Voorwaarden

Inzicht in het verschil tussen wat een kwaal en wat een ziekte is, die soms niet met elkaar in verband staan, is essentieel om te weten met welke behandeling u zo snel mogelijk kunt genezen. Vaak veroorzaakt een ongelukkige klap een kwaal, maar dat betekent niet dat u ziek bent.

In dit artikel leer je het verschil tussen de begrippen ziekte en aandoening, en de meest voorkomende soorten blessures en kwalen die voorkomen bij het uitoefenen van een dagelijkse lichamelijke activiteit of sportdiscipline.

Definitie: Wat is een ziekte, aandoening of kwaal?

Als we het bij klinische termen houden, zijn beide begrippen verschillend van oorsprong. Ziekten zijn veranderingen in het functioneren van het lichaam die symptomen veroorzaken die de intensiteit van de ziekte op dat moment beschrijven.

Als wij spreken over "veranderingen in het functioneren van het lichaam", dan is dat omdat wij klinische instrumenten gebruiken die ons in staat stellen een duidelijke diagnose te stellen van het probleem waarmee de patiënt te kampen heeft, waarna wij het probleem aanpakken met behulp van complementaire therapieën, hersteltechnieken, producten om de gezondheid te verbeteren en, als er geen andere keuze is, met het gebruik van geneesmiddelen.

Tijdens dit hele proces manifesteert de persoon op een specifieke manier gevoelens, tekens die meer verband houden met de kwalen, omdat deze symptomen subjectief zijn en de medisch specialist zullen helpen om meer duidelijkheid te krijgen over de veranderingen die de patiënt treffen.

Een kwaal kan worden gedefinieerd als een symptoom van een ziekte, omdat het gericht is op een specifiek gevoel dat kan wijzen op een veel ergere en volledige aandoening. Gewrichtspijn is bijvoorbeeld een kwaal, die erop kan wijzen dat de patiënt aan artrose lijdt of schade aan de gewrichtsbanden heeft als deze pijn het gevolg is van een verstuiking.

Wat is het verschil tussen ziekte en aandoening?

Zoals gezegd is het hebben van een kwaal niet hetzelfde als het hebben van een ziekte. Het is noodzakelijk om elk begrip in detail te onderscheiden, omdat dit de sleutel is tot het stellen van een juiste klinische diagnose.

Bijvoorbeeld, als tijdens het boksen een breuk ontstaat in de vingers van de hand, is dat dan een kwaal, een verwonding of een ziekte?

Laten we eens kijken wat het is:

• Als de breuk niet gepaard gaat met een eerdere ziekte, zoals artritis, is het een sportblessure met een kwaal.
• Het is een ziekte als er al een geschiedenis van artritis is bij de sporter en deze breuk een verder gevolg is van dat degeneratieve proces.

Voor een juist antwoord is het niet voldoende de gezondheidsspecialist te observeren en lichamelijk onderzoek te verrichten. Het is ook belangrijk te beschikken over de perceptie van de betrokkene en zijn medische geschiedenis te kennen, alsook zijn sportgeschiedenis als hij een bepaalde discipline beoefent. Op die manier worden hun symptomen (geassocieerd met de kwaal) en klinische indicatoren (geassocieerd met de ziekte) met elkaar in verband gebracht.

Twee takken van de geneeskunde zijn de curatieve zorg en de preventieve geneeskunde:

In de curatieve geneeskunde komt de patiënt met een kwaal, die wordt samengevat in de kenmerken die de patiënt waarneemt en die de arts aanwijzingen zullen geven over wat er in zijn lichaam aan de hand is. Dit is een perceptie van de patiënt, een subjectiviteit, die vaak geen verband houdt met de werkelijke oorzaak van de ziekte, maar deze perceptie mag niet worden verworpen, aangezien één persoon verschillende klachten kan hebben die verband houden met verschillende ziekten.

In de sportgeneeskunde bestudeert de specialist de effecten van sport en lichaamsbeweging in het algemeen op het menselijk organisme vanuit het oogpunt van preventie en behandeling van door lichaamsbeweging veroorzaakte blessures.

