Tendonitis

Możliwe jest kontrolowanie zapalenia ścięgien poprzez leczenie lekami i terapiami zachowawczymi, które w krótkim czasie doprowadzą do remisji choroby. Ale są też inne przypadki, nieco bardziej złożone, w których konieczna jest fizjoterapia, a nawet operacja. Zanim jednak przejdziemy do szczegółowego omówienia tych punktów, trzeba wiedzieć, czym jest zapalenie ścięgna i jak się je wywołuje.

Wyjaśnimy w prosty sposób, jakie są główne objawy tej kontuzji ś cięgna, a także poznasz najskuteczniejsze metody profilaktyczne, które powinieneś wziąć pod uwagę, aby skutecznie leczyć pojawienie się zapalenia ścięgna w jednym ze stawów.

Definicja: Co to jest zapalenie ścięgna lub zapalenie ścięgna?

Zapalenie ścięgnato ostra nieprawidłowość zapalna, która występuje w jednym lub więcej ścięgien w naszym ciele, ale nie należy jej mylić z tendinozą lub tendinopatią, która jest przewlekłym powikłaniem lub stanem w ścięgnie. Kiedy występuje tendinopatia, tkanka włóknista nie jest skierowana wzdłuż, ale raczej błędnie z powodu stanu początkowego, który nie leczył się prawidłowo. W rezultacie, korzenie nerwowe i naczynia krwionośne w obrębie tkanki są skompresowane , powodując obrzęk i ból.

Początkowo inne tkanki miękkie, takie jak więzadła lub powięzi są dotknięte, ale to zwiększa się w czasie. Dlatego ta dolegliwość jest klasyfikowana według stopni w zależności od jej ciężkości. Od stopnia 1, gdzie dyskomfort odczuwany jest podczas wykonywania ćwiczeń, do stopnia 4, który uniemożliwia aktywność i poruszanie się. Należy pamiętać, że źle wyleczone zapalenie ścięgna może łatwo doprowadzić do tendinozy.

Jakie są najczęstsze rodzaje zapalenia ścięgien?

Tendinopatie mogą być klasyfikowane według ich cech charakterystycznych lub obszaru, w którym występują. Chociaż najbardziej znane są tendinopatie kolana, biodra i barku, istnieją inne tendinopatie, które są mniej lub bardziej typowe.

Z tego powodu wygodnie jest podzielić je według różnych kryteriów, które wymieniamy poniżej:

Klasyfikacja według typów.

Zapalenie ścięgna można podzielić na:

Zapalenie nadkłykcia bocznego: Jest to podrażnienie tkanki łącznej, która znajduje się w nadkłykciu bocznym zewnętrznym łokcia (występ kości nad kłykciem). Konkretnie w miejscu, gdzie ścięgno wprowadza extensor carpi radialis brevis do kości ramiennej. Stan ten jest znany jako "łokieć tenisisty", ponieważ istnieje ruch tenisowy, który go wyzwala.

Jednakże, może być spowodowany przez wiele czynników niezwiązanych z tenisem. Na przykład rzucenie przedmiotu z siłą lub podnoszenie zbyt ciężkich przedmiotów bez prawidłowego zgięcia. Jest to zespół bólowy o charakterze ogniskowego kłucia, bez istotnego stanu zapalnego. Zazwyczaj przechodzi w remisję w ciągu 4 do 6 tygodni leczenia zachowawczego.

Zapalenie nadkłykcia przyśrodkowego: Jest spowodowane podrażnieniem grupy ścięgien flexor pronator, która wstawia się na nadkłykciu w przyśrodkowym wewnętrznym obszarze łokcia. Podobnie jak zapalenie nadkłykcia bocznego, ma ono również nazwy związane ze sportem, takie jak "łokieć golfisty", ze względu na ruchy wykonywane przez golfistów, które powodują tendinopatię.

Może również wystąpić w wyniku pracy mechanicznej, takiej jak pisanie na klawiaturze, używanie młotka czy budowanie z cegieł. Częstą przyczyną jest nadmierna eksploatacja, która generuje mikrourazy w tkance. Dlatego też jej symptomatologia związana jest z bólem i dyskomfortem.

Zapalenie ścięgna mankietu rotatorów: Powstaje jako stan zapalny w jednym lub niektórych ścięgnach (infraspinatus, supraspinatus, teres minor i suprascapular), które pracują dla stawu barkowego, które łączą różne mięśnie z głową kości ramiennej i łopatką.

Ich najbardziej zauważalną cechą jest ciągły ból w zewnętrznej okolicy tego stawu, przy czym ruchy ramienia mogą zwiększać odczuwanie bólu. Jeśli ruch jest nadal wymuszany lub leczenie jest odkładane, może dojść do naderwania. Jest to jedno z najczęstszych zapaleń ścięgien.

