Hand, vinger en pols klimverwondingen

Sportblessures aan handen, vingers en polsen bij het klimmen behoren tot de meest voorkomende bij deze sport. Dit komt door de kracht die de handen en vingers ontwikkelen om de rotsklimtechniek correct uit te voeren.

In het volgende bericht willen we het hebben over de meest voorkomende hand-, vinger- en polsblessures bij rotsklimmen en hoe ze te behandelen met de RICE-therapie. Als je ze leert herkennen, kun je ze voorkomen. Ga ervoor!

Wat zijn de meest voorkomende hand-, vinger- en polsblessures bij het klimmen?

Volgens sommige studies hebben klimmers het vaakst last van blessures aan de pezen in hun vingers. In het algemeen worden verstuikingen, breuken en schaafwonden veroorzaakt door het gebruik van touwen, slechte techniek, overbelasting en vallen, dit laatste bij een verkeerde stap, het loskomen van een rots of slecht weer.

Dit zijn de meest voorkomende hand-, vinger- en polsblessures bij klimmers:

Verwondingen aan de vingers

Bij hardnekkig drukken op de hand buigt het proximale gewricht tot meer dan 90°, waardoor hyperextensie optreedt in het interfalangeale gewricht. Al deze spanning verhoogt de spanning op de A2-pulley, die de spanning niet kan weerstaan. De klimmer ervaart pijn, geklik en tederheid.

Bij rotsklimmen wordt deze blessure meestal veroorzaakt door onverwachte schokbelasting, uitglijden of breken van de greep. De ernst van deze blessure komt op drie niveaus voor, waarbij het mildste niveau een pulleyverstuiking is. Het tweede niveau van ernst verwijst naar een gedeeltelijke katrolbreuk, terwijl het ernstige niveau een volledige katrolbreuk veroorzaakt. In het laatste geval omvatten de symptomen kneuzingen en pijn bij het knijpen en bewegen van de vinger.

Scheur van het driehoekige vezelkraakbeencomplex

Het driehoekig vezelkraakbeencomplex (TFCC) komt overeen met een reeks structuren in het polsgewricht tussen de ellepijp en de carpus aan dezelfde kant als de pink. Deze structuren zijn zeer belangrijk voor een optimale functie van de hand en stabiliteit van het polsgewricht.

Bij klimmen wordt dit letsel veroorzaakt door een val op de uitgestrekte hand. De meest voorkomende risicofactor is echter overbelasting, wat leidt tot instabiliteit en chronische laaggradige pijn in de pols. Ook wanneer compressie van de pols wordt gecombineerd met rotatie of verdraaiing, bijvoorbeeld bij het plaatsen van een fixatiemiddel.

Verrekking van de buigpezen van de vingers

De buigpezen van de vingers zorgen voor een optimale buiging van de vingers. Als de vingers overbelast zijn, kan dit leiden tot scheuren. Het gevolg is pijn, onvermogen om de vingers te buigen, gevoeligheid en gevoelloosheid.

Klimmers lopen dit soort letsel vaak op wanneer zij te veel kracht uitoefenen tijdens het strekken van de vingers. In ernstige gevallen kan het leiden tot een volledige scheuring van de pees, waarvoor een operatie nodig kan zijn om te genezen.

Verstuikte collaterale ligamenten van de vingers

De collaterale ligamenten (CL) van de vingers maken deel uit van het strekapparaat van de hand, dat aan de basis van het vingerkootje ligt. Zij zorgen voor de strekking van de vingers en moeten de eisen van deze buiging kunnen weerstaan om de hand effectief en optimaal te laten functioneren. Overmatige rek van deze ligamenten leidt tot trauma of tractie buiten de anatomische grenzen van de vingers.

Fractuur

Breuken aan de handen, polsen en vingers behoren tot de ernstigste blessures bij klimmers. De meeste van deze aandoeningen vereisen namelijk een operatie en revalidatie om volledig te herstellen. Ze worden veroorzaakt door de gedeeltelijke of volledige breuk van een bot in de hand, vingers of pols als gevolg van een val, klap of trauma tijdens het rotsklimmen. Hoewel ze in sommige gevallen ook ontstaan door overbelasting of stress.

Vingerdislocatie

Vingerdislocaties kunnen aan elk vingergewricht voorkomen. Bij klimmers is het echter zeer gebruikelijk dat de ontwrichting van de duim wordt veroorzaakt door trauma, val, verbrijzeling of overbelasting van de duim. Elke overmatige belasting van dit gewricht kan het duimbeen dus losmaken of uit het gewricht trekken.

Het kan ook leiden tot beschadiging of uitrekking van de gewrichtsbanden, waardoor deze niet meer goed in elkaar passen. De meest voorkomende symptomen zijn pijn, zwelling en bewegingsbeperking. De ernst ervan varieert van rust tot een operatie, hoewel in de meeste gevallen effectief herstel wordt bereikt met fysiotherapie.

Tenosynovitis

Dit is peesontsteking of ontsteking van de peesschede, meestal veroorzaakt door herhaalde belasting van de pees. Bij rotsklimmen zijn de belangrijkste mechanismen die deze blessure veroorzaken onder meer enkelvoudige vingergrepen en halvefalangrepen.

