Sprains

Wanneer de ligamenten die de botten ondersteunen meer dan normaal worden uitgerekt of breken, wordt het gewricht pijnlijk en ontstoken, wat resulteert in een verstuiking. Dit is een aandoening die ernstige pijn veroorzaakt, samen met gewrichtsstijfheid en zelfs een verandering in de kleur van de huid in het getroffen gebied.

Hoewel verstuikingen soms mild zijn, worden ze in andere gevallen als ernstig beschouwd en daarom zijn er drie graden van ernst die deze kwaal kenmerken. Hieronder leest u er meer over, evenals over de soorten, oorzaken en risicofactoren, symptomen, behandelingen en preventiemethoden.

Definitie: Wat is een verstuiking en wat zijn de gradaties?

Een verstuiking wordt gedefinieerd als een scheur, rek of verwonding van de ligamenten die een gewricht omgeven of twee botten die een gewricht vormen met elkaar verbinden. Gewoonlijk wordt deze aandoening veroorzaakt door overmatige rek door de patiënt of wanneer een gewricht in een abnormale positie wordt geplaatst.

Dit komt doordat ligamenten bestaan uit vezels die, hoewel ze zeer resistent zijn, de neiging hebben te scheuren wanneer ze tot het uiterste worden gedreven of wanneer ze worden geraakt door een plotselinge beweging. Bijgevolg veroorzaken gewrichtsverstuikingen veel pijn, zwelling en stijfheid.

Afhankelijk van het ongemak dat wordt veroorzaakt, zijn er drie graden van ernst die verstuikingen in medische termen classificeren en dat zijn:

Graad 1

In dit geval worden de ligamenten of een deel van de ligamenten uitgerekt, zonder dat de ligamenten scheuren of scheuren ten opzichte van het bot. Er is dus geen sprake van een geassocieerde gewrichtsverslapping en bijgevolg zal de patiënt slechts lichte pijn (met wisselende intensiteit) en een licht ontstekingsproces hebben, alsook de mogelijkheid tot volledige en/of normale beweging.

Graad 2

Dit is een gedeeltelijke ruptuur van het ligamentaire weefsel. Bijgevolg veroorzaakt de pathologische toestand van het getroffen individu intense pijn die gepaard gaat met een veel meer uitgesproken zwelling dan bij verstuikingen van graad 1. Bovendien zijn er verschillende niveaus van zwelling en vervorming of ecchymose, waardoor ze niet normaal kunnen bewegen in het getraumatiseerde gebied.

Graad 3

Dit is de ernstigste graad van gewrichtsverstuiking van allemaal. Het leidt tot een volledige scheuring van het ligamentaire gedeelte, met inbegrip van een scheuring van het ermee verbonden bot. Hierdoor ondervindt de patiënt hevige pijn, een prominente zwelling en een geaccentueerde misvorming, alsmede een functionele betekenis van het gewricht dat de scheur heeft opgelopen. Daarom is een chirurgische behandeling mogelijk om de gewonde band te herstellen.

Wat zijn de meest voorkomende soorten verstuikingen en verrekkingen, afhankelijk van het gebied?

Naast de indeling volgens de ernst van de verrekking zijn er op medisch niveau ook andere typologieën die te maken hebben met het gebied dat door deze kwaal in het menselijk lichaam wordt getroffen. Daarom is het, om meer te weten te komen over het type trauma in kwestie, belangrijk te weten welke er allemaal kunnen voorkomen en hier noemen we ze een voor een:

Cervicale verstuiking

Deze bestaat uit een spierverrekking in de nek die overeenkomt met een scheur in een van de ligamenten die de nekwervels verbinden en bijgevolg pijn veroorzaakt in de nekstreek. Gewoonlijk wordt dit soort verstuiking veroorzaakt door slapen in een houding die de nek belast, het dragen van zware voorwerpen aan één kant van het lichaam, auto-ongelukken, klappen op het hoofd, enz.