Zapalenie pochewki ścięgna De Quervaina: Występuje częściej u kobiet. W tym zespole zapalone ścięgna to te, które znajdują się w nadgarstku, w kierunku kciuka. Pochwa maziowa, która chroni te łączące się tkanki, może również obrzęknąć, co prowadzi do zapalenia błony maziowej. Podobnie jak inne zapalenia ścięgien, stan ten jest spowodowany przeciążeniem lub nadmierną eksploatacją ścięgna.

Uczucie bólu, mrowienie i obrzęk koncentrują się w dolnej części kciuka. Niektóre osoby opisują szczególną sztywność i trudności w poruszaniu tym palcem. W nieleczonych przypadkach objawy bólowe mogą rozszerzyć się na przedramię. Mają one jednak zwykle charakter przejściowy i stosuje się leczenie zachowawcze.

Palec sprężysty lub kciuk: Termin medyczny to stenosing tenosynovitis, który występuje, gdy jeden z palców staje się zakleszczony podczas zginania, a u podstawy uszkodzonego palca widać guzek, a palec można zginać ze sztywnością i niewielkim poślizgiem.

Objawy te są konsekwencją zgrubienia spowodowanego obrzękiem tkanki maziowej pokrywającej ścięgno, przez co stan zapalny powoduje ból i utrudnia wykonanie ruchu wyprostu. Możliwe jest usłyszenie lekkiego trzasku podczas poruszania nim, stąd nazwa "palec sprężynowy", podobna do dźwięku, jaki wydaje sprężyna po zwolnieniu napięcia. W skrajnych przypadkach może dojść do zakleszczenia chorego palca.

Zapalenie ścięgna Achillesa: Mianem tym określa się patologię zapalną najpotężniejszego ścięgna układu ruchu, czyli kaletki lub ścięgna Achillesa. Ścięgno Achillesa łączy mięśnie podeszwowe, mięśnie plantaris delta i mięśnie brzuchate łydki z tylną częścią kości piętowej i występuje najczęściej u mężczyzn i osób w średnim wieku.

Występuje również u sportowców, ale może wystąpić u każdego, kto przeciąża obszar stawowy lub ulega nadmiernemu zużyciu. W tych przypadkach istnieją dobre rokowania, ponieważ poprawiają się one pod wpływem terapii medycznej, fizjoterapii i leków (stosowanych tylko pod kontrolą lekarza).

Zapalenie ścięgna kości ramiennej: Ten stan to obrzęk włóknistych sznurów, które przenoszą mięśnie okostnej po zewnętrznej stronie nogi do kości. Mięśnie te nadają stabilność obszarowi stawowemu stopy i kostki. Zespół ten jest czasami spowodowany napięciem, stresem, niedawną kontuzją lub urazem tego obszaru, w tym potencjalnymi czynnikami ryzyka, takimi jak zwichnięcia, naciągnięcia lub zerwane więzadła.

Uszkodzone ścięgna okołostawowe znajdują się za bocznym młotkiem w kostce, aż do podstawy 5. Takie włókniste sznury równie zapewniają stabilność, jak również umożliwiają ruch boczny i dolny kostki. Po spuchnięciu, obszar ten będzie bolesny i delikatny w dotyku.

Zapalenie ścięgien prostowników palców: Jest to proces zapalny obecny w ścięgnach prostowników, które umożliwiają poruszanie palcami, ale także funkcjonują w celu regulacji ruchu i podnoszenia kostki. Zazwyczaj powtarzające się ruchy lub stres przez długi okres czasu wytwarzają mikro zmiany w tkance.

Ryzyko zwiększa niewłaściwe obuwie, długotrwałe stanie lub złe wykonywanie niektórych ćwiczeń. W przypadku takich schorzeń stosuje się kurs leczenia przeciwzapalnego, odpoczynku i terapii. Tylko niektóre schorzenia wymagają unieruchomienia pod kontrolą lekarza.

Zapalenie ścięgna rzepki: W przypadku zapalenia ścięgna rzepki lub "kolana skoczka" można stwierdzić zaburzenia w ścięgnie rzepki, tkance, która łączy rzepkę w okolicy stawu kolanowego z piszczelą. Ma ona za zadanie ułatwić ruch wyprostu kolana bez komplikacji. Jednak gdy puchnie, sytuacja jest niekomfortowa i bolesna.

Swoją szczególną nazwę zawdzięcza częstemu występowaniu podczas aktywności związanych ze skokami, np. w siatkówce. Jednym z ukrytych czynników ryzyka jest nierównomierne wzmacnianie mięśnia czworogłowego w stosunku do innych mięśni. Ignorowanie samego bólu lub dyskomfortu w tej okolicy może doprowadzić do naderwania, jednak odpoczynek, zabiegi medyczne i fizjoterapeutyczne przynoszą poprawę.

