Preventie van volleybalblessures

Als je niet geblesseerd wilt raken tijdens het volleyballen, raden we je aan dit bericht te lezen. Vandaag laten we je de verschillende methoden zien om sportblessures bij volleybal te voorkomen. Het is algemeen bekend dat volleybalspelers vatbaar zijn voor bepaalde bewegingsstoornissen.

Zeker, volleybal blessurepreventiestrategieën sluiten de mogelijkheid van een verstuiking, scheur of andere blessure tijdens het spel niet volledig uit. Maar ze zorgen er wel voor dat je de sport met zo min mogelijk risico kunt beoefenen. Volg ons om erachter te komen wat de meest voorkomende volleybalblessures zijn en hoe je ze kunt voorkomen. Daar gaan we!

Wat zijn de meest voorkomende soorten blessures bij volleybal?

De meest voorkomende blessures bij volleybal ontstaan in het hoofd, schouders, vingers, rug, knie, enkels en voeten. Veel van deze blessures worden veroorzaakt door overbelasting bij het springen, serveren, blokken en de verschillende bewegingen die bij deze sport horen. De rest van de blessures wordt veroorzaakt door een traumatische ervaring zoals een klap of een plotselinge draai.

Dit zijn de meest voorkomende sportblessures bij volleybal:

• Hoofdblessures: Volleybalspelers lopen risico op hersenschuddingen tijdens een wedstrijd of training. Deze aandoeningen worden veroorzaakt door een klap op het hoofd met de bal, een netpaal of andere spelers. Zulke klappen komen vaker voor als je in een verdedigende positie speelt of als libero.
• Schouderblessures: De schouder is essentieel voor de bovenhandse bewegingen (serveren, slaan, blokken en passen) die inherent zijn aan de sport. Het herhaaldelijk uitvoeren van deze bewegingen kan leiden tot overbelastingsblessures aan dit gewricht. Hieronder vallen bepaalde aandoeningen van de rotator cuff (peesontsteking of scheuren) en het superieure labrum (SLAP), evenals het impingement syndroom.
• Hand- en vingerblessures: Handen en vooral vingers raken vaak geblesseerd bij volleybal. Dit komt door trauma zoals slagen of verstuikingen van de bal, het net, andere spelers of de vloer. De meest voorkomende aandoeningen zijn verstuikingen, breuken, verrekkingen, ontwrichtingen en kneuzingen. Als deze niet goed worden behandeld, loopt de patiënt het risico op blijvende gevolgen zoals misvorming en stijfheid.
• Rugblessures: Volleybalspelers strekken vaak hun rug als ze voorover of achterover buigen om de bal te slaan, te slaan of te passen. Er wordt aangenomen dat dit een belangrijke oorzaak is van de lage rugpijn die deze atleten vaak hebben. Dergelijke pijn is meestal het gevolg van verrekte spieren of gewrichtsbanden. Soms kan het echter worden veroorzaakt door een stressfractuur of een verrekte tussenwervelschijf.
• Knieblessures: Herhaaldelijk springen, plotselinge draaibewegingen en het stoten van de knie zijn activiteiten (veel voorkomend bij volleybal) die centraal staan in de etiologie van deze blessures. Prominente aandoeningen zijn onder andere patellapeesontsteking veroorzaakt door overbelasting. Traumatische blessures zoals MCL- en ACL-verstuikingen komen ook vaak voor.
• Enkel- en voetblessures: Het voortdurende springen en bewegen op het veld (vooral op harde oppervlakken) brengt voeten en enkels in gevaar. Het is zelfs zo dat volleybalspelers vaak hun enkels verstuiken, meestal door op de voet van een andere speler te landen. Andere veel voorkomende aandoeningen in dit gebied zijn: fasciitis plantaris, achillespeesontsteking of tibialis posterior, sesamoïditis, calcaneus apophysitis en stressfracturen.

Beste producten voor herstel van volleybalblessures

Bestseller

.

Lijst van blessurepreventiemethoden voor volleybalspelers

Er zijn verschillende blessurepreventiemethoden bij volleybal die je moet overwegen. Ze kunnen je allemaal helpen om van deze prachtige sport te genieten en ongeschonden uit de wedstrijd te komen. Maar als je er geen rekening mee houdt, neemt de kans op blessures aanzienlijk toe.

Hieronder zullen we enkele methoden of strategieën uitleggen om veelvoorkomende blessures bij volleybalspelers te voorkomen:

Goed opwarmen

Voordat je aan een sportactiviteit begint, is het essentieel om goed op te warmen. Dit is van vitaal belang omdat het het lichaam in staat stelt om goed te presteren tijdens een training of wedstrijd, waardoor de kans op blessures afneemt. Het helpt vooral om de hartslag, bloedsomloop, temperatuur en flexibiliteit geleidelijk te verhogen.

In het algemeen moet een warming-up ongeveer 15 tot 25 minuten duren. Deze periode moet gewrichtsmobiliteitsoefeningen, cardio, stretching en activiteiten met de bal bevatten.

