Polsdislocatie

De structuur van de botten van de hand vereist een groot aantal gewrichten en verbindingen tussen deze botweefsels. Als de 8 handwortelbeentjes los van elkaar komen te zitten, ontstaat er een polsdislocatie die veel pijn veroorzaakt in de handpalm en aan het uiteinde van de ellepijp.

Als je meer wilt weten over wat een polsdislocatie is, moet je verder lezen, want we zullen de symptomen en risicofactorenuitleggen die dit trauma veroorzaken. Het is belangrijk dat je aandacht besteedt aan de eerstehulpstappen die we je laten zien, omdat je hiermee een getraumatiseerde patiënt kunt behandelen.

Wat is ontwrichting van het polsgewricht?

De verschuiving die optreedt tussen de handwortelbeentjes van de pols, vooral het grote bot en het lunatum met de ellepijp, staat bekend als polsdislocatie en wordt soms verward met wat gewoonlijk een open pols wordt genoemd. Deze verschuiving kan volledig zijn als beide kanten van de botten niet langer in contact zijn, als dit niet gebeurt en er een kleine scheiding is, staat dit trauma bekend als polssubluxatie.

De getraumatiseerde patiënt zal geen enkele beweging met de hand kunnen maken vanwege de acute pijn die onmiddellijk voelbaar is. De hersteltijd om dit gewricht weer volledig in lijn te krijgen is 15 dagen, maar in ernstigere gevallen kan dit oplopen tot 10 weken.

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren voor polsdislocatie?

De risicofactoren voor polsdislocatie zijn:

• Sport- of huishoudelijke valpartijen: Het komt vaak voor dat patiënten een trauma aan de pols hebben opgelopen nadat ze klappen op dit deel van het lichaam hebben gekregen toen ze vielen en hun hand lieten rusten. Sporten zoals wielrennen zijn gevoelig voor dit type letsel.
• Eerder trauma: Stoten en trauma aan de pols kunnen leiden tot verzwakking van de pezen die de botten in de vingers en pols ondersteunen. Dit verhoogt het risico op ontwrichting in de toekomst.
• Overbelasting van het gewricht: Het tillen van zware voorwerpen of het constant moeten uitvoeren van herhaalde bewegingen van de pols leidt tot voortdurende spier- en peesslijtage. Dit verhoogt het risico op ontwrichting.
• Het niet dragen van compressiekleding: Het gebruik van polsbraces bij bepaalde patiënten helpt om het gewricht op de juiste plaats te houden, waardoor de bloedcirculatie verbetert. Als dit type bescherming niet wordt gebruikt, is het mogelijk dat de carpalen met de onderarm verschuiven.
• Zwakte van de gewrichtsbanden: De gevorderde leeftijd van de patiënt kan leiden tot verlies van kracht in spieren en bindweefsel, wat het risico op ontwrichting verhoogt.
• Artritis en andere ziekten: Slijtage van het kraakbeen zorgt ervoor dat botten tegen elkaar bewegen. Osteoporose is een aandoening die rechtstreeks invloed heeft op de sterkte van de botten, waardoor dislocatie gemakkelijker wordt.
• Stress: Gestreste mensen hebben last van spiercontracturen, die het polsgewricht aanzienlijk aantasten. Plotselinge, abrupte bewegingen kunnen de botten doen verschuiven.

Beste producten voor polsontwrichting

Bestseller

.

Belangrijkste tekenen en symptomen die ons waarschuwen dat we een ontwrichte pols hebben

De symptomen die waarschuwen voor een ontwrichte pols zijn:

• Verkeerde uitlijning van het gewricht: Een kenmerkend symptoom van dit trauma is wanneer er met het blote oog een misvorming te zien is, waarbij de pols onwillekeurig gedraaid blijft.
• Pijn: De pijn die ontstaat bij een ontwrichting is intens en komt meestal voor tussen de handwortelbeentjes en de onderarm. In sommige gevallen kan het flauwvallen veroorzaken.
• Gewrichtsstijfheid: Het komt vaak voor dat een getraumatiseerd persoon de pols niet kan bewegen. Dit komt door een gebrek aan verbinding tussen de verschillende botten waaruit het gewricht bestaat en hevige pijn.
• Ontsteking: Er treedt onmiddellijk vochtophoping op waardoor het volume aanzienlijk toeneemt bij aanraking en met het blote oog.
• Kneuzingen: Kneuzingen kunnen optreden door de concentratie van bloed in de pols.
• Abnormale biomechanische bewegingen: Een dislocatie kan er ook voor zorgen dat de pols handelingen uitvoert met een grotere biomechanische amplitude dan normaal, door het ontbreken van een verbinding tussen de botten.
• Gevoelloosheid in de onderarm en vingers: Paresthesie en gebrek aan gevoel komen vaak voor bij een gedeeltelijke of volledige polsontwrichting.

