Enkelslijmbeursontsteking

Wanneer de slijmbeurs retrocalcaneus ontstoken raakt, veroorzaakt dit pijn in de voet en ontstaat een aandoening die enkelslijmbeursontsteking wordt genoemd. Deze aandoening beperkt de bewegingen van het gewricht en veroorzaakt zwelling en gevoelsverlies in het getroffen gebied. Daarom is het raadzaam een arts te raadplegen voor een diagnose van de aandoening.

Daarvoor moet u weten wat bursitis retrocalcanea is en wat de symptomen en factoren zijn die het veroorzaken. U vindt deze informatie in de volgende paragrafen, waar we het ook hebben over de behandelingen die kunnen worden toegepast om de ziekte te verhelpen.

Wat is retrocalcaneale slijmbeursontsteking van de enkel?

De retrocalcaneale slijmbeurs bevindt zich tussen het hielbeen en de aanhechting van de achillespees, beide achter de voet. Deze slijmbeurs bevat synoviale vloeistof die fungeert als schokdemper voor gewrichtsbewegingen. Als deze slijmbeurs om een of andere reden meer vocht krijgt of wordt samengedrukt, raakt hij ontstoken, wat de aandoening retrocalcaneale slijmbeursontsteking veroorzaakt.

Deze aandoening, die spierstijfheid, zwelling en een tintelend gevoel veroorzaakt, kan binnen enkele weken verdwijnen als de patiënt tijdig wordt behandeld en rust neemt.

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren van een slijmbeursontsteking van de enkel?

Aandoeningen in het enkelgewricht die leiden tot een ontsteking in de retrocalcaneale slijmbeurs kunnen worden veroorzaakt door verschillende factoren die de kans op het krijgen van de ziekte vergroten.

Bekijk hieronder wat deze oorzaken en risicofactoren zijn

• Eerder trauma: door klappen op de enkel kan het gewricht ontstoken raken in de spier-peesstructuur en ook in de slijmbeurzen. Dit leidt tot irritatie van de synoviale slijmbeurs, waardoor de kans op slijmbeursontsteking toeneemt.
• Infecties: Door verwondingen en trauma kunnen ziekteverwekkers het enkelgebied binnendringen. Dit leidt tot overtollig vocht dat door het lichaam zelf wordt geproduceerd.
• Reumatoïde artritis: deze degeneratieve ziekte zoals vele andere (bv. osteoporose) veroorzaakt aantasting van de zachte weefsels in de gewrichtsholte, waardoor zwakte in de slijmbeurs van de enkel ontstaat.
• Botmisvormingen: Botsporen veroorzaakt door overmatige kristallen of aangeboren misvormingen veroorzaken waarschijnlijk een slijmbeursontsteking van de enkel. Dit komt door de lineaire afwijking van de verschillende onderdelen van het gewricht, waardoor de synoviale slijmbeurs minder ruimte heeft om de hielbewegingen goed te smeren.
• Gebrek aan evenwichtige voeding: wanneer mensen kiezen voor voedingsmiddelen met een overmaat aan urinezuur, kan het lichaam dit niet normaal afvoeren. Hierdoor vormen zich kristallen in het gewrichtslichaam, waardoor de zak met gewrichtsvloeistof wordt samengedrukt, wat tot irritatie leidt.
• Herhaalde en plotselinge bewegingen: mensen die de enkel gedurende langere tijd herhaaldelijk en heftig bewegen, lopen meer kans om retrocalcaneale bursitis te ontwikkelen.
• Obesitas: frequente overbelasting van de enkel verslechtert de toestand van de slijmbeurs in de enkel, waardoor deze wordt blootgesteld aan een constante druk die tot ontsteking kan leiden.
• Ongeschikt schoeisel: het dragen van schoenen met hoge hakken waarbij de hiel een aanzienlijke inspanning moet leveren om te lopen, zorgt ervoor dat de pezen en spieren te lijden hebben. Dit verergert de opening van de gewrichtsholte, waardoor er weinig ruimte is voor de slijmbeurs.
• Gevaarlijke activiteiten: oefenen of werken op plaatsen waar de enkel voortdurend wordt belast, leidt tot het ontstaan van een retrocalcaneale slijmbeursontsteking. Het teveel aan vocht in de slijmbeurs is het gevolg van de inspanningen van de synoviale slijmbeurs om het gewricht voortdurend te smeren.

Beste producten voor slijmbeursontsteking van de enkel

Bestseller

.

