Pols- en handfracturen

Een fractuur is het verlies van continuïteit van een bot of kraakbeen door barsten of breken. Tot de meest voorkomende fracturen die de wereldbevolking oploopt , behoren fracturen van de pols en de hand, zowel ter hoogte van de botfragmenten waaruit de pols bestaat als in de handwortelbeentjes.

Omdat het een type breuk is dat zeer vaak voorkomt, is het een pathologie die voor iedereen van groot belang is. Het is nuttig om te weten waaruit dit letsel bestaat, hoe het wordt gediagnosticeerd, wat de oorzaken zijn en welke behandelingen en zorgmethoden het vereist.

Wat is een fractuur van de polsbotten en hoe wordt deze gediagnosticeerd?

In principe is een botbreuk van de pols, ook bekend als een "gebroken pols", een letsel dat resulteert in de breuk van een of meer botten in of gerelateerd aan de pols. Met andere woorden, het veroorzaakt schade aan het benige deel van de onderarm. Hierdoor heeft het een negatieve invloed op het functioneren van de hand.

Welnu, omdat de hand moet samenwerken met verschillende spieren, pezen, ligamenten en botten om normaal te functioneren, hebben botbreuken in dit deel van het lichaam soms de neiging om de zachte weefsels ernstig te verwonden. Als dergelijke scheuren niet goed worden behandeld, is het mogelijk dat de gewrichten stijf, zwak en vervormd raken, waardoor de patiënt ernstig gehandicapt raakt.

Het is van vitaal belang dat mensen met pols- of handfracturen naar een medisch specialist gaan om een nauwkeurige diagnose van hun letsel te krijgen en van daaruit een optimale behandeling te kunnen ondergaan om van het letsel te herstellen. Om een dergelijke blessure te diagnosticeren, beginnen artsen met een lichamelijk onderzoek van de getroffen hand om de symptomen van de patiënt te controleren.

Een pols of handfractuur veroorzaakt de volgende symptomen:

• Acute pijn in het gebied: die toeneemt bij beweging of als de patiënt voorwerpen vasthoudt/knijpt.
• Zwelling en gevoeligheid rond de gebroken pols of hand.
• Blauwe plekken of bloeduitstortingen op het getroffen deel.
• Een merkbare misvorming die lijkt op een gedraaide pols.
• Beperkte beweeglijkheid van een deel van de hand of pols.
• Stijfheid of onvermogen om de duim en/of andere vingers te bewegen.

Dit zijn de meest voorkomende beeldvormende tests die gebruikt worden om dit letsel te diagnosticeren:

• Röntgenonderzoek: Een röntgenonderzoek of radiologische studie moet worden gebruikt om te zien hoe het botgedeelte in kwestie is gebroken, deze methode is de meest voorkomende van allemaal.
• Computertomografie (CT)-scan: CT-scans hebben standaard de mogelijkheid om polsfracturen op te sporen die radiologische onderzoeken niet detecteren. Omdat dit type scan gebruikmaakt van technologie waarmee röntgenstralen vanuit verschillende hoeken kunnen worden genomen en gecombineerd tot dwarsdoorsneden van de interne structuren van het lichaam, kunnen zelfs verwondingen aan zachte weefsels en bloedvaten worden gezien.
• Magnetic resonance imaging (MRI): een niet-invasieve techniek die gebruik maakt van radiogolven en een krachtige magneet om gedetailleerde beelden van botten en zachte weefsels te genereren, waardoor een veel gedetailleerder beeld van de bijzonderheden van een botbreuk kan worden verkregen. Ze onderscheiden zich dus doordat ze gevoeliger zijn dan röntgenstralen, omdat ze minimale breuken en zelfs bestaande letsels op ligamentniveau kunnen identificeren.

