Urazy kolana w piłce nożnej

Pasja do piłki nożnej jest widoczna zarówno na trybunach, jak i na boisku. Jest to ulubiony sport w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, ale pod względem urazów jest uważany za dyscyplinę o dużej sile uderzenia ze względu na silne kolizje między graczami, spektakularne upadki i przeciążenia układu mięśniowo-szkieletowego.

Wyjaśnij swoje wątpliwości dotyczące najczęstszych urazów kol an i głównych przyczyn, które je powodują. Ponadto dowiesz się, jak stosować terapię PRICE w przypadku drobnych urazów i jakie są najlepsze produkty na rynku, aby zaradzić dyskomfortowi tkanek miękkich.

Jakie są najczęstsze rodzaje urazów kolana podczas gry w piłkę nożną?

Kolano jest podwójnym stawem, który zapewnia część mobilności w ciele, ze zgięciami i wyprostami o 130° i rotacjami między stawem a piszczelem o 14°, w zależności od pozycji nogi. Ze względu na te cechy kolano jest podatne na intensywność gry w piłkę nożną.

Uraz więzadła pobocznego przyśrodkowego

Chociaż więzadła są silnymi i odpornymi strukturami, intensywność piłki nożnej jest w stanie rozerwać każdą tkankę, gdy gracze przekraczają swoje fizyczne ograniczenia. Jednym z najczęstszych urazów jest zerwanie więzadła pobocznego przyśrodkowego, które zapobiega swobodnemu poruszaniu się kości piszczelowej w dowolnym kierunku.

Więzadło ulegaczęściowemu lub całkowitemu zerwaniu, jeśli zawodnik otrzyma silny cios w bok stawu, ulega również uszkodzeniu, jeśli dojdzie do upadku, a ciało upadnie na ziemię na bok. Nie zawsze przyczyną jest upadek, gdy ciało gwałtownie się obraca, może dojść do rozerwania części włókien.

Uraz jest również spowodowany zużyciem więzadła, co czasami występuje wraz z latami treningów i meczów, zwykle pojawiają się początkowe oznaki wskazujące na osłabienie tej tkanki.

Ponieważ więzadło to łączy kość udową z piszczelową, prawdopodobne jest, że w przypadku urazu wystąpi ból w stawie i jego najbliższych częściach. Jeśli zdiagnozowane zostanie całkowite zerwanie, najbardziej zalecaną procedurą jest operacja, w której wykonuje się kilka cięć i ponownie mocuje więzadło.

Uraz więzadła krzyżowego

Każde kolano ma więzadło przednie i tylne, chociaż w piłce nożnej największa liczba urazów występuje w więzadle krzyżowym przednim. Największą przyczyną uszkodzeń są kolizje między zawodnikami od przodu lub od tyłu. Po uderzeniu ciało próbuje się ustabilizować, a gwałtowne ruchy kończą się zerwaniem więzadła.

Inną przyczyną kontuzji jest zgięcie kolana i rotacja ciała, podczas gdy stopa pozostaje nieruchoma na ziemi, co jest scenariuszem, który pasuje do piłki nożnej, gdy gracz szuka piłki lub próbuje uniknąć ataku przeciwników. Oba więzadła zużywają się również w wyniku nadmiernego użytkowania i chociaż największe uszkodzenia spowodowane zmęczeniem i zużyciem występują podczas treningu, spust zwykle pojawia się w grach.

W samej NCAA, która obejmuje drużyny uniwersyteckie w Stanach Zjednoczonych, każdego roku zgłaszanych jest ponad 40 000 urazów. Na każde 1000 godzin treningów i meczów zawodnik może doznać do 30 różnego rodzaju urazów kończyn dolnych. Pomimo dodatkowej ochrony, zawodnicy nie są wolni od urazów.

Zerwanie łąkotki

Chociaż urazy te są związane z wiekiem, w piłce nożnej są one spowodowane nadmiernym obciążeniem i ciężarem kolana, nagłymi skrętami ciała po zatrzymaniach i startach oraz urazami podczas gier. Rozerwanie i pęknięcie którejkolwiek z dwóch łąkotek w każdym kolanie jest rejestrowane w sercu tej struktury. Są to urazy zwyrodnieniowe, ponieważ składają się z odmiany chrząstki , a te nie mają możliwości samodzielnej regeneracji.

