Hand en pols tennisblessures

Tennis wordt beschouwd als de populairste racketsport, met alleen al in de VS minstens 18 miljoen beoefenaars. Helaas zijn er bepaalde aandoeningen die meestal voorkomen bij tennissers. We belichten de sportblessures van handen en polsen bij tennis, waarover we het in dit bericht zullen hebben.

Als u het leest, zult u ontdekken welke de meest voorkomende pathologieën van pols en hand bij tennissers zijn, waaruit ze bestaan en waarom ze ontstaan. Bovendien leert u hoe u het ideale PRICE-protocol voor dit soort blessures kunt toepassen en leert u over enkele producten die aangewezen zijn voor de behandeling van deze blessures. Laten we gaan!

Wat zijn de meest voorkomende soorten hand- en polsblessures bij het tennissen?

Er zijn verschillende hand- en polsblessures die bij tennis voorkomen. Meestal zijn deze het gevolg van repetitieve bewegingen tijdens het slaan met het racket. Dit komt voornamelijk door specifieke traumatische gebeurtenissen.

In het algemeen tasten deze blessures pezen, ligamenten, botten en zenuwen van de hand en pols aan. Gelukkig zijn deze pathologieën goed bestudeerd, en hoewel ze veel voorkomen bij tennissers, komen ze ook vaak voor bij andere soorten patiënten.

De meest voorkomende hand- en polsblessures bij het tennissen zijn:

Extensor carpale pees (ECU) blessure

Tennissers hebben vaak last van aandoeningen aan de carpale ulnaire extensorpees (ECU), tendinitis en tenosynovitis. De laatste twee veroorzaken vaak pijn, knakken en zwelling over de ECU-pees, en verergeren bij polsflexie, ulnaire deviatie en supinatie.

Bij ernstiger letsel kan ook een peesscheuring optreden. Als deze laatste breekt of zich losmaakt van de ellepijp, is het mogelijk dat de ecu-pees over de ulnaire rand subluxeert.

Enerzijds kan een rechtse slag (vooral bij een top-spin) leiden tot een overmatige ulnaire deviatie. Dit brengt de integriteit van de ECU-pees in gevaar. Anderzijds kan het uitvoeren van de tweehandige backhandslag een excentrische contractie van de ECU-spier opwekken. Dit kan leiden tot letsel aan deze pees, vooral in de niet-dominante hand.

Quervain's tenosynovitis

Dit is een tenosynovitis die de pezen aan de basis van de duim in het eerste dorsale compartiment van de carpusaantast. Deze aandoening leidt met name tot ontsteking van de peritendineuze weefsels van de lange abductorpees van de duim (LAT) en de korte extensorpees van de duim (STE).

Het ontstaat meestal door overmatig gebruik van de pols en komt vaak voor bij racketsporten zoals tennis. Patiënten met dit letsel hebben pijn aan de basis van de duim en het radiale gebied van de pols, vooral ter hoogte van het processus styloideus van het spaakbeen. Andere symptomen zijn: zwelling, zwakte en moeite om de duim te bewegen.

Intersectie syndroom

Dit is een tenosynovitis die ontstaat in het snijvlak waar het eerste dorsale compartiment (APL en EPB) en het tweede dorsale compartiment (ECRB en ECRL) van de pols elkaar kruisen. Dit syndroom wordt vermoedelijk veroorzaakt door herhaalde wrijving tussen de pezen van deze compartimenten net boven het kruispunt. Deze wrijving treedt op bij het uitvoeren van polsbewegingen (vooral flexie en extensie) zoals bij het gebruik van een tennisracket.

Dit letsel veroorzaakt pijn ter hoogte van het kruispunt (4 cm boven de pols). Ook is er sprake van zwelling en erytheem in hetzelfde gebied. Er zij op gewezen dat, hoewel een ontsteking wordt gezien in de spierbuiken van de APL en EPB, de hoofdoorzaak van de pijn vermoedelijk een tenosynovitis is in de pezen van de ECRB en ECRL.

