Łokcie

Części składające się na anatomię ł okcia są ważne dla połączenia stawów barku, ramienia i nadgarstka. Pomaga to człowiekowi wykonywać różne ruchy biomechaniczne dzięki działaniu mięśni, więzadeł, kości i stawów łokcia.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się o najczęstszych urazach łokcia, biorąc pod uwagę choroby i aktywność sportową. Omówimy również aktualne metody leczenia i uzupełniające terapie bólu łokcia. Na koniec przedstawimy najlepsze artykuły, które pomogą Ci zwalczyć te dolegliwości.

Części i anatomia łokcia

Anatomia łokcia jest następująca:

Kości i stawy

Łokieć jest stawem, w którym zbiegają się różne kości, wymienione poniżej

• Kość ramienna: Górna część jest połączona z łopatką poprzez staw ramienno-łokciowy. Jest to wydłużona kość, którą można podzielić na kilka obszarów, z grzebieniem nadkłykciowym, dołem koronoidalnym, nadkłykciem, dołem promieniowym, kłykciem i kłykciem jako obszarami związanymi z łokciem. Wystająca i widoczna kość, którą wszyscy nazywamy łokciem, to nadkłykieć.
• Promień: Kość ta znajduje się po zewnętrznej stronie przedramienia i biegnie równolegle do kości łokciowej, jest również wydłużona i nieco zakrzywiona. Łączy się przez głowę z nadkłykciem kości ramiennej, tworząc łokieć.
• Kość łokciowa: Głowa tej kości lub olecranon łączy się z epitrochlea, trochlea i jamą olecranialną kości ramiennej. Na drugim końcu tej wydłużonej tkanki znajduje się nadgarstek.

Stawy znajdujące się w łokciu są łatwe do rozwinięcia ze względu na ruchy, jakie wykonuje ta część anatomiczna.

Poniżej przedstawiono najważniejsze ciała stawowe łokcia:

• Humerocubital: Łączy kość łokciową poprzez wyrostek łokciowy i wyrostek kolczysty z troczkiem kości ramiennej oraz jej dołem łokciowym i dołem kruczym. Umożliwia to wyprost i zgięcie łokcia.
• Staw ramienno-łokciowy: Staw ten łączy kłykieć kości ramiennej z głową kości promieniowej, dzięki czemu łokieć może wykonywać ruchy zgięcia i wyprostu.
• Proksymalny staw promieniowo-łokciowy: Jest to staw typu ślimakowego i łączy wcięcie promieniowe kości łokciowej z głową kości promieniowej poprzez obwód stawu.

Mięśnie

Mięśnie, które można znaleźć w łokciu to

• Biceps ramienny: Powstaje z wyrostka kruczego łopatki i wchodzi w guzowatość kości promieniowej. Działanie tego mięśnia powoduje zgięcie, odwodzenie, rotację i artykulację barku jako całości.
• Mięsień trójgłowy ramienia: Znajduje się z tyłu ramienia od guzowatości łopatki i od szczytu kości ramiennej do kości łokciowej. Jego główne funkcje obejmują przywodzenie i prostowanie przedramienia.
• Mięsień ramienny: Mięsień ten powstaje w środkowej części kości ramiennej i przyczepia się do wyrostka kruczego i guzowatości kości łokciowej. Jego funkcją jest zginanie łokcia.
• Supinator longus: Znany również jako mięsień ramienno-promieniowy. Zgięcie łokcia jest wytwarzane przez działanie tego mięśnia, który znajduje się w kości ramiennej (w części nadkłykciowej) i jest włożony w boczny koniec kości promieniowej.
• Supinator brevis: Praca wykonywana przez tę tkankę polega na obracaniu kości promieniowej w celu wywołania ruchów łokcia. Pochodzi z kości łokciowej i dolnej części kości ramiennej, w nadkłykciu bocznym.
• Pronator teres: Mięsień ten pochodzi z nadkłykcia przyśrodkowego, grzebienia nadkłykciowego i wyrostka kruczego kości łokciowej. Jego działanie jest związane ze zgięciem łokcia i pronacją przedramienia.
• Pronator quadratus: Powstaje z kości łokciowej i wchodzi na promień, dokładnie w dystalnej ćwiartce. Praca wykonywana przez tę tkankę to pronacja przedramienia.
• Anconee: Przedłużenie przedramienia odbywa się poprzez działanie tego mięśnia, który rodzi się w nadkłykciu bocznym kości ramiennej i wchodzi w górny wyrostek kości łokciowej.
• Łokciowy tylny: Jest związany z wygięciem kości łokciowej w nadgarstku. Powstaje z nadkłykcia kości łokciowej i kończy się na piątym śródręczu małego palca.
• Prostowniki palców: Niektóre z tych mięśni powstają w okolicy łokcia, a ich zadaniem jest rozciąganie i kurczenie paliczków i śródręcza palców.

