Heup hardloop blessures

De heup is een excentrisch gewricht van de wervelkolom, waardoor we kunnen lopen of rennen. Deze mobiliteit zorgt er echter ook voor dat de heup veel stress oploopt door de impact die bij elke stap wordt gegenereerd, waardoor hij veel gevoeliger is voor blessures dan andere delen van het lichaam.

In het volgende artikel gaan we uitleggen wat de belangrijkste blessures zijn die hardlopers in de heup treffen, en hoe de RICE-therapie moet worden toegepast, zodat u weet hoe u ze moet behandelen als u er een oploopt.

Wat zijn de meest voorkomende soorten heupblessures bij hardlopen?

Of het nu komt door ophoping van spanning en stress, of door een punctuele val tijdens de wedstrijd, de heup kan 2 soorten blessures oplopen: acute en chronische, waarbij de laatste het meest problematisch zijn omdat ze vaak terugkomen.

Hieronder leest u meer over elk van beide:

Heupslijmbeursontsteking

Medisch bekend als bursitis trochanterica, ontstaat deze blessure wanneer de zakjes synoviale vloeistof, die verantwoordelijk zijn voor het absorberen van schokken en het voorkomen van wrijving tussen de botten en zachte weefsels van het gewricht, geïrriteerd raken, waardoor een immuunrespons ontstaat die ervoor zorgt dat het lichaam meer vloeistof produceert dan ze aankunnen en ontstoken raakt.

Het gebeurt meestal bij hardlopen op oneffen terrein dat meer impact dan normaal heeft op het gewricht, en het komt ook vaak voor bij hardlopers met overgewicht. Als het begint, voelt men een scherpe pijn aan de buitenkant van de heupen die zich tot in het been kan uitbreiden. De behandeling omvat de toepassing van koude en rust om de pijn te verlichten.

Tensor fascia lata peesontsteking

Dit is een veel voorkomende blessure die vaak het bandensyndroom wordt genoemd. Het treedt op wanneer de iliotibiale band, die loopt van de buitenste uiteinden van de heup tot de buitenkant van de knie, ontstoken raakt. Deze pees is zeer belangrijk omdat hij verantwoordelijk is voor de stabiliteit van beide gewrichten.

Het is een blessure die ontstaat door hardlopen op oneffen terrein, maar ook door stappen met een slechte techniek waardoor het zwaartepunt iets naar een bepaalde kant overhelt. Deze blessure veroorzaakt een scherpe pijn in het buitenste deel van de heup, maar kan ook in hetzelfde gebied van de knie ontstaan. De behandeling bestaat uit rust en ontstekingsremmers.

Psoas tendinitis

De psoas is een kleine pees op de overgang van de spier naar de heup, een van de kleinste in de hele menselijke anatomie. Deze blessure ontstaat wanneer hij ontstoken raakt door de ophoping van spanning als gevolg van de impact van het hardlopen, hoewel hij ook kan ontstaan door een directe klap op het gewricht.

Deze pees is rechtstreeks verbonden met de slijmbeurs, zodat hij in de meeste gevallen ook gepaard gaat met een slijmbeursontsteking. Symptomen zijn stijve heupen, scherpe pijn en zwelling.

Abductorpeesontsteking

Dit is een vrij veel voorkomende blessure bij hardlopers boven de 50 jaar, omdat deze pezen uiterst sterk zijn en alleen ontstoken raken door degeneratie van het weefsel als gevolg van jarenlange hardlooptraining, hoewel niet uitgesloten moet worden dat het ook gebeurt door een overrekking van deze door een val.

In het eerste van de bovengenoemde gevallen wordt het een chronische en recidiverende blessure, omdat de slijtage voortdurend geblesseerd en ontstoken raakt. De symptomen van deze kwaal zijn stijfheid in deze pezen, gewrichtspijn die zelfs hinderlijk is bij het lopen, en een beruchte ontsteking in het kruis.

Heupfractuur

Deze blessure komt zelden voor bij hardlopen, maar is vaak mogelijk bij patiënten met degeneratieve ziekten zoals osteoporose of artritis. Als het gebeurt, is het meestal niet de heup als zodanig die gebroken is, maar de hals van de dijbeenkop die aansluit op de bekkenholte. Het is een ernstig letsel, vooral als het voorkomt bij lopers uit een van de genoemde risicogroepen.

Wanneer het zich voordoet, is er sprake van hevige pijn die de mobiliteit van het been waarin de aandoening zich voordoet volledig verhindert, gevolgd door een ontsteking. De oplossing bij patiënten ouder dan 50 jaar is een gedeeltelijke of volledige heupprothese, waarbij de heupkop wordt vervangen door een metalen prothese. Na de operatie kan de loper niet meer opnieuw gaan hardlopen.

Schaamtegevoel

In het voorste en inferieure deel van de heup bevindt zich een spiergroep die pubis heet en die bij ontsteking aanleiding geeft tot deze blessure die ook wel bekend staat als hardloophernia. Het is een zeer vervelende kwaal die meestal ontstaat door slijtage van deze spieren of direct trauma eraan. Bij hardlopen komt het vaak voor bij oudere lopers die ouder zijn dan 40 jaar en de sport al meer dan tien jaar beoefenen.

