Tennisblessures aan de knie

Sportblessures aan de knie bij tennis komen vaak voor bij zowel professionals als amateurs. De karakteristieke bewegingen van deze sport waarbij het been wordt gebruikt, kunnen vroeg of laat dit belangrijke gewricht beschadigen.

In deze rubriek geven we je een overzicht van de belangrijkste knieblessures bij tennis. Blijf bij ons en je zult te weten komen wat ze allemaal inhouden en waarom ze bij deze sport ontstaan. Ook laten we je enkele methodes en producten zien die je kunt gebruiken bij de behandeling van deze aandoeningen. Laten we beginnen!

Wat zijn de meest voorkomende soorten knieblessures als we tennissen?

Het kniegewricht speelt een sleutelrol in elke tenniswedstrijd. Bij deze racketsport moeten tennissers voortdurend van de ene naar de andere kant van de baan bewegen. Hiervoor moeten tennissers voortdurend plotselinge stops maken, abrupt van richting veranderen, sprongen maken enzovoort.

Het resultaat is meestal knieblessures bij tennis, ofwel door overmatig gebruik of door een traumatische gebeurtenis die door deze bewegingen wordt veroorzaakt. Dit gewricht is erg complex, met verschillende onderdelen die aangetast kunnen worden. Over het algemeen zijn de ligamenten, het kraakbeen en de pezen het meest beschadigd.

Hieronder tonen we de meest voorkomende knieblessures bij tennis:

Springende knie (patellapeestendinopathie)

Deze blessure, ook wel patellapeestendinopathie genoemd, bestaat uit kleine scheurtjes in de kniepees. Deze pees is een bindweefsel in de knie dat de knieschijf met het scheenbeen verbindt en bewegingen zoals springen, rennen en lopen mogelijk maakt.

Deze pathologie wordt meestal veroorzaakt door overmatig gebruik van de knie. Daarom komt het meestal voor bij sporten met activiteiten zoals springen, landen, rennen, versnellen en vertragen. De symptomen van deze tendinopathie zijn: stekende pijn (vooral bij bewegen), stijfheid en ongemak in de knie, precies in het gebied van de kniepees.

Gescheurde meniscus

In elke knie zitten twee C-vormige stukken kraakbeen die menisci worden genoemd. Deze zorgen voor demping en congruentie op de overgang tussen het dijbeen en het scheenbeen. Soms kunnen deze kraakbenen gedeeltelijk of volledig scheuren, wat bekend staat als een meniscusscheur.

Dit gebeurt meestal wanneer een sterke rotatie- en strekbeweging van de knie wordt gemaakt terwijl de knie het gewicht van het lichaam draagt. Het komt vaak voor bij atleten die sporten beoefenen waarbij ze voortdurend contact maken of draaien. Deze pathologie veroorzaakt pijn in de knie, vooral bij het draaien, en zwelling en stijfheid in het gebied. Ook veroorzaakt het knakken en een gevoel van falen in de knie.

Letsel aan de voorste kruisband (ACL)

Dit is een scheur of verrekking van de voorste kruisband (ACL), een van de belangrijkste gewrichtsbanden in de knie. Het kan uitgerekt of gescheurd zijn (gedeeltelijk of volledig), afhankelijk van de ernst van het letsel. Over het algemeen zijn de symptomen: een hard geluid, intense pijn, ontsteking, verlies van bewegingsbereik en een gevoel van instabiliteit.

Het is een van de meest voorkomende sportblessures bij tennis en andere disciplines waarbij je moet draaien, springen en vertragen. Het ontstaat bij plotseling stoppen en/of van richting veranderen. Het kan ook worden veroorzaakt door een slechte sprong, draai, draai of door een impact op de voorkant van het scheenbeen.

Chondromalacie van de knieschijf

Chondromalacia patella is een letsel dat wordt gekenmerkt door verweking en breuk van het kraakbeen aan de achterkant van de knieschijf. Dit kraakbeen fungeert als schokdemper tussen het dijbeen en de knieschijf. In het ergste geval verslechtert dit stukje kraakbeen zodanig dat deze botten direct tegen elkaar wrijven.

