Verstuikte rug

De rug bestaat uit botten, spieren, banden en andere weefsels die zich uitstrekken van de nek tot het bekken. Als het taaie, vezelige weefsel dat de spieren met de botten en gewrichten verbindt, de ligamenten dus, een kneuzing oploopt, ontstaat een verstuiking of ontwrichting van de rug.

In het algemeen is de onderrug de meest voorkomende plaats waar dergelijke letsels optreden. Gezien het belang ervan is het essentieel te weten waaruit het bestaat, wat het veroorzaakt, welke symptomen het veroorzaakt, hoe het moet worden behandeld en hoe de pathologie kan worden voorkomen.

Wat is een verstuiking of ontwrichting van de rug?

Een van de belangrijkste letsels die ontstaan aan de achterkant van het menselijk lichaam, of de rug, is de lumbale verstuiking. Dit is een aandoening die wordt veroorzaakt door het overmatig rekken of scheuren van de ligamenten die zich in dit gebied bevinden. Dit betekent dat het gaat om een verrekking van het gewricht tussen twee botten die een gewricht vormen.

Als het letsel ernstiger wordt en als gevolg daarvan de banden de botten niet meer in hun normale positie houden, waardoor ze van elkaar loskomen, wordt het letsel gediagnosticeerd als een ontwrichting van de rug.

Het belangrijkste verschil tussen een verstuiking en een ontwrichting in het lumbale gebied is dus dat de eerste aandoening de positie van de botten niet aantast, terwijl de ontwrichting de scheiding van deze botten meldt en als acuter wordt beschouwd.

Aan de andere kant, als de werveldislocatie ingewikkeld wordt of lang aanhoudt, zullen de symptomen die het veroorzaakt de levenskwaliteit van de patiënt verslechteren en zelfs schade veroorzaken aan de zenuwen, de bloedvaten of het ruggenmerg rond het gewricht dat werd ontwricht. Als de cervicale dislocatie het ruggenmerg samendrukt, veroorzaakt dat neurologische of vasculaire letsels die in veel gevallen zelfs tot de dood van de getroffen persoon leiden.

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren van een rugverstuiking?

De oorzaak van een rugverstuiking is dat de maximale bewegingsgrens van het gewricht wordt overschreden, waardoor de ligamenten die het gewricht ondersteunen worden beschadigd of verslechterd.

De belangrijkste daarvan worden hieronder opgesomd:

• Het uitvoeren van plotselinge of buitensporige bewegingen die het aanvaardbare bewegingsbereik van het gewricht overschrijden.
• Een klap, trauma of val met directe gevolgen voor de lendenstreek.
• Een verkeersongeval waarbij extreme bewegingen in combinatie met externe krachten het whiplashsyndroom veroorzaken (een aandoening in het nekgedeelte).
• Sporten met een hoge impact of een hoog risico: Of elke andere activiteit die de mogelijkheid van trauma aan de wervelkolom bevordert.
• Te zware gewichten tillen terwijl u uw lichaam verdraait of een verkeerde houding aanneemt.
• Een andere veel voorkomende reden voor een rugverstuiking is een slechte lichamelijke conditie of overgewicht.
• Als iemand door een erfelijke eigenschap flexibeler ligamenten heeft dan normaal, loopt hij of zij meer kans op rugverstuikingen of ontwrichtingen.
• Slechte houdingsgewoonten leiden na verloop van tijd tot rugletsels zoals deze verstuikingen.
• Een risicofactor voor verstuikingen is de neiging om te vallen. Dit betekent dat als de patiënt andere ziekten heeft (spinaal of neurologisch) die hem tot vallen aanzetten, de kans op een verstuiking of werveldislocatie toeneemt.
• Soms leiden stresssituaties die langere tijd duren ook tot verstuikingen in de rug.

Beste producten voor verstuikte rug

Bestseller

.

Belangrijkste symptomen die waarschuwen voor een rugontwrichting

Om een verstuiking of ontwrichting van de rug te kunnen herkennen en deze aandoening te onderscheiden van andere soortgelijke aandoeningen, is het allereerst van belang de symptomen van de patiënt te beoordelen.

