Gewrichtsontwrichtingen

Er zijn een groot aantal gewrichtsletsels die in het menselijk lichaam kunnen voorkomen, waarbij dislocaties de meest voorkomende botverwondingen in deze anatomische gebieden zijn. Een ontwricht gewricht veroorzaakt bij de patiënt pijn, immobiliteit, zwelling en misvorming van het gewricht.

Omdat deze belangrijke botverschuiving tegenwoordig zeer vaak voorkomt, nodigen wij u uit om te lezen wat een dislocatie inhoudt. Wij laten u zien welke soorten dislocaties er zijn en welke risicofactoren deze kwaal veroorzaken. Ook leert u wat de belangrijkste symptomen van een ontwricht gewricht zijn en hoe u iemand met een ontwrichting kunt helpen.

Definitie: Wat zijn botdislocaties?

Een dislocatie is een type letsel aan het bewegingsapparaat dat optreedt wanneer twee botten in hetzelfde gewricht gedeeltelijk of volledig uit elkaar gaan (als de laatste situatie zich voordoet, heet het een subluxatie). Als het bot door de huid gaat, spreekt men van een externe of blootliggende dislocatie, anders van een gesloten dislocatie.

Om de dislocatie te verminderen en uit te lijnen, moet deze door de arts worden behandeld met mechanische behandelingen of speciale operaties, hoewel het letsel bij sommige patiënten in natuurlijke remissie gaat. Tot de meest terugkerende symptomen behoren pijn, inwendige misvorming en gewrichtszwelling.

Wat zijn de meest voorkomende soorten gewrichtsdislocaties?

Naast de indeling in open of gesloten dislocaties, kunnen ze ook volgens andere parameters worden ingedeeld. Kijk maar eens.

Volgens het type dislocatie

Als rekening wordt gehouden met de oorsprong van de pathologie kan een dislocatie zijn:

• Incomplete of gesubluxeerde dislocatie: Dit letsel treedt op wanneer er een gedeeltelijke scheiding van het bot is, rekening houdend met zijn diameter ten opzichte van zijn as.
• Dislocatie door verbuiging: Deze pathologie treedt op wanneer het gescheiden bot zich in een hoekige positie bevindt, waarbij de convexiteit of concaviteit wordt verbroken.
• Traumatisch: De mate van letsel bij deze aandoening is ernstig. Het bestaat uit de scheiding van twee diaphyseale botten (in sommige gevallen gaat het gepaard met de breuk van het andere botweefsel in het gewricht). Het komt vaak voor in de heupen, armen en knieën.
• Met trabeculaire verbrijzeling: Dit is een type letsel dat bestaat uit de scheiding van de oppervlakken van de sponsachtige en korte botten, waardoor een prominente misvorming van de contouren van deze weefsels ontstaat.
• Dislocatie van de articulaire waaier of "Bankart's laesie": Deze dislocatie treedt op wanneer er een abnormale beweging is tussen de diafyse van een bot en de sponsachtige metafyse van een ander bot. Zij komt meestal voor in de kop van het opperarmbeen en in het onderste deel van het labrum van het schouderblad.
• Volledige ontwrichting: Dit is de totale scheiding tussen twee botten, waarbij een deel van het botweefsel loodrecht of schuin blijft staan ten opzichte van de lengteas van het bot.
• Spiroïde breuk: Dit type letsel ontstaat bij een verdraaiing tussen twee lange botten, meestal veroorzaakt door een breuk.

Naargelang het type herhaling

Als rekening wordt gehouden met de voorgeschiedenis van de patiënt, kunnen dislocaties als volgt worden ingedeeld:

• Habitueel: Dislocaties van dit type treden op wanneer zij worden veroorzaakt door een eerdere gewrichtsziekte (artritis, osteoporose, enz.) bij een traumapatiënt.
• Terugkerend: Dit zijn letsels die optreden in gewrichtslichamen die reeds een dislocatie hebben ondergaan.
• Acute dislocaties: Dit type aandoening treedt op wanneer er geen eerdere geschiedenis van dislocatie in het gewricht is. De oorzaken kunnen uiteenlopend zijn, maar de meest voorkomende zijn klappen en traumatismen.
• Chronisch: Ook bekend als verstokte dislocatie. Dit type wordt veroorzaakt doordat een eerdere dislocatie niet goed geneest of verkleint, waardoor de botten niet meer in hun normale stand kunnen terugkeren.

