Najczęstsze rodzaje urazów w siatkówce

Siatkówka to jeden z najpopularniejszych obecnie sportów. Niestety, podczas gry w siatkówkę często dochodzi do urazów sportowych, czy to podczas sesji treningowej, czy meczu. Znajomość każdego z tych powszechnych schorzeń i sposobów zapobiegania im jest niezbędna.

W związku z tym przygotowaliśmy ten post, aby powiedzieć Ci, jakie są najczęstsze kontuzje sportowe w siatkówce i kilka wskazówek, jak im zapobiegać. Zaczynamy!

Jakie są najczęstsze rodzaje kontuzji podczas gry w siatkówkę?

Istnieje wieletypowych urazów siatkarskich, o których moglibyśmy wspomnieć. W rzeczywistości siatkarze są podatni na urazy ramion, kolan, kostek, palców, głowy i dolnej części pleców. Niektóre z nich wynikają z nadużywania, ale inne są spowodowane urazami.

Najczęstsze kontuzje w siatkówce to:

Urazy barku

Siatkówka wiąże się z powtarzającymi się i forsownymi ruchami nad głową. Należą do nich: odbijanie, serwowanie (nad głową), blokowanie, ustawianie i podawanie. Ciągłe ruchy nad głową często prowadzą do patologii nadużywania barku w siatkówce, takich jak:

• Zapalenieścięgna stożka rotatorów: Ten stan nadużywania polega na zapaleniu lub podrażnieniu ścięgien stożka rotatorów. Zasadniczo objawy to: miejscowy stan zapalny i ból barku, który nasila się podczas ruchów takich jak pchanie, ciągnięcie i podnoszenie ramienia.
• Uderzenie barku: Występuje, gdy akromion ociera lub ściska mankiet rotatorów. Powoduje ból barku, który może nasilać się podczas ruchu, zwłaszcza podczas podnoszenia ramienia nad głowę. Często wiąże się z zapaleniem ścięgna stożka rotatorów i zapaleniem kaletki podbarkowej.
• Uszkodzenia SLAP: Obejmują one rozdarcie w górnej części obrąbka. Istnieje kilka rodzajów, z których najczęstszy polega na oddzieleniu górnej obrąbka i ścięgna bicepsa od jamy panewki. Zazwyczaj powodują ból barku (przy ruchach nad głową), osłabienie, trzeszczenie i problemy z poruszaniem się.

Urazy dłoni i palców

Powstają w wyniku urazu związanego z kontaktem z piłką (zwłaszcza podczas blokowania), siatką, podłożem lub innymi graczami. Urazy te najczęściej dotyczą palców, choć mogą również wystąpić w pozostałej części dłoni. Należy je leczyć wcześnie i prawidłowo, aby uniknąć długotrwałej sztywności i deformacji stawów.

Te urazy dłoni i nadgarstka obejmują następujące:

• Skręcenia: Są to nadmierne rozciągnięcie lub zerwanie (częściowe lub całkowite) więzadła w dłoni. Najczęściej występują w stawach międzypaliczkowych i śródręczno-paliczkowych palców. Może to być spowodowane upadkiem lub uderzeniem. Typowe objawy to ból, obrzęk i zasinienie.
• Złamania: Złamanie to pęknięcie kości w dłoni. Jest to uraz, który może być spowodowany uderzeniem lub zmiażdżeniem. Powoduje deformację, ból, tkliwość, obrzęk, zasinienie, trudności ruchowe i drętwienie.
• Zwichnięcia i podwichnięcia palców: Występują, gdy jedna z kości palca wyślizgnie się z miejsca. Najczęściej występują w stawach środkowych. Są one zwykle spowodowane uderzeniem lub siłą, która wygina palec do tyłu lub w innym kierunku. Typowe objawy to deformacja, ból, obrzęk i ograniczona mobilność.

Urazy kręgosłupa

Usiatkarzy często występuje również ból w okolicy lędźwiowej. Jest to związane z ruchami obrotowymi, zgięciowymi i/lub wyprostnymi wykonywanymi w sporcie, które obejmują dolną część pleców. W większości przypadków ból ten odpowiada

• Nadwyrężenie odcinka lędźwiowego: Polega na częściowym lub całkowitym naderwaniu mięśni i ścięgien okolicy lędźwiowej. Jest to spowodowane bardzo wymuszonymi ruchami tego obszaru, takimi jak nagłe skręcenie. Powoduje nagły ból w dolnej części pleców, który nasila się podczas ruchu, skurcz, tkliwość i obrzęk.
• Skręcenie odcinka lędźwiowego: Jest to nadmierne rozciągnięcie lub zerwanie (częściowe lub całkowite) więzadeł należących do dolnej części pleców. Spowodowane jest upadkiem, wypadkiem, uderzeniem lub nieprawidłowym ruchem. Powoduje ból w dolnej części pleców, który może rozciągać się na pośladki i uda. Powoduje również problemy z poruszaniem się.

