R.I.C.E Therapie

De R.I.C.E.-therapie is door deze afkortingen misschien zelfs voor jou onbekend, een medisch protocol dat ons met eenvoudige stappen helpt te herstellen na een blessure. Als je weet wat de naam zelf van de RICE-methode betekent, heb je al veel vee, want letter voor letter geeft het je de richtlijnen om het succesvol uit te voeren.

In deze tekst leggen we punt voor punt uit waar het uit bestaat en wat de voordelen ervan zijn. Je zult ook weten voor welk soort blessures we de RICE-therapie kunnen gebruiken en natuurlijk zullen we het met je hebben over andere, vergelijkbare protocollen, want het is mogelijk dat je in jouw geval baat hebt bij een ander protocol, zoals de PRICE-, POLICE-, RICER- of MEAT-methode.

Wat is de RICE-therapie en wat betekent dit acroniem?

De RICE-therapie is de eerste en eenvoudigste van de behandelingsprotocollen voor kleine verwondingen. Het verschijnt in de sportwereld om ongelukken met acute verwondingen te behandelen. Het wordt al jaren beschouwd als het meest geschikte middel vanwege de snelheid en de resultaten.

Het is vooral aangewezen bij kneuzingen, slagen, verstuikingen en verrekkingen, hoewel het, indien nodig, bij gebrek aan iets beters ook wordt toegepast op gebroken botten. We kunnen zeggen dat het effect het duidelijkst is bij acute verwondingen.

Het is belangrijk om te benadrukken dat RICE een probleem niet behandelt, maar voorkomt dat het verergert, zodat het gemakkelijker te dragen en natuurlijk op te lossen is.

Het is een basis eerste hulp, want het is heel gemakkelijk in de praktijk te brengen. Daarom zouden we er allemaal vertrouwd mee moeten zijn, al is het maar om het in eerste instantie toe te passen en tot de mogelijkheid om een betere oplossing te vinden nadat een professional onze symptomen heeft bekeken.

RICE, de naam zelf van de actie, is een stapsgewijze benadering van wat de strategie zelf inhoudt. Elke letter vertelt ons wat we moeten doen om het effectief toe te passen. Het acroniem verschijnt met verwijzing hiernaar in Dr. G. Mirkin's "SportsMedicine Book", uit 1978, waar het duidelijk wordt gemaakt.

In de loop der jaren zien we deze verbetering en al snel worden eenvoudige protocollen gestandaardiseerd die effectievere en heilzamere stappen bevatten. RICE wordt beschouwd als het uitgangspunt voor het behandelen van sportblessures of eenvoudige ongevallen.

Dus wat is de RICE-therapie? Het bestaat uit vier stappen die worden bepaald door de vier letters: RICE. Letterlijk:

• Letter R: De "R" geeft rust aan.
• Letter I: Betekent ijs, "Ice".
• Letter C: Geeft aan dat er een compressie moet worden gemaakt.
• Letter E: Tot slot geeft de "E" de laatste stap aan, die van elevatie.

Daarna zullen we in detail zien hoe we in elk van de fasen te werk gaan. We laten ze je in detail zien en geven bij elk ervan een indicatie, waarschuwing of advies.

bestseller

Wat zijn de voordelen van het gebruik van het RICE-protocol?

Het is heel gemakkelijk om te weten wanneer de R.I.C.E.-therapie wordt gebruikt. Over het algemeen doen we het om zowel de zwelling als de pijn te verminderen die we kunnen hebben na een ongeval, van welke aard dan ook.

