Głowa, twarz i oczy

Czaszka i twarz są odpowiedzialne za ochronę mózgu, organu o fundamentalnym znaczeniu dla rozwoju człowieka. Bóle głowy są powszechne u wielu osób, a ich przyczyny i objawy mogą się różnić w zależności od tego, która część ciała nie działa prawidłowo.

Z tego powodu ważne jest, aby znać anatomię głowy, oczu i twarzy oraz najczęstsze choroby występujące w tej części ciała. Informacje te znajdziesz poniżej, więc zapraszamy do lektury i zapoznania się z nimi!

Części i anatomia głowy

Anatomia głowy składa się z następujących elementów:

Czaszka

Czaszka składa się z następujących kości:

• Czołowa: Kość znajdująca się w przedniej i górnej części czaszki. Jest to centralna, symetryczna kość, która jest połączona z kośćmi ciemieniową, klinową, nosową, sitową, jarzmową, szczękową i łzową.
• Ciemieniowa: Dwie kości znajdujące się w przednio-bocznej części czaszki. Jest to duża kość, która pokrywa dużą część mózgu. Łączy się z kośćmi czołową, klinową, skroniową i potyliczną,
• Skroniowa: Podobnie jak kość ciemieniowa, jest to kość parzysta, ale znajduje się w przedniej części czaszki. Jest połączona z kośćmi czołowymi, skroniowymi, ciemieniowymi i jarzmowymi twarzy. Znajduje się na poziomie skroni.
• Potyliczna: Kość ta tworzy podstawową część czaszki, która łączy się z atlasem lub pierwszym kręgiem szyjnym kręgosłupa. Łączy się również z kośćmi ciemieniowymi i skroniowymi.
• Kość klinowa: Jest to głęboka, nieparzysta kość znajdująca się na środkowej podstawie czaszki. Łączy się z kośćmi czołowymi, skroniowymi i potylicznymi. Przysadka mózgowa i opony mózgowe znajdują się w tym zagłębieniu wewnątrzczaszkowym.
• Kość sitowa: Jej kształt litery T umożliwia połączenie z kością czołową, klinową, szczękową, nosową, łzową i twarzową.

Mięśnie tworzące czaszkę to

• Mięsieńpotyliczno-czołowy: Mięsień ten znajduje się w tylnej części głowy, od włóknistej błony nadczaszkowej do wyrostka sutkowatego kości skroniowej. Znany jest również jako brzusiec potyliczny.
• Mięsień skroniowo-ciemieniowy: Powięź skroniowa jest pokryta tym mięśniem, który wyrasta z górnej części czaszki (dokładnie w galei aponeurotycznej) do jego wstawki w helisie ucha.
• Sternocleidomastoid: Jest to płaski mięsień zlokalizowany u podstawy kości skroniowej i rozwija się do manubrium mostka.
• Procerus: Mięsień ten jest odpowiedzialny za przesuwanie brwi w dół. Powstaje z dolnej części kości czołowej i wchodzi w brwi.
• Superciliary corrugator: Dzięki działaniu tego mięśnia możliwe jest marszczenie czoła. Jego trajektoria biegnie od łuku brwiowego do skóry powiek.
• Skroniowy: Znany również jako krotafit, jest to mięsień, który umożliwia podnoszenie i cofanie kości szczęki. Biegnie od dolnego mięśnia skroniowego do wyrostka żuchwy.

Stawy występujące w czaszce są typu synarthrosis. Oznacza to, że mają niewielką błonę lub nie mają ruchu między kośćmi.

