Peesontsteking van pols en hand

Besteed aandacht aan alle details die we je in dit artikel laten zien, want na het lezen van dit artikel tot het einde zul je weten wat peesontsteking van de hand en pols is en wat de oorzaak is dat de pezen in dit gewricht ontstoken raken.

Maar dat is niet alles, je zult ook informatie vinden over de behandelingen die momenteel worden gebruikt om de symptomen van deze tendinopathie te verminderen en waarom het belangrijk is om zelfmedicatie te vermijden. Tot slot leggen we uit hoe je een polspeesontsteking gemakkelijk kunt voorkomen. Neem een kijkje.

Wat is polspeesontsteking?

De pols en hand bestaan uit een groot aantal gewrichten, spieren en pezen, waarvan de laatste verantwoordelijk zijn voor het verbinden van de botten met de musculatuur om spanning en kracht te produceren in de bewegingen die worden uitgevoerd. Wanneer er een ontsteking optreedt in de pezen van de voorste ulnaire pees, de extensor pollicis brevis, adductor pollicis longus of de verschillende retinaculumpezen, wordt deze blessure tendonitis van de hand en pols of Quervain's tendonitis genoemd.

Deze ontsteking kan worden veroorzaakt door een onjuiste uitwisseling van voedingsstoffen en gassen tussen het bloed en de weefsels, hoewel het ook mogelijk is om microscopische scheurtjes te vinden die worden veroorzaakt door overmatige bewegingen en onjuist gebruik van het gewricht.

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren voor hand- en polspeesontsteking?

Ontdek alle oorzaken die leiden tot peesontsteking in handen en polsen

• Slechte houding: Gebrek aan correcte tilbewegingen of onjuiste druk op iets kunnen spierverrekkingen en microscopische scheurtjes in de peesweefsels veroorzaken.
• Botmisvormingen: Misvormingen in de botten van de handen en polsen kunnen leiden tot peesontsteking. Dit komt door een gebrek aan ruimte voor de pezen om de juiste kracht uit te oefenen om het gewricht te bewegen.
• Gebrek aan micronutriënten: Het lichaam heeft vitaminen, eiwitten en mineralen nodig om de pezen in de pols en hand goed te laten functioneren. Als deze voedingsstoffen ontbreken in de bloedbaan of als het niveau van deze voedingsstoffen laag is, is de kans op het ontstaan van ontstekingen in de peesvezels groot.
• Veeleisende activiteiten: Sporters en arbeiders die hun handen overbelasten kunnen pezen doen scheuren, wat leidt tot peesontsteking. Dit komt ook voor bij repetitieve bewegingen waarbij de peesweefsels maximaal worden belast.
• Gebrek aan rust: Als het om wat voor reden dan ook nodig is om de in de vorige paragraaf genoemde activiteiten uit te voeren, is het aan te raden om af en toe te rusten. Als je dit niet doet, kan dit leiden tot ontsteking van de pezen.
• Eerder trauma: Verwondingen, breuken en klappen op dit deel van het lichaam kunnen leiden tot ontsteking van de strekpezen van de hand en pols.
• Leeftijd: Hoewel peesontsteking op elke leeftijd kan optreden, is het gebruikelijk om patiënten van 50 jaar en ouder te vinden met dit type aandoening als gevolg van verlies van spierkracht.

Beste producten voor polspeesontsteking

Bestseller

.

Belangrijkste symptomen die ons waarschuwen dat we een peesontsteking van de pols hebben

Om te weten of er sprake is van letsel aan de spieren rond de heup, is het noodzakelijk om de symptomen van deze ziekte te bekijken, die zijn:

• Pijn in het getroffen gebied: Patiënten met peesontsteking in de handen en polsen voelen pijn wanneer ze proberen dagelijkse handelingen uit te voeren, voorwerpen op te tillen of de handpalmen in verschillende richtingen te bewegen. Daarnaast komt het vaak voor dat mensen met dit type aandoening pijn voelen als ze elkaar groeten door op hun handen te drukken.
• Ontsteking: Peesvezels kunnen stoffen of metabolieten ophopen die zwelling in de handen en polsen veroorzaken. Dit heeft te maken met het onvermogen van de bloedsomloop om voedingsstoffen uit te wisselen om deze moleculen te elimineren.
• Onvermogen om normaal te bewegen: Bewegingsbeperking is een veelvoorkomend symptoom bij patiënten met peesontsteking. Dit wordt veroorzaakt door de constante druk op de pezen als gevolg van de ontsteking, waardoor de kracht van deze weefsels om de vingers en handen te bewegen afneemt.
• Gevoeligheid: Overmatige gevoeligheid wordt veroorzaakt door druk op de zenuwwortels in het getroffen gebied.
• Paresthesie: Tintelingen en gevoelloosheid komen vaak voor bij dit type letsel door het gebrek aan verwijding van de bloedvaten in de polsen en handen.
• Vreemde geluiden: Patiënten kunnen krakende geluiden maken wanneer ze hun handen bewegen. Dit wordt veroorzaakt door het gebrek aan opening van de gewrichten als gevolg van het ontstekingsproces van de pezen.

Welke behandelingen zijn er om polspeesontsteking te verbeteren en te genezen?

Het is mogelijk om het letsel aan de pezen van de handen en polsen in remissie te brengen of de symptomen te verminderen door middel van conventionele en complementaire behandelingen.

In de volgende paragrafen vind je de meest gebruikte behandelingen:

Alternatieve en aanvullende therapieën

Leer meer over de verschillende alternatieve behandelingen die worden toegepast om de peesontsteking van polsen en handen te verbeteren:

• Warm- en koudetherapie: Warm- en koudetherapie bestaat uit het toepassen van beide temperaturen op dit deel van het gewricht. Dit helpt om het getroffen gebied te ontlasten en de pijn te verminderen, dankzij de voordelen die deze thermische extremen bieden. Het kan direct worden toegepast door middel van warm en koud water of waterzakken, hoewel het in sommige gevallen mogelijk is om gels of zalven te gebruiken die thermische stimulatie mogelijk maken. De sessie bestaat uit niet meer dan 5 minuten voor elke temperatuur en moet beginnen met de warmte, doorgaan met de koude en ten slotte eindigen met de warme temperatuur.
• Compressietherapie: Compressiekleding kan worden gebruikt om de symptomen van polspeesontsteking te verminderen. Dit wordt gedaan om het getroffen gebied in een ideale positie te houden zodat het bloed goed door het gebied kan stromen en voedingsstoffen en zuurstof kan uitwisselen met de geblesseerde peesvezels. Er moet rekening mee worden gehouden dat bij het aanbrengen van elastische zwachtels of polsbandages een druk moet worden gehandhaafd die de capillaire wanden niet breekt en die niet te los is, omdat beide situaties schadelijk zijn voor de ontwikkeling van peesontsteking.
• Massagetherapie: Een van de meest gebruikte behandelingen voor hand- en polspeesontsteking is massage. Deze therapie bestaat uit het wrijven van het getroffen gebied om interne warmte te produceren in de peesvezels en in de musculatuur in het algemeen. Dit verbetert de uitwisseling van zuurstof tussen het bloed en de weefsels, waardoor de pijn en ontsteking afnemen.
• Acupressuurtherapie: Door middel van masseren met de vingertoppen en handpalmen van de behandelaar is het mogelijk om de symptomen van peesontsteking van de handen en polsen te verminderen. Hiervoor worden strategische punten van het lichaam ingedrukt, waardoor de zenuwen worden gestimuleerd zodat de hersenen geen pijnsignalen meer ontvangen. De toepassing moet vooraf met de arts worden besproken.
• Thermotherapie: Deze behandeling bestaat uit het stimuleren van het getroffen gebied door middel van maniluviums - warmwaterbaden met enkele geneeskrachtige planten - of zakken met warme vloeistof. Het doel is om de bloedstroom te verbeteren door de wanden van de haarvaten te verwijden, wat wordt veroorzaakt door de warmte. Op deze manier wordt het bewegingsbereik van het gewricht hersteld en worden de symptomen van pijn en ontsteking verminderd.
• Natuurlijke remedies met planten: Door middel van infusies of warme baden van onder andere mosterd, munt, laurier, kamille en lavendel is het mogelijk om de symptomen van pols en hand tendinitis te verminderen. Dit komt door de ontspannende, pijnstillende en ontstekingsremmende eigenschappen van deze kruiden. Op deze manier verkrijgt de patiënt veel sneller een mentaal evenwicht, maar bedenk wel dat voordat je voor deze therapie kiest, een arts moet worden geraadpleegd.
• Gezonde levensstijl: Het is essentieel om de symptomen van handpeesontsteking te verminderen door middel van conventionele behandelingen, maar het is ook noodzakelijk om nieuwe missies in deze graad te vermijden. Daarom krijgt de patiënt informatie van de arts over hoe correct om te gaan met alle dagelijkse activiteiten. Op deze manier richt de behandeling zich op het verbeteren van de houding, het verminderen van risicofactoren en het verbeteren van de lichamelijke activiteit.