Indicaties en contra-indicaties

We hebben in het algemeen gesproken over wanneer we gebruik moeten maken van de R.I.C.E. therapie, maar er zijn zeker een aantal problemen, pathologieën en, in het algemeen, situaties waarin deze methode essentieel en het meest aan te raden is. Deze zijn:

• Olecranon of elleboogslijmbeursontsteking: Dit is het typische probleem dat we zien bij universiteitsstudenten en dat de niet-medische naam "studentenelleboog" heeft gekregen. Het is een ontsteking van de slijmbeurs (het kleine zakje met wrijvingsremmende vloeistof) in het gebied. Het wordt veroorzaakt door een verkeerde houding waarbij we te veel gewicht op een slechte manier laten vallen op dit punt.
• Elleboogverstuiking: Komt bijna altijd voor bij het sporten.
• Enkelverstuiking: Nuttig, maar in dit geval zou het ideaal zijn om een ander, complexer protocol toe te passen als je weet hoe het moet en de middelen hebt. We zien het bij hardlooptrainingen zonder voorafgaande warming-up of bij eenvoudige verstuikingen tijdens het lopen, bijvoorbeeld bij het afdalen van trappen, op hakken, enz.
• Enkelbreuk: Oog, alleen enkel en omdat het geblesseerde gebied klein en gemakkelijk te lassen is (als het goed behandeld wordt).
• Hemofilie: In het algemeen wanneer we door een slechte prestatie last krijgen van hemofilie.
• Sacroilitis: Dit is de ontsteking van het heiligbeen. Speciale zorg moet worden besteed aan het zo snel mogelijk diagnosticeren en behandelen, omdat het abcessen vormt en het gewricht vernietigt.
• Schouder tendinitis: Dit is de ontsteking van de pees die aanhecht aan de rotator cuff van het schoudergewricht (de infraspinatus spier). Het kan optreden als gevolg van slecht uitgevoerde rekoefeningen. Het wordt meestal veroorzaakt door het verplaatsen van te veel gewicht of door het tillen in een verkeerde houding.
• Schouder tendinopathie: In dit geval is de ontstoken spier de supraspinatusspier. Je zal het verschil merken met de vorige, want de pijn die optreedt is acuter en vermindert zelfs of maakt het onmogelijk om de schouder te bewegen.

De RICE-therapie is zeer bevredigend om de revalidatie gemakkelijk te starten. In feite is het een vorige stap, zouden we kunnen zeggen. Het is de reeks handelingen die we doen om het gebied in de beste conditie te houden totdat we het de best overwogen behandeling geven. We passen het dus toe in de eerste fase van weefselherstel, de ontstekingsfase.

Moet de RICE-therapie worden gebruikt bij verstuikingen of breuken?

• We kunnen de R.I.C.E. methode gebruiken voor enkelverstuikingen met volledige effectiviteit. We hebben ook gezien dat de RICE-methode op de schouder uitstekende resultaten geeft.
• Waarwe niet aan moeten wennen is om het te gebruiken voor breuken. We hebben al gezegd dat een enkelbreuk, bij gebrek aan iets beters, behandeld kan worden met R.I.C.E., maar van de rest weten we al dat ze zo ernstig zijn dat ze andere, meer specifieke handelingen vereisen die betere resultaten zullen geven.

Hoe wordt elk van de fasen van de R.I.C.E.-therapie toegepast?

Zoals we hebben gezien, verwijst de naam zelf naar de fasen die we moeten doorlopen om de RICE-methode succesvol te laten zijn en de pijn te verlichten. Er zijn er vier: rust, ijs, compressie en elevatie. Laten we ze een voor een bekijken om de logica en eenvoud van het protocol te begrijpen.

Rust

Waarom?

Het RICE-protocol begint met rust. Dit moet gepaard gaan met de beste pijnstillers die de patiënt kan verdragen als het gaat om het immobiliseren van het getroffen gebied. Dit werd altijd op deze manier gedaan, maar niet om het gebied een paar dagen te ontlasten, maar als de meest geschikte manier om te kunnen blijven bewegen met krukken of gips. Het idee was om de aangetaste gebieden te laten rusten, maar binnen een context die zo gewoon mogelijk was.

Dit betekende dat hoewel de zachte, uitwendige en meest aangetaste weefsels zich herstelden, de inwendige delen zoals ligamenten of botten niet herstelden zoals het hoort. De genezing kan dus nooit volledig of perfect zijn, hoewel dat in eerste instantie wel zo lijkt.

Na verloop van tijd werd het duidelijk dat echte rust nodig was voor de meest kwetsbare gebieden zoals de gewrichten, zodat we de genezing van elementen voldoende lieten zijn om ons terug te brengen naar onze gebruikelijke staat van activiteit.