Twarz

Kości twarzy są następujące

• Górna szczęka: Zajmuje dużą część twarzy, jest kością parzystą i ma kształt czworoboku. Znajduje się w środkowej przedniej części kości twarzy, łącząc się z kością jarzmową, czołową, łzową, nosową, sitową, podniebienną i małżowiną nosową dolną. Daje początek górnym zębom i zębom trzonowym.
• Dolna szczęka: Znana jest również jako żuchwa. Jest to największa kość twarzy, jest parą i jest symetryczna. W jej tylnej części znajduje się staw o największej liczbie ruchów w obrębie twarzy. Jest odpowiedzialna za utrzymywanie zębów i zębów trzonowych pod spodem.
• Nosowa: Ta sparowana kość jest połączona chrząstką przegrodową, tworząc zewnętrzną część nosa. Jej górna strona łączy się z kością czołową, a wewnętrzna strona z kością sitową.
• Vomer: Część przegrody nosowej, jest to pojedyncza kość, która dzieli nos na dwa nozdrza. Łączy się z górną szczęką, podniebieniem, kością sitową i klinową.
• Małżowiny: Można je podzielić na górne, środkowe i dolne małżowiny i tworzą one kostną strukturę wewnątrz nosa. Znajdują się po bocznej stronie nozdrzy.
• Zygomatic lub Malar: Stanowi część oczodołu i kości policzkowej twarzy. Jest to wystająca kość, która łączy kość szczękową, klinową, czołową i skroniową.

W obrębie twarzy występują następujące mięśnie:

• Orbicularis oculi: Można go podzielić na część oczodołową i część powiekową. Mięsień ten powstaje z mięśnia czołowego, przechodząc przez kanał łzowy do skóry powiek. Jego funkcją jest zamykanie powiek.
• Nosowy: Mięsień ten znajduje się po bocznej stronie nosa, ponieważ pochodzi z górnej szczęki i wchodzi w kość nosową. Unosi on małżowiny nosowe i kontroluje ruchy czubka nosa.
• Levator labii superioris: Nazwa tego mięśnia pochodzi od wykonywanej przez niego czynności. Wyłania się z obręczy podoczodołowej i wchodzi w skórę i mięśnie znajdujące się na górnej wardze.
• Mięsień jarzmowy mniejszy: Ten mięsień twarzy jest niewielką tkanką, która powstaje i przyczepia się do zewnętrznej powierzchni kości jarzmowej.
• Mięsieńjarzmowy większy: biegnie od wyrostka skroniowego do kącika ust. Jego zadaniem jest naciąganie skóry wokół ust.
• Buccinator: Jest to płaski mięsień znajdujący się na policzku twarzy, działa podczas żucia i ściska policzki. Pochodzi z górnej szczęki i wchodzi w mięsień orbicularis oris.
• Orbicularis oris jamy ustnej: Wargi mogą być składane dzięki działaniu tego mięśnia, który ma trajektorię od górnej szczęki do skóry znajdującej się w wargach sromowych.
• Mięsień żwacz: Jego działanie umożliwia zamykanie ust i kontrolowanie ruchów szczęki. Mięsień ten biegnie od wyrostka jarzmowego do punktu antropometrycznego żuchwy.
• Risorius: Mały mięsień znajdujący się obok mięśnia orbicularis oris jamy ustnej, charakteryzuje się cofaniem kącika ust, co jest częścią akcji śmiechu u danej osoby.
• Depressor labii inferioris: Podobnie jak inne mięśnie, tkanka ta nosi nazwę od czynności, którą wykonuje. Rozwija się od dolnej szczęki do skóry dolnej wargi.
• Mentonian: Odpowiada za podnoszenie skóry podbródka. Powstaje i przyczepia się w dolnej części warg.
• Depresor kącika ust: Kącik ust może zostać obniżony dzięki działaniu tej tkanki mięśniowej. Powstaje z podbródka i wsuwa się w kącik ust.
• Platisma : Odpowiada za obniżanie szczęki i napinanie skóry, gdy niektóre mięśnie twarzy kurczą się. Jest to duży mięsień, który pochodzi z podskórnej części obojczyka i znajduje się w okolicy podbródka.
• Pterygoid: Grupa mięśni odpowiedzialnych za żucie, która powstaje od kości klinowej do żuchwy, powodując jej obniżenie i uniesienie.