Klasyfikacja według części ciała

Możliwy jest również podział zapalenia ścięgna na podstawie miejsca jego występowania w organizmie. Zobacz poniżej:

Zapalenie ścięgnamankietu rotatorów: ta grupa ścięgien otaczających bark jest odpowiedzialna za poruszanie i utrzymywanie kości ramiennej razem z łopatką (lub łopatką), więc praca, której są poddawane, jest ciągła. Gdy dochodzi do naprężenia lub zmęczenia ścięgien lub gdy nacisk jest stały i długotrwały, powoduje to zapalenie ścięgien. To właśnie wtedy pacjent prezentuje ból, który może wahać się od łagodnego do intensywnego, w zależności od złożoności wykonywanego ruchu. Jeśli stan zapalny się pogłębia, może prowadzić do nadwyrężenia (gdy ścięgno zapada się, wydłuża lub pęka) lub zapalenia kaletki maziowej.

Zapalenie ścięgna w barku: Podczas rzucania przedmiotem lub podnoszenia, opuszczania, zginania i wysuwania ramienia, w mięśniach barku i ścięgnach przesuwających się przez tkankę maziową powstaje normalne napięcie umożliwiające ruch w stawie. Jednak gdy ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego lub dwugłowego ramienia są nadmiernie narażone na znaczne przeciążenia lub impingement, powoduje to stan zapalny i ból. Jest to dość powszechny stan i ma tendencję do nawrotów, jeśli nie jest leczony w czasie. W rzeczywistości, tak długo jak to trwa, może rozwinąć się łagodna martwica lub mikropęknięcia prowadzące do tendinozy. Wspólne objawy to ciężkość i sztywność w całym lub części dotkniętego obszaru. Fizjoterapia jest idealna do leczenia tego stanu.

Zapalenie ścięgna w łokciu: Ból w łokciu z powodu zapalenia może pochodzić z różnych ścięgien zlokalizowanych w tym obszarze. Na przykład, ścięgno znajdujące się w wewnętrznym obszarze przedramienia powoduje zapalenie nadkłykcia, chociaż możliwe jest również znalezienie bocznego zapalenia nadkłykcia w tej samej strukturze, która biegnie od mięśni przedramienia do łokcia. To ostatnie jest popularnie znane jako łokieć tenisisty. Należy zaznaczyć, że w obu przypadkach etiologia jest podobna, ale różnią się one kontuzjowanym obszarem. Podczas gdy hiperekstensja łokcia sprzyja jednej, hiperfleksja sprzyja drugiej.

Zapalenie ścięgien rąk i nadgarstków: Małe stawy nadgarstkowe zawierają wiele ścięgien, które mogą być dotknięte stanem zapalnym. W normalnych warunkach umożliwiają one ruchy pomiędzy dłonią, palcami i nadgarstkiem. Jednakże, gdy dochodzi do zapalenia ścięgien, to dzieje się tak dlatego, że któreś z tych włóknistych sznurów łącznych zostało naruszone. Najczęściej spotykane jest to, które znajduje odzwierciedlenie w zawiasie kciuka jako zapalenie ścięgna de Quervaina. Na takie ścięgna zginaczy wpływają czynności tak powszechne i powtarzalne jak pisanie czy cięcie nożyczkami. Ponadto niektóre choroby, takie jak podagra czy zapalenie stawów, również je wywołują.

Tendinopatia w biodrze: W trochanterze każde ze ścięgien pośladkowych (większe, środkowe i mniejsze) może cierpieć na tendinopatię. Te sznury w pobliżu biodra umożliwiają chodzenie, więc ich zapalenie powoduje ból podczas chodzenia lub zginania nogi. W niektórych przypadkach objawy mogą się odbić nawet podczas snu. Ta dolegliwość ścięgien jest najbardziej rozpowszechniona u kobiet w średnim wieku, chociaż aktywności takie jak jazda na rowerze, chodzenie lub bieganie również odgrywają rolę. Inne powiązane patologie, takie jak zapalenie stawów, impingement lub malformacje są również czynnikami ryzyka dla tego stanu.

Zapalenie ścięgna podkolanowego: Tendinopatia rzepki to reakcja zapalna w jednym ze ścięgien w okolicy kolana. Jest ona zwykle spowodowana zwyrodnieniem w tkankach, przeciążeniem, uderzeniami lub urazami, które występują w ścięgnie rzepki zlokalizowanym po stronie górnej włożonej w rzepkę. Inną nawracającą tendinopatią jest "gęsia stopa" lub tendinopatia anserynowa, która uszkadza wewnętrzne ścięgno anserynowe w kolanie. W tej okolicy może również wystąpić tendinopatia mięśnia czworogłowego lub tendinopatia pasma biodrowo-piszczelowego. W nich dochodzi do zapalenia odpowiednio ścięgna mięśnia czworogłowego i ścięgna powięzi średniej (tensor fascia latae).