Wat is het?

Rust is niets meer dan een gematigde rust van de gebruikelijke acties van het gebied. Het betekent over het algemeen geen immobilisatie, vooral als de blessure die we oplopen licht is. We moeten niet onvoorzichtig zijn en doen alsof er niets is gebeurd, maar het is ook niet goed om het gebied volledig immobiel te laten. Wanneer dit gebeurt, verliezen we het geheugen over hoe het werkt (hoe het beweegt, waar elk element van ons lichaam is geplaatst, wat er nodig is om de bewegingen uit te voeren, enz.) Daarna is terugkeren naar normaal functioneren veel moeilijker en pijnlijker.

Hoe wordt het gedaan?

Relatieve rust is vereist. Dat wil zeggen, doe geen activiteiten die het gebied forceren, maar doe alle activiteiten waarbij het normaal functioneert; dit is een manier om stijfheid te voorkomen, die vaak optreedt en het herstel bemoeilijkt. Het is echter niet nodig om het gebied continu te gebruiken.

Rust mag niet langer dan 48 uur duren. Als je iets anders te horen krijgt, is dat omdat je te maken hebt met een laesie die niet mild is en daarom moet het RICE-protocol niet worden gebruikt.

Een heel goed advies is om een zogenaamd functioneel verband te gebruiken. Dit doen we tijdelijk, alleen als het echt nodig is om te ondersteunen en beperkte veilige bewegingen te maken met de bandages. Draagdoeken of wandelstokken kunnen ook worden gebruikt als we weten dat we gewicht of druk moeten dragen (hoewel we het niet moeten overdrijven). Dit helpt je om geleidelijk terug te keren naar "verboden" activiteiten, zoals het hoort.

IJs

Waarom?

De tweede fase van de RICE-therapie bestaat uit het aanbrengen van ijs op het getroffen gebied (dit staat bekend als cryotherapie). Dit heeft ontstekingsremmende eigenschappen, is vaatvernauwend en helpt de pijn te verminderen, deels omdat het het gebied enigszins verdooft, evenals spasmen.

Waarschuwingen:

Daarom moet er zeer voorzichtig mee worden omgegaan en mag het niet worden misbruikt. Reflexactiviteit en motoriek worden vertraagd. Dit betekent dat de zenuwgeleiding trager is en dat we het vermogen tot proprioceptie (het vermogen om waar te nemen wat ons eigen lichaam is) verliezen. Dit kan ontegensprekelijk leiden tot een nieuw ongeval als we bijvoorbeeld te veel koude aanbrengen op de enkel en, wanneer we het niet meer voelen, de enkel ondersteunen en opnieuw verzwikken.

Hoe doe je dit?

We moeten nooit langer dan 20 minuten ijs gebruiken om dit en andere situaties te voorkomen. Een andere reden om geen misbruik te maken van het ijs is dat ontsteking een proces is dat het lichaam uitvoert om te herstellen (net zoals we koorts krijgen als we worden aangevallen door bacteriën).

Je kunt natuurlijk opnieuw ijs aanbrengen op het gebied na een rustperiode. 6 tot 8 toepassingen per dag zijn aanvaardbaar. Uiteraard proberen we, waar mogelijk, conventioneel ijs achterwege te laten. Het is heel goed voor een geweldige situatie; het is heel nuttig.

IJs als zodanig kan echter brandwonden op de huid veroorzaken. Daarom moeten we het altijd bedekken met een materiaal waarvan we weten dat het niet uit elkaar valt als het ijs in water verandert. Een dunne doek is ideaal. Dit heeft echter ook andere nadelen, zoals nat worden, te snel smelten en andere.

Daarom kun je het beste cold gel packs gebruiken. Deze gaan in de vriezer, vlekken niet, worden niet nat, veroorzaken geen pijn en zijn heel comfortabel. Ze hebben verschillende afmetingen en verliezen hun temperatuur veel geleidelijker.

Compressie

Waarom?

