Elleboog tendonitis

De ontsteking die optreedt in de strekpezen van de elleboog wordt tennis- of golferselleboog tendinitis genoemd. Dit type blessure kan worden veroorzaakt door verschillende redenen, die we in dit bericht zullen uitleggen. Dus, als je in detail wilt weten wat elleboogpeesontsteking is, lees dan verder.

We zullen de symptomen noemen die u waarschuwen voor de aanwezigheid van microscopische scheurtjes in de peesvezels van het elleboogweefsel. Daarnaast vindt u informatie over de herstelmethoden en behandelingen die momenteel worden toegepast.

Wat is tennis- en golferselleboogontsteking?

Laterale epicondylitis of tennis- en golferselleboog tendonitis is een ontsteking die optreedt in de peesvezels die de laterale epicondylus verbinden met de strekspieren van de onderarm en hand. Dit is het gevolg van overbelasting van dit gewricht, waardoor microscheurtjes ontstaan in de strekpees en de korte radiale pees van de carpus, die een ontsteking en acute lokale pijn veroorzaken.

Dit symptomatologische beeld komt vaak voor bij mensen die repetitieve en constante bewegingen maken in de elleboog. Een voorbeeld hiervan zijn sporters die het gewricht zwaar belasten, met name tennissers en golfers. Op basis hiervan wordt de aandoening tenniselleboog tendinitis of golferselleboog tendinitis genoemd.

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren van een elleboogpeesontsteking?

Zie hieronder voor risicofactoren die de kans vergroten dat de strekpezen in de elleboog ontstoken raken:

• Sportactiviteiten: Activiteiten zoals tennis of golf veroorzaken repeterende bewegingen die de strekpezen in de elleboog maximaal blootstellen. Hierdoor kan het bloed niet goed voedingsstoffen en zuurstof uitwisselen om de moleculen die zich in de vezels bevinden te elimineren. Dit is ook gerelateerd aan handwerk waarbij constante elleboogactiviteit vereist is.
• Tillen van zware voorwerpen: Het zijn niet alleen sportactiviteiten die de elleboogpezen extreem belasten, maar ook alle activiteiten waarbij zwaar getild moet worden. Dit leidt tot extreme belasting van de spieren en pezen in ons gebied.
• Gebrek aan opwarming: Het is gebruikelijk om bij werknemers of sporters die het ellebooggewricht moeten belasten, het gebrek aan oefeningen aan te treffen die warmte genereren in de spier-peesstructuur van de elleboog. Dit gebrek aan oefening helpt de hersenen en de weefsels niet om voorbereid te zijn om de bewegingen correct uit te voeren.
• Verwondingen en breuken: Trauma is een factor waarmee rekening moet worden gehouden om ontsteking van de strekpezen van de elleboog te voorkomen. Dit komt omdat klappen en elke andere actie die dit deel van het lichaam ondergaat, botsporen of verbrijzelingen kunnen veroorzaken die de pezen niet goed laten werken.
• Overgewicht: Overgewicht draagt ook bij aan golferselleboogpeesontsteking door een teveel aan urinezuur en metabolieten die in de peesvezels worden aangetroffen.
• Verkeerde lichaamshouding: Langdurig rusten van de elleboog op een hard oppervlak of werken terwijl het gewricht volledig stijf blijft, kan leiden tot tenniselleboogpeesontsteking.
• Gebrek aan magnesium en selenium: Deze voedingsstoffen zijn essentieel voor het goed functioneren van de peesvezels, dus een gebrek aan mineralen, vitaminen en andere voedingsstoffen verhoogt de kans op letsel aan de strekpezen van de elleboog.
• Leeftijd: Mensen tussen de 30 en 50 jaar hebben meer kans op dit type letsel.
• Blootstelling aan koude temperaturen: Het lichaam heeft de neiging om spieren samen te trekken als het koud aanvoelt, waardoor de ruimte in de peesbursae kleiner wordt. Dit kan leiden tot ontstekingen in de zachte weefsels doordat de gewrichten minder open kunnen werken.

Beste producten voor elleboogpeesontsteking

Bestseller

.

