Rug tennis blessures

Rug- en lendenblessures bij tennis behoren tot de meest voorkomende blessures bij deze sport. Na de onderste en bovenste ledematen raakt de onderrug het vaakst geblesseerd bij tennissers. Als u tennist, hebt u vast wel eens last gehad van lage rugpijn na een training.

In dit bericht tonen wij u de belangrijkste rugklachten bij tennissers. Volg ons en u zult weten wat ze allemaal inhouden en wat hun belangrijkste oorzaken zijn. Laten we beginnen!

Wat zijn de meest voorkomende soorten rug- en onderrugblessures bij het tennissen?

Er zijn verschillende veel voorkomende rugaandoeningen bij tennis en de meeste daarvan bevinden zich in het lendengebied. Deze racketsport gaat gepaard met herhaalde rotatie-, hyperextensie- en flexiebewegingen van de wervelkolom. Het steeds opnieuw intensief uitvoeren van dergelijke bewegingen wordt beschouwd als een risicofactor voor deze blessures.

Er zij op gewezen dat sommigen geloven dat tennissen tijdens de groei van jongeren een belangrijke rol speelt in de etiologie van deze blessures. Dit wekt niet veel verwachtingen als we bedenken dat over het algemeen toptennissers de sport al sinds hun jeugd beoefenen.

Hieronder tonen wij u de meest voorkomende rug- en lendenblessures bij tennissers:

Lumbago

Lage rugpijn is niets anders dan de pijn in de onderrug. Het kan variëren van eenvoudige spierpijn tot een stekend of brandend gevoel, dat afhankelijk van de ernst enkele dagen of weken aanhoudt. Bovendien kan deze kwaal verergeren bij beweging (bukken, lopen, staan, enz.) en zich uitbreiden naar het been.

Het kan worden veroorzaakt door een verstuiking of verslechtering van de wervelkolom. Vaak wordt het echter toegeschreven aan een spiercontractuur of overbelasting. Teveel of met een slechte techniek uitgevoerde tennisbewegingen waarbij de onderrug betrokken is, kunnen dit gebied overbelasten en lage rugpijn veroorzaken.

Hernia

Tussen de wervels die de kolom vormen zitten elastische schijven die als schokdempers fungeren. Deze bevatten een zacht materiaal (nucleus pulposus) bedekt met een resistente elastische band (vezelring). Wanneer een schijf zijn vorm verliest en uit de wervelkolom lijkt te zwellen zonder te breken, spreekt men van een uitpuiling. Een hernia daarentegen is een schijf waarvan het membraan is doorboord of gescheurd.

Zij zijn voornamelijk van degeneratieve aard en een van de bijbehorende risicofactoren zijn gedwongen bewegingen van de rug. Een hernia of uitstulping kan een aangrenzende zenuw belasten of irriteren. Dit veroorzaakt pijn, gevoelloosheid en zwakte in het gebied van het lichaam dat met een dergelijke zenuw verbonden is. Als de aangetaste schijf zich in de nek bevindt, voelt u deze symptomen meestal in de schouder en de arm. Maar als het in de onderrug is, worden de gevolgen in de benen gevoeld.

Lumbale verstuiking

Dit is een overmatige uitrekking of scheuring (geheel of gedeeltelijk) van de banden in de onderrug. Het veroorzaakt matige of acute pijn in dit gebied die zich kan uitbreiden naar de billen en dijen. Bovendien hebben patiënten met dit letsel problemen met staan, zitten of voorover leunen.

Het kan ontstaan door een val, klap, ongeluk of verkeerde beweging. Atleten en mensen in het algemeen die de wervelkolom regelmatig te zwaar belasten, zijn vatbaar voor deze pathologie. Tot de sporttakken waar deze blessure het meest voorkomt, behoort tennis.

Lumbale verrekking

Dit is een gedeeltelijke of volledige scheuring van de spieren en pezen van de onderrug. Ze zijn meestal het gevolg van geforceerde bewegingen zoals het tillen van zware voorwerpen of een plotselinge verdraaiing van de rug. Het komt dan ook vaak voor bij sporten waarbij dit soort bewegingen wordt uitgevoerd, waaronder tennis.

Over het algemeen veroorzaakt deze blessure plotselinge lage rugpijn die kan worden verergerd door buigen, strekken, hoesten en andere bewegingen. Daarnaast kan het ook tederheid, spasmen en zwelling in het getroffen gebied veroorzaken.

Stressfracturen van de wervelkolom

Een stressfractuur van de wervelkolom ontstaat wanneer een of meer wervels door overbelasting kleine scheurtjes vertonen. Ze komen vaak voor bij sporters vanwege de slijtage die ze bij elke wedstrijd of training moeten ondergaan. Ze uiten zich als pijn in het getroffen deel van de rug bij het sporten of het uitvoeren van bepaalde bewegingen.

Ze treden meestal op in de onderrug, vooral in de lendenwervels L4 en L5. Ook het heiligbeen heeft vaak last van deze scheurtjes. Wanneer de breuk optreedt in de pars interarticularis van een van de wervels wordt het letsel spondylolyse genoemd.

Spondylolisthesis

Dit is de verschuiving van een wervel ten opzichte van de onderste. Het komt meestal voor in de wervels L4 en L5 in de lendenstreek. Zij kan ontstaan door spondylolyse, trauma, ziekten (reumatologisch of degeneratief) of infecties.

Een van de gebruikelijke symptomen is lumbale pijn die uitstraalt naar de billen. Vaak kunnen het ruggenmerg en de zenuwwortels worden samengedrukt. Dit laatste veroorzaakt pijn, stijfheid en zwakte in de benen als het letsel zich in het lumbale gebied bevindt.