Het is belangrijk omdat het aspecten bepaalt zoals de plaatsing van de elementen, de doorbloeding van het gebied, enz. Het helpt de veneuze terugvoer en geeft ook stevigheid en stabiliteit. Het doel is de stabiliteit van de aangetaste delen.

Hoe wordt het gedaan?

Uiteraard moet elke zwachtel ontstekingen voorkomen, dus moet het met precies de juiste druk worden gedaan om het doel te bereiken. Als we te ver gaan, veroorzaken we de ontsteking zowel door de directe werking op het gebied als door de overvloed aan bloed, omdat we het bloed niet kunnen laten bewegen.

In dit geval is het het beste om een elastisch verband te gebruiken, omdat het een positie fixeert maar ons niet volledig immobiliseert. Op deze manier vermijden we die absolute rust en kunnen we de activiteiten gemakkelijk maar veilig blijven uitvoeren.

Elevatie

Waarom?

We willen de bloeddruk verlagen en daarmee ook de zwelling en die onaangename hartkloppingen die we soms voelen. Natuurlijk helpt dit ook om de pijn te verminderen. Tegelijkertijd is het mogelijk dat er helemaal geen oedeem optreedt.

Hoe wordt dit gedaan?

De verhoging bestaat uit het feit dat het aangetaste gebied altijd boven het hart moet liggen, op zoek naar de veneuze retour. In deze positie worden, indien overwogen (als je al bij een arts bent geweest of in revalidatie bent), de eenvoudige oefeningen uitgevoerd die door de professional worden voorgeschreven.

Profiteer van deze momenten van "rust" om dit te doen en leg jezelf, wanneer je kunt, op iets zachts dat zich aanpast aan de vorm van je lichaam, zoals een kussen. Als je ze eenmaal kent, is het geen mysterie meer hoe je de RICE-therapie moet toepassen. We kunnen het allemaal gemakkelijk doen, altijd na overleg met onze gespecialiseerde arts over de geschiktheid ervan.

Wat zijn de voordelen van het toepassen van RICE-therapie voor blessureherstel?

De voordelen van het RICE-protocol zijn niet gering. Als het nog steeds gebruikt wordt, ook al zijn er andere ontwikkeld, dan is dat omdat het echt goed werkt in veel vrij typische gevallen.

• Ondanks het feit dat het de oudste in zijn soort is, wordt het nog steeds gebruikt en wordt het sterk aanbevolen.
• Het is heel gemakkelijk uit te voeren. Er is geen medische behandeling voor nodig (hoewel we wel aanraden om het door een arts te laten controleren).
• Het werkt effectief op gewrichten en spieren. Het is nuttig in een aantal kleine omstandigheden.
• Het vereist geen totale rust, dus we hoeven geen eenvoudige activiteiten op te geven.
• Door de werking kan het getroffen gebied weer mobiel worden.
• De resultaten zijn snel zichtbaar.
• Het is zeer effectief bij het verminderen van ontstekingen.
• Het geeft veel verlichting.
• Het is een gezonde manier om het getroffen gebied licht te verdoven, waardoor we niet zoveel pijnstillers hoeven te gebruiken.
• Het versnelt het genezingsproces.
• Het helpt bij bepaalde revalidaties.

Welke andere alternatieve protocollen voor RICE-therapie zijn er in de fysiotherapie?

Natuurlijk is dit niet de enige methode om blessures en andere ongelukken aan te pakken. RICE is in de loop der tijd verbeterd en er zijn andere acties aangekondigd die ook overwogen moeten worden. Zo weten we wat we moeten doen afhankelijk van ons probleem.

RICER

Precies hetzelfde als hierboven, maar vereist revalidatierichtlijnen die een professional uitvoert, je helpt zelf te oefenen, observeert of gewoon voorschrijft.

PRIJS

Het PRICE-protocol is vergelijkbaar met RICE. De uitzondering is dat de eerste stap, vóór de stappen die we al kennen, bescherming (P) is. Dit bestaat uit het beschermen van het gebied om verdere schade te voorkomen voordat we iets anders gaan doen. Het is vergelijkbaar met het eerstehulpprotocol bij verkeersongelukken waarbij het eerste wat we leren is om de slachtoffers in veiligheid te brengen.