De symptomen zijn acute pijn in het voorste deel van de heup, die meestal zelfs doorloopt tot in de hamstrings. De behandeling van deze kwaal is rust en fysiotherapie, maar het wordt beschouwd als een chronische kwaal omdat er bijna altijd een herhaling optreedt. De oplossing is meestal het verminderen van de intensiteit van training en wedstrijdactiviteit.

Beste producten voor het herstel van heupblessures bij hardlopen

Bestseller

.

Hoe de RICE-therapie toepassen om heupblessures bij hardlopers en atleten te behandelen?

De meeste blessures die we tot nu toe hebben besproken zijn punctueel en behalve breuken kunnen ze allemaal worden behandeld met de toepassing van de RICE-therapie , die staat voor: bescherming, rust, ijs, compressie en elevatie. Het stond vroeger bekend als RICE, maar het heeft een update gekregen en nu laten we zien hoe je het toepast.

• Bescherming: het eerste wat u moet doen bij een heupblessure is deze beschermen, en daarvoor kunt u een verband gebruiken dat het bovenste deel van het been tot in het kruis bedekt.
• Rust: de volgende stap is simpelweg het been aan de kant van de getroffen heup niet meer te gebruiken, dus u moet gaan zitten of zelfs direct naar de auto gaan om het gewricht niet meer te belasten.
• IJs: de volgende stap is het aanbrengen van een koud kompres met ijs om de zwelling die het letsel veroorzaakt te helpen minimaliseren en vooral de pijn te verlichten.
• Compressie: wanneer de zwelling onder controle is, brengt u een compressief verband aan om te voorkomen dat de heup verder opzwelt.
• Elevatie: deze stap bestaat uit het verhogen van het gewricht boven het niveau van het hart, iets wat vrij moeilijk te bereiken is, en het dichtst dat u kunt doen is op uw buik liggen en een kussen op uw bekken leggen zodat de zwaartekracht helpt de bloedtoevoer te verminderen.

Referenties

1. Paluska, S. A. (2005). Een overzicht van heupblessures bij hardlopen. Sportgeneeskunde, 35, 991-1014. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-200535110-00005
2. Geraci, M. C., & Brown, W. (2005). Evidence-based behandeling van heup- en bekkenblessures bij hardlopers. Physical Medicine and Rehabilitation Clinics, 16(3), 711-747. https://www.pmr.theclinics.com/article/S1047-9651(05)00021-5/fulltext
3. Mucha, M. D., Caldwell, W., Schlueter, E. L., Walters, C., & Hassen, A. (2017). Hip abductor strength and lower extremity running related injury in distance runners: a systematic review. Journal of science and medicine in sport, 20(4), 349-355. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S144024401630202X
4. Niemuth, P. E., Johnson, R. J., Myers, M. J., & Thieman, T. J. (2005). Heupspierzwakte en overbelastingsblessures bij recreatieve hardlopers. Clinical Journal of Sport Medicine, 15(1), 14-21. https://journals.lww.com/cjsportsmed/Abstract/2005/01000/Hip_Muscle_Weakness_and_Overuse_Injuries_in.4.aspx
5. Fredericson, M., Cookingham, C. L., Chaudhari, A. M., Dowdell, B. C., Oestreicher, N., & Sahrmann, S. A. (2000). Zwakte van de heupabductoren bij afstandslopers met het iliotibiale band syndroom. Clinical Journal of Sport Medicine, 10(3), 169-175. https://journals.lww.com/cjsportsmed/Abstract/2000/07000/Hip_Abductor_Weakness_in_Distance_Runners_with.4.aspx
6. Arnold, M. J., & Moody, A. L. (2018). Common running injuries: evaluation and management. American family physician, 97(8), 510-516. https://www.aafp.org/pubs/afp/issues/2018/0415/p510.html
7. van Mechelen, W., Hlobil, H., Kemper, H. C., Voorn, W. J., & de Jongh, H. R. (1993). Prevention of running injuries by warm-up, cool-down, and stretching exercises. The American journal of sports medicine, 21(5), 711-719. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354659302100513
8. Junior, L. C. H., Costa, L. O. P., & Lopes, A. D. (2013). Eerdere blessures en enkele trainingskenmerken voorspellen hardloopgerelateerde blessures bij recreatieve hardlopers: een prospectieve cohortstudie. Tijdschrift voor Fysiotherapie, 59(4), 263-269. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1836955313702030
9. Saragiotto, B. T., Yamato, T. P., Hespanhol Junior, L. C., Rainbow, M. J., Davis, I. S., & Lopes, A. D. (2014). Wat zijn de belangrijkste risicofactoren voor hardloopgerelateerde blessures. Sportgeneeskunde, 44, 1153-1163. https://link.springer.com/article/10.1007/s40279-014-0194-6
10. Brody, D. M. (1982). Technieken in de evaluatie en behandeling van de geblesseerde hardloper. The orthopedic clinics of North America, 13(3), 541-558. https://europepmc.org/article/med/6124922