Heupdislocatie

Een ontwricht heupgewricht veroorzaakt hevige pijn en stijfheid. Dit komt door de coxofemorale scheiding door een klap, slijtage van het kraakbeen en andere oorzaken waarover u hieronder kunt lezen.

Houd er rekening mee dat een heupdislocatie tijdig moet worden behandeld, dus het is belangrijk om te weten wat de symptomen van dit trauma zijn. Als je meer wilt weten over wat een heup subluxatie is en hoe je eerste hulp bij een slip tussen het stuitbeen en het dijbeen kunt oefenen, nodigen we je uit om verder te lezen.

Wat is een ontwrichting van het heupgewricht?

Het stuitbeen-femorale gewricht is de ruimte die beenbewegingen mogelijk maakt dankzij de verbinding van de femurkop met het acetabulum van het bekken. Deze twee botten zijn verbonden door kraakbeen en een reeks ligamenten, die kunnen insnijden of bewegen, waardoor het stuitbeen loskomt van het dijbeen.

Deze verschuiving in de gewrichtsholte van de twee botweefsels staat bekend als heupdislocatie. Deze aandoening heeft meestal verschillende gradaties, aangezien de scheiding van het gewricht gedeeltelijk of volledig kan zijn. De herstelperiode hangt hiervan af en kan ongeveer 3 tot 10 weken bedragen, maar als er een chirurgische ingreep plaatsvindt, zal het gewricht in een langere tijd worden teruggebracht, tot wel 10 tot 12 maanden.

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren van een heupdislocatie?

Er zijn verschillende factoren die een ontwrichting van de heup kunnen veroorzaken, zie hieronder welke de meest voorkomende zijn:

• Aangeboren factoren: Heupdysplasie en botmisvorming zijn enkele redenen waarom iemand geboren kan worden met een heupdislocatie.
• Eerdere chirurgische ingrepen: Artroplastiek en andere operaties kunnen leiden tot dislocatieletsels in het heupgewricht.
• Trauma: Een van de belangrijkste oorzaken die kunnen leiden tot een heupdislocatie zijn verkeersongevallen, valpartijen thuis en klappen ontvangen bij sportactiviteiten.
• Leeftijd van de patiënt: Naarmate de leeftijd van de traumapatiënt vordert, neemt de kracht van de spieren en ligamenten af, waardoor de kans op ontwrichting toeneemt.
• Overgewicht: Overmatig lichaamsgewicht en zwaar tillen leiden vaak tot verplaatsing van de coxofemorale botten.
• Verkeerde houding: Het uitvoeren van high-impact werk of sporten zonder rekening te houden met de normale biomechanische bewegingen van het coxofemorale gewricht kan leiden tot heupdislocatie.
• Slechte voeding: Een teveel aan urinezuur veroorzaakt door het eten van vetrijk voedsel leidt tot microkristallen in de synoviale zak, wat leidt tot overbeentjes die werken als een hefboom om het stuitbeen te scheiden van het dijbeen.

Beste producten voor heupdislocatie

Bestseller

.

Belangrijkste tekenen en symptomen die ons waarschuwen voor een heupdislocatie

U kuntzien of u een ontwrichte heup heeft door de volgende symptomen:

• Moeite met het bewegen van het been: Dit komt vooral doordat het acetabulum van het bekken en de kop van het dijbeen niet volledig op elkaar aansluiten.
• Verminderde mobiliteit: Problemen met flexie, rotatie en extensie van de heup. Net als bij het been wordt ook het rompgedeelte van de mens aangetast bij een verplaatsing van het heupgewricht.
• Pijn: Dit symptoom kan optreden in de onderrug, in het gluteale gebied, in de quadriceps en zelfs in de voeten. Dit wordt veroorzaakt door de gevoeligheid van de zenuwwortels in dit deel van het lichaam.
• Ongemak bij het lopen: Als men pijn voelt of niet in staat is de voet te ondersteunen, is er waarschijnlijk sprake van een heupdislocatie.
• Ongelijke bekkenkammen: Als beide kanten van het bekken worden vergeleken, komt het vaak voor dat bij een dislocatie het ene uiteinde van dit bot hoger ligt dan het andere.
• Krakende geluiden: Bij sommige traumapatiënten is het mogelijk om krakende geluiden te horen bij het maken van beenverlengings- en inflexiebewegingen.
• Gebrek aan symmetrie in de benen: De verkorting van één been treedt op bij een verplaatsing van het coxofemorale gewricht.
• Afwezigheid van gevoeligheid: bij dit type letsel treden paresthesie en tintelingen op in de voet, de kuit en het gluteale gebied.
• Ontsteking: Bij sommige patiënten is dit symptoom niet met het blote oog te vinden, maar het is een veel voorkomend kenmerk van deze kwaal.