Urazy kolana

Wśród najczęstszych rodzajów kontuzji w siatkówce są niektóre urazy kolan. Występują one z powodu powtarzających się skoków, zderzeń kolan (z podłożem lub innymi zawodnikami) i nagłych zwrotów, które występują w tym sporcie.

Z tej grupy urazów możemy wyróżnić:

• Skręcenie więzadła krzyżowego przedniego (ACL): Występuje, gdy ACL jest nadmiernie rozciągnięte lub zerwane (częściowo lub całkowicie). Ma etiologię urazową i zwykle powstaje podczas nagłej zmiany kierunku, nagłego hamowania, nieprawidłowego lądowania po skoku lub w wyniku uderzenia. Powoduje następujące objawy: ból, obrzęk, trudności w poruszaniu się i uczucie niestabilności.
• Zapalenie ścięgna rzepki (kolano skoczka): Występuje, gdy ścięgno rzepki ulega niewielkiemu rozerwaniu. Jest to spowodowane głównie nadmiernym eksploatowaniem kolana. Powoduje ból, sztywność i dyskomfort w tym stawie.

Urazy kostki i stopy

Siatkarze są również podatni na te kontuzje, w szczególności skręcenia kostki. Ciągłe skakanie, przesuwanie i obracanie stóp to główne czynniki ryzyka w tej kategorii.

Główne urazy w tej grupie obejmują następujące:

• Skręcenia kostki: Polegają one na nienaturalnym rozciągnięciu lub rozerwaniu więzadeł stawu skokowego. Często dotyczy to więzadeł zewnętrznych (skręcenie kostki z inwersją). Są one zwykle spowodowane wymuszoną supinacją, gdy gracz ląduje na stopie innego gracza, co zwykle ma miejsce podczas bloku lub uderzenia w siatkę. Ból, tkliwość, obrzęk, zasinienie, ograniczona ruchomość, niestabilność i trzeszczenie to główne objawy.
• Zapalenie powięzi podeszwowej: Jest to zapalenie powięzi podeszwowej. Zwykle wiąże się z nadużywaniem stopy, chociaż w wielu przypadkach nie ma bezpośredniej przyczyny. Charakteryzuje się ostrym bólem pięty.
• Zapalenieścięgna Achillesa: Jest to zapalenie ścięgna Achillesa. Uważa się, że jest to uraz spowodowany intensywnym lub powtarzającym się obciążeniem ścięgna Achillesa. Powoduje ból w tylnej części łydki lub pięty, sztywność i obrzęk.

Najlepsze produkty do leczenia kontuzji w siatkówce

Bestseller

Jak zapobiegać kontuzjom podczas gry w siatkówkę?

W tym bloku nauczymy Cię, jak zapobiegać kontuzjom sportowym w siatkówce poprzez serię wskazówek. Prawda jest taka, że wielu graczy doznaje kontuzji, jeśli nie weźmie pod uwagę tych wskazówek. Jeśli nie chcesz, aby spotkał Cię ten sam los, koniecznie zwróć na nie uwagę.

Aby uniknąć kontuzji w siatkówce, sugerujemy:

• Dobrze się rozgrzej: Rozgrzewka trwająca od 15 do 25 minut przed meczem siatkówki lub treningiem ma kluczowe znaczenie. Przygotuje to ciało do wykonywania aktywności fizycznej przy minimalnym ryzyku kontuzji. Rozgrzewka powinna obejmować: ćwiczenia cardio (takie jak jogging), ruchy stawów, rozciąganie mięśni, ćwiczenia intensywności, a także dotknięcia i podania piłki.
• Trening należy zakończyć schłodzeniem: Istotne jest, aby ochłonąć po meczu siatkówki lub treningu przez około 20 minut. Powinno to obejmować ćwiczenia rozciągające mięśnie, delikatną aktywność fizyczną (taką jak chodzenie) i głębokie oddychanie. Pomaga to przywrócić tętno, temperaturę i oddychanie do stanu spoczynku. Promuje również początek regeneracji tkanek i eliminację substancji toksycznych.
• Dobre odżywianie i nawodnienie: Bardzo ważne jest, aby siatkarze odpowiednio się nawadniali i odżywiali. Przed treningiem lub zawodami zaleca się spożywanie posiłków bogatych w węglowodany, o umiarkowanej zawartości białka i niskiej zawartości tłuszczu. Pomiędzy meczami tego samego dnia ważne jest nawodnienie i spożywanie pokarmów, takich jak batony energetyczne lub suszone owoce. Wreszcie, w ciągu 1 godziny po zakończeniu aktywności sportowej należy spożyć posiłek o znacznej zawartości węglowodanów i chudego białka.
• Popraw swoją kondycję fizyczną: Dobra kondycja fizyczna ma kluczowe znaczenie w zapobieganiu urazom sportowym w siatkówce. Dlatego osoby uprawiające ten sport muszą wykonywać odpowiedni trening, aby pozostać w formie. Wszystko po to, by osiągnąć optymalną siłę, szybkość, wytrzymałość, koordynację i elastyczność.
• Masaż sportowy: Dzięki masażowi sportowemu ciało sportowca jest przygotowane do kolejnych wysiłków w siatkówce. Ponadto zapobiega się kontuzjom i wspomaga regenerację uszkodzonych tkanek. Masaże te odbywają się przed, w trakcie lub po treningu lub zawodach.
• Stosowanie terapii ciepło-zimno: Terapia kontrastowa (naprzemienne stosowanie zimna i ciepła) jest bardzo pomocna w leczeniu urazów sportowych w siatkówce. Z jednej strony ciepło ma działanie rozszerzające naczynia krwionośne, które wspomaga krążenie i relaksację. Z drugiej strony zimno działa jako silny środek przeciwzapalny i przeciwbólowy.
• Stosowanie odzieży uciskowej: Odzież uciskowa (m.in. spodenki, koszulki, rękawy) wywiera korzystny nacisk na ciało. Zwiększają krążenie, co sprzyja stanom zapalnym i regeneracji tkanek. Pomagają również zmniejszyć zmęczenie mięśni i wibracje, a także ryzyko kontuzji. Zapewniają również większą świadomość ciała (propriocepcję) i utrzymują optymalną temperaturę.
• Stosowanie terapii akupresurowych: Akupresura to technika pochodzenia chińskiego, w której uciskanie określonych punktów na ciele odbywa się za pomocą dłoni. W rezultacie łagodzony jest ból i napięcie mięśni. Dlatego terapia ta jest idealna do zapobiegania i leczenia urazów sportowych u siatkarzy.
• Stosowanie termoterapii i krioterapii: Obie metodologie są wskazane w leczeniu i zapobieganiu urazom. Z jednej strony, termoterapia wspomaga krążenie, przyspieszając regenerację i rozluźniając mięśnie. Z drugiej strony, krioterapia ma zdolność zmniejszania stanu zapalnego i bólu.
• Korzystanie z odpowiedniego sprzętu: Posiadanie odpowiedniego sprzętu ma fundamentalne znaczenie w zapobieganiu kontuzjom siatkarskim. Z jednej strony należy wybrać odpowiednią odzież i obuwie, aby były wygodne i bezpieczne. Ważne jest również, aby piłka do siatkówki była w dobrym stanie. Ponadto zaleca się stosowanie ortez na kolana, łokcie i kostki.

Jak stosować terapię RICE w leczeniu urazów siatkarzy w ramach pierwszej pomocy?

Protokół terapii RICE składa się z szeregu kroków, od których pochodzi jego nazwa. Kroki te to: odpoczynek, lód, ucisk i uniesienie. Stosuje się go w leczeniu urazów, zwłaszcza na wczesnym etapie przed szukaniem pomocy w centrum medycznym. Istnieje podobna metoda o nazwie PRICE, która jest w rzeczywistości aktualizacją terapii RICE z nowym krokiem: ochroną. Choć trzeba przyznać, że RICE jest bardziej znana.