De hand en pols is een complex gewricht met in totaal 10 belangrijke botten:

• Radius: Dit is een van de lange botten waaruit de pols bestaat en bevindt zich aan de buitenkant van de onderarm. Het is licht gebogen en het proximale uiteinde is verbonden met het ellebooggewricht, terwijl het onderste of distale uiteinde verbonden is met het polsgewricht. Bij breuk kan er een Colles- of Smithfractuur (komt vaak voor) ontstaan.
• Ulna: Nog een van de langste botten van de onderarm, het onderscheidt zich doordat het evenwijdig is aan het spaakbeen en zich tussen de carpus en de humerus trochlea bevindt. In tegenstelling tot het spaakbeen bevindt de ellepijp zich aan de binnenkant van de onderarm en articuleert daarom met het opperarmbeen en het spaakbeen (superieur) en met het spaakbeen en de handwortelbeentjes (inferieur).
• De handwortelbeentjes: Dit zijn acht kleine botjes aan de basis van de hand die in twee rijen zijn gerangschikt. Zo vinden we in de rij die het dichtst bij de pols ligt het scafoïd, pisiforme, piramidale en semilunate bot. De tweede rij bevat de grote, haak-, trapezium- en trapeziumbotten. Hoewel ze klein zijn, zijn ze van vitaal belang om de handwortelgewrichten te vormen door middel van meerdere ligamenten die verschillende gewrichten vormen.

Welke soorten handbotbreuken zijn er?

In het algemeen kunnen de volgende classificaties worden onderscheiden:

• Stabiele breuk: Dit is een type breuk waarbij een deel van het bot en de cortex behouden blijven zonder te breken. Daarom is het risico op scheefstand absoluut minuscuul.
• Instabiele breuk: Dit verwijst naar volledige botbreuken die uitgelijnd zijn, maar onmiddellijke immobilisatie vereisen vanwege het hoge risico op verlies van uitlijning.
• Interventionele of geopereerde instabiele fractuur: Dit zijn fracturen die, vanwege de mate van beschadiging, operatief moeten worden gestabiliseerd met pinnen, schroeven of platen.
• Intra-articulaire fractuur: Dit wordt gedefinieerd als een letsel dat zich uitstrekt tot in het aangetaste polsgewricht.
• Extra-articulaire fractuur: In tegenstelling tot het bovenstaande is dit een scheur in het bot die aan de buitenkant van het polsgewricht blijft. Met andere woorden, het breidt zich niet uit naar de binnenkant van het gebied.
• Comminutiefractuur: Dit is een botbreuk waarbij het getroffen deel van het bot in meer dan twee stukken of zeer kleine stukjes breekt.
• Meervoudige breuk: In dit geval is het bot gebroken in talrijke fragmenten en verschillende delen.
• Open breuk: Ook bekend als een "open breuk", is dit een breuk waarbij zowel het bot als de huid in het gebied breekt. Vanwege het risico op infectie is onmiddellijke medische hulp vereist.
• Gesloten breuk: Is een type scheur waarbij alleen het bot is gebroken zonder de omliggende huid in het gebied te breken. Daarom blijft deze laag intact.
• Colles fractuur: Specifiek, het is een pathologie die een bot van de pols scheurt en wordt bevorderd wanneer de patiënt valt op zijn uitgestrekte hand met het gewricht naar achteren gebogen. Op die manier ontstaat er een breuk van het spaakbeen en wordt het uiteinde verplaatst naar de achterkant van de hand.
• Smiths fractuur: Dit is een letsel dat wordt veroorzaakt wanneer de patiënt op de grond valt met de hand naar voren gebogen en de pols dus direct de impact ondervindt. In dit geval wordt het gebroken uiteinde van het spaakbeen verplaatst naar de palmzijde van de hand.

Beste producten voor polsfracturen

Bestseller

.

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren voor polsfracturen?

Van nature kan het optreden van een botbreuk in de pols het gevolg zijn van talloze handelingen en factoren die dit type letsel in de hand werken.