Belangrijkste symptomen van elleboogpeesontsteking

Leer meer over de verschillende tekenen en symptomen die je helpen te weten of je een elleboogpeesontsteking hebt

• Stijfheid: Gewrichtsspanning in dit deel van de arm komt vaak voor door de beperkte ruimte voor de slijmbeurs en de spieren om bewegingen correct uit te voeren als gevolg van een ontsteking van de strekpezen.
• Pijn: In de gebieden bij de elleboog neemt de pijn toe, terwijl men in de rest van de arm ongemak kan voelen in de schouders en handen. De pijn neemt toe wanneer men iets wil doen of voorwerpen wil optillen.
• Ontsteking: Een kenmerkend teken van een tenniselleboog tendinitis is een ontsteking en het ontstaan van knobbeltjes in het getroffen gebied. Dit wordt veroorzaakt door de ophoping van bloed, dat niet goed circuleert in het gewricht.
• Ongemak na een nachtrust: Wanneer de ziekte zich in een vroeg stadium bevindt, is het mogelijk om bij het opstaan 's morgens een zwelling en lichte pijn te voelen.
• Verlies van gevoel: Paresthesie en gebrek aan gevoel kunnen aanwezig zijn in dit deel van het lichaam door prikkeling van de zenuwwortels die zich in de elleboog bevinden.

Welke behandelingen zijn er om elleboogpeesontsteking te verbeteren en te genezen?

Ontdek hieronder welke therapieën en behandelingen worden gebruikt om de symptomen van tennis- en golferselleboog tendinitis te verminderen.

Alternatieve en aanvullende therapieën

Bekijk de verschillende aanvullende behandelingen voor elleboogpeesblessures:

• Warmte- en koudetherapie: Warmtetechnieken kunnen worden toegepast om verwijding van de vaten te veroorzaken en de bloedstroom te stimuleren om de ontsteking in het getroffen gebied te verminderen. Anderzijds maakt koude endorfines vrij die als pijnstiller werken, waardoor de pijnklachten afnemen. Om deze voordelen te verkrijgen is het nodig om doeken of waterzakken met verschillende temperaturen op de elleboog te leggen, hoewel het ook mogelijk is om speciale gels op het gewricht aan te brengen.
• Compressietherapie: Elleboogbraces en elastische bandages worden gebruikt om de beweging van de peesvezels te verminderen. Dit helpt het gewricht geïmmobiliseerd te blijven of lichte activiteit te behouden, waardoor verder letsel wordt voorkomen en de doorbloeding wordt verbeterd. Dit vermindert de pijn en probeert de aangetaste weefsels te regenereren, maar de toepassing ervan moet onder toezicht van de arts staan, zodat het niet het tegenovergestelde effect heeft.
• Massagetherapie: Bij deze vorm van therapie is het de bedoeling de spanning van de korte carpale en onderarmspieren te verlagen, zodat de druk in de slijmbeurzen afneemt. Dit helpt ook om de giftige resten in de peesvezels, die pijn en ontsteking veroorzaken, te verwijderen. Meestal wordt gekozen voor een wrijvingsmassage in combinatie met thermotherapie.
• Acupressuurtherapie: Tenniselleboog tendinitis, die de strekpezen in dit deel van het lichaam aantast, kan de ontsteking verminderen als de laterale epicondylus en de radiale carpale spier gestimuleerd blijven en met een licht bewegingsbereik. Door deze Chinese geneeskunde is het mogelijk de uitwisseling van gassen en voedingsstoffen tussen het bloed en de peesvezels van de elleboogstrekkers te stimuleren. Dit gebeurt door middel van druk op verschillende strategische zenuwen verspreid over het lichaam, waarbij alleen de handpalmen en vingers van de therapeut worden gebruikt.
• Thermotherapie: Een van de grote voordelen van warmte is het veroorzaken van verwijding van de capillaire vaten in de peesvezels van de elleboog. Dit veroorzaakt een uitwisseling tussen het bloed en de weefsels, waardoor de door de peesontsteking ontstane afvalstoffen worden afgevoerd. Voor de toepassing is het toezicht van een professional noodzakelijk, omdat verwondingen aan de huid moeten worden vermeden en de juiste temperatuur moet worden aangehouden om de verwijding te stimuleren.
• Natuurlijke remedies met planten: Men mag niet vergeten dat voor de toepassing van deze alternatieve behandeling het noodzakelijk is een arts te raadplegen voor goedkeuring van het gebruik ervan. Bepaalde planten hebben namelijk pijnstillende en ontstekingsremmende eigenschappen, maar kunnen de algemene symptomatologie van het elleboogletsel schaden. Daarom is professioneel toezicht noodzakelijk alvorens een infuus te bereiden of op het getroffen gebied aan te brengen. De meest gebruikte geneeskrachtige planten voor dit soort kwalen zijn gember, wilg, rozemarijn en aloë vera.
• Gezonde levensgewoonten: Het is noodzakelijk dat de patiënt weet hoe de pezen in de elleboog werken, daarom wordt deze hulptherapie toegepast om de symptomatologie van ontsteking in de peesvezels te verminderen. Deze behandeling helpt de houding te verbeteren en dagelijkse taken uit te voeren zonder de spier-peesstructuur van dit gewrichtsdeel te forceren. Daartoe is het raadzaam dat de persoon verschillende gezonde leefgewoonten aanleert die helpen nieuwe blessures te voorkomen en de huidige tendinitis sneller in remissie te krijgen. Gezond eten en bewegen zijn ook therapeutische benaderingen die bij deze therapie in aanmerking worden genomen.