Belangrijkste symptomen die ons waarschuwen voor een slijmbeursontsteking in de enkels

Het is mogelijk om de aanwezigheid van slijmbeursontsteking in de enkels op te merken door de aanwezigheid van symptomen en tekenen die in het getroffen gebied verschijnen. Ontdek wat deze tekenen zijn:

• Zwelling in het gewricht: dit is een van de meest voorkomende tekenen die kunnen worden aangetroffen bij patiënten met een slijmbeursontsteking van de enkel. Het wordt veroorzaakt door overmatige ophoping van synoviaal vocht in de slijmbeurs en ook door een slechte doorbloeding.
• Pijn: dit soort symptomen wordt veroorzaakt door de druk die de slijmbeurs uitoefent en de ontsteking van de spieren en pezen op de zenuwwortels die door het getroffen gebied lopen. Zo kan de patiënt lichte pijn voelen, maar naarmate de dagen verstrijken neemt de pijn toe.
• Roodheid en verhoogde temperatuur: door de slechte bloedcirculatie in het gebied kan de persoon een hogere temperatuur bij aanraking voelen dan de rest van het lichaam. Bovendien gaat dit gepaard met roodheid van de huid over het hele gebied.
• Spierstijfheid: Gevoelloosheid is een ander veel voorkomend symptoom van een slijmbeursontsteking van de enkel. Dit komt door het gebrek aan bewegingsvrijheid in het gewricht, veroorzaakt door de ontsteking van de retrocalcaneale slijmbeurs.
• Paresthesie: het gevoel van tintelingen is ook een symptoom waarmee rekening moet worden gehouden bij het vaststellen van de aanwezigheid van bursitis in de synoviale slijmbeurzen van de enkels.
• Gebrek aan gevoeligheid: omdat het hele gebied ontstoken is, zenden de hersenen signalen uit zodat het gewricht niet zoveel pijn voelt. Als u met uw hand over het gebied gaat, kunt u daarom minder gevoel hebben.
• Nodules: Als de retrocalcaneale synoviale zak meer vocht bevat dan normaal, ontstaan er waarschijnlijk knobbels onder de huid, wat kan leiden tot irritatie van het gewrichtsgebied.
• Spiervermoeidheid: verlies van kracht in de enkel kan worden veroorzaakt door gebrek aan beweging in het gewricht als gevolg van zwelling in de slijmbeurs.

Welke behandelingen zijn er om de symptomen van een slijmbeursontsteking van de enkel te verbeteren?

Er zijn verschillende behandelingen die iemand met een slijmbeursontsteking kan ondergaan. Wij laten u hieronder zien welke technieken momenteel het meest worden toegepast.

Alternatieve en aanvullende therapieën

Ontdek welke complementaire en alternatieve behandelingen kunnen worden toegepast om de symptomen van een slijmbeursontsteking te helpen verbeteren

• Warmte- en koudetherapie: Deze therapie is erop gericht te profiteren van de voordelen van warmte en koude. Hiervoor worden ijsgelpacks, elektrische dekens en elk ander product dat deze extreme temperaturen kan uitstralen, toegepast. Er zij op gewezen dat deze behandeling door een arts moet worden begeleid om letsel aan de huid bij de enkel te voorkomen. Bij toepassing op de retrocalcaneale slijmbeurs begint het ontstekingsgebied te verminderen, waardoor de onderhuidse zak met synoviaal vocht van de calcaneus een grotere amplitude krijgt. Het resulteert ook in een betere verlenging van de achillespees.
• Compressietherapie: Het doel van deze therapie is om de enkel te immobiliseren zodat het lichaam van het gewricht weer in lijn komt en goed kan werken. Dit zal de ruimte die de retrocalcaneale slijmbeurs moet hebben verbeteren, waardoor de synoviale vloeistof kan afnemen, wat de ontsteking in het gebied zal helpen verminderen. Om deze aanvullende behandeling uit te voeren, moeten enkelbraces, bandages en elastische bandages worden gebruikt om stijfheid te bereiken zonder de capillaire wanden te veel aan te spannen of los te maken.
• Thermotherapie: de toepassing van warmtetherapie heeft grote voordelen die op de enkel kunnen worden toegepast. Deze heeft tot doel het netwerk van bloedvaten, bestaande uit de aders met de arteriolen, te verbeteren zodat de bloedstroom beter stroomt. Op die manier kunnen de weefsels in het getroffen gebied zich herstellen en krijgen ze een grotere opening, waardoor de druk op de slijmbeurs afneemt. Daarom wordt met thermotherapie meer beweging in het gewricht bereikt en nemen de symptomen van pijn en zwelling af.
• Natuurlijke remedies met planten: er bestaan planten met ontstekingsremmende en pijnstillende eigenschappen die de symptomen van slijmbeursontsteking in de enkel helpen verminderen. Om deze therapie toe te passen is het noodzakelijk vooraf een arts te raadplegen om maag- en leverletsels te voorkomen. Tot de meest gebruikte planten voor infusie of aromatherapie behoren rozemarijn, salie, laurier en munt.
• Gezonde leefgewoonten: Heropvoeding van de patiënt is een aanvullende therapie die de andere traditionele behandelingen helpt om de symptomen van retrocalcaneale bursitis te bestrijden. De techniek bestaat erin de patiënt te leren over de risicofactoren die kunnen leiden tot herontsteking van de slijmbeurs. Dit moet hand in hand gaan met het bewustmaken van de persoon van veilige activiteit. Daarom worden aspecten in verband met lichaamsbeweging, voeding, houding en rust in deze behandeling opgenomen.