Więzadła, które można znaleźć na twarzy to:

• Sphenomandibular: To więzadło umożliwia połączenie kości klinowej z otworem żuchwy i naczyniami szczękowymi.
• Więzadło boczne: Więzadło to jest podzielone na dwie części, które umożliwiają połączenie tylnej części szyjki kości szczękowej z kością jarzmową.
• Pterygospinous: Wyrostek kolczysty kości klinowej jest połączony z bocznym skrzydłem za pomocą tej tkanki.
• Stylomandibular: Kolejne krótkie, cienkie więzadło, które umożliwia połączenie kości klinowej z żuchwą.
• Stylohyoid: Jest to jedno z najdłuższych więzadeł, które można znaleźć na twarzy, ponieważ ułatwia mocowanie kości gnykowej do wyrostka rylcowatego kości skroniowej.

Główne stawy występujące na twarzy to

• Staw skroniowo-żuchwowy: To ciało stawowe jest odpowiedzialne za wykonywanie ruchów między żuchwą a kością skroniową. Jest to staw typu maziówkowego.
• Stawy typu synarthrosis.

Oczy

Jama oczodołowa jest anatomicznie utworzona przez te kości:

• Łzowy, łzowy lub unguis: Jest to kwadratowa płytka, która łączy się z każdej z czterech stron z kością czołową, etmoidalną, nosową i szczękową.
• Kość sitowa: Jak wspomniano powyżej, ta kość w kształcie litery T tworzy bok jamy oczodołowej oka.
• Inne omówione już kości twarzy: jarzmowa, szczękowa, podniebienna i klinowa.

Mięśnie oczu to:

• Skośny większy: Umożliwia ruch oka we wszystkich kierunkach, jego przebieg przebiega od tylnej części oka do chrzęstnego pierścienia oczodołu.
• Mniejszy skośny: Również część zewnętrznej muskulatury oka, ale w przeciwieństwie do innych mięśni wchodzi do wspólnego pierścienia ścięgnistego lub "pierścienia Zinna".
• Mięsień prosty górny: Jego nazwa odnosi się do lokalizacji tego mięśnia, na szczycie oczodołu. Umożliwia rotację oka i ruchy unoszenia.
• Rectus internus: Ta tkanka mięśniowa umożliwia skurcz oczodołu, pozwalając oku obracać się w kierunku nosa.
• Mięsień prosty zewnętrzny: Działanie tego mięśnia umożliwia obracanie gałki ocznej w kierunku przeciwnym do nosa, znane jako odwodzenie oka.
• Dolny mięsień prosty: Jest to ostatni z grupy sześciu mięśni, które równoważą ruchy gałki ocznej. Tkanka ta jest odpowiedzialna za obracanie oka w dół i umożliwia ruch w kierunku środka oka.

Więzadła znajdujące się w oku to:

• Zawiesina soczewki: Znane również jako strefa rzęskowa. To więzadło zbudowane z węglowodanów i białek stabilizuje soczewkę oka, poprawiając ostrość widzenia bliskich obiektów.

Najlepsze produkty łagodzące ból głowy, twarzy i oczu

Bestseller

Najczęstsze choroby i dolegliwości oczu

Poniżej wymieniono najczęstsze choroby i dolegliwości oczu:

Krótkowzroczność

Choroba ta powoduje niezdolność osoby do wyraźnego widzenia odległych obiektów, co powoduje niewyraźne widzenie. Istnieją różne przyczyny, które wywołują tę chorobę oczu, ale główna z nich jest dziedziczna.

Astygmatyzm

Nieregularna krzywizna soczewki krystalicznej oka powoduje niewyraźne widzenie bliskich i odległych obiektów (w niektórych przypadkach występuje postrzeganie zniekształconych obrazów). Może wystąpić w różnym wieku, ponieważ choroba ta jest zwykle dziedziczna.

