Urazy gimnastyczne dłoni i nadgarstka

Ręce gimnastyka utrzymują do dwóch razy większą wagę sportowca pomiędzy skrętami, skokami i salta, które pozostawiają połowę ludzkości w zachwycie, ale z kontuzjami, które można szybko rozwiązać. W sześciu modalnościach nowoczesnej gimnastyki sportowcy muszą nauczyć się bardzo dobrze kontrolować trening i rutyny, aby uniknąć bólów, ale gdy nie są one dobrze stosowane, pojawiają się poważne problemy.

Poniżej przedstawiamy najczęstsze urazy dłoni i nadgarstków oraz uczymy się, jak stosować terapię PRICE , aby złagodzić ból i zapobiec sytuacji, w której uraz staje się poważniejszy niż jest w rzeczywistości.

Jakie są najczęstsze rodzaje urazów dłoni i nadgarstka podczas uprawiania gimnastyki?

Spośród 21 kości dłoni, paliczki są najbardziej podatne na złamania podczas ćwiczeń gimnastycznych. Ból stawów jest dla sportowców taką samą dolegliwością jak oddychanie.

W tym artykule wyjaśnimy, jakie są najczęstsze urazy dłoni i nadgarstków gimnastyków, pamiętając, że nie zawsze możemy zapobiec kontuzji, ale ich znajomość zawsze pomaga ich uniknąć.

Złamanie płytki wzrostowej

Jest to dość powszechna dolegliwość u dzieci i młodych gimnastyków. Płytki wzrostowe są najbardziej miękkimi i delikatnymi częściami ludzkiego ciała, a ciągłe urazy tego obszaru wpływają na sposób, w jaki rośnie struktura kostna dłoni.

Są one tak słabe, że umiarkowane uderzenie lub skręcenie może spowodować złamania. Zwłaszcza u dzieci, które nie zostały odpowiednio przeszkolone. Dlatego u dzieci poniżej 10 roku życia lub nastolatków każde ćwiczenie lub akrobatyka powinny być skrupulatnie nadzorowane przez osobę dorosłą.

Złamania kości łódeczkowatej

Zła technika w rutynowych ćwiczeniach lub upadek i próba zatrzymania ciosu rękami podczas akrobacji to główne przyczyny złamania kości łódeczkowatej. Łuskowiec to mała, krucha kość w każdym nadgarstku, bardzo blisko kciuka, która po zranieniu generuje obrzęk i ból wokół palca, chociaż często nie odczuwa się bólu w tym obszarze, chyba że występuje umiarkowany ruch kciuka i nadgarstka.

Naderwanie więzadeł

Nadgarstek zawiera zestaw mięśni, więzadeł i ścięgien, których funkcją jest generowanie siły i wytrzymałości, obie kluczowe cechy u gimnastyków. Każda z tych tkanek może zostać częściowo lub całkowicie zerwana.

Mogą to być łagodne skręcenia, które zasługują na zastosowanie terapii PRICE lub poważne skręcenia, które można leczyć tylko w nagłych wypadkach. Kiedy dochodzi do naderwania, pojawia się miejscowy stan zapalny i silny ból podczas używania ręki.

Dyskopatia dłoniowa

Lepiej znane jako pęcherze dłoni, powstają w wyniku ciągłego tarcia i nacisku skóry na drążki i różne podpory używane w gimnastyce. Magnez pełni funkcję antypoślizgową, ale powoduje szkodliwe przyleganie dłoni do tych powierzchni, powodując powstawanie pęcherzy.

Chociaż nie są one bardzo poważne, pęcherze na dłoniach są uciążliwe dla kontynuowania treningu, a nawet mogą krwawić, jeśli nie zapewnisz sobie niezbędnego odpoczynku.

Złamania paliczków

Spośród kości dłoni, paliczki są najsłabsze. Zła technika wyciskania, upadki i ekstremalne skręty podczas akrobacji gimnastycznych prowadzą do niepożądanych złamań. Innym powodem jest nieprawidłowość kości w jednym z palców, która powoduje nierównomierne rozłożenie siły. Złamanie łatwo pomylić ze zwichnięciem, dlatego przed zastosowaniem jakiegokolwiek leczenia należy przeprowadzić dokładne badanie.

Skurcze dłoni

Wyczerpanie mięśni intensywnymi treningami gimnastycznymi jest najczęstszą przyczyną skurczów, które są najpierw zauważane w kciukach, zanim reszta dłoni zacznie drżeć. Uważaj na drobne skurcze, uczucie zmęczenia i osłabienia, drętwienie i sztywność. Te złe objawy są tymczasowe i przemijające, ale jeśli są stałe, powinny być sprawdzone przez specjalistę, ponieważ może to być nerw.

