Behandeling van fietsblessures

In de wielerwereld kunnen we talloze blessures oplopen, de meeste zijn klein en kunnen worden opgelost met een beetje fysiotherapie en rust, maar als deze behandelingen falen, moeten we het gevreesde scalpel onder ogen zien en de operatiekamer in om ze te verhelpen.

In dit artikel lees je wat de meest voorkomende soorten blessures zijn en tot welke chirurgische ingrepen een wielrenner genoodzaakt kan zijn als deze blessures niet met natuurlijke middelen kunnen worden verholpen.

Wat zijn de meest voorkomende soorten fietsblessures en -pijnen?

Fietsen op een fiets die niet bij je lichaamsbouw past is de belangrijkste reden waarom je lichaam lijdt en geblesseerd raakt op de korte, middellange en lange termijn. Elke fiets heeft de mogelijkheid om zich aan je maat aan te passen, het maakt niet uit of je heel klein of heel groot bent, wat altijd belangrijk is, is dat je comfortabel zit en bereid bent om te fietsen zonder blessures op te lopen zoals we hieronder laten zien.

• Mononeuropathie: Dit is schade aan één enkele zenuw, in het geval van fietsen de nervus ulnaris die van de schouder naar de hand loopt. Deze zenuw helpt bij de beweging van de arm zelf, maar ook bij de beweging van de pols en vingers. Het ontstaat door een overbelasting van kracht bij het vastgrijpen van het stuur, door het gewicht van de fietser of door de hand met te veel druk dicht te houden. Het begint met een tinteling in de hand en wordt opgelost met rust en vingeroefeningen.
• Pijn in de onderrug: Bij de gemiddelde persoon is lage rugpijn te wijten aan problemen in het bewegingsapparaat, maar bij een fietser is het te wijten aan asymmetrieën in de benen of asymmetrische trapkracht. Misschien staat het zadel te hoog of wordt de pijn veroorzaakt door slijtage van de knie. Als de kniespieren uitgeput zijn, leunt het lichaam meer naar voren en is er meer druk op de onderrug.
• Neuralgie van de nervus pudenalis: Deze aandoening wordt gekenmerkt door chronische pijn in de nervus pudenalis die het perineum en de genitaliën verbindt. Als de pijn begint, moet de configuratie van het fietszadel worden gecontroleerd om de positie van de wervelkolom te verbeteren. Het kan ook verband houden met een bekkendisfunctie die de sporter of coach niet heeft opgemerkt.
• Fietsersknie: Dit is een blessure aan het patellofemorale gewricht, dat tussen de knieschijf en het dijbeen ligt. Rust alleen is niet voldoende, er moet een fysiotherapeutische behandeling worden toegepast om de spieren opnieuw te trainen. In ernstigere gevallen worden ontstekingsremmers geïnjecteerd.
• Hete voet: Dit is een syndroom dat wordt gevoeld aan de voetzool, de achterkant van de voet, inclusief de enkel en de achterkant van het been. Het wordt veroorzaakt door compressie van de zenuwen tegen de middenvoetsbeentjes als gevolg van slecht voetcontact met het pedaal. Zoals we al hebben gezegd, wordt het opgelost door de positie van het lichaam te veranderen.
• Chondromalacia patellae: Dit is een slijtage die optreedt in het kraakbeen van de knieschijf, door druk tussen de knieschijf en het dijbeen. Als de knieschijf iets naar buiten beweegt, raakt het binnenste deel ontstoken door de druk op de knieschijf. Deze blessure veroorzaakt hevige pijn aan de voorkant van de knie, een stijf gevoel en moeite met het strekken van de knie. Het wordt veroorzaakt door de repetitieve beweging van het trappen over lange afstanden.
• Cervicale overbelasting: Het begint als ongemak, dan een milde pijn die chronisch kan worden. Het wordt veroorzaakt door de inspanning van de fietser om dezelfde houding aan te houden. Het is de overmatige belasting van het nekgebied, vooral van de zenuwen, spieren en wervels in het cervicale gebied. Hoewel het ingewikkeld lijkt, moet de fietser het grootste deel van de tijd ontspannen op het zadel zitten, de spanning in het lichaam is de oorzaak van deze kwaal.

