Złamania łopatki > Przyczyny > Rehabilitacja

Czym jest złamanie barku i jak się je diagnozuje?
Jakie są rodzaje złamań kości ramiennej?
Najlepsze produkty na złamania barku
Jakie są przyczyny i czynniki ryzyka złamań barku?
Pierwsza pomoc przy złamaniu kości ramiennej
Najbardziej wskazane metody leczenia złamań obojczyka i barku
Rehabilitacja po złamaniu kości ramiennej
Metody zapobiegania złamaniom kości ramiennej

Łopatka jest stawem łączącym ramię z resztą ciała i składa się z trzech kości: kości ramiennej, łopatki i obojczyka. W rezultacie jest to jeden z obszarów ciała najbardziej podatnych na złamania kości.

Złamania barku są spowodowane pęknięciem lub złamaniem jednej z kości tworzących staw barkowy. Ponieważ są to urazy o znacznej powadze, warto wiedzieć więcej o tym, czym są, jak się je diagnozuje, jakie są ich rodzaje, jakie są ich przyczyny, jak należy je leczyć i jakie istnieją metody zapobiegania tej patologii.

Czym jest złamanie barku i jak się je diagnozuje?

Złamanie barku definiuje się jako złamanie lub pęknięcie łopatki, obojczyka i/lub bliższej części kości ramiennej. Znane jest również jako "złamanie barku" i jest spowodowane pęknięciem, które bezpośrednio wpływa na kość ramienia wokół stawu ramienno-łokciowego. Ogólnie rzecz biorąc, złamanie odpowiada utracie ciągłości fragmentu kości.

Pacjent manifestuje obraz symptomatologiczny typowy dla tego rodzaju urazu, na podstawie którego można zidentyfikować złamaną kość ramienia.

Główne oznaki i objawy, które pomagają wykryć złamanie barku to

Silny ból w okolicy złamania.
Obrzęk lub stan zapalny barku
Deformacja pod skórą
Odbarwienie skóry lub zasinienie wokół złamania.
Trudności lub niemożność poruszania i podnoszenia ramienia.
Ekstremalna tkliwość i chrupanie w okolicy złamania.

Podczas diagnozowaniazłamania barku specjaliści medyczni koncentrują się na ocenie objawów zgłaszanych przez pacjenta, a ponadto decydują się na przeprowadzenie badania fizykalnego złamanego obszaru, w którym badany jest obojczyk i jego otoczenie.

Diagnostyczne badanie obrazowe w celu wizualizacji stanu złamanej kości jest znacznie dokładniejsze, a najczęstsze testy to:

RTG: W większości przypadków złamania kości ramiennej można wskazać za pomocą badania rentgenowskiego. W takich przypadkach technik wykonujący badanie będzie musiał wskazać miejsce złamania pod kilkoma kątami, aby uzyskać jak najwięcej szczegółów. W takich przypadkach ważne jest, aby dotknięta część kości nie zachodziła na siebie w zauważalny sposób.
Tomografia komputerowa: Są to badania obrazowe podobne do zdjęć rentgenowskich, ponieważ również zbierają obrazy rentgenowskie pod wieloma kątami, aby uzewnętrznić stan złamanej kości. Jednak poza tym koncentrują się na łączeniu różnych technik w celu uzyskania przekrojowych lub trójwymiarowych obrazów wewnętrznych struktur ciała. Pozwala to na szczegółowe zobrazowanie kości i otaczających tkanek miękkich w celu dokładniejszej diagnozy.
Rezonans magnetyczny (MRI): Są to bardziej zaawansowane skany, które wykorzystują fale radiowe wraz z polem magnetycznym do tworzenia znacznie bardziej szczegółowych obrazów więzadeł, które utrzymują stawy i kości razem. W efekcie wyniki pozwolą na zbadanie złamania kości, a także stanu więzadeł, aby wykluczyć, czy zostały one uszkodzone w wyniku urazu.

