Blessures bij het klimmen op de knie

Interessante studies hebben bevestigd dat klimmers vaak last hebben van sportblessures aan dezelfde lichaamsdelen. Knieblessures zijn geen uitzondering, omdat dit een van de lichaamsdelen is die het meest vatbaar zijn voor trauma of letsel door overbelasting of vallen.

Bij sommige rotsklimtechnieken moet je op de knie duwen terwijl je draait. Dit alles zorgt voor maximale rotaties, herhaalde belasting en onbedoeld uitglijden, wat allemaal leidt tot knieblessures bij klimmers. Hier lees je wat de meest voorkomende zijn en hoe je ze kunt behandelen met de RICE-therapie.

Wat zijn de meest voorkomende soorten knieblessures bij bergbeklimmen?

Knieën maken deel uit van de meest complexe systemen in ons lichaam. Ze kunnen functioneren als een scharnier dat buigt en strekt, maar ook kan draaien. Ze bestaan uit de knieschijf, het scheenbeen en het dijbeen, tussen de laatste twee bevinden zich de menisci.

Het is belangrijk om te praten over de belangrijkste knieblessures bij klimmers, zodat je je ervan bewust bent en ze kunt voorkomen:

Meniscusscheur

Dit is de meest voorkomende knieblessure bij klimmers, omdat het wordt veroorzaakt door het verdraaien of draaien van de knie met overmatige kracht, waarbij het gewicht op één voet blijft rusten. Deze verdraaiing kan worden veroorzaakt door halve flexie tijdens een rotsklimmechanisme, waarbij de meniscus tussen het dijbeen en scheenbeen wordt ingeklemd.

Het kan ook worden veroorzaakt door hurken, waarbij de meniscus na verloop van tijd verslijt. Als de meniscusscheur door dit soort bewegingen wordt veroorzaakt, staat het bekend als een spontane verdraaiing, die meestal geassocieerd wordt met leeftijd en van het degeneratieve type is. Dit veroorzaakt ernstige pijn, blokkering van de knie, verminderde buiging en bijbehorende gewrichtsuitvloed.

Verstuikte knie

Knieverstuikingen bij bergbeklimmen worden veroorzaakt door trauma's, ongelukkige valpartijen, klappen of menselijke fouten tijdens het sporten. Verstuikingen worden gecategoriseerd als de meest ernstige, maar minst voorkomende vorm van klimletsel.

De belangrijkste oorzaak is het buigen of verdraaien van de knie buiten de anatomische grenzen van het gewricht, terwijl de voet stevig op de grond rust. De meest voorkomende symptomen zijn hevige pijn, onvermogen om te functioneren, zwelling, stijfheid en instabiliteit bij het lopen.

Patellaire dislocatie

Klimmers krijgen op een bepaald moment in hun sportleven te maken met een ontwrichte of uit de kom geraakte knieschijf en daarom is dit een van de meest voorkomende ontwrichtingen. De knieschijf is een driehoekig bot dat de knie beschermt en het mogelijk maakt om de knie te buigen en te strekken.

Een ontwrichting wordt veroorzaakt door trauma, verdraaiing of een val op het been, waarbij de knieschijf verschuift of uit de kom glijdt. Als gevolg hiervan voelt de klimmer pijn rond de knieschijf, zwelling, bewegingsbeperking en zichtbare verplaatsing van de knieschijf.

Breuk

Een kniefractuur treedt op wanneer de botten van het kniegewricht, zoals de knieschijf, het dijbeen, het kuitbeen en het scheenbeen, breken of versplinteren. Over het algemeen is het een ernstige vorm van letsel bij klimmers, maar niet een van de meest voorkomende, veroorzaakt door trauma, directe kneuzing op de knie en valpartijen.

Degeneratieve aandoeningen zoals osteoporose zijn echter ook een risicofactor voor een kniefractuur. De klimmer zal pijn, zwelling, ontsteking, gevoeligheid, bewegingsbeperking, misvorming van het been en onvermogen om te lopen en het been te bewegen ervaren.

Knie slijmbeursontsteking

Directe slagen, veelvuldig springen en vallen op de knie, evenals overbelasting en herhaling van bewegingen, zijn de meest voorkomende risicofactoren voor knieslijmbeursontsteking bij klimmen. Dit type letsel veroorzaakt een ontsteking in de synoviale slijmbeurs die zich vlakbij het kniegewricht bevindt.

Deze slijmbeurs bevat de synoviale vloeistof die verantwoordelijk is voor het smeren van de gewrichten, zodat pees- en ligamentbewegingen gemakkelijker verlopen. Bij knieslijmbeursontsteking voelt de klimmer pijn, stijfheid, bewegingsbeperking, hinken en ontsteking van de gewrichtsvloeistof.