De etiologie van deze pathologie wordt meestal in verband gebracht met andere blessures, overmatig gebruik of een verkeerde uitlijning van spieren en botten in de buurt van de knie. Het komt vaak voor bij atleten die constant druk uitoefenen op dit gewricht, vooral bij jonge patiënten. Deze blessure veroorzaakt pijn in de voorste knieholte, die erger kan zijn tijdens activiteiten zoals traplopen, wandelen, rennen en hurken. Het veroorzaakt ook stijfheid en kraken bij het strekken en buigen van de knie.

Slijmbeursontsteking in de knie

Een slijmbeursontsteking in de knie is een ontsteking van een of meer slijmbeurzen in de knie. Een slijmbeurs is een klein zakje met vloeistof dat als belangrijkste functie heeft om de wrijving in gewrichten te verminderen. Hoewel er verschillende van deze zakjes in de knie zijn en ze allemaal ontstoken kunnen raken, valt bursitis op bij de pre-patellaire, infra-patellaire en zwanenbeenslijmbeurs (pes anserinus).

Over het algemeen kan deze pathologie worden veroorzaakt door constante druk op de knie, overmatig gebruik, een klap op het gebied, een val, infectie of reeds bestaande aandoeningen. In het bijzonder komt bursitis van de slijmbeurs van de pes anserinus voortdurend voor bij sporten die een constante zijwaartse beweging vereisen, zoals tennis. Meestal vertoont het aangetaste deel bij deze blessures: pijn (bij drukken, bewegen en zelfs in rust), ontsteking, gevoeligheid en warmte.

Knieartrose

Bijdeze pathologie slijt het gewrichtskraakbeen van de knie weg. De kraakbeenlagen in dit gewricht verminderen de wrijving tussen de botten waaruit het gewricht bestaat (femur, tibia en patella). Wanneer het gewrichtskraakbeen slijt, kunnen deze botten rechtstreeks tegen elkaar wrijven wat kniepijn, beenuitval, zwelling en stijfheid in het gebied veroorzaakt.

Aangenomen wordt dat deze pathologie door een combinatie van factoren wordt veroorzaakt. Enerzijds komt het vaker voor bij oudere mensen (50 jaar en ouder) omdat het voornamelijk een degeneratieve oorzaak heeft. Geleidelijke letsels aan de knie verhogen echter het risico op het ontstaan ervan, zelfs bij jonge mensen. Daarnaast wordt het uitvoeren van activiteiten waarbij de knie voortdurend wordt belast, zoals tennis, beschouwd als een risicofactor. Ook obesitas verhoogt de kans op deze ziekte.

Ontwrichting en subluxatie van de knieschijf

Dislocatie (ontwrichting) en subluxatie (gedeeltelijke ontwrichting) van de knieschijf zijn blessures die ook vaak voorkomen bij tennissers. Hierbij verschuift de knieschijf van zijn natuurlijke plaats, vaak naar de zijkant. Het resultaat is ernstige pijn, zwelling, instabiliteit en blokkering van de knie.

Het typische mechanisme dat ze veroorzaakt, bestaat uit een sterke externe tibiale rotatie die de voet op de grond houdt. Dit type beweging komt vaak voor bij tennis, waar het van vitaal belang is om heel snel van richting te veranderen. Deze blessures kunnen echter ook ontstaan door een klap op de knie.

Beste producten voor herstel van tennisknieblessures

Bestseller

Hoe RICE-therapie toepassen om knieblessures bij tennissers te behandelen?

Het RICE-protocol is een gezondheidszorgmethode die wordt gebruikt bij de behandeling van blessures. De naam is afgeleid van de samenvoeging van de initialen rust, ijs, compressie en verhoging. Elk van deze vier woorden komt overeen met een van de stappen die gevolgd moeten worden bij het uitvoeren van deze therapie.

Er zijn nog andere methodes naast deze, zoals PRICE. Dit is een update van RICE die een extra stap toevoegt: Bescherming. De RICE-therapie is echter bekender.

