Leczenie urazów związanych z podnoszeniem ciężarów i trójbojem siłowym

Pomimo postępu naukowego, nie ma konkretnej formuły zapobiegającej bólowi i dyskomfortowi po treningu sportowym. Nie ma też ostatecznego sposobu na uniknięcie kontuzji sportowych; zawsze będzie istniało minimalne ryzyko, nawet jeśli technika jest prawidłowa.

Zapoznaj się z poniższą listą metod leczenia najczęstszych urazów związanych z podnoszeniem ciężarów i sportami siłowymi. Pokażemy ci krok po kroku, jak zastosować terapię PRICE jako narzędzie pierwszej pomocy i powiemy ci , jakie są najskuteczniejsze interwencje chirurgiczne w zależności od rodzaju urazu, który możesz mieć jako sportowiec olimpijski.

Jakie są najczęstsze rodzaje urazów podczas podnoszenia ciężarów lub trójboju siłowego?

Chociaż prawdopodobieństwo kontuzji jest niskie w porównaniu z piłką nożną, to gdy już do niej dojdzie, jest ona zazwyczaj poważna ze względu na intensywność podnoszenia ciężarów. Większość przypadków jest spowodowana złym wykonaniem podnoszenia w martwym ciągu lub w trybie dwuboju.

Zapoznaj się z listą najczęstszych kontuzji:

• Nadwyrężenie więzadeł: W przypadku nadwyrężenia dochodzi do nadmiernego rozciągnięcia tkanek wyściełających stawy. Uraz ten może wystąpić w łokciach i barkach osoby podnoszącej ciężary, gdy ramiona wykonują ostatni wysiłek, aby podciągnąć dyski nad głowę. Więzadła kolanowe są również rozciągane przez kroki i głębokie zgięcia, które sportowcy wykonują na początku swoich ruchów.
• Zerwania więzadeł: Najbardziej powtarzającym się jest zerwanie więzadła krzyżowego przedniego, znajdującego się w kolanie, po wewnętrznej stronie stawu. Jest to dolegliwość, która najbardziej dotyka sportowców siłowych i wymaga najdłuższego czasu rekonwalescencji. Pierwszą rzeczą, która się pojawia, są mikropęknięcia w tkance więzadłowej, a w przypadku braku opieki medycznej lub przedwczesnego powrotu na drążki może dojść do całkowitego zerwania więzadeł i prawdopodobnie będzie to wymagało operacji.
• Naderwanie włókien mięśniowych: Mięśnie, bez względu na to, jak dobrze są wytrenowane, nadal są podatne na urazy, jeśli nie dba się o technikę i cele. Zerwaniu mięśni towarzyszy silny miejscowy ból i obrzęk, który uniemożliwia swobodne poruszanie dotkniętą kończyną, często przedramionami. W plecach i udach występują również naderwania włókien mięśniowych podczas zginania i prostowania kolan podczas rozruchu.
• Zapalenie ścięgna: Podrażnienie ścięgien jest spowodowane przepracowaniem rąk i nóg. Próba podniesienia większego ciężaru niż jesteś w stanie jest błędem, jeśli wcześniej nie rozgrzałeś się odpowiednio. Gdy ciało nie jest dobrze nawodnione i odżywione, nie sprzyja to również wydajności. Wszystko, co dostaje się do organizmu, ma na celu odżywienie tkanek i zwiększenie ich odporności.
• Przykurcze mięśni: Jest to najdrobniejsza kontuzja, jakiej może nabawić się zawodnik uprawiający ten sport. Jest to niezdolność mięśni do przegrupowania się po wysiłku fizycznym. Sportowcy uciekają się do masaży i technik takich jak akupresura, aby zmniejszyć napięcie mięśni i poprawić wyniki sportowe. Możesz zastosować terapię PRICE do tego typu kontuzji, a kroki, które należy wykonać, poznasz w tym artykule.
• Złamania stawów: Głowy kości, które znajdują się w stawach, są najbardziej podatne na pęknięcia i złamania spowodowane przemieszczeniem. Często dochodzi do nich w wyniku incydentów na platformie, takich jak niecentryczność i utrata równowagi. Zazwyczaj kości nie przebijają się przez skórę, ale rozdzielają się na jeden lub więcej fragmentów wewnątrz kończyny. Pierwszą zauważalną rzeczą jest deformacja stawu wraz z silnym bólem.
• Stres oksydacyjny: Gdy nie zwracamy szczególnej uwagi na odżywianie i nawodnienie, możliwe jest, że wysiłek związany z podnoszeniem ciężarów spowoduje proces zwany stresem oksydacyjnym, który rozpoczyna się od powietrza dostającego się przez nos i przenoszącego tlen do komórek mięśniowych. Jeśli organizm nie ma naturalnych lub sztucznych przeciwutleniaczy, wysiłek mięśniowy przyspiesza ten proces i powoduje powolną degenerację tkanek. W miarę utleniania lipidów, cukry i kwasy w metabolizmie nie funkcjonują prawidłowo i powodują, że tkanki tracą elastyczność i wytrzymałość.
• Urazy odcinka lędźwiowego: Prawie wszystkie problemy z plecami są spowodowane przykurczami i nadmiernym rozciągnięciem mięśni w okolicy lędźwiowej. Właśnie dlatego pasy ochronne są dozwolone podczas zawodów. Kontuzja pleców jest kwestią dużej ostrożności i długiego odpoczynku, utrzymuje ciało w pozycji pionowej i utrzymuje prawidłową równowagę, gdy ramiona są wyciągnięte z dyskami nad głową. Wszelkie wykonywane ćwiczenia powinny koncentrować się na wzmocnieniu mięśni pleców i umożliwieniu im większej elastyczności i sprężystości.