Więzadła

Więzadła łokcia są następujące:

• Więzadło pierścieniowe: Znajduje się na szczycie kości promieniowej poniżej nadkłykcia i kłykcia kości ramiennej. Jego zadaniem jest wzmocnienie stawu tak, aby głowa kości promieniowej pozostawała w obrębie jamy esicy większej.
• Kwadrat: Więzadło biegnie od głowy kości promieniowej do wcięcia troczkowatego kości łokciowej. Umożliwia to ruchy supinacji i pronacji stawu.
• Tylne: Jest to cienkie więzadło, które zapewnia stabilność łokcia. Posiada włókna poprzeczne i pionowe, które służą do ograniczania ruchów stawu.
• Przednie: W tym więzadle można wyróżnić trzy rodzaje włókien, które pomagają pokryć mankiet kości ramiennej, aby ograniczyć ruchy łokcia.
• Zewnętrzne boczne: Jest to tkanka mniej wytrzymała niż włókna więzadła wewnętrznego bocznego. Jej działanie polega na wspomaganiu więzadła pierścieniowego w wykonywaniu ruchów łokcia.
• Wewnętrzne boczne: Możliwe jest podzielenie tego więzadła na tylne, przyśrodkowe i przednie. Wynika to z jego anatomicznego ułożenia w obrębie łokcia w celu wzmocnienia obszaru nadkłykcia i stabilizacji ruchów.

Najlepsze produkty łagodzące ból łokcia i ramienia

Bestseller

Biomechanika łokcia

Biomechanika to badanie ruchów wykonywanych przez ciało z uwzględnieniem zużytej energii i wyników uzyskanych dzięki tym działaniom.

W obrębie łokcia można wyróżnić różne ruchy, którymi są:

• Zgięcie: Polega na wyprostowaniu ramienia do 90° i skierowaniu ręki do tyłu, aż dotknie ucha. Maksymalna amplituda tego ruchu wynosi 170° i działa na mięśnie dwugłowe ramienia, ramienno-promieniowe i ramienne.
• Rozciąganie: Jest to odwrotność zgięcia. Polega na uniesieniu ręki obok głowy na wysokość barków pod kątem 90°, przyjmując tułów jako oś. Mięśnie triceps brachii, anconeus i brachialis są strukturami mięśniowymi, które działają w tym biomechanicznym ruchu.
• Supinacja: Czynność ta polega na obróceniu dłoni w górę. Mięśnie odpowiedzialne za ten ruch to mięsień dwugłowy ramienia (biceps brachii) i mięsień nadgrzebieniowy (supinator brevis). Kąt rotacji może wynosić od 75 do 90°.
• Pronacja: Jest to ruch przeciwny do supinacji. Polega na umieszczeniu dłoni w kierunku podłoża i może mieć amplitudę od 75 do 90°. Mięśnie związane z tym ruchem to pronator quadratus i pronator teres.
• Neutralny: Jest to ruch pośredni pomiędzy pronacją i supinacją. Oznacza to, że ręka jest umieszczona z dłonią skierowaną do wewnątrz w kierunku ciała, z kciukiem skierowanym do góry.

Najczęstsze urazy łokcia

Łokieć może doznać różnego rodzaju urazów, które przeanalizujemy poniżej.

Rodzaje urazów łokcia

Najczęstsze stłuczenia lub choroby występujące w łokciu to:

• Zapalenie stawów w łokciu: Niezależnie od tego, czy jest to spowodowane zaawansowanym wiekiem pacjenta, urazem czy niewystarczającą liczbą komórek odpornościowych, możliwe jest, że kości i chrząstka znajdujące się w stawie zużywają się. Powoduje to ból i sztywność stawu z powodu braku luzu w torebce maziowej.
• Zapalenieścięgna łokciowego: Jest to jeden z najczęstszych urazów łokcia i jest spowodowany zapaleniem ścięgien przebiegających przez ten obszar ciała. Może to być spowodowane nagłymi, powtarzającymi się ruchami lub brakiem wcześniejszej rozgrzewki.
• Zapalenie kaletki stawu łokciowego: Jeśli w kaletkach znajdujących się w łokciu występuje stan zapalny spowodowany nadmiarem płynu maziowego, nazywa się to zapaleniem kaletki łokciowej. Kaletki te mają za zadanie amortyzować tarcie między kośćmi a chrząstką. Powoduje to stan zapalny i ostry ból, gdy funkcjonują nieprawidłowo.
• Skręcenie stawułokciowego: Skręcenie występuje, gdy więzadła w łokciu są rozciągnięte lub rozdarte poza poziom mikroskopijny. Uraz ten powoduje zasinienie, zaczerwienienie w okolicy i ból przy próbie poruszenia łokciem.
• Zwichnięcie łokcia: Jest to uraz, do którego dochodzi, gdy jeden lub więcej stawów łokciowych (ramienno-łokciowy, ramienno-promieniowy i promieniowo-łokciowy) ześlizguje się między końcem kości ramiennej a głową kości promieniowej i łokciowej. Ten rodzaj separacji można sklasyfikować jako tylne, przednie, boczne, przyśrodkowe lub rozbieżne zwichnięcie stawu łokciowego.

Sportowe urazy łokcia

Sportowcy są narażeni na urazy łokcia ze względu na aktywność, którą wykonują. Poniżej przedstawiamy najczęstsze urazy sportowe:

• Urazy łokciaw golfie: Powtarzalne i wymagające ruchy związane z uderzeniami w tym sporcie powodują tendinopatie i zapalenie kaletki maziowej. Chociaż najczęściej występuje zapalenie mięśni nadkłykcia przedramienia, uraz ten jest zwykle nazywany "łokciem golfisty" lub zapaleniem nadkłykcia.
• Urazy łokcia w podnoszeniu ciężarów: Zapalenie kaletki, skręcenie i zapalenie ścięgna to dwie częste kontuzje, które występują z powodu nadmiernego obciążenia łokci podczas podnoszenia ciężkich przedmiotów. Możliwe jest również znalezienie sportowców z przykurczami mięśni i zwichnięciami łokcia.
• Urazy łokcia tenisisty: Łokieć tenisisty lub zapalenie nadkłykcia bocznego kości ramiennej jest jedną z najczęstszych chorób występujących u tych sportowców. Obejmuje ono zapalenie ścięgien prostowników, które powstają z nadkłykcia bocznego. Z drugiej strony, przykurcz bicepsa, zapalenie kaletki maziowej i złamanie nadkłykcia (w wyniku upadku) mogą również pojawić się w tym sporcie.

Dolegliwości i choroby łokcia

Oprócz dolegliwości wymienionych powyżej, możliwe jest znalezienie innych chorób łokcia. Są to

Podagra

Nagromadzenie mikrokryształów spowodowane nadmiarem kwasu moczowego w organizmie powoduje silny ból w łokciu. Prowadzi to do unieruchomienia stawu, a w niektórych przypadkach do zaczerwienienia i stanu zapalnego.

Zwichnięcia

Zwichnięcie może wystąpić, gdy jedna z trzech kości w łokciu wyślizgnie się z miejsca. Chociaż nie jest to powszechne ze względu na anatomię kości ramiennej, promieniowej i łokciowej, możliwe jest znalezienie takich urazów, gdy osoba upada z wyciągniętą ręką i najpierw opiera nadgarstek.

Osteomalacja

Osteomalacja jest chorobą spowodowaną brakiem witaminy D, co prowadzi do osłabienia mięśni i kości. Prowadzi to do złamań kości łokcia i braku ruchomości w otworze stawu.

Kryształowe kości

Znana również jako osteogenesis imperfecta. Stan ten powoduje duże osłabienie kości, przez co łokieć nie działa prawidłowo i zwiększa prawdopodobieństwo złamania.

Jak możemy złagodzić ból łokcia za pomocą terapii uzupełniających i nieinwazyjnych?

Sprawdź te nieinwazyjne terapie, które pomogą zmniejszyć ból łokcia:

Terapia ciepłem i zimnem

Jest to jedna z najczęściej stosowanych terapii bólu łokcia ze względu na jej wysoką skuteczność i łatwość użycia. Należy zauważyć, że wdrożenie nieinwazyjnej terapii ciepłem i zimnem musi być przepisane przez lekarza w celu zastosowania zimnych okładów żelowych z opaskami uciskowymi. Okłady z lodu i okłady termiczne z mikrofalówki mogą być również stosowane w celu uzyskania korzyści przeciwzapalnych.