Capsulitis in de vingers

Tennissers hebben vaak last van capsulitis van de vingers. Deze aandoening bestaat uit een ontsteking van het gewrichtskapsel van de vingers. Dit letsel kan ontstaan door stoten van het opeenvolgend gebruik van rackets en ballen, maar ook door vallen of andere traumatische gebeurtenissen.

Patiënten met deze pathologie vertonen torpide pijn in de vingers die zich maandenlang kan uitstrekken, in combinatie met ontsteking van het gewrichtskapsel. Deze symptomen leiden op hun beurt tot stijfheid of verminderde mobiliteit in het getroffen gebied.

Botbreuken in de hand en pols

In het algemeen bestaan botbreuken uit het breken of verbrijzelen van een bot. Tennissers kunnen ze oplopen in hand en pols door sterke stoten, inspanningen of valpartijen. Ook kunnen zij zeer kleine scheurtjes in de botten oplopen door overmatig gebruik, bekend als stressfractuur.

Tennissers lijden vaak aan deze breuken in: radius (Colles-fractuur), scaphoid, haak (haakfractuur). De symptomen van deze blessures zijn: hevige pijn, misvorming, bloeding, barsten en onvermogen om te bewegen. Behandeling vereist medische beoordeling en immobilisatie van het getroffen gebied.

Carpaal tunnel syndroom

De carpale tunnel is een kanaal gevormd door botten en ligamenten in de pols, waardoor de buigpezen van de vingers en de nervus medianus lopen. Wanneer de ruimte in deze holte afneemt, wordt de mediane zenuw ingedrukt of afgekneld, waardoor het carpaal tunnel syndroom ontstaat. Repetitieve hand- en polsbewegingen, zoals met een racket, zijn risicofactoren voor deze ziekte.

De symptomen van dit syndroom zijn pijn, gevoelloosheid, tintelingen en zwakte in de hand en onderarm. In een vroeg stadium is de behandeling eenvoudig en bestaat deze uit maatregelen zoals immobilisatie van de pols of injectie van steroïden. In het ergste geval kan echter een operatie nodig zijn.

Scheur van het driehoekige vezelkraakbeencomplex

Het driehoekig vezelkraakbeencomplex (TFCC) is een structuur in het ulnaire gebied van de pols die voor stabiliteit zorgt en belasting overdraagt. Cubitale deviatie, grip en pronatie in verband met de zwaai van een racket belasten het TFCC. Daarom zijn tennissers vatbaar voor scheuren in dit complex.

Scheuren in het TFCC kunnen van traumatische of degeneratieve oorsprong zijn. Ze veroorzaken pijn in de ulnaire pols die verergert bij het uitvoeren van belastende en roterende bewegingen. Ook kunnen zwakte in de greep, klik en instabiliteit optreden.

Beste producten voor het herstel van hand- en polsblessures bij tennis

Bestseller

Hoe RICE therapie toe te passen om pols en handblessures bij tennissers te behandelen?

RICE-therapie is een medisch protocol voor de behandeling van blessures. De naam is een acroniem gevormd door de initialen van de te volgen stappen. Het is een van de meest eenvoudige en effectieve protocollen voor herstel na een blessure. Er zijn echter andere therapieën zoals PRICE, dat eigenlijk een update is van RICE. Het PRICE-protocol bevat een nieuwe stap: bescherming.