Najlepsze produkty do regeneracji po kontuzjach w podnoszeniu ciężarów

Bestseller

Jak stosować terapię RICE w leczeniu urazów pierwszej pomocy w podnoszeniu ciężarów?

Metoda ta pojawiła się w 1978 roku i jest szeroko stosowana w świecie sportu. PRICE jest aktualizacją starej terapii RICE i należy się jej nauczyć na pamięć, aby prawidłowo ją stosować.

• Ochrona: Użyj klasycznego bandaża, aby zapobiec nagłym ruchom komplikującym obraz urazu. Przećwicz, jak używać bandaży, zanim nadejdzie ten straszny moment.
• Odpoczynek: Od momentu urazu należy ograniczyć ruchomość chorej ręki lub nogi. Ograniczenie ruchomości to nie to samo, co nie robienie niczego, zawsze zalecany jest minimalny ruch palców.
• Lód: Najlepszym sposobem jest stosowanie lodu przez 10 minut i 10 minut odpoczynku. Jeśli uważasz, że potrzebujesz więcej czasu, możesz stosować lód przez maksymalnie 20 minut.
• Ucisk: Jeśli masz odzież kompresyjną, jest to lepsze niż stosowanie konwencjonalnych bandaży. Materiał i siła ucisku odzieży sprawiają, że działanie przeciwzapalne jest lepsze.
• Uniesienie: Użyj poduszki, jeśli musisz unieść nogę powyżej serca. W ramionach można to zrobić siedząc, ale lekarz najprawdopodobniej poprosi o położenie się. Grawitacja pomaga złagodzić ból i obrzęk.

Zabiegi chirurgiczne w leczeniu ciężkich lub przewlekłych urazów u ciężarowców

Tylko wtedy, gdy leki, odpoczynek i fizjoterapia nie działają na kontuzję, stosuje się interwencje chirurgiczne w celu złagodzenia skutków poważnego uszkodzenia tkanek i struktur kostnych.

Urazy łokcia

Łokcie są zwykle jednym z najpoważniej kontuzjowanych stawów, ponieważ utrzymują dużą część ciężaru podnoszonego przez ciężarowca, a jeśli wystąpi błąd w technice, konsekwencje mogą być dość poważne. Niektóre z najczęstszych interwencji to:

• Naprawa ścięgna tricepsa: Wykonuje się małe nacięcie w skórze, aby naprawić uszkodzone tkanki za pomocą artroskopii. Wykonywane są małe nacięcia w celu usunięcia uszkodzonych tkanek i ich ponownego przymocowania. Czas rekonwalescencji wynosi od 10 dni do 10 tygodni, w zależności od tego, ile cięć wykonano ze względu na złożoność urazu.
• Artroskopia stawu łokciowego: Wykonywane jest małe nacięcie w celu wprowadzenia kamery, aby zobaczyć uszkodzone tkanki w celu ich naprawy. Jeśli jest to zerwane więzadło, jest ono wymieniane na przeszczep tkanki od tego samego pacjenta i mocowane za pomocą kotwic chirurgicznych, aby następnie rozpocząć rehabilitację z fizjoterapią.
• Naprawa złamań łokcia: Można to zrobić za pomocą artroskopii, ale jeśli uszkodzenie kości jest bardzo wyraźne, zostanie zastosowana operacja otwarta, podczas której zostanie ona połączona za pomocą narzędzi mocujących, takich jak kołki lub śruby chirurgiczne.

