Schouder ontwrichting

Een van de meest voorkomende verwondingen is een ontwrichting van het schoudergewricht. Dit komt door de oorzaken en risicofactoren voor dit type letsel aan het bewegingsapparaat. Daarom is het belangrijk om te weten wat een ontwrichte schouder is en wat de symptomen zijn van een ontwrichting in het gewricht van de glenoïdkom van het schouderblad.

Je kunt hieronder lezen over de gedeeltelijke of volledige verschuiving van de humeruskop. We zullen in detail uitleggen hoe je dit trauma kunt voorkomen en hoe je eerste hulp kunt verlenen met behulp van fysiotherapeutische protocollen. Neem een kijkje.

Wat is ontwrichting van het schoudergewricht?

Schouderontwrichting treedt op wanneer er een gedeeltelijke of volledige scheiding is tussen de kop van het opperarmbeen en de glenoïdkom van het schouderblad. Afhankelijk van het type verschuiving kan het worden geclassificeerd als een posterieure of anterieure schouderdislocatie. Het referentiepunt is de aanhechting van de humerus aan respectievelijk het acromion of de processus coracoideus.

Het is een van de meest voorkomende letsels bij mannen tussen 20-35 jaar en een van de meest voorkomende ontwrichtingen. De hersteltijd hangt af van de fysiotherapeutische behandeling en de omvang van het letsel, maar meestal is dit ontwrichte gewricht binnen een maand uitgelijnd of verkleind.

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren van een schouderontwrichting?

Risicofactoren die de kans op een scheiding tussen de humerus en de glenoïdkom van het schouderblad vergroten zijn onder andere:

• Vallen en harde stoten: Subluxatie van de humeruskop komt vaak voor wanneer iemand valt met gestrekte arm en klappen krijgt van huiselijke, sport- of verkeersongevallen.
• Gebrek aan pre-stretching: Het rekken van de spieren en ligamenten helpt om de rotator cuff en schouder in het juiste bereik te houden. Wanneer een veeleisende taak moet worden uitgevoerd, kan een gebrek aan voorbereiding leiden tot een ontwrichting van de schouder.
• Artrose: Auto-immuunziekten en degeneratieve ziekten veroorzaken scheiding van de benige weefsels in de glenoïdkom.
• Eerdere ontwrichtingen: Aangezien de schouder een gewricht is dat meer dislocaties ondergaat, verergert het hebben van een geschiedenis van dezelfde verwonding de terugval in deze trauma's.
• Sporten: Boksen, tennis, rugby en gymnastiek zijn activiteiten die de neiging hebben om een slip van de humeruskop op het schouderblad te veroorzaken. Hoewel dit niet de enige sporten zijn die dit letsel veroorzaken, worden ze beschouwd als risicovol.
• Onevenwichtige voeding: Om de gewrichtsbanden in perfecte conditie te houden, is het noodzakelijk om kalium, calcium en andere mineralen binnen te krijgen. Als dit niet gebeurt, verzwakken de vezels, waardoor ontwrichtingen kunnen ontstaan.
• Zittende levensstijl: Gebrek aan lichaamsbeweging is een belangrijke risicofactor om rekening mee te houden bij ontwrichte schouderblessures en bij veel andere pathologieën, ten minste 45 minuten per dag matige lichaamsbeweging wordt aanbevolen.
• Elektrische schokken: Repetitieve manuele activiteiten en onvrijwillige contracturen als gevolg van het ontvangen van een elektrische schok worden beschouwd als risicofactoren die vaak leiden tot een verplaatsing van de humeruskop.
• Aangeboren aandoeningen: Een patiënt heeft meer kans om gewond te raken met een schouderdislocatie als het humero-glenoïd gewricht vervormd is door sporen of gebrek aan gewrichtskraakbeen door geboorte of andere ziekten.

Beste producten voor schouderontwrichting

Bestseller

.

