Kuitspierverrekkingen

De symptomen en verschijnselen van kuit- en beenspierverrekkingen zijn het gevolg van onvrijwillige spanning in dit deel van de spierstructuur. Daarom hebben wij dit artikel voor u opgesteld, waarin u alle feiten over dit type spierverrekking kunt vinden.

Lees door tot het einde, want daar vindt u alle informatie over de oorzaken van deze kwaal en de behandelingen die kunnen worden toegepast om ze te verhelpen. Tot slot geven we u een lijst met de beste tips om deze spierverrekkingen in de benen te voorkomen.

Wat zijn kuit- en beenspierverrekkingen?

Bij lichamelijke activiteit of eender welke beweging maken de kuiten metabolieten aan die in de bloedbaan moeten worden afgevoerd. Als het bloed geen zuurstof en vocht kan uitwisselen met de spieren, komen de afvalmoleculen vast te zitten in dit deel van het been en ontstaan de gevreesde spierverrekkingen.

Deze afwijking leidt tot onvrijwillige spierspanning of -contractuur van de persoon. Dit leidt tot stijfheid in de spieren, pijn, knobbels en ontstekingen. De spiervezels zullen na een periode van weken ophouden in deze disfunctionele situatie te verkeren. Maar daarvoor is het nodig om naar een arts te gaan voor verschillende behandelingen, die we in de volgende paragrafen zullen noemen.

Wat zijn de oorzaken van kuitspierverrekkingen?

Bekijk hieronder de verschillende redenen of factoren die van invloed zijn op het ontstaan van blessures die spierspanningen in de kuiten veroorzaken:

• Werk of persoonlijke zorgen: Stress en depressie kunnen trekkende spieren in de soleus en kuitspieren veroorzaken. Dit komt door de grote hoeveelheid vuil in de weefselvezels die niet door de bloedbaan wordt afgevoerd.
• Oudere mensen: Leeftijd is een andere factor die spierverrekkingen in de kuitspieren kan veroorzaken. Dit heeft te maken met het verlies van flexibiliteit van de spierstructuur.
• Gebrek aan hydratatie: Water is essentieel voor de zachte weefsels van het lichaam, vooral de spieren. Daarom kan te weinig vocht drinken leiden tot spierspanning in de benen. Dit is ook het geval bij slechte voeding.
• Ongeschikt schoeisel: Strakke schoenen en hoge hakken zorgen ervoor dat de beenspieren zich bovenmatig moeten inspannen om het lichaam in balans te houden. Bovendien moeten de kuitspieren meer kracht dan normaal uitoefenen om de voet bij het lopen op te tillen.
• Koude temperaturen: Koud weer kan spierverrekkingen in de kuitspieren veroorzaken, omdat de spieren in dit deel van het lichaam onwillekeurig kunnen worden samengetrokken.
• Veeleisende lichamelijke activiteiten: Het uitvoeren van handelingen die extreme eisen stellen aan de spieren van de onderste ledematen kan een hoog melkzuurgehalte genereren. Dit komt doordat het bloed niet in staat is voedingsstoffen en zuurstof met de spieren uit te wisselen. Bovendien kan de kans op blessures toenemen als de kuit- en beenspieren niet veel rust krijgen om te ontspannen.
• Sedentaire levensstijl: Mensen die niet vaak actief zijn, zijn vatbaarder voor spierspanningsblessures in de benen. Dit wordt veroorzaakt door de mate van stijfheid van de spieren in dit getroffen gebied, die bij elke soort taak overvraagd worden omdat ze niet gewend zijn actief te zijn.
• Laag kaliumgehalte: Voedingsstoffen als kalium, magnesium en natrium zijn belangrijk om de spieren soepel te houden. Daarom kan een gebrek aan een van deze elementen in het lichaam leiden tot verrekte spieren.
• Gebrek aan flexibiliteit: Vooraf stretchen en opwarmen zijn noodzakelijk om de been- en kuitspieren in goede conditie te houden. Als dit soort activiteiten niet voorafgaand aan een sport of werkpraktijk worden uitgevoerd, neemt de kans op een spierverkramping toe.
• Repetitieve bewegingen: Het beoefenen van activiteiten of taken waarbij de been- en kuitspieren herhaaldelijk en langdurig moeten worden bewogen, kan een blessure veroorzaken. Dit leidt tot overbelasting van de spieren in dit deel van het lichaam.