Hieronder belichten we de meest prominente oorzaken en risicofactoren:

• Een pols- of handfractuur is vaak het gevolg van een val. Vooral als de getroffen persoon op de uitgestrekte hand of arm valt.
• Verkeersongevallen zijn ook gebeurtenissen die tot breuken kunnen leiden. Zowel auto- als motorbotsingen kunnen leiden tot gebroken polsbotten en zijn bijna altijd ernstig.
• Een van de meest voorkomende sportblessures zijn polsfracturen. Vooral bij het beoefenen van vaardigheden zoals rugby, voetbal, skiën, schaatsen, basketbal, snowboarden en paardrijden, om er maar een paar te noemen.
• In veel gevallen is osteoporose de belangrijkste reden voor een polsfractuur. Osteoporose verdunt en verzwakt de botten, waardoor de kans op dergelijke blessures toeneemt.
• Plotselinge bewegingen, vooral het hevig draaien van de pols, leiden vaak tot een breuk.
• Mensen met slechte gewoonten, zoals roken en alcohol drinken, zijn potentiële botbreukpatiënten. Roken leidt tot osteoporose en alcohol leidt tot verlies van botdichtheid en zet aan tot vallen en verkeersongevallen.
• Leeftijd is een andere risicofactor voor vallen. Na verloop van tijd worden de botten van oudere mensen zwakker en brozer. Dit is de reden voor de verspreiding van deze breuken.
• Een ongezond dieet dat een tekort aan calcium, vitamine D en collageen in het lichaam veroorzaakt, heeft ook invloed op de botstructuren.

Eerste hulp bij de behandeling van een polsbreuk of handbreuk

Wanneer iemand een breuk van deze categorie oploopt, is de eerste stap om hulp te bieden het oproepen van getrainde medische hulp die de verwonding op de juiste manier kan behandelen. Maar in de tijd dat ze ter plaatse zijn, zijn er een aantal stappen die moeten worden genomen om te voorkomen dat de breuk ernstiger wordt en de gezondheid van de patiënt ernstig wordt beschadigd.

Hieronder volgt de basis eerste hulp bij een botbreuk:

• Immobiliseer de getroffen hand of pols: Het meest essentiële om te doen bij een botbreuk in de hand of pols is om het gewonde gebied immobiel te houden. Probeer daarom niet het bot te richten of naar binnen te duwen, omdat dit de breuk erger kan maken. Moedig de patiënt in plaats daarvan aan om het gewricht stil te houden om de pijn en het ongemak niet te vergroten.
• Vermijd medicatie zonder voorschrift: Het is niet gepast voor de patiënt om zelfmedicatie toe te dienen met medicijnen om de pijn en/of ontsteking te verminderen, zonder advies van een professional. Dit kan de gezondheid van de persoon verslechteren en gevaarlijke bijwerkingen veroorzaken. Ook is het beter om te voorkomen dat de patiënt iets inneemt.
• Houd vitale functies in de gaten: Het is essentieel om de vitale functies van de patiënt te controleren na een fractuur. Hiervoor kun je, voor zover mogelijk, de polsslag opnemen, controleren of ze normaal ademen en, kortom, controleren of ze bij bewustzijn zijn. Het is ook raadzaam om te voorkomen dat ze hun ogen sluiten of in slaap vallen terwijl ze klinische zorg krijgen.
• Help de persoon als hij in shock is: Als de patiënt meldt dat hij zich duizelig voelt of snel kortademig is, moet je hem helpen ontspannen. Dit kun je doen door iets lager dan de romp te gaan liggen en de benen op te tillen om verbetering te stimuleren. Deze aandoening wordt vaak veroorzaakt door hevige pijn die aanhoudt na een botbreuk.
• Probeer de nervositeit vande patiënt tekalmeren of onder controle te krijgen: Als de gewonde een staat van nervositeit vertoont, is het zeer waarschijnlijk dat de botbreuk zal verergeren en dat hun pijn intenser zal worden. Doe er daarom alles aan om de gewonde gerust te stellen tijdens het wachten op medische hulp.
• Breng koude kompressen aan op de gebroken plek: Als u dit doet, kan de patiënt enige verlichting voelen, omdat de eigenschappen van kou helpen om de pijn te verminderen, ontsteking te beperken en een kalmerend effect te produceren. Denk eraan dat het niet raadzaam is om ijs direct op de huid van de pols of hand te leggen om verbranding te voorkomen.
• Controleer of de patiënt andere verwondingen heeft opgelopen: Met toestemming van de gewonde persoon is het ideaal om te controleren of er geen andere verwondingen op zijn of haar lichaam zijn. Dit kan aan de hand van aanwijzingen van de patiënt of door de getroffen gebieden te observeren. Dit is van groot belang om de medische specialisten te informeren over de toestand van het individu.