De stappen in het PRICE-protocol worden hieronder in detail uitgelegd:

• Bescherming: Deze eerste stap bestaat uit het beschermen van het getroffen gebied. Dit houdt in dat sportactiviteiten en bewegingen die het letsel zouden kunnen verergeren, worden gestaakt. In dit stadium wordt aanbevolen een immobilisatiemiddel (mitella's, gewrichtssteunen of braces) aan te brengen.
• Rust: In deze fase moet het getroffen gebied in rust worden gehouden, waarbij de gebruikelijke bewegingen die te veel inspanning vergen, moeten worden vermeden. Er moeten echter wel bewegingen worden gemaakt die de integriteit van de patiënt niet in gevaar brengen om stijfheid te voorkomen. Over het algemeen moet deze rust 48 uur duren.
• IJs: In deze stap moet cryotherapie worden toegepast op het letsel om de ontsteking en de pijn te verminderen. Om dit goed te doen moet u koude kompressen of koude gelzakjes met een temperatuur tussen 10 en 20 °C gebruiken. U moet ze ongeveer 6 tot 8 keer per dag gedurende maximaal 20 minuten op het getroffen gebied leggen (een langere tijd kan schadelijk zijn).
• Compressie: Adequate compressie van de laesie zorgt voor stabiliteit en stevigheid, terwijl het de terugkeer van bloed naar het hart bevordert en de ontsteking vermindert. In dit stadium kan een strak verband worden aangelegd, maar wel een dat circulatie mogelijk maakt. Het wordt aanbevolen een elastische stof te gebruiken die veilige bewegingen toelaat, denk eraan dat het gebied over het algemeen niet volledig moet worden geïmmobiliseerd.
• Elevatie: Elevatie van het geblesseerde gebied draagt bij aan de afname van ontsteking en pijn. In dit stadium mag u het getroffen gebied alleen ter hoogte van het hart leggen. Dit gebeurt bij voorkeur tijdens rustperiodes door het getroffen gebied op een kussen of een ander soortgelijk oppervlak te ondersteunen.

Referenties

1. Gil, J. A., & Kakar, S. (2019). Hand- en polsblessures bij tennissers. Current reviews in musculoskeletal medicine, 12, 87-97. https://link.springer.com/article/10.1007/s12178-019-09550-w
2. Tagliafico, A. S., Ameri, P., Michaud, J., Derchi, L. E., Sormani, M. P., & Martinoli, C. (2009). Polsblessures bij niet-professionele tennissers: relaties met verschillende grepen. The American journal of sports medicine, 37(4), 760-767. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546508328112
3. Stuelcken, M., Mellifont, D., Gorman, A., & Sayers, M. (2017). Polsblessures bij tennissers: een narratieve review. Sportgeneeskunde, 47, 857-868. https://link.springer.com/article/10.1007/s40279-016-0630-x
4. Rettig, A. C. (1998). Epidemiologie van hand- en polsblessures in de sport. Clinics in sports medicine, 17(3), 401-406. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0278591905700922
5. Lee, J. H., Oh, J. S., & Kim, M. H. (2020). Effect of Deep Friction Massage with Taping Technique on Strength, Pain, Function and Wrist Extensor Muscle Activity in Patient with Tennis Elbow. Journal of Musculoskeletal Science and Technology, 4(2), 76-83. https://www.jkema.org/archive/view_article?pid=jkema-4-2-76
6. Abrams, G. D., Renstrom, P. A., & Safran, M. R. (2012). Epidemiologie van musculoskeletaal letsel bij de tennisser. British journal of sports medicine, 46(7), 492-498. https://bjsm.bmj.com/content/46/7/492.short
7. Chandler, T. J. (1995). Oefentraining voor tennis. Clinics in sports medicine, 14(1), 33-46. https://europepmc.org/article/med/7712556
8. Nirschl, R. P. (1988). Preventie en behandeling van elleboog- en schouderblessures bij de tennisser. Clinics in Sports Medicine, 7(2), 289-308. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0278591920309364
9. Eygendaal, D., Rahussen, F. T. G., & Diercks, R. L. (2007). Biomechanica van het ellebooggewricht bij tennissers en relatie tot pathologie. British journal of sports medicine, 41(11), 820-823. https://bjsm.bmj.com/content/41/11/820.short
10. Perkins, R. H., & Davis, D. (2006). Musculoskeletale blessures bij tennis. Physical Medicine and Rehabilitation Clinics, 17(3), 609-631. https://www.pmr.theclinics.com/article/S1047-9651(06)00031-3/fulltext