Złamania nadgarstka i dłoni

Złamanie to utrata ciągłości kości lub chrząstki na skutek pęknięcia lub złamania. Wśród najczęstszych złamań, jakich doznaje ludność na całym świecie, są złamania nadgarstka i ręki, zarówno na poziomie fragmentów kości tworzących nadgarstek, jak i kości nadgarstka.

Ponieważ jest to rodzaj złamania, który występuje bardzo często, jest to patologia bardzo interesująca dla wszystkich. Warto wiedzieć, na czym polega ten uraz, jak się go diagnozuje, jakie są jego przyczyny, jakich metod leczenia i opieki wymaga.

Co to jest złamanie kości nadgarstka i jak się je diagnozuje?

Zasadniczo złamanie kości nadgarstka, znane również jako "złamanie nadgarstka", jest urazem, który powoduje złamanie jednej lub więcej kości znajdujących się w nadgarstku lub z nim związanych. Innymi słowy, powoduje uszkodzenie kostnej części dolnej części ramienia. W rezultacie ma to negatywny wpływ na funkcjonowanie ręki.

Ponieważ ręka musi współpracować z różnymi mięśniami, ścięgnami, więzadłami i kośćmi, aby normalnie funkcjonować, czasami złamania kości w tej części ciała mają tendencję do poważnego uszkodzenia tkanek miękkich. Biorąc to pod uwagę, jeśli takie rozdarcia nie są odpowiednio leczone, możliwe jest, że stawy staną się sztywne, słabe i zdeformowane, poważnie unieruchamiając pacjenta.

Uważa się za niezbędne, aby osoby ze złamaniami nadgarstka lub dłoni udały się do lekarza specjalisty w celu uzyskania dokładnej diagnozy urazu, a następnie poddania się optymalnemu leczeniu w celu powrotu do zdrowia po urazie. Aby zdiagnozować taki uraz, lekarze rozpoczynają od fizycznego badania chorej ręki w celu sprawdzenia objawów pacjenta.

Złamanie nadgarstka lub ręki generuje następujące objawy:

• Ostry ból w okolicy: który nasila się podczas ruchu lub gdy pacjent trzyma/ściska przedmioty.
• Obrzęk i tkliwość wokół złamanego nadgarstka lub dłoni.
• Siniaki lub krwiaki na uszkodzonej części.
• Zauważalna deformacja przypominająca skręcenie nadgarstka.
• Ograniczona ruchomość części dłoni lub nadgarstka.
• Sztywność lub niemożność poruszania kciukiem i/lub innymi palcami.

Są to najczęstsze badania obrazowe wykorzystywane do diagnozowania tego urazu:

• Badanie rentgenowskie: Badanie rentgenowskie lub badanie radiologiczne powinno być stosowane w celu sprawdzenia, w jaki sposób dana część kostna została złamana, ta metoda jest najbardziej powszechna ze wszystkich.
• Tomografia komputerowa (CT): Standardowo, tomografia komputerowa ma zdolność wykrywania złamań nadgarstka, których nie wykrywają badania radiologiczne. Ponieważ ten rodzaj skanowania wykorzystuje technologię, która pozwala na wykonywanie zdjęć rentgenowskich pod różnymi kątami i łączenie ich w celu przedstawienia przekrojów wewnętrznych struktur ciała, może nawet zobaczyć urazy tkanek miękkich i naczyń krwionośnych.
• Rezonans magnetyczny (MRI): Nieinwazyjna technika, która wykorzystuje fale radiowe i silny magnes do generowania szczegółowych obrazów kości i tkanek miękkich, umożliwiając znacznie bardziej szczegółowy obraz specyfiki złamania kości. W związku z tym wyróżniają się większą czułością niż zdjęcia rentgenowskie, ponieważ mogą identyfikować minimalne złamania, a nawet istniejące urazy na poziomie więzadeł.