Jakie są rodzaje złamań kości ramiennej?

Podkreślamy klasyfikację tego stanu w zależności od kości, która została złamana w wyniku uderzenia:

Złamanie obojczyka: Polega na złamaniu kości łączącej mostek z ramieniem (tj. obojczyka) lub kości łączącej górną część mostka z łopatką. W związku z tym, że obojczyk działa jako stabilizator między klatką piersiową a ramieniem, wyróżnia się jako złamanie, które powinno być natychmiast poddane opiece medycznej. Jest ono powszechne u dzieci i młodych dorosłych.
Złamanie łopatki: Nazywane również "złamaniem łopatki", odnosi się do złamania, które występuje bezpośrednio w łopatce lub łopatce; jest to część kostna, która łączy obojczyk z kością ramienia. W konsekwencji, jeśli dojdzie do takiego urazu, może to mieć również wpływ na obojczyk, kości ramienia, płuca, a nawet klatkę piersiową.
Złamanie kości ramiennej: Odnosi się to do rodzaju złamania, które łamie kość ramienną lub najdłuższą kość kończyny górnej (ramienia). Jest to uraz, który z kolei można podzielić na segmenty w zależności od złamanego obszaru (dolny koniec, trzon lub górny koniec). Tak więc, oprócz typowych objawów złamania barku, może ono również prowadzić do deformacji całego ramienia i nadgarstka. Zwykle występuje u osób starszych i młodych.

Po zdiagnozowaniu złamania barku należy również wskazać, który wzorzec został uruchomiony w następujący sposób:

Złamaniebez przemieszczenia: Jest to złamanie kości, w którym fragmenty kości pozostają w swoim anatomicznym położeniu. Oznacza to, że nie przemieszczają się one ze swojego zwykłego miejsca.
Złamanie zprzemieszczeniem: Jest to stan, w którym fragmenty kości ulegają przemieszczeniu i/lub odchodzą od swojego zwykłego anatomicznego położenia, a w konsekwencji wykazują niewspółosiowość. W tym przypadku należy określić stopień przemieszczenia i zarys złamania (zmienia to naturalną pozycję kości ramiennej w większym lub mniejszym stopniu).
Złamanie otwarte: Jest to tak zwane "złamanie otwarte", w którym uszkodzeniu ulega również skóra znajdująca się nad miejscem złamania. Innymi słowy, fragmenty kości przerywają skórę i są wystawione na działanie środowiska, dzięki czemu możliwe jest zobaczenie wewnętrznych tkanek, a nawet złamanej kości. Skutkuje to otwartą raną i krwawieniem zewnętrznym.
Złamanie zamknięte: W przeciwieństwie do poprzedniego przypadku, jest to złamanie, które dotyczy tylko uderzonej kości. W związku z tym nie dochodzi do uszkodzenia skóry, otwartej rany i krwotoku zewnętrznego. Nie należy jednak wykluczać wewnętrznego uszkodzenia tkanek miękkich i krwawienia wewnętrznego.
Proste złamanie: Jak sama nazwa wskazuje, jest to proste złamanie kości, w którym złamana kość jest rozszczepiona tylko w jednej części.
Złamanie rozdrobnione: Gdy kość pęka i generuje małe fragmenty kości, które się odłamują, wykrywane jest złamanie rozdrobnione. Oznacza to, że wyróżnia się ono tym, że kość rozpada się na więcej niż dwa fragmenty, a zatem jest niestabilna.
Złamanie spiroidalne: Odnosi się do urazu, który wywołuje ślad złamania kości w kształcie spirali. Prawie zawsze jest to spowodowane siłą skręcającą staw.
Złamanieskośne: Jest to rodzaj złamania, które ma wzór kątowy, tj. powoduje złamanie pod kątem. Może ono przebiegać z przemieszczeniem lub bez.