Volgens het getroffen gewricht

Aan de andere kant kan een ontwrichting worden ingedeeld volgens het getroffen gewricht. Zie hieronder:

• Heupdislocatie: Dit type ontwrichting treedt op wanneer er een scheiding is tussen de kop van het dijbeen en het acetabulum van het bekken. Dit veroorzaakt problemen met lopen, gewrichtsstijfheid en hevige pijn. Het kan worden veroorzaakt door vallen, stoten of een eerdere ziekte.
• Elleboogdislocatie: Dit is een trauma veroorzaakt door een gebrek aan contact tussen het onderste gedeelte van de humerus met de kop van de ulna en het spaakbeen. Het meest voorkomende letsel is de elleboogdislocatie achteraan, waarbij er een verplaatsing is van de onderste botten naar het distale opperarmbeen.
• Schouderontwrichting: Dit letsel ontstaat bij een scheiding tussen de verbinding van humerus, sleutelbeen en schouderblad. De indeling hangt af van de betrokken botten. Er kan sprake zijn van een subcoracoïdislocatie (humerus - processus coracoïd van het schouderblad), subglenoïd (humerus - glenoïdholte van het schouderblad) en subclaviculair (humerus - ribben).
• Polsdislocatie: Tot de meest voorkomende ontwrichtingen aan de pols behoren die tussen lunatum en ulna (lunatumdislocatie) en tussen het grote bot, scaphoïd, 2e, 3e en 4e middenhandsbeentje, haak, trapezium en lunatum (perilunaatdislocatie). Ze worden meestal veroorzaakt door een val.
• Kniedislocatie: In dit geval bestaat het letsel uit het verlies van contact tussen de condylen van het femur en de glenoïdholtes van het scheenbeen. Dit veroorzaakt gewrichtsstijfheid, zwelling en blijvende pijn.
• Patellaire dislocatie: Bij een verplaatsing van de normale plaats van dit platte, ronde bot gaat de stabiliteit verloren door een verkeerde stand van het gewricht. Hiervoor kunnen scheuren optreden in de collaterale en laterale ligamenten en in de pezen die voortkomen uit de quadriceps femoris of patellaire pezen.

Beste gewrichtsdislocaties producten

Bestseller

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren voor dislocatie?

Er zijn verschillende risicofactoren of oorzaken die tot ontwrichting kunnen leiden. Hier zijn de meest voorkomende:

• Plotselinge bewegingen: Elke soort beweging die snel wordt uitgevoerd kan ervoor zorgen dat de ligamenten die de botten ondersteunen onvoorbereid zijn, waardoor ze verschuiven. De schouders hebben hier het meest onder te lijden.
• Gebrek aan voorafgaande opwarming: Voordat een activiteit wordt uitgevoerd, moet de spier-peesstructuur worden opgewarmd om te voorkomen dat er blessures ontstaan doordat twee botten niet op elkaar aansluiten. Knieën en enkels zijn om deze reden gevoelig voor blessures.
• Trauma: Stoten en vallen kunnen een gedeeltelijke of volledige verplaatsing van botten veroorzaken.
• Overgewicht: De belasting van de gewrichten door overgewicht verhoogt de kans op heup-, knie- en enkeldislocaties.
• Lichamelijke inactiviteit: Een zittende levensstijl of een voortdurend gebrek aan activiteit zorgt ervoor dat het lichaam gewend raakt aan een bepaalde houding. Als de patiënt om een of andere reden bewegingen wil uitvoeren die hij of zij niet gewend is, kan dit leiden tot ontwrichting.
• Eerdere gewrichtsziekten: Artrose is een belangrijke risicofactor die kan leiden tot dislocaties door slijtage van het gewrichtskraakbeen tussen de twee botten van het gewricht.
• Leeftijd van de patiënt: Hoewel dislocaties op elke leeftijd kunnen voorkomen, is het gebruikelijk om dit type letsel aan te treffen bij mensen die spierkracht verliezen, waardoor het gewrichtsgebied verzwakt.
• Osteofyten: Het verschijnen van botsporen of overbeentjes in het gewricht kan het risico op verplaatsing van botweefsel vergroten, waardoor dislocatie door verbuiging, gegenereerd door een onnatuurlijke hefboomwerking, ontstaat.
• De aanleg van de patiënt: Veel mensen zijn door hun eigen anatomie meer vatbaar voor dit letsel, in sommige gevallen door de overmatige elasticiteit van de banden die de gewrichten bedekken.