Beste producten voor het herstel van knieblessures bij klimmen en bergsporten

Bestseller

Hoe de RICE-therapie toepassen om knieblessures bij bergbeklimmen te behandelen?

De RICE-therapie is een heel eenvoudig protocol dat door artsen en specialisten wordt aanbevolen om kleine eerstehulpblessures te behandelen. Het doel is om ontstekingen te verminderen, pijn te verlichten en het genezingsproces te versnellen. Een van de hoogtepunten van deze methode is dat je deze thuis kunt toepassen bij sportknieblessures. Als de pijn en zwelling echter niet verbeteren, is de volgende stap om naar een arts te gaan.

Hoewel het minder bekend is dan RICE, willen we je vandaag vertellen over de PRICE-therapie en hoe je deze kunt toepassen als eerste hulp bij knieblessures bij het klimmen:

• Bescherming: Door je knie te beschermen voorkom je dat de blessure erger wordt. Dit kan door kniebeschermers te gebruiken die het gewricht immobiliseren en helpen het gewricht te versnellen.
• Rust: Rust geven aan de knie is de tweede fase van het proces om te voorkomen dat de knie geblesseerd raakt en erger wordt. Stop alle activiteit in dit gebied en vermijd om er gewicht op te zetten. Rust wordt overwogen binnen de eerste 24 tot 48 uur na het letsel.
• IJs: Het is aangetoond dat het aanbrengen van ijs op de blessure helpt om de pijn en zwelling te verminderen. Breng een met koude gel gevuld kompres in sessies van 10-15 minuten aan op de knie met rustpauzes van 1-2 uur.
• Compressie: U moet de knie nu omwikkelen met een medisch elastisch verband om zwelling te voorkomen. Maak het echter niet te strak. Als u tintelingen, gevoelloosheid of een koude huid opmerkt, raadpleeg dan onmiddellijk uw medisch specialist.
• Elevatie: Verhoog je knie boven het niveau van je hart met behulp van kussens terwijl je ligt. Dit helpt de pijn, het kloppen en de zwelling te verminderen.

Referenties

1. Schöffl, V., Lutter, C., & Popp, D. (2016). De "Heel Hook"- een klimspecifieke techniek om het been te verwonden. Wilderness & Environmental Medicine, 27(2), 294-301. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1080603215004676
2. Lutter, C., Tischer, T., Cooper, C., Frank, L., Hotfiel, T., Lenz, R., & Schöffl, V. (2020). Mechanismen van acute knieletsels bij boulder- en rotsklimatleten. Het Amerikaanse tijdschrift voor sportgeneeskunde, 48(3), 730-738. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546519899931
3. Pardiwala, D. N., Rao, N. N., Anand, K., & Raut, A. (2017). Kniedislocaties bij sportblessures. Indian Journal of Orthopaedics, 51, 552-562. https://link.springer.com/article/10.4103/ortho.IJOrtho_229_17
4. Majewski, M., Susanne, H., & Klaus, S. (2006). Epidemiologie van atletische knieblessures: Een 10-jarig onderzoek. De knie, 13(3), 184-188. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0968016006000032
5. Arden, N. K., Crozier, S., Smith, H., Anderson, F., Edwards, C., Raphael, H., & Cooper, C. (2006). Kniepijn, knieartrose en het risico op fracturen. Artritis Zorg & Onderzoek: Official Journal of the American College of Rheumatology, 55(4), 610-615. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/art.22088
6. Maitland, M. (1992). Blessures associated with rock climbing. Tijdschrift voor Orthopedische & Sportfysiotherapie, 16(2), 68-73. https://www.jospt.org/doi/abs/10.2519/jospt.1992.16.2.68
7. Neuhof, A., Hennig, F. F., Schöffl, I., & Schöffl, V. (2011). Beoordeling van blessurerisico's bij sportklimmen. Internationaal tijdschrift voor sportgeneeskunde, 32(10), 794-800. https://www.thieme-connect.com/products/ejournals/abstract/10.1055/s-0031-1279723
8. Woollings, K. Y., McKay, C. D., & Emery, C. A. (2015). Risicofactoren voor blessures bij sportklimmen en boulderen: een systematisch literatuuroverzicht. British journal of sports medicine, 49(17), 1094-1099. https://bjsm.bmj.com/content/49/17/1094.short
9. Addiss, D. G., & Baker, S. P. (1989). Letsels door bergbeklimmen en rotsklimmen in Amerikaanse nationale parken. Annalen van spoedeisende geneeskunde, 18(9), 975-979. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0196064489804639
10. Schöffl, V., & Winkelmann, H. P. (1999). Ongevallenstatistieken bij" indoorklimmuren". Sportverletzung Sportschaden: Organ der Gesellschaft fur Orthopadisch-traumatologische Sportmedizin, 13(1), 14-16. https://europepmc.org/article/med/10407959