Beëindig trainingen met een cooling-down

De cool-down of cooling-down vindt plaats aan het einde van de sportactiviteit. Het bestaat uit een reeks oefeningen die erop gericht zijn om het lichaam geleidelijk terug te brengen in de toestand van voor de fysieke activiteit. Als dit op de juiste manier wordt gedaan, worden de hartslag, ademhaling, temperatuur en spiertonus geleidelijk hersteld naar hun rusttoestand. Het helpt met name spieren en andere weefsels geleidelijk te ontspannen, waardoor mogelijke blessures worden voorkomen.

De cooling-down moet ongeveer 10 tot 20 minuten duren, hoewel dit afhangt van de individuele speler en de intensiteit van de sportactiviteit. Tijdens deze periode moeten activiteiten zoals wandelen, ademhalingstechnieken, stretchen en massage worden uitgevoerd.

Goede voeding en hydratatie

Goede voeding en hydratatie zijn fundamenteel voor de prestaties van een sporter tijdens het sporten. Daarom is het van speciaal belang bij het voorkomen van blessures bij volleybal. Met een uitgebalanceerd dieet heeft het lichaam (botten, spieren en andere) de nodige voedingsstoffen om de fysieke inspanning aan te kunnen met een lager risico op blessures.

Over het algemeen moet je deze aanbevelingen opvolgen:

• Ongeveer 2 uur voor de fysieke activiteit is het ideaal om een gerecht te nuttigen dat rijk is aan langzaam opneembare koolhydraten, matig in magere eiwitten en laag in gunstige vetten.
• Tijdens wedstrijden kun je het beste drankendrinken die zorgen voor een snel herstel van energie, zoals gedroogd fruit, energierepen of isotonische dranken.
• Binnen 1 uur na de sportactiviteit is het noodzakelijk om een maaltijd te nuttigen die rijk is aan koolhydraten (lage en snelle absorptie) en magere eiwitten.
• Het is belangrijk om gehydrateerd te blijven voor, tijdens en na de wedstrijd of training.

Verbeter je conditie

Als je efficiënt en met minder risico op blessures wilt volleyballen, moet je de juiste fysieke conditie voor de sport hebben. Dat wil zeggen, goed trainen om de kracht, snelheid, flexibiliteit, uithoudingsvermogen en coördinatie te ontwikkelen die nodig zijn voor volleybal.

Volleybalspelers voeren tijdens de sport dynamische contracties uit met de meeste van hun spiergroepen. De inspanning die wordt uitgeoefend met de onderste ledematen (vooral de kuiten en soleus) tijdens het springen springt eruit. Tegelijkertijd is het belangrijk om sterke armen te hebben om de bal met de grootste kracht te raken. Daarom moet de training van deze atleten veelomvattend zijn en rekening houden met zowel het bovenlichaam als het onderlichaam.

Sportmassage

Dit is een vorm van massage die twee basisdoelen heeft: de sporter voorbereiden op sportactiviteiten en het weefselherstel bevorderen na een inspanning of blessure. Het helpt niet alleen om blessures te behandelen, maar ook om ze te voorkomen en op te sporen.

Er zijn verschillende soorten sportmassage:

• Pre-wedstrijdmassage: Deze wordt tussen 6 en 24 uur voor de sportactiviteit toegepast om het lichaam voor te bereiden op de te leveren inspanning.
• Intra-wedstrijdmassage: Dit wordt uitgevoerd tijdens rustperiodes binnen een wedstrijd om de spieren te ontspannen zonder dat ze hun tonus of reactievermogen verliezen.
• Massage na de wedstrijd: Dit vindt plaats tussen 30 minuten en 6 uur na de activiteit om ontspanning en snel herstel van de sporter te bevorderen.
• Onderhoudsmassage: Moet periodiek (minstens een keer per week) worden toegepast als therapeutische en diagnostische methode.

Gebruik van warmte/koudetherapieën

Koud/warmte- of contrasttherapie is ideaal bij de behandeling en preventie van blessures. Het bestaat uit de toepassing van koude en warmte afwisselend over het hele lichaam of het getroffen gebied, binnen een bepaalde periode. De gebruikelijke manier om het toe te passen is door middel van opeenvolgende warm- en koudwaterbaden, hoewel de specifieke procedure afhangt van de specifieke situatie van de sporter.

De manier waarop het werkt is dat lage temperaturen de bloedvaten vernauwen terwijl hoge temperaturen ze verwijden. Bovendien klopt het hart sneller bij kou dan bij warmte. Contrasttherapie maakt gebruik van deze effecten op de bloedsomloop om een bloedpompeffect te produceren dat helpt ontstekingen, vermoeidheid en pijn te verminderen.

Gebruik van compressiekleding

Compressiekleding (T-shirts, shorts, sokken, mouwen enzovoort) wordt aanbevolen bij de preventie van sportblessures bij volleybal en andere sporten. Dit komt vooral omdat ze de trillingseffecten op spieren en andere weefsels dempen. Ook bevorderen deze compressiekleding de circulatie, oxygenatie en afvoer van afvalstoffen in het lichaamsdeel dat ze bedekken. Dit alles draagt bij aan betere prestaties en minder vermoeidheid tijdens het sporten.