Meest geïndiceerde behandelingen voor een pols en handfractuur

Afhankelijk van de verkregen diagnose en de ernst van het botletsel, zal de gespecialiseerde arts de meest geschikte methode kunnen bepalen om de pathologie te behandelen en een efficiënt herstelproces te bereiken.

Over het algemeen wordt de volgende procedure gebruikt om de breuk te behandelen:

• Immobilisatie: Om een meer acute breuk van het aangetaste bot te voorkomen, is het essentieel om de pols te immobiliseren om de beweging van het gebroken bot te beperken, zodat het goed kan hechten om zijn normale functie terug te krijgen. Om dit te doen, plaatsen zorgverleners meestal een spalk of gips om de pols of hand en raden ze aan om het gewricht boven het niveau van het hart te houden, zodat pijn en zwelling worden geminimaliseerd.
• Medicatie: Omdat pijn het belangrijkste symptoom is van een dergelijke pathologie, moeten artsen er alles aan doen om het ongemak aan te pakken, vooral als het ernstig wordt. Daarom zullen ze de nodige pijnstillers voorschrijven en als het gaat om een blootliggende breuk met een wond of een snee in de huid in de buurt van het letsel, is het van vitaal belang om een antibioticum voor te schrijven om te voorkomen dat het botfragment geïnfecteerd raakt.
• Chirurgie: In gevallen waar het letsel niet de juiste vooruitgang heeft geboekt met een immobilisatiebehandeling voor de juiste tijdsduur of de breuk open is geweest, zich uitstrekt tot in een gewricht, ligamenten of zenuwen beschadigt en losse botfragmenten vertoont, is het het beste om een chirurgische behandeling uit te voeren om de gebroken botdelen goed te positioneren.

Als degebroken hand of pols moet worden geopereerd, moeten de specialisten bepalen welke procedure het meest geschikt is voor de patiënt.

De meest voorkomende operatietypes zijn de volgende:

• Open reductie chirurgie en interne fixatie: Dit is een chirurgische procedure die wordt uitgevoerd met behulp van schroeven, metalen staven of platen om het gebroken bot te repareren. Na de operatie blijven deze gefixeerd en onder de huid van de pols of hand.
• Open reductie chirurgie en externe fixatie: In dit geval wordt, in plaats van bepaalde elementen intern te implanteren, een apparaat geïnstalleerd dat externe fixatie van de gebroken ledemaat mogelijk maakt om het gebroken botgedeelte te lassen. Dit is een extern frame dat het bot boven de huid houdt en in de juiste positie houdt tot het genezen is.

Revalidatie na een botbreuk van de pols

Na de conservatieve behandeling, die gebaseerd is op het plaatsen van een gips of spalk om de pols, is het revalidatieproces lichter omdat, aangezien het om een kleine botbreuk gaat, het slechts ongeveer 6 weken nodig heeft om te genezen. Na immobilisatie wordt een controle-röntgenfoto gemaakt om te bevestigen dat het bot van de pols correct is gefixeerd.

Daarna moet het gebied wekelijks (drie tot vier weken) worden gecontroleerd om verdere verplaatsingen op te sporen en om te bepalen of een operatie nodig is. Als een operatie niet nodig is, zal de arts, zodra de juiste evolutie van de breuk tijdens de wekelijkse controles is waargenomen, bepalen wanneer de spalk en het gips kunnen worden verwijderd en wanneer de revalidatieperiode kan beginnen.