Voedingssupplementen

Om de strekpezen te laten ontspannen en terug te keren naar hun normale positie , is het noodzakelijk om de ontsteking in deze vezels te verminderen. Daarom is het raadzaam om bepaalde voedingsstoffen in te nemen die de pijn en andere symptomen van een elleboogpeesontsteking helpen verminderen.

Dit kan via de voeding, maar ook via voedingssupplementen, waaronder Omega 3, methylsulfonylmethaan, kalium, natrium en andere bestanddelen die in de gewrichten aanwezig zijn. Tot deze laatste behoren chondroïtine, hyaluronzuur en glucosamine. De tussenkomst van de arts is essentieel om de veiligheid van de behandeling te garanderen en toekomstige blessures te voorkomen.

Fysiotherapeutische behandelingen

Revalidatie heeft tot doel de spierspanning, armkracht en gewrichtsmobiliteit te herstellen. Hiervoor worden verschillende fysiotherapeutische technieken gebruikt, die worden uitgevoerd door een gekwalificeerde fysiotherapeut.

Tot de meest voorkomende behoren lasertherapie, elektrotherapie en ultrasone golfbehandelingen. Deze therapieën hebben tot doel de inwendige weefsels te stimuleren door ze te verwarmen om zo de vaten van de capillaire wanden te stimuleren en zo de bloedcirculatie te verbeteren.

Medicijnen

Een farmacologische behandeling moet door de arts worden voorgeschreven om toekomstige complicaties in het letsel zelf en in de rest van het lichaam van de patiënt te voorkomen. Daarom wordt zelfmedicatie in geen geval aanbevolen vanwege de ernstige gevolgen die deze praktijk kan hebben.

Aspirine en ibuprofen zijn twee niet-steroïde ontstekingsremmers die vaak worden toegepast bij dit type peesontsteking. Er zijn ook patiënten die de pijn verminderen met opioïde pijnstillers, zoals paracetamol.

Operaties

Het is mogelijk om elleboog tendinitis te behandelen door middel van een operatie. Deze praktijk wordt alleen toegepast in ernstige gevallen waarin de ziekte te ver is gevorderd en gescheurde pezen kunnen worden gevonden. Epicondylitis chirurgie is de meest toegepaste operatie in deze gevallen, die bestaat uit het terugplaatsen van weefsel in de pees.