Dłoń i nadgarstek to złożony staw zawierający łącznie 10 głównych kości, którymi są:

• Promień: Jest to jedna z kości długich tworzących nadgarstek i znajduje się po zewnętrznej stronie przedramienia. Jest lekko zakrzywiona, a jej bliższy koniec łączy się ze stawem łokciowym, podczas gdy dolny lub dalszy koniec łączy się ze stawem nadgarstkowym. W przypadku złamania może dojść do złamania Collesa lub Smitha (bardzo częste).
• Kośćłokciowa: Kolejna z najdłuższych kości przedramienia, wyróżnia się tym, że jest równoległa do kości promieniowej i znajduje się między nadgarstkiem a kością ramienną. W przeciwieństwie do kości promieniowej, kość łokciowa znajduje się po wewnętrznej stronie przedramienia i dlatego łączy się z kością ramienną i promieniową (od góry), a także z kością promieniową i kośćmi nadgarstka (od dołu).
• Kościnadgarstka: Jest to osiem małych kości u podstawy dłoni, ułożonych w dwóch rzędach. Tak więc w rzędzie najbardziej przylegającym do nadgarstka znajdują się kości łopatkowate, piszczelowe, piramidowe i półksiężycowate. Drugi rząd zawiera kości wielkie, haczykowate, trapezowe i trapezoidalne. Chociaż są one małe, prawda jest taka, że są niezbędne do tworzenia stawów nadgarstka poprzez wiele więzadeł, które tworzą różne stawy.

Jakie są rodzaje złamań kości dłoni?

Ogólnie rzecz biorąc, można wyróżnić następujące klasyfikacje:

• Złamanie stabilne: Jest to rodzaj złamania, które zachowuje część kości i jej kory bez przerwania. Z tego powodu ryzyko niewspółosiowości jest absolutnie minimalne.
• Niestabilne złamanie: Odnosi się do kompletnych złamań kości, które są wyrównane, ale wymagają natychmiastowego unieruchomienia ze względu na wysokie ryzyko utraty wyrównania.
• Interwencyjne lub operacyjne złamanie niestabilne: Są to złamania, które ze względu na poziom uszkodzenia wymagają stabilizacji chirurgicznej przy użyciu kołków, śrub lub płytek.
• Złamanie śródstawowe: Jest ono definiowane jako uraz, który rozciąga się na dotknięty staw nadgarstkowy.
• Złamaniepozastawowe: W przeciwieństwie do powyższych, jest to pęknięcie kości, które pozostaje na zewnątrz stawu nadgarstkowego. Innymi słowy, nie rozprzestrzenia się do wewnątrz obszaru.
• Złamanie rozdrobnione: Jest to złamanie kości, w którym uderzona część kości rozpada się na więcej niż dwie części lub bardzo małe kawałki.
• Złamaniewielokrotne: W tym przypadku kość zostaje złamana na wiele fragmentów i różnych części.
• Złamanie otwarte: Znane również jako "złamanie otwarte", jest to złamanie, które przerywa kość, a także skórę w okolicy. Ze względu na ryzyko infekcji wymaga natychmiastowej pomocy medycznej.
• Złamanie zamknięte: Jest to rodzaj złamania, w którym złamaniu ulega tylko kość bez naruszenia otaczającej ją skóry. Dlatego warstwa ta pozostaje nienaruszona.
• ZłamanieCollesa: W szczególności jest to patologia, która rozrywa kość nadgarstka i jest promowana, gdy pacjent upada na wyciągniętą rękę ze stawem wygiętym do tyłu. W ten sposób dochodzi do złamania kości promieniowej, a jej koniec zostaje przesunięty w kierunku grzbietu dłoni.
• Złamanie Smitha: Jest to uraz spowodowany upadkiem na ziemię z ręką zgiętą do przodu, przez co nadgarstek jest bezpośrednio narażony na uderzenie. W tym przypadku złamany koniec kości promieniowej przemieszcza się w dół dłoniowej strony ręki.

Najlepsze produkty na złamania nadgarstka

Bestseller

Jakie są przyczyny i czynniki ryzyka złamań nadgarstka?

Z natury rzeczy wystąpienie złamania kości nadgarstka może być wynikiem wielu działań i czynników sprzyjających tego typu urazom.

