Heup- en schaambeenblessures

De heup is een van de meest noodzakelijke gewrichten voor een voetballer, vooral voor degenen die van dribbelen houden, want het is het geheim van de schijnbewegingen om de tegenstander te misleiden en hem te dwingen die millimeterbeweging te geven waarmee je het verschil kunt maken om hem te overwinnen.

Daarom moeten de heup- en abductorspieren maximaal worden versterkt, anders zijn ze niet bestand tegen de eisen van deze sport. Dit zijn de meest voorkomende soorten heupblessures bij voetballers.

Wat zijn de meest voorkomende soorten heupblessures bij voetballen?

De heup is een gewricht dat wordt gevormd door het dijbeen en het bekken, dat op zijn beurt bestaat uit drie botten: het ilium, het zitbeen en het schaambeen. De kop van het dijbeen articuleert in de fossa acetabularis, die zich in het staartbeen bevindt. Hiermee kunnen we flexie-, extensie-, adductie-, interne en externe rotatiebewegingen uitvoeren.

De meest voorkomende blessures bij voetballers zijn:

Pubalgie

Ook wel dynamische osteopathie van het schaambeen genoemd, is een aandoening in het lies-pubische gebied of in de onderbuik van de sporter. Het presenteert zich als hevige pijn die meestal uitstraalt naar de buikstreek en de abductoren.

Het treedt meestal op als gevolg van overbelasting van de spieren door herhaalde bewegingen in verband met voetbaltraining, waardoor een overbelasting ontstaat in dit spierstelsel dat het schaambeen vormt, alsmede in situaties van biomechanische en structurele onevenwichtigheden, inadequate training, opeenvolgende veranderingen van terrein en hard of ongeschikt terrein voor dit soort sportbeoefening.

Labrumblessures

Dit is een groep blessures die kunnen variëren van verrekkingen tot scheuren in het gewricht tussen het stuitbeen en het dijbeen, waardoor de stabiliteit van de heup wordt beperkt. Het meest specifieke symptoom is liespijn die kan uitstralen naar het been. Het is zeer zeldzaam bij voetballers, maar de mogelijkheid om er tijdens een wedstrijd last van te krijgen is altijd latent aanwezig.

Het kan ontstaan door trauma veroorzaakt door een stevige tackle van een tegenstander, door onderliggende pathologieën die de heup aantasten zoals artrose of osteoporose, of door een val na een sprong om een luchtbal te betwisten. Dit type letsel wordt behandeld naargelang de fase waarin het zich bevindt, want in een eerste fase is er meestal een snel herstel met fysiotherapie en pijnbestrijding met pijnstillers of ontstekingsremmers, maar bij ernstigere of verder gevorderde letsels wordt het meestal operatief behandeld waarbij een heupartroscopie wordt verricht.

Heupslijmbeursontsteking

Bij trauma door vallen tijdens het spel of constante botsingen om gespleten ballen tegen een tegenstander te betwisten, kan een ontsteking van de slijmbeurs rond het heupgewricht ontstaan bij de heup, dit type letsel staat bekend als trochanterbursitis of trochanteritis. Dit type blessure komt vaak voor bij keepers, omdat zij vaak op de grond vallen tijdens hun duiken om reddingen te verrichten, waardoor slijtage en spanning op het gewricht ontstaan.

De pijn treedt meestal op in het laterale deel van de heup. De behandeling is gebaseerd op ontstekingsremmers, maar als het ongemak blijvend wordt, wordt vaak aangeraden het gebied met bloedplaatjesrijk plasma te behandelen of een operatie uit te voeren.

Artrose van de heup bij jongeren

Het presenteert zich als een vervorming als gevolg van slijtage van een van de botten van het gewricht, die meestal voorkomt bij jongeren als gevolg van een trauma tijdens een wedstrijd, hoewel de realiteit is dat het vrij ongebruikelijk is dat het voorkomt, tenzij het gaat om een oudere persoon boven de 40 jaar, iets wat heel goed mogelijk is bij amateurs, waar de eisen minder zwaar zijn.

Het manifesteert zich met pijn in de lies, maar dit ongemak kan leiden tot verlies van flexibiliteit en functionaliteit van het heupgewricht, en op dat moment is een chirurgische ingreep nodig voor de implantatie van een prothese.

