Behandeling van hardloopblessures

Hoewel hardlopen een high impact sport is, komen blessures bij hardlopen niet zo vaak voor als bij andere sporten, maar de mogelijkheid is altijd aanwezig. Hoewel veel van deze blessures behandeld kunnen worden met fysiotherapie en rust, zijn er momenten waarop dit niet lukt en een operatie de enige haalbare optie is.

In dit artikel lees je meer over de chirurgische ingrepen die meestal worden toegepast bij de belangrijkste blessures van hardlopers, de hersteltijd van elke blessure en wanneer het de voorkeur verdient om naar de operatiekamer te gaan om zo snel mogelijk weer de baan op te kunnen.

Wat zijn de meest voorkomende soorten hardloopblessures?

Hier volgen enkele van de meest voorkomende blessures waaraan hardlopers worden blootgesteld, zodat je weet hoe je ze kunt herkennen als je kwaaltjes in je onderste gewrichten opmerkt, hoewel ook de nek er niet van is gevrijwaard.

• Patellapeesontsteking: treedt op wanneer de patellapees, een van de pezen die verantwoordelijk is voor het buigen van het kniegewricht, ontstoken raakt door de constante schokken waaraan hij wordt blootgesteld tijdens een lange route of een lange periode van hardlopen. De loper zal ongemak voelen aan de basis van de knie en veel stijfheid voelen wanneer hij probeert te buigen.
• Verstuikte enkel: als we tijdens het hardlopen struikelen of een verkeerde stap zetten, kan de enkel verdraaien en deze blessure oplopen die zeker schade zal veroorzaken aan de gewrichtsbanden waaruit de enkel is opgebouwd. Afhankelijk van de mate van verdraaiing en de kracht van de verdraaiing, kan dit gaan van microscheurtjes tot een volledige scheuring van de gewrichtsbanden.
• Pijn in de onderrug: de onderrug krijgt ook veel te verduren tijdens een lange route, dus het komt vaak voor dat we aan een of andere aandoening lijden waardoor we last krijgen van deze kwaal die wordt gekenmerkt door hevige pijn in de onderrug. Het beste wat je in deze gevallen kunt doen, is een paar weken volledige rust nemen voordat je weer gaat hardlopen.
• Scheur in de meniscus: het komt niet vaak voor, maar als we tijdens een wedstrijd een scherpe val maken waardoor we een verstuikte knie krijgen, is het mogelijk dat de meniscus beschadigd raakt. Dit is een ernstige blessure die je lange tijd van de baan kan houden en je zelfs naar de operatiekamer kan brengen.
• Fasciitis plantaris: dit is een ontsteking van de fascia, een zacht weefsel op de zool van de voet. Dit is een veel voorkomende blessure bij hardlopers door de slijtage van dit weefsel tijdens hardloopwedstrijden. Het is meestal op te lossen met rust en wat fysiotherapie, maar als dit niet werkt, geeft dit aan dat het is uitgegroeid tot een chronisch probleem waarvoor een operatie nodig is.

Beste producten voor herstel van hardloopblessures

Bestseller

.

Hoe de RICE-therapie toepassen bij de eerste hulp bij hardloopblessures?

RICE-therapie staat voor: Bescherming, Rust, IJs, Compressie en Elevatie. Het is een therapie die een reeks eerstehulpmaatregelen beschrijft die direct na een blessure moeten worden uitgevoerd, vooral als het gaat om een verstuiking of scheur tijdens het hardlopen.

Hier wordt stap voor stap uitgelegd hoe je het toepast:

• Bescherming: dit bestaat uit het vastzetten van het geblesseerde gebied om te voorkomen dat het een nieuwe blessure oploopt of een klap krijgt die de blessure die je net hebt opgelopen verergert. Dit moet gebeuren met een verband of zelfs een tourniquet als het om een breuk gaat.
• Rust: de volgende stap is om het geblesseerde gewricht of ledemaat niet meer te bewegen en zoveel mogelijk te rusten totdat de blessure is genezen of totdat een fysiotherapeut dit aangeeft.
• IJs: met ijs proberen we de vasoconstrictie te verminderen die onmiddellijk na het letsel helpt om de ontsteking te verminderen en de pijn zoveel mogelijk te verlichten.
• Compressie: deze stap bestaat uit het uitoefenen van druk op de blessure zodat de ontsteking niet verder toeneemt. Dit kan worden gedaan met bandages, maar het nuttigst is een compressiekledingstuk zoals een enkel- of kniebrace, afhankelijk van waar de blessure zich voordoet.
• Elevatie: door het aangetaste gewricht of ledemaat boven het niveau van het hart te brengen, verminderen we de bloedtoevoer naar het gewricht of ledemaat, wat in de eerste paar minuten na de blessure zal resulteren in een vermindering van de ontsteking.