Om een nekverstuiking te herkennen en niet te verwarren met andere soortgelijke aandoeningen, is het essentieel te weten wat de belangrijkste symptomen zijn:

• Nekpijn.
• Stijfheid en pijn bij het bewegen van de nek.
• Voornamelijk suboccipitale hoofdpijn.
• Reflex paravertebrale spiercontractuur.

In dit geval wordt de kwaal behandeld in graden van 0 tot 4.

Schouder verstuiking

Zoals de naam al aangeeft, is dit een blessure die optreedt in de schouder van de getroffen persoon. Het treedt op wanneer een ligament dat met de schouder verbonden is, gescheurd is. Als gevolg daarvan is het ligamentaire deel van de schouder gedeeltelijk of volledig gescheurd en voelt het gewricht zacht aan en heeft het hevige pijn. Bovendien kan de betrokkene de arm niet meer kunnen optillen, laten zakken en draaien, en kan de huidskleur veranderen of kunnen er blauwe plekken ontstaan.

Een schouderverstuiking komt meestal voor bij sporters, zoals worstelaars, voetballers en rugbyers. Hoewel het niet om een zeer ernstige verstuiking gaat, is het belangrijk om, als de pijn ernstig is en er zwelling optreedt of de symptomen niet binnen 5 tot 7 dagen verbeteren, een gespecialiseerde arts te raadplegen voor een behandeling of ingreep.

Verstuikte elleboog

Dit komt overeen met een abnormale verrekking van de ligamenten die de elleboog stabiliseren en verandert de werking van dit deel van de arm. Ligamenten zijn sterke weefsels die de gewrichten doorkruisen en de botten met elkaar verbinden. Daarom veroorzaken elleboogverstuikingen pijn en stijfheid, vooral bij beweging.

Andere symptomen van dit type letsel zijn zwelling en gevoeligheid, verminderde activiteit van de arm, en blauwe plekken die de huid doen veranderen van pijn. Ze worden meestal veroorzaakt door directe slagen op de elleboog, vallen op een uitgestrekte arm, overbelasting van de elleboog, verdraaiing van het lidmaat, zwakke gewrichten, gebrek aan coördinatie en onbalans.

Verstuikte hand en pols

Dit is een ligamentair letsel veroorzaakt door traumatische rek of verrekking van de vezels in de handen en polsen. In de meeste gevallen wordt deze aandoening veroorzaakt door een val op de hand, herhaalde belasting of overbelasting, evenals een slechte sporttechniek (bijv. turners, contact- en krachtsporters).

Deze handletsels en de zogenaamde "open pols" veroorzaken dus een mechanische pijn die in intensiteit toeneemt bij beweging van het lidmaat. Bovendien veroorzaakt het een opmerkelijke ontsteking van de zachte delen, verlies van kracht en zelfs een verhoogde gevoeligheid in de getroffen pols of hand. Om te genezen moet het gewricht in de meeste gevallen worden geïmmobiliseerd om te voorkomen dat het letsel verergert.

Verstuikingen en ontwrichtingen van de rug

Ook bekend als "lumbale verstuiking", verwijst dit naar trauma aan de ligamenten of spierpezen in de rug of lumbale regio. Als zodanig veroorzaakt het pijn die matig of ernstig kan zijn, afhankelijk van de ernst van het geval. Bovendien hebben patiënten moeite met zitten of staan en het is ook een soort ontwrichting die de beweging beperkt en in sommige gevallen de pijn uitbreidt naar de onderste ledematen.

De belangrijkste oorzaken van een rugverstuiking zijn de volgende: Het dragen van een zwaardere last dan het lichaam aankan, een zittende levensstijl of gebrek aan lichaamsbeweging, lang zitten, verkeerde en repeterende bewegingen maken, een slechte houding bij lichamelijke inspanning, direct trauma aan de lendenwervelkolom (door een klap, val of ongeval) en bekkentorsieprobleem (het gevoel dat het ene been korter is dan het andere).

