Zwichnięcie rzepki

Gdy dochodzi do przemieszczenia rzepki z jej naturalnej pozycji, uraz ten nazywany jest zwichnięciem rzepki. Zwichnięcie to może być całkowite lub częściowe, w zależności od rozciągnięcia ścięgien mięśnia czworogłowego uda i więzadła rzepki.

Pokażemy Ci szczegółowo, jakie są główne przyczyny zwichnięcia rzepki i jakie są najczęstsze objawy tego urazu. Zwróć uwagę na kroki pierwszej pomocy, które zaprosimy Cię do zastosowania u pacjenta z urazem. Zobacz poniżej.

Czym jest zwichnięcie stawu rzepkowo-udowego?

Rzepkazazwyczaj znajduje się prawie na środku kolana, wspierana w przedniej górnej części przez ścięgno mięśnia czworogłowego uda i więzadło rzepki na drugim końcu. Z kolei więzadła boczne i przyśrodkowe zapewniają siłę niezbędną do utrzymania tej płaskiej kości w jej naturalnej pozycji.

Jeśli z jakiegoś powodu te tkanki łączne staną się nieprawidłowe, rzepka przesunie się z pierwotnego miejsca. Powoduje to uraz zwany zwichnięciem rzepki. Pacjent, który doznał urazu, powinien natychmiast udać się do lekarza w celu leczenia, aby zmniejszyć zwichnięty staw. Stopień urazu determinuje czas rekonwalescencji, który może wynosić od 6 do 12 tygodni, a w bardzo ciężkich przypadkach nawet do 10 miesięcy.

Jakie są przyczyny i czynniki ryzyka zwichnięcia rzepki?

Najczęstsze przyczyny zwichnięcia rzepki są następujące:

• Urazy sportowe: uderzenia doznane podczas upadku lub nagłego kontaktu nogi z innymi przedmiotami lub osobami mogą spowodować przemieszczenie rzepki w kolanie. Przeciążenie podczas treningu jest również czynnikiem ryzyka, który może prowadzić do zwichnięcia.
• Upadki w domu: Upadki doznane w domu są również czynnikami ryzyka, które należy wziąć pod uwagę przy zapobieganiu zwichnięciu rzepki. Dzieje się tak, ponieważ cały ciężar ciała jest przenoszony na staw w momencie upadku.
• Siedzący tryb życia: Nie należy zapominać, że rzepka jest podtrzymywana między innymi przez więzadło rzepki i ścięgno mięśnia czworogłowego uda. Jeśli te tkanki łączne nie pracują regularnie, sztywnieją i pod żadnym pozorem nie powstrzymają rzepki przed poruszaniem się.
• Nagłe ruchy: Zgięcie, wyprost i rotacja kolana są ograniczone przez więzadła i ścięgna. Jeśli z jakiegoś powodu staw nagle wysunie się z miejsca, rzepka może wysunąć się z miejsca.
• Zapalenie kaletki maziowej: Zapalenie kaletki rzepki jest ważną przyczyną zwichnięcia rzepki, które może prowadzić do zwichnięcia o różnym stopniu nasilenia.
• Choroby zwyrodnieniowe: Choroba zwyrodnieniowa stawów, osteogeneza i zespół Pageta to niektóre z dolegliwości, które powodują osłabienie kości, zwiększając tym samym możliwość zwichnięcia rzepki.
• Brak ochrony: Odzież kompresyjna jest idealna do utrzymywania stawu kolanowego na miejscu i zapobiegania przemieszczeniu rzepki. Dlatego za każdym razem, gdy decydujesz się na uprawianie sportu lub aktywność, która naraża rzepkę na ryzyko, zaleca się stosowanie paska na zapalenie ścięgna rzepki lub sportowej ortezy kolana.
• Brak rozgrzewki: Ważne jest, aby przyzwyczaić kolano do działania za pomocą niewymagających ćwiczeń. Pomoże to uniknąć nadwyrężenia więzadeł i mięśni znajdujących się w tym obszarze. Jeśli tak się nie stanie, rzepka może ulec przemieszczeniu.
• Wypadki drogowe: Takie wypadki na drodze często powodują zwichnięcia rzepki z powodu silnego uderzenia w kolano podczas zderzenia.