Po uszkodzeniu łąkotki konieczny jest odpoczynek i fizjoterapia w celu odzyskania utraconej siły i stabilności. Gdy uszkodzenie jest całkowite, łąkotka zostaje zastąpiona substytutem z materiału biokompatybilnego z organizmem. Ponieważ kolano pozwala na obrót tylko o 14°, gdy ciało przekracza ten limit, łąkotka cierpi, a przy pierwszych urazach uszkodzenie można naprawić.

Skręcenie kolana

Głównymi przyczynami skręceń są zużycie struktur mięśniowych, które wymuszają rozłożenie obciążenia na ścięgna i więzadła. Nieregularne skręcenia kolana uszkadzają wszystkie więzadła, powodując skręcenie, nadmierne wydłużenie, które powoduje ból i stan zapalny.

Istnieją trzy rodzaje skręceń: pierwsze jest podobne do zwykłego skręcenia, zwykle nie wymaga unieruchomienia kolana, ale wymaga od osoby odpoczynku przy użyciu terapii PRICE, którą poznasz w tym artykule.

W przypadku skręceń drugiego i trzeciego stopnia konieczne jest unieruchomienie nogi na kilka tygodni, aż do całkowitej regeneracji uszkodzonych włókien. Podczas skręcenia ostry, kłujący ból promieniuje do kończyny uda.

Skręceniatrzeciego stopnia obejmują całkowite zerwanie uszkodzonego więzadła, tylko chirurg lub traumatolog oceni, czy konieczna jest interwencja chirurgiczna za pomocą artroskopii lub operacji otwartej.

Zwichnięcia i złamania

Są to najpoważniejsze urazy, jakich może doznać piłkarz. W przypadku zwichnięć jedna z kości stawu (zwykle piszczel) wychodzi częściowo lub całkowicie ze swojego zwykłego miejsca, w obu przypadkach przemieszczenie kości jest wykonywane ręcznie w celu uzyskania ulgi.

Zwichnięcia, jak nazywane są również dyslokacje, powstają w wyniku urazów spowodowanych uderzeniami i upadkami zawodników. W kolanie pojawia się deformacja, występuje silny ból, a osoba nie może wykonać żadnego ruchu, dopóki kość nie zostanie przeniesiona.

Gdy uderzenia są wyjątkowo silne, dochodzi do złamań. Mogą one mieć postać pęknięć lub puzzli. Kiedy kawałki kości stają się luźne, mogą wpływać na funkcjonowanie innych tkanek, takich jak mięśnie, ścięgna i więzadła, a w niektórych złamaniach kość nawet wychodzi ze skóry.

Zawsze, gdy złamanie uszkadza tkankę, musi zostać naprawione przez otwartą operację. Rekonwalescencja po złamaniu otwartym może trwać średnio do sześciu miesięcy, jeśli dana osoba chce wrócić do gry. Jest to możliwe tylko poprzez długi okres fizjoterapii, a następnie stopniowy powrót do treningów.

Najlepsze produkty do rekonwalescencji po kontuzji kolana w piłce nożnej

Bestseller

Jak stosować terapię RICE w leczeniu urazów kolana u piłkarzy?

Terapia PRICE jest aktualizacją RICE, ponieważ ten zestaw kroków jest znany od lat 70-tych. Jest ona powszechnie znana w świecie sportu ze względu na jej natychmiastowy wpływ na drobne urazy.