Preventie bij elleboogpeesontsteking

Als u het optreden van een tenniselleboogpeesontsteking wilt voorkomen, moet u letten op de volgende tips die u daarbij helpen

• Vermijd zwaar tillen: Het tillen van zware gewichten kan de elleboogpezen belasten door de overmatige belasting van de spieren en peesvezels. Dit is ook gerelateerd aan sport- of werkactiviteiten waarbij de kans op het ontwikkelen van golferselleboog tendinitis groot is.
• Zorg voor een gezonde levensstijl: Eten en sporten zal helpen om het ellebooggewricht in vorm te houden. Dit zal de bloedtoevoer naar dit deel van het lichaam verbeteren en puin uit de strekpeesvezels houden.
• Versterken van de arm: Aangezien de spieren de weefsels zijn die ons beschermen, zal het versterken ervan ons helpen dit soort letsel te voorkomen. Oefeningen die de armen, onderarmen en schouders versterken zijn zeer aan te bevelen.
• Leg uw elleboog niet op een harde ondergrond: Een juiste houding helpt dit type letsel aan de strekpezen te voorkomen. Daarom helpt het niet laten rusten van de elleboog op harde oppervlakken of het langdurig aanhouden van dezelfde houding om tenniselleboog tendinitis te voorkomen.
• Warm uw ellebogen op: De spieren en pezen voorbereiden op een activiteit helpt ontstekingen in de spier-peesstructuur te voorkomen.
• Vermijd repeterende bewegingen: Deze activiteiten tasten de peesvezels rechtstreeks aan. Daarom is het raadzaam deze handelingen te vermijden of als u ze om een of andere reden toch moet uitvoeren, probeer dan af en toe te rusten.

Referenties

1. Nirschl, R. P., & Ashman, E. S. (2003). Elleboog tendinopathie: tenniselleboog. Clinics in sports medicine, 22(4), 813-836. https://www.sportsmed.theclinics.com/article/S0278-5919(03)00051-6/fulltext
2. Taylor, S. A., & Hannafin, J. A. (2012). Evaluatie en beheer van elleboog tendinopathie. Sports Health, 4(5), 384-393. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/1941738112454651
3. Stasinopoulos, D., Stasinopoulou, K., & Johnson, M. I. (2005). Een oefenprogramma voor de behandeling van laterale elleboog tendinopathie. British journal of sports medicine, 39(12), 944-947. https://bjsm.bmj.com/content/39/12/944.short
4. Coombes, B. K., Bisset, L., & Vicenzino, B. (2015). Management van laterale elleboog tendinopathie: one size does not fit all. journal of orthopaedic & sports physical therapy, 45(11), 938-949. https://www.jospt.org/doi/full/10.2519/jospt.2015.5841
5. Bjordal, J. M., Lopes-Martins, R. A., Joensen, J., Couppe, C., Ljunggren, A. E., Stergioulas, A., & Johnson, M. I. (2008). A systematic review with procedural assessments and meta-analysis of low level laser therapy in lateral elbow tendinopathy (tennis elbow). BMC Musculoskeletal Disorders, 9, 1-15. https://link.springer.com/article/10.1186/1471-2474-9-75
6. Almekinders, L. C., & Temple, J. D. (1998). Etiologie, diagnose en behandeling van tendonitis: een analyse van de literatuur. Medicine and science in sport and exercise, 30(8), 1183-1190. https://europepmc.org/article/med/9710855
7. Kainberger, F. M., Engel, A., Barton, P., Huebsch, P., Neuhold, A., & Salomonowitz, E. (1990). Letsel aan de achillespees: diagnose met sonografie. AJR. American journal of roentgenology, 155(5), 1031-1036. https://radnuk.meduniwien.ac.at/fileadmin/radiodiagnostik/pdf/1_Kainberer_et_al_1990.pdf
8. Sandmeier, R., & Renström, P. A. F. H. (1997). Diagnose en behandeling van chronische peesaandoeningen in de sport. Scandinavian journal of medicine & science in sports, 7(2), 96-106. https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1600-0838.1997.tb00125.x
9. Alfredson, H., & Lorentzon, R. (2002). Chronische peespijn: geen tekenen van chemische ontsteking maar hoge concentraties van de neurotransmitter glutamaat. Implicaties voor de behandeling? Current drug targets, 3(1), 43-54. https://www.ingentaconnect.com/content/ben/cdt/2002/00000003/00000001/art00004
10. Williams, J. G. P. (1986). Achillespeesletsels in de sport. Sports Medicine, 3, 114-135. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-198603020-00003