Starczowzroczność

Starczowzroczność jest jedną z najczęstszych chorób oczu u mężczyzn w wieku od 40 do 45 lat i może nasilać się do 65 roku życia. Jest to niezdolność do skupienia wzroku na bliskich obiektach, a jednym z jej charakterystycznych objawów jest potrzeba czytania z pewnej odległości, zwykle z całkowicie wyciągniętym ramieniem.

Zapalenie spojówek

Ta choroba zakaźna powoduje swędzenie, wydzielinę z oka i zaczerwienienie oka z powodu obecności wirusów lub bakterii, które powodują zapalenie spojówki (małej warstwy pokrywającej białą część) gałki ocznej.

Zaćma

Oprócz powodowania niewyraźnego widzenia z powodu zmętnienia krystalicznej soczewki oka, ludzie mogą również postrzegać przedmioty w podwójny sposób. Istnieją różne przyczyny zaćmy, a najczęstszą z nich jest zaawansowany wiek pacjenta.

Jaskra

Istnieją różne rodzaje jaskry, z których najczęstszą jest jaskra z otwartym kątem przesączania, polegająca na stopniowej utracie wzroku. Jest to choroba spowodowana wysokim ciśnieniem w oku, która może pojawić się w każdym wieku, chociaż często spotyka się pacjentów w wieku powyżej 60 lat.

Jak możemy złagodzić ból głowy za pomocą terapii uzupełniających i nieinwazyjnych?

Poniżej przedstawiamy terapie uzupełniające, które są stosowane w celu złagodzenia bólu głowy, twarzy i oczu:

Terapia ciepłem i zimnem

Ten rodzaj leczenia polega na zastosowaniu ciepła w tej samej sesji, a następnie kontynuowaniu zimna i zakończeniu pierwszą temperaturą. Należy zachować ostrożność, ponieważ aplikacja nie powinna przekraczać łącznie 20 minut.

• Ciepło powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych w ścianach naczyń włosowatych, co skutkuje zwiększonym przepływem krwi do dotkniętego obszaru.
• Natomiast zimno działa jako środek przeciwbólowy. Możliwe jest zastosowanie tej terapii za pomocą okładów żelowych z lodem.

Terapia masażem

Masaże stymulują naczynia krwionośne, poprawiając krążenie krwi w dotkniętym obszarze. Ponadto zmniejsza stres, ponieważ organizm sam wytwarza dopaminę, powodując dobre samopoczucie. Może to pomóc zmniejszyć bóle głowy. Masażery elektroniczne, wałki wibracyjne, pistolety do masażu i elektryczne fotele do masażu pleców mogą być stosowane w celu zmniejszenia bólu głowy.

Terapia akupresurą

Akupresura to technika masażu stosowana w określonych miejscach ciała w celu zmniejszenia bólu głowy. Z tego powodu w tej terapii można stosować poduszki do masażu szyi, pleców i ramion lub piłki wibracyjne . Stymuluje to ściany naczyń włosowatych w celu poprawy przepływu krwi.

Termoterapia

Chociaż mówiliśmy już o korzyściach płynących z ciepła jako czynnika rozszerzającego ściany naczyń włosowatych, ważne jest, aby w tym miejscu wyjaśnić, że terapia ta wykorzystuje wyłącznie ciepło w celu uzyskania tych efektów (w przeciwieństwie do leczenia ciepłem i zimnem). Termoterapia może być stosowana za pomocą różnych technik, z których najczęstszą jest stosowanie poduszek termicznych z możliwością podgrzewania w kuchence mikrofalowej i kąpieli w gorącej wodzie.

Krioterapia

Należy zachować ostrożnośćprzy stosowaniu zimna, zarówno za pomocą zimnych poduszek, jak i okładów z żelu lodowego, ponieważ efekt, jaki może wywołać krioterapia, może być przeciwwskazany w przypadku bólów głowy. Innymi słowy, stosowanie tej terapii musi być zalecone przez lekarza i jest możliwe tylko wtedy, gdy uraz nie przekroczył 48-72 godzin.

