Heuppeesontsteking

Als je wilt weten wat bilspier- of heuppeesontsteking inhoudt, moet je de volgende paragrafen van dit bericht lezen. We zullen op een eenvoudige manier uitleggen waarom deze peesblessure optreedt en wat de tekenen zijn die je waarschuwen voor de aanwezigheid van een tendinopathie in de heup.

Besteed aandacht aan alle details, want we zullen het ook hebben over de behandelingen en aanvullende therapieën die momenteel worden toegepast om de symptomen van ontsteking in de bilspierpezen te bestrijden. Tot slot zul je de beste tips kunnen lezen om heuppeesontsteking te voorkomen. Laten we beginnen.

Wat is heuppeesontsteking of bilspierontsteking?

Rond de heup liggen de gluteus maximus, gluteus medius en gluteus minimus pezen die de bilspieren verbinden met het bekken en andere botten. Wanneer er microscopische scheurtjes ontstaan in de genoemde peesvezels, vooral in de gluteus medius en gluteus minimus, ontstaat er een ontsteking die de naam gluteale peesontsteking draagt.

Dit letsel kan worden veroorzaakt door een gebrek aan goede bloedtoevoer naar het heupgebied, wat leidt tot een inefficiënte uitwisseling van gassen en vloeistoffen tussen het bloed en het weefsel. Dit leidt tot het ontstaan en de ophoping van metabolieten. Een andere veel voorkomende reden waarom iemand last krijgt van heuppeesontsteking is het gevolg van overbelasting en overdreven belasting van dit lichaamsdeel door repeterende bewegingen.

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren voor heuppeesontsteking?

Zie hieronder de factoren die ontsteking in de bilspieren van de heup veroorzaken

• Gebrek aan opwarming voorafgaand aan de activiteit: Het ontbreken van oefeningen met een geleidelijk toenemende complexiteit is een van de meest voorkomende oorzaken van heuppeesontsteking. Dit komt doordat de spieren en pezen niet zijn voorbereid op de activiteit, zodat de belasting vanaf de eerste beweging zeer hoog is.
• Stoten en trauma: Verwondingen aan de bilspierpezen kunnen leiden tot microscopische scheuring van de peesvezels. Dit is een belangrijke oorzaak van ontsteking van deze weefsels.
• Onjuiste houding tijdens de dagelijkse routine: Verkeerd zitten, verkeerd kracht zetten of zware voorwerpen tillen kan leiden tot uitrekking van de spieren en tot heuppeesblessures.
• Overgewicht: Obesitas zorgt ook voor constante stress op de heuppezen, wat leidt tot ontsteking en pijn wanneer het heupgewricht moet worden bewogen.
• Gebrek aan evenwichtige voeding: Voeding is essentieel voor het goed functioneren van de peesstructuur. Bij een gebrek aan kalium, magnesium en vitaminen in het lichaam is de kans op letsel aan de bilspieren groot.
• Gevorderde leeftijd van de patiënt: Verlies van elasticiteit in de spieren naarmate de jaren verstrijken, kan leiden tot letsel aan de pezen in de heup. Hierdoor zal gluteale peesontsteking gemakkelijker optreden.
• Botmisvormingen: Aangeboren sporen of misvormingen zijn risicofactoren die kunnen leiden tot gluteale tendonitis.

Beste producten voor heuppeesontsteking

Bestseller

.

Belangrijkste symptomen die ons waarschuwen voor een heuppeesontsteking

Men kan een heuppeesblessure vaststellen door te kijken naar de volgende tekenen en symptomen