Verstuikingen van het been en de knie

Een verstuiking of scheur van het been wordt gedefinieerd als een letsel dat uitwendig wordt zodra de ligamenten over de grens van het normale bereik worden verrekt. Een knieverstuiking is een trauma aan een of meer ligamenten in de knie (er zijn er vier die de knie vormen) en kan gedeeltelijk of volledig zijn. In beide gevallen kan een lichte verstuiking binnen 6 weken genezen en een ernstige verstuiking kan tot 12 maanden duren voordat de patiënt volledig is hersteld.

Wat de symptomen betreft, hebben mensen vooral last van gewrichtspijn of spierpijn, functionele kracht, verminderde beweging en stijfheid, een merkbare zwelling en verandering van huidpijn (blauwe plekken) en instabiliteit bij het lopen. Dit wordt veroorzaakt door een plotselinge toename van lichamelijke activiteit, verkeerd traplopen, het niet dragen van comfortabel schoeisel, ongelukken waarbij de patiënt uitglijdt en plotseling valt, enz.

Enkel- en voetverstuikingen

In dit geval gaat het om een letsel aan de externe laterale band van het gewricht dat optreedt wanneer de persoon de enkel op een abnormale manier buigt, verdraait of draait. Deze beweging is ruw en plotseling en rekt of scheurt de sterke weefselbanden die de botten in de enkel bij elkaar houden. Afhankelijk van de ernst van de verstuiking kan men dus denken aan een enkelverstuiking van graad 1, 2 of 3.

In die zin zijn de oorzaken of risicofactoren die dit type verstuiking meestal veroorzaken: lopen of fysieke activiteiten uitvoeren op een oneffen ondergrond, vallen waarbij de voet buigt, een slechte helling na draaien of springen, gebruik van ongeschikt schoeisel, beoefening van een sport waarbij de voet snel van richting moet veranderen, het gewelddadig stappen van een andere persoon, enz.

Intercostale verstuiking

Wordt gedefinieerd als een aandoening die optreedt in het intercostale gebied of in de ruimte tussen de ribben. Het gaat dus om een verstuiking die sterke prikken veroorzaakt in dit gebied van het lichaam wanneer de patiënt diep ademhaalt, uit bed stapt, bewegingen maakt terwijl hij ligt of de arm strekt om een voorwerp op te pakken. Dit veroorzaakt een zeer scherpe dwarse pijn in de ribbenkast en genereert ongemak in een deel van het bovenste lidmaat dat zich kan uitbreiden naar de arm.

Tot de meest voorkomende oorzaken van dit type verstuiking in het menselijk lichaam behoren: griep met sterke niesbuien, directe klap op de ribben, geforceerde torsie van de romp, opeenvolgende blokkades van de rugwervels, houdingsproblemen en sommige ziekten die ademhalingsmoeilijkheden veroorzaken. Opgemerkt zij dat deze verstuiking kan voorkomen bij mensen van elke leeftijd en dat de ernst ervan afhangt van de oorzaak.

Beste verstuikingsproducten

Bestseller

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren voor verstuikingen en verrekkingen?

In het algemeen worden verstuikingen veroorzaakt wanneer een gewricht de maximaal toegestane bewegingsgrens overschrijdt. Als gevolg daarvan wordt het ligament dat de botten bedekt zodanig uitgerekt dat het uitrekt, scheurt en scheurt.