Gedurende één tot twee maanden en om volledige mobiliteit van de pols te garanderen, wordt een reeks revalidatieoefeningen of fysiotherapeutische oefeningen uitgevoerd om de stijfheid te helpen verminderen en de beweging geleidelijk te herstellen.

De spalk of immobilisator moet na de eerste week van de pols worden verwijderd. Daarna kunnen de revalidatieoefeningen beginnen , die door de specialist worden gepland om zo snel mogelijk een efficiënt herstel te garanderen.

Preventieve methoden om botbreuken in handen en polsen te voorkomen

Hoewel bepaalde gebeurtenissen onmogelijk te vermijden zijn, zijn er in werkelijkheid tal van technieken en preventiemethoden die botbreuken in de polsen en handen helpen voorkomen.

De volgende preventieve methoden zijn ideaal om botbreuken in de hand of pols te voorkomen:

• Eet een gezond en evenwichtig dieet: Hiermee kun je, net zoals je organisme in het algemeen optimaal zal functioneren, ook de gezondheid van je botten behouden. In het bijzonder als je voedingsmiddelen consumeert die rijk zijn aan calcium en vitamine D. Dit zijn stoffen die de ontwikkeling van botsterkte bevorderen en het ontstaan van zwakte in deze structuren voorkomen. Je kunt er zelfs voor kiezen om voedingssupplementen te nemen en deze te combineren met gezonde voeding om de juiste hoeveelheden binnen te krijgen.
• Doe regelmatig aan lichaamsbeweging: Het is belangrijk om een zittende levensstijl te vermijden en elke dag te sporten. Lichaamsbeweging vergroot de hoeveelheid bot, versterkt de spieren en bevordert de gezondheid van de gewrichten. Hierdoor wordt de kans op botbreuken geminimaliseerd.
• Vermijd overtraining: Veel botbreuken, waaronder hand- en polsbreuken, worden veroorzaakt door overbelasting en stress. Daarom is het aan te raden om geleidelijk te trainen en overtraining te vermijden, want dat kan blessures veroorzaken en als gevolg daarvan botbreuken.
• Gebruik comfortabele schoenen, met antislipzolen en geschikt voor elke gelegenheid: Een goede formule om vallen te voorkomen is om schoenen te gebruiken die perfect bij je voeten passen, geschikt zijn voor bepaalde sporten en, indien mogelijk, antislipzolen hebben. Er wordt ook aangeraden om geen schoenen met hoge hakken meer te dragen.
• Rook niet en drink geen alcohol: Van deze ongezonde gewoonten is bekend dat ze botbreuken veroorzaken. Roken stimuleert het ontstaan van osteoporose, terwijl alcohol botverlies veroorzaakt, tot vallen leidt en in veel gevallen verkeersongelukken veroorzaakt.
• Zorg ervoor dat je de juiste beschermingsmiddelen draagt tijdens sportactiviteiten: Om stoten of blessures te voorkomen, is het belangrijk om polsbeschermers of andere geschikte beschermende uitrusting te gebruiken om je polsen en handen te beschermen. Vooral bij risicovolle activiteiten.
• Laat je indien nodig medisch behandelen om andere aandoeningen die breuken veroorzakenonder controle te krijgen : Als je bijvoorbeeld lijdt aan osteoporose, is het essentieel dat je een professional bezoekt om een behandeling te ondergaan om verdere verzwakking van de botten te voorkomen. Daarnaast moet je, om ongelukken te voorkomen, ook naar een oogarts gaan om je gezichtsvermogen te behandelen, als dat nodig is.
• Voorkom vallen in huis: Het is belangrijk om de vloer van je huis volledig in conditie te houden om ongelukken te voorkomen. Kies er in dit geval voor om de vloer vrij te houden van rommel, verwijder tapijten of losse draden, laat meubels of decoratieve voorwerpen op hun gebruikelijke plaats staan en gebruik geen gladde was bij het schoonmaken.
• Als je een trap op- of afloopt, is het essentieel dat je leuningen gebruikt ter ondersteuning. Als ze zich in je huis bevinden, zorg dan voor goede verlichting met lichtschakelaars bovenaan en onderaan. Je kunt ook leuningen aan beide zijden installeren en zelfs glanzende tape op de treden plakken om ze gemakkelijker te onderscheiden.
• In de keuken van je huis moet je gemorste vloeistoffen of voedsel opruimen zodra ze zich voordoen en antislipmatten op de vloer leggen in de buurt van de gootsteen en het fornuis. Dit vermindert ook het risico op valpartijen met botbreuken tot gevolg.
• In badkamers is het goed om rubberen antislipmatten in de douche te leggen of badslippers met antislipzolen te gebruiken en om stangen naast de douche, het bad en het toilet te plaatsen zodat je je aan de muren kunt vasthouden en niet valt.
• In slaapkamers is het aan te raden om lichtschakelaars binnen handbereik van het bed te installeren of zaklantaarns op batterijen bij de hand te hebben om duisternis te voorkomen wanneer je 's nachts opstaat. Dit is een van de belangrijkste oorzaken van ongelukken thuis.