Belangrijkste tekenen en symptomen die ons waarschuwen voor een ontwricht gewricht

De tekenen en symptomen die kunnen waarschuwen voor de aanwezigheid van een ontwrichting in een gewricht zijn:

• Roodheid: Een ophoping van bloed wordt veroorzaakt in het getroffen gebied bij een dislocatie, wat leidt tot het verschijnen van blauwe plekken of roodgekleurde huid.
• Gewrichtsstijfheid: Dit is een van de belangrijkste symptomen van een dislocatie als gevolg van het onvermogen van de slijmbeurzen van het gewrichtslichaam om bewegingen op te vangen.
• Voortdurende pijn: Wanneer er een gedeeltelijke of totale verplaatsing van de botten is, drukt dit op de zenuwwortels, waardoor onmiddellijke pijn ontstaat vanaf het moment van het letsel. In sommige gevallen veroorzaakt het hoofdpijn en duizeligheid.
• Paresthesie: Gevoelloosheid en tintelingen zijn ook beruchte symptomen bij dislocaties. Dit wordt veroorzaakt door een gebrek aan normale bloedtoevoer naar het getroffen gebied.
• Zwakte: Het gebrek aan contact tussen de twee botten zorgt ervoor dat de spieren, pezen en ligamenten niet goed hun werk kunnen doen. Dit leidt tot zwakte bij het uitvoeren van dagelijkse activiteiten.
• Merkbare misvorming: De scheiding van twee botten veroorzaakt zeer zichtbare knobbels of knobbels in het gewonde gewricht.
• Zwelling: Gewrichtszwelling wordt ook veroorzaakt door de ophoping van bloed dat door het auto-immuunsysteem naar immuuncellen wordt gestuurd om te proberen het letsel te genezen.

Welke eerste hulpmethoden zijn er om een gewrichtsdislocatie te behandelen?

Het is belangrijk te verduidelijken dat niet alle noodgevallen hetzelfde zijn. Bij ernstig polytrauma als gevolg van een verkeersongeval of een val van aanzienlijke hoogte is het raadzaam een medische spoeddienst in te schakelen om geen ander letsel te veroorzaken.

Maar als je te maken hebt met een mildere situatie, moet je de volgende eerste hulp stappen uitvoeren op de traumapatiënt:

• Immobiliseer het gewricht voor overdracht: Het doel van deze taak mag niet uit het oog verloren worden, want het gaat om de medische verzorging van de traumapatiënt. Daarom kan het gewricht geheel of gedeeltelijk worden geïmmobiliseerd, waarbij het laatste wordt aanbevolen, aangezien er geen speciale spalken of drukkleding worden gebruikt.
• Fixatie van het gewrichtslichaam: Een schoon verband moet worden gebruikt om beide delen van het gewricht zo goed mogelijk te ondersteunen (met voldoende druk). Het is raadzaam een brancard (of een zo vlak en stevig mogelijk oppervlak, bijvoorbeeld een deur) te gebruiken als het letsel zich aan de onderste ledematen bevindt, om absolute rust van het gewricht te bereiken.
• Pas kou toe op het getroffen gebied: Cryotherapie is een niet-invasieve behandeling die zeer belangrijk is voor het verminderen van pijn en ontsteking omdat het de doorbloeding stimuleert. IJskompressen of koude gelballen kunnen worden gebruikt voor een pijnstillend effect.
• Overbrenging naar een medisch zorgcentrum: Het is belangrijk om de persoon te allen tijde te begeleiden, vooral wanneer de arts informeert naar de oorzaken die het gewricht hebben verwond en risicofactoren die de patiënt kan hebben.
• Te allen tijde rust houden: Voor en na medisch ingrijpen is het belangrijk dat het getroffen gebied geïmmobiliseerd en in absolute rust wordt gehouden. Dit voorkomt toekomstige blessures en complicaties omdat het gewrichtsorgaan niet wordt belast.

Het is belangrijk te verduidelijken dat het aanbrengen van zalven, zalven en het gebruik van geneesmiddelen vóór de medische diagnose in geen enkele situatie wordt aanbevolen.

Wat zijn de meest effectieve preventiemethoden om een ontwricht bot te voorkomen?