Urazy kręgosłupa i odcinka lędźwiowego

Ciężarowcy często cierpią z powodu wielu przewlekłych urazów pleców, a ponieważ jest to tak delikatny obszar, normalne jest, że muszą uciekać się do operacji pomimo wszystkich związanych z tym zagrożeń.

• Mikrodiscektomia: Jest to nazwa zabiegu polegającego na usunięciu materiału z krążka międzykręgowego, w którym znajduje się przepuklina dysku. Materiał dysku, który naciska na nerw, jest usuwany, po czym następuje powolna rehabilitacja za pomocą fizjoterapii.

Urazy kolana

Operacja kolana jest bardzo powszechna w przypadku tego typu sportowców, ponieważ w przypadku skręcenia kolana z ciężarem przekraczającym sto kilogramów uszkodzenie łąkotki i więzadeł jest zwykle bardzo poważne.

• Naprawa łąkotki: Za pomocą artroskopii, co sprawia, że jest to zabieg minimalnie inwazyjny. Tkanki są usuwane, a kolano uzyskuje nową stabilność. Rekonwalescencja trwa co najmniej 20 dni, jeśli operacja przebiegnie pomyślnie. Powrót do treningu będzie wymagał fizjoterapii.
• Naprawa więzadeł krzyżowych: Wykonywana jest otwarta operacja, podczas której zerwane lub uszkodzone więzadło jest usuwane i zastępowane przeszczepem. Jest to operacja, która może trwać kilka godzin i wymaga dość długiego okresu rekonwalescencji.

Referencje

1. Aasa, U., Svartholm, I., Andersson, F., & Berglund, L. (2017). Urazy wśród ciężarowców i trójboistów: przegląd systematyczny. British Journal of Sports Medicine, 51(4), 211-219. https://bjsm.bmj.com/content/51/4/211.short
2. Mazur, L. J., Yetman, R. J., & Risser, W. L. (1993). Urazy związane z treningiem siłowym: typowe urazy i metody zapobiegania. Sports Medicine, 16, 57-63. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199316010-00005
3. Keogh, J. W., & Winwood, P. W. (2017). Epidemiologia urazów w sportach siłowych. Sports medicine, 47(3), 479-501. https://link.springer.com/article/10.1007/s40279-016-0575-0
4. Siewe, J., Rudat, J., Röllinghoff, M., Schlegel, U. J., Eysel, P., & Michael, J. P. (2011). Urazy i zespoły przeciążeniowe w trójboju siłowym. International Journal of Sports Medicine, 32(09), 703-711. https://www.thieme-connect.com/products/ejournals/abstract/10.1055/s-0031-1277207
5. Hamill, B. P. (1994). Względne bezpieczeństwo podnoszenia ciężarów i treningu siłowego. J Strength Cond Res, 8(1), 53-7. https://paulogentil.com/pdf/Relative%20Safety%20of%20Weightlifting%20and%20Weight%20Training.pdf
6. Brown, E. W., & Kimball, R. G. (1983). Historia medyczna związana z młodzieńczym trójbojem siłowym. Pediatrics, 72(5), 636-644. https://publications.aap.org/pediatrics/article-abstract/72/5/636/49023/Medical-History-Associated-with-Adolescent
7. Bengtsson, V., Berglund, L., & Aasa, U. (2018). Narracyjny przegląd urazów w trójboju siłowym ze szczególnym uwzględnieniem ich związku z przysiadem, wyciskaniem na ławce i martwym ciągiem. BMJ Open Sport & Exercise Medicine, 4(1), e000382. https://bmjopensem.bmj.com/content/4/1/e000382.abstract
8. Ángel Rodríguez, M., García-Calleja, P., Terrados, N., Crespo, I., Del Valle, M., & Olmedillas, H. (2022). Urazy w CrossFit®: systematyczny przegląd epidemiologii i czynników ryzyka. The Physician and Sportsmedicine, 50(1), 3-10. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/00913847.2020.1864675
9. Mundt, D. J., Kelsey, J. L., Golden, A. L., Panjabi, M. M., Pastides, H., Berg, A. T., ... & Hosea, T. (1993). Badanie epidemiologiczne sportu i podnoszenia ciężarów jako możliwych czynników ryzyka przepukliny dysków lędźwiowych i szyjnych. The American journal of sports medicine, 21(6), 854-860. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354659302100617.
10. Reddell, C. R., Congleton, J. J., Huchingson, R. D., & Montgomery, J. F. (1992). Ocena pasa do podnoszenia ciężarów i treningu zapobiegania urazom kręgosłupa dla bagażowych linii lotniczych. Applied ergonomics, 23(5), 319-329. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/0003687092902935