Najlepsze produkty na złamania barku

Bestseller

Jakie są przyczyny i czynniki ryzyka złamań barku?

Przyczyny złamania barku mogą być różne. Ponieważ z natury takie urazy są wynikiem wielu czynników ryzyka i zdarzeń, które nagle łamią jedną lub więcej kości w ramieniu.

Poniżej przedstawiamy główne czynniki ryzyka złamania kości w tym obszarze:

Upadki: Zwłaszcza jeśli dana osoba upadnie bezpośrednio na ramię, zdarzenie ma miejsce z wyciągniętym ramieniem lub wyciągniętą ręką.
Bezpośrednie uderzenia i urazy barku lub kości ramiennej również mają tendencję do wywoływania złamań kości w tym obszarze ciała.
Wypadki samochodowe, motocyklowe i rowerowe generują silne uderzenia, które powodują poważne obrażenia, w tym złamania kości barku.
Urazy sportowe, które rozprzestrzeniają nagłe siły działające na ramię, czy to na bieżni, korcie czy boisku, są innymi głównymi przyczynami.
Zaangażowanie się w aktywność fizyczną i nagłe zwiększenie jej częstotliwości, czasu trwania i/lub intensywności może prowadzić do złamania kości barku z powodu złamania przeciążeniowego. Podobnie, jeśli wykonujesz ruchy nieprawidłowo i używasz przeciwwskazanego sprzętu sportowego, prawdopodobnie doznasz złamania w wyniku urazu lub upadku.
Stany, które zmniejszają gęstość kości lub bezpośrednio je osłabiają, takie jak osteoporoza, zwiększają ryzyko złamania barku.
Chociaż ten rodzaj urazu występuje również u młodych ludzi i dzieci, kolejnym czynnikiem warunkującym jest wiek. Ponieważ kości z biegiem lat stają się znacznie słabsze i bardziej kruche, są one podatne na łatwe złamania.
Jeśli dana osoba stosuje niezdrową dietę, pali papierosy i pije alkohol, wiąże się to z wysokim ryzykiem złamania kości. Złe nawyki prowadzą do utraty kości, zużycia tych struktur, a nawet sprzyjają rozwojowi osteoporozy (zwłaszcza palenie tytoniu).

Pierwsza pomoc przy złamaniu kości ramiennej

Kiedy pacjentka złamie bark, pierwszym krokiem jest poszukiwanie wyszkolonej pomocy medycznej, która może odpowiednio leczyć uraz. Jednak w czasie oczekiwania na taką pomoc ważne jest, aby zarówno osoba poszkodowana, jak i inne osoby próbujące jej pomóc po wypadku, podjęły pewne środki ostrożności, aby zapobiec nasileniu się złamania i wyrządzeniu dalszych szkód pacjentowi.

Najlepsze środki pierwszej pomocy, które należy wdrożyć w przypadku złamania fragmentu kości barku to:

Unieruchomienie barku: Konieczne jest unikanie jakiejkolwiek ruchomości barku i zachęcanie pacjenta do pozostawienia stawu w bezruchu. Jeśli pacjent wykona jakąkolwiek aktywność lub ruch, patologia prawdopodobnie pogorszy się i stanie się poważniejsza. Pozostawienie stawu w bezruchu pozwoli ograniczyć ból i dyskomfort spowodowany złamaniem.
Pozostaw złamaną kość w takim stanie, w jakim znajduje się po uderzeniu: Nie zaleca się prób ustawiania złamanej kości, wpychania jej do środka lub dotykania. Może to nie tylko zwiększyć ból, ale także negatywnie wpłynąć na część kostną, a nawet wywołać infekcję w okolicy (jeśli jest to złamanie otwarte, w którym kość wystaje przez skórę).
Unikaj przyjmowania jakichkolwiek leków bez zalecenia lekarza: Możliwe, że po doznaniu urazu pacjent zdecyduje się na zażycie leku dostępnego bez recepty w celu zmniejszenia bólu i dyskomfortu utrzymującego się z powodu złamania kości. Może to jednak być szkodliwe dla ich zdrowia, ze względu na skutki uboczne, które rozwijają się, a tym samym stymulują wystąpienie innych patologii. Oprócz tego zaleca się unikanie spożywania pokarmów lub płynów.
Monitorować parametry życiowe pacjenta: Ze względu na wrażenie lub obraz symptomatologiczny manifestowany przez daną osobę, prawdopodobne jest, że jej parametry życiowe ulegną zmianie. W związku z tym idealnie jest monitorować stan zdrowia pacjenta za pomocą tych wskaźników, aby potwierdzić, że jest on w stabilnym i świadomym stanie, a także aby zapobiec nasileniu patologii. Tak więc, o ile to możliwe, konieczne jest zmierzenie pulsu, zmierzenie temperatury, skalibrowanie częstości oddechów, ciśnienia krwi i ciśnienia krwi itp. Nawet uniemożliwić im zamknięcie oczu i zaśnięcie.
Staraj się kontrolować ich nerwowość: Chociaż wielu poszkodowanych zachowuje spokój, prawda jest taka, że inni ludzie wpadają w stan szoku i wykazują zauważalną nerwowość z powodu uderzenia, którego doznali. Ma to jednak tendencję do zwiększania bólu i pogarszania stanu złamanej kości. Dlatego ratownicy powinni starać się pomóc osobie zrelaksować się, aby promować stabilność pod każdym względem podczas uzyskiwania opieki klinicznej.
Zastosuj zimne okłady na ramię: Naturalnie zimno ma właściwości, dzięki którym zapewnia działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne i uspokajające. W rezultacie stymuluje redukcję bólu, eliminację stanu zapalnego i pomaga rozluźnić obszar dotknięty urazem. Z tego powodu zaleca się stosowanie zimnych okładów na ramię w celu złagodzenia głównych objawów złamania kości. Stosowanie lodu bezpośrednio na skórę jest przeciwwskazane, ponieważ powoduje oparzenia.

Najbardziej wskazane metody leczenia złamań obojczyka i barku

Ogólnie rzecz biorąc, leczenie złamania barku i obojczyka zawsze będzie zależeć od liczby fragmentów kości, które odłamały się w miejscu złamania, a także od ich przemieszczenia.

Aby uniknąć możliwych powikłań takiego złamania, konieczne jest uwzględnienie innych czynników, takich jak: wzór złamania, stan struktur stabilizujących bark, poziom aktywności i stopień osteoporozy danej osoby.

Jeśli złamanie barku nie zostało przemieszczone lub zostało przemieszczone w minimalnym stopniu zgodnie z kryteriami Neera, należy zastosować leczenie zachowawcze. Odnosi się to do zamkniętej redukcji urazu i polega na unieruchomieniu uszkodzonej kończyny (tj. barku) za pomocą temblaka przez odpowiedni okres czasu.

W zależności od badań radiograficznych przeprowadzonych przez pracownika służby zdrowia, może on określić, kiedy należy usunąć element unieruchamiający:

Zamknięta redukcjai fiksacja przezskórna: W przypadku tej procedury stosuje się manewry redukcji zamkniętej w celu umieszczenia uszkodzonej kości w odpowiadającej jej pozycji anatomicznej za pomocą wzmacniacza obrazu, a tym samym zakotwicza się ją za pomocą igieł. W rezultacie nie powoduje to uszkodzenia unaczynienia obszaru i wykazuje mniejsze tworzenie się tkanki bliznowatej (co przyspiesza regenerację barku).

Jeśli złamanie w tym regionie ciała wykazuje zauważalne przemieszczenie i osiąga wyższy poziom nasilenia, interwencja chirurgiczna jest obowiązkowa w celu zastąpienia uszkodzonego fragmentu kości i przywrócenia jego funkcji. W większości przypadków stosuje się śruby, kołki lub metalowe płytki, które pomagają utrzymać kości na miejscu podczas gojenia.

