. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354659302100218
5. Caine, D., Cochrane, B., Caine, C., & Zemper, E. (1989). Badanie epidemiologiczne urazów dotykających młode gimnastyczki wyczynowe. The American journal of sports medicine, 17(6), 811-820. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354658901700616
6. Cavallerio, F., Wadey, R., & Wagstaff, C. R. (2016). Zrozumienie urazów związanych z przeciążeniem w gimnastyce artystycznej: 12-miesięczne badanie etnograficzne. Psychology of sport and exercise, 25, 100-109. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1469029216300516
7. Zetaruk, M. N., Fors, M. V., Zurakowski, D., Mitchell Jr, W. A., & Micheli, L. J. (2006). Urazy i zalecenia treningowe w elitarnej gimnastyce artystycznej. Apunts: Medicina de l'esport, 100-106. https://www.raco.cat/index.php/Apunts/article/view/164833
8. Daly, R. M., Bass, S. L., & Finch, C. F. (2001). Równoważenie ryzyka kontuzji u gimnastyków: jak skuteczne są środki zaradcze? British Journal of Sports Medicine, 35(1), 8-19. https://bjsm.bmj.com/content/35/1/8.short
9. Sands, W. A. (2000). Zapobieganie urazom w gimnastyce kobiet. Sports medicine, 30, 359-373. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-200030050-00004
10. Bradshaw, E. J., & Hume, P. A. (2012). Biomechaniczne podejście do identyfikacji i kwantyfikacji mechanizmów urazów i czynników ryzyka w gimnastyce artystycznej kobiet. Sports Biomechanics, 11(3), 324-341. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/14763141.2011.650186