Zapalenie ścięgna wkostce: W tej części ciała może dojść do obrzęku ścięgna piszczelowego tylnego, zginacza lub kości ramiennej. W zapaleniu ścięgna kości udowej, dotknięte są ścięgna mięśni kości udowej, które pokrywają zewnętrzną część kostki. Podobnie, obrzęk ścięgna mięśnia piszczelowego powoduje tibialis posterior. Wreszcie, flexor tendonitis wykazuje bardziej wyraźny ból z tyłu kostki, przez duży palec. Chociaż te trzy kategorie są najczęstsze, każdy z włóknistych sznurów znajdujących się w tym stawie może ulec zapaleniu.

Zapalenie ścięgna Achillesa: Znane również jako tendinopatia Achillesa. Jest to stan nieprawidłowego obrzęku tkanki łącznej włóknistej pomiędzy mięśniami łydki a piętą. Ból pojawia się przeważnie 3 do 10 centymetrów powyżej wstawienia tkanki do kości. W przypadku tkanki kostnej stwierdza się sztywność, łagodny do silnego ból i nadwrażliwość. Należy do jednych z najczęściej powtarzających się urazów wśród sportowców lub osób, które ćwiczą nieregularnie. Jeśli narażone na nagłe starty, zatrzymania lub po prostu nagłe ruchy, ścięgno ma tendencję do stresu prowadzącego do zapalenia ścięgna. Jest to jedna z najczęstszych przyczyn zapalenia ścięgna.

Najlepsze produkty na zapalenie ścięgna

Bestseller

Jakie są przyczyny i czynniki ryzyka zapalenia ścięgna?

Szacuje się, że około 70% ludzi cierpi w swoim życiu na łagodne lub przewlekłe zapalenie ścięgna. Proste codzienne czynności mogą narazić tę twardą, elastyczną tkankę włóknistą na stan zapalny.

Przyjrzyj się kolejno najczęstszym przyczynom zapalenia ścięgien:

• Wymagające zawody: Każdy rodzaj pracy, który wymaga długotrwałych ruchów w tym samym stawie, naraża ścięgna na nadmierny stres. Zwiększa to prawdopodobieństwo wystąpienia stanu zapalnego w pasmach.
• Nagłe ruchy: Niespodziewany skręt, nagłe podniesienie ciężaru lub gwałtowne zgięcie może wywołać podrażnienie ścięgien. Jeszcze bardziej, jeśli mięśnie były w spoczynku przez zbyt długi czas, a następnie przejść do forsownej aktywności.
• Nadużywanie: Odtwarzanie ruchu przez zbyt długi czas może prowadzić do urazów nadużyć ścięgien. Na przykład pracownicy budowlani, gdy muszą zburzyć ścianę.
• Przeciążenie: Utrzymywanie mięśnia i ścięgna w stanie napięcia powoduje zmęczenie tkanek. Takie wyczerpanie może objawiać się bólem, podrażnieniem i osłabieniem tych tkanek, co skutkuje zapaleniem ścięgien.
• Nieprawidłowe pozycje: Nadużycie spowodowane nadmiernym napięciem wynika również ze złych pozycji lub zbyt długiego przebywania w tej samej płaszczyźnie. Ryzyko wzrasta, gdy pozycja wymusza pracę w obszarze stawu; na przykład kucanie.
• Uraz: Bezpośrednie uderzenie w region nad ścięgnem może znacząco wpłynąć na tę tkankę. Również upadki, nawet bez posiadania otwartych urazów, są częstą przyczyną tendinopatii.
• Urazy: Urazy stawów są bardzo częstym czynnikiem nasilającym tendinopatie ze względu na złe traktowanie, jakiego doznał obszar tkanek odpowiedzialnych za ruchomość, co kończy się obrzękiem.
• Starzenie się: Na poziomie komórkowym wszystkie tkanki z biegiem lat tracą swoją włóknistą strukturę. Tracą elastyczność, moc i siłę, więc ścięgna nie są wolne od tej degeneracji. Dlatego im jesteś starszy, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia tendinopatii.
• Sport: Niektóre praktyki sportowe o dużym natężeniu ruchu wzmacniają niektóre mięśnie nad innymi. Kończy się to niekorzystnie dla układu ruchowego, zwłaszcza dla ścięgien.
• Niektóre choroby autoimmunologiczne: Choroba podagry, reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczyca to zaburzenia, które mogą prowadzić do zapalenia ścięgien. Ponieważ wpływają one na każdą z tkanek miękkich stawu, modyfikując i korodując ściany każdej z nich.
• Cukrzyca: Chociaż nie jest bezpośrednim inicjatorem, jest to wspólny czynnik biorąc pod uwagę zmiany mięśniowo-szkieletowe, które generuje. W związku z tym, konsekwencje choroby cukrzycowej (m.in. anomalie mikronaczyniowe i nagromadzenie kolagenu) często prowadzą do powikłań w tkance łącznej.
• Nieodpowiednie obuwie: W przypadku tendinopatii kończyn dolnych czynnikiem sprawczym jest stosowanie ciasnego i niewygodnego obuwia. Wynika to z faktu, że konstrukcje te uciskają staw prowadząc do podrażnień na poziomie tkanek.
• Nadwaga: Osoby z jakimkolwiek indeksem otyłości są bardziej narażone na zapalenie ścięgien. Wynika to z nieprawidłowego wysiłku podejmowanego przez te tkanki łączne w celu utrzymania układu ruchu.
• Brak rozgrzewki: Brak stopniowych ćwiczeń o różnym poziomie wysiłku może powodować gwałtowne ruchy, co prowadzi do zapalenia ścięgien.