Referenties

1. Hanel, D. P., Jones, M. D., & Trumble, T. E. (2002). Polsfracturen. Orthopedic Clinics, 33(1), 35-57. https://www.orthopedic.theclinics.com/article/S0030-5898(03)00071-3/fulltext
2. Goldfarb, C. A., Yin, Y., Gilula, L. A., Fisher, A. J., & Boyer, M. I. (2001). Polsfracturen: wat de clinicus wil weten. Radiologie, 219(1), 11-28. https://pubs.rsna.org/doi/abs/10.1148/radiology.219.1.r01ap1311
3. Altissimi, M., Antenucci, R., FIACCA, C., & MANCINI, G. B. (1986). Langetermijnresultaten van conservatieve behandeling van fracturen van de distale radius. Clinical Orthopaedics and Related Research®, 206, 202-210. https://journals.lww.com/clinorthop/Abstract/1986/05000/Long_term_Results_of_Conservative_Treatment_of.35.aspx
4. Van Onselen, E.B.H., Karim, R.B., Hage, J.J., & Ritt, M.J.P.F. (2003). Prevalentie en verspreiding van handfracturen. Tijdschrift voor Handchirurgie, 28(5), 491-495. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1016/s0266-7681%2803%2900103-7
5. Barton, N. J. (1984). Breuken van de hand. The Journal of bone and joint surgery. British volume, 66(2), 159-167. https://online.boneandjoint.org.uk/doi/abs/10.1302/0301-620X.66B2.6707048
6. Klotzbuecher, C. M., Ross, P. D., Landsman, P. B., Abbott III, T. A., & Berger, M. (2000). Patients with prior fractures have an increased risk of future fractures: a summary of the literature and statistical synthesis. Journal of bone and mineral research, 15(4), 721-739. https://asbmr.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1359/jbmr.2000.15.4.721
7. Court-Brown, C. M., & Caesar, B. (2006). Epidemiologie van fracturen bij volwassenen: een overzicht. Letsel, 37(8), 691-697. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0020138306003238
8. Singer, B. R., McLauchlan, G. J., Robinson, C. M., & Christie, J. (1998). Epidemiologie van fracturen bij 15.000 volwassenen: de invloed van leeftijd en geslacht. The Journal of bone and joint surgery. British volume, 80(2), 243-248. https://online.boneandjoint.org.uk/doi/abs/10.1302/0301-620X.80B2.0800243
9. Bischoff-Ferrari, H.A., Willett, W.C., Wong, J.B., Giovannucci, E., Dietrich, T., & Dawson-Hughes, B. (2005). Fractuurpreventie met vitamine D-suppletie: een meta-analyse van gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken. Jama, 293(18), 2257-2264. https://jamanetwork.com/journals/jama/article-abstract/200871
10. Patel, D. S., Roth, M., & Kapil, N. (2011). Stressfracturen: diagnose, behandeling en preventie. American Family Physician, 83(1), 39-46. https://www.aafp.org/pubs/afp/issues/2011/0101/p39.html