• Onvermogen om te lopen: Een bilspierpeesontsteking kan de beweging in de benen en de onderrug beperken. Dit komt door de onwillekeurige aandacht die de spieren en pezen kunnen hebben.
• Zwelling in het gebied: Het is gebruikelijk om zwelling te vinden in het lumbale deel van de wervelkolom, evenals onder de billen. Dit wordt veroorzaakt door de grote hoeveelheid bloed die zich in het gebied verzamelt als gevolg van de slechte doorbloeding door dit type letsel.
• Pijn: Patiënten met een heuppeesontsteking voelen scherpe pijn in de rug, benen, knieën en het heupgebied. De zenuwwortels worden door de ontsteking ingedrukt, wat een vrij scherp pijnlijk gevoel veroorzaakt.
• Rood worden van de opperhuid: Door het gebrek aan verwijding kan de huidskleur worden aangetast, met als gevolg een roodachtige kleur in het getroffen gebied.
• Bultjes: Het is gebruikelijk om bij deze gluteale tendinopathie bulten aan te treffen, veroorzaakt door de aandacht die de pezen ondervinden.
• Ongemak bij het slapen: Dit uit zich niet alleen in bed, maar ook in de vroege ochtenduren, omdat de patiënt een algemeen ongemak voelt in de benen en heupen.

Welke behandelingen zijn er om heuppeesontsteking te verbeteren en te genezen?

Tegenwoordig zijn er verschillende soorten therapieën die helpen om de symptomen veroorzaakt door heuppeesontsteking te verbeteren. Daarom laten we je zien welke het populairst zijn bij artsen.

Alternatieve en aanvullende therapieën

Bekijk de complementaire therapieën die worden gebruikt om bilspierpeesontsteking te behandelen:

• Warme en koude therapie: Het is mogelijk om heuppeesontsteking te behandelen door warme en koude baden alsmede gels en waterpacks op het getroffen gebied aan te brengen. Dit zal de bloedvaten aanzienlijk verwijden, waardoor een betere bloedtoevoer ontstaat, waardoor de ontsteking en de pijn afnemen. Anderzijds helpen lage temperaturen de aanhoudende druk op de zenuwen in dit deel van het lichaam te verminderen.
• Compressietherapie: Deze therapie bestaat uit het aanbrengen van elastische banden op de onderrug, hoewel er rekening mee moet worden gehouden als het letsel is ontstaan in de gluteus maximus pezen. Als de ontsteking daarentegen in de gluteus medius en de onderrug zit, kunnen compressiebanden op de heupen worden aangebracht. Het doel van deze behandeling is de heup zo lang mogelijk geïmmobiliseerd te houden, zodat de pezen de juiste doorbloeding krijgen en zo de ontsteking en de pijn verminderen.
• Massagetherapie: Door wrijven en tikken op het gebied van de onderrug en billen is het mogelijk om interne warmte in de peesvezels te veroorzaken. Dit helpt de capillaire wanden om gassen en voedingsstoffen uit te wisselen via de venulen en arteriolen, zodat de weefsels alle afvalstoffen die ze bevatten kunnen afvoeren en zo de symptomen van tendinopathie verminderen.
• Acupressuurtherapie: Om dit type alternatieve behandeling te ondergaan is het noodzakelijk om vooraf een arts te raadplegen. De therapie bestaat uit het indrukken van verschillende gebieden of referentiepunten op het lichaam door middel van de handpalmen en vingers van de fysiotherapeut. Het doel van deze behandeling is de ontspanning en het emotionele evenwicht van de patiënt.
• Thermotherapie: In tegenstelling tot warme en koude therapie maakt thermotherapie alleen gebruik van de voordelen van warme temperaturen. Op deze manier is het mogelijk de capillaire wanden te stimuleren, zodat de venulen en arteriolen inwerken op de billen, waardoor de resten die in de peesvezels vastzitten worden verwijderd. Het kan worden toegepast door middel van gels, warmwaterkruiken of warme zakdoeken, waarbij altijd in gedachten moet worden gehouden dat de temperatuur niet te hoog mag zijn omdat dit epidermale laesies kan veroorzaken.
• Natuurlijke remedies met planten: Het is mogelijk om de gevolgen van gluteale peesontsteking te beheersen door het gebruik van geneeskrachtige planten. Deze kruiden hebben bestanddelen die de patiënt laten ontspannen, en hebben tevens een pijnstillende en ontstekingsremmende werking. Daarom is het raadzaam de arts te bezoeken alvorens infusies in te nemen of baden te nemen op het getroffen gebied. Rozemarijn, tijm, basilicum en lavendel behoren tot de meest populaire kruiden voor dit type letsel.
• Gezonde leefgewoonten: De therapie bestaat uit het raadplegen van een arts om geleidelijk verschillende heropvoedingstechnieken aan te leren. Dit zal niet alleen helpen om de symptomen van gluteale tendinitis te verminderen, maar ook om nieuwe blessures in dit deel van het lichaam te voorkomen. Tot de doelstellingen van deze behandeling behoren een correcte lichaamshouding, lichaamsbeweging en verbetering van de eetgewoonten.