Beste producten voor fietsblessureherstel

Bestseller

Hoe de RICE-therapie toepassen bij eerste hulp bij fietsblessures?

Er zijn veel manieren om geblesseerd te raken en te denken dat het iets tijdelijks zal zijn, maar als je er niet genoeg aandacht aan besteedt, kan dit ernstige gevolgen hebben voor de gewrichten tot het herstel steeds langzamer gaat. Daarom moet je weten hoe je de RICE-therapie voor eerste hulp bij fietsen toepast.

• Bescherming: Het moet worden opgemerkt dat er een kans op letsel bestaat en het beste is om de activiteit te stoppen en het gebied voorzichtig te zwachtelen. Dit voorkomt dat onze natuurlijke bewegingen de weefsels verder beschadigen. Gebruikelijke bandages, orthesen en spalken worden indien nodig gebruikt.
• Rust: Meer dan "niets doen", betekent dit rustig blijven en geen plotselinge bewegingen maken, zodat de weefsels de kans krijgen om uit zichzelf te regenereren zonder dat er medicijnen of invasieve ingrepen nodig zijn. Op de middellange en lange termijn kun je lichte oefeningen doen op aanraden van je specialist, zolang de blessure gunstig evolueert.
• IJs: Deze therapie maakt gebruik van koude om de hoeveelheid bloed die door de blessure stroomt te reguleren, zodat de pijn, het oedeem en de ontsteking geleidelijk afnemen. Denk eraan dat de PRICE-therapie alleen wordt aanbevolen bij verwondingen aan weke delen.
• Compressie: Er bestaan elastische verbanden die ideaal zijn om pijn en zwelling te helpen verminderen, maar ze mogen niet worden gebruikt om spierongemakken te verbergen. Het doel is om de bloedtoevoer naar het geblesseerde gebied te verminderen. We moeten er niet te veel druk op uitoefenen, we willen de bloedtoevoer niet volledig blokkeren.
• Elevatie: In combinatie met compressie en ijs bent u er zeker van dat u de blessure onder controle kunt houden als deze mild is. Het gaat erom het been of de arm boven het niveau van het hart te brengen, zodat we de zwaartekracht als bondgenoot gebruiken om de pijn en ontsteking aan te pakken.

Chirurgische behandelingen om ernstige of chronische blessures bij fietsers te genezen

Of het nu komt doordat we geen aandacht aan de kwaal hebben besteed, doordat de blessure vanaf het begin chronisch was of doordat we slechte eerstelijnszorg hebben gekregen, er zijn blessures die een chirurgische behandeling vereisen.

Schouder- en armblessures

Verwondingen aan deze ledematen zijn meestal licht en vereisen zelden een ziekenhuisopname voor een operatie, maar als niet-invasieve behandelingen falen, is een operatie onvermijdelijk.

• Loslaten van de carpale tunnel: Het carpale tunnelsyndroom is de meest voorkomende mononeuropathie, wanneer het niet mogelijk is om een operatie te omzeilen. Bij deze operatie wordt het ligament dat de carpale tunnel bedekt doorgesneden om de spanning en pijn te verlichten.
• Rotator cuff reparatie: Dit is een open operatie, waarbij stukken pees worden verwijderd of eventuele schade aan de spier- en ligamentbundel van de rotator cuff wordt gerepareerd. Als ligamenten moeten worden vervangen door transplantaten, worden vaak fixatie-instrumenten zoals schroeven of pennen gebruikt.

Lumbale en onderrugblessures

Onderrugblessures behoren tot de meest voorkomende vanwege de constante belasting van deze spieren tijdens elke rit. Wanneer ze niet worden behandeld of conventionele behandelingen falen, is een operatie het enige alternatief om de levenskwaliteit van de sporter te verbeteren.