Beste producten voor het herstel van heup- en schaambeenblessures bij voetballers

Bestseller

.

Hoe de RICE-therapie toe te passen bij de behandeling van schaambeen- en heupblessures bij voetballers?

Wanneer zich bij een sporter een blessure voordoet, wordt het gebruik van de RICE-therapie voorgeschreven, een reeks van eerste hulpacties die tijdig en specifiek moeten worden uitgevoerd. De PRICE-therapie is een update van de RICE-therapie, maar deze laatste is bekender.

• Bescherming: in deze stap wordt de heup geïmmobiliseerd, wat alleen kan worden gedaan door de speler met het gezicht omhoog te houden of met het gezicht naar beneden als de pijn in de lendenstreek zit.
• Rust: na een trauma aan de heup is het het beste om een tijdje niet te bewegen totdat de pijn is verdwenen of een arts dit aangeeft.
• IJs: deze stap is bedoeld om het ontstekingsproces na een traumatisch letsel te verminderen en te stoppen, of zelfs om de door het letsel veroorzaakte pijn te verzachten. Het moet worden geplaatst op het gebied van de heup waar de pijn het meest acuut is of waar de ontsteking het meest uitgesproken is.
• Compressie: Compressie is bedoeld om te voorkomen dat de ontsteking voortschrijdt, maar nooit om deze te verminderen, omdat te veel compressie weefselschade of zelfs schade aan de banden kan veroorzaken. Voor dit gebied worden vaak kledingstukken zoals riemen of gordels gebruikt.
• Elevatie: een verhoging van het ledemaat helpt de veneuze terugvoer van bloed naar het gebied, waardoor oedeemvorming wordt voorkomen en zelfs de pijn wordt verminderd. Wat u moet doen is op uw buik gaan liggen en een kussen op uw bekken leggen, zodat uw heup boven het niveau van uw hart ligt.

Referenties

1. Rodriguez, C., Miguel, A., Lima, H., & Heinrichs, K. (2001). Osteitis pubis syndroom bij de professionele voetballer: een case report. Journal of athletic training, 36(4), 437. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC155442/
2. Cunningham, P. M., Brennan, D., O'Connell, M., MacMahon, P., O'Neill, P., & Eustace, S. (2007). Patterns of bone and soft-tissue injury at the symphysis pubis in soccer players: observations at MRI. American Journal of Roentgenology, 188(3), W291-W296. https://www.ajronline.org/doi/full/10.2214/AJR.06.0051
3. Wollin, M., & Lovell, G. (2006). Osteitis pubis bij vier jonge voetbalspelers: een case-serie met succesvolle revalidatie. Fysiotherapie in de sport, 7(3), 153-160. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1466853X06000368
4. Werner, J., Hägglund, M., Waldén, M., & Ekstrand, J. (2009). UEFA injury study: a prospective study of hip and groin injuries in professional football over seven consecutive seasons. British journal of sports medicine, 43(13), 1036-1040. https://bjsm.bmj.com/content/43/13/1036.short
5. Bencardino, J. T., & Mellado, J. M. (2005). Hamstringblessures van de heup. Magnetic Resonance Imaging Clinics, 13(4), 677-690. https://www.mri.theclinics.com/article/S1064-9689(05)00095-4/fulltext
6. Inklaar, H. (1994). Voetbalblessures: I: incidentie en ernst. Sportgeneeskunde, 18, 55-73. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199418010-00006
7. Inklaar, H. (1994). Voetbalblessures: II: etiologie en preventie. Sportgeneeskunde, 18, 81-93. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199418020-00002
8. Ekstrand, J., & Gillquist, J. (1983). Voetbalblessures en hun mechanismen: een prospectieve studie. Medicine and science in sports and exercise, 15(3), 267-270. https://europepmc.org/article/med/6621313
9. Dvorak, J., & Junge, A. (2000). Voetbalblessures en fysieke symptomen. The American journal of sports medicine, 28(5_suppl), 3-9. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11032101/
10. Faude, O., Rößler, R., & Junge, A. (2013). Voetbalblessures bij kinderen en adolescenten: zijn er aanwijzingen voor preventie?. Sportgeneeskunde, 43, 819-837. https://link.springer.com/article/10.1007/s40279-013-0061-x