Zwichnięcie stawu kolanowego

Poślizg, który występuje między kłykciami kości udowej a głową kości piszczelowej, powoduje, że panewki stawu kolanowego nie łączą się w pełni lub częściowo. Jest to poważny uraz, który często występuje u sportowców, więc musisz przeczytać o tym, czym jest zwichnięte kolano.

Aby dowiedzieć się, czy masz tego typu uraz, przedstawimy Ci główne objawy i najczęstsze przyczyny tej dolegliwości. Z drugiej strony będziesz mógł przeczytać o krokach, które powinieneś podjąć, aby pomóc osobie ze zwichniętym kolanem. Zaczynajmy.

Czym jest zwichnięcie stawu kolanowego?

Zwichnięcie staw u kolanowego to oddzielenie dolnej części kości udowej, kłykci, od górnej części kości piszczelowej, panewki stawu kolanowego. To oddzielenie kości może być całkowite lub częściowe, przy czym to drugie nazywane jest podwichnięciem stawu kolanowego.

Aby staw został zredukowany lub wyrównany, konieczne jest leczenie pacjenta po urazie protokołami medycznymi, które mogą trwać do 8 tygodni leczenia. Jednak w cięższych przypadkach remisja urazu następuje zwykle po 6 miesiącach leczenia.

Jakie są przyczyny i czynniki ryzyka zwichnięcia stawu kolanowego?

Wśród przyczyn, które zwiększają występowanie zwichnięcia stawu kolanowego są następujące:

• Nadwaga ciała: Utrzymywanie nadmiernej masy ciała prowadzi do zmniejszenia przestrzeni chrząstki stawu kolanowego, która z czasem ulega zużyciu. Skutkuje to nieograniczonym ruchem w obszarze stawu, prowadząc do oddzielenia kości udowej i piszczelowej.
• Angażowanie się w wymagające aktywności: Uprawianie sportów takich jak piłka nożna, koszykówka i tenis powoduje, że kolano jest stale obciążane, co prowadzi do przeciążenia, które może prowadzić do zwichnięcia.
• Słabe tkanki łączne: Więzadła mogą stracić siłę, jeśli nie są stymulowane przez ćwiczenia, chociaż przeciążenie może mieć taki sam efekt. Jeśli tkanki te są słabe, nie będą w stanie utrzymać mocowania kłykci kości udowej do panewki stawu.
• Wiek pacjenta: Innym powodem, dla którego mięśnie lub ścięgna tracą siłę, jest ich osłabienie wraz z wiekiem. Może to powodować zwichnięcie kolana częściej niż u młodszych pacjentów.
• Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego: Korozja chrząstki, a w niektórych przypadkach kości, spowodowana tą przewlekłą, zwyrodnieniową chorobą powoduje, że chrząstka przesuwa się przy każdym ruchu.
• Wcześniejsze urazy: Jeśli dana osoba doznała wcześniej zwichnięcia, jest bardziej prawdopodobne, że częściej niż inni pacjenci dozna tego typu urazu.
• Wcześniejsze interwencje chirurgiczne: Podobnie jak w przypadku urazów, operacje kolana spowodowane rozerwaniem łąkotki, złamaniami i innymi dolegliwościami są również czynnikami ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia zwichnięcia.
• Cukrzyca: Ten rodzaj choroby powoduje, że krew nie wymienia składników odżywczych z mięśniami i tkankami łącznymi w normalny sposób, co je osłabia. Może to prowadzić do zwichnięć kolana.

Najlepsze produkty na zwichnięcie kolana

Bestseller

Główne oznaki i objawy, które ostrzegają nas, że mamy zwichnięcie kolana

Zwichnięcie kolana można rozpoznać po wystąpieniu następujących oznak i objawów:

• Większe niż normalne ruchy rotacji i przywodzenia: Dzieje się tak z powodu braku powierzchownego połączenia między kością udową a jamą glenoidalną kości piszczelowej, co powoduje normalne ograniczenie biomechaniczne.
• Zapalenie: Nagromadzenie krwi powoduje, że kolano puchnie, powodując dyskomfort, a w niektórych przypadkach gorączkę.
• Gęsty wygląd: W przypadku całkowitego zwichnięcia kolana możliwe jest zobaczenie końca kości udowej lub głowy kości piszczelowej jako dużego guzka pod skórą.
• Deformacja: Podwichnięcie powoduje dysproporcję w kolanie z powodu częściowego przemieszczenia kości.
• Silny ból: Centralny układ nerwowy emituje objawy bólu w dotkniętym obszarze z powodu ucisku na korzenie nerwowe w tej części ciała.
• Niemożność chodzenia: Zwichnięte kolano powoduje niemożność poruszania stawem, podparcia stopy, a także siadania.
• Stłuczenia: Duża ilość krwi, która koncentruje się w kolanie, powoduje zasinienie stawu.
• Paraestezja: Drętwienie górnej części nogi, łydki i stopy jest powszechne w tego typu urazach.