Chirurgische behandelingen voor ernstige of chronische blessures bij hardlopers en atleten

Over het algemeen zijn er bij hardlopen niet veel ernstige blessures, maar sommige hardlopers zijn zich er niet van bewust en laten kleine blessures uitgroeien tot chronische problemen die een chirurgische behandeling vereisen om de kwaal te genezen.

Hier volgen enkele van de meest voorkomende chirurgische ingrepen om allerlei soorten hardloopblessures te behandelen:

Heupblessures

De heup raakt vaak geblesseerd door slijtage als gevolg van jarenlang hardlopen of door een ongeluk tijdens het hardlopen waardoor een van de botten waaruit de heup bestaat kan breken. In die zin zijn artrose van de heup en heupfracturen de ernstigste aandoeningen die in dit gebied kunnen worden vastgesteld.

• Heupprothesechirurgie: Een heup die te erg beschadigd is door artrose vereist vervanging van de meest beschadigde delen van het kraakbeen. Bij deze open operatie verwijdert de chirurg de delen die het meest beschadigd zijn door artrose en vervangt hij deze door prothesen van metaal, keramiek of hard plastic. Tijdens de operatie wordt de patiënt volledig verdoofd en kan een bloedtransfusie nodig zijn vanwege de grote hoeveelheid bloed die tijdens het proces verloren gaat.
• Heupfractuuroperatie: deze open operatie duurt meestal 2 tot 4 uur. Er wordt een incisie gemaakt in de zijkant van het dijbeen zodat de chirurg de gebroken botten kan uitlijnen en vastzetten met pinnen of titanium schroeven. Net als bij de vorige procedure wordt u volledig verdoofd en hebt u tijdens of na de procedure mogelijk een bloedtransfusie nodig.

Verwondingen aan het been

Een beenblessure vereist zelden een operatie. De meest voorkomende problemen die hiermee worden behandeld zijn totale spierscheuringen of breuken van het dijbeen, een enorm hard bot dat heel moeilijk te breken is, maar dat veel problemen veroorzaakt als het toch breekt.

• Operatie voor spierscheuring: als je quadriceps of biceps femoris volledig is gescheurd, heb je een open operatie nodig waarbij de arts de scheur dichtnaait om het herstel te vergemakkelijken.
• Chirurgie voor dijbeenfractuur: meestal wordt een operatie vermeden, maar als de patiënt bejaard is of als de fractuur volledig is, is het de enige manier om volledige genezing te bereiken. In dit geval wordt er een incisie gemaakt op de plaats van de breuk om het bot weer op zijn plaats te zetten en vast te zetten met metalen pinnen of schroeven.

Verwondingen aan de knie

De knie is mogelijk het meest problematische gewricht voor elke atleet ter wereld, en hardlopers vormen hierop geen uitzondering. De gevallen waarin een operatie niet te vermijden is, zijn kruisbandscheuren, artrose of een totale scheuring van de kniepees.

• Knieprothese: Als je knie te versleten is door artrose, is een volledige knieprothese noodzakelijk. Bij deze operatie wordt het gewricht volledig vervangen en worden twee prothesen geïmplanteerd, één in de onderste kop van het dijbeen en de andere in het bovenste deel van het scheenbeen en kuitbeen. Na de ingreep mag je levenslang niet meer hardlopen of andere contactsporten beoefenen.
• Herstel van de voorste kruisband: dit is een open operatie waarbij de gescheurde band wordt vervangen door een transplantaat dat wordt vastgezet met fixatie-instrumenten zoals pinnen of chirurgische schroeven. De hersteltijd voor deze blessure is meestal 3 tot 6 maanden.

Kuit- en kuitblessures

De meeste kuitblessures zijn spierblessures omdat dit een spier is die veel stress opbouwt tijdens het hardlopen. Enkele van de meest toegepaste chirurgische ingrepen in dit gebied zijn:

• Chirurgie voor kuitscheuren: dit is alleen nodig als de scheur volledig is en de spier permanent gescheiden is. In dit geval wordt een open operatie uitgevoerd waarbij het beschadigde deel van de spier wordt gehecht om de regeneratie te versnellen.
• Chirurgie voor scheenbeen- en kuitbeenfractuur: een vrij ernstig letsel waarvoor een open operatie nodig is om de botten in positie te brengen en vast te zetten met pinnen of schroeven die verwijderd kunnen worden als het bot genezen is of zelfs levenslang in de patiënt kunnen blijven zitten.

