Kuitloopblessures

De kuiten zijn een van de lichaamsdelen die het meest gebruikt worden bij het hardlopen, dus moeten hun spieren en pezen sterk en resistent zijn om alle inspanningen te weerstaan die in een wedstrijd vereist zijn, of het nu om een hobby of een wedstrijd gaat.

Als de kuitspieren zwak zijn, staat de hardloper bloot aan verschillende blessures die we in dit artikel gaan uitleggen en laten zien hoe je ze met de RICE eerste hulp therapie zo effectief mogelijk kunt behandelen.

Wat zijn de meest voorkomende soorten kuitblessures bij het hardlopen?

Kuitblessures komen niet zo vaak voor bij hardlopen, omdat dit het deel van het onderlichaam is dat het minst belast wordt tijdens het hardlopen, aangezien de meeste belasting door de quadriceps en de hamstrings wordt gegenereerd. Bij disciplines als 100, 200 en 400 meter sprinten hebben de kuiten wel meer te lijden.

Hier volgen enkele van de meest voorkomende kuitblessures die je als hardloper kunt oplopen:

Kuitcontractuur

Afhankelijk van de looptechniek van de loper worden de kuiten meer of minder gebruikt. Als de loper bijvoorbeeld een pas heeft die op de teen van de voet steunt om de pas voort te bewegen, zal hij of zij ongetwijfeld deze spieren voortdurend activeren. Dit continue gebruik tijdens een lange duurloop zorgt ervoor dat ze overbelast raken, waardoor ze op een gegeven moment onwillekeurig gaan samentrekken.

Deze spiercontractie is een duidelijke aanwijzing dat de spier zijn grens bereikt en zelfs kan scheuren als hij belast blijft. De loper zal een lichte pijn in de kuit voelen die hem dwingt even te stoppen, en hoewel het kan worden opgelost met een snelle stretch, is het advies te stoppen of de intensiteit van het joggen te verminderen om een mogelijke spierscheuring te voorkomen.

Scheuren van de kuitspier

Als een spier door voortdurend gebruik spanning opbouwt, verzwakken zijn vezels. Dit kan worden verergerd als de loper niet de gewoonte heeft om zich goed op te warmen voordat hij aan de activiteit met hoge impact begint, en vooral als de spier voortdurend tot het uiterste wordt gedreven zonder voldoende rust de dagen ervoor of zonder goede fysieke voorbereiding.

De kuitspieren zijn niet bepaald de meest voorkomende spieren voor een hardloper om te scheuren, maar de kans is latent aanwezig omdat het een sport is waarbij het onderlichaam zo veeleisend is. Als het gebeurt, voel je een scherpe pijn die je dwingt onmiddellijk te stoppen met joggen, zozeer zelfs dat proberen te lopen erg pijnlijk is. Als deze spierverrekking optreedt tijdens een sprintwedstrijd, is een gedeeltelijke of volledige scheur van de spier waarschijnlijker.

Scheenbeenfractuur

Het scheenbeen is het bot aan de voorkant van de kuit. Het is een van de langste na het dijbeen en ook een van de sterkste. Het is echter meestal het bot dat het zwaarst wordt belast, omdat het de meeste schokken te verduren krijgt tijdens het hardlopen, waardoor de spanning geleidelijk toeneemt en het beetje bij beetje verzwakt.

Een breuk, geheel of gedeeltelijk, kan worden veroorzaakt door het dragen van schoenen die de impact van de passen niet goed opvangen, of door een directe klap op het bot na een val tijdens het hardlopen. Dit resulteert in veel pijn, vooral wanneer men probeert het been te ondersteunen bij het lopen, en een vrij sterke zwelling. Om te herstellen moet u het been immobiliseren en enkele weken wachten tot de scheur volledig genezen is.

Fibula breuk

Het kuitbeen is het tweede bot dat samen met het scheenbeen de kuit vormt en aan de buitenkant van het gewricht aan de enkel vastzit. Dit gebied wordt zwaar belast door de schokken waaraan het been van de loper wordt blootgesteld bij elke stap tijdens een wedstrijd, en kan daarom breken.