Najlepsze produkty na zwichnięcie rzepki

Bestseller

Główne oznaki i objawy, które ostrzegają nas, że mamy zwichnięcie rzepki

Zwichniętą rzepkę można rozpoznać po objawach:

• Hipermobilność stawu: Jest to jeden z najbardziej zauważalnych objawów zwichnięcia rzepki. Jest to spowodowane przesunięciem rzepki od środka kolana.
• Zapalenie: Ścięgno mięśnia czworogłowego uda i więzadło rzepki często puchną, gdy dochodzi do zwichnięcia rzepki. Więzadła krzyżowe i boczne mogą być również zaangażowane w ten uraz.
• Ból przy zginaniu i prostowaniu kolana: Brak komunikacji między kośćmi stawu oznacza, że ruchy biomechaniczne nie mogą być wykonywane normalnie.
• Drętwienie: Drętwienie tylnej części kolana, brak czucia w mięśniu brzuchatym łydki i płaszczkowatym są powszechne w tego typu urazach rzepki.
• Zaczerwienienie i zasinienie: Układ autoimmunologiczny powoduje gromadzenie się krwi w obszarze rzepki, która nie może być normalnie rozprowadzana. Prowadzi to do powstawania siniaków i zaczerwienienia w dalszej części kolana.
• Utrata symetrii ciała: Jeśli porównuje się oba kolana, notorycznie stwierdza się odchylenie w linii stawu, spowodowane oddzieleniem się kości w stawie
• Wybrzuszenie: Deformacja jest kolejnym charakterystycznym objawem zwichnięcia rzepki, spowodowanym przemieszczeniem się tej kości w stawie.

Jaka jest pierwsza pomoc w przypadku zwichnięcia rzepki?

W przypadku zwichnięcia rzepki można pomóc pacjentowi po urazie, postępując zgodnie z protokołami, które wykorzystują objawy sytuacji. Ważne jest, aby wyjaśnić, że kroki wymienione poniżej mają zastosowanie tylko do drobnych urazów, ponieważ poważniejsze przypadki wymagają interwencji lekarza.

Zwróć uwagę na kroki, które będziesz musiał podjąć, aby udzielić pierwszej pomocy osobie ze zwichniętą rzepką:

• Ochrona: Chroń nogę i kolano. Pierwszą rzeczą do zrobienia jest usunięcie wszystkich przedmiotów, które mogłyby spowodować poważny uraz tej części ciała. Jeśli to możliwe, zaleca się przeniesienie pacjenta w czyste i uporządkowane miejsce.
• Odpoczynek: Postaraj się jak najbardziej odpocząć kolano pacjenta. Na tym etapie należy ułożyć osobę w pozycji, która nie wpływa na ruch stawu kolanowego. W tym celu zaleca się, aby pacjent pozostawał nieruchomo i nie wykonywał żadnych czynności.
• Lód: Zastosuj zasady krioterapii. Zaleca się stosowanie zimna bezpośrednio na dotknięty obszar. Poprawi to wymianę składników odżywczych między krwią a tkankami i zmniejszy ból. W tym celu można zastosować zimne okłady żelowe.
• Kompresja: Ważne jest, aby stymulować przepływ krwi i trzymać kolano z dala od wibracji i ruchu. W tym celu można zastosować między innymi sportową opaskę uciskową na kolano lub bandaże elastyczne.
• Uniesienie: Utrzymuj kolano uniesione powyżej poziomu serca do czasu przetransportowania pacjenta do placówki medycznej. Zapobiegnie to powstawaniu obrzęków i zakrzepów, które mogą prowadzić do zakrzepicy.

Gdy pacjent jest stabilny , idealną rzeczą do zrobienia jest zabranie go do szpitala, aby lekarz specjalista mógł wykonać technikę repozycjonowania rzepki po zwichnięciu, ten rodzaj techniki jest zwykle dość bolesny i może być wykonywany tylko przez wyspecjalizowany personel medyczny.

Jakie są najskuteczniejsze metody zapobiegania zwichnięciu stawu rzepkowo-udowego?

Zwichnięciu rzepki można zapobiegać, stosując następujące metody:

• Zdrowy rozsądek: Zachowaj zdrowy rozsądek, aby uniknąć wypadków podczas uprawiania sportu lub w pracy. Nie narażaj siebie ani innych na ryzyko, wykonując ruchy, które mogą zagrozić rzepce lub innym stawom.
• Odzież uciskowa: Noszenie odzieży uciskowej poprawia stabilność kolana, co w znacznym stopniu pomaga zapobiegać zwichnięciom stawu kolanowego. Można również wybrać skarpety i pończochy uciskowe.
• Opróżnij kolano: Ważne jest, aby zastosować zimno po treningu sportowym, jeśli odczuwasz dyskomfort. Pomoże to utrzymać więzadła i mięśnie stawu w dobrym stanie. Można zastosować zimne okłady żelowe na ten obszar.
• Masuj staw: Poprawi to również krążenie krwi w nodze, zapobiegając występowaniu zwichnięć rzepki. Można wybrać różne metody masażu, ale najskuteczniejsze są masażery elektryczne i masażery termiczne na podczerwień.
• Unikaj nadwagi: Nadmierna masa ciała zmniejsza przestrzeń między kością udową a panewką, co zwiększa ryzyko zwichnięcia rzepki. Jest to spowodowane osłabieniem więzadła rzepki.
• Nie wykonuj gwałtownych ruchów: Ścięgno mięśnia czworogłowego uda i więzadło rzepki mogą ulec zerwaniu w przypadku wykonywania nagłych czynności lub ruchów, do których kolano nie jest przyzwyczajone. Doprowadzi to do natychmiastowego zwichnięcia rzepki.
• Staraj się codziennie uprawiać sport: Pomoże to uniknąć siedzącego trybu życia, który osłabia więzadła podtrzymujące rzepkę wyśrodkowaną na kolanie.
• Zwracaj na siebie uwagę: Jeśli cierpisz na jakąkolwiek chorobę lub chorobę zwyrodnieniową, zaleca się zwracanie uwagi na wszystkie objawy zwichnięcia, ponieważ pomoże to uniknąć lub nie pogłębić ciężkości urazu.
• Unikaj upadków: Osoby upadające na kolana często doznają złamań i zwichnięć rzepki. Z tego powodu zaleca się podjęcie wszelkich środków ostrożności, aby uniknąć tego typu wypadków domowych lub sportowych.
• Włączenie witamin i minerałów: Zbilansowana dieta połączona ze strategicznym treningiem pomoże poprawić rozwarcie stawów i utrzymać rzepkę w normalnej pozycji.

Odniesienia

1. Wascher, D. C., Dvirnak, P. C., & DeCoster, T. A. (1997). Zwichnięcie stawu kolanowego: wstępna ocena i implikacje dla leczenia. Journal of orthopaedic trauma, 11(7), 525-529. https://journals.lww.com/jorthotrauma/Abstract/1997/10000/Knee_Dislocation__Initial_Assessment_and.11.aspx.
2. Howells, N. R., Brunton, L. R., Robinson, J., Porteus, A. J., Eldridge, J. D., & Murray, J. R. (2011). Acute knee dislocation: an evidence based approach to the management of the multiligament injured knee. Injury, 42(11), 1198-1204. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0020138310007552
3. Yeh, W. L., Tu, Y. K., Su, J. Y., & Hsu, R. W. (1999). Zwichnięcie stawu kolanowego: leczenie zwichnięcia stawu kolanowego z dużą prędkością. Journal of Trauma and Acute Care Surgery, 46(4), 693-701. https://journals.lww.com/jtrauma/Abstract/1999/04000/Knee_Dislocation__Treatment_of_High_Velocity_Knee.23.aspx.
4. Seroyer, S. T., Musahl, V., & Harner, C. D. (2008). Management of the acute knee dislocation: the Pittsburgh experience. Injury, 39(7), 710-718. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0020138307004858
5. SISTO, D. J., & WARREN, R. F. (1985). Całkowite zwichnięcie stawu kolanowego: badanie kontrolne leczenia operacyjnego. Clinical Orthopaedics and Related Research®, 198, 94-101. https://journals.lww.com/clinorthop/Abstract/1985/09000/Complete_Knee_Dislocation__A_Follow_up_Study_of.14.aspx
6. Shelbourne, K. D., Porter, D. A., Clingman, J. A., McCarroll, J. R., & Rettig, A. (1991). Zwichnięcie stawu kolanowego przy niskiej prędkości. Orthopaedic Review, 20(11), 995-1004. https://europepmc.org/article/med/1749665.
7. Stayner, L. R., & Coen, M. J. (2000). Historyczne perspektywy algorytmów leczenia zwichnięcia stawu kolanowego. Clinics in sports medicine, 19(3), 399-413. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0278591905702143
8. Arendt, E. A., Fithian, D. C., & Cohen, E. (2002). Aktualne koncepcje bocznego zwichnięcia rzepki. Clinics in sports medicine, 21(3), 499-519. https://www.sportsmed.theclinics.com/article/S0278-5919(02)00031-5/fulltext
9. Hawkins, R. J., Bell, R. H., & Anisette, G. (1986). Ostre zwichnięcia rzepki. The American journal of sports medicine, 14(2), 117-120. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354658601400204
10. Garth JR, W. P., Pomphrey JR, M., & Merrill, K. (1996). Funkcjonalne leczenie zwichnięcia rzepki w populacji sportowców. The American Journal of Sports Medicine, 24(6), 785-791. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354659602400614