Kostki

Staw skokowy jest ważnym stawem dla trakcji stopy na różnych powierzchniach i poziomach podłoża. Jego anatomia umożliwia koordynację ruchów nóg z ruchami stóp. Ma to ogromny wpływ na występowanie urazów, gdyż jest to obszar bardzo podatny na stany zapalne i ból.

Ważne jest, aby zrozumieć anatomię stawu skokowego i biomechaniczne ruchy, które wykonuje. Dzięki temu łatwiej będzie Ci zrozumieć występujące dolegliwości i choroby. Możesz przeczytać te informacje poniżej wraz z zabiegami, które zwalczają ból kostki.

Części i anatomia stawu skokowego

Zobacz poniżej jak wygląda anatomia i poszczególne części kostki:

Kości i stawy

Kości, które składają się na staw skokowy to:

• Tibia: Łączy się w swoim wewnętrznym młotku z talią i zewnętrznym młotkiem kości strzałkowej. Pracuje w koordynacji, aby wykonywać ruchy w stopie, kolanie i biodrze.
• Fibula: Ta tylna kość nogi łączy się w swoim zewnętrznym młotku z kością piszczelową, talią i kością piętową. Jej zadaniem jest zapewnienie stabilności stawu skokowego.
• Kość strzałkowa: Jest to jedna z kości, która utrzymuje ciężar ciała i przenosi go na stopę, odbierając go (w swojej górnej części) od młotków kości piszczelowej i strzałkowej. W dolnej części bocznej związana jest z kością piętową i łękotką. Nazywana jest również talem.
• Calcaneus: Kość ta jest nazywana piętą stopy. Jest ona odpowiedzialna za artykulację kości sześciennej, przenoszenie ciężaru kości piszczelowej i strzałkowej oraz stabilizację ruchów ludzkiego ciała. Można ją również uznać za część stopy.

Natomiast stawy, które występują w kostce, zostały wymienione poniżej:

• Astragalar trochlea lub astragalar tibioperoneal: Jest to staw umożliwiający ruch w górnej części kostki, pomiędzy talią stopy a kością piszczelową i strzałkową nogi. Jego cylindryczny kształt zapewnia stabilność w obrębie zaprawy piszczelowo-skokowej podczas wykonywania ruchów zgięcia-wyprostu stopy.
• Moździerz piszczelowo-piszczelowy: Działa w połączeniu z więzadłem deltoidalnym w każdym przypadku wystąpienia trakcji stopy i umożliwia rotację kości strzałkowej.
• Subtalar: Ten staw również można uznać za część stopy, ponieważ jest odpowiedzialny za poruszanie talią i kaletką. Jest odpowiedzialny za ruchy zgięcia i wyprostu stopy.

Mięśnie

Poznaj włókna mięśniowe, które składają się na anatomię stawu skokowego:

• Soleus: Ten szeroki mięsień znajdujący się z tyłu nogi wyrasta z kości piszczelowej i strzałkowej i wbija się w kość piętową stopy. Jest on bezpośrednio związany z mięśniami łydki i odpowiada za zgięcie stawu.
• Peroneus longus: Biegnie od głowy kości strzałkowej, przy jej zewnętrznej bulwce, do pierwszego śródstopia. Jego działanie to biomechaniczny ruch eversion.
• Peroneus brevis: W przeciwieństwie do poprzedniego mięśnia, ta tkanka znajduje się w zewnętrznej części nogi, w dolnej części kolana i jest wprowadzona do piątego śródstopia. Jego zadaniem jest wykonywanie zgięcia plantarnego, pronacji i abdukcji stopy.
• Flexor hallucis longus: Powstaje z triceps suralis, dolnej części kości strzałkowej i rozciąga się do paliczka dystalnego dużego palca. Jego nazwa pochodzi od czynności, którą wykonuje, czyli zgina halluksa.
• Flexor digitorum longus: Funkcja tego mięśnia jest taka sama jak tkanki wymienionej dla dużego palca, jednak w tym przypadku odpowiada on za zginanie pozostałych 4 tkanek. Pochodzi z kości piszczelowej i strzałkowej i wstawia się w paliczkach bliższych każdego z palców.
• Gastrocnemius lub mięsień łydki: Położony z tyłu nogi, powyżej mięśnia podeszwowego, jest odpowiedzialny za zginanie podeszwy stopy. Rozpoczyna się na kłykciach kości udowej, dzieli się na trzy części i wchodzi do kości piętowej.
• Tibialis przedni: Biegnie od błony międzykostnej, w okolicy kości piszczelowej, do drugiego klina (czyli kości klinowej przyśrodkowej) i do pierwszego śródstopia, w jego drugiej gałęzi. Inwersja i zgięcie stopy jest konsekwencją działania tego mięśnia.
• Tibialis tylny: Dzięki pracy wykonywanej przez tę tkankę mięśniową możliwe jest zgięcie plantacyjne i przywodzenie stopy. Wynika to z jego wydłużonego kształtu i tylnej lokalizacji w nodze. Powstaje w części bliższej kości piszczelowej i po stronie przyśrodkowej kości strzałkowej, dzieli się na trzy odcinki i kończy się w okolicy grzbietowej kości piętowej, przyśrodkowej kości klinowej i śródstopia.