Als patiënt moet u de begrippen kwaal en ziekte goed beheersen, zodat u de gespecialiseerde arts het juiste advies kunt geven om u te helpen uw gezondheid en uw sportactiviteit te herstellen.

Beste voorwaarden producten

Bestseller

Wat zijn de meest voorkomende soorten kwalen of aandoeningen?

In de geneeskunde bestaat er een formele indeling van ziekten en gezondheidsproblemen: epidemische, constitutionele of algemene ziekten, gelokaliseerde en per lichaamsgebied geordende ziekten, ontwikkelingsstoornissen en trauma.

Artritis

Artrose en reumatoïde artritis zijn de twee meest voorkomende vormen van artritis die iedereen kunnen treffen. Het is een pathologie die wordt veroorzaakt door slijtage van het kraakbeen in de gewrichten. Het is een degeneratieve ziekte en het verloop ervan is geleidelijk en progressief.

Het verschijnsel hangt nauw samen met genetische factoren, maar ook met de levensstijl van de patiënt. Sporters die gedurende vele jaren van hun leven intensief een sport hebben beoefend die buitensporige eisen stelt aan hun gewrichten, hebben er veel last van. Anderzijds kan een zittende levensstijl ook een risicofactor zijn.

Bursitis

In elk gewricht bevinden zich slijmbeurzen, kleine zakjes met vloeistof erin die dienen als schokdempers voor schokken en wrijving tussen de botten. Bursitis is de ontsteking van synoviale slijmbeurzen en komt vaak voor in de schouder, elleboog, heup, knie en enkel.

Zoals gezegd zijn slijmbeurzen kleine met vloeistof gevulde zakjes die ontstoken raken wanneer spieren, pezen en banden er druk op uitoefenen. Bij voetbal komt slijmbeursontsteking bijvoorbeeld het meest voor in de knieën en de enkel. Bij boksen komt slijmbeursontsteking meestal voor in de schouder. Een behandeling bestaat erin overtollig vocht uit de slijmbeurs af te voeren om de pijn te verlichten, maar als preventieve maatregel wordt rust aanbevolen om de ontsteking te verminderen.

Krampen

Dit zijn kleine spiersamentrekkingen veroorzaakt door zowel overmatige spanning van de spiervezels als zenuwcompressie. Bij kramp moet men rusten. Ze komen het meest voor in de dijen, armen, buik en ribbenkast.

Veel van deze krampen worden ook veroorzaakt door een disbalans van elektrolyten in ons lichaam, vaak als gevolg van extreme uitdroging; het is voldoende om de vloeistoffen aan te vullen die verloren zijn gegaan tijdens fysieke activiteiten bij hoge temperaturen of in omstandigheden van lange duur. Een tekort aan micronutriënten zoals bepaalde mineralen, zoals magnesium of kalium, en een gebrek aan B-vitaminen zoals B1 en B3 zijn ook de oorzaak van krampen.

Ischias

De heupzenuw (of ischias) is de grootste zenuw in het menselijk lichaam en bestaat uit verschillende zenuwuiteinden die uit de wervelkolom komen. Ischiaspijn begint aan het einde van de wervelkolom en loopt langs de billen, via de achterkant van de dij en in de knie, zelfs tot aan de enkel.

Het begint met onregelmatige pijn in de benen en armen. Het komt vaker voor bij mensen die sporten beoefenen zoals gewichtheffen en golfen, waarbij de rug fysiek zwaar wordt belast en het normaal is dat er pijn optreedt door de verschuiving van de tussenwervelschijven, waardoor de heupzenuw wordt afgekneld. Het komt ook vaak voor bij mensen die veel uren zitten op het werk of in houdingen waarbij de ischiaszenuw onder druk komt te staan.

Spierverrekkingen

Dit is een lichte blessure als ze tijdig wordt behandeld en de nodige rust wordt genomen om de spier volledig te laten herstellen. Het is een contractuur van de spiervezels die ontstaat door overbelasting van de spiervezels. Een spiercontractuur ontstaat tijdens fysieke arbeid, na een intensieve sportinspanning of als restvorm bij een ernstiger letsel. Het is een vrij veel voorkomende kwaal bij sporters.