Dit zijn in principe:

• Plotselinge en/of buitensporige bewegingen, vooral bij het dragen van een last, waardoor de ernst van de verstuiking toeneemt.
• De vermoeidheid of moeheid van de spieren bevordert ook het ontstaan van verstuikingen. Dit biedt geen goede ondersteuning voor de gewrichten en deze hebben de neiging zich te spannen tot het punt van letsel.
• Een andere veel voorkomende risicofactor is de omgeving. Ongelijke of gladde oppervlakken vergroten de kans op verstuikingen.
• Als er sprake is van trauma, zijn verstuikingen ook mogelijk. Dit wordt meestal veroorzaakt door ongelukken of stoten tegen de gewrichten.
• Het dragen van ongeschikt schoeisel wordt beschouwd als een andere reden waarom mensen risico lopen op verstuikingen. Bijvoorbeeld in de enkel en voet, de knie of het been.
• Van langdurige immobilisatie, die bestaat uit een gebrek aan lichaamsbeweging en een zittende levensstijl, is bekend dat het verstuikingen in verschillende delen van het lichaam veroorzaakt. De gewrichten worden kwetsbaarder.
• Mensen met overgewicht hebben over het algemeen de neiging hun knieën en enkels te verstuiken.
• Een andere reden voor deze verstuikingen is de leeftijd. Hoe ouder je wordt, hoe stijver je wordt, waardoor ruwe bewegingen niet worden verdragen.

Belangrijkste symptomen die ons waarschuwen dat we een verstuiking hebben

Afhankelijk van de mate van ernst die verstuikingen of verrekkingen kunnen veroorzaken, is er een precies symptomatologisch beeld waaruit men kan afleiden dat men met dit type letsel te maken heeft, aangezien het vaak verward wordt met andere soortgelijke aandoeningen.

Het is van groot belang te weten welke de tekenen zijn die waarschuwen voor de manifestatie van een enkel, voet, been, knie, schouder, elleboog, cervicale of intercostale verstuiking:

• Gewrichts- of spierpijn: Dit is ongetwijfeld het belangrijkste symptoom van deze aandoening en wordt gekenmerkt door het feit dat ze constant blijft door de ontsteking of gedeeltelijke breuk die ontstaat. Hoe hoger de mate van verstuiking, hoe heviger de pijn en het kan zelfs een fenomeen van overgevoeligheid veroorzaken (of intense pijn bij de geringste wrijving van het getroffen gewricht).
• Oedeem of zwelling van de weefsels: Zodra de verstuiking zich manifesteert, breken de bloedvaten en hoopt de synoviale vloeistof van het gekwetste gewricht zich op in het gewrichtskapsel. Daardoor wordt het gewricht groter en ziet het er vervormd uit omdat de gewrichten van de in elkaar grijpende botten zijn verplaatst.
• Gewrichtsstijfheid: Dit verwijst naar een symptoom dat resulteert in een verlies van bewegingsvrijheid en in feite een merkbare moeilijkheid veroorzaakt bij het bewegen van het gewricht omdat het pijnlijk aanvoelt. Dit wordt voornamelijk veroorzaakt door een ontsteking in het getroffen gebied.
• Beperkte of uitgeputte functionele instabiliteit: Een ander teken van een verstuiking of contractuur is gebaseerd op de onmacht van de functie van het gewrichtsdeel dat het staken van de gebruikelijke activiteiten veroorzaakt. Hierdoor zijn de ligamenten zodanig beschadigd dat zij niet meer de gebruikelijke kracht kunnen leveren. In het geval van een verstuikte enkel of knie resulteert dit symptoom in het onvermogen om te lopen.
• Blauwe plekken of ecchymose: Het is ook mogelijk dat het door de verstuiking veroorzaakte gezwollen gebied enkele uren na het letsel blauwe plekken vertoont. Dit komt doordat de klap een bloedvat scheurt en als gevolg daarvan verschijnt er een roodachtige vlek op het gekwetste gebied. Naarmate de aandoening verdwijnt, zal de kleur van de huid dus veranderen.
• Gevoel van warmte in het beschadigde gebied: In sommige gevallen kan de patiënt warmte of een verhoging van de temperatuur voelen in het gebied dat gewond is geraakt. Omdat er bloedophoping is in het gewrichtsgebied, veroorzaakt dit een toename van warmte.

Welke behandelingen zijn er om de symptomen van een verstuiking te verbeteren?