Więzadła

Pasma ścięgniste znajdujące się w kostkach to:

• Piszczelowo-strzałkowe: Tkanka wchodząca w skład więzadła deltoidalnego jako całości, która jest włączona do więzadła pobocznego i piszczelowego lub przyśrodkowego. Powstaje z kości piszczelowej i wbija się w kość łopatkową.
• Tibiospring: Powstaje z młoteczka kości piszczelowej w przedniej części guzowatości i wbija się w tkankę łydkową, dlatego jest uważany za więzadło powierzchowne.
• Tibiocalcaneus: Jest to ostatnie więzadło powierzchowne kompleksu więzadeł deltoidalnych. Podobnie jak dwa pozostałe, powstaje z kości piszczelowej i przyczepia się do tylnej części kości piętowej.
• Tibiotalar: Jedyne głębokie więzadło tkanki łącznej deltoidalnej. Powstaje z kości piszczelowej i przyczepia się do przyśrodkowej części kości piętowej.
• Przednie okołostawowe: To więzadło o wymiarach 3 na 20 milimetrów jest częścią pęczka łącznotkankowego bocznego kości udowej. Powstaje z bocznego młoteczka kości strzałkowej i przyczepia się do kości piętowej.
• Tylne więzadło okołostawowe: Jest również częścią pęczka łącznotkankowego bocznego i jest najsilniejszy. Znajduje się w części bocznej stawu skokowego. Biegnie od kości strzałkowej na jej dystalnym końcu do bulwy kości piętowej.
• Okołokostne: Jest to ostatnie więzadło tworzące grupę więzadła pobocznego, jednak w przeciwieństwie do poprzednich nie jest zlokalizowane wewnątrz stawu. Rozciąga się od bocznego młoteczka kości strzałkowej do bulwy kości piętowej.
• Międzypalcowa: Można go podzielić na dwie części, przednią i tylną. Jego zadaniem jest umożliwienie zgięcia grzbietowego i zgięcia podeszwowego stopy poprzez połączenie talii z piszczelą. Jest uważany za część kompleksu więzadła syndesmotycznego dystalnego piszczelowego.
• Poprzeczne: Również należy do dystalnego więzadła piszczelowo-skokowego. Przebiega od dołu młoteczkowego do kości piszczelowej. Zapewnia niezbędną równowagę w ruchach stopy.
• Przedni piszczelowy: Znany również jako przednio-dolny dystalny tibioperoneus, jest to więzadło, które łączy kość strzałkową z piszczelową, pozostawiając przestrzeń do wytworzenia artykulacji w tym obszarze.
• Tibioperonea distal posterior lub tibiofibular posteroinferior: Podobnie jak pozostałe trzy więzadła, ta tkanka łączna również należy do kompleksu więzadła syndesmotycznego dystalnego piszczelowego. Działa na błonę międzykostną kości piszczelowej i strzałkowej, zapewniając stabilność ruchu.
• Astragalus-calcaneus: Odpowiada za generowanie ograniczeń w stawie podtalerzowym, ponieważ jego droga przebiega w rowku kości piętowej i kości piętowej. Jest częścią więzadeł zatoki stępu i można go podzielić na przyśrodkowy i tylny.
• Szyjka: Ten moment znajdujący się pomiędzy talem a przyśrodkową powierzchnią kości piętowej jest odpowiedzialny za równoważenie ruchów inwersyjnych stopy.