Główne objawy, które ostrzegają nas przed zapaleniem ścięgna

Konieczne jest udanie się do lekarza na każdy objaw, który może ostrzegać o obecności zapalenia ścięgna. Z tego powodu poniżej przedstawimy listę z szeregiem schematów symptomatologii tych zaburzeń

• Obrzęk: Rozszerzenie naczyń krwionośnych w uszkodzonej, stłuczonej lub mikrouszkodzonej okolicy ciała jest normalne i konieczne. Jest to odpowiedź ochronna organizmu w jego układzie odpornościowym, aby odzyskać ten obszar. Oczywiście, zapalenie musi być kontrolowane tak, aby osiągnęło swój cel (eliminacja uszkodzonej tkanki) bez uszkodzenia struktur.
• Tkliwość w pobliskich regionach: W zapaleniu ścięgna, tkanka łączna włóknista została zraniona, więc jest prawdopodobne, że inne części zostały uszkodzone, takie jak bursae, fasciae i tak dalej. Z tego powodu można oczekiwać, że nerwy będą bardziej wrażliwe na dotyk, a także często zdarza się, że skóra jest zaczerwieniona lub powiększona.
• Trudności lub niemożność wykonywania ruchów: W rozwoju zaburzenia obrzęk może nadal rosnąć. Ze względu na brak miejsca, mikrourazy i obrzęk, ciało może mieć trudności lub niemożność całkowitego poruszania stawem.
• Ból: włókna nerwowe są również dotknięte przez obrzęk tkanki. Dlatego też pierwszą rzeczą, jaką zrobi organizm, będzie przekazanie nerwowego sygnału alarmowego poprzez odczucie bólu.
• Pogorszenie w określonych porach dnia: Wspólnym objawem wśród tych zaburzeń jest to, że ból zwiększa się podczas leżenia i wstawania. Dzieje się tak w niektórych dotkniętych obszarach ciała, ponieważ tkanka włóknista jest przeciążona do wykonywania tych zadań.
• Pojawienie się guzków: Innym częstym objawem w tego typu dolegliwościach jest pojawienie się pod skórą guzków, które są widoczne gołym okiem. Jeśli guzki te zostaną dotknięte, powodują ból i mogą zwiększyć stopień zapalenia ścięgien, dlatego też nie zaleca się ich uciskania.

Jakie zabiegi są dostępne, aby poprawić i wyleczyć zapalenie ścięgna?

Możliwe jest poprawienie i wyleczenie zapalenia ścięgna za pomocą zabiegów, które muszą być stosowane i kierowane przez specjalistę medycznego. Zobacz poniżej dla najbardziej skutecznych terapii dostępnych obecnie.

Terapie alternatywne i uzupełniające

Terapie pomocnicze i uzupełniające pomagają zmniejszyć objawy zapalenia ścięgna, są to:

• Terapia ciepłem i zimnem: Kontrasty temperaturowe za pomocą zimnych, a następnie gorących kąpieli (bez powodowania oparzeń) są często stosowane przy urazach ścięgien. Technika ta polega na tym, aby nie narażać nadmiernie dotkniętego obszaru na więcej niż kilka minut takich temperatur. Zazwyczaj przeprowadza się ją poprzez zanurzenie okolicy w kąpielach lub zastosowanie mokrych kompresów lub mokrych chusteczek. Przed zabiegiem warto zasięgnąć porady fizjoterapeuty.
• Kompresjoterapia: Kompresję uzyskuje się poprzez stosowanie bandaży elastycznych lub odzieży uciskowej, takiej jak ochraniacze na kolana, łokcie lub kostki. Choć nie należy przedłużać jej stosowania, to w pierwszych dniach poprawia ona ruchomość, zmniejsza obrzęk i w konsekwencji ból. Powszechne jest również stosowanie tej odzieży kompresyjnej w codziennych czynnościach lub praktykach sportowych w celu poprawy wyników.
• Terapia masażem: Istnieje wiele różnych masaży i automasaży, które mogą być stosowane w zależności od kontuzjowanego rdzenia włóknistego. Masaż tarciowy jest najczęściej stosowany, ale można również znaleźć ekspertów, którzy zalecają masaże ręczne Cyriax, za pomocą nacisków ślizgowych lub ugniatania. Jednak jedna lub druga alternatywa musi być zawsze prowadzona we wszystkich krokach przez wyspecjalizowanego terapeutę, aby uniknąć dalszych urazów. Celem tej terapii jest pobudzenie ścian naczyń włosowatych za pomocą ciepła, tak aby dotknięte ścięgna były prawidłowo zaopatrywane w krew.
• Terapia akupresurowa: Tendonitiscan może być również leczony za pomocą tej tysiącletniej techniki orientalnej, która polega na uciskaniu strategicznych punktów ciała w celu osiągnięcia emisji endorfin jako naturalnego środka przeciwbólowego. Pomoże to zmniejszyć ból, zredukować stan zapalny w dotkniętym obszarze i pomoże pacjentowi znaleźć równowagę psychiczną potrzebną do poradzenia sobie z dolegliwością. Jeśli stosuje się ten rodzaj terapii, konieczne jest, aby była ona przeprowadzona przez prawdziwego specjalistę, aby uniknąć odwrotnego efektu, powodującego większy stan zapalny.
• Termoterapia: U niektórych pacjentów możliwe jest, że zapalenie ścięgna może przerodzić się w przewlekłą tendinozę. Jeśli tak, termoterapia działa w celu zwiększenia temperatury uszkodzonych tkanek włóknistych. Po jej zastosowaniu uzyskuje się głęboki efekt przeciwbólowy na poziomie uszkodzonego ścięgna. Może być przeprowadzona przy użyciu lamp cieplnych, kąpieli, gorących okładów, sauny, fal krótkich, ultradźwięków i innych.
• Naturalne środki lecznicze z wykorzystaniem roślin: Istnieje wiele roślin, ziół i żywności promującej zdrowie, które zawierają magnez, witaminę C, E i bioflawonoidy i działają jako środki rozluźniające mięśnie, przeciwzapalne i przeciwbólowe. Przykładami są kurkuma, imbir i arnika. Można je stosować za pomocą naparów lub poprzez stosowanie zewnętrzne, jak w przypadku aloesu. Należy pamiętać, że nie powinno to zastąpić leczenia medycznego.
• Nawyki zdrowego stylu życia: Kontynuacja wizyt u fizjoterapeuty, poprawa diety i ćwiczeń to niektóre punkty, o których należy pamiętać, aby dbać o zdrowie ścięgien. Leczenie to będzie również obejmować reedukację niebezpiecznych ruchów i prawidłowych postaw, które pacjent powinien przyjąć, wśród innych porad profilaktycznych, aby uniknąć tendinozy lub rozdarcia.

Suplementy diety

Możliwe jest włączenie do diety pacjenta różnych suplementów, które pomogą poprawić stan odżywienia organizmu. Zapoznaj się z nimi:

• Arginina: Ma ona działanie rozszerzające naczynia krwionośne, które przekształca się w tlenek azotu, aby wpłynąć na mikroodbudowę ścięgna i reszty stawu. Stwierdzono również, że przyczynia się do wytwarzania insuliny i niezbędnych hormonów.
• Witaminy: Witaminy A, C i D są stosowane jako suplementy w celu poprawy stanu zapalenia ścięgna. Na przykład, witamina A zwiększa naturalne dostrajanie kolagenu przez organizm. Taki składnik wchodzi w skład tkanek łącznych i w ten sposób nadaje strukturę całemu organizmowi.
• Magnez: Magnez jest pierwiastkiem, który organizm otrzymuje ze zrównoważonej diety, więc suplementacja jest konieczna tylko w niektórych przypadkach. Inne minerały już obecne w organizmie są zwykle przyjmowane zapobiegawczo, takie jak cynk, wapń, miedź i krzem.
• Suplementy i agregaty kolagenowe: Kolagen jest białkiem dostępnym w całym organizmie człowieka, dlatego w przypadku niektórych pacjentów decyduje się na przyjmowanie go doustnie w celu pozyskania niezbędnych aminokwasów. Jednak ten rodzaj stosowania i wstrzykiwanie tej substancji ma bardzo różne efekty, w każdym przypadku należy skonsultować się ze specjalistą.