Gelukkig zijn er tal van behandelingen en therapieën die het door verstuikingen veroorzaakte ongemak helpen verlichten. Daardoor kunnen de symptomen en verschijnselen van de verstuiking in korte tijd worden geminimaliseerd.

Wij belichten welke alternatieve therapieën ideaal zijn voor het verlichten van verstuikingen, evenals de voedingssupplementen die bijdragen aan de behandeling ervan, aanbevelingen als het gaat om medicatie en wanneer een operatie aangewezen is:

Alternatieve en aanvullende therapieën

Als het gaat om het genezen van de symptomen van verstuikingen, zijn er enkele therapeutische technieken die worden aanbevolen om deze aandoening op de juiste manier aan te pakken.

Hier vermelden we wat ze zijn en hoe ze moeten worden toegepast:

• Warmte- en koudetherapie: Dit is een optimale behandeling die, met behulp van warmte en koude, het vermogen heeft om pijn en ontsteking in een bepaald gebied van het lichaam te matigen. Door de bloedstroom te verhogen, helpt het de symptomen van een verstuiking te verlichten. Om het uit te voeren, kan de patiënt een warm gelpack met koud water of ijskompressen gebruiken en deze afwisselend op de plaats van het letsel leggen. Dit gebeurt gedurende 20 tot 30 minuten achter elkaar.
• Compressietherapie: Met behulp van een elastisch product is deze compressietherapie een techniek die zich richt op het uitoefenen van gecontroleerde druk op een deel van het lichaam om de veneuze druk te verminderen en de functie van de vaatwand te normaliseren om de bloedstroom te verbeteren en elke kwaal te verbeteren. Daarom worden patiënten met verstuikingen geadviseerd om het gewonde gebied compressief te zwachtelen.
• Massagetherapie: Natuurlijk wordt massage beschouwd als een goede therapeutische techniek voor herstel, omdat het de chronificatie van de pathologische toestand van verstuikingen voorkomt en daardoor het herstel en de vroege terugkeer naar de normaliteit van het getroffen gewricht versnelt. Als het door een deskundige wordt uitgevoerd, vermindert het ook de ontsteking. Opgemerkt zij dat graad 2 en 3 verstuikingen moeten worden behandeld met circulatiemassage van het resterende oedeem.
• Acupressuur therapie: De traditionele Chinese geneeskunde heeft deze vorm van therapie voorgesteld, waarbij in feite druk wordt uitgeoefend met de vingers en ellebogen op bepaalde delen van het menselijk lichaam om bepaalde strategische punten (organen, emoties en gevoelens) te stimuleren die helpen om kwalen te verzachten. In het geval van verstuikingen is een van de gebruikte alternatieven acupunctuur met filiforme naalden op de hoofdpunten (gelegen in het gekwetste gebied) en hulppunten (gelegen aan de uiteinden langs de meridianen).
• Thermotherapie: Dit is een behandeling die wordt gebruikt om ontstekingen te behandelen, spierkrampen te verzachten en bepaalde verwondingen zoals verstuikingen te verbeteren. Er wordt gebruik gemaakt van warmte met als doel een ontstekingsremmend, pijnstillend en kalmerend effect te hebben, omdat de temperatuur hoger is dan die van het lichaam van de patiënt, waardoor de bloedstroom toeneemt en het bindweefsel soepeler wordt. Daartoe moet de deskundige warmte toepassen op het getroffen gebied gedurende sessies van 10 tot 30 minuten (afhankelijk van de gebruikte techniek en het te verbeteren gebied).
• Natuurlijke remedies met behulp van planten: Mensen met deze kwaal kunnen ook hun toevlucht nemen tot natuurlijke remedies op basis van planten die helpen om het ongemak te verzachten en het deel waar de verstuiking is ontstaan leeg te maken, om de genezing te versnellen. Tot de aanbevolen natuurlijke behandelingen behoren: twee kopjes heermoes-thee drinken, arnica op de pijnlijke plek aanbrengen, tijm als essentiële olie op de huid aanbrengen, cayennepeper-thee bereiden en twee keer per dag innemen, een teentje knoflook pletten en mengen met twee eetlepels kokosolie en dit met zachte massages op de getroffen regio aanbrengen.
• Gezonde leefgewoonten: Een nuttige formule om de pijn veroorzaakt door verstuikingen te verzachten en zelfs om deze kwaal te voorkomen, is het aanleren van gezonde gewoonten die het lichaam in staat stellen het ontstaan van deze pathologie te belemmeren en ook de ontwikkeling van deze verstuikingen te voorkomen. U kunt bijvoorbeeld het volgende doen: Beweeg geleidelijk om een zittende levensstijl te vermijden, rek goed en warm op voordat u gaat sporten, draag de juiste schoenen die goed bij uw voeten passen, stop met trainen in onbekende sporten om het risico op verstuikingen te verminderen.