Najlepsze produkty do łagodzenia bólu kostki i stopy

Bestseller

Biomechanika stawu skokowego

Różne rodzaje ruchów, jakie może wykonywać staw skokowy, są związane z czynnościami wykonywanymi przez stopę. Dlatego też biomechanika stawu skokowego obejmuje:

• Zgięcie: Ruch ten polega na uniesieniu grzbietowej części stopy w kierunku piszczeli, aż przedni brzeg tej kości dotknie szyjki kości talowej. Granica rozwarcia wynosi 30°.
• Rozciąganie: Ta czynność biomechaniczna jest ruchem przeciwnym do sekcji, powodującym zgięcie plantarne.
• Rotacja: Polega na obrocie piszczeli przy nieruchomej stopie, przyjmując za oś młoteczek. Czynność tę można podzielić na wewnętrzną i zewnętrzną, przy czym ta pierwsza to rotacja do wewnątrz ciała (lub drugiej stopy).
• Ewersja: Czynność ta jest ruchem biomechanicznym, w którym podeszwa stopy jest unoszona w kierunku zewnętrznej strony stopy. Jego amplituda wynosi 25°, a osią jest ciało.
• Inwersja: Jest to ruch wewnętrzny przeciwny do ewersji, ale w tym przypadku maksymalna granica otwarcia wynosi 35° od osi.

Częste urazy stawu skokowego

Rodzaje urazów stawu skokowego

Do najczęstszych urazów kostki doznawanych przez człowieka należą:

• Chorobazwyrodnieniowa stawu skokowego: choroba ta może być spowodowana przez różne czynniki, z których najczęstsze to uraz, wymagająca aktywność i nadwaga. Jest to zużycie, które występuje w chrząstce stawowej, powodując, że kości kostki zderzają się ze sobą, co powoduje ból i stan zapalny.
• Bursitis of the ankle: Bursae to worki zawierające płyn maziowy, który utrzymuje kostki amortyzowane, gdy ruchy występują w tym obszarze. Jeśli jest nadmiar tego płynu, wtedy staw staje się zapalny powodując obrzęk, parestezje i brak mobilności.
• Skręcenie kostki: Jest to jedna z najczęstszych chorób, na które cierpią więzadła, zwłaszcza gdy dochodzi do ruchów ewersyjnych i inwersyjnych. Są to rozdarcia, mikroskopijne lub nie, tkanki łącznej. Powoduje to zasinienie, ból i sztywność stawu.
• Złamania stawu skokowego: Złamania, które występują w dolnej części kości piszczelowej i strzałkowej oraz talusie nie są zbyt częste. Mogą być spowodowane uderzeniami lub chorobami kości, na przykład osteoporozą. Wśród tych złamań najczęstsze są złamania awulsyjne.
• Zapalenie ścięgna wkostce: zapalenie ścięgna Achillesa, tendinopatia tylnej części kości piszczelowej oraz zespół tunelu stępu to najczęstsze zapalenia tkanek ścięgnistych w kostce. Schorzenia te powodują ból, sztywność stawu, obrzęk i zaczerwienienie.

Urazy sportowe stawu skokowego

Sport to wymagająca aktywność, która naraża integralność stawu skokowego na ryzyko. Dowiedz się, które aktywności sportowe są najbardziej narażone na kontuzje tego stawu:

• Urazy kostki w badmintonie: Mikroskopijne naderwania i skręcenia więzadeł są powszechne, podobnie jak zapalenia ścięgna Achillesa spowodowane powtarzającymi się ruchami. Nie ma wielu przypadków skurczów i zerwania.
• Urazy stopy, kostki i nogi w koszykówce: Skręcenia syndesmosis, przykurcze mięśni podeszwowych, okołostawowych i zginaczy są powszechne. Możliwe jest również znalezienie sportowców z tendinopatiami.
• Urazy stawu skokowegow piłce nożnej: Złamania młotków kości piszczelowej i strzałkowej są znacznie częstsze niż w innych sportach, chociaż w rzeczywistości zwichnięcia i zapalenie kaletki achillesa są powtarzającymi się urazami w tym sporcie.
• Urazy stopy i stawu skokowego w gimnastyce: Zwichnięcia doznawane przez tych sportowców są powszechne, ale nie można nie wspomnieć o zapaleniu kaletki maziowej i zużyciu chrząstki stawowej.
• Urazy stawu skokowego w biegach: Więzadła boczne i poboczne są najbardziej napięte w tym sporcie i dlatego są podatne na urazy. Mogą wystąpić również tendinopatia Achillesa, zapalenie kaletki maziowej i przykurcze mięśni.
• Kontuzjekostki i stopy w tenisie: Zwichnięcia i skręcenia są powszechne z powodu ruchów ewersyjnych i inwersyjnych stopy. Niektórzy sportowcy mogą cierpieć na przewlekłe zapalenie ścięgna Achillesa i zapalenie kości. Mogą również wystąpić złamania awulsyjne.
• Urazy stawu skokowego w siatkówce: Skręcenia do czwartego stopnia są nawracające w siatkówce. Ścięgno Achillesa również łatwo ulega zapaleniu, ale najczęściej spotykane są zwichnięcia i przykurcze mięśni podeszwowych i łydek.
• Urazy stawu skokowegow jodze: Zapalenie i naderwanie ścięgna Achillesa są najczęstszymi urazami występującymi w tej aktywności, w kilku przypadkach stwierdza się zapalenie kaletki maziowej i unieruchomienie stawu z powodu zapalenia więzadeł.

Choroby i dolegliwości kostek

Wśród chorób i dolegliwości, które często pojawiają się w kostce, możemy wymienić następujące:

Osteoporoza

W kościach stawu skokowego dochodzi do zaburzenia gęstości masy kostnej. Powoduje to zmniejszenie sztywności tych tkanek (generowanej przez nieprawidłowe funkcjonowanie komórek w środkowej części kości). Osoba cierpiąca na to schorzenie jest podatna na złamania kostek i osteofity, co może prowadzić do choroby zwyrodnieniowej stawów i innych dolegliwości.

Żylaki

Choroba ta powoduje powiększenie żylaków, co powoduje problemy z przenoszeniem do organizmu krwi ubogiej w tlen. Powoduje to ból i zmęczenie nóg, szczególnie w okolicach kostek.

Podagra

Ten stan jest spowodowany nadmiarem kwasu moczowego w kost ce, który nie może być naturalnie wydzielany przez krew. Stan ten powoduje, że w tej części ciała tworzą się mikrokryształy, które mogą prowadzić do przerostów kości i osteofitów. Jest to uważane za czynnik ryzyka dla choroby zwyrodnieniowej stawów.

Jak możemy złagodzić ból kostki i nogi poprzez terapie komplementarne i nieinwazyjne?

Aby złagodzić ból i inne objawy w kostkach, warto uciec się do tych komplementarnych terapii:

Terapia ciepłem i zimnem

Możliwe jest zmniejszenie stanu zapalnego i bólu w kostkach za pomocą tej nieinwazyjnej terapii uzupełniającej. Polega ona na zastosowaniu różnych produktów, które pozwalają uzyskać korzyści z zimna i ciepła. Aby zmniejszyć obrzęk i poprawić przepływ krwi , zaleca się stosowanie zimnych okładów żelowych z paskami kompresyjnymi w celu utrzymania idealnej temperatury w obszarze dotkniętym chorobą . Skonsultować się z lekarzem , aby wybrać najlepszy produkt .

Terapia kompresyjna

Objawy bólu i obrzęku kostki może poprawić i przejść w remisję , jeśli terapia kompresyjna jest stosowana z odzieży kompresyjnej i produktów . Produkty te pomogą poprawić wymianę składników odżywczych z krwi, aby usunąć wszelkie pozostałe metabolity, które mogą znajdować się w stawie. Istnieją różne techniki tej nieinwazyjnej terapii , ale najbardziej skuteczne jest stosowanie uciskowych ortez na kostki, sportowych rękawów na łydki i skarpet kompresyjnych. Możesz wybrać najbardziej odpowiedni produkt na podstawie porady lekarza.

