Zapalenie stawu skokowego

Jeśli Twoja kostka jest innej wielkości niż zwykle, a skóra ma czerwonawy kolor, powinieneś zwrócić uwagę, ponieważ możesz cierpieć na chorobę zwyrodnieniową stawów. Musisz wiedzieć, czym jest ta choroba zapalna oraz jakie są jej przyczyny i czynniki, które ją wywołują. Informacje te znajdziesz w poniższych akapitach.

Ponadto, w prosty sposób wyjaśnimy również objawy, które mogą pojawić się w Twoim organizmie i które pomogą Ci wykryć obecność choroby zwyrodnieniowej stawów, abyś mógł udać się do lekarza. Na koniec przedstawimy Ci najnowocześniejsze metody leczenia, które można zastosować w przypadku stawu piszczelowo-strzałkowego, więc zaczynajmy.

Czym jest choroba zwyrodnieniowa stawu skokowego lub zapalenie stawu w kostce?

Choroba zwyrodnieniowa stawu skokowego, zlokalizowana w stawie skokowym, jest chorobą, której progresja i objawy narastają wraz z upływem czasu, dlatego zaliczana jest do chorób zwyrodnieniowych. Jest to stopniowa utrata hialinowej chrząstki stawowej, która pokrywa kości.

Ta utrata kolagenu powoduje silny ból podczas chodzenia, ponieważ kości dotykają się wzajemnie, powodując stan zapalny i sztywność mięśni. U niektórych pacjentów możliwe jest również usłyszenie dźwięków chrupania kości.

Jakie są przyczyny i czynniki ryzyka choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego?

Jeśli chcesz wiedzieć, jakie są czynniki powodujące chorobę zwyrodnieniową stawu skokowego, będziesz musiał czytać dalej, ponieważ wyjaśnimy każdy z nich w prosty sposób.

Zobacz poniżej:

• Urazy, uderzenia i złamania w stawie skokowym: Jest to główna przyczyna pojawienia się choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego ze względu na wysiłek, jaki musi podjąć chrząstka stawowa, aby się zregenerować i móc prawidłowo funkcjonować.
• Wrodzone zmiany stawu skokowego: osoby urodzone z płaskostopiem lub innymi patologiami są podatne na zapalenie kości w tym obszarze.
• Nieprawidłowe funkcjonowanie układu autoimmunologicznego: Komórki odpornościowe mogą działać na niekorzyść organizmu i prowokować ataki w obrębie błony maziowej, powodując uszkodzenie chrząstki hialinowej.
• Nadmierna masa ciała: Otyłość jest jednym z najbardziej wpływowych czynników ryzyka w tego typu dolegliwościach zapalnych, ponieważ przestrzeń, którą chrząstka ma do amortyzowania ruchów między kośćmi, jest zbyt mała.
• Zła dieta: Jedzenie mięsa z dużą ilością tłuszczu powoduje, że kwas moczowy nie jest wydalany z organizmu, co prowadzi do gromadzenia się kryształów w stawie.
• Czynniki genetyczne: Czynniki dziedziczne u pacjentów cierpiących na tę patologię występują, choć szacuje się, że tylko 5% osób zapada na tę chorobę z powodu czynników genetycznych.
• Reumatoidalne i pourazowe zapalenie stawów: Tego typu dolegliwości mogą również powodować chorobę zwyrodnieniową stawu skokowego.

Najlepsze produkty na zapalenie stawów w kostce

Bestseller

Główne objawy, które ostrzegają nas o zapaleniu stawu skokowego

Ważne jest, aby znać objawy i oznaki, które ostrzegają o obecności choroby zwyrodnieniowej stawu maziowego stawu skokowego. Z tego powodu przedstawimy Ci enumeratywną listę z każdym z tych przejawów, których nie musisz ignorować.