Wat is de eerste hulp bij een ontwrichte pols?

De te nemen stappen bij een polsontwrichting zijn samengevat in het fysiotherapeutische eerstehulpprotocol PRICE. Deze methode, waarvan de naam een acroniem is van de eerste letters van de stappen, wordt wereldwijd geaccepteerd, maar er moet rekening mee worden gehouden dat het trauma mild moet zijn om het te kunnen toepassen.

De stappen om een ontwrichte pols te behandelen zijn

• Bescherming van de pols en hand: Dit moet worden gedaan om verder letsel of infectie te voorkomen, vooral als het een open dislocatie is. Idealiter wordt de patiënt op een veilige plaats gehouden om het risico op verergering van het letsel te verminderen.
• De traumapatiënt laten rusten: De volgende stap is dat de patiënt stopt met de activiteit die de verplaatsing van de polsbotten heeft veroorzaakt. Bovendien moet de persoon op een koele, schone en geventileerde plaats worden gehouden.
• Onmiddellijke toepassing van koude: Zodra de patiënt in rust is en de pols beschermd is, is het noodzakelijk om koude temperatuur toe te passen om zwelling te voorkomen en pijn te verminderen. Dit kan worden gedaan met behulp van koude gelpacks of ijs gedurende maximaal 20 minuten.
• Compressieverband: Om de bloedcirculatie te verbeteren en de pols te ondersteunen, is het raadzaam om deze zo vast mogelijk te houden. Elastische compressiebandages voor de pols kunnen worden gebruikt om trillingen te minimaliseren, omdat compressietherapie het herstel versnelt.
• De pols hoog houden: Elevatie is de laatste stap in de eerstehulpmethode. Het houdt in dat de pols boven het niveau van het hart wordt gehouden om te voorkomen dat het bloed zich ophoopt in het getroffen gebied en om de bloeddruk te verlagen, waardoor de zwelling in het geblesseerde gebied afneemt.

Zodra u deze stappen hebt uitgevoerd, moet u de spoedeisende hulp bellen om in te grijpen bij dit trauma en de gespecialiseerde arts kan de juiste behandeling voor het specifieke geval vaststellen en een röntgenfoto maken om de omvang van het letsel te zien en een mogelijke breuk uit te sluiten.

Wat zijn de meest effectieve preventiemethoden voor polsontwrichting?

Polsdislocatie kan worden voorkomen door de volgende methoden te overwegen:

• Vermijd alle soorten valpartijen: Op dit punt is het noodzakelijk om niet alleen sport- of werkactiviteiten te noemen, maar ook alledaagse huishoudelijke klusjes. Hiervoor is het raadzaam om de staat van het huis te controleren om de verlichting te verbeteren en tapijten en voorwerpen die struikelen kunnen veroorzaken te verwijderen.
• Controleer bewegingen: De vorige methode is ook van toepassing op sportactiviteiten. Het is raadzaam om alle nodige voorzorgsmaatregelen te nemen om polsblessures te voorkomen door gezond verstand te gebruiken en in goede conditie te zijn.
• Gebruik bescherming: Als je moet werken of een veeleisende sport beoefent, is het aan te raden om comprimerende kleding te dragen om het gewricht te allen tijde te beschermen. In dit geval kun je een elastische compressie-polsbandage of compressiemouwen gebruiken.
• Verminder stress: Mensen die niet ontspannen zijn, hebben de neiging om hun spieren onwillekeurig samen te trekken, wat de structuur van de pols verzwakt en kan leiden tot gewrichtsontwrichtingen. Massage met massagerollers, acupressuurmatten en massageballen met spijkers wordt aanbevolen.
• Eet gezond: Een dieet dat in balans is met mineralen, vitaminen en eiwitten zal helpen om de spier-peesstructuur in perfecte conditie te houden. Dit voorkomt dat de polsbotten afglijden.
• Gebruik hendels om voorwerpen op te tillen: Het tillen van zware voorwerpen met je handen veroorzaakt onvrijwillige spanning op de spieren en verzwakt de pezen, wat kan leiden tot polsontwrichting. Het is van vitaal belang om spieren te hebben die in overeenstemming zijn met de te leveren inspanning.
• Controleer het ontstaan van bot- en gewrichtsziekten: Zowel osteoporose als artrose kunnen leiden tot ontwrichtingen door slijtage en verlies van botdichtheid. Dit leidt tot verplaatsing van de polsbotten.
• Warm het gewricht op: Het uitvoeren van bewegingen voorafgaand aan sportbeoefening helpt om de rek van spieren en ligamenten te verbeteren, waardoor dislocatie wordt voorkomen.
• Ken de regels en houd je eraan: Als je een sport gaat beoefenen, moet je alle regels kennen die polsblessures helpen voorkomen. Je moet ook leren over sporttechnieken om pols- en handontwrichtingen te voorkomen.