Daarbij hoort natuurlijk ook het stoppen van de activiteit die de oorzaak is. We moeten ook overwegen om hulp te bieden als dat nodig is. Uiteraard moeten we bewegingen vermijden die de situatie erger maken, en dat zullen ze bijna allemaal zijn. Om dit te doen, kunnen we een immobilisator gebruiken zoals een orthese of enkelbraces.

PRINCE

In dit geval voegen we de letter N toe. Dit verwijst naar NSAID's, wat staat voor "niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen". Wat het ons vertelt is dat we geen ontstekingsremmende medicijnen moeten nemen. Is dat juist? Dit geldt voor geloof, voor iemands mentaliteit en moraal, voor kennis van de medicijnen en voor het opvolgen van medische instructies.

PRINCE geeft aan dat de rest van de elementen voldoende is om de noodzaak van dit soort medicatie te vermijden die, dat moeten we niet vergeten, een aantal negatieve effecten heeft op het organisme en die veel professionals juist daarom afraden.

POLITIE

Kun je niet raden wat het acroniem POLICE betekent?"PRICE needs updating, should we call the POLICE", uit 2012, is een interessante en volledige lectuur waaruit we het volgende kunnen afleiden.

Om te beginnen verdwijnt de R (Rust) uit de vergelijking. Het feit dat er over rust wordt gesproken, zorgt er namelijk al voor dat de gewonde persoon meer gaat rusten. Dit moet alleen onmiddellijk na het ongeval worden gegeven. Anders raken we gewend aan de onderdelen, die uiteindelijk biomechanische veranderingen zullen ondergaan in hun weefsels, in functie en zelfs in vorm.

Er wordt ook een O en een L toegevoegd. Het resultaat is "Bescherming", "Optimale belasting", "IJs", "Compressie", "Elevatie". In plaats van rust hebben we het over"Optimale belasting". We praten in eerste instantie over de eigen belasting van het lichaam bij eenvoudige activiteiten. We moeten niet weglopen voor het dagelijks leven of zelfs voor andere taken als we goed voor onszelf zorgen.

Op deze manier lokken we een afferente stimulus uit (van bloedbeweging) en verbeteren we de proprioceptie van gewrichts- en/of spierreceptoren. Er wordt sneller een functioneel herstel verkregen en de kans op atrofie is bijna onbestaande. Het wordt als ideaal beschouwd in het geval van acute spierblessures.

MAAT

Heel anders dan de rest vinden we MEAT. Het probeert zich te ontdoen van de mogelijke maren die ijs, verhoging en compressie van een veer hebben. De MEAT-therapie is namelijk geen voorstander van het verminderen van ontstekingen.

Dit is niet vanzelfsprekend, maar wordt als negatief beschouwd bij de behandeling van pezen of ligamenten. Deze hebben een slechte toevoer van voedingsstoffen. POLITIEK bemoeilijkt dit, wat het genezingsproces veel moeilijker of zelfs onmogelijk maakt. MAAT staat voor "Beweging", "Oefening", "Analgetica" en "Behandeling".

Het is erop gericht om het gebied te laten bewegen wanneer dat nodig is om het te stimuleren, altijd onder gecontroleerde, logische en noodzakelijke omstandigheden. Op deze manier wordt het ook moeilijk voor verkeerd uitgelijnd collageen om zich te vormen. Kort daarna moeten we om bovenstaande reden enkele oefeningen doen.

Ze worden echter ook voorgeschreven om nieuwe acute terugkerende blessures in het gebied te voorkomen. We zijn ook voorstander van het nemen van natuurlijke pijnstillers en vermijden ontstekingsremmers, die ingrijpen in bepaalde genezingsprocessen. Tot slot wordt bij de behandeling verwezen naar alles wat de fysiotherapeut aanbeveelt om de doorbloeding te bevorderen.