Zapoznaj się z:

• Pojawienie się osteofitów lub kolców kostnych: jest to spowodowane nagromadzeniem kwasu moczowego, który powoduje obecność kryształów w torebce maziowej.
• Obrzęk w okolicy stawu: Obrzęk może wystąpić z powodu zatrzymania płynów i braku rozszerzenia naczyń krwionośnych.
• Ból podczas chodzenia: gdy kostka jest fizycznie napięta do wykonania ruchu wymagającego wysiłku i odczuwasz ból, na przykład za każdym razem, gdy wchodzisz po schodach, może to być wyraźny objaw, który należy wziąć pod uwagę.
• Skrzypienie w stawie: szczególnie przy rozpoczynaniu chodzenia lub po nocnym odpoczynku.
• Odchylenie i deformacja stopy: w odniesieniu do kości piszczelowej i strzałkowej.
• Utrata siły w stopie: zapalenie stawu może spowodować, że struktura mięśniowo-ścięgnista nie działa prawidłowo.
• Sztywność mięśni: przykurcz w tkankach miękkich może być spowodowany nie tylko chorobą, ale także czynnikiem psychicznym u pacjenta, który stresuje się bólem i uciska tkanki w całym dotkniętym chorobą obszarze.
• Ograniczenie ruchów: Niemożność wykonywania wszystkich ruchów osiowych stawu to objawy, które należy wziąć pod uwagę w profilaktyce choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego.
• Zmęczenie i uczucie ucisku bez powodu w obszarze stawu: Prawdopodobnie brak miejsca dla chrząstki stawowej do prawidłowego funkcjonowania zarządza wytworzeniem zmęczenia i ucisku.

Jakie zabiegi są dostępne, aby poprawić objawy choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego?

Zabiegi stosowane w celu zwalczania choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego są zróżnicowane, z tego powodu szczegółowo wyjaśnimy każdy z nich.

Terapie alternatywne i uzupełniające

Istnieją różne podejścia rehabilitacyjne, które mogą pomóc w poprawie objawów choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego. Poniżej przedstawiono najważniejsze obecnie dostępne terapie alternatywne i uzupełniające:

• Terapia ciepłem i zimnem: zarówno ciepło, jak i zimno mają właściwości korzystne w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego. Ciepło poprawia pracę naczyń krwionośnych, a tym samym aktywuje krążenie w celu rehabilitacji tkanki chrzęstnej i struktury mięśniowo-ścięgnistej. Z kolei zimno działa na centralny układ nerwowy, zapobiegając docieraniu sygnałów bólowych do mózgu, a także pomaga zmniejszyć obrzęk i zaczerwienienie. Można ją stosować z różnymi elementami, najczęściej są to okłady z ciepłej i zimnej wody. Należy pamiętać, że terapia nie może przekroczyć 20 minut i należy zacząć od ciepła, następnie zastosować zimną kąpiel i ponownie zakończyć ciepłem.
• Terapia kompresyjna: ten rodzaj terapii ma na celu naprawę stawu skokowego, aby pacjent przestał odczuwać ból, który jest spowodowany zużyciem chrząstki, które może powodować dotykanie kości. W ten sposób, dotknięty obszar jest deflacyjny, lokalizacja kostki jest skorygowana, a mięśnie i ścięgna są rozluźnione. Istnieją różne elementy, które mogą być stosowane do dotkniętego obszaru, ale najczęściej stosowane są specjalne szyny i bandaże.
• Terapia masażem: Celem terapii masażu jest doprowadzenie do dobrostanu psychicznego u pacjenta. Odbywa się to poprzez stymulację mięśni znajdujących się w nogach i stopach w celu zmniejszenia napięcia, a tym samym umożliwienia chrząstce stawowej uzyskania większej przestrzeni w obrębie błony maziowej. Równowaga wytworzona przez ten rodzaj terapii nie tylko pomaga pacjentowi z chorobą zwyrodnieniową stawu skokowego, ale także przynosi zmiany w codziennych nawykach, które zmniejszają objawy patologii.
• Terapia akupresurowa: podobnie jak w przypadku akupunktury, ta starożytna technika pochodząca z Chin stara się stymulować punkty spustowe, aby przepływ krwi lepiej krążył w dotkniętym obszarze. Powoduje to zmniejszenie stresu generowanego przez chorobę zwyrodnieniową stawu skokowego, co pozwala pacjentowi znaleźć harmonię i psychologiczną świętość, aby poradzić sobie z patologią zapalną. W tej terapii do wywierania nacisku na ciało wykorzystuje się jedynie dłonie i palce terapeuty.
• Termoterapia: za pomocą koców elektrycznych, okładów żelowych i kąpieli zanurzeniowych możliwe jest przekazywanie ciepła do obszaru kostki. Wpływa to korzystnie na strukturę mięśni, ponieważ zabieg poprawia krążenie krwi, a tym samym zmniejsza sztywność i napięcie. W ten sposób możliwe jest, aby pacjent odczuwał mniejszy ból i mógł lepiej poruszać stawem w codziennych czynnościach. Czas stosowania termoterapii musi być kontrolowany przez specjalistę, aby uniknąć urazów naskórka.
• Naturalne środki z wykorzystaniem roślin: za pomocą kąpieli stóp lub naparów możliwe jest zmniejszenie bólu związanego z chorobą zwyrodnieniową stawu skokowego. Pomaga to również zmniejszyć stan zapalny w tym obszarze i poprawia zakres ruchu stawu. Technika stosowana w tym przypadku polega na włączeniu naturalnych ziół, które pomagają w ogólnym samopoczuciu pacjenta. Stosuje się różne rośliny, ale do najpopularniejszych należą imbir, tymianek, bazylia, wawrzyn, boldo i mięta. Przed zwróceniem się do tego typu terapii warto odwiedzić lekarza.
• Ultradźwięki: rozwój choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego może zostać opóźniony dzięki włączeniu tej elektronicznej terapii. Polega ona na zastosowaniu fal dźwiękowych o częstotliwości powyżej 20 000 Hz, co powoduje rozluźnienie mięśni stawu skokowego i uzyskanie większej amplitudy kapsuły z płynem maziowym. Do tego zabiegu konieczne jest użycie specjalnych żeli, które działają jako przewodnik impulsów, które są nieodczuwalne dla pacjenta.
• Medytacja i relaksacja: ogólne dobre samopoczucie pacjenta jest głównym celem tej terapii medytacyjnej. Poprzez oddychanie i inne techniki koncentracji pacjent ma za zadanie zmniejszyć niepokój i znaleźć odprężenie, dzięki czemu przepływ krwi między naczyniami w stawie skokowym jest lepszy. Będzie to korzystne dla ruchów chrząstki stawowej zawsze, gdy pacjent cierpi na objawy, ponieważ medytacja może być stosowana wszędzie.
• Aromaterapia: imbir, liść laurowy i tymianek to niektóre z ziół stosowanych w aromaterapii. To leczenie uzupełniające opiera się na zapachach, które pacjent musi postrzegać, aby sprowokować równowagę psychologiczną, aby poradzić sobie z objawami choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego. Kiedy stres jest nieświadomie zmniejszony, napięcie mięśni pacjenta jest obniżone, dając jamie stawowej więcej miejsca na koordynację ruchów, co prowadzi do mniejszego bólu.
• Akupunktura: wprowadzenie igieł w określone miejsca ciała pozwala na zrównoważenie sił wewnętrznych pacjenta, a tym samym uzyskanie większego przepływu pozytywnej energii. Harmonia ta pomaga w przywróceniu równowagi psychicznej, powodując poprawę przepływu krwi w tkankach dotkniętych chorobą zwyrodnieniową stawu skokowego. Ponadto impulsy elektryczne (jeśli wybrano ten wariant) generowane w terapii działają przeciwbólowo, a tym samym zmniejszają ból w kostce.
• Biofeedback: Nie należy zapominać, że choroba zwyrodnieniowa stawu skokowego prowadzi do sztywności mięśni spowodowanej między innymi stresem, jaki odczuwa pacjent z powodu bólu. Powoduje to, że pacjent napina mięśnie w dotkniętym obszarze, co prowadzi do dalszych komplikacji. Terapia zwrotna pokazuje pacjentowi za pomocą raportów dotyczących tętna i ciśnienia krwi, jak stres wpływa na organizm i jak wartości te zmniejszają się, gdy pacjent jest zrelaksowany. Dzięki temu dana osoba dowiaduje się więcej o sobie i może poprawić swoje objawy.
• Nawyki zdrowego stylu życia: Nadmiar kwasu moczowego, nadmierne obciążenie kostki i zbyt mało odpoczynku w nocy to przyczyny, które należy wziąć pod uwagę, aby zmniejszyć objawy choroby zwyrodnieniowej stawu. Aby reedukować pacjenta, ta terapia uzupełniająca jest stosowana, aby pomóc skorygować codzienne czynności danej osoby w celu zmniejszenia bólu i stanu zapalnego w dotkniętym obszarze.