Hieronder leggen we elk van de stappen in het PRICE-protocol uit:

• Bescherming: Deze eerste stap is bedoeld om de integriteit van de patiënt te waarborgen, vooral door het geblesseerde gebied te beschermen. Het is natuurlijk noodzakelijk om de sportactiviteit op te schorten. Daarnaast moet het getroffen gebied worden geïmmobiliseerd met behulp van onder andere een mitella, gewrichtssteun of orthese.
• Rust: In deze stap moet de patiënt rusten, wat essentieel is voor het herstel van de blessure. Er worden echter veilige bewegingen aanbevolen omdat volledige immobilisatie stijfheid kan veroorzaken. Deze rustperiode moet over het algemeen 48 uur duren.
• IJs: In dit stadium moet je cryotherapie toepassen op het getroffen gebied om een aanzienlijke afname van zwelling en pijn te bereiken. In principe moet u een cold pack met een temperatuur tussen 10 en 20 °C op het geblesseerde gebied leggen. Dit kunt u ongeveer 6 tot 8 keer per dag gedurende 20 minuten doen. Overschrijd de aangegeven tijd niet, want dat kan schadelijk zijn.
• Compressie: Op de juiste manier druk uitoefenen op de blessure geeft stevigheid en stimuleert de bloedsomloop, waardoor ontstekingen verminderen. In dit stadium is het gebruikelijk om een weefsel met enige elasticiteit (dat bewegingen zonder letsel mogelijk maakt) te gebruiken om het getroffen gebied te zwachtelen. Je moet het verband strak trekken, maar niet te strak, omdat dit de bloedsomloop kan afsnijden.
• Elevatie: Tot slot moet je het geblesseerde gebied optillen tot boven het hart. Dit bevordert de terugstroom van bloed naar het hart, wat bijdraagt aan het leeglopen en het verlichten van de pijn. Een kussen is perfect als ondersteunend oppervlak bij deze stap.

Referenties

1. Gecha, S. R., & Torg, E. (1988). Knieblessures bij tennis. Klinieken voor sportgeneeskunde, 7(2), 435-452. https://europepmc.org/article/med/3292070
2. Renström, P. A. (1995). Kniepijn bij tennissers. Klinieken voor sportgeneeskunde, 14(1), 163-175. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0278591920302635
3. Martin, C., Sorel, A., Touzard, P., Bideau, B., Gaborit, R., DeGroot, H., & Kulpa, R. (2021). Invloed van de forehand stand op de biomechanica van de knie: Implicaties voor potentiële blessurerisico's bij tennissers. Tijdschrift voor sportwetenschappen, 39(9), 992-1000. https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/02640414.2020.1853335
4. Colvin, A. C., & Andelman, S. M. (2016). Tennisblessures van de heup en knie. De jonge tennisser: Blessurepreventie en -behandeling, 183-201. https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-3-319-27559-8_10
5. Thelin, N., Holmberg, S., & Thelin, A. (2006). Knieblessures verklaren het sportgerelateerde verhoogde risico op knieartrose. Scandinavisch tijdschrift voor geneeskunde en wetenschap in de sport, 16(5), 329-333. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1600-0838.2005.00497.x
6. Kibler, W. B., & Safran, M. (2005). Tennisblessures. Epidemiology of Pediatric Sports Injuries: Individual Sports, 48, 120-137. https://www.karger.com/Article/Abstract/84285
7. Pluim, B. M., Staal, J. B., Windler, G. E., & Jayanthi, N. (2006). Tennisblessures: voorkomen, etiologie en preventie. British journal of sports medicine, 40(5), 415-423. https://bjsm.bmj.com/content/40/5/415.short
8. Dines, J. S., Bedi, A., Williams, P. N., Dodson, C. C., Ellenbecker, T. S., Altchek, D. W., ... & Dines, D. M. (2015). Tennisblessures: epidemiologie, pathofysiologie en behandeling. JAAOS-Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 23(3), 181-189. https://journals.lww.com/jaaos/Fulltext/2015/03000/Tennis_Injuries__Epidemiology,_Pathophysiology,.6.aspx
9. Nigg, B. M., & Segesser, B. (1988). The influence of playing surfaces on the load on the locomotor system and on football and tennis injuries. Sportgeneeskunde, 5, 375-385. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-198805060-00003
10. Bylak, J., & Hutchinson, M. R. (1998). Veel voorkomende sportblessures bij jonge tennissers. Sportgeneeskunde, 26, 119-132. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199826020-00005