Beste producten voor kuitverrekkingen

Bestseller

Belangrijkste symptomen van kuit- en beenverrekkingen

Let goed op de volgende lijst, want wij laten u zien wat de belangrijkste symptomen zijn die verband kunnen houden met een verrekking van de kuitspier:

• Pijn bij het bewegen van het been: Een contractuur in de kuit- en soleusspieren veroorzaakt intense pijn wanneer de persoon probeert te lopen of het onderste lidmaat te bewegen. Dit wordt veroorzaakt door de grote hoeveelheid metabolieten in de spiervezels, waardoor extreme onwillekeurige spanning ontstaat.
• Verminderde mobiliteit: De pijn kan zich uitbreiden naar de knieën en enkels waardoor beide gewrichten niet goed werken. Moeite met lopen of springen is ook een veel voorkomend symptoom bij dit type letsel.
• Knobbels: In sommige gevallen is het verschijnen van knobbels in de spierstructuur waarschijnlijk, waardoor pijn bij aanraking ontstaat.
• Verlies van gevoel: Paraesthesie is een veel voorkomend symptoom dat mensen met dit type letsel hebben, veroorzaakt door het gebrek aan verwijding van de capillaire vaten waardoor het bloed niet op een normale manier kan circuleren.
• Ontsteking: Overbelasting van de kuit- en soleusspier kan leiden tot zwelling in het gebied door de ophoping van restmoleculen die niet door de bloedbaan kunnen worden afgevoerd.

Hoe kan men de pijn verlichten en de symptomen van kuitspierverrekkingen verbeteren?

Kuit- en beenspierverrekkingen veroorzaken pijn en ontstekingen. Om deze symptomen te verminderen is het daarom noodzakelijk een aantal van de volgende behandelingen toe te passen.

Alternatieve en aanvullende therapieën

Het is mogelijk om de symptomen van een verrekte kuit- en tongspier te verminderen door een van de volgende aanvullende methoden toe te passen:

• Warme en koude therapie: Om ervoor te zorgen dat de kou de been- en kuitspieren niet aanspant, is het noodzakelijk deze toe te passen bij een temperatuur die niet vriest. Dit helpt om alle ontstekingsremmende voordelen van dit type temperatuur te verkrijgen. Door het gebruik van warmte is het mogelijk de verwijding van de vaten in het gebied te verbeteren, waardoor de zachte weefsels kunnen leeglopen en de zenuwen kunnen worden ontlast, waardoor de pijn afneemt. De praktijk van deze therapie moet worden geleid door een professional en mag niet langer duren dan 15 tot 20 minuten. Men moet in gedachten houden dat elke temperatuur niet langer dan 5 minuten aan het lichaam mag worden blootgesteld, dus het is noodzakelijk om met warmte te beginnen.
• Compressietherapie: Het doel van deze behandeling is om constante druk uit te oefenen op de spierstructuur waarin een verrekking is opgetreden om de capillaire wanden van de weefsels te stimuleren. Op deze manier is het mogelijk de bloedstroom in het been en de kuit te verhogen, zodat de resterende moleculen in de vezels door het bloed kunnen worden afgevoerd. Het gebruik van compressiekousen zal de pijn en de zwelling helpen verminderen en de beweging van de patiënt verbeteren.
• Massagetherapie: Dit type therapie kan samengaan met de andere behandelingen, omdat het wordt beschouwd als een niet-invasieve techniek die helpt om de symptomen van kuitspierverrekkingen snel en effectief te verbeteren. Er kunnen verschillende technieken worden gebruikt om warmte toe te passen door het getroffen gebied te laten zweven of te tikken. Er moet op worden gelet dat de wanden van de haarvaten niet worden doorbroken, zodat de aderen en arteriolen met elkaar in verbinding komen te staan, zodat de spieren de vloeistoffen en gassen uit het bloed kunnen opnemen.
• Acupressuurtherapie: Gespannen spieren in het been en de kuit kunnen worden behandeld met deze oosterse therapie. Maar men moet er rekening mee houden dat het doel van deze geneeswijze is te streven naar een geestelijk evenwicht van de patiënt, zodat de algemene spanning van de spierstructuur afneemt. Op deze manier helpt het de persoon om harmonie te vinden om de pijn in de extremiteiten het hoofd te bieden, waardoor de zenuwen in deze sector van het lichaam en de bloedsomloop worden gestimuleerd.
• Thermotherapie: Dit is een andere van de meest gebruikte behandelingen bij kuitspiercontractuur. Thermotherapie heeft tot doel het netwerk van aders en kleine slagaders in de spiervezels via haarvaten met elkaar te verbinden. Hierdoor kan het bloed beter werken bij het verwijderen van metabolieten of afvalmoleculen uit het zachte weefsel. Daarom worden met dit type aanvullende behandeling de symptomen van pijn en ontsteking verbeterd.
• Natuurlijke remedies op basis van planten: Alternatieve therapie op basis van natuurlijke planten is erop gericht te profiteren van de verzachtende en ontstekingsremmende eigenschappen van deze kruiden. Zo is het mogelijk om ontstekingen en pijn in de kuiten en kuitspieren te verminderen door middel van infusies en baden met warm water. De sessies zijn afhankelijk van de mate van complexiteit van het letsel, en daarom is het noodzakelijk een arts te raadplegen, zodat deze het gebruik van deze behandeling kan goedkeuren. In deze therapie kan men het gebruik van citrusvruchten, gember, salie en laurier terugvinden.
• Gezonde leefgewoonten: Heropvoeding van de patiënt is essentieel om nieuwe kuitspierverrekkingen te voorkomen. Daarom moet de behandelende arts de patiënt uitleggen hoe belangrijk het is om in zijn dagelijkse handelingen verschillende gewoonten op te nemen die de gezondheid ten goede komen. Zo kan de arts onder andere problemen in verband met overbelasting, gebruik van geschikt schoeisel, gezonde voeding en noodzakelijke rust aan de orde stellen.