Om een ontwrichting tussen twee botten te voorkomen, moet rekening worden gehouden met de volgende aspecten:

• Vermijd risicovolle activiteiten: Contactsporten en manuele activiteiten met repeterende bewegingen kunnen stress veroorzaken op de gewrichten, wat zal leiden tot ontwrichting. Als u om wat voor reden dan ook besluit deze sporten te doen, zorg er dan voor dat u beschermende compressieve kleding draagt.
• Doe vooraf een warming-up: Om ontwrichtingen, contracturen en verstuikingen te voorkomen, is het noodzakelijk om vóór de wedstrijd oefeningen te doen om de spierbotstructuur aan de activiteit te laten wennen.
• Probeer geen plotselinge bewegingen te maken: Vergeet niet dat dit een van de belangrijkste oorzaken is van gewrichtsblessures.
• Als u met de motor of de fiets gaat, vermijddan vallen en probeer vooral uw schouder-, knie- en enkelgewrichten te beschermen.
• Kies voor regelmatige lichaamsbeweging om een zittende levensstijl en obesitas te vermijden en uw algemene levenskwaliteit te verbeteren.
• Neem calciumrijk voedsel op in uw dieet, vermijd verzadigde vetten en beperk voedingsmiddelen die een teveel aan urinezuur produceren. Op die manier houdt u uw botten en kraakbeen in perfecte conditie en voorkomt u dat er microkristallen ontstaan die als hefboom tussen twee botten kunnen werken en tot ontwrichting kunnen leiden.
• Bezoek regelmatig uw arts als u een degeneratieve botziekte of gewrichtskwaal hebt voor een meer specifieke diagnose.

F.A.Q: Veelgestelde vragen

Wij tonen u hieronder de terugkerende vragen die er zijn over het onderwerp botontwrichtingen. Neem een kijkje:

Referenties

1. Beitzel, K., Cote, M. P., Apostolakos, J., Solovyova, O., Judson, C. H., Ziegler, C. G., ... & Mazzocca, A. D. (2013). Huidige concepten in de behandeling van acromioclaviculaire gewrichtsdislocaties. Arthroscopie: The Journal of Arthroscopic & Related Surgery, 29(2), 387-397. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0749806312018907
2. Tauber, M. (2013). Management van acute acromioclaviculaire gewrichtsdislocaties: huidige concepten. Archives of orthopaedic and trauma surgery, 133(7), 985-995. https://link.springer.com/article/10.1007/s00402-013-1748-z
3. Tischer, T., Salzmann, G. M., El-Azab, H., Vogt, S., & Imhoff, A. B. (2009). Incidentie van geassocieerde letsels bij acute acromioclaviculaire gewrichtsdislocaties type III tot en met V. The American journal of sports medicine, 37(1), 136-139. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546508322891
4. Josefsson, P. O., Johnell, O., & Wendeberg, B. (1987). Ligamentaire letsels bij dislocaties van het ellebooggewricht. Clinical Orthopaedics and Related Research®, 221, 221-225. https://journals.lww.com/clinorthop/Abstract/1987/08000/Ligamentous_Injuries_in_Dislocations_of_the_Elbow.27.aspx
5. Arntz, C. T., Veith, R. G., & Hansen Jr, S. T. (1988). Fracturen en fractuur-dislocaties van het tarsometatarsale gewricht. JBJS, 70(2), 173-181. https://journals.lww.com/jbjsjournal/Abstract/1988/70020/Fractures_and_fracture_dislocations_of_the.3.aspx
6. Cooper, A. (1851). A Treatise on Dislocations and Fractures of the Joints. Blanchard en Lea. https://books.google.es/books?hl=en&lr=&id=EK99doHVY_AC
7. Cotton, F. J. (1924). Ontwrichtingen en gewrichtsbreuken. Annals of Surgery, 80(2), 286. https://journals.lww.com/annalsofsurgery/Citation/1924/08000/Dislocations_and_Joint_fractures.13.aspx
8. Richter, M., Wippermann, B., Krettek, C., Schratt, H. E., Hufner, T., & Thermann, H. (2001). Fracturen en fractuurdislocaties van de middenvoet: voorkomen, oorzaken en resultaten op lange termijn. Foot & Ankle International, 22(5), 392-398. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/107110070102200506
9. AITKEN, A. P., & POULSON, D. (1963). Dislocaties van het tarsometatarsale gewricht. JBJS, 45(2), 246-383. https://journals.lww.com/jbjsjournal/Abstract/1963/45020/Dislocations_of_the_Tarsometatarsal_Joint.3.aspx
10. Chen, C. H., Dong, Q. R., Zhou, R. K., Zhen, H. Q., & Jiao, Y. J. (2014). Effecten van haakplaat op schouderfunctie na behandeling van acromioclaviculaire gewrichtsdislocatie. International journal of clinical and experimental medicine, 7(9), 2564. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4211760/