Belangrijkste tekenen en symptomen die ons waarschuwen dat we een schouderontwrichting hebben

De belangrijkste symptomen die je waarschuwen voor de aanwezigheid van een ontwrichte schouder zijn de volgende:

• Grote inspanning om de arm te bewegen: Het uitvoeren van biomechanische bewegingen van adductie en flexie in de bovenste ledematen zal moeilijk te doen zijn als gevolg van de slechte werking van het schoudergewricht.
• Pijn: Dit is een van de belangrijkste symptomen van een schouderontwrichting. Dit wordt veroorzaakt door het grote aantal zenuwwortels die worden aangetast als er een gedeeltelijke of volledige verplaatsing is in de glenoidholte.
• Asymmetrie: Bij een schouderdislocatie is het mogelijk om met het blote oog het gebrek aan symmetrie tussen de twee schouders van de traumapatiënt te zien.
• Ontsteking: De grote hoeveelheid bloed die wordt aangemaakt door het werk van het immuunsysteem zorgt ervoor dat het schoudergebied opzwelt en in sommige gevallen rood wordt.
• Spierzwakte: Dit wordt veroorzaakt door spasmen in de spierweefsels wat resulteert in krachtverlies in de arm en handen.
• Spiercontractuur in de trapezius: Een verkeerde houding kan leiden tot onwillekeurige spanningen in de spierstructuur van de rug, nek en armen.
• Gevoelloosheid: De tintelingen en het verlies van gevoel worden veroorzaakt door een gebrek aan normale bloedtoevoer.

Wat is de eerste hulp bij een ontwrichte schouder?

Er zijn verschillende methoden die kunnen worden toegepast om een traumapatiënt te behandelen en eerste hulp veilig uit te voeren. Dit is het geval bij het PRICE-protocol, dat bestaat uit een opeenvolging van stappen die het hierboven genoemde acroniem vormen om te handelen bij een ontwrichte schouder.

Het eerstehulpprotocol geeft deze stappen aan voor het behandelen van een ontwrichte schouder

• Stopzetten van de activiteit: Het eerste wat je moet doen bij een schoudertrauma is de actie stoppen die de ontwrichting van het gewricht heeft veroorzaakt. Om dit te doen, moet het getroffen gebied worden beschermd om te voorkomen dat de verplaatsing van de glenoidholte verergert.
• Rust: De patiënt moet vervolgens kalmeren en rusten tot de volgende stappen worden genomen of tot de arts arriveert. Om dit te doen moet de patiënt stil liggen en vermijden om de nek, schouder en arm te bewegen.
• Koudetherapie: Het is belangrijk om de toepassing van koude op het getroffen gebied op te nemen in de eerste hulp. Dit helpt ontstekingen en pijn te verminderen door ijsgelpakkingen of ijspakken te gebruiken. De sessie mag niet langer duren dan 20-25 minuten en moet minstens 3-4 keer per dag opnieuw worden aangebracht.
• Gebruik van comprimerende kleding: Wat in dit stadium moet worden gedaan, is het schoudergewricht zo gefixeerd mogelijk houden om te voorkomen dat verdere subluxatie en verplaatsing van de dislocatie zich ontwikkelen tot een ernstiger letsel. Hiervoor kunnen comprimerende schouderbraces of elastische verbanden worden gebruikt.
• Elevatie: Het is belangrijk om de schouder zo hoog mogelijk te houden ten opzichte van de hoogte van het hart om verhoogde doorbloeding te voorkomen en zo zwelling te verminderen. Een licht liggende positie met de schouder geïmmobiliseerd zal helpen om blauwe plekken en bloedstolsels te voorkomen.

Zodra deze stappen zijn voltooid, is het noodzakelijk om naar de dokter te gaan voor een professionele beoordeling van de situatie en om de methode voor het herpositioneren van de schouder te kiezen, de meest voorkomende technieken die alleen door een specialist kunnen worden uitgevoerd zijn:

• Stimson's manoeuvre.
• Manipulatie van het schouderblad.
• Externe rotatie.
• Milch techniek.
• Spaso techniek.
• Davos techniek.
• Tractie-computertractie.

Welke preventiemethoden zijn het meest effectief bij een schouderdislocatie?

Schouderontwrichting kan worden voorkomen als er rekening wordt gehouden met verschillende preventieve aspecten. We zullen je de belangrijkste laten zien:

• Versterk de botstructuur van de schouder: Het is belangrijk om een uitgebalanceerd dieet aan te houden dat rijk is aan calcium en vitamine D, deze voedingsstoffen zullen helpen om het ontstaan van schouderontwrichtingen tegen te gaan.
• Opwarmingsoefeningen: Als je een veeleisende sport voor de schouder moet beoefenen, is het raadzaam om het hele gewricht op te warmen door middel van bewegingen die de mate van complexiteit verhogen. Dit is belangrijk bij volleybal, turnen en tennis.
• Gebruik compressiekleding: Het gebruik van compressieschouderbraces, lendensteunen en elleboogbraces helpt om de structuur van de romp en ledematen op de juiste plaats te houden. Dit voorkomt verschuiving in de glenoïdholte.
• Verminder de kans op vallen in huis: Hiervoor moet je rekening houden met ongelijke vloeren, gladde plekken, de kwaliteit van de verlichting, voorwerpen die struikelen kunnen veroorzaken en de algemene staat van het gebouw.
• Ga regelmatig naar een oogarts: Weten hoe het met je gezichtsvermogen gesteld is, is belangrijk om valpartijen thuis en verkeersongevallen te voorkomen. Vergeet niet dat deze twee oorzaken het vaakst voorkomen bij schouderontwrichtingen.
• Houd osteoporose onder controle: Deze ziekte van botzwakte komt vaak voor bij vrouwen in de menopauze. Daarom is het raadzaam om de schildklierhormoonvervanging onder controle te houden met behulp van bisfosfonaatremmers.
• Vermijd het "verpleegsterselleboog"-syndroom: Dit trauma komt meestal voor bij kinderen door het trekken aan de elleboog en schouder waar minderjarigen last van hebben als ze beginnen te lopen. Het wordt veroorzaakt door plotselinge bewegingen van ouders of verzorgers wanneer het kind zijn stabiliteit verliest.
• Probeer het gewricht flexibeler te maken: Als je een sporter bent, probeer dan de spieren en pezen te rekken om het bewegingsbereik in de schouder te verbeteren, evenals gewrichtsmobiliteitsoefeningen te doen. Hierdoor zal het gewricht minder snel geblesseerd raken.
• Ga bij het minste of geringste naar de dokter: Als je een knallend geluid hoort of pijn voelt in je schouder, is het raadzaam om naar de dokter te gaan om een ontwrichting van de schouder uit te sluiten met behulp van een röntgenfoto.

Referenties

1. Cutts, S., Prempeh, M., & Drew, S. (2009). Anterieure ontwrichting van de schouder. The Annals of The Royal College of Surgeons of England, 91(1), 2-7. https://publishing.rcseng.ac.uk/doi/full/10.1308/003588409X359123
2. Cunningham, N. J. (2005). Technieken voor reductie van anteroinferieure schouderdislocatie. Emergency Medicine Australasia, 17(5-6), 463-471. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1742-6723.2005.00778.x
3. Hovelius, L. (1982). Incidentie van schouderontwrichting in Zweden. Clinical Orthopaedics and Related Research (1976-2007), 166, 127-131. https://journals.lww.com/corr/Citation/1982/06000/Incidence_of_Shoulder_Dislocation_in_Sweden.21.aspx
4. Simonet, W. T., & Cofield, R. H. (1984). Prognose bij anterieure schouderontwrichting. The American journal of sports medicine, 12(1), 19-24. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354658401200103
5. Beeson, M. S. (1999). Complicaties van schouderdislocatie. Amerikaans tijdschrift voor spoedeisende geneeskunde, 17(3), 288-295. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0735675799901274
6. Krøner, K., Lind, T., & Jensen, J. (1989). De epidemiologie van schouderdislocaties. Archives of orthopaedic and trauma surgery, 108, 288-290. https://link.springer.com/article/10.1007/BF00932317
7. Hayes, K., Callanan, M., Walton, J., Paxinos, A., & Murrell, G. A. (2002). Schouderinstabiliteit: management en revalidatie. Tijdschrift voor Orthopedische & Sportfysiotherapie, 32(10), 497-509. https://www.jospt.org/doi/abs/10.2519/jospt.2002.32.10.497
8. Aronen, J. G., & Regan, K. (1984). Het verminderen van de incidentie van recidief van voorste schouderdislocaties bij de eerste keer met revalidatie. Amerikaans tijdschrift voor sportgeneeskunde, 12(4), 283-291. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354658401200408
9. Karatsolis, K., & Athanasopoulos, S. (2006). De rol van lichaamsbeweging in de conservatieve behandeling van de voorste schouderontwrichting. Tijdschrift voor Lichaamswerk en Bewegingstherapieën, 10(3), 211-219. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1360859205001300
10. Handoll, H. H., & Al-Maiyah, M. A. (2004). Chirurgische versus niet-chirurgische behandeling voor acute anterieure schouderdislocatie. Cochrane Database of Systematic Reviews, (1). https://www.cochranelibrary.com/cdsr/doi/10.1002/14651858.CD004325.pub2/full