Ze kunnen ook plotseling ontstaan tijdens het uitvoeren van een intense fysieke activiteit waarop onze spiervezels niet zijn voorbereid of eerder overbelast zijn door vermoeidheid, overmatige training of een slechte uitvoeringstechniek. Wanneer we met hoge snelheid sprinten of een zwaar gewicht tillen, kunnen onze spieren een spierverrekking oplopen door verschillende factoren, zoals overbelasting, zwakte, stress, tekort aan micronutriënten, slechte hydratatie, enz.

Verrekkingen

Verstuikingen zijn veel voorkomende blessures in de sportwereld, veroorzaakt door overrekking van de gewrichtsbanden. Een verstuiking heeft drie mogelijke gradaties van ernst, in de derde graad is er een volledige scheuring van de gewrichtsband en is een operatie door middel van artroscopie nodig.

Veel voorkomende symptomen bij een verstuiking zijn hevige plaatselijke pijn, zwelling van het hele gewricht, misvorming van het gebied, verandering van huidskleur en moeite met vrij bewegen. Bij een eerstegraads verstuiking verloopt het herstel sneller omdat de band niet gescheurd is en beter regenereert, hoewel een slecht genezen verstuiking chronisch kan worden of zich gemakkelijker kan voortplanten.

Fasciitis plantaris

Fascia is een weefsel op de voetzool dat loopt van de hiel tot aan de middenvoetsbeentjes. Het is verantwoordelijk voor het behoud van het plantair gewelf en het verbinden van de hiel met de tenen. Wanneer deze fascie gewond raakt, raakt ze ontstoken en veroorzaakt ze een scherpe pijn bij het lopen.

Het heeft de eigenschap dat het pijn veroorzaakt in de ochtend na het ontwaken of bij het rusten na een fysieke activiteit. Het komt vaker voor bij sporters, maar iedereen kan er last van hebben zonder te sporten.

Botbreuken

Een fractuur is een gedeeltelijke of volledige breuk van een bot, veroorzaakt door trauma of door verzwakking van de botten door slijtage van het kraakbeen. Dit kan optreden als gevolg van een incidentele val tijdens lichamelijke activiteit, of bij mensen met een broze botstructuur zoals osteoporose of artritispatiënten.

De meest extreme gevallen zijn open breuken, waarbij stukken bot zachte weefsels zoals spieren, pezen en ligamenten aantasten. Bij dit type breuk is een operatie nodig om de stukken bot samen te voegen en de beschadigde weefsels te herstellen.

Tendonitis

Tendonitis is een van de meest voorkomende aandoeningen bij sporten of banen die repeterende bewegingen vereisen. Het treedt op wanneer een pees geïrriteerd en ontstoken raakt door de overbelasting bij training en dagelijkse activiteiten. Een slechte techniek en te weinig opwarming van het lichaam zorgen ervoor dat pezen meer te lijden hebben. Een andere veel voorkomende oorzaak is echter het verlies van elasticiteit van de pezen in de loop der jaren.

Pezen kunnen gedeeltelijk of volledig scheuren, dus bij ongemak is het belangrijk de nodige rust te nemen omonze pezen volledig te laten herstellen. Een herhaling van letsel aan hetzelfde weefsel maakt volledig herstel moeilijker en kan leiden tot chronische peesontsteking.

Hernia

Een van de meest voorkomende kwalen bij oudere mensen of atleten die krachtsporten beoefenen zoals gewichtheffen. Het treedt op wanneer een wervel uit positie is of wanneer de schijf van de wervel breekt en een deel van zijn kern naar buiten laat komen, wat op een zenuw drukt die op zijn beurt ernstige pijn veroorzaakt.

Als het in een vroeg stadium wordt ontdekt, kan het worden opgelost met fysiotherapeutische oefeningen of andere therapieën zoals cryotherapie en het gebruik van compressiekleding.