• Ochrona: Dobra ochrona kolana polega na bandażowaniu stawu, unikaniu wywierania na niego zbyt dużego nacisku, a tym samym ograniczaniu ruchów kończyny.
• Odpoczynek: Od pierwszego momentu urazu, ponieważ jest to kolano, osoba musi pozostać w pozycji leżącej i unikać ruchu przez 48 i 72 godziny, podczas których można zauważyć poprawę. Uszkodzone komórki nie zaczną się regenerować tak długo, jak długo uszkodzona kończyna nie będzie odpoczywać.
• Lód: Staraj się przykładać lód do kolana przy wsparciu torby termicznej lub chusteczki. Jeśli spróbujesz umieścić lód bezpośrednio na skórze, spowodujesz tylko oparzenia pierwszego stopnia. Lód ma niesamowite działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne, ale jego stosowanie na kolanie nie powinno przekraczać 20 minut, a następnie należy zrobić przerwę na kolejne 10 minut.
• Kompresja: Najlepszym sposobem na zapewnienie kompresji jest orteza kolana, są one dostarczane z idealnym napięciem i domyślnymi ustawieniami fabrycznymi. Jeśli nie masz ortezy kolana, powinieneś mieć pod ręką elastyczny bandaż, aby zakryć całe kolano. Jeśli czujesz mrowienie w nodze, to dlatego, że bandaż jest zbyt ciasny.
• Uniesienie: W ciągu pierwszych dwóch dni należy starać się utrzymywać kończynę w pozycji uniesionej, co pomoże poprawić wpływ lodu, odpoczynku i kompresji. Ten krok zmienia grawitację w sprzymierzeńca i pomaga zmniejszyć obrzęk i możliwy obrzęk poprzez zmniejszenie przepływu krwi.

Odniesienia

1. Rothenberg, P., Grau, L., Kaplan, L., & Baraga, M. G. (2016). Urazy kolana w futbolu amerykańskim: przegląd epidemiologiczny. Am. J. Orthop, 45(6), 368-373. https://cdn.mdedge.com/files/s3fs-public/ajo045090368.PDF.
2. Pietrosimone, B. G., Grindstaff, T. L., Linens, S. W., Uczekaj, E., & Hertel, J. (2008). A systematic review of prophylactic braces in the prevention of knee ligament injuries in collegiate football players. Journal of athletic training, 43(4), 409-415. https://meridian.allenpress.com/jat/article/43/4/409/110714/A-Systematic-Review-of-Prophylactic-Braces-in-the.
3. Cahill, B. R., & Griffith, E. H. (1978). Wpływ przygotowania przedsezonowego na częstość występowania i ciężkość urazów kolan w piłce nożnej w szkole średniej. The American journal of sports medicine, 6(4), 180-184. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354657800600406
4. Sitler, M., Ryan, C. J., Hopkinson, L. W., Wheeler, L. J., Santomier, J., Kolb, L. R., & Polley, C. D. (1990). Skuteczność profilaktycznej ortezy kolana w celu zmniejszenia urazów kolana w piłce nożnej: prospektywne, randomizowane badanie w West Point. The American journal of sports medicine, 18(3), 310-315. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354659001800315
5. Loughran, G. J., Vulpis, C. T., Murphy, J. P., Weiner, D. A., Svoboda, S. J., Hinton, R. Y., & Milzman, D. P. (2019). Częstość występowania urazów kolana na sztucznej murawie w porównaniu z naturalną trawą w futbolu amerykańskim National Collegiate Athletic Association: sezony 2004-2005 do 2013-2014. Amerykańskie czasopismo medycyny sportowej, 47(6), 1294-1301. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546519833925
6. Saal, J. A. (1991). Typowe urazy w futbolu amerykańskim. Sports medicine, 12, 132-147. https://link.springer.com/article/10.2165/00007256-199112020-00005
7. Kelly, B. T., Barnes, R. P., Powell, J. W., & Warren, R. F. (2004). Urazy barku u rozgrywających w krajowej lidze futbolowej. The American journal of sports medicine, 32(2), 328-331. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546503261737.
8. Pellman, E. J., Viano, D. C., Casson, I. R., Arfken, C., & Powell, J. (2004). Wstrząśnienie mózgu w zawodowej piłce nożnej: Injuries involving 7 or more days out-Part 5. Neurosurgery, 55(5), 1100-1119. https://journals.lww.com/neurosurgery/Abstract/2004/11000/Concussion_in_Professional_Football__Injuries.14.aspx.
9. Bradley, J. P., Klimkiewicz, J. J., Rytel, M. J., & Powell, J. W. (2002). Urazy więzadła krzyżowego przedniego w National Football League: epidemiologia i aktualne trendy leczenia wśród lekarzy drużyn. Arthroscopy: The Journal of Arthroscopic & Related Surgery, 18(5), 502-509. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0749806302348588.
10. Brophy, R. H., Wright, R. W., Powell, J. W., & Matava, M. J. (2010). Urazy kopaczy w futbolu amerykańskim: doświadczenia National Football League. The American journal of sports medicine, 38(6), 1166-1173. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0363546509357836.