Elektroterapia

Jest totechnika, która ma na celu złagodzenie bólu i niektórych dolegliwości fizycznych poprzez zastosowanie energii elektrycznej i elektromagnetycznej, między innymi, przez skórę za pomocą przewodzących podkładek zwanych elektrodami. Jest to bardzo bezpieczny rodzaj terapii i musi być stosowany przez fizjoterapeutę specjalizującego się w manipulowaniu energią elektryczną w celu leczenia niektórych rodzajów dolegliwości.

Terapia R.I.C.E.

Terapia R.I.C.E. jest pierwszym i najprostszym z protokołów leczenia drobnych urazów. Pojawia się w dziedzinie sportu, aby radzić sobie z wypadkami obejmującymi ostre urazy. Przez wiele lat była uważana za najbardziej odpowiednią ze względu na szybkość i wyniki.

Inne skuteczne terapie alternatywne

Istnieją inne terapie, które mogą być stosowane ze względu na ich nieinwazyjne metody. Są to:

• Naturalne środki zaradcze z wykorzystaniem roślin: Dzięki tej terapii możliwe jest stymulowanie różnych obszarów ciała, które spowodują zmniejszenie bólu głowy, jeśli jest on spowodowany urazem ciała lub patologią wątroby lub żołądka. Często stosuje się boldo, rumianek i lipę.
• Akupunktura: Ta orientalna technika pozwala pacjentowi zrelaksować się, dążąc do równowagi psychicznej. Jeśli ból głowy jest spowodowany stłuczeniem lub skrajnym bólem w dowolnej części ciała, dzięki tej terapii możliwe jest zmniejszenie tych objawów.
• Aromaterapia: Jest to terapia polegająca na zrelaksowaniu pacjenta za pomocą aromatów, które zmniejszają stres, poprawiając w ten sposób ból głowy. Można ją stosować za pomocą olejków eterycznych lub dyfuzorów powietrza. Do najpopularniejszych ziół należą lawenda, mięta pieprzowa i peperyna.

Odniesienia

1. Wang, Y. X., Panda-Jonas, S., & Jonas, J. B. (2021). Anatomia głowy nerwu wzrokowego w krótkowzroczności i jaskrze, w tym strefy okołogałkowe alfa, beta, gamma i delta: cechy histologiczne i kliniczne. Progress in retinal and eye research, 83, 100933. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1350946220301051
2. Mackenzie, P. J., & Cioffi, G. A. (2008). Anatomia naczyniowa głowy nerwu wzrokowego. Canadian Journal of Ophthalmology, 43(3), 308-312. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0008418208801111.
3. Willoughby, C. E., Ponzin, D., Ferrari, S., Lobo, A., Landau, K., & Omidi, Y. (2010). Anatomy and physiology of the human eye: effects of mucopolysaccharidoses disease on structure and function-a review. Clinical & Experimental Ophthalmology, 38, 2-11. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/j.1442-9071.2010.02363.x.
4. Radius, R. L., & Gonzales, M. (1981). Anatomy of the lamina cribrosa in human eyes. Archives of ophthalmology, 99(12), 2159-2162. https://jamanetwork.com/journals/jamaophthalmology/article-abstract/634026
5. Kels, B. D., Grzybowski, A., & Grant-Kels, J. M. (2015). Anatomia oka ludzkiego. Clinics in dermatology, 33(2), 140-146. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0738081X1400234X
6. Carpenter, W. B. (1866). Zasady fizjologii człowieka. Lea & Blanchard. https://books.google.es/books?hl=en&lr=&id=6L40AQAAMAAJ.
7. Bentsianov, B., & Blitzer, A. (2004). Anatomia twarzy. Clinics in dermatology, 22(1), 3-13. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0738081X03001135.
8. Marur, T., Tuna, Y., & Demirci, S. (2014). Anatomia twarzy. Clinics in dermatology, 32(1), 14-23. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0738081X13000898