Voedingssupplementen

Het is mogelijk dat het ontstaan van een heuppeesontsteking wordt veroorzaakt door een gebrek aan micronutriënten; daarom beveelt de arts vaak het gebruik van voedingssupplementen aan. In de vorm van tabletten, vloeistoffen of poeders krijgt de patiënt omega 3, vitaminen en minerale zouten binnen. Dit helpt de functie van de pezen te verbeteren en de in de peesvezels vastzittende moleculen te elimineren.

Fysiotherapeutische behandelingen

De fysiotherapeut probeert interne warmte op te wekken in de peesvezels in de heup. Dit verbetert de bloedtoevoer, waardoor ontstekingen en pijn afnemen en de uitwisseling van voedingsstoffen tussen het bloed en de weefsels toeneemt.

Er zijn verschillende technieken die kunnen worden toegepast om revalidatie-oefeningen uit te voeren, die repeterend en van korte duur moeten zijn. Tot de meest gebruikte technieken behoren hydrotherapie, ultrageluid, elektrotherapie, lasertherapie en radiofrequentie.

Medicijnen

Heup tendinopathie kan worden behandeld met niet-steroïde ontstekingsremmers en opioïde pijnstillers. Zo kunnen de symptomen van ontsteking en pijn worden verminderd door acetylsalicylzuur, ibuprofen en paracetamol. De dosering en het tijdstip van toepassing van deze therapie moeten worden voorgeschreven door de behandelend arts. Dit betekent dat zelfmedicatie nooit mag worden toegepast vanwege de ernstige gevolgen van dit soort handelingen.

Operaties

In gevallen waarin de gluteale tendinopathie vergevorderd is, kan de aandoening worden behandeld door een operatie aan de grote trochanter om weefselresten te verwijderen en de peesvezels te hechten die door overbelasting van de heup zijn beschadigd. Uiteraard komen deze gevallen niet vaak voor en in het geval dat een operatie nodig is, gaat de peesontsteking meestal gepaard met andere eerdere aandoeningen.

Preventie bij gluteale peesontsteking

Als u een ontsteking van de pezen in de heup wilt voorkomen, lees dan verder want wij leggen uit hoe deze kan worden voorkomen