Zabiegi fizjoterapeutyczne

Fizjoterapia w przypadku zapalenia ścięgna może obejmować:

• Rozciąganie: Istnieją różne terapie ćwiczeń fizjoterapeutycznych dla stanu ścięgna. Większość obejmuje delikatne rozciąganie, krótkie powtórzenia i wzmocnienie mięśni.
• Elektroterapię o działaniu przeciwbólowym: Elektroterapia jest rozumiana jako terapia, która za pomocą różnych urządzeń wysyła impulsy elektryczne do tkanek. Dobre wyniki wykazały takie metody jak TENS, stymulatory wysokiej i niskiej częstotliwości oraz prądy galwaniczne. W tendinopatiach jej najbardziej poszukiwane efekty to działanie uspokajające i przeciwzapalne.
• Osteopatia: atakuje te zaburzenia, które znajdują się w biomechanice ciała. Jest to zespół technik, których celem jest dążenie do samoregeneracji organizmu.
• Fale uderzeniowe: W tej terapii to właśnie fale dźwiękowe odgrywają ważną rolę, ponieważ istnieją fale promieniste i ogniskowe do leczenia bolesnych zmian głęboko w tkankach. Są one aplikowane na skórę, nie bolą i trafiają bezpośrednio do najbardziej zranionego miejsca. Wykonuje się go w sesjach do 7 wizyt.
• Dry needling: Dry needling jest stosowany w połączeniu z leczeniem mięśniaków. Polega na tym, że igły podobne do akupunktury trafiają do punktów spustowych, aby aktywować rozluźnienie. Jest to jednak nieco bolesne i uważane za półinwazyjne. Dlatego przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji konieczna jest konsultacja z lekarzem.
• Ultradźwięki: Przez fizjoterapeutę, ultradźwięki są użytecznym środkiem do stosowania głębokiego ciepła. Jest on generowany przez wibracje o częstotliwości ponad 20 000 cykli na sekundę. Należy jednak unikać jego nadużywania, ponieważ zamiast naprawiać, może skończyć się na uszkodzeniu tkanki włóknistej. Jego głównym celem jest ułatwienie regeneracji i uśmierzenie bólu z głębi ciała.

Leki

Najważniejszą rzeczą, którą należy wiedzieć w tym momencie jest to, że terapia lekowa musi być nadzorowana przez lekarza, aby uniknąć skutków ubocznych i przyszłych urazów. Z tego powodu nigdy nie należy stosować samoleczenia, gdyż doprowadzi to do jeszcze poważniejszych powikłań niż zapalenie ścięgna.

Wśród szeregu leków, które są stosowane są:

• Leki przeciwzapalne: Mają one na celu główny cel, którym jest zmniejszenie obrzęku, aby nie doszło do zmian w tkankach.
• Kortykoidy lub glikokortykoidy: Hormony te są produkowane przez organizm w nadnerczach. Są one jednak przetwarzane syntetycznie w postaci leków w celu leczenia różnych dolegliwości. Są one stosowane w celu zmniejszenia odpowiedzi tkanek na stan zapalny.
• Toksyna botulinowa: Ten związek produkowany przez bakterię Clostridium botulinum może być podawany w formie zastrzyku. Po wstrzyknięciu czasowo blokuje sygnały nerwowe, dzięki czemu mózg nie odbiera już intensywnego bólu.
• Kolagen: Infiltracje kolagenowe w obszarze w pobliżu problemu to dobry sposób na osiągnięcie wczesnej odbudowy. Wśród jego wielu zalet, zapewnia on nawilżenie i spójność tkanki. Ta substancja strukturalna, obecna w ludzkim ciele, jest wstrzykiwana ze środkiem znieczulającym lub innymi lekami.
• Osocze bogatopłytkowe (PRP): odwirowanie próbki własnej krwi pacjenta pozwala specjalistom wyizolować płytki krwi, które i podobne składniki krwi zawierają regenerujące białka. Taki koncentrat bogaty w czynniki wzrostu czyli PRP jest ponownie wprowadzany bezpośrednio w miejsce objęte stanem zapalnym. W ten sposób w wielu przypadkach można zaobserwować poprawę stanu ścięgna w możliwie najkrótszym czasie.

Operacje

W przypadkach przewlekłych lub zerwanych, aby zobaczyć poprawęmoże być konieczna operacja naprawy ścięgna, choć czasami wymagane są nawet przeszczepy ścięgien. Te ambulatoryjne procedury wykorzystują znieczulenie i wymagają odpoczynku po zabiegu. Niektórzy chirurdzy prawdopodobnie wykonują je w kilku sesjach, gdy przypadek rekonstrukcji jest bardzo poważny.

Jakie metody zapobiegania zapaleniu ścięgna są najskuteczniejsze?

Codzienne czynności wpływają na dobre samopoczucie układu ruchu. Dlatego warto znać środki profilaktyczne, które zmniejszają ryzyko wystąpienia zapalenia ścięgna.