Voedingssupplementen

Het is mogelijk om de onvrijwillige spanning in de kuiten en kuitspieren te verminderen door aanvullende voedingsstoffen in te nemen. Op die manier worden vitaminen, mineralen en eiwitten aan het lichaam toegevoegd, hoewel magnesium en kalium het vaakst voorkomen in deze poeders, siropen of vloeistoffen. Bovendien brengt deze vorm van therapie een extra voordeel en dat is het voorkomen van toekomstige blessures in deze sector van het lichaam.

Fysiotherapeutische behandelingen

Bij kuitspierverrekkingen is het mogelijk om de symptomen van pijn, zwelling en beperkte mobiliteit te verminderen. Dit kan door middel van fysiotherapie die verschillende procedures gebruikt om warmte af te geven in de capillaire wanden.

Het resultaat van deze aanvullende behandeling is de stimulering van de bloedsomloop om het melkzuur in dit deel van het lichaam te elimineren. Zo verdwijnen de metabolieten in de uitwisseling van voedingsstoffen en zuurstof die plaatsvindt tussen de bloedbaan en de spieren.

Medicijnen

Opioïde pijnstillers, niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's), spierverslappers en ontstekingsremmers zijn de meest gebruikte geneesmiddelen bij deze geneesmiddelentherapie. Houd er rekening mee dat het voorschrijven en toedienen van deze behandeling door de arts moet worden voorgeschreven.

U mag nooit zelfmedicatie toepassen, omdat dit onder meer kan leiden tot ernstige spier-, lever- en maagdarmcomplicaties.

Wat zijn de meest effectieve preventiemethoden voor kuit- en beenspierverrekkingen?

Wij laten u hieronder de verschillende factoren zien waarmee u rekening moet houden om kuit- en beenspierverrekkingen te voorkomen:

• Leer ademhalings- en ontspanningstechnieken: Deze therapieën helpen u uw spierstructuur op het juiste spanningsniveau te houden, waardoor de stress aanzienlijk afneemt. Meditatie is een goed middel dat u kunt gebruiken om kuitspierverrekkingen te verminderen.
• Zorg voor een gezond dieet: Dieet en hydratatie zijn belangrijke componenten bij het beschermen van je beenspieren. Dit zal u helpen kuitverrekkingen te voorkomen dankzij de goede hoeveelheid voedingsstoffen in de weefsels.
• Vermijd kou: Vriestemperaturen veroorzaken vaak spierverrekkingen, dus u moet contact met kou vermijden om de kans op kuitverrekkingen te verkleinen.
• Doe geen veeleisende activiteiten: Zowel sporten als banen waarbij u uw spierstructuur op de spits moet drijven zijn niet aan te raden. Bovendien kunnen repetitieve en langdurige bewegingen tot verrekkingen leiden.
• Neem een correcte houding aan en neem de nodige rust: Door dagelijkse activiteiten aan te pakken met correcte bewegingen kunt u spierverrekkingen door te grote krachten voorkomen. Het is ook belangrijk de beenspieren te ondersteunen door voldoende rust.
• Blijf in beweging: Deelnemen aan fysieke activiteit zal u helpen om zittende spiervermoeidheid te voorkomen. Denk eraan dat dit soort actie geleidelijk moet worden gedaan om contracturen te voorkomen. Vergeet daarentegen niet uw spieren vooraf te rekken en op te warmen.
• Gebruik voedingssupplementen: Na overleg met je arts kun je kiezen voor supplementen met B-vitaminen, mineralen en eiwitten die je helpen de juiste spanning in de spieren van dit lichaamsdeel te handhaven.
• Vermijd strakke schoenen en schoenen met hoge hakken: Dit soort schoenen belast de kuit- en beenspieren aanzienlijk en kan een overbelasting van deze spieren veroorzaken.

Referenties

1. Groen, B., & Pizzari, T. (2017). Calf muscle strain injuries in sport: a systematic review of risk factors for injury. British journal of sports medicine, 51(16), 1189-1194. https://bjsm.bmj.com/content/51/16/1189?hootPostID=8dbac92262359e5c3a3438f4e11668c6
2. Bryan Dixon, J. (2009). Gastrocnemius vs. soleus strain: hoe onderscheid te maken en om te gaan met kuitspierblessures. Current reviews in musculoskeletal medicine, 2(2), 74-77. https://link.springer.com/article/10.1007/s12178-009-9045-8
3. Hayashi, D., Hamilton, B., Guermazi, A., de Villiers, R., Crema, M. D., & Roemer, F. W. (2012). Traumatische letsels van dij- en kuitspieren bij sporters: rol en klinische relevantie van MR-beeldvorming en echografie. Inzichten in beeldvorming, 3(6), 591-601. https://insightsimaging.springeropen.com/articles/10.1007/s13244-012-0190-z
4. Millar, A. P. (1976). Een vroege strekkingsroutine voor kuitspierverrekkingen. Medicine and Science in Sports, 8(1), 39-42. https://europepmc.org/article/med/1272005
5. Millar, A. P. (1979). Strains of the posterior calf musculature ("tennis leg"). The American journal of sports medicine, 7(3), 172-174. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354657900700306
6. Orchard, J., & Best, T. M. (2002). De behandeling van spierspanningsblessures: een vroege terugkeer versus het risico op herhaling. Clinical Journal of Sport Medicine, 12(1), 3-5. https://journals.lww.com/cjsportsmed/fulltext/2002/01000/the_management_of_muscle_strain_injuries__an_early.4.aspx
7. Noonan, T. J., & Garrett Jr, W. E. (1999). Spierspanningsletsel: diagnose en behandeling. JAAOS-Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 7(4), 262-269. https://journals.lww.com/jaaos/Abstract/1999/07000/Muscle_Strain_Injury__Diagnosis_and_Treatment.6.aspx
8. Beiner, J. M., & Jokl, P. (2001). Spiercontusieverwondingen: huidige behandelingsmogelijkheden. JAAOS-Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 9(4), 227-237. https://journals.lww.com/jaaos/Abstract/2001/07000/Muscle_Contusion_Injuries__Current_Treatment.2.aspx
9. Orchard, J. W., Best, T. M., Mueller-Wohlfahrt, H. W., Hunter, G., Hamilton, B. H., Webborn, N., ... & Glasgow, P. (2008). The early management of muscle strains in the elite athlete: best practice in a world with a limited evidence basis. British Journal of Sports Medicine, 42(3), 158-159. https://bjsm.bmj.com/content/42/3/158.short
10. Butterfield, T. A. (2010). Excentrische inspanning in vivo: rek-geïnduceerde spierschade en adaptatie in een stabiel systeem. Exercise and sport sciences reviews, 38(2), 51-60. https://journals.lww.com/acsm-essr/Fulltext/2010/04000/Stretch_Activated_Ion_Channel_Blockade_Attenuates.00003.aspx