Najlepsze produkty do leczenia urazów dłoni i nadgarstków w gimnastyce

Bestseller

Jak stosować terapię RICE w leczeniu urazów nadgarstka i dłoni w gimnastyce sportowej?

Jej stosowanie jest zalecane tylko w przypadku drobnych urazów, takich jak skręcenia i zwichnięcia I stopnia. RICE to początkowa metoda podejścia do urazów sportowych, obecnie terapia ta stała się CENOWA i jest bardziej skuteczna w świecie gimnastyki.

• Ochrona: Przy wsparciu funkcjonalnego bandaża lub szyny, musimy chronić kontuzjowaną rękę podczas dogłębnej oceny urazu. Zaleca się, aby gimnastyk znajdował się w cichym miejscu, w którym nie musi poruszać ręką.
• Odpoczynek: Jest to częściowe unieruchomienie ręki, ponieważ nie jest wskazane, aby mięśnie były w 100% nieruchome. Powrót do zdrowia rozpoczyna się, gdy uszkodzone tkanki stopniowo zaczynają się rozluźniać. Odpoczynek powinien trwać od 48 do 72 godzin.
• Lód: Powinien być przykładany do kontuzjowanej ręki, ale nie bezpośrednio, a raczej za pomocą chusteczki lub torby termicznej. Ekspozycja lodu na skórę musi być przerywana, w żadnym wypadku zimno nie może trwać dłużej niż 20 minut, po czym musi nastąpić obowiązkowa przerwa.
• Kompresja: Elastyczny bandaż jest ważny w stosowaniu delikatnego nacisku na dłoń, zawsze uważając, aby w ogóle nie odciąć krążenia krwi. Będziemy wiedzieć, czy bandaż jest zbyt ciasny, ponieważ odczuwamy mrowienie w dłoni, wtedy zaleca się poluzowanie kompresji.
• Uniesienie: Natychmiast lub w domu, ręka powinna być umieszczona powyżej poziomu serca. Pomoże to zmniejszyć dopływ krwi do ręki i zmniejszyć obrzęk. Ból i siniaki również ustąpią, zawsze przy wsparciu leków przepisanych przez lekarza sportowego.

Odniesienia

1. Webb, B. G., & Rettig, L. A. (2008). Gimnastyczne urazy nadgarstka. Current sports medicine reports, 7(5), 289-295. https://journals.lww.com/acsm-csmr/Fulltext/2008/09000/Gymnastic_Wrist_Injuries.13.aspx
2. Gabel, G. T. (1998). Gimnastyczne urazy nadgarstka. Clinics in sports medicine, 17(3), 611-621. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0278591905701046
3. Benjamin, H. J., Engel, S. C., & Chudzik, D. (2017). Ból nadgarstka u gimnastyków: przegląd powszechnej patologii nadgarstka u gimnastyków. Current Sports Medicine Reports, 16(5), 322-329. https://journals.lww.com/acsm-csmr/fulltext/2017/09000/Wrist_Pain_in_Gymnasts___A_Review_of_Common.12.aspx
4. Chang, C. Y., Shih, C., Penn, I. W., Tiu, C. M., Chang, T., & Wu, J. J. (1995). Urazy nadgarstka u nastoletnich gimnastyczek w chińskiej szkole operowej: badanie radiograficzne. Radiology, 195(3), 861-864. https://pubs.rsna.org/doi/abs/10.1148/radiology.195.3.7754022.
5. DiFiori, J. P., Caine, D. J., & Malina, R. M. (2006). Wrist pain, distal radial physeal injury, and ulnar variance in the young gymnast. The American journal of sports medicine, 34(5), 840-849. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546505284848.
6. Meeusen, R., & Borms, J. (1992). Urazy gimnastyczne. Sports Medicine, 13, 337-356. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199213050-00004
7. Caine, D. J., & Nassar, L. (2005). Urazy gimnastyczne. Epidemiology of pediatric sports injuries: individual sports, 48, 18-58. https://www.karger.com/Article/Abstract/84282
8. Garrick, J. G., & Requa, R. K. (1980). Epidemiologia urazów w gimnastyce kobiet. The American journal of sports medicine, 8(4), 261-264. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354658000800409
9. Sands, W. A., Shultz, B. B., & Newman, A. P. (1993). Urazy w gimnastyce kobiet: 5-letnie badanie. The American journal of sports medicine, 21(2), 271-276. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354659302100218
10. Caine, D., Cochrane, B., Caine, C., & Zemper, E. (1989). Badanie epidemiologiczne urazów dotykających młode gimnastyczki wyczynowe. The American journal of sports medicine, 17(6), 811-820. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354658901700616