Suplementy diety

Diacereina, glukozamina i siarczan chondroityny to składniki, które działają bardzo dobrze w tego typu patologii. Z tego powodu substancje te są zawarte w suplementach diety, które należy połączyć ze zdrowym odżywianiem pacjenta.

Dawkowanie, rodzaj przyjmowanego minerału, soli lub witamin oraz rodzaj prezentacji musi być przepisany przez lekarza. Unika się w ten sposób samoleczenia, które może spowodować poważne szkody w postępie choroby oraz w okolicy wątroby i żołądka.

Zabiegi fizjoterapeutyczne

Zapomocą ćwiczeń i technik radiestezyjnych możliwe jest zmniejszenie bólu w stawie skokowym. W tym celu konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem przed wizytą u profesjonalnego terapeuty, ponieważ nie wszystkie przypadki tej dolegliwości można rozwiązać za pomocą tej terapii. Celem jest zmniejszenie stanu zapalnego i stresu u pacjenta poprzez rozciąganie mięśni, aby chrząstka hialinowa mogła pracować na wystarczającej przestrzeni.

Leki

Leki muszą być przepisane przez reumatologa, dlatego nigdy nie należy stosować samoleczenia, gdyż może to doprowadzić do uszkodzenia jelit i wątroby. Należy również pamiętać, że samoleczenie zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia efektu odwrotnego do choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego. Stosowane leki to najczęściej środki przeciwbólowe, zwłaszcza paracetamol, oraz leki przeciwzapalne, choć możliwe jest również włączenie do tej terapii kortykosteroidów.

Chirurgia

Jeśli z jakichś powodów konwencjonalne metody leczenia nie przynoszą pożądanego rezultatu ze względu na progresję choroby, konieczne jest sięgnięcie po leczenie chirurgiczne. Zabieg ten polega na skorygowaniu odchyleń kości oraz usunięciu wszelkich odłamków, które mogą pływać wewnątrz błony maziowej. W bardziej skrajnych przypadkach konieczne jest wszczepienie protezy stawu skokowego za pomocą artroplastyki.

Jakie metody profilaktyki choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego są najskuteczniejsze?

Aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego, należy wziąć pod uwagę kilka środków zapobiegawczych, które zostały wyjaśnione poniżej:

• Unikaj podnoszenia dużych ciężarów: Pomoże to utrzymać przestrzeń torebki maziowej we właściwej wielkości, co zapobiegnie urazom chrząstki hialinowej.
• Prowadź zdrowy tryb życia: Regularne wizyty u lekarza, zdrowe odżywianie i regularne ćwiczenia pomogą zapobiec rozwojowi choroby zwyrodnieniowej stawu skokowego. Staraj się nie palić i nie pić alkoholu.
• Sporty o niskim stopniu oddziaływania: Podejmij wszelkie niezbędne środki ostrożności w przypadku sportów wymagających częstych skoków lub uderzeń. Używaj elastycznych bandaży kompresyjnych i rajstop, które wspierają kostkę, aby utrzymać mięśnie i strukturę ścięgien w jednej linii.
• Higiena postawy: Staraj się nie skakać, jeśli nie jest to konieczne, i mieć prawidłową postawę, gdy musisz wchodzić lub schodzić po schodach, wspinać się na przeszkody lub biegać bez wcześniejszego rozgrzania mięśni.
• Maksymalny odpoczynek: Odpoczywaj tak długo, jak prosi o to Twoje ciało. Pomoże to Twoim mięśniom rozluźnić się i umożliwi normalne otwarcie jamy stawowej płynem maziowym.
• Popraw swoją dietę: Wybieraj pokarmy bogate w kwasy Omega 3 oraz witaminy D i E.
• Kontroluj swoją wagę: Zmniejsz masę ciała do normalnego poziomu, odpowiednio do swojego wzrostu i wieku.
• Często odwiedzaj swojego lekarza: na badania kontrolne, aby wykryć wczesną erozję chrząstki lub kryształy w obrębie błony maziowej. Jest to również wskazane, jeśli doznałeś jakiegokolwiek urazu lub uderzenia w kostkę.
• Noś wygodne buty: Obuwie, które pomaga nie uciskać torebki stawowej i pozwala na prawidłową ruchomość stopy.

Referencje

1. Thomas, R. H., & Daniels, T. R. (2003). Ankle arthritis. JBJS, 85(5), 923-936. https://journals.lww.com/jbjsjournal/Citation/2003/05000/Ankle_Arthritis.26.aspx
2. Saltzman, C. L., Salamon, M. L., Blanchard, G. M., Huff, T., Hayes, A., Buckwalter, J. A., & Amendola, A. (2005). Epidemiology of ankle arthritis: report of a consecutive series of 639 patients from a tertiary orthopaedic center. The Iowa orthopaedic journal, 25, 44. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1888779/
3. Valderrabano, V., Pagenstert, G., Horisberger, M., Knupp, M., & Hintermann, B. (2006). Aktywność sportowa i rekreacyjna pacjentów z zapaleniem stawu skokowego przed i po całkowitej wymianie stawu skokowego. The American journal of sports medicine, 34(6), 993-999. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546505284189
4. Michelson, J., Easley, M., Wigley, F. M., & Hellmann, D. (1994). Foot and ankle problems in rheumatoid arthritis. Foot & ankle international, 15(11), 608-613. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/107110079401501106
5. Hayes, B. J., Gonzalez, T., Smith, J. T., Chiodo, C. P., & Bluman, E. M. (2016). Zapalenie stawu skokowego: nie zawsze można go zastąpić. JAAOS-Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 24(2), e29-e38. https://journals.lww.com/jaaos/Abstract/2016/02000/Ankle_Arthritis__You_Can_t_Always_Replace_It.10.aspx
6. Aletaha, D., & Smolen, J. S. (2018). Diagnostyka i postępowanie w reumatoidalnym zapaleniu stawów: przegląd. Jama, 320(13), 1360-1372. https://jamanetwork.com/journals/jama/article-abstract/2705192
7. Firestein, G. S. (2003). Ewoluujące koncepcje reumatoidalnego zapalenia stawów. Nature, 423(6937), 356-361. https://www.nature.com/articles/nature01661
8. Meenan, R. F., Gertman, P. M., & Mason, J. H. (1980). Measuring health status in arthritis. Arthritis & Rheumatism, 23(2), 146-152. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/art.1780230203
9. Fries, J. F., Spitz, P., Kraines, R. G., & Holman, H. R. (1980). Pomiar wyników pacjenta w zapaleniu stawów. Arthritis & Rheumatism, 23(2), 137-145. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/art.1780230202
10. McInnes, I. B., & Schett, G. (2011). The pathogenesis of rheumatoid arthritis. New England Journal of Medicine, 365(23), 2205-2219. https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMra1004965