Oto etapy terapii PRICE:

• Ochrona: Zasadniczo polega to na ochronie dotkniętego obszaru. W tym sensie aktywność sportowa jest zabroniona, podobnie jak szkodliwe ruchy. W rzeczywistości zaleca się stosowanie unieruchomień, takich jak między innymi temblaki, ortezy kostki.
• Odpoczynek: Odpowiedni odpoczynek dotkniętego obszaru powinien być zapewniony przez okres około 48 godzin. Należy zauważyć, że zaleca się wykonywanie ruchów nie powodujących urazów, aby uniknąć sztywności.
• Lód: Stosowanie lodu jest bardzo korzystne w przypadku urazu, ponieważ pomaga zmniejszyć ból i stan zapalny. W tym momencie należy schłodzić kompres do temperatury 10 lub 20°C i umieścić go na urazie na 20 minut. Można to robić od 6 do 8 razy dziennie.
• Kompresja: Prawidłowe uciskanie dotkniętego obszaru promuje krążenie krwi, co pomaga zmniejszyć obrzęk. Zapewnia również większą sztywność i stabilność. Na tym etapie zwykle bandażuje się ranę elastyczną tkaniną, która zapewnia pewną mobilność. Bandaż nie powinien być nałożony zbyt ciasno, ponieważ może to spowodować odcięcie krążenia.
• Uniesienie: Uniesienie zranionego obszaru pomaga znacznie zmniejszyć obrzęk i ból. Na tym etapie dotknięty obszar należy umieścić na wyściełanej powierzchni, tak aby pozostawał na poziomie powyżej serca.

Referencje

1. Eerkes, K. (2012). Urazy w siatkówce. Current sports medicine reports, 11(5), 251-256. https://journals.lww.com/acsm-csmr/Fulltext/2012/09000/Volleyball_Injuries.10.aspx
2. Verhagen, E. A. L. M., Van der Beek, A. J., Bouter, L. M., Bahr, R. M., & Van Mechelen, W. (2004). Jedno sezonowe prospektywne badanie kohortowe urazów siatkarskich. British Journal of Sports Medicine, 38(4), 477-481. https://bjsm.bmj.com/content/38/4/477.short.
3. Bahr, R., & Reeser, J. C. (2003). Urazy wśród światowej klasy profesjonalnych siatkarzy plażowych: badanie urazów w siatkówce plażowej Federation Internationale de Volleyball. The American journal of sports medicine, 31(1), 119-125. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/03635465030310010401.
4. Bahr, R., & Bahr, I. A. (1997). Częstość występowania ostrych urazów w siatkówce: prospektywne badanie kohortowe mechanizmów urazów i czynników ryzyka. Scandinavian journal of medicine & science in sports, 7(3), 166-171. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1600-0838.1997.tb00134.x
5. Agel, J., Palmieri-Smith, R. M., Dick, R., Wojtys, E. M., & Marshall, S. W. (2007). Opisowa epidemiologia urazów w żeńskiej siatkówce: National Collegiate Athletic Association Injury Surveillance System, 1988-1989 do 2003-2004. Journal of athletic training, 42(2), 295-302. https://cdr.lib.unc.edu/concern/articles/4b29bc963
6. Briner Jr, W. W., & Benjamin, H. J. (1999). Urazy w siatkówce: postępowanie w przypadku ostrych i nadmiernych urazów. The Physician and sportsmedicine, 27(3), 48-60. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.3810/psm.1999.03.720
7. Reeser, J. C., & Bahr, R. (2011). Zasady zapobiegania i leczenia typowych urazów w siatkówce. WEB-ресурс Fédération Internationale de Volleyball (FIVB). URL: http://www. fivb. org/en/medical/document/fivb_medical_injury_prevention. pdf(дата обращения 3.04. 2015). https://www.volleyballalberta.ca/sites/default/files/sites/Leadership/Coaches/Resources/Injury_Prevention-FIVB.pdf
8. Schafle, M. D. (1993). Typowe urazy w siatkówce: leczenie, zapobieganie i rehabilitacja. Sports Medicine, 16(2), 126-129. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199316020-00004
9. Reeser, J. C., & Bahr, R. (Eds.). (2017). Podręcznik medycyny sportowej i nauki, Siatkówka. John Wiley & Sons. https://books.google.es/books?hl=en&lr=&id=ehqACgAAQBAJ
10. Reeser, J. C., Verhagen, E. A. L. M., Briner, W. W., Askeland, T. I., & Bahr, R. (2006). Strategie zapobiegania urazom związanym z grą w siatkówkę. British journal of sports medicine, 40(7), 594-600. https://bjsm.bmj.com/content/40/7/594.short.