Ontwrichtingen

Dit is de term die wordt gebruikt om te beschrijven wanneer een bot uit zijn positie glijdt in een gewricht, wat druk en schade veroorzaakt aan de ligamenten en spieren in het gewricht, waardoor de mobiliteit en functie van het betrokken lidmaat wordt beperkt. Het komt meestal voor wanneer een gewricht wordt geraakt door een harde klap die weliswaar geen breuken veroorzaakt, maar het bot wel doet verschuiven.

De meest voorkomende ontwrichtingen doen zich voor in de schouder, wanneer de kop van de humerus uit de glenoïdholte van het schouderblad steekt; in de knie door een beweging die het dijbeen uit zijn positie haalt; of in de elleboog, als het spaakbeen of de ellepijp zijn natuurlijke positie verliest. Hoewel in principe elk bot dat deel uitmaakt van een gewricht kan ontwrichten.

Carpaal tunnel syndroom

Deze aandoening ontstaat door compressie of spanning in de tunnel waar de transversale handwortelbeentjes doorheen lopen, die op zijn beurt rechtstreeks de radiale zenuw aantast die door hetzelfde gebied loopt, en zo een ongemak veroorzaakt dat in een vroeg stadium begint als een eenvoudige tinteling, maar in de loop der jaren evolueert tot ernstige pijn in de pols en de duim.

Referenties

1. Zwar, N., Harris, M., Griffiths, R., Roland, M., Dennis, S., Powell Davies, G., & Hasan, I. (2006). Een systematisch overzicht van het beheer van chronische ziekten. https://openresearch-repository.anu.edu.au/bitstream/1885/119226/3/final_25_zwar_pdf_85791.pdf
2. Hunter, D. J., & Fairfield, G. (1997). Managed care: disease management. Bmj, 315(7099), 50-53. https://www.bmj.com/content/315/7099/50.short
3. Ellrodt, G., Cook, D. J., Lee, J., Cho, M., Hunt, D., & Weingarten, S. (1997). Evidence-based disease management. Jama, 278(20), 1687-1692. https://jamanetwork.com/journals/jama/article-abstract/419018
4. Bodenheimer, T. (1999). Disease management - beloften en valkuilen. New England Journal of Medicine, 340(15), 1202-1205. https://www.nejm.org/doi/pdf/10.1056/NEJM199904153401511
5. Mueser, K. T., Corrigan, P. W., Hilton, D. W., Tanzman, B., Schaub, A., Gingerich, S., ... & Herz, M. I. (2002). Ziektebeheersing en herstel: Een overzicht van het onderzoek. Psychiatrische diensten, 53(10), 1272-1284. https://ps.psychiatryonline.org/doi/full/10.1176/appi.ps.53.10.1272
6. Rothman, A. A., & Wagner, E. H. (2003). Beheer van chronische ziekten: wat is de rol van de eerstelijnszorg?. Annals of Internal Medicine, 138(3), 256-261. https://www.acpjournals.org/doi/abs/10.7326/0003-4819-138-3-200302040-00034
7. Wagner, E. H. (1998). Beheer van chronische ziekten: wat is er nodig om de zorg voor chronische ziekten te verbeteren?. Effectieve klinische praktijk, 1(1). https://access.portico.org/Portico/auView?auId=ark:%2F27927%2Fphwwtrq3nv
8. Hawker, G. A., Mian, S., Kendzerska, T., & French, M. (2011). Metingen van pijn bij volwassenen: Visual analog scale for pain (vas pain), numeric rating scale for pain (nrs pain), mcgill pain questionnaire (mpq), short-form mcgill pain questionnaire (sf-mpq), chronic pain grade scale (cpgs), short form-36 bodily pain scale (sf-36 bps), and measure of intermittent and constant osteoarthritis pain (icoap). Artritis care & research, 63(S11), S240-S252. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22588748/
9. Johnson, C. (2005). Het meten van pijn. Visuele analoge schaal versus numerieke pijnschaal: wat is het verschil?. Tijdschrift voor chiropractische geneeskunde, 4(1), 43. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2647033/
10. Ledón Llanes, L. (2011). Enfermedades crónicas y vida cotidiana. Revista cubana de salud pública, 37, 488-499. https://www.scielosp.org/article/ssm/content/raw/?resource_ssm_path=/media/assets/rcsp/v37n4/spu13411.pdf