• Wcześniejsza rozgrzewka: Nie należy zapominać, że przygotowanie mięśni jest niezbędne, aby uniknąć podrażnienia stawów. Przynajmniej 15 do 25 minut staraj się wykonywać delikatne ćwiczenia, które stopniowo zwiększają aktywność.
• Zrównoważone treningi: Każdy, niezależnie od wieku, może mieć zrównoważoną rutynę ćwiczeń. Działania, które angażują całe ciało, wzmacniają muskulaturę, utrzymując w ten sposób strukturę tkanki miękkiej i łącznej w dobrej formie.
• Unikaj przeciążenia: Nie pozostawaj zbyt długo w tej samej pozycji i nie wykonuj w kółko tego samego ruchu. Staraj się również zmieniać obszary ciała, które wykorzystujesz do codziennych czynności, pomoże Ci to uniknąć nadmiernego wysiłku przy tej samej grupie ścięgien. Nie zapominaj, aby zawsze utrzymywać prawidłową postawę podczas wykonywania tych zadań.
• Wzmocnij swoje ścięgna szyjne: Brak ćwiczeń i aktywności prowadzi do osłabienia układu ruchowego. To właśnie wtedy osoby prowadzące siedzący tryb życia są bardziej podatne na tendinopatie. Wykonywanie ćwiczeń ekscentrycznych z własnym ciężarem pomaga stopniowo wzmacniać ścięgna.
• Utrzymuj aktywny tryb życia bez stresu: Bycie wystarczająco wypoczętym i praktykowanie jogi lub medytacji pomoże zmniejszyć ryzyko.
• Codziennie wybieraj zrównoważoną dietę: Jedzenie pokarmów bogatych w witaminę C, B1, B5 i warzywa zapobiega zapaleniu ścięgien. Ważne jest, aby unikać tłuszczów trans i śmieciowego jedzenia, które zwiększają masę ciała i kwas moczowy.
• Pij wodę każdego dnia w zdrowych ilościach: Nawodnienie jest jednym z kluczy do prawidłowego ukrwienia strun włóknistych.

F.A.Q: Najczęściej zadawane pytania

Poznaj najczęściej zadawane pytania, które pomogą Ci lepiej zrozumieć czym jest zapalenie ścięgna:

Referencje

1. Almekinders, L. C., & Temple, J. D. (1998). Etiologia, diagnoza i leczenie zapalenia ścięgien: analiza literatury. Medicine and science in sports and exercise, 30(8), 1183-1190. https://europepmc.org/article/med/9710855
2. Kainberger, F. M., Engel, A., Barton, P., Huebsch, P., Neuhold, A., & Salomonowitz, E. (1990). Injury of the Achilles tendon: diagnosis with sonography. AJR. American journal of roentgenology, 155(5), 1031-1036. https://radnuk.meduniwien.ac.at/fileadmin/radiodiagnostik/pdf/1_Kainberer_et_al_1990.pdf
3. Sandmeier, R., & Renström, P. A. F. H. (1997). Diagnostyka i leczenie przewlekłych zaburzeń ścięgien w sporcie. Scandinavian journal of medicine & science in sports, 7(2), 96-106. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1600-0838.1997.tb00125.x
4. Alfredson, H., & Lorentzon, R. (2002). Chronic tendon pain: no signs of chemical inflammation but high concentrations of the neurotransmitter glutamate. Implikacje dla leczenia? Current drug targets, 3(1), 43-54. https://www.ingentaconnect.com/content/ben/cdt/2002/00000003/00000001/art00004
5. Williams, J. G. P. (1986). Uszkodzenia ścięgna Achillesa w sporcie. Sports Medicine, 3, 114-135. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-198603020-00003
6. Millar, N. L., Silbernagel, K. G., Thorborg, K., Kirwan, P. D., Galatz, L. M., Abrams, G. D., ... & Rodeo, S. A. (2021). Tendinopathy. Nature reviews Disease primers, 7(1), 1. https://www.nature.com/articles/s41572-020-00234-1
7. Rees, J. D., Maffulli, N., & Cook, J. (2009). Postępowanie w przypadku tendinopatii. The American journal of sports medicine, 37(9), 1855-1867. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546508324283
8. Maffulli, N., Wong, J., & Almekinders, L. C. (2003). Types and epidemiology of tendinopathy. Clinics in sports medicine, 22(4), 675-692. https://www.sportsmed.theclinics.com/article/S0278-5919(03)00004-8/fulltext
9. Riley, G. (2008). Tendinopatie - od nauk podstawowych do leczenia. Nature clinical practice Rheumatology, 4(2), 82-89. https://www.nature.com/articles/ncprheum0700
10. Xu, Y., & Murrell, G. A. (2008). Podstawowe nauki o tendinopatii. Clinical orthopaedics and related research, 466, 1528-1538. https://link.springer.com/article/10.1007/s11999-008-0286-4