Są to procedury związane z operacją złamania barku:

Płytki do osteosyntezy: Jest to rodzaj operacji, który jest zwykle stosowany, gdy wymagania funkcjonalne pacjenta będą wysokie i w przypadku złamań o większym stopniu złożoności. Są to płytki, które są mocowane do kości za pomocą śrub i są odpowiedzialne za jej stabilizację podczas procesu gojenia. Wymaga to otwartego zabiegu polegającego na nacięciu skóry i otaczających tkanek miękkich. W ten sposób próbuje się zmniejszyć guzowatość, przywrócić długość kości i przywrócić retrowersję jej głowy, wspierając w ten sposób anatomiczne zmniejszenie fragmentów kości.
Gwoździeśródszpikowe: Chociaż wcześniej ten rodzaj gwoździa był zarezerwowany specjalnie dla złamań trzonu kości ramiennej, obecnie stosuje się pewne gwoździe, które utrzymują wysoki poziom stabilności w urazach kości bliższej kości ramiennej. Ponadto jest on uważany za optymalne rozwiązanie w przypadku prostych złamań i tych z dużym wydłużeniem przynasadowym. Jego największą zaletą jest to, że urządzenia te mogą być wszczepiane w sposób minimalnie inwazyjny, zmniejszając w ten sposób uszkodzenia naczyń krwionośnych lub okostnej.
Wymiana protezy: Jeśli złamanie kości ramiennej staje się ostre, a brak dopływu krwi powoduje zwyrodnienie w okolicy lub pojawia się inne powikłanie, pomimo dobrego unieruchomienia złamania, konieczne jest zastosowanie wymiany protezy. Innymi słowy, ten rodzaj interwencji jest zwykle sugerowany w przypadku złożonych złamań (trzy i cztery fragmenty) lub złamań stawowych. Biorąc pod uwagę, że istnieją różne rodzaje protez, które są dostosowane do konkretnego przypadku każdego pacjenta.

Rehabilitacja po złamaniu kości ramiennej

Po zakończeniu wstępnego leczenia pacjent musi przejść leczenie rehabilitacyjne w celu zmniejszenia lub wyeliminowania sztywności złamanej kości ramiennej. Ponadto ta faza rekonwalescencji będzie miała na celu poprawę ruchomości stawu, przywrócenie siły mięśni i zwiększenie elastyczności barku.

Po zakończeniu leczenia wykonywane są ćwiczenia rehabilitacyjne bar ku pod kierunkiem wyszkolonego fizjoterapeuty, który w zależności od diagnozy pacjenta i przebytego leczenia opracuje spersonalizowany plan przyspieszenia procesu powrotu do zdrowia.

W zależności od obszaru złamania przeprowadzone zostaną następujące procesy rehabilitacji:

Złamania obojczyka

Rehabilitacja w trakcie i po unieruchomieniu wyróżnia się następującymi elementami:

Podczas unieruchomienia: Drugiego lub trzeciego dnia łopatka jest unieruchomiona i można rozpocząć niewielkie ruchy czynno-bierne rotacji ramienia, miękkie ruchy izometryczne mięśnia naramiennego, izometryczne ruchy zgięcia-wyprostu barku, retrakcji i protruzji.
Po unieruchomieniu lub po operacji osteosyntezy płyty: Rozpoczyna się postępowanie uspokajające, a następnie postępujący proces mobilizacji, który po wspomaganiu aktywnym staje się w pełni aktywny. W związku z tym zalecane ruchy są następujące: opadanie, unoszenie, retrakcja, protruzja, stopniowe napinanie mięśni i mobilizacja stawu (jeśli występuje duża sztywność i całkowita konsolidacja kości).