Poniżej przedstawiamy najważniejsze przyczyny i czynniki ryzyka:

• Złamanienadgarstka lub ręki jest często wynikiem upadku. Zwłaszcza jeśli poszkodowany upadnie na wyciągniętą rękę lub ramię.
• Wypadki drog owe również mogą prowadzić do złamań. Zarówno kolizje samochodowe, jak i motocyklowe mogą prowadzić do złamania kości nadgarstka i prawie zawsze są one poważne.
• Jednym znajczęstszych urazów sportowych są złamania nadgarstka. Zwłaszcza podczas uprawiania takich dyscyplin jak rugby, piłka nożna, narciarstwo, łyżwiarstwo, koszykówka, snowboard i jazda konna, by wymienić tylko kilka.
• W wielu przypadkach osteoporoza jest główną przyczyną złamania nadgarstka. Osteoporoza rozrzedza i osłabia kości, zwiększając prawdopodobieństwo takich urazów.
• Nagłe ruchy, zwłaszcza silne skręcenie nadgarstka, często prowadzą do złamania.
• Osoby ze złymi nawykami, takimi jak palenie i picie alkoholu, są potencjalnymi pacjentami ze złamaniami kości. Palenie prowadzi do osteoporozy, a alkohol do utraty gęstości kości, a także do upadków i wypadków drogowych.
• Kolejnym czynnikiem ryzyka upadków jestwiek. Z biegiem czasu kości osób starszych stają się słabsze i bardziej kruche. Jest to powodem rozprzestrzeniania się tych złamań.
• Niezdrowa dieta, która generuje niedobory wapnia, witaminy D i kolagenu w organizmie, również wpływa na strukturę kości.

Pierwsza pomoc w leczeniu złamania nadgarstka lub ręki

Kiedy osoba doznaje złamania tej kategorii, pierwszym krokiem do udzielenia pomocy jest wezwanie przeszkolonej pomocy medycznej, która może prawidłowo leczyć uraz. Jednak w czasie, który upływa do momentu przybycia na miejsce zdarzenia, należy podjąć szereg kroków, aby zapobiec poważniejszemu złam aniu i poważnemu uszczerbkowi na zdrowiu pacjenta.

Poniżej przedstawiono podstawowe zasady udzielania pierwszej pomocy w przypadku złamania kości:

• Unieruchomić uszkodzoną rękę lub nadgarstek: Najważniejszą rzeczą do zrobienia w przypadku złamania kości w dłoni lub nadgarstku jest utrzymanie uszkodzonego obszaru w bezruchu. Dlatego nie należy próbować wyrównywać kości ani wciskać jej do środka, ponieważ może to pogorszyć stan złamania. Zamiast tego zachęcaj pacjenta do utrzymania stawu w bezruchu, aby nie zwiększać bólu i odczuwanego dyskomfortu.
• Unikaj przyjmowania jakichkolwiek leków bez uprzedniej recepty: Nie jest wskazane, aby pacjent stosował samoleczenie jakimikolwiek lekami w celu zmniejszenia bólu i/lub stanu zapalnego bez porady specjalisty. Może to pogorszyć stan zdrowia danej osoby i wywołać niebezpieczne skutki uboczne. Podobnie, należy uniemożliwić pacjentowi spożywanie jakichkolwiek pokarmów.
• Monitorowanie parametrów życiowych: Niezbędne jest monitorowanie parametrów życiowych pacjenta po złamaniu. W tym celu, o ile to możliwe, można zmierzyć puls, sprawdzić, czy oddycha normalnie i, krótko mówiąc, sprawdzić, czy jest przytomny. Wskazane jest również zapobieganie zamykaniu oczu lub zasypianiu podczas opieki klinicznej.
• Pomóż osobie w szoku: Jeśli pacjent zgłasza zawroty głowy lub ma przyspieszony oddech, musisz pomóc mu się zrelaksować. Można to zrobić, kładąc się w pozycji nieco niższej niż tułów i podnosząc nogi, aby zachęcić do poprawy. Stan ten jest często spowodowany silnym bólem, który utrzymuje się po złamaniu kości.
• Spróbuj uspokoićlub opanować nerwowość pacjenta: Jeśli poszkodowany wykazuje stan zdenerwowania, jest bardzo prawdopodobne, że złamanie kości pogorszy się, a jego ból stanie się bardziej intensywny. Dlatego zrób wszystko, co możliwe, aby uspokoić poszkodowanego w czasie oczekiwania na pomoc medyczną.
• Zastosuj zimne okłady na złamany obszar: Jeśli to zrobisz, pacjent może poczuć ulgę, ponieważ właściwości zimna pomagają zmniejszyć ból, ograniczyć stan zapalny i wywołać efekt uspokajający. Należy przy tym pamiętać, że nie zaleca się przykładania lodu bezpośrednio na skórę nadgarstka lub dłoni, aby jej nie poparzyć.
• Sprawdź, czy pacjent nie doznałinnych obrażeń: Za zgodą poszkodowanego, idealnym rozwiązaniem jest sprawdzenie, czy na jego ciele nie występują inne urazy. Albo poprzez wskazania pacjenta, albo poprzez obserwację dotkniętych obszarów. Ma to ogromne znaczenie dla poinformowania specjalistów medycznych o stanie danej osoby.