Voedingssupplementen

In het algemeen is het belangrijk dat mensen gezond eten om het lichaam te helpen goed te functioneren en te voorkomen dat er veranderingen optreden die bepaalde ziekten uitlokken. Maar daarnaast is het ook essentieel dat deze voeding wordt gecombineerd met enkele voedingssupplementen die de functies van elk deel van het lichaam optimaliseren.

Deze voedingssupplementen worden namelijk gekenmerkt door goede hoeveelheden vitaminen, mineralen, enzymen, vetzuren en aminozuren.

Voedingssupplementen worden aanbevolen in combinatie met een evenwichtige voeding:

• Magnesium: Het is een elektrolyt dat verantwoordelijk is voor het reguleren van de werking van het spierstelsel en dankzij zijn goede niveaus in het lichaam , minimaliseert het artrose en botontkalking (vooral magnesiumchloride), het wordt beschouwd als een aanbevolen mineraal om verstuikingen en breuken te voorkomen. Enkele voedingsmiddelen die rijk zijn aan magnesium zijn: avocado, spinazie, noten, quinoa, linzen, kikkererwten, pure chocolade, volkoren, enz.
• Vitamine C: Deze vitamine speelt weliswaar een belangrijke rol bij de vorming van collageen, dat belangrijk is voor de soepelheid en de stevigheid; dankzij deze vitamine wordt de gezondheid van pezen en ligamenten geoptimaliseerd en worden de botten versterkt. Het is daarom een goed voedingssupplement voor de behandeling van verstuikingen en/of verwondingen in het menselijk lichaam. Om vitamine C binnen te krijgen kunt u een beroep doen op: citrusvruchten (bijvoorbeeld sinaasappel, kiwi en grapefruit), maar ook aardbeien, papaja, ananas, meloen, tomaat, rode en groene paprika's, spinazie, aardappelen, erwten, enz.
• Omega 3: Dit is een vetzuur dat essentieel is voor het verlichten van ontstekingen rond de gewrichten en staat daarom bekend om zijn ontstekingsremmende werking. Bijgevolg wordt het beschouwd als een ideale olie voor het genezen van verstuikingen en het verbeteren van de gewrichten. Enkele voedingsmiddelen die rijk zijn aan omega 3 zijn: vette vis, eieren, melk, yoghurt, walnoten, lijnzaad, olijf-, canola-, lijnzaad- of sojaolie.
• B-complex vitaminen: Deze groep vitaminen is van belang om het lichaam te helpen de efficiëntie in de gewrichten, het hart, de spijsvertering, de huid en het zenuwstelsel te behouden door het lichaam te helpen vetten en eiwitten vakkundig te gebruiken. Zo heeft met name vitamine B3 ontstekingsremmende eigenschappen die de symptomen bij verstuikingen of bepaalde gewrichtsaandoeningen verbeteren. Daarom is het aan te bevelen voedingsmiddelen te eten die rijk zijn aan vitamine B3, zoals: vis (tonijn, ansjovis, zwaardvis, enz.), wit vlees (vooral kip of kalkoen), rijst en tarwezemelen, pinda's, paprika, groene groenten, melk, eieren en meer.

