Urazy łydek podczas biegania

Łydki są jedną z części ciała najczęściej wykorzystywanych podczas biegania , więc ich mięśnie i ścięgna muszą być silne i wytrzymałe, aby wytrzymać cały wysiłek wymagany podczas wyścigu, niezależnie od tego, czy jest to hobby, czy zawody.

Gdy mięśnie łydek są słabe, biegacz jest narażony na różne kontuzje, które wyjaśnimy w tym artykule, a także pokażemy, jak leczyć je za pomocą terapii pierwszej pomocy RICE w najbardziej efektywny sposób.

Jakie są najczęstsze rodzaje urazów łydek podczas biegania?

Urazy łydek nie są zbyt częste w bieganiu, ponieważ jest to część dolnej części ciała, która jest najmniej obciążona podczas biegania, ponieważ większość stresu jest generowana zarówno przez mięsień czworogłowy, jak i ścięgna podkolanowe. W dyscyplinach takich jak sprinty na 100 m, 200 m i 400 m, łydki są bardziej narażone na kontuzje.

Oto niektóre z najczęstszych kontuzji łydek, których możesz doświadczyć jako biegacz:

Przykurcz łydki

W zależności od techniki biegu, łydki będą wykorzystywane w mniejszym lub większym stopniu. Na przykład, jeśli biegacz ma krok, który opiera się na palcach stopy, aby napędzać krok, bez wątpienia będzie stale aktywował te mięśnie. To ciągłe używanie podczas długiego biegu powoduje, że są one przeciążone stresem, powodując, że w pewnym momencie zaczynają się mimowolnie kur czyć.

Ten skurcz mięśni jest wyraźnym sygnałem, że mięsień osiąga swój limit i może nawet ulec rozerwaniu, jeśli nadal będzie napięty. Biegacz poczuje lekki ból w łydce, który zmusi go do zatrzymania się na chwilę i chociaż można go rozwiązać za pomocą szybkiego rozciągania, zaleca się zatrzymanie lub zmniejszenie intensywności joggingu, aby uniknąć możliwego naderwania mięśni.

Naderwanie mięśnia łydki

Gdy mięsień kumuluje stres wynikający z ciągłego użytkowania, jego włókna słabną. Może to ulec pogorszeniu, jeśli biegacz nie ma w zwyczaju odpowiedniej rozgrzewki przed rozpoczęciem aktywności o dużym obciążeniu, a przede wszystkim, jeśli mięsień jest stale obciążany do granic możliwości bez odpowiedniego odpoczynku w dniach poprzedzających lub bez odpowiedniego przygotowania fizycznego.

Mięśnie łydek nie są najczęstszymi mięśniami, które biegacz może naderwać, ale prawdopodobieństwo jest ukryte, ponieważ jest to sport, w którym dolna część ciała jest tak wymagająca. Kiedy to się stanie, poczujesz ostry ból, który zmusi Cię do natychmiastowego przerwania joggingu, tak bardzo, że nawet próba chodzenia będzie bardzo bolesna. Jeśli do naciągnięcia mięśnia dojdzie podczas biegu sprinterskiego, bardziej prawdopodobne jest częściowe lub całkowite naderwanie mięśnia.

Złamanie kości piszczelowej

Kość piszczelowa to kość znajdująca się z przodu łydki. Jest jedną z najdłuższych po kości udowej, a także jedną z najsilniejszych. Zwykle jednak to ona jest poddawana największym obciążeniom, ponieważ to na niej spoczywa ciężar uderzeń generowanych podczas biegania, co powoduje stopniowe kumulowanie się naprężeń, stopniowo ją osłabiając.

Złamanie, całkowite lub częściowe, może być spowodowane noszeniem butów, które nie absorbują dobrze uderzeń kroków lub bezpośrednim uderzeniem w kość po upadku podczas biegu. Spowoduje to silny ból, zwłaszcza podczas próby podparcia nogi podczas chodzenia i dość wyraźny obrzęk. Aby powrócić do zdrowia, należy unieruchomić kończynę i odczekać kilka tygodni, aż pęknięcie całkowicie się zagoi.

Złamanie kości strzałkowej

Kość strzałkowa to druga kość, która wraz z kością piszczelową tworzy łydkę i jest przymocowana do kostki po zewnętrznej stronie stawu. Obszar ten kumuluje wiele naprężeń z powodu uderzeń, którym poddawana jest noga biegacza przy każdym kroku podczas wyścigu i dlatego może ulec złamaniu.