Najbardziej wskazane metody leczenia złamań nadgarstka i ręki

W zależności od uzyskanej diagnozy i ciężkości urazu kości, lekarz specjalista będzie w stanie określić najbardziej odpowiednią metodę leczenia patologii i osiągnąć skuteczny proces powrotu do zdrowia.

Ogólnie rzecz biorąc, w leczeniu złamania stosuje się następującą procedurę:

• Unieruchomienie: Aby zapobiec ostrzejszemu złamaniu chorej kości, konieczne jest unieruchomienie nadgarstka w celu ograniczenia ruchu złamanej kości, aby mogła ona prawidłowo się zszyć i odzyskać swoją normalną funkcję. W tym celu pracownicy służby zdrowia zwykle zakładają szynę lub gips na nadgarstek lub dłoń i zalecają utrzymywanie stawu powyżej poziomu serca, aby zminimalizować ból i obrzęk.
• Leki: Ponieważ ból jest głównym objawem takiej patologii, lekarze muszą zrobić wszystko, co możliwe, aby zwalczyć dyskomfort, zwłaszcza jeśli staje się on poważny. W związku z tym opracują niezbędne środki przeciwbólowe, a jeśli jest to odsłonięte złamanie z raną lub nacięciem skóry w pobliżu urazu, konieczne jest przepisanie antybiotyku, aby zapobiec zakażeniu fragmentu kości.
• Operacja: W przypadkach, w których uraz nie postępował z leczeniem unieruchamiającym przez odpowiedni czas lub złamanie było otwarte, rozciąga się na staw, uszkadza więzadła lub nerwy i wykazuje luźne fragmenty kości, najlepiej jest przeprowadzić leczenie chirurgiczne, aby prawidłowo ustawić złamane części kości.

Wprzypadku konieczności przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego na złamanej ręce lub nadgarstku, specjaliści muszą określić, jaka procedura będzie najbardziej odpowiednia dla pacjenta.

Najczęstsze rodzaje operacji są następujące:

• Otwarta operacja redukcyjna i unieruchomienie wewnętrzne: Jest to zabieg chirurgiczny wykonywany przy użyciu śrub, metalowych prętów lub płytek w celu naprawy złamanej kości. Po operacji pozostaną one zamocowane pod skórą nadgarstka lub dłoni.
• Operacja otwartej redukcji i zespolenie zewnętrzne: W tym przypadku, zamiast wszczepiać pewne elementy wewnętrznie, instaluje się urządzenie, które ułatwia zewnętrzne unieruchomienie złamanej kończyny w celu zespolenia złamanej części kości. Jest to zewnętrzna rama, która utrzymuje kość nad skórą i utrzymuje ją w prawidłowej pozycji do czasu wygojenia.

Rehabilitacja po złamaniu kości nadgarstka

Po leczeniu zachowawczym, które polega na założeniu gipsu lub szyny na nadgarstek, proces rehabilitacji jest lżejszy, ponieważ jako że jest to niewielkie złamanie kości, wymaga jedynie około 6 tygodni na wygojenie. Po unieruchomieniu wykonywane jest kontrolne zdjęcie rentgenowskie w celu potwierdzenia, że kość nadgarstka jest prawidłowo unieruchomiona.

Następnie obszar ten musi być sprawdzany co tydzień (od trzech do czterech tygodni) w celu wykrycia dalszych przemieszczeń i ustalenia, czy konieczna jest operacja. Jeśli operacja nie jest konieczna, po zaobserwowaniu prawidłowej ewolucji złamania podczas cotygodniowych kontroli, lekarz określi odpowiedni czas na zdjęcie szyny i gipsu, a także na rozpoczęcie okresu rehabilitacji.