• Vermijd repeterende bewegingen: Dit soort handelingen kan een grotere belasting van de pezen van de billen veroorzaken. Daarom is het raadzaam dit soort activiteiten te vermijden om te voorkomen dat de peesweefsels geblesseerd raken. Als u deze activiteiten om een of andere reden toch moet doen, vergeet dan niet om de paar dagen te rusten en van tevoren op te warmen.
• Neem een voedingsrijk dieet in uw leven op: Een van de meest effectieve manieren om gluteale peesontsteking te voorkomen is het dagelijks eten van omega-3 en voedingsmiddelen die weinig vet en urinezuur bevatten.
• Controleer uw lichaamsgewicht: Overgewicht en obesitas zijn zeer belangrijke risicofactoren die kunnen leiden tot heuppeesontsteking door de belasting van de pezen. Daarom zal het handhaven van een ideaal gewicht u helpen ontstekingen in deze peesstructuur te voorkomen.
• Juiste lichaamshouding: Het handhaven van een correcte lichaamshouding bij het uitvoeren van dagelijkse activiteiten helpt heuppeesblessures te voorkomen.
• Vermijd zwaar tillen: Het tillen van zware voorwerpen, vooral vanaf de grond, kan de peesvezels van de gluteale hamstrings aanzienlijk beschadigen. Daarom is het raadzaam dit soort taken te vermijden of uzelf te helpen met elementen die uw kracht verbeteren.
• Zit niet te lang: Het feit dat we de hele dag achter de computer werken dwingt ons om veel tijd zittend door te brengen, dit levert veel druk op de wervelkolom en de heupen op en bevordert het verlies van spierspanning en verkorting van de pezen.
• Heupverlengingsoefeningen: Om goede spieren in het gluteus- en heupgebied te hebben, is het aan te bevelen versterkende oefeningen te doen, zodat onze spieren als bescherming fungeren en altijd een goede spiertonus hebben. Een aanbevolen oefening is de hip thrust of hip extension.
• Bezoek de dokter: Naar de dokter gaan voor algemene tests zal je helpen om een peesontsteking te voorkomen, omdat het mogelijk zal zijn om eventuele microscheurtjes in de pezen tijdig op te sporen.

Referenties

1. Allison, K., Vicenzino, B., Wrigley, T. V., Grimaldi, A., Hodges, P. W., & Bennell, K. L. (2016). Hip Abductor Muscle Weakness in Individuals with Gluteal Tendinopathy. Medicine and science in sports and exercise, 48(3), 346-352. https://europepmc.org/article/med/26418561
2. Fearon, A., Neeman, T., Smith, P., Scarvell, J., & Cook, J. (2017). Pijn, niet structurele beperkingen kunnen activiteitsbeperkingen verklaren bij mensen met gluteale tendinopathie of heupartrose: een cross-sectionele studie. Gait & Posture, 52, 237-243. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0966636216306890
3. Grimaldi, A., Mellor, R., Hodges, P., Bennell, K., Wajswelner, H., & Vicenzino, B. (2015). Gluteale tendinopathie: een overzicht van mechanismen, beoordeling en management. Sports Medicine, 45, 1107-1119. https://link.springer.com/article/10.1007/s40279-015-0336-5
4. Allison, K., Salomoni, S. E., Bennell, K. L., Wrigley, T. V., Hug, F., Vicenzino, B., ... & Hodges, P. W. (2018). Hip abductor spieractiviteit tijdens het lopen bij individuen met gluteale tendinopathie. Scandinavian Journal of Medicine & Science in Sports, 28(2), 686-695. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/sms.12942
5. Tibor, L. M., & Sekiya, J. K. (2008). Differentiële diagnose van pijn rond het heupgewricht. Arthroscopie: The Journal of Arthroscopic & Related Surgery, 24(12), 1407-1421. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0749806308005136
6. Millar, N. L., Silbernagel, K. G., Thorborg, K., Kirwan, P. D., Galatz, L. M., Abrams, G. D., ... & Rodeo, S. A. (2021). Tendinopathie. Nature reviews Disease primers, 7(1), 1. https://www.nature.com/articles/s41572-020-00234-1
7. Rees, J. D., Maffulli, N., & Cook, J. (2009). Management van tendinopathie. The American journal of sports medicine, 37(9), 1855-1867. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546508324283
8. Maffulli, N., Wong, J., & Almekinders, L. C. (2003). Types en epidemiologie van tendinopathie. Clinics in sports medicine, 22(4), 675-692. https://www.sportsmed.theclinics.com/article/S0278-5919(03)00004-8/fulltext
9. Riley, G. (2008). Tendinopathie - van basiswetenschap tot behandeling. Nature clinical practice Rheumatology, 4(2), 82-89. https://www.nature.com/articles/ncprheum0700
10. Xu, Y., & Murrell, G. A. (2008). De basiswetenschap van tendinopathie. Clinical orthopaedics and related research, 466, 1528-1538. https://link.springer.com/article/10.1007/s11999-008-0286-4