Terapia uciskowa

To nieinwazyjne leczenie ma na celu poprawę ruchu łokcia poprzez odpoczynek stawu. W tym celu stosuje się odzież u ciskową, w tym ortezy łokciowe, rękawy uciskowe i bandaże elastyczne. W ten sposób pacjent utrzymuje sztywność kaletek, mięśni, ścięgien i więzadeł przy odpowiednim ucisku, aby choroba jak najszybciej ustąpiła.

Terapia masażem

Za pomocą samodzielnego masażu pistoletem do masażu, poduszką lub masażerem elektrycznym można poprawić krążenie krwi w mięśniach trójgłowych ramienia, supinatorach i pronatorach. Pomoże to zmniejszyć stan zapalny i ból w tych mięśniach oraz w ścięgnach i więzadłach. Dzięki tej terapii poprawia się ruchomość stawów, ale przed jej rozpoczęciem należy skonsultować się z lekarzem.

Terapia akupresurą

Poprzez stały nacisk na różne specjalne obszary ciała, możliwe jest zmniejszenie bólu i obrzęku w łokciach, co pomoże poprawić ruchomość stawów. Aby uzyskać te korzyści, należy skonsultować się z lekarzem przed wyborem tej terapii lub przed użyciem mat do akupresury, piłek do masażu lub wałków do masażu (za pomocą tych przedmiotów można osobiście zastosować akupresurę).

Termoterapia

Łokcie są trudnym obszarem do rehabilitacji ze względu na ich funkcję biomechaniczną. Z tego powodu termoterapia jest dobrą nieinwazyjną alternatywą dla poprawy objawów bólu i obrzęku w tym obszarze. Ciepło może być stosowane różnymi metodami, ale najczęściej stosowane są gorące i zimne okłady żelowe na łokcie. Przed ich zastosowaniem należy skonsultować się z lekarzem.

Krioterapia

Jedną z najważniejszych zalet zimna jest to, że przyspiesza metabolizm tkanek, poprawia przepływ krwi i pozwala na znacznie szybsze rozluźnienie mięśni. Aby uzyskać te korzyści w łokciu, konieczne jest zastosowanie poduszek termicznych lub podkładek ze specjalnymi żelami lub sprayami , które pomagają wygenerować optymalną temperaturę wewnętrzną we włóknach tkankowych w dotkniętym obszarze. Ważne jest, aby przed zastosowaniem krioterapii skonsultować się z lekarzem.

Elektryczna stymulacja mięśni (EMS)

Elektrostymulacja mięśni, czyli EMS, to terapia polegająca na stymulowaniu skurczów mięśni za pomocą energii elektrycznej, aby osiągnąć efekt aktywności i hipertrofii jak na siłowni, ale bez konieczności chodzenia do centrum sportowego. Oznacza to, że możesz zmusić swoje mięśnie do pracy bez wychodzenia z domu.

Elektroterapia

Jest totechnika, która ma na celu złagodzenie bólu i niektórych dolegliwości fizycznych poprzez zastosowanie energii elektrycznej i elektromagnetycznej, między innymi, przez skórę za pomocą przewodzących podkładek zwanych elektrodami. Jest to bardzo bezpieczny rodzaj terapii i musi być stosowany przez fizjoterapeutę specjalizującego się w manipulowaniu energią elektryczną w celu leczenia niektórych rodzajów dolegliwości.

Terapia rozluźniania mięśniowo-powięziowego

Znana również jako indukcja mięśniowo-powięziowa, terapia ta polega na zastosowaniu masażu ręcznego w celu leczenia skrócenia i napięcia generowanego w tkance mięśniowo-powięziowej, która łączy mięśnie z kośćmi i nerwami. W tym celu stosuje się różne techniki masażu, które koncentrują się na tak zwanych punktach spustowych.

Terapia masażem perkusyjnym

Masażwibracyjny lub perkusyjny to precyzyjne, rytmiczne i energiczne uderzenia w ciało w celu złagodzenia niektórych dokuczliwych objawów, gdy włókna mięśniowe są napięte, często przez duże obciążenie pracą, które pozostawiło punkty spustowe we włóknach mięśniowych.

Terapia R.I.C.E.

Terapia R.I.C.E. jest pierwszym i najprostszym z protokołów leczenia drobnych urazów. Pojawiła się w dziedzinie sportu, aby poradzić sobie z wypadkami obejmującymi ostre urazy. Przez wiele lat była uważana za najbardziej odpowiednią ze względu na szybkość i wyniki.