F.A.Q: Veelgestelde vragen

Referenties

1. Van Den Bekerom, M. P., Struijs, P. A., Blankevoort, L., Welling, L., Van Dijk, C. N., & Kerkhoffs, G. M. (2012). What is the evidence for rest, ice, compression, and elevation therapy in the treatment of ankle sprains in adults? Tijdschrift voor atletische training, 47(4), 435-443. https://meridian.allenpress.com/jat/article/47/4/435/111307/What-Is-the-Evidence-for-Rest-Ice-Compression-and
2. Bleakley, C. M., O'Connor, S., Tully, M. A., Rocke, L. G., MacAuley, D. C., & McDonough, S. M. (2007). The PRICE study (Protection Rest Ice Compression Elevation): design of a randomised controlled trial comparing standard versus cryokinetic ice applications in the management of acute ankle sprain [ISRCTN13903946]. BMC musculoskeletale aandoeningen, 8(1), 1-8. https://link.springer.com/article/10.1186/1471-2474-8-125
3. Fischer, D. C., Sckell, A., Garkisch, A., Dresing, K., Eisenhauer, A., Valentini, L., & Mittlmeier, T. (2021). Behandeling van perioperatieve zwelling door rust, ijs, compressie en elevatie (RICE) zonder en met aanvullende toepassing van negatieve druk (RICE+) bij patiënten met een unilaterale enkelfractuur: studieprotocol voor een monocentrische, beoordelaar-geblindeerde gerandomiseerde gecontroleerde pilotstudie. Pilot- en haalbaarheidsstudies, 7(1), 1-9. https://pilotfeasibilitystudies.biomedcentral.com/articles/10.1186/s40814-021-00944-7
4. Patra, P. C., Mandal, P. K., Gantait, D., Bhowmik, A., & Chakrabarti, P. (2018). Prijs van PRICE (Protection, Rest, Ice, Compression, and Elevation) geherdefinieerd: een geval van entrapment neuropathie bij een individu met hemofilie. Bloedonderzoek, 53(4), 333-334. https://synapse.koreamed.org/articles/1109370
5. Baoge, L., Van Den Steen, E. L. K. E., Rimbaut, S., Philips, N., Witvrouw, E., Almqvist, K. F., ... & Vanden Bossche, L. C. (2012). Behandeling van skeletspierletsel: een overzicht. International Scholarly Research Notices, 2012. https://downloads.hindawi.com/archive/2012/689012.pdf
6. Järvinen, T. A., Järvinen, T. L., Kääriäinen, M., Äärimaa, V., Vaittinen, S., Kalimo, H., & Järvinen, M. (2007). Spierblessures: optimalisering van herstel. Beste praktijk & onderzoek Klinische reumatologie, 21(2), 317-331. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1521694206001471
7. Hotfiel, T., Hoppe, M. W., Heiss, R., Lutter, C., Tischer, T., Forst, R., ... & Grim, C. (2021). Quantifiable contrast-enhanced ultrasound explores the role of protection, rest, ice (cryotherapy), compression and elevation (PRICE) therapy on microvascular blood flow. Ultrasound in Medicine & Biology, 47(5), 1269-1278. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0301562921000090
8. Gita, E. G. A., Dian, T. A., & Nawang, G. (2020). Kennisniveau's van Rust, IJs, Compressie, Elevatie Methode Met De Implementatie Van Blessure Behandeling In Sport Studenten Activiteiten Eenheden. TIJDSCHRIFT VAN WIDYA MEDIKA JUNIOR, 2(1), 38-46. http://jurnal.wima.ac.id/index.php/JWMJ/article/view/2334
9. Tran, K., & McCormack, S. (2020). Oefeningen voor de behandeling van enkelkneuzingen: Een overzicht van klinische effectiviteit en richtlijnen. https://europepmc.org/article/nbk/nbk563007
10. Sloan, J. (2008). Weke delenletsels: inleiding en basisprincipes. Tijdschrift voor Spoedeisende Geneeskunde: EMJ, 25(1), 33. https://www.proquest.com/openview/a5dbf77d128e85f2a32b234cabc8962b/1?pq-origsite=gscholar&cbl=2041072