W ciągu jednego do dwóch miesięcy, w celu zagwarantowania pełnej ruchomości nadgarstka, wykonywana jest seria ćwiczeń rehabilitacyjnych lub praktyk fizjoterapeutycznych, które pomagają zmniejszyć sztywność i stopniowo przywrócić ruch.

Szyna lub unieruchomienie muszą zostać zdjęte z nadgarstka po pierwszym tygodniu. Następnie można rozpocząć ćwiczenia rehabilit acyjne , które zostaną zaplanowane przez specjalistę w celu zapewnienia jak najszybszego powrotu do zdrowia.

Metody zapobiegania złamaniom kości dłoni i nadgarstków

Chociaż pewnych ewentualności nie da się uniknąć, w rzeczywistości istnieje wiele technik i metod zapobiegawczych, które pomagają uniknąć złamań kości w nadgarstkach i dłoniach.

Poniższe metody zapobiegawcze są idealne, aby uniknąć złamania kości dłoni lub nadgarstka:

• Jedz zdrową i zbilansowaną dietę: Dzięki temu, podobnie jak organizm będzie wykazywał optymalne funkcjonowanie w ogóle, pozwoli to również na utrzymanie zdrowia kości. W szczególności, jeśli spożywasz pokarmy bogate w wapń i witaminę D, które są substancjami promującymi rozwój siły kości i zapobiegającymi pojawianiu się osłabienia tych struktur. Możesz nawet zdecydować się na przyjmowanie suplementów diety i połączyć je ze zdrową dietą, aby uzyskać odpowiednie ilości.
• Regularnie uprawiaj aktywność fizyczną: Ważne jest, aby unikać siedzącego trybu życia i codziennie uprawiać sport. Ćwiczenia zwiększają ilość kości, wzmacniają mięśnie i promują zdrowie stawów. W rezultacie szanse na złamanie kości są zminimalizowane.
• Unikaj przetrenowania: Wiele złamań kości, w tym złamania rąk i nadgarstków, jest spowodowanych nadmiernym wysiłkiem i stresem. Z tego powodu zaleca się stopniowe wykonywanie ćwiczeń i unikanie przetrenowania, które może powodować urazy, a w konsekwencji złamania kości.
• Używaj wygodnych butów, z antypoślizgowymi podeszwami i odpowiednich na każdą okazję: Dobrą receptą na uniknięcie upadków jest używanie butów, które idealnie pasują do stóp, są odpowiednie do uprawiania określonych sportów i, jeśli to możliwe, mają antypoślizgowe podeszwy. Zaleca się również zaprzestanie noszenia butów na wysokim obcasie.
• Nie pal i nie pij alkoholu: Te niezdrowe nawyki są znane z powodowania złamań kości. Palenie stymuluje rozwój osteoporozy, podczas gdy alkohol powoduje utratę masy kostnej, prowadzi do upadków i w wielu przypadkach powoduje wypadki drogowe.
• Upewnij się, że nosisz odpowiedni sprzęt ochronny podczas uprawiania sportu: Aby uniknąć uderzeń lub urazów, ważne jest, aby używać ochraniaczy na nadgarstki lub innego odpowiedniego sprzętu ochronnego w celu ochrony nadgarstków i dłoni. Zwłaszcza w przypadku treningów związanych z wysokim ryzykiem.
• Wrazie potrzeby skorzystaj z pomocy medycznej, aby kontrolować inne patologie powodujące złamania: Na przykład, jeśli cierpisz na osteoporozę, koniecznie udaj się do specjalisty w celu poddania się leczeniu, aby zapobiec dalszemu osłabieniu kości. Ponadto, aby zapobiec wypadkom, należy również udać się do okulisty, aby w razie potrzeby leczyć wzrok.
• Zapobieganie upadkom w domu: Ważne jest, aby podłoga w domu była w pełni klimatyzowana, aby zapobiec wypadkom. W tym przypadku należy utrzymywać ją wolną od bałaganu, usunąć dywany lub luźne przewody, pozostawić meble lub przedmioty dekoracyjne w ich zwykłym miejscu i nie używać śliskiego wosku podczas czyszczenia.
• Podczas wchodzenialub schodzenia po schodach należy koniecznie używać poręczy. Ponadto, jeśli znajdują się one w domu, upewnij się, że masz na nich dobre oświetlenie z włącznikami światła na górze i na dole, możesz także zainstalować poręcze po obu stronach, a nawet umieścić błyszczącą taśmę na stopniach, aby łatwiej je rozróżnić.
• W kuchni w domu należy sprzątać rozlane płyny lub jedzenie, a także umieścić maty antypoślizgowe na podłodze w pobliżu zlewu i kuchenki. Zmniejszy to również ryzyko upadków prowadzących do złamań kości.
• W łazienkach warto mieć gumowe maty antypoślizgowe pod prysznicem lub używać kapci kąpielowych z antypoślizgowymi podeszwami, a także zainstalować drążki obok prysznica, wanny i toalety, aby można było trzymać się ścian i uniknąć upadku.
• W sypialniach zaleca się zainstalowanie włączników światła w zasięgu łóżka lub posiadanie pod ręką latarek zasilanych bateriami, aby uniknąć ciemności podczas wstawania w nocy. Jest to jedna z głównych przyczyn wypadków w domu.