Daarom belichten wij hier de belangrijkste symptomen die voor deze aandoening waarschuwen:

• Pijn in het getroffen gebied: Dit kan toenemen, afhankelijk van de ernst van het letsel.
• Ontsteking of zwelling: in de regio waar de kneuzing is opgetreden.
• Blauwe plekken of verkleuring van de huid aan de achterkant van het lichaam.
• Verandering van het gevoel en de functies die het moet uitvoeren: Evenals verstoring van aangrenzende zenuwstructuren.
• Tijdelijke verlamming door het ongemak dat zich ophoopt in het gebied.
• Grote moeite met lopen of rechtop staan.
• Warm, brandend of tintelend gevoel als gevolg van gewrichtsbetrokkenheid.
• Af en toe kunnen spierkrampen of krampen optreden.

Tekenen en symptomen kunnen plotseling optreden of enige tijd na het trauma. Bovendien variëren deze afhankelijk van verschillende factoren die de verstuiking of ontwrichting in het wervelgebied omringen, zoals:

• Het getroffen deel van de wervelkolom
• Ontsteking
• Compressie van aangrenzende zenuw- of vaatstructuren.
• Activering van de pijnoverdracht

Welke behandelingen zijn er om de symptomen van een rugverstuiking te verbeteren?

Oorspronkelijk moesten patiënten met een rugverstuiking gedurende een bepaalde tijd volledige rust en volledige immobilisatie ondergaan, zodat de beschadigde band zichzelf zou herstellen en niet opnieuw kon worden beschadigd door abnormale bewegingen.

In plaats van volledige rust is het raadzaam dit soort letsel te verhelpen met andere aanvullende therapieën, gezonde gewoonten, voedingssupplementen, fysiotherapie en andere medisch geïndiceerde therapieën om het symptomatologische beeld dat kenmerkend is voor een lumbale verstuiking te verzachten.

Hier volgt een opsomming van de betrokken procedures en de uitvoering ervan:

Alternatieve en aanvullende therapieën

Tegenwoordig zijn er verschillende alternatieve therapeutische technieken bekend om verstuikingen in verschillende delen van het lichaam te verzachten. Daarom zijn de volgende praktijken effectief bij het verlichten van een verstuikte of ontwrichte rug:

• Warmte- en koudetherapie: Dit is gebaseerd op een behandeling die de eigenschappen van warmte en koude gebruikt om een verstuiking te behandelen. Koude verlicht natuurlijk de pijn, heeft een plaatselijk verdovend effect en helpt de bloedstroom te verminderen om verdere ontsteking te voorkomen. Warmte, daarentegen, wordt aanbevolen om de chronische pijn te verzachten en stimuleert ook de bloedstroom om het gekwetste gebied te genezen. Beide worden gewoonlijk afwisselend toegepast gedurende een specifiek tijdsinterval gedurende meerdere sessies per dag. Dit wordt geformuleerd door de medisch specialist, afhankelijk van het getroffen gebied en de ernst ervan.
• Compressietherapie: Het doel van deze behandeling is de capillaire vaten te verwijden, zonder hun wanden te breken, zodat het bloed correct door het getroffen gebied stroomt. Hierdoor worden de metabolieten uitgewisseld met de vezels die resten hebben, zodat ontsteking en pijn kunnen worden verminderd. Meestal wordt gebruik gemaakt van speciale compressiekleding die op de onderrug van de patiënt past, en in sommige gevallen wordt deze therapie gecombineerd met volledige rust om de voordelen te vergroten.
• Massagetherapie: Bij dit type rugletsel wordt ook massagetherapie aanbevolen om de doorbloeding van de onderrug te bevorderen, ontstekingen te verminderen en de door de klap verkrampte spieren in de onderrug te ontspannen. Geleidelijk aan zal de patiënt verbeteren en zijn of haar normale bewegingsvrijheid terugkrijgen. Om te voorkomen dat de aandoening verergert, is het echter van essentieel belang om een getrainde massagetherapeut te bezoeken die de technieken correct uitvoert om het genezingsproces te versnellen.
• Acupressuur therapie: Deze Chinese geneeskunde kan worden toegepast door specifieke punten op het lichaam te masseren met de vingertoppen en handpalmen van de behandelaar. Het doel van deze techniek is dat de patiënt een mentaal evenwicht vindt om stress te verminderen en totale ontspanning van de spieren mogelijk te maken, vooral in het getroffen gebied.
• Natuurlijke remedies met behulp van planten: Inheemse geneeskunde is ook geschikt om de verschillende ongemakken te verminderen die samengaan met een verstuikte rug, vooral bij het bestrijden van de pijn en de ontsteking die deze aandoening veroorzaakt. Om het revalidatieproces te versnellen is het daarom efficiënt om natuurlijke middelen toe te passen die de genezing van een patiënt met deze aandoening bevorderen. In het geval van rugpijn en ongemak is het raadzaam om: infusies van paardenkastanje te drinken, rozemarijn vermengd met azijn op het gewonde gebied te leggen, saliethee te drinken, hypericuminfusies in te nemen, arnicaolie in te wrijven, gemberextract te drinken en aromatherapie met lavendel te doen.
• Gezonde leefgewoonten: Het invoeren van bepaalde gezonde en evenwichtige gewoonten in uw dagelijks leven kan ook helpen om de symptomen van een lumbale verstuiking of ontwrichting te verzachten en vooral te voorkomen. Hierdoor kan het organisme in het algemeen de ontwikkeling van talrijke pathologieën tegengaan. In die zin raden wij u aan de volgende gewoonten aan te houden voor een gezonder leven: matige lichaamsbeweging, de juiste rekoefeningen, een vitamine- en mineraalrijk dieet, overgewicht of obesitas vermijden, comfortabele schoenen dragen die zich aan uw voeten aanpassen, niet roken en niet overmatig alcohol drinken, een goede spiertonus behouden en een correcte lichaamshouding aanhouden.