Wat zijn de eerste hulpmaatregelen bij een heupdislocatie?

Het is belangrijk om in gedachten te houden dat een ontwrichte heup niet acuut moet worden behandeld, omdat in dit geval professioneel ingrijpen wordt aanbevolen. Eerste hulp bij een ontwrichte heup kan worden toegepast met behulp van de PRICE-therapie, waarvan de stappen als volgt zijn:

• Bescherming: Het eerste wat moet worden gedaan is voorkomen dat het trauma verergert, dus is het belangrijk om de activiteit die het letsel heeft veroorzaakt te stoppen. Tegelijkertijd moeten, indien nodig, spalken worden gebruikt om verdere verplaatsing van de botten te voorkomen.
• Rust: Deze stap bestaat erin de patiënt op een vlakke, schone ondergrond te leggen en een oculaire inspectie uit te voeren om ander trauma op te sporen dat de ernst kan vergroten. De persoon mag in dit stadium geen enkele activiteit ondernemen.
• Aanbrengen van koude: Koude moet direct worden toegepast om het ontstekingsremmende pijnstillende effect te stimuleren. Dit zal helpen om het letsel met het blote oog beter te leren kennen. U kunt ijskompressen aanbrengen of kiezen voor veel praktischer producten, zoals ijsgelpacks.
• Gebruik van drukkleding: In dit stadium is het noodzakelijk het heupgewricht vast te zetten om te voorkomen dat de botten verder loskomen. Dit helpt de doorbloeding te verbeteren en oedeem te voorkomen. Voor deze stap kan worden gekozen voor elastische bandages, compressiebeugels voor het bovenbeen, sacroiliacale steunen of een heupgordel.
• Elevatie: Dit is het laatste onderdeel van dit EHBO-protocol en bestaat uit het onder het niveau van het hart houden van het getroffen gebied om de vorming van stolsels te voorkomen die kunnen leiden tot trombose en andere ziekten. Het verlaagt ook de bloeddruk in het gebied en vermindert ontstekingen.

In een medische setting en uitgevoerd door een specialist, is er de zogenaamde Captain Morgan techniek om het heupgewricht weer op zijn plaats te zetten, hoewel het een zeer pijnlijke manoeuvre is voor de patiënt, is het zeer effectief voor heupdislocaties.

Wat zijn de meest doeltreffende preventiemethoden voor heupdislocatie?

Om heupgewrichtsdislocatie te voorkomen moet u deze dingen in overweging nemen die helpen bij de preventie:

• Rust: Probeer 7 tot 8 uur slaap te krijgen, omdat de gebruikelijke uitgebreide en ontspannen nachtrust de spieren en pezen voldoende rust geeft. Dit zal heupdislocatie helpen voorkomen.
• Vermijd repetitieve activiteiten: Mensen die sporten of repetitief werk doen waarbij je de heup moet buigen, strekken of roteren hebben meer kans op een heupdislocatie.
• Draag altijd beschermende kleding: Als u aan sport doet, is het raadzaam compressiekleding te kiezen om het gewricht veilig en stevig te houden. U kunt kiezen voor lendensteunen of sacroiliacale bekkengordels om hierbij te helpen.
• Draag altijd comfortabele schoenen: Strakke, gladde schoenen veroorzaken vaak valpartijen, die kunnen leiden tot heupdislocatie, en het gebruik van ergonomische inlegzolen kan helpen uw pas te verbeteren.
• Beklim trappen met de juiste biomechanische houding: Lichaamshouding is erg belangrijk om heuptrauma te voorkomen. Daarom moet u de trap op- of aflopen met de hele voetzool op zijn plaats en gebruik maken van de kracht van de kuit en de quadriceps femoris om vallen en mogelijke ontwrichtingen te voorkomen.
• Doe aan sportieve activiteiten: Een zittende levensstijl is een risicofactor en verhoogt de kans op ontwrichting van de musculoskeletale structuur van de heup door de spierzwakte van de weefsels in het gebied.
• Verbeter uw voeding: Het is geen geheim dat gezond eten en een evenwichtige voeding in eiwitten, koolhydraten en gezonde vetten uw lichaam sterker en gezonder maakt en het risico op letsel vermindert. Daarnaast zal een goede hydratatie gedurende de dag ook belangrijk zijn.
• Warming-up: Gezond eten en opwarmingsoefeningen helpen de pees- en spierbanden te verbeteren. Dit versterkt het gebied van het heupgewricht en voorkomt het optreden van trauma's.
• Verbeter de techniek: Voer sportbewegingen uit met de nodige technieken voor elke sport. Het is belangrijk dat u alle methoden kent en elke keer dat u een bepaalde beweging wilt uitvoeren correct oefent.
• Ga naar de dokter bij de minste pijn of symptoom: Om een ernstigere ontwrichting te voorkomen, is het noodzakelijk om de dokter te bezoeken als u pijn voelt of een ontsteking ziet in de onderrug en het bekken.
• Pas op voor verkeersongevallen: Als u besluit om u per motor of fiets te verplaatsen, is het raadzaam om zoveel mogelijk bescherming te dragen om zware klappen bij een val uit het voertuig te voorkomen. U kunt comprimerende kleding gebruiken voor het middel en de benen.