Terapia masażem

Jedną z najczęściej stosowanych terapii w przypadku dolegliwości stóp i stawów skokowych jest terapia masażem. Technika ta polega na poprawieniu rozszerzenia naczyń włosowatych, dzięki czemu krew przepływa w dotkniętym obszarze. Możesz wybrać profesjonalnego masażystę, ale jeśli chcesz zaoszczędzić pieniądze, możesz znaleźć produkty, które pomogą Ci w tym zadaniu. W przypadku tej drugiej opcji znajdziesz między innymi wałki do masażu, pistolety do masażu oraz elektryczne masażery do stóp.

Terapia akupresurowa

Ta nieinwazyjna technika stosowana jest od setek lat w Chinach, dlatego jej efekty są gwarantowane, gdyż poprawia przepływ krwi w kostkach, a tym samym zmniejsza ból i stany zapalne. Polega ona na masowaniu poprzez stały kontrolowany nacisk na różne części ciała, przy użyciu wałków do masażu, piłek do masażu i poduszek akupresurowych.

Termoterapia

Jedną z najczęściej stosowanych terapii nieinwazyjnych w celu zmniejszenia bólu i sztywności kostek jest aplikacja ciepła bezpośrednio na tę część ciała. W tym celu można stosować różne techniki, z których najbardziej praktyczne i skuteczne jest stosowanie mikropoduszek termicznych lub okładów z żelem termicznym.

Krioterapia

Aby poprawić stan zapalny i uzyskać szybką ruchomość stawu skokowego, wygodne jest stosowanie poduszek termicznych i okładów z zimnych żeli. Produkty te mogą być stosowane bezpośrednio na staw w celu uzyskania efektów przeciwzapalnych i uspokajających. Sesje nie powinny przekraczać 15 do 20 minut i powinny być wykonywane trzy do czterech razy dziennie.

Elektryczna stymulacja mięśni (EMS)

Elektrostymulacja mięśni, czyli EMS, to terapia polegająca na stymulowaniu skurczów mięśni poprzez wykorzystanie energii elektrycznej, tak aby uzyskać efekt aktywności i hipertrofii jak na siłowni, ale bez konieczności udawania się do jakiegokolwiek centrum sportowego. Oznacza to, że można poddać swoje mięśnie pracy bez wychodzenia z domu.

Elektroterapia

Jest to technika, która szuka ulgi w bólu i niektórych dolegliwościach fizycznych poprzez aplikację energii elektrycznej i elektromagnetycznej, między innymi wariantami, przez skórę za pomocą elektrod przewodzących zwanych elektrodami. Jest to bardzo bezpieczny rodzaj terapii i musi być stosowany przez fizykoterapeutę specjalizującego się w manipulacji elektrycznością w leczeniu niektórych rodzajów dolegliwości.

Terapia uwalniania mięśniowo-powięziowego

Znany również jako indukcja myofascial, terapia ta polega na zastosowaniu masażu ręcznego w celu leczenia skrócenia i napięcia generowanego w tkance myofascial, która łączy mięśnie z kośćmi i nerwami. W tym celu stosuje się różne techniki masażu, które skupiają się na tzw. punktach spustowych.

Terapia masażem perkusyjnym

Masażwibracyjny lub perkusyjny to precyzyjne, rytmiczne i energiczne uderzenia w ciało, mające na celu osiągnięcie ulgi w niektórych dokuczliwych objawach, gdy włókna mięśniowe są napięte, często przez duże obciążenie pracą, która pozostawiła punkty spustowe we włóknach mięśniowych.

Terapia R.I.C.E

Terapia R.I.C.E. jest pierwszym i najprostszym z protokołów leczenia drobnych urazów. Pojawia się w dziedzinie sportu, aby poradzić sobie z wypadkami związanymi z ostrymi urazami. Od wielu lat jest uważana za najbardziej odpowiednią ze względu na szybkość i rezultaty.