De klimmer ervaart pijn over de gehele lengte van de pees, waarbij zelfs een eenvoudige verplaatsing pijnlijk kan zijn. Hoewel er meestal niet veel zwelling optreedt, zal het uiterlijk lijken op elk ander type peesontsteking.

Lumbrische spierverrekking

Na een beweging met één of twee vingers is er een scherpe pijn in de handpalm. Als u deze symptomen ervaart, kan er sprake zijn van beschadiging van de lumbale spieren. Dit zijn een soort intrinsieke spieren in de hand die betrokken zijn bij het buigen van het knokkelgewricht en het strekken van de vingers.

Deze twee bewegingen zijn essentieel voor het klimmen. Dit geldt vooral voor bewegingen met één vinger en in twee richtingen, of bij het trekken van een zak of een gat met één vinger. Dit leidt tot overmatige spanning in deze spieren, waardoor hun vezels uitrekken.

Beste producten voor het herstel van hand-, vinger- en polsblessures bij klimmen en bergsporten

Bestseller

.

Hoe de RICE-therapie toepassen bij de behandeling van hand- en vingerblessures bij het klimmen?

De RICE therapie is een toegepast eerste hulp protocol dat vooral wordt toegepast bij kleine verwondingen. Door zijn doeltreffendheid in het leveren van resultaten is het de meest geschikte methode voor het behandelen van onder andere verstuikingen, kneuzingen en verrekkingen. De effectiviteit ervan wordt echter algemeen aanbevolen voor acute verwondingen.

Hieronder zullen we het hebben over de PRICE-therapie en hoe deze toe te passen op hand-, vinger- en polsblessures bij rotsklimmen:

• Bescherming: In deze fase wordt alle activiteit van de hand, vingers en pols gestopt om verdere schade te voorkomen. Het gebruik van immobiliserende producten wordt aanbevolen om bewegingen te vermijden die het letsel verergeren.
• Rust: Rust wordt gecombineerd met immobilisatie van het getroffen gebied om de belasting te verlichten. Dit zal bijdragen tot een effectief herstel van het letsel aan de hand, vinger of pols gedurende ten minste de eerste 48 uur na het ontstaan van het letsel.
• IJs: Het aanbrengen van ijs op het geblesseerde gebied staat bekend als cryotherapie. Het doel van deze fase is om ontsteking en pijn te verminderen door het vaatvernauwende effect. Het wordt aanbevolen om het gedurende de eerste 72 uur na het letsel toe te passen, gedurende 5 tot 10 minuten per sessie en met tussenpozen van 1 tot 2 uur.
• Compressie: Tijdens deze fase moet speciale zorg worden besteed aan de veneuze terugkeer. Oefen daarom tijdens de compressie van het letsel niet te veel druk uit en immobiliseer het niet volledig.
• Elevatie: Het protocol eindigt met elevatie van de hand, vingers of pols boven het niveau van het hart. Dit is om de bloeddruk, zwelling en pijn te verminderen.

Referenties

1. Jones, G., & Johnson, M. I. (2016). Een kritische review van de incidentie en risicofactoren voor vingerblessures bij rotsklimmen. Current sports medicine reports, 15(6), 400-409. https://journals.lww.com/acsm-csmr/fulltext/2016/11000/A_Critical_Review_of_the_Incidence_and_Risk.9.aspx
2. Schöffl, V. R., & Schöffl, I. (2006). Letsels aan het vinger flexor pulley systeem bij rotsklimmers: huidige concepten. Tijdschrift voor handchirurgie, 31(4), 647-654. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0363502306002474
3. Klauser, A., Bodner, G., Frauscher, F., Gabl, M., & Zur Nedden, D. (1999). Finger injuries in extreme rock climbers. The American journal of sports medicine, 27(6), 733-737. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/03635465990270060801
4. Bollen, S. R., & Gunson, C. K. (1990). Handblessures bij wedstrijdklimmers. British journal of sports Medicine, 24(1), 16-18. https://bjsm.bmj.com/content/24/1/16.short
5. Logan, A. J., Makwana, N., Mason, G., & Dias, J. (2004). Acute hand- en polsblessures bij ervaren bergbeklimmers. British journal of sports medicine, 38(5), 545-548. https://bjsm.bmj.com/content/38/5/545.short
6. Rooks, M. D. (1997). Rotsklimblessures. Sports Medicine, 23, 261-270. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199723040-00005
7. Cole, K. P., Uhl, R. L., & Rosenbaum, A. J. (2020). Comprehensive review of rock climbing injuries. JAAOS-Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 28(12), e501-e509. https://journals.lww.com/jaaos/Abstract/2020/06150/Comprehensive_Review_of_Rock_Climbing_Injuries.5.aspx
8. Jones, G., Asghar, A., & Llewellyn, D. J. (2008). The epidemiology of rock-climbing injuries. British journal of sports medicine, 42(9), 773-778. https://bjsm.bmj.com/content/42/9/773.short
9. Backe, S., Ericson, L., Janson, S., & Timpka, T. (2009). Rock climbing injury rates and associated risk factors in a general climbing population. Scandinavisch tijdschrift voor geneeskunde en wetenschap in de sport, 19(6), 850-856. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1600-0838.2008.00851.x
10. Haas, J. C., & Meyers, M. C. (1995). Rock climbing injuries. Sports Medicine, 20, 199-205. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199520030-00006