Referenties

1. Foulk, D. M., & Mullis, B. H. (2010). Heupdislocatie: evaluatie en beheer. JAAOS-Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 18(4), 199-209. https://journals.lww.com/jaaos/Abstract/2010/04000/Hip_Dislocation__Evaluation_and_Management.3.aspx
2. Sanders, S., Tejwani, N., & Egol, K. A. (2010). Traumatische heupdislocatie. Bulletin van het NYU ziekenhuis voor gewrichtsziekten, 68(2). https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/20632983/
3. Weinstein, S. L. (1987). Natuurlijke geschiedenis van congenitale heupdislocatie (CDH) en heupdysplasie. Clinical Orthopaedics and Related Research®, 225, 62-76. https://journals.lww.com/clinorthop/abstract/1987/12000/natural_history_of_congenital_hip_dislocation.7.aspx
4. Tornetta, P., & Mostafavi, H. R. (1997). Heupdislocatie: huidige behandelingsregimes. JAAOS-Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 5(1), 27-36. https://journals.lww.com/jaaos/Abstract/1997/01000/Hip_Dislocation__Current_Treatment_Regimens.4.aspx
5. Lonstein, J. E., & Beck, K. (1986). Heupdislocatie en subluxatie bij cerebrale parese. Journal of Pediatric Orthopaedics, 6(5), 521-526. https://journals.lww.com/pedorthopaedics/Abstract/1986/09000/Hip_Dislocation_and_Subluxation_in_Cerebral_Palsy.1.aspx
6. Clegg, T. E., Roberts, C. S., Greene, J. W., & Prather, B. A. (2010). Heupdislocaties - epidemiologie, behandeling en resultaten. Letsel, 41(4), 329-334. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0020138309004392
7. Khatod, M., Barber, T., Paxton, E., Namba, R., & Fithian, D. (2006). An analysis of the risk of hip dislocation with a contemporary total joint registry. Clinical Orthopaedics and Related Research®, 447, 19-23. https://journals.lww.com/clinorthop/fulltext/2006/06000/an_analysis_of_the_risk_of_hip_dislocation_with_a.4.aspx
8. Gausden, E. B., Parhar, H. S., Popper, J. E., Sculco, P. K., & Rush, B. N. (2018). Risicofactoren voor vroege dislocatie na primaire electieve totale heupartroplastiek. The Journal of arthroplasty, 33(5), 1567-1571. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0883540317311403
9. Pallia, C. S., Scott, R. E., & Chao, D. J. (2002). Traumatische heupdislocatie bij atleten. Current sports medicine reports, 1(6), 338-345. https://journals.lww.com/acsm-csmr/abstract/2002/12000/traumatic_hip_dislocation_in_athletes.7.aspx
10. Restrepo, C., Mortazavi, S. J., Broeders, J., Parvizi, J., & Rothman, R. H. (2011). Heupdislocatie: zijn heupvoorzorgsmaatregelen noodzakelijk bij anterieure benaderingen? Clinical Orthopaedics and Related Research®, 469, 417-422. https://link.springer.com/article/10.1007/s11999-010-1668-y