Złamania kości strzałkowej są podzielone na 3 poziomy: typ A, gdy występuje tylko w kości poniżej osłony bez angażowania więzadła naramiennego; typ B, gdy występuje tuż przy stawie i wpływa na naramienne; oraz typ C, gdy występuje powyżej stawu i uszkadza zarówno więzadło naramienne, jak i zewnętrzne więzadło boczne kostki.

Najlepsze produkty do regeneracji kontuzjowanych łydek

Bestseller

Jak stosować terapię RICE w leczeniu urazów łydek u biegaczy i sportowców?

Z wyjątkiem przypadków złamań, terapia PRICE może być stosowana jako metoda pierwszej pomocy w celu złagodzenia objawów każdej kontuzji łydki. Jest to zaktualizowana wersja RICE stworzona pod koniec lat 70. i oznacza: ochronę, odpoczynek, lód, kompresję i uniesienie, kroki, które pokażemy poniżej:

• Ochrona: Ochrona polega na dbaniu o łydkę, aby nie uległa ona dalszym uszkodzeniom, które negatywnie wpłyną na uraz lub sprawią, że będzie on poważniejszy.
• Odpoczynek : po zabezpieczeniu łydki, następnym krokiem jest zaprzestanie jej używania i wprowadzenie jej w stan całkowitego odpoczynku, aby komórki mogły rozpocząć proces regeneracji.
• Lód: Lód stosuje się w celu obkurczenia włókien mięśniowych łydki, tak aby obrzęk i ból zostały maksymalnie zmniejszone. Lód należy stosować przez pierwsze 48-72 godziny.
• Ucisk: Kompresja pomoże zapobiec dalszemu postępowi obrzęku, co można osiągnąć za pomocą bandaża uciskowego, aby powstrzymać przepływ krwi, lub ortezy łydki lub pończoch uciskowych.
• Uniesienie: aby wspomóc powyższe kroki, połóż się na brzuchu i unieś łydkę powyżej poziomu serca, umieszczając ją na ławce, aby grawitacja spowodowała zmniejszenie dopływu krwi.

Odniesienia

1. Fields, K. B., & Rigby, M. D. (2016). Urazy mięśni łydek u biegaczy. Current sports medicine reports, 15(5), 320-324. https://journals.lww.com/acsm-csmr/fulltext/2016/09000/Muscular_Calf_Injuries_in_Runners.9.aspx
2. Bright, J. M., Fields, K. B., & Draper, R. (2017). Diagnostyka ultrasonograficzna urazów łydek. Sports health, 9(4), 352-355. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/1941738117696019
3. Alfredson, H., Pietilä, T., Öhberg, L., & Lorentzon, R. (1998). Ścięgno Achillesa i siła mięśni łydki. The American journal of sports medicine, 26(2), 166-171. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/03635465980260020301.
4. Green, B., & Pizzari, T. (2017). Urazy mięśni łydek w sporcie: systematyczny przegląd czynników ryzyka urazów. British Journal of Sports Medicine, 51(16), 1189-1194. https://bjsm.bmj.com/content/51/16/1189.abstract
5. Garrett Jr, W. E. (1996). Urazy związane z nadwyrężeniem mięśni. The American journal of sports medicine, 24(6_suppl), S2-S8. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354659602406S02
6. Arnold, M. J., & Moody, A. L. (2018). Typowe urazy podczas biegania: ocena i postępowanie. American family physician, 97(8), 510-516. https://www.aafp.org/pubs/afp/issues/2018/0415/p510.html
7. van Mechelen, W., Hlobil, H., Kemper, H. C., Voorn, W. J., & de Jongh, H. R. (1993). Zapobieganie urazom podczas biegania poprzez rozgrzewkę, schładzanie i ćwiczenia rozciągające. The American journal of sports medicine, 21(5), 711-719. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354659302100513.
8. Junior, L. C. H., Costa, L. O. P., & Lopes, A. D. (2013). Wcześniejsze urazy i niektóre cechy treningu przewidują urazy związane z bieganiem u biegaczy rekreacyjnych: prospektywne badanie kohortowe. Journal of Physiotherapy, 59(4), 263-269. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1836955313702030.
9. Saragiotto, B. T., Yamato, T. P., Hespanhol Junior, L. C., Rainbow, M. J., Davis, I. S., & Lopes, A. D. (2014). Jakie są główne czynniki ryzyka urazów związanych z bieganiem? Sports medicine, 44, 1153-1163. https://link.springer.com/article/10.1007/s40279-014-0194-6
10. Brody, D. M. (1982). Techniki oceny i leczenia kontuzjowanych biegaczy. The orthopedic clinics of North America, 13(3), 541-558. https://europepmc.org/article/med/6124922