Lumbale artrose

Bijdeze degeneratieve aandoening slijt het gewrichtskraakbeen van de wervels in het lendengebied. Ze veroorzaakt pijn in de onderrug, vooral bij bewegen, die kan uitstralen naar de billen en de dijen. Daarnaast kan het ook leiden tot stijfheid, beperkte mobiliteit en beknelling van zenuwwortels.

Vaak is er geen directe oorzaak voor deze aandoening bekend, hoewel bekend is dat oudere mensen er vatbaarder voor zijn. Naast veroudering zijn enkele geassocieerde risicofactoren: overgewicht, repetitief gebruik, aanzienlijke mechanische belasting, genetica en letsel.

Beste producten voor herstel van tennisrugblessures

Bestseller

Hoe RICE therapie toepassen om rugblessures bij tennissers te behandelen?

De RICE-therapie is een protocol dat we kunnen toepassen om een blessure te behandelen. Elke letter van uw naam komt overeen met de initialen van de vier stappen van deze methodiek.

Naast deze methode vinden we in de literatuur nog andere, zoals de PRICE-therapie. Dit is eigenlijk een update van het RICE-protocol, want het neemt alle stappen van deze laatste en voegt er een nieuwe aan toe: bescherming. De RICE-therapie is echter de bekendste van de twee.

Hier tonen wij u de stappen van het PRICE-protocol:

• Bescherming: Dit is de eerste stap en bestaat uit het beschermen van het geblesseerde gebied. Zo worden sportactiviteiten en schadelijke bewegingen verboden. Het gebruik van immobilisatoren zoals braces of gewrichtssteunen is in veel gevallen essentieel.
• Rust: Vervolgens moet het getroffen gebied de nodige rust krijgen (meestal gedurende 48 uur). Het is belangrijk om bewegingen te maken die de patiënt niet schaden om stijfheid te voorkomen.
• IJs: In deze stap wordt cryotherapie toegepast op het letsel om te profiteren van de ontstekingsremmende en pijnstillende eigenschappen van de kou. Er hoeft alleen een koud kompres van 10 of 20 °C over het letsel te worden gelegd. Elke sessie mag maximaal 20 minuten duren, want te koud kan schadelijk zijn. U kunt 6 tot 8 sessies per dag doen.
• Compressie: U moet de wond comprimeren om stevigheid te geven en de circulatie te bevorderen, wat helpt om de ontsteking te verminderen. U kunt een enigszins flexibel weefsel gebruiken dat veilige beweging mogelijk maakt. Druk niet te hard, anders snijdt u de circulatie af.
• Elevatie: Elevatie van de blessure helpt de ontsteking te verminderen en de pijn te verlichten. U moet het getroffen gebied alleen ondersteunen op een gedempt oppervlak (zoals een kussen) en het optillen tot boven het hart. U kunt deze stap perfect uitvoeren in periodes van rust.

Referenties

1. Hainline, B. (1995). Laag rugletsel. Clinics in Sports Medicine, 14(1), 241-265. https://europepmc.org/article/med/7712553
2. Campbell, A., Straker, L., O'Sullivan, P., Elliott, B., & Reid, M. (2013). Lumbar loading in the elite adolescent tennis serve: link to low back pain. Med Sci Sports Exerc, 45(8), 1562-1568. https://europepmc.org/article/med/23470302
3. Silva, R. T. D., De Bortoli, A., Laurino, C. F. D. S., Abdalla, R. J., & Cohen, M. (2006). Sacrale stressfractuur: een ongewone oorzaak van lage rugpijn bij een amateur tennisser. British Journal of Sports Medicine, 40(5), 460-461. https://bjsm.bmj.com/content/40/5/460.short
4. Alyas, F., Turner, M., & Connell, D. (2007). MRI findings in the lumbar spines of asymptomatic, adolescent, elite tennis players. British journal of sports medicine, 41(11), 836-841. https://bjsm.bmj.com/content/41/11/836.short
5. Campbell, A., O'Sullivan, P. E. T. E. R., Straker, L., Elliott, B., & Reid, M. (2014). Rugpijn bij tennissers: een verband met lumbale serve kinematica en range of motion. Medicine and science in sports and exercise, 46(2), 351-357. https://europepmc.org/article/med/23877374
6. Abrams, G. D., Renstrom, P. A., & Safran, M. R. (2012). Epidemiologie van musculoskeletaal letsel bij de tennisser. British journal of sports medicine, 46(7), 492-498. https://bjsm.bmj.com/content/46/7/492.short
7. Chandler, T. J. (1995). Oefentraining voor tennis. Clinics in sports medicine, 14(1), 33-46. https://europepmc.org/article/med/7712556
8. Nirschl, R. P. (1988). Preventie en behandeling van elleboog- en schouderblessures bij de tennisser. Clinics in Sports Medicine, 7(2), 289-308. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0278591920309364
9. Eygendaal, D., Rahussen, F. T. G., & Diercks, R. L. (2007). Biomechanica van het ellebooggewricht bij tennissers en relatie tot pathologie. British journal of sports medicine, 41(11), 820-823. https://bjsm.bmj.com/content/41/11/820.short
10. Perkins, R. H., & Davis, D. (2006). Musculoskeletale blessures bij tennis. Physical Medicine and Rehabilitation Clinics, 17(3), 609-631. https://www.pmr.theclinics.com/article/S1047-9651(06)00031-3/fulltext