Gebruik van acupressuurtherapieën

Acupressuur is een therapie die afkomstig is uit de Chinese natuurgeneeskunde en lijkt op acupunctuur, met uitzondering van het gebruik van naalden. Beoefenaars oefenen druk uit met hun handen op specifieke punten op het lichaam van de patiënt. Deze techniek staat bekend om het pijnstillende effect op het getroffen gebied, wat velen toeschrijven aan het feit dat het werkt als een spierverslapper. Deze voordelen maken acupressuur een levensvatbare methode om blessures te voorkomen en te behandelen.

Gebruik van thermotherapie en cryotherapie

Cryotherapie is de toepassing van koude voor therapeutische doeleinden. Het helpt vooral om ontstekingen, pijn en spasticiteit aanzienlijk te verminderen. Daarom is het geïndiceerd voor de behandeling van blessures, vooral in de vroege stadia nadat ze zijn ontstaan. Het werkt ook preventief omdat het helpt bij het verlichten van kleine kneuzingen of ongemakken die tot letsel kunnen leiden.

Thermotherapie bestaat uit de therapeutische toepassing van warmte. Het belangrijkste voordeel is een betere doorbloeding en een kalmerend en pijnstillend effect. Daarom wordt het sterk aanbevolen bij de behandeling van verwondingen na de ontstekingsfase. Het is ook nuttig om het voorafgaand aan sportactiviteiten toe te passen om de weefsels op te warmen, waardoor ze flexibeler worden.

De juiste uitrusting gebruiken

Tot slot is het gebruik van de juiste uitrusting essentieel bij het voorkomen van volleybalblessures. Het is belangrijk om de juiste kleding te kiezen, vooral schoeisel, en altijd te zorgen voor comfort en veiligheid. En niet te vergeten het gebruik van knie-, enkel- en elleboogbraces.

Daarom moet je altijd spelen of oefenen met een volleybal in goede conditie. Het is niet aan te raden om een bal te gebruiken die voor een andere sportdiscipline is ontworpen, omdat die schadelijk kan zijn. Ook het net en de palen moeten in goede staat en op de juiste hoogte zijn.

Referenties

1. Eerkes, K. (2012). Volleybalblessures. Actuele sportgeneeskundige rapporten, 11(5), 251-256. https://journals.lww.com/acsm-csmr/Fulltext/2012/09000/Volleyball_Injuries.10.aspx
2. Verhagen, E. A. L. M., Van der Beek, A. J., Bouter, L. M., Bahr, R. M., & Van Mechelen, W. (2004). A one season prospective cohort study of volleyball injuries. British journal of sports medicine, 38(4), 477-481. https://bjsm.bmj.com/content/38/4/477.short
3. Bahr, R., & Reeser, J. C. (2003). Blessures among world-class professional beach volleyball players: the Federation Internationale de Volleyball beach volleyball injury study. Amerikaans tijdschrift voor sportgeneeskunde, 31(1), 119-125. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/03635465030310010401
4. Bahr, R., & Bahr, I. A. (1997). Incidentie van acute volleybalblessures: een prospectieve cohortstudie van blessuremechanismen en risicofactoren. Scandinavisch tijdschrift voor geneeskunde en wetenschap in de sport, 7(3), 166-171. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1600-0838.1997.tb00134.x
5. Agel, J., Palmieri-Smith, R. M., Dick, R., Wojtys, E. M., & Marshall, S. W. (2007). Beschrijvende epidemiologie van volleybalblessures bij vrouwen: National Collegiate Athletic Association Injury Surveillance System, 1988-1989 tot 2003-2004. Tijdschrift voor atletische training, 42(2), 295-302. https://cdr.lib.unc.edu/concern/articles/4b29bc963
6. Briner Jr, W. W., & Benjamin, H. J. (1999). Volleybalblessures: omgaan met acute en overbelastingsaandoeningen. De arts en sportgeneeskunde, 27(3), 48-60. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.3810/psm.1999.03.720
7. Reeser, J. C., & Bahr, R. (2011). Principes van preventie en behandeling van veelvoorkomende volleybalblessures. WEB-ресурс Fédération Internationale de Volleyball (FIVB). URL: http://www. fivb. org/nl/medical/document/fivb_medical_injury_prevention. pdf(дата обращения 3.04. 2015). https://www.volleyballalberta.ca/sites/default/files/sites/Leadership/Coaches/Resources/Injury_Prevention-FIVB.pdf
8. Schafle, M. D. (1993). Veel voorkomende blessures bij volleybal: behandeling, preventie en revalidatie. Sports Medicine, 16(2), 126-129. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199316020-00004
9. Reeser, J. C., & Bahr, R. (Eds.). (2017). Handboek sportgeneeskunde en -wetenschap, Volleybal. John Wiley & Sons. https://books.google.es/books?hl=en&lr=&id=ehqACgAAQBAJ
10. Reeser, J. C., Verhagen, E. A. L. M., Briner, W. W., Askeland, T. I., & Bahr, R. (2006). Strategieën voor de preventie van volleybalgerelateerde blessures. British journal of sports medicine, 40(7), 594-600. https://bjsm.bmj.com/content/40/7/594.short