Voedingssupplementen

Voedingssupplementen zijn voedingsmiddelen of producten die goede doses vitaminen, mineralen, eiwitten, kruiden, aminozuren en enzymen bevatten die de werking van het lichaam bevorderen zodat het al zijn processen zo goed mogelijk kan uitvoeren.

Om het herstelproces na een rugverstuiking te versnellen, wordt inderdaad de consumptie voorgeschreven van bepaalde voedingssupplementen die de gewrichtsverzorging bevorderen en de banden, gewrichten en spieren versterken. Ze hebben ook de nodige eigenschappen om de pijn te verlichten en ontstekingsprocessen te verminderen.

Beste voedingssupplementen om een verstuiking of ontwrichting in de lendenstreek te verzachten:

• Collageen: Het is een eiwit dat zich onderscheidt door zijn invloed op het herstel van ligamenten en pezen die schade oplopen na een kneuzing, voornamelijk. Omdat het een bestanddeel is dat in hoge mate aanwezig is in het bindweefsel van het lichaam, helpt het de genezing van verstuikingen die in elk gebied van het lichaam worden veroorzaakt. Bovendien bevordert het de gezondheid van de gewrichten, optimaliseert het de mobiliteit en flexibiliteit van de gewrichten, vermindert het pijn en vermindert het ontstekingen. Voor een natuurlijke inname van collageen worden de volgende voedingsmiddelen aanbevolen: melk, kaas, vlees, eieren, vette vis, avocado, selderij, ui, aardbeien, kersen en gelatine.
• Hyaluronzuur : In veel gevallen gebruiken artsen, door middel van transfusies, hyaluronzuur om gewrichtspijn en -stijfheid te behandelen na een verwonding die de gewrichten rechtstreeks aantast. Om de functionele status van de tijdens een verstuiking getroffen lichaamsrug te verbeteren, wordt patiënten dan ook aangeraden inherent hyaluronzuur te consumeren. De belangrijkste voedselbronnen van deze stof zijn: rundvlees, kalfsvlees, lam, kalkoen, eend, volle granen, bruine rijst, gist, rode en groene paprika's, zetmeelrijke wortelgroenten, bonen, pinda's, peterselie, koriander, enz.
• Calcium: Dit is een essentieel mineraal in het lichaam, dat niet alleen de vitaliteit van de botten bevordert, maar ook de reconstructie van beschadigd ligamentair weefsel na een dergelijke pathologie stimuleert. Daarom is het, om de genezing van verstuikingen in de lendenstreek te bevorderen, ook aangewezen om voedingsmiddelen te eten die calcium bevatten, zoals: zuivelproducten (kaas, melk en yoghurt), noten (hazelnoten, amandelen en walnoten), zalm, sardines, rode bonen, broccoli, boerenkool, krenten, vijgen, abrikozen, sinaasappelen, enz.
• Vitamine D: Deze stof heeft standaard het vermogen om de gewrichten te verbeteren en draagt bovendien bij tot de synthese van proteoglycanen, en heeft tevens de functie om het calcium op te vangen dat het menselijk lichaam nodig heeft voor een efficiënte werking van het bottenstelsel. Om de rug te versterken, zodat deze na een verstuiking zo snel mogelijk kan herstellen, is het daarom ook raadzaam een tekort aan vitamine D te vermijden. Hiervoor kunt u eten: kaas, eigeel, sardines, zalm, tonijn, andere, forel, makreel, runderlever en paddenstoelen (in evenredige hoeveelheden).
• Omega 3: Dit is een vetzuur dat in principe essentieel is voor het versterken van neuronen, het gezond houden van het hart en het beschermen van mensen tegen een beroerte. Maar verder is aangetoond dat omega 3 helpt om gewrichtspijn en stijfheid tegen te gaan (vanwege de ontstekingsremmende werking), en zenuwklachten in de wervelkolom te verminderen. Bijgevolg wordt aanbevolen om omega 3 te consumeren terwijl de verstuikte rug geneest, en daarvoor moet u de belangrijkste natuurlijke bronnen kennen: vis (tonijn, sardines, zalm en makreel), plantaardige of plantaardige oliën (lijnzaad, canola, soja, enz.), melk, yoghurt, eieren, noten en zaden, haver, enz.
• Vitamine E: Deze wordt beschouwd als een essentieel vitaminesupplement voor ligamenten en pezen om een optimale werking in het hele menselijk lichaam te onthullen. Het is ook in staat een ontstekingsremmend effect te produceren door cytokinen af te geven en het huidvolume te reguleren door weefselherstelcellen te verzamelen. Het is dus ook een vitamine die geschikt is voor de behandeling van rugverstuikingen in combinatie met andere behandelingen, en inderdaad, dit zijn de voedingsmiddelen die het rijkst zijn aan vitamine E: sardines, zalm, vergunning, paling, asperges, spinazie, avocado, broccoli, pinda's en plantaardige oliën (tarwekiemen, zonnebloem, hazelnoot, amandel, koolzaad, enz.).