Referenties

1. Reinsmith, L. E., Garcia-Elias, M., & Gilula, L. A. (2013). Traumatische axiale dislocatieletsels van de pols. Radiologie, 267(3), 680-688. https://pubs.rsna.org/doi/abs/10.1148/radiol.13111682
2. Israel, D., Delclaux, S., André, A., Aprédoaei, C., Rongières, M., Bonnevialle, P., & Mansat, P. (2016). Peri-lunate dislocatie en fractuur-dislocatie van de pols: Retrospectieve evaluatie van 65 gevallen. Orthopedie & Traumatologie: Surgery & Research, 102(3), 351-355. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1877056816000311
3. Bellot, F., Van F, T., Leroy, N., Blejwas, D., & Mertl, P. (2003). Peri-lunate polsdislocatie: uitkomst op lange termijn. Revue de chirurgie orthopedique et reparatrice de l'appareil moteur, 89(4), 320-332. https://europepmc.org/article/med/12844035
4. Freeland, A. E., & Rojas, S. L. (2001). Traumatische gecombineerde radiale en ulnaire axiale polsdislocatie. Orthopedics, 24(12), 1161-1163. https://journals.healio.com/doi/abs/10.3928/0147-7447-20011201-16
5. GELLMAN, H., SCHWARTZ, S. D., BOTTE, M. J., & FEIWELL, L. (1988). Late treatment of a dorsal transscaphoid, transtriquetral perilunate wrist dislocation with avascular changes of the lunate. Clinical Orthopaedics and Related Research®, 237, 196-203. https://journals.lww.com/clinorthop/Abstract/1988/12000/Late_Treatment_of_a_Dorsal_Transscaphoid,.28.aspx
6. Souer, J. S., Rutgers, M., Andermahr, J., Jupiter, J. B., & Ring, D. (2007). Perilunaat fractuur-dislocaties van de pols: vergelijking van tijdelijke schroef versus k-draad fixatie. Tijdschrift voor handchirurgie, 32(3), 318-325. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0363502307001049
7. Sherman, G. M., & Seitz Jr, W. H. (1999). Fracturen en dislocaties van de pols. Current Opinion in Orthopaedics, 10(4), 237-251. https://journals.lww.com/co-ortho/Abstract/1999/08000/Fractures_and_dislocations_of_the_wrist.1.aspx
8. ADKISON, J. (1982). Behandeling van acute lunatum- en perilunatumdislocaties. Clinical Orthopaedics and Related Research (1976-2007), 164, 199-207. https://journals.lww.com/corr/Citation/1982/04000/Treatment_of_Acute_Lunate_and_Perilunate.34.aspx
9. Jaworski, C. A., Krause, M., & Brown, J. (2010). Revalidatie van de pols en hand na sportletsel. Klinieken voor sportgeneeskunde, 29(1), 61-80. https://www.sportsmed.theclinics.com/article/S0278-5919(09)00072-6/fulltext
10. McCue III, F. C., & Mayer, V. (1989). Revalidatie van veelvoorkomende sportblessures aan de hand en pols. Klinieken voor sportgeneeskunde, 8(4), 731-776. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0278591920307845