Terapia punktów spustowych

Mięśniowo-powięziowe punkty bólowe lub punkty spustowe to węzły, które powstają w głębszych tkankach mięśniowych, powodując silny ból. Ból nie zawsze objawia się bezpośrednio w obszarze, w którym powstaje punkt, ale raczej ból ten jest kierowany do pobliskich obszarów, które pozornie nie wydają się być ze sobą powiązane. W rzeczywistości szacuje się, że ponad 80% bólu, który powodują, objawia się w innych częściach ciała.

Inne skuteczne terapie alternatywne

Istnieją inne nieinwazyjne metody leczenia, które są również skuteczne w leczeniu bólu łokcia. Oto najważniejsze z nich:

• Naturalne środki lecznicze wykorzystujące rośliny: Celem tego leczenia jest zmniejszenie stanu zapalnego i poprawa ruchomości w łokciach poprzez zastosowanie naturalnych roślin. Można je stosować poprzez kąpiele z ciepłą wodą lub herbatki, które muszą być nadzorowane przez lekarza. Najczęściej stosowanymi ziołami są mięta, bazylia i rumianek.
• Akupunktura: Ten orientalny zabieg generuje ogólne dobre samopoczucie u pacjenta za pomocą igieł wbijanych w określone punkty ciała. Pomaga to poprawić ukrwienie łokcia i ruchomość stawów.
• Kinezyterapia: Możliwe jest wykonywanie masaży i strategicznych ruchów w celu stymulowania remisji w urazach łokcia. Terapia ta jest wykonywana przez profesjonalistę, który wywiera nacisk i rozciąga ścięgna i mięśnie, aby przywrócić je do normalnej pozycji.
• Aromaterapia: Celem tej terapii uzupełniającej jest zapewnienie pacjentowi równowagi emocjonalnej i psychicznej, aby mógł poradzić sobie z urazami łokcia. W tym celu stosuje się mieszanki aromatyczne lub olejki eteryczne, które należy wdychać w sposób naturalny.

Odniesienia

1. Alcid, J. G., Ahmad, C. S., & Lee, T. Q. (2004). Anatomia łokcia i biomechanika strukturalna. Clinics in sports medicine, 23(4), 503-517. https://www.sportsmed.theclinics.com/article/S0278-5919(04)00071-7/fulltext
2. Bryce, C. D., & Armstrong, A. D. (2008). Anatomia i biomechanika stawu łokciowego. Orthopedic Clinics of North America, 39(2), 141-154. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0030589807001228.
3. Fornalski, S., Gupta, R., & Lee, T. Q. (2003). Anatomia i biomechanika stawu łokciowego. Sports medicine and arthroscopy review, 11(1), 1-9. https://journals.lww.com/sportsmedarthro/Abstract/2003/11010/Anatomy_and_Biomechanics_of_the_Elbow_Joint.1.aspx.
4. MORREY, B. F., & AN, K. N. (1985). Anatomia funkcjonalna więzadeł stawu łokciowego. Clinical Orthopaedics and Related Research (1976-2007), 201, 84-90. https://journals.lww.com/corr/abstract/1985/12000/functional_anatomy_of_the_ligaments_of_the_elbow.15.aspx
5. Field, L. D., & Savoie, F. H. (1998). Typowe urazy łokcia w sporcie. Sports medicine, 26(3), 193-205. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199826030-00005
6. Safran, M. R. (2004). Urazy łokcia u sportowców. Clinics in Sports Medicine, 23(4), xvii-xix. https://www.sportsmed.theclinics.com/article/S0278-5919(04)00072-9/fulltext
7. Cain Jr, E. L., Dugas, J. R., Wolf, R. S., & Andrews, J. R. (2003). Urazy łokcia u rzucających sportowców: przegląd aktualnych koncepcji. The American journal of sports medicine, 31(4), 621-635. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/03635465030310042601.
8. Assendelft, W., Green, S., Buchbinder, R., Struijs, P., & Smidt, N. (2003). Łokieć tenisisty. Bmj, 327(7410), 329. https://www.bmj.com/content/327/7410/329.short.
9. Green, S., Buchbinder, R., Barnsley, L., Hall, S., White, M., Smidt, N., & Assendelft, W. J. (2002). Akupunktura w leczeniu bocznego bólu łokcia. Cochrane Database of Systematic Reviews, (1). https://www.cochranelibrary.com/cdsr/doi/10.1002/14651858.CD003527/full
10. Evans, P. J., Nandi, S., Maschke, S., Hoyen, H. A., & Lawton, J. N. (2009). Zapobieganie i leczenie sztywności łokcia. The Journal of hand surgery, 34(4), 769-778. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0363502309001622.