Fysiotherapeutische behandelingen

Fysiotherapie is een gezondheidswetenschap die, door middel van fysieke middelen of natuurlijke elementen, tot doel heeft pijn te verzachten, flexibiliteit te verbeteren, mobiliteit en spierkracht te optimaliseren, gewrichten in optimale conditie te houden, fysieke achteruitgang te voorkomen en blessures te vermijden.

De specialist zal het geval van een verstuiking of ontwrichting van de rug grondig kunnen onderzoeken om een concrete diagnose te kunnen stellen. Dan kan hij de ernst van het letsel en de toestand van de lendenstreek bepalen en een persoonlijk fysiotherapeutisch plan opstellen.

Enkele van de meest gebruikte oefeningen om de rug te verbeteren en te beschermen na een verstuiking zijn:

• Extensie-oefeningen: In principe zijn er twee soorten extensie-oefeningen geformuleerd, namelijk die welke worden gedaan vanuit een neutrale positie van de rug en die welke worden gedaan door de rug te hyperexten. In het algemeen wordt begonnen met een flexiehouding van ongeveer 40 of 45 graden, waarna de rug en de heupen moeten worden gestrekt tot de neutrale positie. De oefeningen kunnen echter ook vanuit staande positie worden uitgevoerd. Afhankelijk van hoe de deskundige het voorschrijft.
• Flexie oefeningen: Dit zijn basisoefeningen die tot doel hebben de buikspieren te verbeteren om de druk op de lumbale schijven te verminderen en zo de rug te versterken. Deze oefeningen zijn: buikspieren met de benen gebogen in een liggende positie naar één kant leunend, knieën naar de borst, het bekken naar voren kantelen en ventrale flexie (versteviging van de heupflexoren vanuit staande positie).
• Aërobe oefeningen: Afhankelijk van de algemene conditie van de patiënt en zijn evolutie worden deze oefeningen tijdens de revalidatie gericht uitgevoerd. Ze zijn meestal gebaseerd op wandelen, joggen, fietsen, zwemmen en aerobics. Zij bestaan dus uit programma's met een tijdsduur van 30 tot 40 minuten, meerdere sessies per week (tussen drie en vijf) met de bijbehorende warming-up en cooling-down.
• Versterkende oefeningen: Zoals de naam al zegt, zijn dit oefeningen om de boven- en onderrug (lumbaal) te versterken, en om pijn in het gebied te voorkomen. Ze zijn ook ideaal om de stabiliteit van het lichaam te vergroten en de uitvoering van elke fysieke activiteit te optimaliseren. De meest voorkomende zijn: laterale isometrische oefeningen, in buikligging, op handen en voeten, enz.
• Proprioceptieve oefeningen: Proprioceptie is het zintuiglijke mechanisme dat inwerkt op het evenwicht en de stabiliteit van mensen. Het bestaat dus uit het vermogen van het lichaam om bewegingen en posities in de gewrichten te detecteren en, als het goed werkt, helpt het dus te reageren op onverwachte situaties om blessures zoals rugverstuikingen te voorkomen. Er zij op gewezen dat deze oefeningen in het algemeen langzaam vanuit de rug worden gestart om zoveel mogelijk informatie naar dat gebied te sturen.