Jaka jest pierwsza pomoc w przypadku zwichniętego kolana?

Osobie ze zwichniętym kolanem można pomóc za pomocą protokołu fizjoterapeutycznego, który opisuje w uporządkowany sposób kroki, które należy wykonać u pacjenta po urazie. Ważne jest, aby pamiętać, że metoda ta może być stosowana tylko w przypadku drobnych urazów, w przeciwnym razie uraz może ulec pogorszeniu.

Zapoznaj się z procedurą krok po kroku, którą należy wykonać, aby pomóc osobie ze zwichniętym kolanem:

• Ochrona: Pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, jest ochrona dotkniętego obszaru. W tym celu należy usunąć pacjenta z miejsca wypadku lub oczyścić obszar, w którym się znajduje, jeśli nie jest w stanie chodzić.
• Odpoczynek: Następnie należy zmusić pacjenta do odpoczynku. Polega to na powstrzymaniu osoby od wykonywania zadania, które spowodowało uraz i utrzymywaniu jej w ciągłym odpoczynku do czasu kontynuowania kolejnych kroków.
• Lód: Zastosuj zimno na kolano, ponieważ zwichnięcie natychmiast generuje ból i stan zapalny, więc umieszczenie zimnego przedmiotu pomoże zmniejszyć te objawy. Nie powinno to trwać dłużej niż 15-20 minut, ponieważ może to spowodować oparzenia skóry. Można stosować różne produkty, ale najbardziej zalecane w tym przypadku są zimne okłady żelowe, które pomagają utrzymać idealną temperaturę.
• Kompresja: Noś odzież kompresyjną, to co powinieneś teraz zrobić, to zastosować produkty kompresyjne, aby pomóc utrzymać staw tak jędrny, jak to tylko możliwe i poprawić przepływ krwi. W tym celu można wybrać sportową kompresyjną ortezę kolana.
• Uniesienie: Aby ten protokół przyniósł oczekiwane rezultaty, zaleca się podniesienie kolana powyżej linii serca, aby uniknąć zakrzepów krwi i gromadzenia się krwi, zmniejszając ciśnienie krwi w kontuzjowanym obszarze.

Po ustabilizowaniu pacjenta, najlepiej jest zabrać go do najbliższego szpitala, aby lekarz mógł prawidłowo leczyć zwichnięcie kości piszczelowej i udowej.

Jakie są najskuteczniejsze metody zapobiegania zwichniętym stawom kolanowym?

Zapobieganie zwichnięciu stawu kolanowego jest możliwe, jeśli weźmie się pod uwagę następujące kryteria:

• Staraj się ćwiczyć codziennie: Pomoże to poprawić krążenie i utrzymać kolano w sprawności, co poprawi smarowanie stawu kolanowego.
• Kontroluj masę ciała: Siedzący tryb życia może prowadzić do otyłości, która jest głównym czynnikiem ryzyka zwichnięcia stawu kolanowego. Wynika to z nadmiernego obciążania kolana przez osoby z nadwagą.
• Chroń staw: Aby utrzymać jamę glenoidalną kości piszczelowej w kontakcie z kłykciami kości udowej, zaleca się noszenie odzieży kompresyjnej, która pomaga poprawić wydajność i stabilność kolana. W tym celu można stosować sportowe uciskowe ortezy kolana.
• Zastosuj zimno w tym obszarze: Po zakończeniu uprawiania sportu lub jakiejkolwiek aktywności, która jest wymagająca dla kolana, zaleca się stosowanie zimna w celu odpoczynku tej części ciała i przyspieszenia regeneracji. Można to zrobić za pomocą zimnych okładów żelowych przez 20 minut po każdej aplikacji.
• Rozluźnij mięśnie: Strukturę mięśni można rozluźnić poprzez masaż. Pomoże to wzmocnić staw i zapobiegnie ślizganiu się kości piszczelowej z kłykciami kości udowej. Można stosować różne techniki, ale najczęściej używane są wałki do masażu oraz elektryczne masażery pleców i nóg.
• Przyjmowaniewitaminy D i wapnia: Pomoże to utrzymać tkanki w dobrym stanie, co zapobiegnie zwichnięciu kolana. Ponadto, aby lepiej przyswajać witaminę D, należy opalać się co najmniej 30 minut dziennie.
• Unikaj upadków: Uderzenia w kolano są częstą przyczyną zwichnięcia stawu. Z tego powodu zaleca się unikanie wszelkich ryzykownych sytuacji i podejmowanie zdroworozsądkowych decyzji w celu uniknięcia upadku.
• Mobilizacja kolana: Wcześniejsze rozgrzanie mięśni, stawów i więzadeł pomaga zapobiec zwichnięciu kolana, ale zaleca się również rozciągnięcie tych tkanek po zakończeniu sportu.
• Trzymaj się odpowiedzialnego planu treningowego: Nie próbuj poruszać się szybko, forsując kolano, aby osiągnąć krótkoterminowe cele, ponieważ zwiększy to prawdopodobieństwo zwichnięcia. Progresywny trening pomoże zmniejszyć ryzyko kontuzji.

Odniesienia

1. Wascher, D. C., Dvirnak, P. C., & DeCoster, T. A. (1997). Zwichnięcie stawu kolanowego: wstępna ocena i implikacje dla leczenia. Journal of orthopaedic trauma, 11(7), 525-529. https://journals.lww.com/jorthotrauma/Abstract/1997/10000/Knee_Dislocation__Initial_Assessment_and.11.aspx.
2. Howells, N. R., Brunton, L. R., Robinson, J., Porteus, A. J., Eldridge, J. D., & Murray, J. R. (2011). Acute knee dislocation: an evidence based approach to the management of the multiligament injured knee. Injury, 42(11), 1198-1204. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0020138310007552
3. Yeh, W. L., Tu, Y. K., Su, J. Y., & Hsu, R. W. (1999). Zwichnięcie stawu kolanowego: leczenie zwichnięcia stawu kolanowego z dużą prędkością. Journal of Trauma and Acute Care Surgery, 46(4), 693-701. https://journals.lww.com/jtrauma/Abstract/1999/04000/Knee_Dislocation__Treatment_of_High_Velocity_Knee.23.aspx.
4. Seroyer, S. T., Musahl, V., & Harner, C. D. (2008). Management of the acute knee dislocation: the Pittsburgh experience. Injury, 39(7), 710-718. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0020138307004858
5. SISTO, D. J., & WARREN, R. F. (1985). Całkowite zwichnięcie stawu kolanowego: badanie kontrolne leczenia operacyjnego. Clinical Orthopaedics and Related Research®, 198, 94-101. https://journals.lww.com/clinorthop/Abstract/1985/09000/Complete_Knee_Dislocation__A_Follow_up_Study_of.14.aspx
6. Shelbourne, K. D., Porter, D. A., Clingman, J. A., McCarroll, J. R., & Rettig, A. (1991). Zwichnięcie stawu kolanowego przy niskiej prędkości. Orthopaedic Review, 20(11), 995-1004. https://europepmc.org/article/med/1749665.
7. Stayner, L. R., & Coen, M. J. (2000). Historyczne perspektywy algorytmów leczenia zwichnięcia stawu kolanowego. Clinics in sports medicine, 19(3), 399-413. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0278591905702143
8. Arendt, E. A., Fithian, D. C., & Cohen, E. (2002). Aktualne koncepcje bocznego zwichnięcia rzepki. Clinics in sports medicine, 21(3), 499-519. https://www.sportsmed.theclinics.com/article/S0278-5919(02)00031-5/fulltext
9. Hawkins, R. J., Bell, R. H., & Anisette, G. (1986). Ostre zwichnięcia rzepki. The American journal of sports medicine, 14(2), 117-120. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354658601400204
10. Garth JR, W. P., Pomphrey JR, M., & Merrill, K. (1996). Funkcjonalne leczenie zwichnięcia rzepki w populacji sportowców. The American Journal of Sports Medicine, 24(6), 785-791. https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/036354659602400614