Terapia punktów spustowych

Miofasjalne punkty bólowe lub punkty spustowe to węzły, które powstają w głębiej położonych tkankach mięśniowych, powodując intensywny ból. Ból nie zawsze objawia się bezpośrednio w miejscu, w którym punkt się rozwija, ale raczej ten ból jest kierowany do pobliskich obszarów, które pozornie nie wydają się być powiązane. W rzeczywistości szacuje się, że ponad 80% bólu, który powodują, manifestuje się w innych częściach ciała.

Inne skuteczne terapie alternatywne

Możliwe jest zastosowanie nie tylko terapii wymienionych powyżej w celu złagodzenia bólu, ale istnieją również inne nieinwazyjne zabiegi, które są skuteczne w leczeniu kostek.

• Naturalne środki zaradcze z wykorzystaniem roślin: Jedną z najmniej inwazyjnych terapii w ramach terapii uzupełniających jest stosowanie roślin o działaniu leczniczym. Można dodać szałwię, rozmaryn do kąpieli z ciepłą wodą, aby uzyskać korzyści przeciwzapalne.
• Akupunktura: Dzięki tej terapii pacjent odnajduje harmonię psychiczną dzięki stymulacji nerwów wywołanej przez igły umieszczone w różnych miejscach ciała.
• Kinezyterapia: Poprzez krótkie, powtarzalne ruchy, staw skokowy jest stymulowany do odzyskania swoich funkcji biomechanicznych. Przeprowadzana jest pod ścisłą, profesjonalną kontrolą.
• Aromaterapia: Zastosowanie różnych aromatów owoców cytrusowych lub niektórych roślin powoduje u pacjenta relaks i redukuje stres. Dzięki temu lepiej radzi sobie z bólem stawu skokowego.

Referencje

1. Kelikian, A. S., & Sarrafian, S. K. (Eds.). (2011). Sarrafian's anatomia stopy i kostki: opisowa, topograficzna, funkcjonalna. Lippincott Williams & Wilkins. https://books.google.es/books?hl=en&lr=&id=I8h6bDR0SLMC
2. Golanó, P., Vega, J., De Leeuw, P. A., Malagelada, F., Manzanares, M. C., Götzens, V., & Van Dijk, C. N. (2010). Anatomia więzadeł stawu skokowego: esej obrazkowy. Knee Surgery, Sports Traumatology, Arthroscopy, 18(5), 557-569. https://link.springer.com/article/10.1007/s00167-010-1100-x
3. Brockett, C. L., & Chapman, G. J. (2016). Biomechanika stawu skokowego. Orthopaedics and trauma, 30(3), 232-238. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1877132716300483
4. Riegger, C. L. (1988). Anatomia stawu skokowego i stopy. Physical therapy, 68(12), 1802-1814. https://academic.oup.com/ptj/article-abstract/68/12/1802/2728302
5. Tropp, H. (2002). Commentary: functional ankle instability revisited. Journal of athletic training, 37(4), 512. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC164386/
6. Garrick, J. G., & Requa, R. K. (1988). The epidemiology of foot and ankle injuries in sports. Clinics in sports medicine, 7(1), 29-36. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S027859192030956X
7. Glick, J. M., Gordon, R. B., & Nishimoto, D. (1976). Zapobieganie i leczenie urazów stawu skokowego. The American journal of sports medicine, 4(4), 136-141. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354657600400402?journalCode=ajsb
8. Fong, D. T. P., Hong, Y., Chan, L. K., Yung, P. S. H., & Chan, K. M. (2007). A systematic review on ankle injury and ankle sprain in sports. Sports medicine, 37(1), 73-94. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-200737010-00006
9. Giza, E., Fuller, C., Junge, A., & Dvorak, J. (2003). Mechanizmy powstawania urazów stopy i stawu skokowego w piłce nożnej. The American journal of sports medicine, 31(4), 550-554. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/03635465030310041201
10. Polzer, H., Kanz, K. G., Prall, W. C., Haasters, F., Ockert, B., Mutschler, W., & Grote, S. (2012). Diagnostyka i leczenie ostrych urazów stawu skokowego: opracowanie algorytmu opartego na dowodach naukowych. Orthopedic reviews, 4(1). https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3348693/