Voedingssupplementen

Om de spieren beter te versterken en de spanning op de pezen te verminderen , zodat de slijmbeurs van de enkel meer ruimte heeft om schokken tijdens de beweging op te vangen, is het mogelijk voedingssupplementen te gebruiken om de patiënt te helpen gunstige voedingsstoffen op te nemen.

Tot de meest voorkomende behoren vitamine D, B-groep, magnesium, chondroïtinesulfaat, selenium en andere mineralen. De dosering is de verantwoordelijkheid van de arts en de patiënt kan ervoor kiezen deze supplementen in te nemen in de vorm van poeders, pillen of vloeistoffen.

Fysiotherapeutische behandelingen

Door het gebruik van onder meer elektrotherapie, hydrotherapie en ultrageluid is het mogelijk de symptomen van bursitis retrocalcanea te verminderen. Dit gebeurt door de spieren, pezen en zenuwen in het enkelgebied te stimuleren, waardoor de gewrichtsholte wordt geopend, zodat de synoviale zakken worden gedecomprimeerd en niet zoveel fysieke druk ondervinden.

Medicijnen

Medicijnen die gebruikt worden bij retrocalcaneale bursitis zijn gebaseerd op opioïde pijnstillers, zoals paracetamol. Deze geneesmiddelen hebben op korte termijn geen significante bijwerkingen, maar men moet voorzichtig zijn, omdat zich na verloop van tijd nadelige symptomen kunnen ontwikkelen. Niet-steroïde ontstekingsremmers worden ook gebruikt, en in gevallen van gewrichtsontsteking kunnen injecteerbare antibiotica worden gebruikt.

Men mag niet vergeten dat een behandeling met geneesmiddelen moet worden aanbevolen door de arts, aangezien het de arts is die de hoeveelheden doseert en de duur van de behandeling vaststelt. Om deze reden kan zelfmedicatie leiden tot zeer ernstige complicaties bij het voortschrijden van de ziekte en het optreden van andere symptomen.

Chirurgie en vochtverwijdering

Alleen in gevallen waarin de ziekte is voortgeschreden en het niet mogelijk is de slijmbeurs met traditionele behandelingen te laten leeglopen, is het nodig zijn toevlucht te nemen tot het afzuigen van vloeistof door middel van naalden die rechtstreeks in de gewrichtsslijmbeurs worden geplaatst.

Deze iets invasievere methode heeft positieve effecten op korte termijn, maar het herstel duurt langer. Als dit niet werkt, is ook bursectomie mogelijk. Bij deze chirurgische methode worden de slijmbeurzen uit de enkel verwijderd.

Wat zijn de meest effectieve preventiemethoden voor een slijmbeursontsteking van de enkel?

Hier zijn de meest effectieve preventiemethoden voor slijmbeursontsteking van de enkel waarmee u rekening moet houden om het ontstaan van slijmbeursontsteking te voorkomen:

• Vermijd overgewicht: enkelbursitis ontstaat vaak bij een constante druk op de retrocalcaneale slijmbeurs. Dit ontstaat door te weinig ruimte in het gewricht door het overmatige gewicht van het lichaam.
• Houd een goede houding aan: het is noodzakelijk dat wanneer u zware dingen moet tillen, sporten of traplopen, u dit op de juiste manier doet, waarbij u uw gewicht aan beide zijden van uw lichaam laat leunen. Dit voorkomt gewrichtsblessures.
• Eet gezond: een evenwichtige voeding zal u helpen om onder meer vitamine D en B-complex in uw lichaam op te nemen. Dit zal helpen om de spieren en pezen van de enkel in perfecte conditie te houden, wat overtollig gewrichtsvocht bij de slijmbeurs zal voorkomen.
• Opwarming: als u atleet bent of werkt op plaatsen waar de enkel moet worden belast, is het noodzakelijk de spieren te strekken en het gewrichtsgebied op te warmen om letsel te voorkomen.
• Rust van het gewricht: of u nu een te zware taak verricht op de enkel of een sport beoefent waarbij u op een harde ondergrond moet lopen, het is raadzaam om het gewricht te laten rusten zodat het ontspant en geen spierspanning veroorzaakt. Dit zal leiden tot ontsteking van de slijmbeurs.
• Bescherm het enkelgebied: het is belangrijk dat u rekening houdt met de bescherming van het gewrichtsgebied als u taken gaat uitvoeren die de slijmbeurs kunnen beschadigen. Dit kan met enkelbraces of speciale bandages die niet te los of te strak zitten.
• Vermijd zwaar tillen: als u zware voorwerpen moet tillen, probeer dat dan altijd in de juiste houding te doen; zo voorkomt u druk op de slijmbeurs en voorkomt u dat deze ontstoken raakt.
• Bezoek de dokter: als u ongemak voelt in uw enkel of een kleine zwelling ziet, is het raadzaam dringend de dokter te bezoeken. Dit zal u helpen de ziekte zo snel mogelijk in remissie te krijgen.
• Draag comfortabele schoenen: schoeisel is een van de factoren die kunnen leiden tot blessures in het enkelgewricht. Daarom is het raadzaam altijd licht schoeisel te dragen dat het hielgebied niet afknelt.

Referenties

1. Omey, M. L., & Micheli, L. J. (1999). Voet- en enkelproblemen bij de jonge sporter. Medicine and science in sports and exercise, 31(7 Suppl), S470-86. https://europepmc.org/article/med/10416548
2. Naito, M., Matsumoto, T., Chang, S. H., Ikegami, M., Hirose, J., & Tanaka, S. (2017). Recalcitrante laterale premalleolaire bursitis van de enkel geassocieerd met laterale enkelinstabiliteit. Case Reports in Orthopedics, 2017. https://www.hindawi.com/journals/crior/2017/4854812/
3. Hunt, T. A. (1955). Bursitis in mijnwerkersenkels: de slag enkel en aanverwante aandoeningen bij mijnwerkersenkels. Occupational Medicine, 4(4), 122-124. https://citeseerx.ist.psu.edu/document?repid=rep1&type=pdf&doi=4940b51b3ec4b2334e1921495590fcd204f90e18
4. Olivieri, I., Barozzi, L., Padula, A., De Matteis, M., Pierro, A., Cantini, F., ... & Pavlica, P. (1998). Retrocalcaneale bursitis bij spondyloartropathie: beoordeling door ultrasonografie en magnetische resonantiebeeldvorming. Tijdschrift voor Reumatologie, 25(7), 1352-1357. https://europepmc.org/article/med/9676768
5. Angermann, P. (1990). Chronische bursitis retrocalcanea behandeld door resectie van de calcaneus. Foot & ankle, 10(5), 285-287. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/107110079001000508
6. Lustenberger, D. P., Ng, V. Y., Best, T. M., & Ellis, T. J. (2011). Effectiviteit van de behandeling van trochanterbursitis: een systematische review. Clinical journal of sport medicine: officieel tijdschrift van de Canadian Academy of Sport Medicine, 21(5), 447. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3689218/
7. Baumbach, S. F., Lobo, C. M., Badyine, I., Mutschler, W., & Kanz, K. G. (2014). Prepatellaire en olecranon bursitis: literatuuronderzoek en ontwikkeling van een behandelalgoritme. Archives of orthopaedic and trauma surgery, 134, 359-370. https://link.springer.com/article/10.1007/s00402-013-1882-7
8. Aaron, D. L., Patel, A., Kayiaros, S., & Calfee, R. (2011). Vier veel voorkomende typen bursitis: diagnose en beheer. JAAOS-Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons, 19(6), 359-367. https://journals.lww.com/jaaos/Abstract/2011/06000/Four_Common_Types_of_Bursitis__Diagnosis_and.6.aspx
9. Shbeeb, M. I., & Matteson, E. L. (1996, juni). Trochanteric bursitis (greater trochanter pain syndrome). In Mayo Clinic Proceedings (Vol. 71, No. 6, pp. 565-569). Elsevier. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S002561961164113X
10. Alvarez-Nemegyei, J., & Canoso, J. J. (2004). Evidence-based weke delen reumatologie IV: bursitis anserine. JCR: Journal of Clinical Rheumatology, 10(4), 205-206. https://journals.lww.com/jclinrheum/Abstract/2004/08000/Evidence_Based_Soft_Tissue_Rheumatology_IV_.7.aspx