Medicijnen

Een van de belangrijkste behandelingen om verstuikingen of ontwrichtingen van de rug te verbeteren is ongetwijfeld de toediening van bepaalde medicijnen die zijn samengesteld om de overdracht van pijnsignalen naar de hersenen te onderbreken en de plaatselijke ontsteking, die een oorzaak is van aanhoudende rugpijn, te verminderen.

Deze moeten onvermijdelijk worden voorgeschreven door een gespecialiseerde arts of traumatoloog die het geval vooraf heeft geanalyseerd. In die zin is het niet aangewezen dat patiënten zelfmedicatie toepassen of zonder voorschrift vrij verkrijgbare geneesmiddelen nemen in een poging de pijn en het ongemak te verlichten.

Rekening houdend met het feit dat deze nalatigheid in de meeste gevallen leidt tot gevaarlijke bijwerkingen die andere aandoeningen veroorzaken zoals: diarree, misselijkheid, braken, duizeligheid, flauwvallen, vermoeidheid, slaperigheid, verslaving, afhankelijkheid, hartstilstand en zelfs de dood.

Chirurgie

Volgens studies is de meeste rugpijn genezen nadat de patiënt een niet-chirurgische behandeling heeft ondergaan. Dat wil zeggen, met medicijnen, fysiotherapie, natuurlijke remedies, gezonde leefgewoonten en andere methoden kan het ruggebied van het lichaam worden vernieuwd en teruggebracht in zijn normale staat.

Verschillende soorten rugoperaties kunnen worden uitgevoerd, waaronder:

• Discectomie: Hierbij wordt het hernia deel van de schijf in de wervelkolom verwijderd, om de pijn en ontsteking van een zenuw te verzachten. Over het algemeen wordt bij dit soort ingrepen de achterkant van de wervel geheel of gedeeltelijk verwijderd om bij de gescheurde schijf te komen.
• Laminectomie: In dit geval moet het bot dat het wervelkanaal bedekt worden verwijderd. Op deze manier wordt de druk op de zenuwen als gevolg van de vernauwing van het wervelkanaal verlicht door het kanaal te verbreden.
• Kunstmatige schijven: Wordt gebruikt als een ideale behandeling voor pijnlijke beweging tussen twee wervels die wordt veroorzaakt door letsel of degeneratie van een schijf. Wordt echter alleen in zeer uitzonderlijke gevallen gebruikt.
• Wervelfusie: kenmerkt zich door het permanent verbinden van twee of meer botten in de wervelkolom. Daardoor biedt het stabiliteit aan een breuk of kneuzing in de wervelkolom, zodat de pijn tot een minimum wordt beperkt. Bovendien kan het worden gebruikt om de pijnlijke beweging tussen de wervels, veroorzaakt door een discusletsel, op te heffen.

Aangezien de complexiteit van een chirurgische ingreep aan de rug (of wervelkolom) echter absoluut is, is het raadzaam dat patiënten met verstuikingen of ontwrichtingen in dit deel van het lichaam overwegen een tweede of zelfs derde advies in te winnen bij een gekwalificeerde specialist op dit gebied.

Welke preventiemethoden voor verstuikingen en ontwrichtingen van de rug zijn het meest effectief?

Zolang de kwaal niet wordt veroorzaakt door een ongeluk of een plotselinge gebeurtenis, kunnen mensen verstuikingen en ontwrichtingen van de rug voorkomen.