Voedingssupplementen

Er zijn verschillende voedingssupplementen die helpen om de pezen van ons lichaam in goede conditie te houden. Deze micronutriënten bevinden zich meestal in de gewrichten, dus de afwezigheid van deze micronutriënten kan schade veroorzaken aan de peesvezels. Dit motiveert artsen om siropen of tabletten voor te schrijven die collageen, magnesium, glucosamine en chondroïtine bevatten.

Fysiotherapeutische behandelingen

Door middel van versterkende oefeningen kan een geleidelijk revalidatieproces worden geïmplementeerd dat helpt om de spierkracht en gewrichtsmobiliteit te verbeteren. Voor dit doel kunnen verschillende fysiotherapeutische technieken worden toegepast om de peesvezels intern te verwarmen.

Dit vergroot de verwijding van de capillaire wanden en verbetert de voeding van de zachte weefsels in de hand en pols. Tot de meest gebruikte technieken bij deze behandeling behoren ultrageluidtherapie, percutane intratissue elektrolyse en gewrichtsdecompressie, die rechtstreeks op het gebied worden toegepast.

Medicijnen

Het is mogelijk om de gewrichtsbeweging te herstellen en ontstekingen en pijn te verminderen door middel van medicamenteuze behandeling. Dit moet worden voorgeschreven door een arts om contraproductieve gevolgen in de toekomst te voorkomen. Zelfmedicatie is een onverantwoorde beslissing die kan leiden tot veel ernstiger symptomen dan tendinitis van de handen en polsen. De medicijnen die bij deze therapie worden gebruikt, zijn gebaseerd op opioïde pijnstillers en ontstekingsremmende NSAID's, die in het eerste stadium van de peesblessure worden gebruikt.

Operaties

Wanneer tendinopathie niet kan worden behandeld met niet-invasieve therapieën, is een chirurgische ingreep noodzakelijk. Bursectomie is een van de meest gebruikte technieken voor dit type letsel, waarbij botresten worden verwijderd en peesweefsel wordt gereconstrueerd. Hierbij worden botresten verwijderd en peesweefsels gereconstrueerd. Dit type behandeling wordt uitgevoerd als laatste redmiddel en het is altijd aan te raden om alle aanvullende therapieën te proberen in plaats van een operatie.

Preventie voor polspeesontsteking

Tendonitis van de polspezen kan onder controle worden gehouden en zelfs worden voorkomen als rekening wordt gehouden met de volgende aspecten:

• Verbeter de proprioceptie: Door je handen en polsen stabiel te houden bij het uitvoeren van activiteiten die de pezen die zich in dit gebied bevinden in gevaar kunnen brengen, kun je peesweefselblessures voorkomen.
• Vermijd het tillen van zware voorwerpen: Als je om de een of andere reden dingen met een buitensporig gewicht moet tillen, probeer dit dan op de juiste manier te doen en gebruik effectieve bescherming. Het is echter raadzaam om deze handelingen te vermijden en te vertrouwen op elementen die dit soort kracht mechanisch kunnen uitvoeren.
• Neem micronutriënten in je voeding op: Als je wilt dat de peesfunctie van je handen en polsen correct is, is het aan te raden om kalium, magnesium en selenium aan je maaltijden toe te voegen. Dit helpt je bij een goede bloedcirculatie in het gebied om alle afvalmetabolische moleculen af te voeren.
• Wandelen of fietsen: Dagelijkse fysieke activiteit zal de bloedstroom naar de handen en polsen verbeteren. Daarom is het aan te raden om minstens 30 minuten per dag aan dit soort activiteiten te besteden.
• Doe geen repetitieve bewegingen: Langdurige en herhaalde handelingen die je met je handen uitvoert, kunnen microscopische scheurtjes in de peesweefsels veroorzaken. Het is dus aan te raden om deze bewegingen te vermijden, maar als je ze toch doet vanwege je werk of de sport die je beoefent, vergeet dan niet om af en toe te rusten.
• Versterk en rek je spieren en pezen: Het hebben van sterke en flexibele spieren en sterke en resistente pezen zal het veel moeilijker maken om aan deze ziekte te lijden. We zullen ons over het algemeen ook beter en gezonder voelen.

Referenties

1. Adams, J. E., & Habbu, R. (2015). Tendinopathieën van de hand en pols. JAAOS-Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 23(12), 741-750. https://journals.lww.com/jaaos/FullText/2015/12000/Tendinopathies_of_the_Hand_and_Wrist.6.aspx
2. Fedorczyk, J. M. (2012). Tendinopathieën van de elleboog, pols en hand: histopathologie en klinische overwegingen. Tijdschrift voor Handtherapie, 25(2), 191-201. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0894113011001542
3. Wagner, E. R., & Gottschalk, M. B. (2019). Tendinopathieën van de onderarm, pols en hand. Clinics in Plastic Surgery, 46(3), 317-327. https://www.plasticsurgery.theclinics.com/article/S0094-1298(19)30015-X/fulltext
4. Dimitrios, S. (2017). Excentrische training van polsverlengers is niet voldoende bij de behandeling van laterale elleboogtendinopathie. Een expert. Ann Orthop Rheumatol, 5(2), 1084. https://www.researchgate.net/profile/Dimitrios-Stasinopoulos/publication/320190746_Eccentric_Training_of_Wrist_Extensors_is_Not_Enough_in_the_Management_of_Lateral_Elbow_Tendinopathy_An_Expert_Opinion/links/5fe219f9a6fdccdcb8f3c435/Eccentric-Training-of-Wrist-Extensors-is-Not-Enough-in-the-Management-of-Lateral-Elbow-Tendinopathy-An-Expert-Opinion.pdf
5. Pensak, M. J., Bayron, J., & Wolf, J. M. (2013). Huidige behandeling van de Quervain tendinopathie. Journal of Hand Surgery, 38(11), 2247-2249. https://www.jhandsurg.org/article/S0363-5023(13)00719-3/fulltext
6. Millar, N. L., Silbernagel, K. G., Thorborg, K., Kirwan, P. D., Galatz, L. M., Abrams, G. D., ... & Rodeo, S. A. (2021). Tendinopathie. Nature reviews Disease primers, 7(1), 1. https://www.nature.com/articles/s41572-020-00234-1
7. Rees, J. D., Maffulli, N., & Cook, J. (2009). Management van tendinopathie. Het Amerikaanse tijdschrift voor sportgeneeskunde, 37(9), 1855-1867. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546508324283
8. Maffulli, N., Wong, J., & Almekinders, L. C. (2003). Types en epidemiologie van tendinopathie. Clinics in sports medicine, 22(4), 675-692. https://www.sportsmed.theclinics.com/article/S0278-5919(03)00004-8/fulltext
9. Riley, G. (2008). Tendinopathie - van basiswetenschap tot behandeling. Nature clinical practice Rheumatology, 4(2), 82-89. https://www.nature.com/articles/ncprheum0700
10. Xu, Y., & Murrell, G. A. (2008). De basiswetenschap van tendinopathie. Klinische orthopedie en aanverwant onderzoek, 466, 1528-1538. https://link.springer.com/article/10.1007/s11999-008-0286-4