• Operatie voor lumbaal letsel: Deze wordt alleen uitgevoerd als de tekenen van pijn en ongemak al enkele maanden worden genegeerd. De operatie wordt uitgevoerd als de compressie van de zenuwen een gezond sportleven niet meer mogelijk maakt. Het is een open en complexe operatie die risico's met zich meebrengt zoals beschadiging van de wervels.
• Microdiscectomie: Er wordt een kleine incisie gemaakt achter in de nek om de natuurlijke beweging van de wervels te behouden. Het is een operatie die ook risico's met zich meebrengt, daarom is het belangrijk om vanaf het begin op tekenen van pijn te letten.

Knie- en beenblessures

De benen doen meer dan de helft van het werk op de fiets, dus is het normaal dat deze door slijtage zodanig worden aangetast dat op een gegeven moment een operatie nodig is om een probleem op te lossen.

• Operatie voor peesontsteking in de knie: Dit is een operatie om de spanning van de pezen die verbonden zijn met de knieschijf weg te nemen, wat kan worden gedaan door artroscopie, maar als de schade te groot is, is het mogelijk om de kniepees te repareren met een open operatie.
• Operatie voor chondromalacia patellae: Na fysiotherapie en injectie van bloedplaatjesrijk plasma moet er een aanzienlijke verbetering zijn. Als het ongemak aanhoudt, wordt een open operatie uitgevoerd om te proberen het beschadigde kraakbeen te herstellen, hoewel vaak wordt gekozen voor een minder invasieve optie zoals artroscopie.

Referenties

1. Cohen, G. C. (1993). Fietsblessures. Canadian Family Physician, 39, 628. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2379777/
2. Wanich, T., Hodgkins, C., Columbier, J. A., Muraski, E., & Kennedy, J. G. (2007). Fietsblessures aan de onderste extremiteit. JAAOS-Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 15(12), 748-756. https://journals.lww.com/jaaos/Abstract/2007/12000/Cycling_Injuries_of_the_Lower_Extremity.8.aspx
3. Mellion, M. B. (1991). Veel voorkomende fietsblessures: beheer en preventie. Sports Medicine, 11, 52-70. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199111010-00004
4. Mulvaney, C. A., Smith, S., Watson, M. C., Parkin, J., Coupland, C., Miller, P., ... & McClintock, H. (2015). Fietsinfrastructuur voor het verminderen van fietsletsel bij fietsers. Cochrane database van systematische reviews, (12). https://www.cochranelibrary.com/cdsr/doi/10.1002/14651858.CD010415.pub2/full
5. Sanner, W. H., & O'Halloran, W. D. (2000). De biomechanica, etiologie en behandeling van fietsblessures. Journal of the American Podiatric Medical Association, 90(7), 354-376. https://japmaonline.org/view/journals/apms/90/7/87507315-90-7-354.xml
6. Kotler, D. H., Babu, A. N., & Robidoux, G. (2016). Preventie, evaluatie en revalidatie van fietsgerelateerd letsel. Current sports medicine reports, 15(3), 199-206. https://journals.lww.com/acsm-csmr/Fulltext/2016/05000/Prevention,_Evaluation,_and_Rehabilitation_of.18.aspx
7. Aldred, R. (2016). Bijna-ongelukken bij fietsen: Hun frequentie, impact en preventie. Transportation Research Part A: Policy and Practice, 90, 69-83. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0965856416303639
8. Kronisch, R. L. (1998). Mountainbikeblessures: de behandeling aanpassen aan de oorzaken. De arts en sportgeneeskunde, 26(3), 64-70. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/00913847.1998.11440349
9. Hollingworth, M. A., Harper, A. J., & Hamer, M. (2015). Risicofactoren voor letsel door fietsongevallen: De UK Cycling for Health Survey. Journal of Transport & Health, 2(2), 189-194. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S221414051500002X
10. Embree, T. E., Romanow, N. T., Djerboua, M. S., Morgunov, N. J., Bourdeaux, J. J., & Hagel, B. E. (2016). Risicofactoren voor fietsletsel bij kinderen en adolescenten: een systematische review. Pediatrics, 138(5). https://publications.aap.org/pediatrics/article-abstract/138/5/e20160282/60425/Risk-Factors-for-Bicycling-Injuries-in-Children