Odniesienia

1. Hanel, D. P., Jones, M. D., & Trumble, T. E. (2002). Złamania nadgarstka. Orthopedic Clinics, 33(1), 35-57. https://www.orthopedic.theclinics.com/article/S0030-5898(03)00071-3/fulltext
2. Goldfarb, C. A., Yin, Y., Gilula, L. A., Fisher, A. J., & Boyer, M. I. (2001). Złamania nadgarstka: co lekarz powinien wiedzieć. Radiology, 219(1), 11-28. https://pubs.rsna.org/doi/abs/10.1148/radiology.219.1.r01ap1311.
3. Altissimi, M., Antenucci, R., FIACCA, C., & MANCINI, G. B. (1986). Długoterminowe wyniki leczenia zachowawczego złamań dalszej części kości promieniowej. Clinical Orthopaedics and Related Research®, 206, 202-210. https://journals.lww.com/clinorthop/Abstract/1986/05000/Long_term_Results_of_Conservative_Treatment_of.35.aspx.
4. Van Onselen, E. B. H., Karim, R. B., Hage, J. J., & Ritt, M. J. P. F. (2003). Częstość występowania i rozmieszczenie złamań ręki. Journal of Hand Surgery, 28(5), 491-495. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1016/s0266-7681%2803%2900103-7.
5. Barton, N. J. (1984). Złamania ręki. The Journal of bone and joint surgery. British volume, 66(2), 159-167. https://online.boneandjoint.org.uk/doi/abs/10.1302/0301-620X.66B2.6707048
6. Klotzbuecher, C. M., Ross, P. D., Landsman, P. B., Abbott III, T. A., & Berger, M. (2000). Pacjenci z wcześniejszymi złamaniami mają zwiększone ryzyko przyszłych złamań: podsumowanie literatury i synteza statystyczna. Journal of bone and mineral research, 15(4), 721-739. https://asbmr.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1359/jbmr.2000.15.4.721.
7. Court-Brown, C. M., & Caesar, B. (2006). Epidemiologia złamań u dorosłych: przegląd. Injury, 37(8), 691-697. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0020138306003238.
8. Singer, B. R., McLauchlan, G. J., Robinson, C. M., & Christie, J. (1998). Epidemiologia złamań u 15 000 dorosłych: wpływ wieku i płci. The Journal of bone and joint surgery. British volume, 80(2), 243-248. https://online.boneandjoint.org.uk/doi/abs/10.1302/0301-620X.80B2.0800243.
9. Bischoff-Ferrari, H. A., Willett, W. C., Wong, J. B., Giovannucci, E., Dietrich, T., & Dawson-Hughes, B. (2005). Zapobieganie złamaniom poprzez suplementację witaminą D: metaanaliza randomizowanych badań kontrolowanych. Jama, 293(18), 2257-2264. https://jamanetwork.com/journals/jama/article-abstract/200871.
10. Patel, D. S., Roth, M., & Kapil, N. (2011). Złamania przeciążeniowe: diagnostyka, leczenie i zapobieganie. American family physician, 83(1), 39-46. https://www.aafp.org/pubs/afp/issues/2011/0101/p39.html.