Fibulafracturen worden ingedeeld in 3 niveaus; type A, wanneer ze alleen optreden in het bot onder de schede zonder dat de deltoideusband erbij betrokken is; type B, wanneer ze optreden vlak bij het gewricht en de deltoideus aantasten; en type C, wanneer ze optreden boven het gewricht en zowel de deltoideusband als de externe laterale band van de enkel beschadigen.

Beste producten voor herstel van kuitloopblessures

Bestseller

Hoe de RICE-therapie toepassen om kuitblessures bij hardlopers en atleten te behandelen?

Behalve in het geval van breuken kan de RICE-therapie gebruikt worden als eerste hulp om de symptomen van elke kuitblessure te verzachten. Dit is een update van RICE, dat eind jaren zeventig ontstond, en betekent: bescherming, rust, ijs, compressie en elevatie, stappen die we hieronder laten zien hoe je ze toepast:

• Bescherming: Bescherming bestaat uit het verzorgen van de kuit zodat deze geen verdere schade oploopt die de blessure negatief beïnvloedt of ernstiger maakt.
• Rust: na het veiligstellen van de kuit is de volgende stap om deze niet meer te gebruiken en in volledige rust te brengen, zodat de cellen het herstelproces kunnen beginnen.
• IJs: IJs wordt gebruikt om de kuitspiervezels vasoconstrictief te maken, zodat zwelling en pijn zoveel mogelijk afnemen. Pas de eerste 48-72 uur ijs toe.
• Compressie: Compressie zal helpen voorkomen dat de zwelling verder toeneemt, wat kan worden bereikt met een compressieverband om de bloedstroom op afstand te houden, of kuitbraces of compressiekousen.
• Elevatie: ter ondersteuning van bovenstaande stappen gaat u op uw buik liggen en tilt u uw kuit boven het niveau van uw hart door hem op een bankje te leggen, zodat de zwaartekracht de bloedtoevoer vermindert.

Referenties

1. Fields, K. B., & Rigby, M. D. (2016). Spierkuitblessures bij hardlopers. Current sports medicine reports, 15(5), 320-324. https://journals.lww.com/acsm-csmr/fulltext/2016/09000/Muscular_Calf_Injuries_in_Runners.9.aspx
2. Bright, J. M., Fields, K. B., & Draper, R. (2017). Echografische diagnose van kuitblessures. Sports health, 9(4), 352-355. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/1941738117696019
3. Alfredson, H., Pietilä, T., Öhberg, L., & Lorentzon, R. (1998). Achilles tendinosis and calf muscle strength. The American journal of sports medicine, 26(2), 166-171. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/03635465980260020301
4. Groen, B., & Pizzari, T. (2017). Calf muscle strain injuries in sport: a systematic review of risk factors for injury. British journal of sports medicine, 51(16), 1189-1194. https://bjsm.bmj.com/content/51/16/1189.abstract
5. Garrett Jr, W. E. (1996). Spierverrekkingen. The American journal of sports medicine, 24(6_suppl), S2-S8. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354659602406S02
6. Arnold, M. J., & Moody, A. L. (2018). Common running injuries: evaluation and management. American family physician, 97(8), 510-516. https://www.aafp.org/pubs/afp/issues/2018/0415/p510.html
7. van Mechelen, W., Hlobil, H., Kemper, H. C., Voorn, W. J., & de Jongh, H. R. (1993). Prevention of running injuries by warm-up, cool-down, and stretching exercises. The American journal of sports medicine, 21(5), 711-719. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354659302100513
8. Junior, L. C. H., Costa, L. O. P., & Lopes, A. D. (2013). Eerdere blessures en enkele trainingskenmerken voorspellen hardloopgerelateerde blessures bij recreatieve hardlopers: een prospectieve cohortstudie. Tijdschrift voor Fysiotherapie, 59(4), 263-269. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1836955313702030
9. Saragiotto, B. T., Yamato, T. P., Hespanhol Junior, L. C., Rainbow, M. J., Davis, I. S., & Lopes, A. D. (2014). Wat zijn de belangrijkste risicofactoren voor hardloopgerelateerde blessures. Sportgeneeskunde, 44, 1153-1163. https://link.springer.com/article/10.1007/s40279-014-0194-6
10. Brody, D. M. (1982). Technieken in de evaluatie en behandeling van de geblesseerde hardloper. The orthopedic clinics of North America, 13(3), 541-558. https://europepmc.org/article/med/6124922