Medicijnen

In de meeste gevallen, wanneer patiënten met deze aandoening melden dat de pijn duidelijk is toegenomen, de ontsteking steeds erger wordt en niet na twee dagen verdwijnt, nemen zij naast bepaalde therapieën of aanbevelingen ook hun toevlucht tot het innemen van vrij verkrijgbare pijnstillers.

Op medisch niveau wordt zelfmedicatie echter afgeraden omdat het kan leiden tot ernstige bijwerkingen zoals duizeligheid, flauwvallen, misselijkheid, diarree, slaperigheid, afhankelijkheid, verslaving en zelfs een hartstilstand. Daarom wordt patiënten in deze gevallen aangeraden een medisch specialist te bezoeken die het incident in detail bestudeert om een duidelijke en beknopte diagnose te kunnen stellen.

Op basis van bepaalde manoeuvres om de mate van betrokkenheid van het ligamentaire apparaat te onderzoeken, zal hij of zij een behandeling met de juiste medicatie en/of therapieën kunnen aangeven. Hij of zij zal ook de tolerantie van de persoon voor medicatie, medische geschiedenis, leeftijd, gezondheidstoestand, mate van beperking van de gewrichtsmobiliteit en andere essentiële aspecten beoordelen.

Om de bij een verstuiking beschadigde structuren en weefsels zichtbaar te maken, is het niet nodig een röntgenfoto te maken. In plaats daarvan wordt gewrichtsechografie als zeer nuttig beschouwd voor dit type letsel, omdat zij informatie geeft over de scheuring van de door de verstuiking aangetaste ligamenten. Bovendien moeten artsen in sommige gevallen of bij een slechte evolutie hun toevlucht nemen tot magnetische resonantiebeeldvorming (MRI). In zeer uitzonderlijke gevallen moeten zij zelfs een gewrichtspunctie bij de patiënt uitvoeren om het aanwezige vocht op te vangen en te analyseren.

Chirurgie

In zeer ernstige gevallen, vooral bij een verstuiking van graad 3, is een chirurgische behandeling aangewezen om de aangetaste band te herstellen. Bij dit soort verstuiking is het ligamentweefsel namelijk volledig gescheurd, waardoor de patiënt niet meer op het gewricht kan steunen. Daarom is het voor een volledige genezing essentieel dat de operatie vooraf goed wordt voorbereid.

Wat zijn de meest doeltreffende preventiemethoden voor verstuikingen?

Gelukkig kunnen mensen, net zoals er manieren zijn om de pijn en het ongemak van een verstuiking te verzachten, verstuikingen voorkomen door rekening te houden met de meest effectieve preventiemethoden die bekend zijn.

Om verstuikingen of verrekkingen te helpen voorkomen, raden wij het volgende aan:

• Het onderhouden van regelmatige en gezonde lichaamsbeweging die geleidelijk wordt uitgevoerd, is een van de belangrijkste technieken om verstuikingen te voorkomen. Een zittende levensstijl wordt beschouwd als een risicofactor voor deze aandoening.
• Net zoals het belangrijk is om te bewegen, is het ook essentieel dat men zich opwarmt voordat men gaat sporten. Anders zijn de banden gevoeliger voor verstuikingen of blessures.
• Bovendien is het raadzaam om bij elke sport of fysieke activiteit elementen of toestellen te gebruiken die voldoende druk uitoefenen op de enkel of andere gewrichten die men moet bewegen.
• Proprioceptieve training wordt beschouwd als een belangrijke methode om het optreden van deze kwaal te voorkomen. Deze bestaat in feite uit het voorbereiden van het lichaam door te werken aan coördinatie en kracht, om een plotselinge impact op de gewrichtsbanden te voorkomen. Zo helpt deze training in het geval van de voeten bijvoorbeeld om te weten hoe men correct moet stappen afhankelijk van de ondergrond.
• Een andere manier om verstuikingen te voorkomen is het dragen van het juiste schoeisel. Dit moet vooral goed bij de voet passen en/of de juiste spanning uitoefenen. Bovendien wordt vrouwen aangeraden het dragen van hoge hakken, die het risico op verstuikingen van de onderste ledematen vergroten, te vermijden.
• Zoveel mogelijk moeten supinatie en pronatie van de voet worden vermeden. Dit is de externe rotatie van de voet wanneer deze in contact komt met de grond (supinatie) en de beweging van de voet wanneer deze in contact komt met de grond en naar binnen draait (pronatie). Dit leidt vaak tot verstuikingen of daarmee samenhangende blessures.
• Kies ook niet voor sporten of activiteiten waarvoor u nog niet eerder hebt getraind. Onbekendheid met de juiste uitvoering ervan verhoogt de kwetsbaarheid voor het oplopen van een scheur of het abnormaal uitrekken van de banden.

F.A.Q: Veelgestelde vragen

Ondanks het feit dat verstuikingen in al hun vormen zeer vaak voorkomen, zijn er vandaag de dag nog veel mensen die twijfels hebben over deze kwaal:

Referenties

1. Nitz, A. J., Dobner, J. J., & Kersey, D. (1985). Nerve injury and grades II and III ankle sprains. The American journal of sports medicine, 13(3), 177-182. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354658501300306
2. Derscheid, G. L., & Garrick, J. G. (1981). Medial collateral ligament injuries in football: nonoperative management of grade I and grade II sprains. The American Journal of Sports Medicine, 9(6), 365-368. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354658100900605
3. Thompson, C., Kelsberg, G., & St Anna, L. (2003). Warmte of ijs bij een acute enkelverstuiking?. https://mospace.umsystem.edu/xmlui/handle/10355/2939
4. Nunley, J. A., & Vertullo, C. J. (2002). Classificatie, onderzoek en behandeling van middenvoetverstuikingen: Lisfranc blessures bij de atleet. The American journal of sports medicine, 30(6), 871-878. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/03635465020300061901
5. Roach, C. J., Haley, C. A., Cameron, K. L., Pallis, M., Svoboda, S. J., & Owens, B. D. (2014). De epidemiologie van mediale collaterale ligamentverstuikingen bij jonge atleten. Het Amerikaanse tijdschrift voor sportgeneeskunde, 42(5), 1103-1109. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546514524524
6. Choi, B. C., Levitsky, M., Lloyd, R. D., & Stones, I. M. (1996). Patronen en risicofactoren voor verstuikingen en verrekkingen in Ontario, Canada 1990: An analysis of the workplace health and safety agency data base. Journal of Occupational and environmental Medicine, 379-389. https://www.jstor.org/stable/44994696
7. Vicenzino, B., Paungmali, A., & Teys, P. (2007). Mulligan's mobilisatie-met-beweging, positiefouten en pijnverlichting: actuele concepten uit een kritisch literatuuroverzicht. Manuele therapie, 12(2), 98-108. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1356689X06001226
8. Smith, R. W., & Reischl, S. F. (1986). Treatment of ankle sprains in young athletes. The American journal of sports medicine, 14(6), 465-471. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354658601400606
9. Pellow, J. E., & Brantingham, J. W. (2001). The effectiveness of adjusting the ankle in the treatment of subacute and chronic grade I and grade II ankle inversion sprains. Journal of manipulative and physiological therapeutics, 24(1), 17-24. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0161475401844961
10. Petersen, W., Rembitzki, I. V., Koppenburg, A. G., Ellermann, A., Liebau, C., Brüggemann, G. P., & Best, R. (2013). Behandeling van acute enkelbandletsels: een systematische review. Archives of orthopaedic and trauma surgery, 133, 1129-1141. https://link.springer.com/article/10.1007/s00402-013-1742-5