De meest geschikte preventiemethoden zijn:

• Doe aan gematigde, geleidelijke en constante lichaamsbeweging: Om in goede lichamelijke conditie te blijven en stijfheid in de rug (en het hele lichaam) te voorkomen, is het raadzaam een zittende levensstijl te vermijden en elke dag te bewegen zonder u te veel in te spannen. Dit zal ook uw spieren en gewrichten versterken en plotselinge rugpijn voorkomen.
• Rekoefeningen: Zowel voor als na de training is het essentieel om het lichaam op te warmen en goed te rekken. Dit zal het lichaam behoeden voor ongewenste belasting die tot blessures kan leiden. Ook als u niet aan sport doet, is het relevant om dit soort oefeningen te doen.
• Zorg voor een gezond en evenwichtig dieet: Voor een goede werking van het lichaam als geheel is het essentieel om een gezond dieet te eten dat rijk is aan vitaminen, eiwitten en mineralen. Dit helpt verstuikingen en ontwrichtingen te voorkomen.
• Vermijd of corrigeer uw overgewicht: Overgewicht of obesitas leidt na verloop van tijd tot spanningen en aandoeningen in de rug, die naast verstuikingen ook meer acute blessures veroorzaken. Daarom is het raadzaam meer verse groenten en fruit te eten en een leven zonder sedentaire levensstijl te leiden.
• Til of draag geen overmatige gewichten: Als u zich overmatig en met een verkeerde houding inspant, is de kans groter dat u een verstuiking of ontwrichting in de regio ontwikkelt.
• Zorg ervoor dat u op een stevig bed slaapt: Als u rust op een bed dat niet doorzakt, een kussen gebruikt dat pluizig en laag is en de wervelkolom niet belast, is het moeilijk voor rugblessures om zich te ontwikkelen. Het is ook belangrijk een laterale decubitushouding aan te nemen en te vermijden dat u op uw buik slaapt.
• Andere preventieve methoden: Sta niet langdurig met uw hoofd naar voren gebogen, sta niet de hele tijd in dezelfde houding, draai uw romp niet zonder uw voeten in dezelfde richting te bewegen, stap niet uit of in de auto zonder uw lichaam te draaien, draag geen voorwerpen op uw hoofd of schouders, zit niet op stoelen zonder rugleuning en til geen gewicht op door uw romp te buigen met rechte benen of vanuit een zittende positie.

Referenties

1. VOLINN, E., VAN KOEVERING, D. A. V. I. D., & LOESER, J. D. (1991). Rugverstuiking in de industrie: de rol van sociaal-economische factoren bij chroniciteit. Spine, 16(5), 542-548. https://journals.lww.com/spinejournal/abstract/1991/05000/back_sprain_in_industry__the_role_of_socioeconomic.10.aspx
2. Gunn, C. C., & Milbrandt, W. E. (1978). Early and subtle signs in low-back sprain. Spine, 3(3), 267-281. https://europepmc.org/article/med/213851
3. Hoy, D., Brooks, P., Blyth, F., & Buchbinder, R. (2010). De epidemiologie van lage rugpijn. Best practice & onderzoek Klinische reumatologie, 24(6), 769-781. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1521694210000884
4. Leigh, J., Mulder, H. B., Want, G. V., Farnsworth, N. P., & Morgan, G. G. (1991). Sprain/strain back injuries in New South Wales underground coal mining. Safety science, 14(1), 35-42. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/092575359190013C
5. Casazza, B. A. (2012). Diagnose en behandeling van acute lage rugpijn. American family physician, 85(4), 343-350. https://www.aafp.org/pubs/afp/issues/2012/0215/p343.html
6. Choi, B. C., Levitsky, M., Lloyd, R. D., & Stones, I. M. (1996). Patronen en risicofactoren voor verstuikingen en verrekkingen in Ontario, Canada 1990: An analysis of the workplace health and safety agency data base. Journal of Occupational and environmental Medicine, 379-389. https://www.jstor.org/stable/44994696
7. Vicenzino, B., Paungmali, A., & Teys, P. (2007). Mulligan's mobilisatie-met-beweging, positiefouten en pijnverlichting: actuele concepten uit een kritisch literatuuroverzicht. Manuele therapie, 12(2), 98-108. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1356689X06001226
8. Smith, R. W., & Reischl, S. F. (1986). Treatment of ankle sprains in young athletes. The American journal of sports medicine, 14(6), 465-471. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354658601400606
9. Pellow, J. E., & Brantingham, J. W. (2001). The effectiveness of adjusting the ankle in the treatment of subacute and chronic grade I and grade II ankle inversion sprains. Journal of manipulative and physiological therapeutics, 24(1), 17-24. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0161475401844961
10. Petersen, W., Rembitzki, I. V., Koppenburg, A. G., Ellermann, A., Liebau, C., Brüggemann, G. P., & Best, R. (2013). Behandeling van acute enkelbandletsels: een systematische review. Archives of orthopaedic and trauma surgery, 133, 1129-1141. https://link.springer.com/article/10.1007/s00402-013-1742-5