Enkelverwondingen

De enkels veroorzaken, net als de knieën, meestal veel problemen bij elke sporter. Hardlopers lopen allerlei blessures op, vooral als ze tijdens een wedstrijd ongelukkig vallen. Enkele van de chirurgische ingrepen voor dit gebied zijn:

• Laterale enkelbandreconstructie: Deze operatie, ook bekend als de Broström-procedure, houdt in dat er een incisie in de enkel wordt gemaakt om de laterale enkelbanden te repareren of te verstevigen die beschadigd zijn door een verstuiking van graad 3 of een ernstige kneuzing van het gewricht. Het is een eenvoudige ingreep, maar zeer riskant omdat dit een gebied is waar genezing moeilijk is en het risico op infectie hoog is.
• Achillespeesreconstructie: er wordt een incisie gemaakt aan de basis van de kuit om de beschadigde pees te hechten en opnieuw vast te maken met behulp van een hechtanker. Net als bij de vorige procedure zijn de risico's hoog vanwege het hoge risico op infectie in het gebied.

Voetblessures

Tot slot kunnen de voeten last hebben van verschillende chronische hardloopblessures. De meest voorkomende chirurgische ingrepen op dit gebied zijn:

• Calcaneusspooroperatie: Er wordt een incisie gemaakt in de voetzool om het spoor weg te vijlen om het ongemak zoveel mogelijk te verminderen. De wond wordt dan gehecht en de fysiotherapeutische behandeling wordt voortgezet totdat de spoor volledig is verdwenen.
• Chirurgie voor fasciitis plantaris: bij deze ingreep wordt er een incisie gemaakt in de voetzool en wordt er een snee gemaakt in de fascia om de spanning die erin ontstaat zoveel mogelijk te verminderen, zodat de pijn en het ongemak afnemen. Daarna wordt het herstel voortgezet met fysiotherapie.
• Chirurgie bij een middenvoetsbeentjebreuk: bij deze breuk maakt de arts meestal een incisie in het gebroken middenvoetsbeentje en gaat verder met het reconstrueren of opnieuw in elkaar zetten om het te fixeren met een plaat of pinnen. Het is een delicate ingreep vanwege het gebied waar de breuk zich bevindt, omdat het langzaam geneest.

Referenties

1. Fields, K. B., Sykes, J. C., Walker, K. M., & Jackson, J. C. (2010). Preventie van hardloopblessures. Actuele sportgeneeskundige rapporten, 9(3), 176-182. https://journals.lww.com/acsm-csmr/Fulltext/2010/05000/Prevention_of_Running_Injuries.00014.aspx
2. Van Mechelen, W. (1992). Hardloopblessures: een overzicht van de epidemiologische literatuur. Sportgeneeskunde, 14, 320-335. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199214050-00004
3. Messier, S. P., & Pittala, K. A. (1988). Etiologic factors associated with selected running injuries. Medicine and science in sports and exercise, 20(5), 501-505. https://europepmc.org/article/med/3193867
4. Lysholm, J., & Wiklander, J. (1987). Blessures bij hardlopers. The American journal of sports medicine, 15(2), 168-171. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354658701500213
5. Hamill, J., van Emmerik, R. E., Heiderscheit, B. C., & Li, L. (1999). A dynamical systems approach to lower extremity running injuries. Klinische biomechanica, 14(5), 297-308. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0268003398900924
6. Arnold, M. J., & Moody, A. L. (2018). Veelvoorkomende hardloopblessures: evaluatie en management. American family physician, 97(8), 510-516. https://www.aafp.org/pubs/afp/issues/2018/0415/p510.html
7. van Mechelen, W., Hlobil, H., Kemper, H. C., Voorn, W. J., & de Jongh, H. R. (1993). Prevention of running injuries by warm-up, cool-down, and stretching exercises. The American journal of sports medicine, 21(5), 711-719. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354659302100513
8. Junior, L. C. H., Costa, L. O. P., & Lopes, A. D. (2013). Eerdere blessures en enkele trainingskenmerken voorspellen hardloopgerelateerde blessures bij recreatieve hardlopers: een prospectieve cohortstudie. Tijdschrift voor Fysiotherapie, 59(4), 263-269. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1836955313702030
9. Saragiotto, B. T., Yamato, T. P., Hespanhol Junior, L. C., Rainbow, M. J., Davis, I. S., & Lopes, A. D. (2014). Wat zijn de belangrijkste risicofactoren voor hardloopblessures? Sportgeneeskunde, 44, 1153-1163. https://link.springer.com/article/10.1007/s40279-014-0194-6
10. Brody, D. M. (1982). Technieken in de evaluatie en behandeling van de geblesseerde hardloper. De orthopedische klinieken van Noord-Amerika, 13(3), 541-558. https://europepmc.org/article/med/6124922